Heimskringla - 05.01.1898, Blaðsíða 2

HKlfN&KíliaLA. 5. JANÚAB. 1899.
lleiiiLskringliL
SL»ð í Canttda og Bfttidar. Ct.60
nm ártO (fyrirfram borswð). Sent til
ffliii.da (fynrfram borgad af baupeod-
n •• biadrfiiis hór) $1.00.
Pi-nin^ar seudist í P.O. Money Order
ii-4 Stered Letter eða Express Money
O der. Baukaávisanir á aftra hanka en í
fu nnpmí' að eins teknar rneð aíTolluru
It. fi. ItnldwÍHMOii,
Útgefandi.
Office: Corner Princess & .f ameu.
P.O BOX 305-
Free Trade.
Þessi hnirmynd um fijálsa. verzlun
6 ' talsveit rædd f blfJðunum i Eng-
lanni u.n þessar mundir, og það er
avo að sji sem ýmsir mikilhaifir menn
þir si-u nfí farnir að vakna til með-
vitundar ntn það, að “Free Trade”
hujrinyndin sé í rauninni ekkertann-
að en pilitiskir draumdrar.
James Bryce, þinjrmaður í enska
þinjfinu o»-etnn með skörpustu mönn-
nm otf mentuðustu á Entflandi, sem
alttil þessa hetir verið hlyntur frjáls
verzlniiarhngmyndinni, heiir nú snú-
ið við blaðinu. í opinberri ræðu sem
hann hélt nýlega á Englandi, sagði
hann hispnrslaust, að England væri
að tapa verzlaninni íir höndum sér,
en að Bandaríkin og Þýzkaland væru
að auka hana til stórra muna. Þetta
kvað hann standa í sambandi við
tolllöggjöf landanna. Bandaríkin og.
Þýzkaland hefðu háa verndartolla,
en England enga. Setu dærni máli
8Ínn til stuðnings iienti bann á það
sem beinast lá við og síst gat orðið
misskilið, að á árunuin 181)1 tii 181)7
hefðu útfluttar vörur Bandarikjanna
aukist uin 170 miljónir dollars og
Þýzkaiands um 105 miljónir. En á
sama tíma hefði hið útflutta vöru
magn Englands minkað um 75 milj
dollars. Mr. Bryce benti á það, að
þ.ið sem sérstaklega væri athugaveit
við þetta, væri það, að Bandaríkin
væru að draga verzlunina úr hönd-
nin Englands. Bandamenu til dæm-
is ga:tu selt vfirur sínar yflr á Eng
landi ódýrara heldur en brezka þjiíð-
in gæti búið þær til, og þessvegna
gætu þau likaundiraelt Englendmga
f fJðrum löndum. Þetta kvað liann
vera að“þakka hitoliaatefnu Banda-
manna, sem ahlrei hefðu getað kom-
ið iðnaðarstofnunum sínutn á það
fullkomnunarstig sem þær hafa náð,
ef þeir hefðu ekki lialdið íast við
verndartollastefnuna.
M r. Bryce tók sérstaklega framog
iagði mikla áherslu á það at.riði, að
fyrir nokkrum árum hafði England
alla yfirhönd að því er snerti tilbún-
ing hluta úr járni. Engiu þjóð gat
6elt jirnvöru eins ódýrt og Englend-
ingar, og fáar þjfiðir bjuggu til jafn-
góða vöru. En nú er svo komið að
Bandanienn eru farnir að keppa víð
þá nm þessa verzlun og hafa þar öll
yfirráð yflr þá, bæði að því er snertir
gæði og verð vörunnar. Stálbönd á
járnbrautir voru aðallega búin til áð
nr á Etiglandi. En nú getur það
ekki lengur kept við Bandaríkin, sem
nú ráða heimsmarkaðinum að þvl er
þessa vörutegund snertir, og á flest-
um vörum sem gerðar eru úr stáli.
