Heimskringla - 18.11.1897, Blaðsíða 2

2
HEIMSKRINGrLA, 18. NÓVEMBER 1887.
Ileiinskriiigla.
Published by
Walters, Khiiiihoii & (!»
Verð blaðsins í Canada og Bandar. $1.50
?:m árið (fyrirfram borgað). Sent til
slands (fyrirfram borp;að af kaupeud
"m blaðsins hér) $1.00.
Peningar seudist í P. O. Money Order
Reeristered Letter eða Express Money
Order. Bankaávísanir á aðra banka en í
Winnipeg að eins teknar með afföllum
Einar Ólafsson,
Editor.
B. F. Walters,
Basiness Manager.
Office: Corner Princess & James.
P O BOX 305
Þá er veturinn að ríða í garð fyrir
alvöru, eftir því sem séð t erður. Alt
er nú orðið hvítt af snjó, húsaþök,
götur og gangstéttir, og vindurinn,
helkaldur, en þ<5 ekki algerlega bú
inn að ná sér eftir sumarylinn, þyrl-
ar snjónum, þessum fáu kornum sem
þegar eru fallin, saman í hrúgur og
hverfi á götunum, við húshornin og
vírastóipana, rétt eins og hann væri
að æfa sig undir atrangara starf og
sterkari átök. Einkenni sumarsins
eru horfin. Laufln eru hrunin af
trjánum fyrir vikum síðan, grænkan
á sléttunni liðin í ómegin, og sólin er
nú farin að líta til mannanna barna
i minna en fjörutíu og fimm gráða
horni um hádegisbilið, og enda mann-
fólkið sj ilft er farið að skifta litum.
Andlitin sem manni mæta eru fölari,
augnahvarmamir rauðari, kinnarnar
þynnri, og yfirlitið kuldalegra heldur
en það var, meðan sólin og sumarið
leyfði mannkyninu að leika lausum
hala, og lifa undir beru lofti eins
lengi og það lysti á sólarhringi hvei;
um ; og það bregður enda fyrir í e n
staka auga einhverju seu. líkist t'iri
ekki “morgundaggar munartári
samt, heldu kólguvöktu kuldatári
sem stækka því meira og hi ynur því
hraðara, sem augað hvessirsigmeira
á móti hraðboðum vetrarins: norðan
vindinum og nepjunni, sem halda
leiðar sinnar drembilega hvernig
sem mennirnir mögla, oghversu mik
ið sem þau eru atyrt fyrir þá ókurt
eysi. að vaða inn áfólk svona óboðið
Það má vera að náttúran hafi í fyrst
unni ætlast til þes-, að þessi tár væru
vottur um meðaumkun yflr forlögum
sínum og blómanna sinna, sem liggja
nú helköld og dauð undir hjarni og
is, en þau eru sjaldan látin úti með
góðu geði tárin þau arna, og eru því
eflaust Jélegt innlegg í “contrabók’
kærleikans. Fleiri merki hinnar
komandi árstíðar eru einnig sýnileg
ef að er gáð : Loðhúfum og feldum
fjölgar á hverjum degi, en hattarnir,
svartir, mórauðir, hvítir og hver veit
hvað, hrynja niður eins og hráviður,
og kvennþjóðin er svoað segja alveg
búin að f'ella fjaðrir, í bráðina. Fólk-
ið er hætt að ganga letilega og létt
klætt um göturnar á kvöldin sér til
skemtunar, og stræti-vagnarnir emja
nú ekki lengur og skríkja undir
tugum, og aftur tugum af ýmist
hlægjandi, hjalandi eða hýmandi
fólki, á leið til skemtigarðanna, eða
annara staða, í erindagerðum, eða
til að lyfta sér upp og viðra sig eftir
þreytu og þunga dagsins. Þá eru
hjólin, vesalings reiðhjólin, sem báru
syndir mannanna eg mennina með,
með mestn þolinmæði og undirgefni
a)t sumarið, frá morgni til kvöld-
og stundum á nóttinni líka, og röt
uðn þá einatt betur en reiðmaðurfnn
sjálfur, — þau eru Iíka búin að sega
af sér starfinu og farin að safna
kröftum fyrir næsta ár. Alt, alt ber
vott um hina liðnu árstið, og merki
hiruiar komandi. Fólkið og náttúr-
an eru hætt að hlægja til samans;
þau vgla nú brýr hvert að öðru eins
og þau ætluðu í blóðugt stríð, og
náttúran segir; “líg er veðlánari,
sem tek í pant alt sem ég lána og
lánþiggjandann með’’. En maði rinn
þverskallast og býst til varnar.
