Heimskringla - 08.09.1898, Blaðsíða 2

il^MSRKÍNGLA 8. SEPTEMBER 1898
Kennara
vantar vid Baldur-skóla fyrir Október,
Nóvember og Desember þ. á., fyrir það
fyrsta. Umsækjendur geti þess hve
mikið kaup þeir vilji hafa, og hvaða
prófseinkunn þeir hafi. Kennsla byrjar
1. Október. Tilboðunum veitir undir-
skrifaður móttöku til 14 Sept., kl. 12
á hádegi.
Hnausa. Man. 17. Áug. 1898.
0. Gr. Akraness
Sec. Treasurer Baldur S. D.
ferð blaðsins í Canada og Bandar. $1.50
um árið (fyrirfram borgað). Sent til
Islands (fyrirfram borgað af kaupend-
utn blaðsins hér) $1.00.
Peningar seudist í P. O. Money Order
Kegistered Letter eða Express Money
Order. Baukaávísanir á aðra banka en í
Winnipeg að eins teknar með afföllum
B. F. Walters,
Útgefandi.
Office : Corner Princess & James.
p.0. BOX 305
Yerkamanna-dagurinn
Margir voru orðnir hræddir um að
veðurgaðinn mundi ætla að sýna
hina verri hlið sína á verkamanna-
daginn 4 mánudaginn var, því dag-
ana fyrir hafði verið heldur bleytu-
samt og á sunnudaginn var mikil
rigning. En hér rættist sem oftar
gamla máltakið: “það gefur hverj-
um sem hann er góður til,” því
mánudagurinn rann upp hýrlegur og
bjartur, en þó nokkuð kaldari en
margar mundi hafa kosið.
Undirbúningur var mikill og ekk-
ert til sparað af forstöðumönnunum
að alt gæti orðið sem myndarlegast,
og þeir sem ætluðu sér að taka þátt í
skríið-öngunni, höfðu einnig lagt
stund á að hafa útbúnað sinn sem
allra ásjálegastann, meðfram ef 11
vill til þess að verða verðlauna að-
njótandi, en þó einkum til þess að
láta varning sinn koma sem snotur-
legast fyrir almennings sjónir.
Það var líka auð«:ð að sem fiestir
vildu taka þátt í því sem fram fór
þennan dag; það var auðséð að þeir
vildu taka þátt í þessum eina degi á
árinu, sem er sérstaklega tileinkaður
verkamönnunum, deginum sem er
tileinkaður þeim mönnum, sem bera
landið á herðum sér. Þeir vildu
eiga hlutgengi með þessum hráflstu,
djarfmannlegu og myndarlegu mönn-
um, sem kallaðir eru verkamenn.
Það var sannarlega gleðiefni fyrir
verkamennina, að sjá hve margir
tóku þátt í þessari skemmtan þeirra,
því einmitt þessi helgidagur þeirra
miðar fremur öllu öðru til þess, að
efla bræðralagogeiningmeðal verka-
lýðs'ns, og það er einmitt það sem
þeir þurfa að glæða sem bezt, því í
einingunni liggur styrkleiki þeirra.
Vér tókum eftir því, að sárafáir Is-
lendingar voru í skrúðgöngunni og
að þeir eru því að líkindum mjög fá-
ir sem hafa gerst meðlimir verka-
mannafélaganna. Þetta virðist oss
ver farið því enginn efi er 4 því að
þeir geta að ýmsu leyti bætt hag sinn
með því að vera í félagsskap með
þeim hérlendu verkamönnum sem
stunda sömu iðn og þeir sjálflr. Það
er vonandi að þetta smálagist og
að ísiendingar hér leggi meiri rækt
við verkamannafélögin hér enn þeir
virðast enn hafa gert.
Það er mjög líklegt að auðkífing-
um og einokunarfélögum geðjistekki
að þessu hátíðahaldi verkamanna, og
allir vita að þeim er meinilla við öll
verkamannafélög. Af hverju skyldi
það koma ? Það kemur vitaskuld af
þvf, að þeir eins og aðrir hljóta að
sjá og skilja, hvað það þýðiref verka-
mennirnir standa allir sem einn;
þeir sjá það og skilja, að þeim veitir
þá örðugra að troða öll mannréttindi
undir fótum, og að þeir geta þá ekki
lengur kúgað og keyrt vinnuþiggj-
endur eins og þeir hafa gert og gera.