Alt þetta segir Mr. Bryce að sé að
þakka verndartollastefnn Banda-
manna. Án hennar hefðu þeir ekki
getað jafnast við England, en með
denni séu þeir óðum að skara fram
úr, ekki einasta að því er snertir til-
búning á vörum, heldur líka að þv|
er snertir peningamagn, .því þótt ó-
trúlegt megi virðast, þá hata nú
Bandamenn í fyrsta sinn í veraldar-
sögunni ráðið peningamarkaðinurn á
Englandi, Frakklandi og Þýzkalandi
& sfðasta ári. Mr. Bryce er nú orðinn
þeirrar skoðunar, að svo framarlega
sem England vilji halda sínu, að því
er snertir iðnað og auðmagn, þá megi
þjríðin til að skifta um stefnu -kasta
burtu fi jálsverzlunardraumórum sín-
um, en taka í þess stað upp stefnu
tollverndar sem leiði til áukinnar
framleiðslu, aukinna auðæfa og vel-
sældar.
Jónas Hall aö Garðar, fj. D., gerir
kunnugt, að hann lánar peninga geitn
fasteignaveði. Hann afnreiðir lánin
fljóttog vel og sparar löndum sínum
ailan lögmannakostnað og biður þar aA
auki lægri um rentu en nokkur annar í
Norður Dakota. Landar ættu að muna
að fynna hann fyrstan allra mnnna
hvenær sem þeir þarfnast skildinga.
Blöðin.
Það er ekki allsjaldan að kaupend-
ur íslenzku blaðanna kvai ta yflr því
hve dýr þau séu f samanburði við
innlend blöð, og sumir halda því
jainframt fram, að þau séu alt of efn
islítil, of litlar fréttir. Menn virðast
eiga bágt með að átta sig á því, að
blað sem hefir segjum 1000 —2000
kaupendur, getur ekki verið eiasefn-
isríkt eins og hitt sem hefir kannske
100,000 kaupendur. Ekki hugsa
menn heldur nógu nftkvæmlega um
það, að það er miklu meiri vandi að
gefa út vikublað á íslenzku heidur
en jafnstórt blað á ensku. I fyrra
tilleiliriu verður maður að “hugsa og
rita,” en f hinu síðara aðaliega að
“klippa og kaupa.” Þetta er mun-
urinn og hann er ekki svo lítill. Við
útgáfu ensku blaðanna getur-maður
keypt heilar síður af steyptu efni,
sögur og fréttir, fyrir lægra veið en
hægt er að fá jafnmikið mál útlagt,
á Í8lenzku, og þar að auki er öll let
ursetningin við íslenzku blöðin, sem
ekki verður hjá komist, og sem út af
fyrir siger miklu kostbærari en menn
alment hafa hugmynd um. Ekkert
af þessu þarf að gera við ensku blöð-
in, eða þartn hluta þeirra sem er
fenginn steyptur, og er það ærinn
sparnaður.
Svo er og epginn vaii á því, að
það er margfalt meira af sjálfstæðri
hugsun í íslenzku blöðunum, heldur
en í öllum þorranum af viðlíka stór-
um vikublöðum annara þjóðflokka,
eða jafnvel hinum ensku blöðum hér
í bæjum og sveitum Vesturlandsins
og þó víðar sé Ieitað.
Þessu ættu kaupendur íslenzku
biaðanna ekki að gleyma og þeíta
ættu þeir/að meta við biöðin sem
verðugt er, með því að kaupa þau,
lesa þau og borga þau skilvíslega.
íslenzku blöðin fá aldrei of inarga og
seint nógu marga kaupendur, til þess
að geta heitið sjálístæð.
Gjöreyðendur.
Það var nýlega haldinn fundur
um það á Italfu, hvernig bezt mætti
koma f veg fyrir útbreiðslu á skoð-
unum gjörevðenda (anarchista) og
félagsskap þeirra í Evrópu. Var þar
stungið upp á því, að stofna nokk-
urskonar alþjiíða-Iögregludeild, til
þess að hafa gætur á gjöreyðendum
og gjörðum þeirra. Skildi aðalstöð
deiidar þessarar vera í Berlin á
Þýzkalandi og hún skipnð 9 mönn-
um, frá Þýzkalandi, Austurríki,
Frakklandi, Englandi, Ítalíu, Kúss-
landi, Svisslandi, Belgíu og Hollandi
Þessi lögreglustofnun sk>ldi hafa
samband við allar lögregiustöðvar í
Evrópu og skyldi hafa umboðsmenn
í öllum löndum. Allar þjóðir sem
að framan eru taldar eiga að bera
jafnan kostnað við etofnun þessa.