Hann kippir að sér kápunní, snýr
sér á hæl, og segir í t'ússi: “Þú
vandir mig á of mikið dekur í sum-
ar til þess að breyla svona við mig
nú”; og í trausti forsjálni sinnar og
framsýni, þrammar hann hálfgramur
en hróðugur samt f gegnum snjóinn,
ákveðinn i þvf að gjalda hvorki
vexti né Iiöfuðstól skulda sinna fyr
on ekki eru önnur ráð. Sumarið er
staðinn, til að liressa andann og
hlynna að samvizkunni. Hann
rennirnú huganum frá einum mögu
leikanum til anoars um leið og hann
mokar snjónum frá sér með tánum,
eins og til að ryðja braut öllum sem
gleðinnar leita. Hann kemurauga
á búðirnar. Þær eru mjög falleg-
ar, og margt í þeim til dægrastytt-
ingar. Iæikhúsin; ji, þau eru dýrð-
leg og þar verður bikar gleðinnar
stundum barmafullur. En “hallin’,
jú, ‘hallin', þar eru staðirnir,—North
West Hall! — því þetta er landi,
þar er einmitt uppbót fyrir blessað
sumarið, sem er komið f hvarf við
skýjabólsturinn þarna úti í geimn-
um, þvf þar er ekki sól, heldur sól-
ir, og ekki stjama, heldur stjörnur,
og það á þeim tíma þegar sumarsól-
in er hvergi nærri. Þarna er þá
hnúturinn Ieystur í bráðina. Sam-
komulífið sem er afltaug mannlífsins,
þróast þó sumarið sé liðið; já, betur
en meðan sumarið var. Lausir við
stritið, og starfið á landsbygðinni,
lausir við moldryk og áhyggjur geta
nú margir sem áður voru bundnir
bjálpað til að yrkja þann akur sem
ber langfegurst blóm allra blóma, ef
hann er yrktur vel. Það er vandaverk
að yrkja þennan akur, það er satt,
en það eru líka til margar lægnar
hendur, sem alt af æfast betur og bet
ur, og allar sveitir eiga sér North
West Hall“.
til fuls í skilninginn um það, hvernig
þjóðunum, borgunum og sveitunum er
stjórnað og að hve miklu leyti almenn
ingur, svm kjósendur, gotur haft áhrif á
það, þarf að gefa praktiska uppfræðslu
þessum giSnuin, stig fyrir stig, í al
mennu skólunum, bvtur en gert er.
Einmitt af því að þjóðirnar í Norð
ur-Arneríku hafa alþýðustjórn, eða með
öðrum orðum, að svo að segja öll emb-
ætti eru háð kosningarrétti alþýðu
beinlínis eða óbeinlinis, þá útheimtist
líka að almenningur hafi glögga og rétta
hugmynd um notkun þess rét.tar, og
hugmynd um það stjórnarform sem
brúkað er ; en almenn þekking f þess-
urri atriðum fsest ekki nema í gegnum
skólana.
