Heimskringla - 19.05.1898, Blaðsíða 2

2
HEIMS&KlNiiLA, 19. MAÍ i-iðð
Heimskriiida.
blaðsins í Canada og Bandar. $1.50
qjh árið (fyriríram borp:að). Sent til
Xslands (fyrirfram borgað af kaupend-
-:ni blaðsins hór) $1.00.
" «
Peningar seudist í P. O. Money Order
Registered Letter eða Express Money
Order. Bankaávísanir á aðra banka en 1
Winnipeg að eins teknar með afföllum.
B.
F. Walters,
Útgefandi.
OfEce
Corner Princess & James.
P.O. BOX 305
Oss langar ti) að segja fáein orð
við kaupendur Heimskringlu um ó
háða blaðamensku og ýmislegt fleira.
Vér höfum rekið oss á það, þótt ekki
séum vér orðnir mosavaxnir í rit-
stjórnarsessinum, að menn hafa stund-
um spaugilegar hugmyndir um rétt-
indi og skyldur blaðamanna.
Það eru sumir sem álíta það skyldu
ritstjóranna að taka upp í blöðin all
an þremilinn sem þeim dettur í hug
að senda þeim, hvað vitlaust, klaufa-
legt eða þýðingarlaust sem það kann
að vera, og þótt engum lifandi manni
dytti í liug að lesa það nema höfuhd
unum sjálfum.— “Þú gengur í skrokk
á mér rétt eins og eigyrðu,” sagði
séra Matthías einu sinni, og svo gæti
maður sagt við þessa menn. Blöðin
eru eign og atvinnuvegur vissra
manna eða félaga; þeir og þeir einir
eiga áhöldin og blöðin og hafa auð-
vitað jafnan rétt til að ráða því hvað
í þeim kemur, eins og Jón eða Pétur
eru einráðir um það, hvort þeir kaupa
þau eða ekki. Þetta vita auðvitað
allir, þótt svo virðist sem sumum
gleymist það stundum.
Enn aðrir heimta það af einum
ritstjóra, að hann skriti með raram
asta gagnrýni, þekkingu og vísdóm
um öll heimsins stórmál og allar lífs-
ins ráðgátur. En þetta er tæplega
sanngjarnt. Veslings ritstjórarnir
eru bara skammsýnir menn og ekk-
ert meira; þeir grilla kannske stund-
um ofurlítið lengra en sumir aðrir, en
þeim skjátlast líka m dur oft.. Það er
auðvitað ekki hægt að ætlast til þess
að þeir skriti um alla skapaða hluti
eða að alt sem þeir skrifa sé óhrekj-
andi vísdómur. Jafnvel frægustu
ritsnillingum, eins og t. d. Horace
GreeleyogCharles Dana, hefirstund-
um skjátlast, og hvers mega menn þá
vænta af okkur, veslings íslenzku
busunum ! Vér viljum taka það fram
hér, svona. rétt sem athugasemd, að
Jón Ólafsson er sá af íslenzkum rit-
stjórum, sem bezt og skemtilegast
heflr skrifað um öll þau mál sem uppi
á teningnum voru í það og það sinni;
en slíkt er ekki nema einstakra völ-
unda meðfæri.
en að hinn flokkurinn (Conservativar)
væri myndaður mestmegnis af fjár-
glæframönnum og bófum !
Það er mjög hætt við að þessi
óráðvendni í blaðamenskunni geti
vilt mörgum manni sjónir, einkum
þar sem líkt stendur á eins óg með
mikinn þorra íslendinga hér vestan
hafs. Þeir eru svo margir sem ekki
lesa ensk blöð eða tímarit, og verða
því eðlilega að sækja mesta sína póli-
tisku þekkingu til íslenzku blaðanna.
Og það er einmitt þetta fólk sem
hætt er við að lendi á glapstigu í
pólitíkinni,—leiðist til að skoða vissa
flokka “óalandi og óferjandi öllum
bjargráðum,” en hinn flokkinn góð-
ann og ósfeeikulann.