Þessar þjóðir skulu og koma sér sam-
an um það, að skiftast á um fanga
sem sakaðir eru um gjöreyðenda-
giæpi. Þessi uppástunga ákvað og
það, að þeir allir skuli skoðaðir gjör-
eyðendur, scm játa kenningar þess
flokks, sem hafa meðferðis rit þeirra
eða bréf eða sprengikúlur og þeir
sem tilheyra féiagsskap þeirra. Hver
sá 8em verður fundinn sekur um
gjöi eyðendagiæp, skal verða hegnt
sainkvæmt lögum þe3s lands, þar
sem glæpurinn var framinn. Út-
breiðsla á ritum þeirra skal fyrirboð-
in og ritstjórar, prentarar og útsend-
ingamenn slíkra rita skulu sæta lög-
sókn og líða hegning. Allar mál-
sóknirmóti gjöreyðendum skulu vera
heimuglegar. Þessi tillaga var sam-
þykt af umboðsmönnum frá Þýzka
landi, Austurríki, Kússlandi, Italíu,
Tyrklandi, Spáni, Portúgal, Svíaríki.
Danmörku, Montenegio, Servíu og
líúmeniu; en henni var hafnað af
fulltrúum trá Englandi, Frakklandi,
Svisslandi, Belgía, Hoilandi og
Grikklandi.
Það er samt talið líklegt aðfund-
ur þessi hafl þau áhrif, að gert verði
8amband milli lögregludeilda hinna
ýmsu þj<5ða, svo að hinn mentaði
heimur gcti þannig tekið saman
höndum i«g hj ilpuð tii að uppræta
þennan hættulega gjöreyðenda fé-
lagsskap, sem svo mjög heíir larið í
vöxt á siðari árum.
Að reisa upp frá
dauðum.
Ooun Michael von Karnice, einn af
hirðþjónum Rússakeisara, heflr fund-
ið upp og fuligert vél til þessað flrra
þá dauða f iíkkist.um sínuin sem
grafnir eru litandi. Vél þessi er
hóikur eða pípa sem er látin ni trá
kistunni upp í gegnum leiðið og 4|
fet upp fyrir það. Á efri enda píp-
unnar er dálítill kassi úr málmi tneð
fjaðraloki yfir, en á neðri enda píp
unnar, sem er látin ná inn úr loki
líkkistunnar, er festur teigleðurhnött-
ur fyltur með lofti. Hnöttur þessi
er þannig settur, að hversu lítill
þungi sein kemur við hanu, þiýstist
loftið úr honum upp í gegnum píp-
una og Iyf'tir lokinu af kassanurn á
efri enda hennar. En við lyfting
loksins kemur upp úr kassanutn dá-
lítið flagg sem blaktir á stuttri stöng
og um leið hringir rafmagnsþjalla í
kassanum og heldur áframað liringja
þar til hún er stöðvuð. Vél þessiöll
er sett í hreytingu við hinn minsta
andardrátt eða jafnvel hjartaslátt
þess sem í gröflnni liggur. Það er
og annar útbúnaður á vél þessarisem
strax og lokið lyftist af kassanum
pumpar stöðugum loftstraum niður
uin pípuna og gerir þeim sem liggur
í kistunni mögulegt að lifa þar tii
hj ilp kemur, ef þess er ekki of langt
að biða. Maður si sem fann upp vél
þessa er sannfærður um það, að ár-
lega séu þúsundir manna grafnir Iif-
andi og ætlar hann að koma í veg
fyrir þau hryllilegu slys með vél
þessari.
EtTUR SEM ElTUEFNt.