Það er langt síðan menn sáu hve
örðugt það var að láta þá þjóð stjórna
sér sjálfa, er alþýöa hennar vissi ekki lnn'
sín eigin réttindi, og það er líklega ó-
hætt að segja, að það, að nokkur þjóð
er til, sein ekki hefir alþýðnstjórn, kem-
ur til af því, að hún hefir ekki vitað
l:vaða réttindi hún átti í raun og veru
né kunnað að færa sér þau í nyt, og s
orðið að fylgja þeim sem höfðu hæfileik:
þjón að auki, en dómararnir útnefndu
skrifara fyrir dómþingið. Þessi tilraun,
sein byrjaði 10. Júlí, endaði þegar skól-
anum var lokað, 10. Ágúst. Daginn
sem skólanum var sagt upp, skrifaði
bæjarstjórinn í Norfolk Street skóla-
borginni, sem var fjórtán ára gamall
drengur, bréf til borgarstjórans i New
York og bauð honum að heimsækja
borgarstjórann í skólaborginni. Sendi-
sveinar voru sendir með bréfið til bæj-
arráðshallarinnar í New York, á fund
Mr. Strang, borgarstjóra. Þeim var
vísað til hans. og er hann hafði lesið
bréfið, brosti hann fratnan í sendisvein
ana, og bað þá bera þær fréttir til baka.
að hann þægi boðið, þó hann ætti mjög
annríkt, og að tíu minútum liðnum
Merki Fjallkonunnar (fálkinn) var efst.
Litlu neðar á stönginni voru merki
Miss Can”-da og Jónatans. Merki
hennar var fest á norðurhlið stangar
irinar, en hans á suðurhlið. I garðin-
uin var um 10,000 manna á öllum i-ldri.
Þeir voru í flokkum hingað og þangað
um garðinn, en sumir sátu á áhorfeuda-
pöllunum (Grand Staud). Þetta voru
alt Vestur-íslendingar og börn þeirra
Eg hortði á landa míaa um stund, sneri
mér svo við og gekk aftur upp á pall-
inn. Þá heyri ég hrópað “Halló” að
baki mér. Eg sný mér við og sé mann
ganga upp 'tröppurnar’. Það var mad
ur allhár vexti og heldur grannvaxinn.
Hann var f bláum, hvítstjörnóttum
frakka og röndóttum buxum. Þæ
voru nokkuð snjáðar og slitnar að neð-
an og svo stuttar, að skálmarnar tóku
eigi lengra niður en á rniðjan mjóalegg.
Hann var grannleitur og toginleitur
keyrði hann af stað til að hitta stéttar- ,ne^ ian(?t og þunt hökuskegg. Bæði
bróður sinn í Norfolk Street-skólaborg- hár og skegg sýndist gráleitt af hær-
Það sem fram fór þar, var eftir | Hann virtist nokkuð við aldur, en var
þó hinn ernasti. Eg sá að hér var kom
inn Mr. Jónatan (vinur minn frá 1892).
Þegar Mr. Strang var búinn að I jjú var hann glaðlegur á svip. þveginn
heilsa borgarstjóranum, bað hann um að og greiddur, eins og hann. væri kominn
Vér óskum öllum til lukku, sem
koma saman á “North West Hall“
hvar sem það er, og vildum sjá að
þeir vandi sig þar sem bezt, því þar
eins og víðar, eru myntaðir pening-
arnir til að borga með veðlánaranum
þegar hann gerir kröfuna.
Praktisk kensla í
sl jórnarfyrii komulagi.
Það er vant að segja að frelsið sé
nóg í Ameríku, og er mikið til í því.