Hvað Heimskringlu snertir nú,
þá hefir hún ekki verið og er ekki
til sölu eða uppboðs til neinna póli-
tiskra fjárhirðara. Vér ætlum að
reyna að halda henni í því horfinu,
og eftir viðtökum þeim að dæma, er
hún fær alment, þá eru allar líkur
til að oss takist það. Vér höfum
enga tilhneigingu til að rita fyrir
nokkra menn eða málefni fyrir pen-
inga og á móti sannfæring vorri, og
vildum heldur hætta blaðamensk-
unni, en að taka það fangaráð-
Betra að hætta með heiðri en að
halda áfram með smán.
Vér höfum léð hra. B. L, Bald-
winson rúm í blaðinu og gerum það
að líkindum framvegis; hann er vel
pennafær maður og heflr gott vit á
landsmálum hér og hinni pólitisku
sögu Canada. Það er engum efa
bundið, að margt er bogi ð í fari
srjórnarinnar hár í Manitoba, enda
er fjárhagsástand fylkisins alt annað
en glæsilegt. Það er nauðsynlegt
að kjósendum sé skýrt frá því er af-
laga fer fvrir stjórninni. Og ef að
hra. Baldwinson skýrir rangt frá
málavöxtum, þá ætti Lögbergi að
vera trúandi til að leiðrétta það með
rökstuddum ástæðum. En það sem
enn er komið af þessum deilum, þá
mun flestum finnast linleg vörnin
hjá Liberal-málgagninu, og bendir
það á að málstaðurinn sé ekki góður
—En persónulegu skammirnar hjá
þeim báðum, Baldwinson og Sig
trvggi, mættu gjarnan missa sig, og
væri einskis í mist.
bæjarÍDS, og eru því ekki nein undur
þótt þér og lesendur blaðs yðar komist
að þeirri niðurstöðu, að tvísýnt sé að
verkið fáist unnið eins ódýrt, eins og ef
það hefði verið gefið út á "contract.”
En það er ekki rétt skýrt frá því, er
þér sesið uin áætlun Mr. Ruttans. Þér
segil að áætlunin fyrir Charlton St, sé
$9,865,50, þar sem hún er að eins $8,
105.50, eða réttum $1700 rainni; svo á-
ætlun Mr. Ruttans er einungis $27-1,40
hærri en tilboð Mr: Kellys; en ef bæjar
stjórnin hefði gefið verkið út á ‘con-
tract’, hlaut hún að borga umsjónar-
manni (Inspector), sem að áætlun
mundi kosta $250 fyrir hvert stræti, eða
S1000 fyrir þau fjögur, og þegar þessi
upphæð er lögð vic tilboð Mr. Kellys,
þáer áætlun Mr. Ruttans $726,60.lægri
en tilboð Kellys. Þegar einnig er at-
hugað, að á öllum þeim strætum sem
stjórnin lét sjálf mölbera í fyrrasumar,
var kostnaðurinn 5—10 per cent lægri
en áætlun Mr, Ruttans; þá liggur ekki
fjarri að hugsa að áætlun hans sé nægí-
lega há. Þar við bætist að Mr. Kelly
hefir sjaldan ef nokkurntíma staðið við
sínar “contracts”, sem haun hefir feng-
ið hjá bæiium, að hann hafi ekki annað
hvort svikist um að vinna verkið sam-
kvæmt skilmálum, eða þá ekki lokið
við þau í ákveðinn tíma; og í fyrrasum-
ar hefði hann aldrei borgað verkamðnn-
um það kaup, sem hann var skyldur að
gjalda, samkvæmt samningum við bæj-
arstjórnina, hefði bæjarstjórnin ekki
þvingað hann til þess. Svo þegar als er
gætt, þá hefir bæjarstjórnin óefað gert
rétt þegar hún samþykti að láta möl-
bera þessi stræti upp á daglaun.
Stephan Thorson,
[Það er alveg rétt sem hra. Stefán
Thorson segir í ofanskráðri grein um á-
ætlun verkfræðings bæjarins, Það var
prentvilla í þessari tölu í síðustu Hkr.,
og ætluðum vér oss að leiðrétta það í
þessu blaðí, Vér viljum ekki að svo
stöddu dæma neitt um Mr. Kelly, eða
aðra ‘‘contractors”. en það er ýinislegt
í sambandi við þessa bæiarvinnu hér og
hvernig henni er hagað og stjórnað, er
vert væri að minnast á síðar við tæki-
færi. — Ritstj, Hkr.].