Verkamannafélögin eru það eina afl
sem til nokkurs er að beita gegn
kúgun og ofbeldi auðvaldsins. Það
er því ósk og von vor, að landar vor-
ir leggi til sinn skerf til þess að ná
því stóra takmarki: meiri jöfnuði
milli vinnuveitenda og vinnuþiggj-
enda, sem er það eina er getur trygt
framtíð sjálfra þeirra og afkomenda
þeirra.
Þjóðhátíð í Reykjavík
Eins og til stóð var þjóðhátíðin
haldin í Reyjavík 2. Ágúst f sumar,
og flytja nýkomin blöð af “ísland”
skýrslu um hana. Hátíðin fór í alla
staði ágætlega fram ; veður var gott,
en hvesti þó er á leið daginn, svo að
ekki gat orðið af kappsundi sem á-
kveðið haíði verið. Múgur og marg-
menni hafði þyrpst til bæjarins úr
nærliggjandi sveitum, og jafnvel
menn austan úr Biskupstungum (um
2 dagleiðir) komu þangað til að
reyna gæðinga sfna og skemmta sér
á annan hátt. — Danska herskipið
“Heimdallur” lág þar á höfninni, og
studdu hermennirnir að hátiðarhald-
ínu, með því að spila á horn allan
daginn, o. s. frv.
Aðal-skemmtanirnar voru : kapp-
reiðar (4 skeiði og stökki), hjólreiðar,
hlaup, glímur, kappróður, kappsigl-
ing og dans. Ræðumenn voru þeir:
lektor Þórhallur Bjarnasoh, héraðs-
læknir Guðmundur Björnson, ritstj.
Einar Hjörleifsson, Ditlev Thompsen,
Hjálmar Sigurðsson, og Olafía Jó-
hannsdóttir hélt tölu um ferð síua til
Ameríku. Þrjú kvæði voru sungin :
1. Minni íslands, eftir Bened. Grön-
dal; 2. Minni Reykjavíkur, eftir
Guðm. Guðmundssoti, stud. med.; og
3. hið alkunna kvæði Jóns Ólafsson-
ar: “Já, vér elskum ísafoldu.”
Forseti dagsins, Jónritstj. Ólafsson
las upp svobljóðandi ávarp frá Islend
ingum í Kaupmannahöfn:
“Kaupmannahöfn 8. Júlí 1898.
Sem formaður “íslendingafélags”
í Kaupmannahöfn, og í nafni allra
félagsmanna, sendi ég, á þessum há-
tíðisdegi allrar þjóðarinnar á íslandi,
íslendingum beztu óskir alls góðs á
komandi tímum. Með kærri kveðju
frá löndum í Danmörku.
J. Sveinbjörnsson.”
Ma< donald og
Aberdeen lávarður.