Það er og oft sagt að stjórnarfyrirkomu-
lag Norður-Ameriku (Bandar. og Can
ada) taki fram stjórnarfyrirkomulagi
flestra ríkja í Evrópu og er það einnig
satt, en þrátt fyrir alt þetta ferst mönn-
um, að mörgu leyti, stjórnin ver úr
hendi hér heldur en i Evrópulöndunum,
þó undarleiít virðist í fyrstu; og á þetta
sér einkum stað um stjórn sveita og
bæja. Þegar að er gáð kemur í ljós, að
það þarf meira en gott stjórnarfyrir-
komulag til þess að vel sé stjórnað, og
meira en góða löggjöf. Það þarf þekk-
ingu á skrifstofufyrirkomulaginu, og
æfingu í að fjalla um roálin. sem fyrir
koma. Það er í þessum atriðum að
Ameríkuþjóðunum er meira ábótavant
heldur en Evrópuþjóðunum, og kemur
það meðal annars til af venju þeirri,
sem er svo mjðg ríkjandi raeðal póli-
tiskra flokka í Ameríku, að einn flokkur
fái sér altaf nýja starfsmenn undir eins
og hann er kominn til valda, og reki
gomlu starfsmennina frá, sem voru
orðuir æfðir í verkinu og gátu leyst það
af hendi fljótt og vel. Það er flest af
Þessu tagi svo miklum byltingum háð,
að þeir sera fást við stjórnarskrifstofu-
Störf, þurfa að vera við því búnir að
verda að fara úr einu í annað, og fá þeir
þannig nokkra æfingu í mörgu, en full-
komna æfingu í fáu. Og á milli þess
sem þeir kunna að hafa þessi störf á
hendi, fyrnist sú leikni sem þeir höfðu
áður fengið, svo að það tekur tíma og
fyrirhöfn að ná sér aftur, en tími og fé
eyðist við það, og störfin eru ekki af
hendi leyst eins og vera skyldi. Það er
satt, að það fyrirkomulag sem hér er
brúkað, gefur mjög mörgum tækifæri
til að íeyna sig. en einmitt möguleik-
arnir sem í því liggja valda því, að
fjölda margir reyna til að komast í op-
inbera stöðu, sem ekki hafa þekkingu
og því siður æfingu til að leysa störf sin
af hendi, enda þótt oft fari svo að þeir
hinir sömu boli þeim út, sem betur eru
hæfir, með pólitisku fylgi )iess tíokks
sem við völdin situr í það skiftið, og
sem þá hefir yfir embættum að ráða.
A meðan þessi aðferð er brúkuð og
meðan ríkiskosningar, bæjarstjórna-
kosningar eða sveitarstjórnakosningar
geta orðið til þess að sópað sé burtu
jeim starfsmönnum sem í embættum
hafa setið, þá er nauðsynlegt ef vel á að
fara, að geta fylt skarðið með þeim
mönnum sem hafa að minsta kosti ein-
hverja þekkingu á því formi sem hafa
til að stjórna henni. Ameríkuþjóðirnar
hafa fengið fulla meðvitund um réttindi
sín, en þær skorta að sumu leyti þekk
ingu til að nota sér þau á þann hátt sem
hentar þeim sjálfum bezt. Það hefir
verið reynt til að bæta úr þessum þekk
ingarskorti. sumstaðar að minsta ko^ti
með því að kynna nemendum í alþýðu
skólunum grundvallarlög ríkjanna og
þýðingu helztu embætta þeirra, en sú
þekking sem þannig fæst er svo ónóg
að hún fyllir ekki þarfirnar í þeim lönd
um sem eins hagar til í eins og í Norð-
ur-Ameríku ríkjunum. Til þess að
ráða frain úr þessu, hefir verið komið
fram með ýms ráð, og er aðferð sú sem
nýlega liefir verið byrjað á í New York
einhvei hin líklegasta, og fer Review of
Reviews orðum um hana á þessa leið :
Það var f siðastl. Júlimánuði að
byrjað var á að brúka hina nýju aðferð
til að gefa uitglingum praktiska upp
fræðslu í sveitastjórnafyrirkomulagi
einum hinum svokölluðu Vacation
Schools i New York, og var tilra.un
þossi bygð á annari líkri tilraun sem
gerð hafði verið árið áður á West Farm
School, en orsökin til þess að byrjað var
á henni þar, var sú, hve örðugt kennar
arinn átti með að halda stjórn á i skól
anum. Til þess að bæta úr þessu, kom
honum það ráð i hug, að koma nemend
unum til að skoða sig sem þjóðfélag og
láta þá stjórna sér sjálfa að mestu leyti.