Til þess að pólitiskt fréttablað
geti verið óháð öllum flokkum eða
klíkum, þarf það fyrst og fremst að
hafa svo miklar vinsældir og út-
breiðslu meðal almennings, að það
geti staðið á eigin merg, að tekjurn
ar jafnist við útgjöldin að minnsta
kosti. Þetta mun nú aldiei að svo
komnu hafa verið reynsla íslenzku
blaðanna hér vestan hafs, og því hafa
þau æfinlega verið meira og minna
komin upp á pólitiska flokka,—orðið
að lifa af ölmusumeðlagi eða snýkjum.
En ef þessu hefir svo auðvitað leitt
það, að þessi blöð hafa orðið að vera
sem fylgispakir rakkar við hina póli-
tisku flokka sem slettu í þau bita eða
spæni. Þau hafa orðið að syngja lof-
gjörð og hósíanna yfir öllum afglöp
um, svikum og níðingsbrögðum, sem
hinir örgustu bófar í flokki matfeðra
þeirra hafa drýgt, og að sjálfsögðu
alveg að sama skapi að níða niður og
tortryggja allar gerðir andstæðing-
anna, hversu vel og samvizkusam
lega sem unnið var.
Það er engum efa bundið, að
Hkr. og Lögberg voru bæði á fyrri
árum bundin á svona klafa, og að
Liigberg er það enn þann dag t dag.
Aldrei nokkurn tíma heyrist í því
blaði imtað eða skrimtað um noklc.
um skapaðan hlut sem miður fer í
stjórnarfari Lu r.ua "ylkis- eða
sambandsmálum.
rcaður, sem ætti að dæma um málin
ftir sögusögn J ögberíjs eingöngu,
hlyti að kc - ' að þeirri niðurstfiðu,
að annar floi . winn (Uberalar) væri
gersamlega óskeikull, — þeim yrði
aldrei á að gera neitt sem miður færi,
Vér höfum fengið nokkrar að-
sendar greinar, sem vér tökum ekki
í blaðið. þrjár þeirra eru persónu-
legar skammargreinar til ritstjóra
Lcgbergs. Það er hvorttveggja, að
oss er illa við alt þesskonar ritsmíð,
enda hafa þessir menn, oss vitanlega,
aldrei verið áreittir opinberlega í
Lögbergi eða annarstaðar. Þeir
ræða heldur ekki um nein opinber
mál, er varða almenning, heldur ráð
ast að eins á persónuna, Sigtrygg
Jónasson. Vér Ijáum ekki þesskon
ar greinum rúm.
Svo höfum vér einnig fengið
nokkur innlegg í trúmálaþrætuna
meðal íslendinga hér vestra. Og þótt
sumar af greinum þessum séu vel og
haglega samdar, þá viljum vér ekki
ljá þeim rúm í Heimskringlu. Trú-
arleg ádeilumál finnast oss ekki
eiga heima í pólitiskum eða frétta
blöðum. Þeir sem vilja ræða þau
mál, þurfa að hafa til þess sérstök
málgögn. Trúmennirnir guðfróðu
hafa “Sameininguna“ fyrir skjöld
og brynju. Þessir “vantrúarmenn
sem vilja láta til sín heyra, ættu líka
að hafa málgagn, og þeir eru áreið-
anlega svo margir hér vestra, að það
er bara klaufaskapur og samtaka-
leysi að koma ekki slíku riti á fót.
Herra ritstjóri Heimskringlu.
í síðasta blaði Heimskringlu skýrið
þér frá, að á síðasta bæjarstjórnarfundi
hati verið samþykt að bæjarstjórnin léti
sjálf mölbera (macadamize) McDermot,
Carlton, Smith og Edmonton stræti, og
að ýmsir “Contractors” hafi boðið í
þessi verk'enekkert af þeim boðum hafi
verið þegið. Og svo segið þér : “en tví-
sýnt mun það þykja að verkið fáist unn-
ið eins ódýrt með því móti, eins og ef
bærinn gæfi það út á contract.” Því
næst skýrið þér frá tilboðunum á ofan-
Alveg ókunnugur | greindum
strætum, og er tilboð Mr.