í tilefni af því sem sagt var í Lög-
bergi 25. Ág. um Hugh J. Macdon-
ald, í greinmni “Skapvondur leið-
togi,” set ég hér útdrdátt úr ritstjórn
argrein í “Morning Telegram” um
þetta mál. Blaðið er málgagn Con-
servativa hér í fylkinu, ogsýnir þessi
grein hvernig þeir líta á það mál :
Þegar landstjórinn kom hingað til
Winnipeg fyrir fáum vikum, þá vissu
allir að það var hans síðasta embætt-
islega heimsókn hingað, og eins og
vant er við slík tækifæri, þá hefði það
að sjálfsögðu lent á Hon. H. J. Mac-
donald, sem forseta Manitoba klubbs-
ins, að vera ferseti í því samsæti og
jafnframt að mæla f'yrir minni land-
stjórans, en þetta vildi hann ekki
gera af þeirri ástæðu, að hann er einn
af þeim sem halda því fram, að land-
stjóri þessi hafi með breytni sinni,
með því að taka þátt í pólitiskum
málum með einum flokk en á móti
öðrum, gert sig sekann í stjómar-
skrárbroti og að hann hafi með því
svívirt þá háu stöðu sem hann var
settur í, og vanvirt konungsvald hins
brezka ríkis. Það var því um þrent
að velja fyrir Mr. Macdonald: 1. að
halda forsetastöðunni og mæla íyrir
minni landstjórans með því að seg.ja
þar í ræðu sinni blátt áfram það sem
honum bjó í brjósti, en sem vitanlega
hefði hlotið að slá skugga á þá virð-
ingu sem ber að sýna landstjórastöð-
unni. 2. að tala þvert um huga sinn
og hæla landstjórn Aberdeens hér
meira en hann gat með góðri sam-
visku gert; eða í 3. lagi, að komast
hjá því að þurfa að segja nokkuð í
því samsæti, eu það gat orðið að eins
með því móti, að embættisskylda
hans í klúbbnum knýði hann ekki til
þess. Þetta gat orðið með því eina
móti að hann segði af sér forsetastöð-
unni, og það gerði hann. En ekki
er það rétt, að þetta hafl orsakað
neitt uppistand í klúbbnum. Menn
þar af báðum pólitisku flokkunum
skyldu vel afstöðu Mr. Macdonalds í
þessu máli, og voru Iionum svo sam-
dóma um að hann hefði gert það eitt
sem beinast lá við, til þess að halda
uppi heiðri sínum og klúbbsins við
þetta tækifæri, að strax á eftir sam-
þykktu þeir í einu hljóði að bjóða
Mr. Macdonald að alturkalla uppsögn
sína og halda áfram að vera forseti
klúbbsins, og hefir hann gert það og
er nú aftur forseti þar eins og áður.
Að það, að Mr. Macdonald ekki gat
fengið sig til að heiðra að neinu leyti
Aberdeen lávarð, hafi ekki verið af
partisku, geta menn séð af því, að
hann vann að því að hafa heiðurs
samsæti í klúbbnum fyrir Hon. Cliff
ord Sifcon, þegar hann tók við innan-
ríkisstjórnardeildinni, sem Mr. Mac-
donald hafði áður umsjón yfir meðan
hann var innanríkisráðgjafi.
B. L. Baldwinson.
“í leysingu.”
Eftir Guðmund Friðjónsson.
I.
Svo heitir ritgerð ein eftir E. H.,
sem ísafold flytur í Maímán síðastl.
Hún er vel rituð að sumu leyti
eins og flest það sem höf. semur. En
í aðra röndina er hún þó þannig gerð
að mér þykir réttara að fara um hana
nokkrum orðum, enda mun það vera
sanngjarnt, að ég kvitti fyrir þær
sneiðar og börð, sem höf. réttir að mér.
Tilefni greinarinnar er það, að
piltur sem verið heflr á Möðruvöllum,
Jón Stefánsson að nafni, ferðaðist
vestur f Húnavatnssýslu s. 1. vor og
flutti þar fyrirlestra. Fyrir þá sök,
að ég hafði áður fleytt mér á þess-
háttar trjám kringum landið,og vegna
þess ennfremur, að við erum úr sömu
sýslu og “kjúklingar sama skóla”
finnur höf. biýna ástæðu til þess, að
spyrða okkur saman upp i ísuhjalli
sínum svo sem velvalda fulltrúa Isl.
öfugugga.
Það er auðvitað mál, að EiDar,
sonur séra Hjörleifs, ræður yfir spyrð-
um sínum. En vera má þó að nokk-
ur verði til þess, að aðskilja það sem
hann hefir samtengt; því ekki er
svo sem að guð haíi gert það sem E.
H. gerir.
Ég skal því fúslega játa, að sam
kvæmt þeim fregnum sem höf. bygg-
ir á, hefir Jón unnið sér óhelgi. En
þar með er það engan veginn sýnt
og sannað, að vér eigum “mergð
manna, sem ganga með hugan fullan
at gersamlega stað ausum ímyndun-
um um að þeir séu færir að dæma og
rita um alla skapaða hluti.”