Það kom nýlefa þýzkt skip til
Philadelphia frá Fowey á Eiii?Iandi sem
hafði um borð 300 tunmir af Arsenic.
—sterkasta eitri. Þessi vöruteiíund
hafði hin einkennilegustu áhrif á skiþ-
verjana. Arsenic þetta var þar í lest-
inni á skipinu og ekki lanyt frá svefn-
klefum skip'erjanna oif lagði því lykt
riokkraaf því inn til þeirra. Þeir gáfu
þessu lítinn naum í fyrstu, en eftir
nokkra daga fóru þeir að taka eftir því,
að föt þeirra öll fóru að verða þröug og
eftir eina viku sáust þess glöftg merki
ftð mennirnir voru óðum að fltna. Þessi
fita óx nieð hverjum deginum sem þeir
voru á Ieiðinni og laigar þeir loks náðu
höfn, voru sumir þeirra orðnir því nær
óliekkjanlegir fyrir fitu sakir. Einn há-
setinn hafði þyngst um 4í)pund og hinir
llir höfðu þyngst um mörg pund á
feiðinni, nema kafteinninn, sem hafði
aðsetur i káetu sinni aftast f skipinu.
Hann hatði ekkí orðið fyrir neinum á-
hrifum af eitrinu.
Astæðan fyrir þessari fitu á háset-
um skipsins er sörð að vera sú, aðeitrið
í tunnunum hafi aðeinhverju leyti guf
að út úr þeim og fylt ai drúmsloftið í
svefuherbergi hásetanna. sem svo önd-
uðu því að sér þegar þeir sváfu og á
öðrum tímum þegar þeir voru þar
niðri.
ÓDRENGURINN.
Heiðraði ritstj. Hkr.
Eg bið yður að Ijá mér rúm í blaði
yðar fyrir stutta sögu, er ég ætla að
segja. Einnig bið óg yður að svara 2
spurningum sem fylgja sögunni .
Maður, er ég nefni S. var fenginn
af vínhöturum tilaðkomaupp óleyfi
legri vínsölu í þorpi einu hér í fylkinu,
S. fær sér svo mann (B. að nafni) og á-
kvað víd hann að þeir skyldu báðir fá
jafnt af sektafénu fyrir óraak sitt. við
að koma málinu i gang, Vinna þfjr svo
báðir saman einn dag. Svo fór S heim
til sfn, út á land, og sagði B. að hann
kæmi næsta virkan dag; B. var kyr í
þorpinu. Líður svo nokknr tími, að S.
kemurekki, en B. vinnur að málinu.
Þegar málið kom fyrir rétt og vitni
framleidd, var aðal frumkvdðull máls
ins, S. genginn inn i sjálfan sigogorð-
inn vitni. Svo þegar S. var boðið að
súpa á flösku. er S liafði keypt fyrsta
daginn. og bera um hvort vínandi væri
í innihaidi flöskunnar, kvaðst hann
ekkert vit hafa á því hvort hann drikki
vatn eða vin. Varð hlátur rnikill gerði
ur að svari þessu í réttarsalnum. S.
hló líka dátt og var ánægður ytír þess-
ari fyndni.
1. SPURNING: Getur nokkur skyn
semi veríð á lægra stigi í mannlieimi,
en þetca: að vita ekki hvort það er
vin, er svalar likamanum ?
2. Getur alineun skynsemi álitið
sagnir slíks fávita nokkru nýtar eða í
gildi, hvort þær tilheyra illu eða góðu?
Ólafur Torfason.
1. Sv.: Nei. Maðurinn hefír áreiðan-
lega logið fyrir domnum.
2 Sv.: Þeim manni er aldrei trú-
andi, sem þektur er aðþviaðljúga
undir eiði. Útg.
ÚR BRÉFI FRÁ SPANISH FORK.
Utah, 9, Deseinber 1898.
Heiðraði ritstj.
