Heimskringla - 13.10.1898, Blaðsíða 1

XIII. ÁR
WINNIPEGr, MANITOBA 13. OKTOBER 1898.
NR 1
Frjettir.
Markverðustu viðburðir
hvaðanæfa.
Herbert Spencer, hinn mikli heims-
spekingur er nú sagður veikur o3 fyrir
dauðaus dyrum. Hann er fnú 78 ára
gamall, oghýstvi'að kveðja þennan
heim á hverri stundu,
Mr, A. E. Forget hefir verið gerður
yfir Norðvestur territóríunum, Hann
var fyrmeir Iprívat skrifari hjá Hon.
Daniel Laird, sem þar var governor
Norðvesturlandsins. En nú eru orðin
hausavixl, því að Mr. Laird er nú um-
boðsmaður Mr. Forgets,
Stórköstleg yerkámannaskrúfa stend
ur nú yfir í Paris á Frakklandi og hafa
60,000 þnanna iþegar lagt niður verk
þar, Telja blöðin líklegt að afleiðingin
af þessu uppþoti verði, ef til vill, stjórn
arbylting, og jað ef slíkt kemur fyrir
nú, þá geti skeð að það komi í veg
fyrir að hin fyrirhugaða algjóðarsýning
árið 1000 geti orðið haldin á tilteknum
tima.
Hin sameigÍDlega friðsamniugs-
nefnd Bandamanna eg Spánverja kom
saman í Paris þann 1. þ, m., eins og á
kveðið hafði verið. En egki er neitt
opinbert um það, hvað eða þvort nokk-
uð sögulegt hefir gerzt á fundi þeirra.
þó er talið vist að [nefndin hafi komið
sér saman um öil aðal-atriði þeirra
mála, sem eiga að ræðast á fundinum.
En aðal-umræðurnar byrja ekki fyrr
en um eða eftir þann 11- þ. m.
Óspektir þær í Kina, sem hafa átt
sér stað þar síðan keisarinn féll frá,
virðast nújveraáenda. Englar, Rúss-
ar, Frakkar og Þjóðverjar hafa sent
nokkrar sveitir hermanna til Pekin og
eiga þeir að vernda aðsetursstaði sendi-
herra þessnra ríkja. Kinverjum leizt
sá kostur beztus að hafa ftið við stór-
veldin.
Óspektir miklar nafa átt sér stað
milli hvitra manna og Indíánaí Minne-
sota. Málið sem þeasar cV i-e:r út
■f er þftiAiig iilkomið, að íýfír ári sio'an
var hvítur maður tekinn fastu-i fyrir
að selja Indíánum vín. Til þess að geta
sannað sök á manninn, var einn af em-
bættísmönnum [ Eandarikjanna sendur
til þess að taka vissan Indíána fastann
og halda honum sem vitni móti hinum
kærða manni, Indiáni þessi heitir Mi-
afons Deh og tilheyrir Pillager-Indiána-
flokki, þeim sem nefir aðsetur sitt á
Bear Island (Bjarnarey) í Minnesota.
Þessi náungi er vel þektur sem eitt hið
mesta illmenni í sínum flokki, og er
sagt að hann hag orðið banamaður
margra manna og þar á meðal tveggja
foringja sinna flokksmanua, sem lianu
kvað hafa mikil áhrif á. Maður þessi
er stór og hrikalegur og lifir algerðu
villimannalifi eins og langfeðgar hans
gerðu. Þessi maður var tekinn 'sem
vitni móti hinum hvíta manni og flutt-
ur til Duluth, þar sem prófið var hald-
ið, og var honnm lofað flutning fram og
til baka frá aðsétursstað sínum 'og öll-
um öðrum tilkostnaðj alveg ókeypis og
laun fyri-t tímatapið. Þegar málinu
var lokið, férjk Jons Dah hvorki kaup
sitt né umsamin .flutning til baka og
varð þvi að fara fótgangandi alla leið,
um 190 mílur, "peningalaus og matar-
iaus, Komst hann heim með illan leik
nær dauða en lífi af hungri og þreytu,
og sagði tínum [flokki farir sínar ekki
sjéttar; kvaðst hann aldrei . framar
skyldi gegna stefnu til að mæta fyrir
dómstólum .Bandaríkjanna. En nú i
haust eð var var honum og öðrum Indí-
ána stefnt til að mæta sem vitni i öðru
máli, sem þá [stóð yfir i Duluth, og
voru þeir .báðir fangaðir og settir i
varðhald. Við þetta espuðust Indíánar
og hótuðu að leysa lagsbræður sína úr
varðháldinu, ogþað gerðu þeir þann 8.