Einar Hjörleifsson er smánrsaman
að prédika hina sto kölluð “karla-
siðfræði.” Þetta getur verið gott og
gagnlegt. En hinsvegar er það þó
all-kynlegt, að sá maður sem fyrir
nokkru ritaði söguna: “You are
humbug Sir” og þýddi “Pestin í
Bergamo” og dásamaði lífsskoðun G.
Brandes, skuli ausa ösku yflr höfuð
sér af ergelsi yfir því, að þeir menn
sem nú eru ungir, grfpi jafn gáska-
lega í klukkustrenginn og hann gerði
eitt sinn, og hver maður nálega ger-
ir á vissu aldursskeiði. Það er kyn-
legt, að hann skuli ekki taka þá
menn “í gegn” líka, sem ollu
hneykslun meðal sinælingjanna þeg-
ar Verðandi og Heimdallur gripu
sporið.
Þessi karlasiðfræði, sem ég nefndi,
er í því fólgin, að telja það alt saman
óalandi og óferjandi, sem yngri
mennirnir gera og tala, ef það ríður
í bága við gerðir eldri mannanna og
skoðanir- Hún er komin fram fyrir
þá si’tk, að Iöngunin til þess að lifa í
stóðinu er þrotin, en alls ekki vegna
þess, að merkisberar hennar hafi ver-
ið betur siðaður á unga aldri en þeir
menn eru, sem þeir vilja taka íbónda-
beigjuna og setja í pokann.
r
Eg skal ekki rökstyðja þessa sögu
með innlendum nöfnum og er það þó
hægt, því þeir menn eru nafnkunnir
vor á meðal, sem fyrir nokkru voru
“guðlausir” drykkjuslæpingar og
kvennagosar úti í Höfn, en sem nú
eru orðnir bindindisfrömuðir, sið-
fræðingar og svo vel trúaðir, að þeir
standa á verði. En ég skal nefna út-
lent dæmi: Tolstoy gamli, sem er
einna frægastur skáldkonungur ald-
arinnar, er nú genginn svo langt í
karlasiðfræðinni, að hann vill ekki að
mannkyninu sé haldið við á eðlileg-
an hátt. En hann kemur fyrst fram
með þessa kenningu, þegar hann er
búinn að vaða lausungar elginn upp
í mitti sem hermaður, og geta svo 16
•börn f hjónabandinu í þokkabót!
II.
Það sést berlega, að E. H. vill f
raun réttri húðstrýkja alla alþýðu-
menn, sem nokkuð hafa látið til sín
heyra í seinni tíð.
Hann hefir þó ort eftír Bólu-Hjálm-
ar- -svo vel sem hann gat.
Það má annars virðast kynlegt um
mann, sem dvalið heflr langvistum í
Ameríku, að hann skuli ekki geta
flengt Jón Steíánsson eins og hann er
í raun og veru, heldur þarf hann
endilega að klóra framan í vinnu-
manninn frá Amarvatni.*
Hann leggur þrí-endurtekna á-
herslu á vinnumanns-nafnið.
Eða getur eðlilega hjá því farið,að
sá maður, sem brýtur sér veg gegn-
um ókunnar torfærur fari króka og
falli á knén öðru hverju ?
Er þess óskandi af alvöru, eða vill
E. H., að hver og einn sneiði alger-
lega hjá öllum torfærum og allir
sneiði og þræði í spor eins, og einn í
spor allra ?
(Niðurlag næst.)
Hann virðist ekki hafa gætt þess,
—að hann sjálfur er og hefir verið
vinnumaður.
Þetta er kynlegt: að E. H. skuli
lltilsvirða manninn fyrir stöðuna.
Honum mætti þó vera kunnugt, að
ýmsir allra nýtustu menn heimsins
hafa verið ólærðir eða lítt lærðir
verkamenn. “Selfmade man” er orð
sem ensku þjóðirnar þekkja og eiga
mikið að þakka. Ég man ekki bet-
ur, en að Edison sé einn þeirra o. fl.