eftir því stjórnarfari sém brúkað er í
Bandaríkjunuin. Þetta gekk mætavel
Nemendur kusu forseta, þingmenn og
embættismenn eftir þeim hætti serri
vant er, og undir stjórn hins kjörna
forseta, og ráðgjafa hans komst meiri
re:la á alt en áður hafði verið. Af því
hve góð áhrif þetta hafði á skólann, og
af því hve þekking sú og æfing sem
nemendurnir fengu með þessu, hlaut að
verða heillavænleg fyrir land og lýð, ef
hún yrði nógu alinenn, þá kom st<>fn
anda félagsins “Pntriotic League,” Mr.
Wilson L. Gill, það til hugar, að í stað
þess að brúka rikisstjórnarfyrirkomulag
til að æfa nemendur á í skólunurn, væri
heppilegra að hafa borgarstjórn eða
sveitastjórn til fyrirmyndar, þar eð al-
menningur þyrfti að fjalla meira um þau
mál, og eins og áður er sagt var fyrsta
tilraun með það gerð í byrjun síðastlið-
ins Júlimánaðar.
Jarf. Og til þess að gera sem flesta
f.trið með öllum sínum lystisemdum, j undir það búna að takast þessi störi á
og eitthvað nýtt verður að koma í' heudur, og til þess að koma almenningi
Það fyrsta sem gert var, var að lýsa
því yfir, að skólinn skyldi skoðast sem
borg, og allir nemendur á honuin væru
borgarar, sem hefðu rétt til að greiða
atkvæði; hver eitt atkvæði, án tillits til
þess hvort hann var piltur eða stúlka,
og án tillits til aldurs. Hver skóladeild
var kjördæmi, og þar eð það er venju
samkvæmt að allur undirbúningur u.nd-
ir kosmngar byrji með almennum fundi,
þá hafði hver kjöideild fund fyiir sig,
og kaus fulltrúa á aðal bæjarfund, en
sá fundur útnefndi aftur embættis-
mannaefni fyrir þau embætti,sein venju-
lega er kosið í með almennri atkvæða-
greiðslu, sein sé : borgarstjóra, gjald-
kera og bæjarráðsforseta. Þegar út-
nefuingarnar voru búnar voru atkvæði
greidd í hverri kjöideild fyrir sig. og
þegnr það var búið, og búið var að telja
atkvæðin, voru þeir sem unnið höfðu
settir í embætti á vanalegan hátt. Borg-
arstjórinn útnefndi svo formann heil-
brigðisnefndarinnar, mann til að sjá um
strætahreinsun, formann fyrir lögreglu-
líðið, og þrjá dómara. I heilbrigðis-
nefndinni voru, formaður hennar, og
formaður lögreglunnar. Formaður lög-
rsglunnar útnefndi aðstoðarmenn fyrir
sigíhverjum bekk, og einn lögreglu-
í bónorðs ör. Ég tók ofan hattinn og
og hneigði mig fyrir honum með mestu
lotningu. Hann tók kveðju minni
Honum þótti mjög gtuttlega, og sneri sér svo að
fá að sjá alla ambættismenn borgarinn
ar. og spurði því næst um lög og lög-
gæzlu í borginni.
gaman að heyra að það hefði verið mál m,ss Canada og Fjallkonunni og ávarp
fyrir rétti í borginni vikuna á undan.og aði þær injög prúðmannlega. Þær
að lögroglubjónn, sem hafði verið kærð- stóðu upp og heilsuðu honum með
ur fyrir embættisvanrækslu, hafði verið
fundinn sannur að sök oe settur frá
embætti. Hann bað nú að lofa sér að
handabandi. Þegar Mr. Jónatan tók
hönd Miss Canada og leit í augu henn-
or, þá roðnaði hann út undir eyru, en
MissCanada brá eigi litum. Miss Ca-
sjá dómarana, og þegar hann sá að einn nada og Fjallkonan settust þá niður.