Af því ég sé það gtöðugt fara vax
andi að fleiri og fleiri landar skrifa i
Vestur-íslenzku blöðin greinar af ýmsu
tægi. og ég áh't það fallegt framfarastig
á meðal þjóðltokks vors.þá vil égeinnig
gera tilraun að senda Hkr. fáarlínur,
ef ské kynni að lesendum hennar þætti
gaman að þvf. Samt hefir ekki mikið
nýtt borið við hér í Utah. Velliðan
fólks almenn og landar vorir á miklu
framfarastigi að efnum og aJskonar iðn-
aði. Skólar bsejarins eru fullir af börn
um; skólahús eru hér 5; á stærsta skól
anom eru um 700 börn og 8 kennarar.
j Börn af íslenzkum ættum fá mikiðhrós
hja kennurunum fyrír námsgáfur og
inenta hæfiieika yfirleltt; má þess hór
eeta að tveir íslenzkir drengir tóku í
haust próf við háskólann í Provo og
eru þar riú og hafa fengið hinn bezta
vitnisburð. Heitir annar Þorláknr,
ættaður úr Reykjavík binn Loftur
Bjarnason. Gislasonar frá Hrífunesi í
Vestur-Skaptafellssýslu, af góðum ætt,-
mn, eins ogflestir Isl hér eru. Héðan
eru líka frá Spanish Fork 2 íslenzir
bræður, Stefán og EÍDar BjarnasynirJ i
Bandarikjahernum, ættaðir úr Meðai-
laudi í Vestur Skaptafellssýslu. Þeir
eru nú í Manila. höfuðborginni á Filip-
pin eyjnnum, Voru þeir í. orustunni
þegar borgin var tekin. Stefán er nú
lautenant Oflicer; hefir áunnið sér það
ineð hugprýði og trúmensku ogdugnað
í herþjóuustunni.
Það er sannarlega uppörfandi f-yrir
alla okkar þjóð að frétta það sem Vest-
uríslenzku blöðin færa okkur stöðugt.
að landar okkar hér í Ameríku taka
fullkomlega sinn þátt i öllu sem þeim
ei tii sæmdar. Vér ættum því sem
flestir aö kaupa blöðin og borga þau
skilvíslega, svo þau geti haldið áfram
að vera til
Með skáldlega sögulegum tiðindum
má telja söguna um flökkufuglinn. er
birtist i Hkr. fyrir stuttu síðan. Menn
þreyja vongóðir um að hann náist lif-
andi og ómeiddur, verði síöan sýndur
öllum fyrir sanngjarnt verð, Jtil fróð
leiks og ánæju fyrir fólkið. Heldur
dofnaði samt vonin með fuglinn um
tíma, þvi hann flaug svo hátt að erfitt
þótti að sjá hann með berum augum;
einnig þóttust raenn sjá kúlueða blöðru
fast við fngl þenna, og geðjaðist mönn-
nm illa sú breyting. Gátu sumir til að
það mundi vera balúna sainkyns og
blrn leika sór að í Californiu, og alt
saman hefði þetta fiækst hingað með
vindinum. Einn sem þóttist hafa sjón
auka góðan. sagði að það væri útþanin
nautsblaðra með rauðum stöfuin á hlið-
ínni, og væru það á hreinni fslenzku
þessi orð.' “NAttúr ufræðisleirar hug
leiðingar”. Þá varð hlátur mikill í
Ijppnuin: bætti það og mikið við, að
lágur maður, haltur, rauöur og nef-
mæltur, ruddist fram og sagði að þetta
væri vitleysa; hann vissi betur en hin
ir; væri enginn svo haimskur að sjá
ekki, að þetta væri of lítið til að vera
nautsbiaðra. Sauðarblaðra væri það og
hreint ekkert annað, full af visdóms-
vindi náttúrufræðinnar, en ekki gasi.—
Núfærðist fugiinn nær.
Hann sagðist þekkja hann manna
beet. Nafnið sem honuiri hefðl verið
gefið væri alveg rétt, það væri skúmur.
Og frá náttúrufræðislegu sjónarmiði að
dæina mundi það verasú svartasta teg-
und af því kyni, sem gargaði mest í
laumi með hræfuglslegu vængjabaði.
Með nýjum fróttum má það telja,
að 7. þ. m. kom hingað aftur sóra R.