þ. m. Tuttugu Indíánar réðust á fang-
elsið aðnæturlagi og náðu mönnunum
þaðan. Komust svo þessfr 2 Indíánar
leiðar sinnar til Bjarneyjar. Þeir hafa
síðan notað tímann til þoss að æsa Ind-
íána þar til uppreistar móti stjórn
Bandarikjanna. Menn voru sendir til
þess að sýna Indíánum í tvo heima.
Indíánar skutu á hermennina og drápu
17 þeirra og særðu marga aðra. Banda-
menn hafa nú sent nokkur hundruð
hermanna til þess að spekja Indiána, og
er búist við að það takist. — En dýrara
veiða þeim þau endalok málanna, held-
ur en ef þeírhefðu haldið samning sinn
við Min-Jons-Dah [um vitnakaupið og
flutninginn, eins og að framan var
getið.
Nokkrar aukagosningar til sam-
bfhiiisþifigkins i stað þeirra þingmanna,
sem ýmist hafa dáið eða verið veitt em-
bætti af stjórninni, eíga að fara fram í
Ontarih í annari viku Nóvember næst-
komandi.
Þá uppástungu hefir Mr. Charlton
gert á fundi hinna brezku, canadiskuog
Bandamanua stjórnargarpa, sem setið
HOLBROOK
& Co.
--CAVALIER, N. DAK.
Kjorkaup!
Kjorkaup!
Kjorkaup!
Aldrei hafa önnur eins kjörkaup fengist í Pembina County áður.
Meðfylgjandi verðlisti sannfærir ykkur um þann sannleika. Það er að
eins lítið sýnishorn, tekið af handahófi. Við hefðum ekki nóg pláss á
allri þessari blaðsíðu til að sýna ykkur allan þann -peningasparnað sem
verðlistar okkar geta gert.
MATVARA : KARLMANNA-FÖT :
18 pd.JRasp. sykur Sl.OO
10 “ Molasykur $1.00
1 “ Stívelsi 5c.
1 “ Soda 5c.
1 “ Laxdós lOc.
15 pakkar kafflbætir 25c.
40 stykki af g'óðri sápu 99c.
10 pund af kaffl 98c.
KVENN-YFIRHAFNIR
með nýjasta sniði:
Yfirhafnir áðr $18.00 nú á $12.50
“ “ 15.00 “ 10.50
“ <• 12.00 “ 9-50
« « 7.00 “ 4.50
Föt áður $12.00 nú á $6.00
(( (( 13.0t) “ 7.50
(( (( 15.00 “ 9.00
(( (( 18.00 “ 12.00
(( (( 20.00 “ 15.00
(( (( 25.00 » 20.00
DRENGrJAFÖT
miklar byrgðir,
á $1.50 og yfir
hver fatnaður.