Mr. Jónatan tók auða stólinn og sett-
I ist hjá Miss Canada, sneri sér að heuni
En það sem mest kitlaði ., ,,
1 og tók til máls :
dómarinn var stúlka.gat hann ekki var-
ist hlátri.
hann af öllu var það, að þeaar lögreglu-
liðið safnaðist saman, sá hann að meira
en helmingurinn af því voru stúlkur.
‘Miss Canada, Manito kom til mín
í gærkveldi. Harin sagði að Fjallkon-
an væri gestkomandi hjá þér. Veri hún
nmmmmm
%mmn wiUwk
C. B. Julius,
íslenzki búðarmaðurinn
sem nú vinnur í nýju
búðinu -
Victorian
522 Main St.

Glæpurinn sem lögregluþjónninn var margvelkomin til heimsálfu þessarar.
kærður fyrir vai, að hegða. sér ekki eins | Ég skyldi með ánægju bjóða henni heim
til raín, ef hún vildi koma heim ,tíl ein-
búa (baslara”). Fjallkonan tók fram í
og sagði: “Þakka þér kærlega fyrir
og manni í opinberri stöðu sæmdi.
Þetta var hinn eiui glæpur sem komið
hafði fyrir dórastól á meðan borgin stóð. heitnboðið. Mr. Jónatan, en ég hlýt að
Mr. Strang leizt vel á þessar æfing-
ar sem fram höfðu farið í skólanum, og
hefir gefið því hin beztu meðmæli.
fara heim í kvöld, svo ég get ekki heim-
sótt þig í þetta skifti. En ég vona, að
þú verðir giftur þegar ég kem næst”
bætti Fjallkonan við brosandi. “Ég
Segist hann vonast eftir því, að þetta vona það lfka”, andvarpaði Mr. Jónat-
verði tekið upp við sem flesta skóla, og an og rendi bænaraugum til Miss Ca-
þeir sem mest hafa fengist við að koma nada. Varð þá dálítil þögn.
þessu í gang, eru nú að láta búa út Jóuatan tók aftur til máls. “Miss
reglur handa skólum til að fara eftir. | Canada. Ég hofi gert alt sem þu beidd-
ir Manito að skila til mín. Ég kom
Formenn hinna ýmsu deilda í borgar
skrifstofunum í New York eru nú hver
sjálfur með alla íslenzku þegnana mína
hingaö i inorgun, Og nú bið ég þig.að
í sínu lagi að búa út form og forskriftir Bandaríkja-Íslendingar hafi í dag al-
sem útskýra hvað útheimtist í verkinu gerlega sama rétt og Canada-íslending-
að gert sé, og sem ætlast er til að brúk- ar'• ' er sjálfsagt , svaraði Miss
Canada. Jónatan hélt áfram: “Með
aðar verði í skólunum framvegis. Með
þessu móti er álitið, að unglingarnir fái
an ég beið eftir komu þinni í morgun,
Miss Canada, þá skreytti ég pall þenn-
glögga bugmynd um það sem fram fer í an. Ég reisti líka merkisstengurnar,
hinum ýmsu deildum, og læri í rauninni dró upp merkin og lagaði ýmislegt i
tíest það sem lýtur að bæja- og sveita- ítarðinum .
stjórn, þó þessar æfingar líti út eins og
leikfang í fijótu bragði.