Runólfsson með alt sitt hyski. Hann
hefir dvalið eystra um tíma við prest-
störf. Samferða honum kom hingað
hr. Þorhjörn Magnússon; fór hann til
íslands sér til heilsubótar, og er nú á
raiklum batavegi. Var þeim hér vel
faenað og samkorna jhaldin af löndum
til að hjóða þó velkomna með veitlng-
um, hljóðfnraslætti og dansi til heiðurs
og virðiagar. — Fyrir samkomunni
stóðu aðailega 9 íslenzkar frændstúlkur
sem hér eru álitnar með merkustu
stúlkum bæjarins; er önnur þeirra lút-
ersk, en hin Mormóni. Heitír önnur
Sara Th. Johnson, en hin Dína Bjarna-
son.
Hrósvert þykir hér landnám og
uppgangur hinna ötulu Önnndarstaða’
bræðra norður í Idaho; hafa þair tekið
þar 640 ekrur af landi. Eru þeir 3 al
bræður. Kolbeiun, Önundnr og Þorgeir
s.ynir Jóns sál, Ingimundarsonar frá
Önundarstöðum f Rangárvallasýslu.
Móðir þeirra og systir stunda hér
sauma og fatagerð með elju mikillf.
Yðar með viringu.
A1 íslenzkur Vestur-Skaptfellingur,
[Vór höfum tekið ofauprentað bréf
sökum fróttaiina sem i þvi eru af lönd-
um vorum og vexti þeirra og viðgangi
þari Utali, og sökum þess hve alísl. og
einkar hiýlegur er andi fregnritans til
þjóðar ginnar og sona hennar og dætra
hér yestra. En ekki vegna þess kafla
brérsins sem hljóðar um fuglinn, sem
hann minnist á. Vér höfum fengið
bréf um skensmál þetta frá velmetnum
manni í Utah og staðhæfir hann, að
skúmssagan só bygð á andlegum mis-
syningnm. Þessu trúum vér, og þess
vegna lokum vér blaðinu fyrir fleiri
sögum um þetta mál. En ætíð er oss
k»rt að fá vel ritaðar og sannar fróttir
af löndum vorum hvaðan sem þær
koma og hver sem þser ritar.
Rnar.r.
Svar til
Mr. B. F. Walterg.
I deilugrein þinni, í næst siðasta
tölublaði Heimskringlu, t.il ritstj. Lög-
bergs. ferðu nokkrnm orðum er snerta
mig persónulega og neyðist ég þess
vegna til að gera eftirfylgjandi athug-
semdir:
Ég skal þá fyrst taka það frum, að
ég vil margfalt heldur sitja á “hross-
haus” með núverandi ritstjóra Lö-bergs
heldur en með þér. Því naumasu mnnt
þú hafa annað betra að bjóða. í öðru
lagi vil ég taka það fram, að ég hef
aldrei talað uin þig það, sem ég er ekki
reiðubúinn að standa við hvar og hve-
nær sem er. Og ef etiginn talaði ver
uin þíg en ég hef gert h>*fur þú nauni-
ast ástæðu til að kvarta nndan róg
burði. eða hvað svo sein það er, som þú
átt við þar sem þú segir að það sé
“naumsst eiðandi prentsvertu á slíka
kújóna, sem að eins ráðast aftan að
mannl í skugganum. eu þora ekki að
ráðast að mótstöðumönnum sínum á æi
legan og opinberan hátt”,
Viðvíkjandi auglýsingamálinu er
það að segja. að i fyrrahaust þegar ég
var á ferð suður í Dakota, í ei indum
Lögbergs, hitti ég meðal annara einn
verzlunarmanninn í Hensel. á leið
ipinni til Cavalier, og lofaði hann mér
þá auglýsingu, er ég átti að vitja
seinna. Þegar ég svo kom að vitja um
hana, nokkrum dögum síðar, sagðist
hann hafa fengið “hinum manninum”
hana. Þegar ég fór svu að grenslast
eftir hver þessi hinn maður væri kom
það fljótt í ljós að það var eimnitt þú.