FARID
EKKI FRAMHJA
C. A. HOLBROOK & CO.,
Cava/ier,m N.-Dak.
hafa í fundum í Quebec. alt að þessum
tíma, en eiga að haldast i Washington
framvegis, að Bandarikin og Canada
skiftist á eftirtöldum vörum tollfríum
framvegis: Kerrum, vögnum, reið
hjólum, klukkum, bómullardúkum,
húsbúnaðar verkfærum og tólum, skó-
leðri, yfirleðraskinni, tilbúnum skóm
og leðurtegundum. steinolíu, rtigvélum
og skóm allskonar, alskonar akuryrkju-
verkfærum, þreskivélum, skilvélum og
saumavélum-
Með þessari uppástungu er 'þeim
herrum, sem sífeldlega eru að æskja
eflir frjálsri verzlun, gefin kostur á að
sýna í verkinu að hve miklu leyti hug-
ur fylgir málihjáþeim, Nú er tœki-
færi fyrir Liberalstjórnina að reyna
hve liberöl hún í raun og veru er.
Mjög ófriðlega lítur nú út milli
Englendinga og Frakka út af Fashoda-
málinu í Afríku. Bæði stórveldin gera
kröfu til ítaka þar. Bretar ganga hart
fram með sínar kröfur og segjast berj-
att fyrir þær, ef nauðsyn krefji. Frakk
ar virðast enn þá vera í óvissu um
hvort gera skuli, sleppa [öllum kröfum
til eigna í Afríku eða mæta Bretum á
vígvellinum. Ekki er samt ólíklegt að
þeir kjósi fremur frið og lítilfjörlegtí-
myndað eiguatap þar eystra, heldur en
blóðugt stríð með öllum þeim hörmung-
um og tjóni, sem því hlyti að verða
samfara, og svo að sjálfsögðu miklu
meira taþ, en þvi sem þeir nú hyggja
fram á.
Mr. Aylesworth, þiugmaður Liber-
alstjórnarinnar fyrir Lennox kjördæm-
ið i Ontario, var dæmdur úr sæti fyrir
kosningabrellur, Atkvæði höfðu verið
keypt fyrir hann fyrir $2 stykkið; og
fleira sagt óhreint í pokahorni hins af-
dankaða þingmánns.
Ose láðist að geta þess i síðasta
blaði, að Lovisa drottning Danaveldis
dó að kveldi þess 29. f. m. að heimili
sínu í Kaupmannahöfn. Elli og þverr-
andi likamskraftar er talið dauðamein
hennar.
Lovísa drottning var fædd 7. Sept-
ember‘1817, og varð því 8l árs gömul.—
í þjóðmálum Evrópu er talið að hún
hafi haft meiri áhrif en nokkur önnur
samtíðarkona hennar, og gerðu það
tengdir við konungaættirnar á Eng-
llln slandi. vVrikklandi og viðar.
Enda var hin látna drottning oftlega
nefnd i blöðunum: Tengdamóðir Norð-
urlanda.
Stór-þjófnaður.
Þann 5. þ. m. flaug sú fregn um
bæinn, að Molsons bankinn hér í bæn-
um hefði verið ræntur og $62,000 stolið
úr fjárhirzlu hans. Fregnritar blað-
anna fóru þegar á fund bankaþjónanna
til þess að fá sem nákvæmastar upplýs-
ingar um málið. En enginn vissi neitt
annað en það, að peningarnir voru
farnir, Mr. Phelpse, bankastjórinn,
var ekki í bænum þegar ránið varð upp-
víst, og vissi því ekkert um þetta fyrr
en fregnin barst honum i Russell, þar
sem hann var á ffuglaveiðum: Hann
brá náttúrlega strox við og kom til bæj
arins sama kvöldið og tók til starfa
með að gera ráðstafanir, til þess að
komast fyrir, ef mögulegt ,’væri. hver
eða hverjir væru valdir að verki þessu.
—Af upphæð þeirri sem stolið hefir ver-
ið eru að eins $37,000 í peningum; $25
þúsund eru í ríkisávísunum, sem ekki
eru gangeyrir, og þjófnum því ónýt
eign. Bankinn tapar því í rauninni
að eins $87,000.