Ef ofangreint fyrirkomulap væri
‘Þakka þér fyrir, Mr. Jónatan’, sagði
Miss Canada hlýlega. “Og nú ætla ég
að biðja þig bónar”, bætti hún við :
‘Gerðu svo vel og stýrðu skemtunum í
Hann selur nú með mjög
L'ígu verði karlmanna-
fatnað, frá instu flík til
þeirrar yztu. Stígvél,
Skór og margt fleira.
Komið inn 00; sjáið hann
Dollarinn ykkar kaupir
meira í þeirri búð en
annars staðar í bænum.
Victorian
522 Main St-

OLI SIMONSON
MÆLIR MEÐ SÍNU NÝJA
StanflinavíaD Hotel.
Fæði $1.00 á dag.
718 Alain 8tr.
tekið upp í öllum skólum i landinu, yrði dag fyrir mig. því í þeirri greiu ert þú
þess ekki langt að bíða, að almenningur mér miklu fremri”. “Fœ eg þá að sita
notaði sér betur sjálfstjórnarrétt sinn
heldur en nú er gert. Unglingarnir yxu
upp með þekkingu á þeirn málum, sem
þeim er mörgu öðru fremur nauðsyn að
bera skynbragð á, til þess að vera nýtir,
framtakssamir og hagsýnir borgarar, garðinn.
við hlið þína í dag ?” spurði Mr. Jónat-
| an. “Sjálfsagt”, svaraði Miss Canada.
Jónatan stóð þá upp, gekk fram að
‘tröppunum’ og tók til máls. Málróm-
ur hans var sterkur og drynjandi, svo
að orð hans heyrðust glögt um allan
og þeir mundu bora með sér heim til for-
‘Vestnr-íslendingar, konur og
eldra og nágranna fræðslu, sem kæmi menn. Mér er falið á hendur að stýra
sér vel fyrir þá, og sem mörgum er mjög skemtunum í dag. Fyrst fara fram
ábótavant f, eins og stendur.
skeintanir þær, sem venja er til á Is-
lendingahátíðinni hér í Winnipeg :
Ef sjálfstjórn er mikilsvarðandi at-1 kapphlaup, stökk, hnattleikír, glímur,
riði, þá er það líka mikilsvarðandi atriði hjólreið, kappreið, kappkeyrsla, aflraun
að vera fær um að nota sér hana, og rr °- 8- ^rv- Byrjað”. Jónatan settist
ættu menn því að íhuga vandlega öll svo‘ en Bkemtanirnar byrjuða. Þær
fóru ágætlega fram. Og var mesta un-
þau ráð sem fundin hafa verið upp, til að
gera almenning færan utn að nota sér
un að horfa á þær. Fjallkonan veittí
öllu nákvæma eftirtekt. Hún var glöð
þau réttindi, sem álitin eru hin sterk- | í bragði. Og móðurgleði skein úr aug-
asta trygging fyrir velferð hvers þjóð- um hennar, þeíar hun horfði á þessi
félags.
Ofangreindar tilraunir eru þess virði
að þær séu íhugaðar.
Yestur-Islendinji;ar.
Tala eftir séra Hafstein Péturs-
son, flutt á Islendingahátíðinni
í Winnipeg 2. Ágúst 1897.
Niðurl.
Dómarapallinum hafði verið allmik-
ið breytt. Þakið var tekið burtu, svo
að hægt var að líta þaðan yfir allan
garðinn. Pallurinn sjálfur var fagur-
lega skreyttur. Á gólfinu var dýrðleg
ábreiða úr lifandi blómum. Upp með I Canada.
velbúnu og gjörfulegu börn sín, Hún
dáðist að leikjum og íþróttum ungu
mannanna. Én þegar glímurnar byrj-
uðu, þá leit bún b*-osandi undan.