Kelly’s 888,982.80, og er það meira en
$7,000 lægra en næst lægsta tilboð; svo
skýrið þér frá að áætlun verkfræðings
bæjarins, Mr. Ruttans, sé 835,956,20, og
þegar maður ber þessar tölur saman, þá
sér maður, að tilboð Mr. Kelly er næst-
um $2000 lægra en áætlun verkfræðings
Hawaii-eyjarnar.
Lýsing á eyjunum og innbúum þeirra
og atvinnuvegum þar.
Eftir (i <«o»<lninii.
April 1898
Honolclu, 21
Hawaii-eyjarnar voru fundnar af
Capt. Cook á hans 3. ferðíkringum
hnöttinn, seint á síðastliðinni öld. Hon
um taldist svo til að innbúarnir væru
þá um 400 000, en sem nú er komið nið
ur í 35.000. Fyrir yfirgang og ofríki var
k«pt. Cook myrtur í Kealikekúa Bay, á
vestanverðri eyjunni Hawaii; eyjar
skeggjar tóku honuin raeð mestu virkt
uin, því þeir héldu hér heiuikominn
guðinn Lóno, er fieir höfðu lengi vænst
eftir. En heimtufrekja og grimd skip-
verja var stjórnlaus og er sannað, að
þeir skutu á landsmenn fyfir að hafa
hönd á bát þeirra í leudingunni. Ekki
svo að skilja að eyjarskeggjar meintu
að ræna nokkru, því eftir þvi sem gam
alt fólk segir frá, þá flutti fólk sig oft
búferlum eyju frá eyju og skildi farang
ur sinn eftir úti um víðavang, án þess
að missa nokkurn hlut, og enn í dag er
mjög sjaldgæft að þeir steli eða myrði.
Og svo byrjaði bardaginn, þar sem
skipstjóri Cook lét líf sitt. Skipverjar
urðu að flýja fyrir fjöldanum og létu í
haf. Litlu siðar byrjuSu hvalfangarar
að koma hingað, bæði til þess að taka
vatn og verzla við eyjabúa. Mig minn-
ir að kapt. Vancouver fyrstur manna
fyndi Honolulu-höfn, um árið 1800. Um
það bil tók sér bólfestu hér John Young
enskur að kyni, og' komst hann í kunn-
ingsskap við höfðingjaefni eitt, Kahme-
hamía að nafni, og kendi honura vopna-
burð Evrópumanna. Svo lögðu þeir
hernað og unnu undir sig aðaleyna
Hawaii. Það var krögt af smákóngum
hér á eyjunum í þá daga. Hættu þeir
ekki fyr en þeir höfðu náð öllum eyjun-
um á sitt vald. Og fyrir þetta var þessi
sigurvegari kallaður hinn mikli, eða
Napóleon Hawaii-eyja. Myndastitta af
honum var sett fyrir franian stjórnar-
byggíngarnar hér. Um 1819 komu hin-
ir fyrstu kristniboðar hingað, frá Bost
on i Bandaríkjunum. Eyjabúar voru
þá búnir að afleggja mannblót og til-
beiðslu Psle, sem var aðalgyðja þeirra
og bjóíeldgýg er nefnist Hale-Man-Man
sem er á miðri eyjunni. Það er sá eini
gýgur sem enn er eigi útkulnaður,
Aldrei hefi ég séð eldgýg þennan, en
ferðafólk lætur mikið af honum ; er
sagt að hann sé altaf að smákóina, en
tvisvar hefir hann spúð hraunleðju á
síðustu 80 árum, og má vel sjá þess
merki enn í dag, þar sem hraunflóðið
eyðilagði svo þúsundum ekra skifti af
einu bezta héraði eyjanna.
Landsbúar drukku nú í sig guðs-
orðið í þúsundatali og voru skýrðir í
stórhópum. 5—6 hundruð í einu, svo að
ekki leið á löngu þar til alt var kristnað
að nafninu til. Samhliða þessum and-
legu framförum (?) lærðu eyjarskeggjar
að brúka allskonar munaðarvöru, eink-
um tóbak og brennivín. Þar með bár-
ust þeim og einnig óþverrasjúkdómar af
öllum tegundum. er strádrap þá niður,
ásamt mislingum, bólunni o. ll. Þann-
ig komst “menning” hér á land með
biblíuna í annari hendi, en romm og
allskyns ófögnuð í hinni. Svona náðu
þessir guðsþjónar taki hér á fólkinu eða
leiðandi höfðingjum þeirra, er þá voru
skattgildir til Kahmehamía hins I. eða
mikla.