Að ströng leit oftir peningunum
verði gerð tafarlaust, má ráða af því að
það hefir veriö sent eftir kinum alþektu
Pinkstons leynilögregluþjónum í Chica-
go, til þess að hafa app á þjófnum;
og svo er avðvitað öll lögreglan í Win
nipeg á þönum, til þess að reyna að
komast fyrir hvar sakadólgurinn sé og
handsrma hann, því búast má við að
bankinn borgi ríflega fyrir það verk.
Enginn hefir enn þá verið handtekinn.
- Þessir peningar voru geymdir i
ramgerðum járnskáp, er var múraður
inn í vegg á bankabyggingunni. Þurfti
að ljúxa upp 6 efldum járnhurðum, er
lokaðar voi u með “Combination Locks’
til til þess að komast að hólfi þuí sem
peningarnir voru geymdir í. En öllnm
þessum hurðnm liöföu þjófarnir lokið
upp An þess að brjóta nokkuð, og lokað
þeim aftur án liess að nokkur vegsum-
merki sæust.
---------<ij ^ ——
Yiunukonn.
Góð, islnnz1. vumukona getur frng-
ið vist nú ) ; t i Gótt k iup borgað.
Got.t boiin i :.— lt tst j Hkr. visar .á,
Embættismanna-efnin
í Pembina County.
Því var lofað í siðasta blaði Hkr.
að minnast á þá sem í vali eru fyrir hin
ýrasu embætti í Pembina County, og
sem útnefndir voru af hinum þremur
pólitísku flokkum þar. Það tekur of
langan tirna og of mikið rúm f blaðinu
til þess að fara að rita um alla þessa
herra, og svo eru sum af þessum em-
bættum svo einföld og auðveldlega af
hendi leyst, að enginn efi er á því, að
hvort sem það verða nú Repúblíkar
eða sDemókratar, sem hljóta þau, þá
munu þeir f alla staði færir að leysa
starf sitt sómasamlega af hendi. Það
er því fyrst fyrir hendi að lfta yfir þá
sem sækja um hin þýðingarmeiri em-
bættin.
Verður þá fyrstur fyrir manni Mr.
J. M. Chisholm, sem sækir um Register
of Deeds embættið, af hálfu Demókrata
Mr. Chisholm er búinn að þjóna þessu
embætti í tvö ár, og á þeim tíma hefir
hann áunnið sér traust og hylli almenn-
ings, fyrst og fremst fyrir ágæta em-
bættisfærslu og svo fyrir hina alúðlegu
framkomu hans við hvern einn sem hef-
ir haft eitthvert erindi við hann. Hann
er einnig búinn að sýna að hægt er að
leysa starfið ágætlega af hendi með
mikið minni mannafla en áður var
vanalegt, og þar af leiðand, með stór-
um peninga sparnaði fyrir almenning.
Mr. J. E. Turner, sem sækir á móti
lionum um embættið af hálfu Repúblíka
er maður alveg óþektur öllum fjölda
fólks í Pembina County. Hann að vísu
sótti um Clerk of Court stöðuna 1896;
en bæði var það, að maðurinn var ekki
vel framfærinn, og svo hitt, að kjós-
endunum hefir ekki litist neitt menni-
lega á hann, [enda var hann þá um 1200
atkv. á eftir mótsækjanda sínum. Re-
públikar l.afa þvíað eins sett nafn hans
á útnefniagalistaun nú að þeir vissu
glögglega^ið hver sem sótti á móti Mr.
Chisholm hlyti að verða í minni hluta,
og að þeim var algerlega sama um
þennan náunga, þó hann fengi að læra
aðra lexiuna t'l, og þeir gátu þá úr þvi
búist við að hann hefði máské vit á að
sitja heima næst. Mr. Chisholm er svo
vel þektur á meðal íslendinga í Pem-
biua County, að það er alveg óþarft að
vera að minna þá á að setja X við
nafnið hans ákjörseðlinum.