Þegar þessum skemtunum var lok-
ið, stóð Jónatan upp. Hann gekk
fram að ‘trörpunum’ og tók til máls:
‘Vestur íslendingar, konur og
menn. Nú skulu fara fram skrúðgöng-
ur, svo Fjallkonan geti sem bezt virt
fyrir sér Vestur-íslendinga og hag
þeirra. Við Miss Canada höfum komið
okkur saman um, að Bandaríkja-Is-
lendingar og Canada-íslendingar taki
jafnan þátt í skrúðgömmm þessum eins
og bræður og systur. Ég fel ritst jórum
Lögbergs og Heimskringlu að sjá um
skrúðgöngur þessar. Byrjið ’.
Jónatan tók sér aftur sæti njá Miss
En mannfjöldinn færði sig
Lítið á eft’rfylg-jandi verðlista á
hinni nafnfrægu Lisk’s Blikkvöru,
sem er ábyrgst að riðga aldrei. Hú»
fæst f harðvörubúðinni hans
Truemner’s
Cavalier.
Mr. Truemner ábyrgist vöruna sjálf«r
og lofar að gefa ykkur nýjann hlut fyrir
sérhvað ema sem þið kaupið af Lisks
Blikkvoru ogsem riðgar hjá ykkur með
sómasamlegri brúkun.
Aður seldar
16 potta fötur 90 cts.
14 potta fötur 75 “
12 potta fötur 70 “
14 “ “ með sigti $1.10
17 potta diskapönnur 90 ct.
No. 9 þvatta Boilers $2.50
Nú á
67 cts.
55 “
52 “
78 “
70 “
$1.90
J. E. Truemner,
Cavalier, N-Dak
lí (j |'0|V| 819 *ain St-
‘ . U* 1 1 WINNIPEG,
er nýbyrjaður að verzla með alls-
konar leirtau og glervarning, og
langar hann til að fá að sjá ís-
lendinga í búð sinni og lofar að
gefa þeim betri kaup en nokkur
annar i bænum getur gert á sams-
konar vöru. Muniðeftir númerinn
819 Main Street.
Bétt fyrir norðau C. P.R. járnbrautina.
IEj. Gr. FOED.
veggjunum að innan uxu skrautplönt-1 aúur í norðausturhorn garðsins og tók
ur, en að utan ávaxtatré. Þannig var skipa sér í flokka. Eftir nokkra
stund byrjaði
1. Skrúðgangan.
Allmikill flokkur manna og kvenna
gólf og veggir algerlega huldir, svo
hvergi sást í gamla dómarapallinn. Þrír
hásætisstólar úr gulli stóðu á miðju
gólfi. Miss Canada og Fjallkonan tóku
sér orðalaust sæti. Auðvitað þorði ég I lagði á stað í fyrstu skrúðgönguna. En
ekki að snerta þriðja stólinn. Ég sá, en nokkur hluti yngri manna og kvenna
að hann var eigi ætlaður mér. Ég gekk var eftir. 1 fararbroddi báru þeir fálka
þess vegna ofan í tröppurnar, settist raerkið og auk þess stóra einkennis-
Jarogleityfir garðinn. Þá sá ég að blæju á liárri stöng. Blæjan blaktaði
margar nýjar merkisstengur höfðu ver-1 fyrir hægum vindblæ. Á henni stóðu
ið reistar upp víðsvegar um garðinn. orðin: Inntíytjendur, landnemendur.
Þrjú merki blökt á hverri stöng.' 1870—1897. Allur þessi flokkur var
‘*Rétt eins gott
eins 0g brauðið hans Boyd’s”
hafa margir af Winnipegmönnum heyrt
sagt hvað eftir annað. Þetta þýðir að
leggja á tvær hættur með það sera þið
borðið, en að gera það er ætíð viðsjár-
vert, og alveg ónauðsynlegt.þegar verð-
ið er eins lágt eins og hjá öðrum. Candy
Kökur og Pastry fæst eins ódýrt hjá
Boyd eins og i lélegustu búðum í bæn-
um. Því ekki að kaupa hjá honum ?
Bezta brauð í Canada.
W.J.
370 og 579 Main St.