Skömmu síðar, eða um 1831, komu
tveir prestar kaþólsku kyrkjunnar hing-
að frá California, sem þá tilheyrði
Mexico, og byrjuðu að préiika trú sína
og fengu marga áhangendur. En þessu
undu hinir fyrri trúboðar (protestantar)
illa, og ofsóttu þeir presta þessa á allan
hátt. Þeir dæmdu þá til að vinna kaup-
laust við það að draga grjót og við tíl
kyikjubyggingar, en ekki gáfust prest-
ar þessir upp að heldur. Þar næst hand
tóku þeir þá og sendu þá til California.
En ekki leið á löngu þar til þeir komu
aftur. Voru þeir þá teknir til fanga og
misboðið á ýmsan hátt. Um það leyti
kom franskt herskip til eyjanna og
tókst klerkum að koma bréfi til skip-
stjóra og létu hann vita að lífi þeirra
væri hætta búin. Brá skipstjóri við og
fór í land og heimtaði lausn þeirra sam-
stundis og $25.000 í skaðabætur, og auk
þess ókeypis lóð til kyrkjubyggingar,
og að þeir lofuðu að láta kaþólskt fólk i
friði eftirleiðis. Prótestantar urðu að
sæta þessum kostum, og þannig urðu
kaþólíkar fastir í sessi hór, og eru nú
alt að helmingur innfæddra eyjabúa ka
þólskrar trúar. Þeir hafa náð trausti
og virðingu hér fyrir afskiftaleysi
stjórnmálum og fyrir hjúkrun þeirra á
hinum holdsveiku veslingum á eyjuDni
Molokai, þar sem eru um 1300 alls, mest
innlent fólk, sem þar er hrúgað saman
frá öllum eyjunum. Það er i dalverp:
norðantil á eyjunni og eru ókleífir hamr-
ar á alla vegu nema fáein einstigi. sem
varðmenn gæta dag oe nótt. Stjórnin
kostar þessa sjúklinganýlendu. Þeir
rækta garðmat til eigin brúkunar, en
alt annað er þeira lagt til. Munkar og
nunnur hafa umsjón á öllu þar, og er
engum neraa læknum leyft að koma
þangað. Innfæddir hirða ekki um var-
úðarreglur út f frá og reyna að leynast
fyrir njósnarraönnum sem leyta uppi
grunað fólk og fara með það á hið svo
nefnda “House of Detsntion.” Og ef
það reynist sýkt af veikinni, þá er það
flutt í sína lifandi gröf á Molokai, það-
an sera enginn á afturkvæmt. Stjórnin
fer vel með þessa veslinga og gerir líf
þeirra eins viðunanlegt og hægt er und-
ir kringumstæðunum.
Hér hafa ríkt sex konungar oe var
hinn síðasti þeirra Kalakana, sera dó af
ofdrykkju í San Fransisco veturinn 1891
Þá kom systirhans. Liliokalani (himna-
blóm) til ríkis, og ríkti hún þar tilhenni
var vikið frá völdum, í Janúar 1893.
Alt var það hiski siðferðislega dáðlítið
og að eins liðið af hvítu fólki til að geðj-
ast hinum innfæddu. En drottning
Liliokalani vildi láta til sín taka. Hún
vildi taka upp ýmsa hei< n i siði, ogtaka
kjörgengi af hvítum möniium eða tak
marka það svo hún gæti ráðið eftir yild
sinni.
Flestum mun vera nokkuð kunnugt
um stjórnarfyrirkomulag það sem nú er
hér á Havaii eyjunum, því mikið hefir
verið rætt og ritað um það á síðari ár-
um. Það er óefað bezta stjórnin sem
eyjarnar hafa haft, bæði í siðferðisleg-
um og hagsmunalegum skilningi. Opin-
beru fé er nú varið í þarflr ríkisins en
ekki í svall ogheimsku eins og áður var
og hafa meiri umbætur verið gerðar hér
á síðastliðnura 5 árum, en á 30 árum
næstu á undan.