Mr. Donald Thomson, útnefndur af
sama flokknum til að sækja um “Audi-
torV’-erabættið, er einnig búinn að hafa
þann starfa á hendi í tvö undanfarin ár
Hann er einn af þeim fáu ágætismönn-
um, sem jafnvel andstæðingarnir neyð-
ast til að játa að þeir geti ekkert fundið
að. Ráðvandari drenglyndari og fær-
ari mann í stöðu sinni er ekki hægt að
finna. Þeir af Islendingum sem hafa
haft þá ánægju að kynnast Mr. Thom-
son, geta bezt borið um það, hvort
nokkur af embættismönnum héraðsins
hafi verið ljúfmannlegri og lagt sig
meira í líma til þess að greiða sem fljót-
ast og bezt öll erindi manna.
Mr. Paul Williams mótsækjandi
hans er þektur sem skólakennari ívest-
urhluta Pembina Counties; en litið hef-
ir borið á honum hingað til í opinberum
málum og er hann þó maður á efra
aldri. Mjög litið pólitiskt fylgi mun
hann hafa hjá repúblíkum, og er því
líkt farið fyrir honum og Mr. Turner,
að hann var að eins tekinn til þess að
fylla upp eyðu. Islendingar gleyma
tæplega að gefa Mr. Donald Thomson
atkvæði sitt.
Þá er Mr. Robert McBride sem sæk-
ir undir sömu merkjum um ‘Treasurer’-
embættið. Hér gæti maður vei notað
dálksrúm í Heimskringlu, til þess að
lýsa hæfileikum þessa manns fyrir stöðu
þá sem hann sækir um. En slikt er ó-
nauðsynlegt, því Mr. McBride er svo
vel þektur yfir alt Pembina County, að
meðmæli eru alveg óþörf. Hann er bú.
inn að vera 6 ár “Deputy Treasurer” og
hver sá sem komið hefir inn á skrifstof-
una þar sem hann vinnur, hefir fljót-
lega getað sannfærst um, að þar var
ínaður sem vann verk sitt, með þvi eina
augnamiði að vera dyggur og ötull
þjónn almennings. Það vita allir að
Treasurer-embættið or hin vandasam-
asta staða, og að þar fremur en annar-
staðar þarf mann, sem viðurkennir að
hann sé einn af fjöldanum, og að hann
geri sjálfum sér og öðrum svo bezt gagn
að hann standi vel í stöðu sinni. Pem-
bina County hefir áður haft menn i
þeirri stöðu, sem hafa misbrúkað fé al-
mennings skammarlega, og dregið und-
ir sig svo tugum þúsunda skifti af pen-
ingum þeim, sem þeir voru settir til að
varðveita. Þessir menn voru auðvitað
Repúblikar. Skyldu íslendlngar vilja
stuðla til þess að þetta gæti komið fyrir
oftar, eða munu þeir ekki heldur vilja
styðja þann mann til þess að ná embætt-
inu, sem búið er að reyna í 6 ár sam-
fleytt ?
Mótsækjandi hans er Mr. A. A.
Halliday, búðarhaldari í Crystal, og
strangur Repúblíkan. Hann er alger-
lega‘óþekt stærð’. Hefir komið heldu r
vel fram fyrir innan búðarborðið, rsjálf-
sagt aldrei dregið af vigteða mæli, o g
álíta, Repúblíkar slíkt vafalaust bezta
meðmæli með honum.
Þá bólar ,nú á ‘nýrri st.jörnu’ á hin-
um pólitiska himni í Pembina County,
þar sem Mr. William T- Rene er, sem
sækir um Clerk of Courtembættið. Það
er ekki hægt að segja um hann, aðhann
sé vanur þjónn hins opinbera í hérað-
inu. Hann er fyrst og fremst bóndi,
en hann hefir einnig aflað sér ágætis
mentunar á hinum ýmsu skólum i
Bandaríkjunum. Maðurinn er ungur
og á eflaust langan og heiðarlecan æfi-
feril fyrir framan sig. I Pembina
Township, þar sem hann á heima, hefir
hann haft á hendi öll opinber störf
sem um er að gera, ogleyst þau vel af
hendi, en nú sækir hann lengra fram
og vill sýna hvað hann fgetur gert sem
þjónn almennings í Pembina C^unty.