Og þegar ég skýrði manninum frá að
þu værir að safua anglýsingum fyrir
annaðblaðen ég, varð hann forðviða
og sagði að sér hefði skilist við vera
báðir fyrir sama fólagið, og að það
gerði þess vegna engan mismun hverj-
uin okkar lia.in fengi aujtlýsinguna.
Sleppum nú þcssu, mér kom ekki til
hugar að þetta væri annað en misskiln-
ingur hans. En viti nieno. þegar ég
kem til Cavalier mætí óg alveg því
sama, að öðru leyti en þrí, að þar
tókst þer ekki að ná auglýgingunni frá
mér, þótt þú reyndir. Maðuriun, sem
ég á hór við er sá, sem þú talaðir við
um auglýsinguna fram undan Hol-
brooks búðinni. Þegar hann hafðí af-
hent mór auglýsing sína gat hann þess.
að "hinn maðuriun” hefðí fundið sig og
viljað endilega taka við auglýsingunní;
en sökum þess að við hefðum veriðbún-
ir að semja um hana hefði hann heldur
viljað afhenda mór hana. Ég komst
fijótt að þvi að þessi "hinn mftðurinn”
var sá sami sem koraið hafði til Hensel
á eftir mer. Ég skýiði honum þá frá
hver þessi maður væri o ; í hvaða erind
um hann væri þar á ferð, og vildi hann
þá fuliyrða að þú hefðir sagzt vera fyrir
sama félagið og ég. Við töluðum svo
nokkuð frekar vm þetta og fór hann þá
að ryfja upp fyrir sér samtal ykkar, og
mtindi hann þá eftir að þú hefðir aldrei
viðhaft þau orð, að þú værir fyrir sama
íélagið; en hagað hefðlr þú orðum þín-
um þaunig að beint lá við að skilja þau
á þann hátt að svo hefði verið. Og hon-
um hafði því skilist svo vera.
Þótt ég bygði iítið á því, sem fyrri
maðurinn sagði gaf síðari raaðurinn svo
sterkar líkur fyrir því, að þú hefðir vís-
vitandi reynt tilað komahonum i rang
an skilning um fyrir hvaða blað eða fé
lag þú værir, að ég gat ekki annað en
sannfærst um, að svo liefdi verid í báð
um tilfellunum.
Ég get ekki borið á móti því, að
mér þótti þetta nokkuð einkennileg að-
ferð til að fá auglýsingar, og hafði ég
þess vegna þá orð á þes ;u sem að ofan
er sagt við n«kkra menn, engu síður
vildarmenn þínaen mína. En sökum
þess. að ég varð ekki var við þetta oft-
ar, þótti mér það ekki þess vert að fara
að rífast við þig út af því, hvorki pií-
vatlega né opinberlega, Ef þér nægir
ekki þessar skýringar, eða langar til að
ég nafngreini menniua, sem hór er átt
við að ofan, þágetéggert það hvenær
sera er. Ég nefni þá ekki nú sökum
þess, að þú hlýtur sjálfur að átta þig á
hyerjir þeir eru, og í öðrulagi vegna
þess, að óg get naumast fengið mig til
að leiða óviðkomandi menn inn í þessar
deilur.
Að ég hafi haftorð á þessu af því,
að mér hafi pótt þú draga heidur mik-
ið af auglýsingum úr höndum mér bæði
í Dakota og annarstaðar, er nú bara
vandræða bull úr þér, góði minn. Ég
hef ekki orðið þess var, að þú hafir
dregið nema þessa efnu auglýsingu,
sem að ofan er getið, frá mér. Lögberg
hefur aldrei haft meiri auglýsingar en
einmitt síðan þú byrjáðir að smala aug-
lýsingam, og hef ég því, hvað það snert-
ir, undan engu að kvarta.
Aðeudinguvil ég taka það fram,
að mér þykir mjög mikið fyrir því að
tiafa þurft að gera ofanritaðar athuga-
semdir; en orð þín í minn garð voru
þannig löguð að mér fanst ég vera
neyddur til þess. Éghef, frá þvi fyrsta,
sneitt mig eins mikið og ég hef getað
hjá deilum islenzku blaðanna hér, og
átti því sizt von á því, nð verða dreg-
inn inn i þær á nokkurn hátt.