“Hvað þurfum vér að hlusta á
timburmanninn frá Nazaret?” sögðu
Gyðingarnir forðum.—“Er ekki þessi
alinn upp mitt á meðal vor ?”
Vínsölubann.
Reynsla ríkisins Maine.
Ríkíð Maine hefir haft vínsölubann
stödugt i gildi síðan árið 1858. Þessi
lög banna að búa til eða selja í ríkinu
alla áfenga drvkki nema til lækninga,
smíða eða iðnaðar.
Þegar vín er selt til þessarar leyfi-
legu notkunar, þá eru til þess valdir
sérstakir sölumenn (agents). Hefir
mönnum gefist starfi þeirra illa, eftir-
litið hefir verið slakt og stundum hefir
það komið í bága við vínsölulögin.
Það mundi hafa þótt ólíklega spáð
hér á árunura, að einn hinn helsti
styrktarmaður Verðandi og Heim-
dalls, myndi ganga út á strætið í lið
með Fareseum.
Tvennir verða tfmarnir.
Ég þekki annars ekki þessa mergð
manna, sem telja sig “færa til að
dæma um alla skapaða hluti og rita.”
Jú, E. H. heflr að vísu ritað og
dæmt um fjölmargt og gert það oft
vel og sanngjarnlega. Ef hann mein-
ar þetta til mín, þá er það skjótast
sagt, að fyrirterð og fjöldi ritsmíða
minna er alveg hverfandi á við hans
Hann hefir “vaðið” elginn fyrir pen-
inga, ég hefi gert það kauplaust af
innri hvöt og þörf. Hann hefir löng-
um verið leppur og skjaldsveinn
Magnúsar konungs og Erlings skakka
en ég Birkibeinn úti á mörkinni. Ef
hann þykist hafa haft drengilegri
hvatir en ég—þá verði honum mat-
urinn að góðu og samviskan til
heilla.
Hann kallar ritling minn “Búkollu
og skák” “samsetning,” auðsjáan-
lega í lítilsvirðingarskyni, en reynir
þó ekki til þess að hrekja hann, enda
mun vera það um megn; og hann
liggur mér á hálsi fyrir það, að ég
ferðaðist með “Skák” og hafði að
fyrirlestri í fyrra. Hann er líklega
búinn að gleyma því, að hann sjálf-
ur ferðaðist um byggðir Vestur-Is-
lendinga, áður en hann fór heim, með
samsetning eftir sjálfan sig, s 3in eng-
inn verulegur matur var í—sem ekk-
ert i 111 var eínusinni hægt að segja
um.
Það er illa gert af E. H. að reyna
til að svívirða tilraunir umkomulít-
illa alþýðumanna, til þess að sjá sig
vitund um og rýmka sjóndeildar-
hringinn. Fyrst er þess að geta, að
honum má vera kunnugt um skó-
kreppu íátækUrinnar, og að þeir sem
hana þekkja, gera stunduin fleira en
þeim þykir gott. Og í öðru lagi er
það sannast sagt, að þótt hann sé
hæfileikamaður og hafi þegar lagt til
bókmenta vorra betur en ekki, þáeru
þó til alþýðumenn, “vinnumenn,”
sem standa honun. langt framar að
bókmentalegri listfengi, t. d. Sigurð-
ur Breiðfjörð og Bólu-Hjálmar, að
ógleymdum voru fornu rithöfundum
og skáldum.
Kórmakur hlóð vegg og barði, og
leitaði fjár a þeim tíma, sem hann
orkti hinar Ijóinandi fallegu mann-
söngsvísur til Steingerðar. Dregur
si starti hans skáldið niður í skarnið?
Mér finnst að hver maður megi
þakka fyrir, ef hann er aðeins góður
vinnumaður, hvort heldur sem hann
er vinnumaður bóndans, einhvers
annars einstaklings, eða þjóðfélags-
ins í heild sinni.
Það er annars kynlegur blaðamað-
ur, sem í öðru orðinu læst vilja auka
þekkingu einstaklingsins en f hinu
orðinu tekur hann í lurginn fyrir
það, að hann reynir að hafa sig
áfram.