Mr. Rene sótti ekki eftir þessum heiðri
sjálfur, heldur var það heimtað af vin-
um hans að hann gæfi kost á sér til
þess að sækja um þenna starfa. Þeir
vissu vel að .trauðla var hægt að finna
hæfari mann fyrir embættið en einmitt
hann, Repúblíkar i Pembina County
sáu glögglega að þýðingarlaust var að
setja nokkurn mann á móti Mr. Rene,
og þess vegna útnefndu þeir eitt af
þessum ‘fórnarlömbum’ sínum A. L.
Airth frá Pembina, til þess að sækja á
móti honum. Mr. Airth er mörgum
kunnur sem ferjumaður á Rauðá milli
Pembina og St. Vincent. Hann er einn-
ig kunnur íslendingum fyrir ýmislegt
annað brall, sem óþarfi er að nefna
hér, svo það er lítill efi á þvi, að þeir
sem ekki eru steinblindir flokksmenn,
sneiða sig algerlega hjá að yeita honum
fylgi sitt,
Berið saman æfiferil þessara manna
og gefið svo þeim atkvæði ykkar, sem
þið álítið að muni betur og heiðarlegar
gæta þess sem þeim er trúað fyrir.
Þá rekst maður næst á liinn gamla,
ötula og einbeitta Demókrat, Hon. E.
W. Conmy, • Judge of Probate’, Hann
sækir um það sama embætti aftur. Er
hann búinn að halda þvi í 8—10 ár.
Það sýnir bezt hve maðurinn hefir ver-
ið metinn af öllum þorra kjósenda.
Mörgum sinnum hefir enginn gagn-
sækjandi verið settur á móti honum, ó-
vinir hans vissu að það var þýðingar-
laust. Hann hafði höfuð og herðar yf-
ir þá alla. En nú er álitið að högg-
staður finnist á hinnm ‘gamla grá-
hærða segg’, og nú skal ekki tilspara,
íslendingar! Þið munuð hafa tekið
eftir þvi, að í einu eða tveimur af
County-blöðum ykkar var fariðómjúk-
um orðum um JudgeConmey fyrir þá
vanvirðu sem hann hefði [sýnt brezka
fánanum i Pembina 30. Maí síðastl
Hans sekt lá í því, að hann sem san n-
u r Bandaríkjamaður gat ekki þolað að
fáni Breta væri hafður í meira afhaldi
heldur en fáninn sem boðar frelsi og
jafnrétti öllum sem lúta honura. Hann
gat ekki þolað að Bandarikja-fáninn,
sem einmitt á þeim tímá var varinn
með blóði beztu landsins sona, væri
svívirtur af lítilfjörlegum strákahnokk-
ura, sem eftir þvi sem sagan segir settu
sig út til þessað stera tilfinningar þessa
fósturlands vinar. íslendinar! Þið
hafið lagt ykkar skerf til þess að verja
þessa dýrmætustu eign j'kkar, f r e 1 s i
og h e i ð u r; ætlið þið þá að láta slá
svo ryki i augu ykkar að þið fyllið
þann flokkinn, sem metur ekki margra
ára trúverðuga þjónustu góðs meðborg-
SPVRSEMI
er það sannarlega að l&ta gólfdúka
:fir alt gólfið i húsinu þínu, þegar
1 )ú getur keypt ljómandi fagra olía
gólfdúka fyrir að eins
25c.
Ferhyrnings yarðið
HJÁ ^
Gilison Carnet Store,
574 Maim Str.
ara ykkar, og sem hygst að leggja.