Loftslag er hér mjög þægilegt, sjal-
dan yfir 80 gráður í skugganum eða fyr-
ir neðan 6(1 gráður, og svo jafn hiti bæði
dag og nótt, að tæplega þarf að bæta á
sig aukaflík þó maður sé úti til mið-
nættis. Það er lítill munur á sumri og
vetri, nema hvað meira rignir að vetr
inum til. Hér blæs hinn svonefndi
norðaustan “trade”-vindur frá Febrúar
til Nóvember, altaf úr sömu átt, kemur
upp með sólu og lygnir að kvöldi og
blæs hurðast um miðdegi, rétt þægileg-
ur siglingabyr. Þrumur og eldingar
eru hér mjög ótíðar. Við og við verður
vart við jarðskjálfta og þó ekki neitt
líkt því sem á sér stað í California.
Hér er sagt að vera eitt hið bezta lofs-
lag i heimi. Þar sem hér eru fjöll af
allri hæð, sum yfir 13 þús. fet, og mis-
munandi regnfall (frá 10 til 200 þuml. á
ári), þá má hér, án þess að færa sig
langt, hafa margbreytt loftslag. Kila-
nea er hæsta fjallið á Hawaii, sem er
stærsta eyjan, um 100 mílur á lengd og
70 naílur á breidd. Það fja.ll er snæv
þakið ár og síð.
Hawaii-eyjan er ávalar bungur hver
upp af annari, hömrum girt norðan og
austan til; lítið lágleudi nema smádalir
hér og þar. Annars hefi ég hvergi séð
sviplíkara að mörgu le.yti en þar sem ég
ólst upp á Vestfjörðum á íslandi, þó ó
liklegt þyki, þar sem eyjarnar eru innan
hitabeltisins, hvarfbaugur krabbans er
rétt norðan við eyjuna Hawaii. Aðal-
‘eyjarnar eru 5 að tölu og 3 smáeyjar,
sem eru notaðar mest fyrir beitilönd, og
búa þar ekki aðrir en fjárhirðarar.
Norðvestast er eyjan Kauai, ásamt einni
af þessum smáeyjum og er hún einnig
kölluð “Garden Island ” 100 mílur suð-
austur þaðan er þessi eyja sem ég nú
skrifa frá, er nefnist Oahu. og hér er
höfuðborg eyjanna, Honolulu. 20 milur
austur héðan er Molakai, 10 mílur þar
fyrir austan er eyjan Mani og síðast 15
mílum sunnar er Hawaii, en vestanvert
við eyjuna Mani eru tvær smáe.yjar.
Allar eru eyjarnar nær kringlóttar nema
Molaki, sem er löng og mjó. Allar eyj-
arnar eru vaxnar þéttum skógi upp i
fjöll, að undanskildri Hawaii, en að eins
ein tegund af þessum skógi er brúklegt,
er nefnist Kóa-viður, alt hitt er járnvið-
ur svonefndur, nær því óvinnandi og ilt
að komast að honum. Allur húsaviður
kemur hingað frá Puget Sound i Wash.,
og rauðaviður frá Eureka, California ;
er hann seldur hér á $17. þúsund fet upp
i'$35 heflaður og plægður viður.
Hér eru engin illyrmi eða höggorm-
ar af neinui tegund ; húsflugur fáar en
nóg af moskítum á vissnm stöðum.
Ekki eru hér nein veiðidýr eða fuglar,
nema smásvín og dúfur og “wild turk.
eys. En fyrir nokkru vorulflutt hing-
að hreindýr og látin laus á eyjunni
Molakai.
Af atvinnuvegum er hið helzta er
nokkru nemur sykurræktin og þar næst
hrísgrjónarækt, en sú atvinna er að öllu
leyti í höndum Kínverja, og næst mun
vera kaffiræktin, sem er nýbyrjuð hér
svo nokkru nemi. Svo er griparækt hér
nægileg til heimabrúkunar og fyrir
skipaflotann sem kemur hér við á ferð-
um sínum fram og aftur um Kyrrahafið
Alt kálmeti þrífst hér allvel; jarðepli
vaxa hér fljótt og má fá 4 uppskerur á
ári ef alt gengur vel. Mais er töluvert
ræktaður liér, en þó að eins til heima-
brúkunar. Af ávöxtum er hér ekki eins
mikið og ætti að vera, og er flutt inn
hingað epli, apelsínur, lemons o. fl. frá
Califoiniu. Bananas er aðal aldinateg-
undin sem nóg er af hér. “Pine”-epli
eru ræktuð hér og send niðursoðin til
San Fransísco og Victoria ; þau eru 18
mánuði að vaxa. Af öðrum jarðar-
gróða hér má nefna brauðaldini, pears,
watermelons og ýmislegt fleira. Ekki
er neinn markaður fyrir þetta rusl nema
það sem haft er til heimabrúkunar.