B. T. Björnson.
EASTERN
CLOTHING HOUSE fc
WHOL.B8ALB & RnTAlft. Jfr
^—570 Main Str.—
4 ¥
J. <íenser, eigandi.
/í’nrw’Br’irirwirwTr’irÍ'k
jj Fullkomnast
1 Fataverzlun
4 —
A bænum. hæði smásata og heuid-mla I
2 Alt nýjar vðrur. ekki melótnar eða
$ uatslitnar af að flæajast á búðar I
4 hillunum. Komidi*llir og sann-1
2 færist, og njótið liinna beztn kjðr-
* kaupa sem nokkru sinni hafa boð-
ist, í þessuin bæ. Við höfum alltl
^ sem að fatnaði Htur, stórtog suiátt ]
|
4
4
4
4
Munið eftir uýju búðinni.
t
•
S. Gudmundson, j
Notaiy Public. i
9Ioautain, IV. l>ak.
Ut.vegar peningalán gern veði
í fasteiguum, rneð lægri rentu
en alment gerist. Svo að [>eir
sem þurfa að fá peningalán eða
að endurnýja lán á lðnduni sín-
um i haust, geta sparað sér pen-
inga með því að finna hann eða
skrifa honnm áður en þeir taka
lán hjá öðrum.
Nú er tíminn fyris ykkur að dutrfca
rykið og ruslið úr skáp mum ykkar, of;
fylla þi svo aftur með nýtt leirtau fra
Olliilii Hllll. Þar fáið þið beztan,,
ódýrastan og margbreyttastau varnmg
í bænum.
CHINA HALL.
572 llitiu St.
ROMI0 inn hjá Marrr Kioan,
rcr^EESTAURANT
Dunbau hoflr umsjón yfir vinföng-
un'im, og bið fáið moira fyrir pen-
inga ykkar hjá honum en nokkrum öðr-
um í hænum.
Sliiiiiis Hestaurant
—523 Main St—
Járnbraut til Nýja-íslands
Nú kvað vera orðíð vfst, að Járn-
braat verði lögð til Nýja íslands, egt
af því að nú er’alt frosið og snjór
kominn, þá þykir ilt að eiga við han*
í vetur. En I þesg stað ætlar Mr.
Mills að láta Inktan og vel hitaðat
sleða verða á fljúgandi ferðinni f vet-
ar f hverri vikn, aila leið frá Winnl-
peg til íslendingafljóts. Ferðunt
verðnr þannig hagað, að sleðinn f$r
írá Wpeg kl. 2 til Selkirk á snnnu-
dag, og frá Selkirk á mánudags morg-
un kl. 8 og kemur til íslendingafljóte
á þriðjudagskveld. Fer þaðan k
fimmtudagsmorgnn kl. 8, og kemnr
til Selkirk kl. 6 á fbstudagskveld og
fer til Wpeg næsta dag. Heidur til
að 605 Ross Ave. íslendingur keýrir
sleðann, Guðm. Christie; hann er góð-
ur hestamaður, glaðlyndur, gætinn
og reglumaður. Reynið hvernig er
að ferðast með honum.
Yðar einlægur,
Mills.
Hangikjöt
til Jólanna og Nýársins.
Ég undirskrifaður hefi til sölu allra
frægasta hanvikjöt af feitum dllkum,
sem éi; sel við aiarlágu verði. Alt er
flutt heiin til kaupeudanna strax og um
er beðið. Þeir sern heima eiga utan-
bæjar þurfa ekki annað en senda mér
postspjalds-pönfcun og verður það þá
þegar sent til þeirra. En betra er að
l?efa sig frain Sem fyrst áður en byrj;ð-
irnar K»-nga upp. Herra P. J. Thomp-
son vinnur í búðinni of af^reiðir skifta-
vini fljótt ok vel.
TH. GOODMAN.
639 Nellie Ave.
Winnipeg.