Denna meðborgara ykkar á því níðings-
bragði, að hann sé of mikill vinur síns
eigin fósturlands, Bandarikjanna. Nei,
landar góðír, það gerið þið aldrei. —
Munið því eftir að veita Hon. E. W,
Conmy alt ykkar fylgi í Dæstu kosn-
ingum, Með því hefnið þið best fyrir
þann svívirðingarblett, sem settur hefir
verið á fánann ykkar.
Maður sá sem repúblíkar hafa sett
út á móti Judge Commy, er V. Quack-
enbush i Neche. Enginn frýar honum
vits, og hæfileika hefir hann töluverða ;
hann hefir áður haft opinber störf á
hendi. Eignir á hann einnig töluverð-
ar kringum Neche. En þó hann ef til
vill teljist þegn Bandaríkjanna, þá hef-
ir hann hald'ð sig eins mikið Canada-
megin við landamærin, og lagt fé sitt
>ar fram í ýms tækifæri. Hann hefir
því mjög litla ástæðu til þess að vonast
eftir fylgi kjósendanna i Pembina Co-
unty. Þau laun sem hann kynni að fá
sem embættismaður, ef hann yrði kos-
inn, er eins víst að hann legði i einhver
Canadisk fyrirtæki, sem svo mundu ef
til vill keppa við samskonar stofnanir i
Bandarikjunum. Þaðer tæplega hægt
nú orðið að kalla hann heimamann í
Pembina County. Það er því mjög
sanngjarnt að láta hann fá að afla sér
brauðs þar sem hann hefir eytt tíma og
peningum sínum i nokkur síðustu ár.
Gleymið því ekki manninum sem vildi
sjá Bandaríkjafánann hafinn upp yfir
alt annað; gleymið ekki að kjósa Hon,
E. W. Commy fyrir ‘Judge of Probate.’
Þá komum við nú, drengir góðir, að
stóra manninum, honum Fred Farrow,
sem útnefndur var fvrir “Sheriff.” Það
má kalla hann “stóra manninn”—hann
er það andlega og líkamlega. Það eru
víst þeirjielztu kostir sem menn þurfa
að hafa til þess að vera samvizkusamir
og ötulir “Sheriffs,” og hann er áreið-
anlega drengurinn sem hefir þessa kosti,
Þar .^iem hann á heima í Cavalier og
hefir þar að auki haft mikil mök við
íslendinga, þá þurfið þið enga lýsingu
af honum. Þið vitið að ef hann nær
kosningu, sem litill efi er á, að þá verð-
ur ekkert griðland í Pembina County
fyrir þjófa og bófa. Ekki heldur mun
hann láta svoleiðis pilta ganga úr greip-
um sér þegar hann er einusinni búinn
að ná haldi á þeim, eins og of oft hefir
komið fyrir hjá þeim sem nú gegnir
þeirri stöðu. Það er þvi áríðandi fyrir
ykkur, ef þið viljið stuðla að því að
hafa góða og fullkomna löggæzlu i land-
inu, að beita fylgi ykkar til þess að
Fred J, Farrow nái kosningu sem
“Sheriff.”
Á móti honum senda repúblíkar
James Little, hesthúshaldara frá St.
Thomas. Maðurinn hefir góða hesta og
góðar kerrur til leigu, — og þar með
munu vera taldir kostir hans. Lítt
hæfur mun hann vera til embættis-
færslu, þó hann sé drengur allgóður að
öðru leyti.
Það er ekki rúm í þessu blaði til
þoss að lara fleiri orðum um þessa menn
og þá hina aðra sem bjóða sig fram við
þessar kosningar. En tíminn er nægur
ennþá, og má vera að Heímskringla
komi með fáeinar atliugasemdir siðar.
B. F. Walters.
Hvergi ffallegra hálstau í bænum
enhjá Commonwealih.
*