(Meira næst.)
f
\
f
Það er enginn efi á því að A
vér getum gert yður á- i
nægða bæði hvað snertir ^
verðið og verkið.
{Photo=
jgraphs
f
)
f
f
Í
PARKIN
490 flain 5t.
f
f
f
f
f
f
f
f
Exchange Hotel.
612 JVC^IJST ST_
Þegar þið viljið fá GÓÐANN DRYKK,
Þegar þið viljið fá GÓÐA MÁLTÍÐ,
Þegar þið viljið fá GÓÐAN NÁTTSTAÐ
þá munið eftir því, að þið
fáið hvergi betri aðbúnað
að öllu leyti, en hjá.
H. RATHISIJRX,
EXCHANGE HOTEL.
612 Hain Str.
Dr. N. J. CroivforJ
PHYCICIAN AND
SURGE0N .....
462 Main St.. Winnipeg, Man.
Office Hours from 2 to 6 p.m.
OLI SIMONSON
mælik með sínu nYja

[I
Fæði $1.00 á dag.
1.
718 Jlaiu 8tr.
Eruuswick Hotel,
á horninu á Main og Rupert St.
Er eitt hið ódýrasta og bezta gistihús í
bænum. Allslags vín og vindlar fást
þar mót sanngjarnri borgun.
McLaren Bro’s, eigendur.
íáiidiiigar!
Lítið á eftirfylgjandi verðlista á
hinni nafnfrægu Lisk’s Blikkvöru,
sem er ábyrgst að riðga aldrei. Hún
fæst í harðvörubúðinni hans
TRUEMNER,
mm i Cavalier.
Mr. Truemner ábyrgist vöruna sjálfnr
og lofar að gefa ykkur nýjann hlut fyrir
sérhvað eina sem þið kanpið af Lisks
Blikkvöru og sem riðgar hjá ykkur með
sómasamlegri brúkun.
Áður seldar Nú á
16 potta fötur 90 cts. 67 cts.
14 potta fötur 75 “ 55 “
12 potta fötur 70 “ 52 “
14 “ “ með sigti $1.10 78 “
17 potta diskapönriur 90 ct. 70 “
No. 9 þvatta Boilers $2.50 $1.90
J. E. Truemner,
Cavalier, N-Dak.
Ef þú vilt fá þér góðan
Bicycle
National Hotel.
Þar er staðurinn sem öllum ber saman
um að sé hið ódýrasta og þægilegasta og
skemtilegasta gestgjafahús í bænum.
F»mIí tul eiiis $1.00 u <iug.
Ágæt vín og vindlar með vægu verði.
Munið eftir staðnum.
NATIONAL HOTEL.
HENRY McKITTRICK,
—eigandi.—
eda Reliance.
^ Það eru beztu reiðhjólin sem nokkurst" ^ar eru seld hér í Winnipeg.
f Næstu ’yí . r> . P, 3thúsið.
í - — ——- -
f Karl K. Alber^ íslenzkur ui. lUcuiur.
Munið eftir Því
að beza og ódýrasta gistihús (eftir
gæðum), sem til er í Pembina Co. er
Jennings House,
__ Oavalier, X. Dak,
PAT. JENNINGS, eigandi.
Kaupið þér
gott brauð ?
Það er spurning sem hver heimil-
isfaðir ætti að íhuga nú, þegar
brauð er svo ódýrt, ekki nema
5-6 c. braudid.
Því þá ekki að kanpa það bezta
uð sem búið er til i Canada,
sem er áreiðanlega brauðið hans
AUAiUS fiBovd’s
407 MA’”! STREET V J U ^
1 Þá fyrst finnur þú mismuninn
i j sem er á brauðum ýmsra bakara.
Kallið á einhvern af keirurum
iS; 1 vorum og varzlið við hann.