Getur nokkur maður gert betur en
þetta: að reyna af fremsta megni að
hafa sig áfram og fleyta sér á þeim
trjám sem hann nær í ?
”) Arnarvatn setur hann ásamt
Mývetningum i Nordurþingeyjarsýslu.
Fleirum eru takmörk sett en Möðruvell-
ingum og “vinuumönnum” þegar um
þekkingu og gætni er að ræða.—Hðf.
Maine er eitt af ríkjum Bandaríkj-
anna og getur því ekki bannað borgur
um sínum að flytja inn vín sem keypt
er í öðrum hluta landsins. Þetta hindr-
ar því stórlega framkvæmd vínsölu-
bannsins. Lögum þessum eiga að fram-
fylgja embættismenn sem borgararnir
kjósa hver í sínu kosningaumdæmi, og
geta menn glögt skilið það, að þar sem
hófsemdartilfinningin er slök, þar muni
embættísmenn þessir lélega fylgja fram
lögunum.
Erfiðleikar þeir sem á hefir verið
minnst perir það ómögulegt að fram-
fylgja lögunum um vínsölubann eius
vel og rækilega, eins og viðlíka lögum
hefði framfylgt verið í landi sem eins
hefði legið og eins hefði verið stjórnað
og Canadaríki. Mainelögin hafa ekki
upprætt víndrykkjuna þar. En þó hafa
þau áunnið það, og að því leyti haft góð
áhrif á almenning, að þau hafa að mak
legu hlotið lof og fylgi meirihluta borg-
aranna. Það eru engar ýkjur að segja,
að almenningsálitið í ríkinu er óhikað
með lögunum, og að engin líkindi eru
til að þau verði úr gildi numin. Árið
1881 var leitað atkvæða almennings um
það, hyort setja skyldi lög þessi inn í
stjórnarskrá ríkisins og féllu þá at-
kvæðin þannig :
Með...................70,783
Móti..................23.811
Meirihlati með banni 46.972
Árið 1885 komu meðmælendur vín-
söluleyfis fram með frumvarp á löggjaf
arþiugi ríkisins að láta almenning aftur
greiða atkvæði um það, hvort lög þessi
skyldu standa í stjórnarskránni. Var
þá hörð sókn með og móti, en svo lauk,
að frumvarpið var felt á þinginu, með
114 atkv. á móti 13.
Það er mjög torvelt að fá nákvæm-
ar skýrslur um útbreiðslu drykkjuskap-
ar í hóruðum og sveitum. Skýrslur
embættismanna sýna hve margir hafi
verið í fangelsi settir og stundum tölu
þeirra sem dómi hafa orðið að sæta fyr-
drykkjuskap í hinum ýmsu ríkjum og
fvlkjum. Svo eru og skýrslur lögreglu-
manna, sem telja upp alla þá sem inn
eru settir í borgunum fyrir drykkju
skap. En engar skýrslur eru til um
samanlagða tölu þeirra, sem fastir eru
teknir fyrir drykkjuskap í fylkjunum
eða ríkjunum. Og ekki mundu heldur
skýrslur þessar sýna útbreiðslu drykkju
skaparins í hverjum stað út af fyrir sig,
nema þeim fylgdu skrár, er sýndn regl
ur þær er yfirvöldin fylgdu er þau tækju
drykkjumenn fasta. Því að af rann-
sótnum stjórnarnefndarinnar í vínsölu-
málinu sjáum vér, að menn hafa verið
teknir fastir fyrir drykkjuskap i Maine,
sem mönnum hefði ekki komið til hugar
að setja inn í hinum ríkjunum né i
Canada. Sem dæmi þess má tilgreina
orð lögregludómarans Andrews frá
Augusta. Hann sagði : Við erum
strangir hér að taka m inn fasta. Ef að
menn eru nokkuð skakkstígir, þá setj-
um við þá ídu. Frú Stevens frá Port-
land, forseti bindisfélags kristinna
kvenna í Maine, sagði líka : Hér eru
bæði karlar og konur settir inn, sem í
sama ásigkomulagi mundu ekki hafa
verið settir inn i ríki sem leyfði vínsölu.
Alt fyrir þetta eru nægar sannanir til
fyrir því, hve miklu góðu Maine-lögin
hafa valdið, að því leyti er drykkjuskap
snertir. Dingley, sem áður var ríkis-
stjóri, en nú er þingmaður, lét sór fyrir
nokkrum árum þessi orð um munn fara:
“Árið 1855 voru 10,000 menn (einn af
hverjum 45) í ríki þessu því alvanir að
lidiir Sak
Ábyrgðir ao þola hvaða eldbað sem
er. Allar stærðir. Fyrir 815,00 og
upp. Komið inn og skoðið þær eða
sendið eí'tir príslista.
Karl K. Albert,
Western Agent.
1481‘riiicemNt., \Vinníi>eg.
Druiiswick llotel,
á horninu á Maiu og Rupert St.
Er eitt hið ódýrasta <ig bezta gistihús í
bænum. Allslags vín og vindlar fást
þar mót sanngjarnri borgun.
McLaren Bro’s, eigendur.
Munið eftir Því
að beza og ódýi asta gistihús (eftir
gæðum), sem til er í Pembina Co. er
Jennings House,
Cnvalier, 8í, I>ak.
PAT. JENNINGS. eigandi.
Nationai Hotel.
Þar er staðurinn sem öllum ber saman
um að sé hið ódýrasta og þægilegastaog
skemtilegasta gestgjafahús í bænum.
Fæili n«l eins $1.00 a «lag.
Ágæt vín og vindlar með vægu verði.
Munið eftir staðnum.
NATIONAL HOTEL.
IIENRY McKITTRICK,
—eigandi.—
Góðir landar!
Komið á hornið á King & James
St. Þar er margt sem ykkur girnir að
sjá. Þar fáið þið alt sem lítur að hús-
búnaði, svo sem RÚMSTÆÐI með öllu
tilheyrandi, HLIÐARBORÐ, ný og
og ömul, STÓLA, forkunnar fagra,
MATREIÐSLUSTÓR af öllum mögu-
legum stærðum, OFNAR og OFNPÍP-
UR, ljóinandi LEIRTAU, og margt
tíeira sem hér yrði of langt upp að telja.
Alt, þetta er selt við lægsta verði.
Við yonum að þið gerið okkur þá
ánægju að koma inn og lita á samsafnið
áður en þið kaupið annarstaðar, og þá
sjálfsagt að kaupa ef ykkur vanhagar
um eitthvað.
Gætið þess að kaupa ekki kðttinn i
sekknum.
Yðar þénustu reiðubúnir
Pálson & Bárdal.
Lítið á eftirfylgjandi verðlista á
hinni nafnfrægu Lisk’s Blikkvöru,
sem er ábyrgst að riðga aldrei. Hún
fæst í harðvörubúðinni hans
TRUEMNER,
i Cavalier.
Mr. Truemner ábyrgist vöruna sjálfur
og lofar að gefa ykkur nýjann hlut fyrir
sérhvað eina sem þið kaupið af Lisks
Blikkvöru og sem riðgar hjá ykkur með
sómasamlegri brúkun.
Áður seldar Nú á
16 potta fötur 90 cts. 67 cts.
14 potta fötur 75 “ 55 “
12 potta fötur 70 “ 52 “
14 “ “ með sigti $1.10 78 “
17 potta diskapönnur 90 ct. 70 “
No. 9 þvatta Boilers $2.50 $1.90
J. E. Truemner
Cavalier, N-Dak.
Knupið þér
gott brauð ?
Það er spurning sem hver heimil-
isfaðir ætti að íhuga nú, þegar
brauð er svo ódýrt, ekki nema
5-6 c. braudid.
Því þá ekki að kanpa það bezta
brauð sem búið er til í Canada,
sem er áreiðanlega brauðið hans
Boyd’s
Þá fyrst finnur þú mismuninn
sem er á brauðum ýmsra bakara.
Kallið á einhvem af keirurum
vorum og verzlið við hann.