Heimskringla - 13.10.1898, Blaðsíða 2

HEIMSRKÍN GíLA. 13. OKTOBER 1898
Heiuiskringla.
^erð blaðsins í Canada og Bandar. $1.50
nm árið (fyrirfram borgað). Sent til
íslands (fyrirfram borgað af kaupend-
uuí blaðsins hér) $1.00.
Peningar seudist í P. O. Money Order
•Registered Letter eða Express Monoy.
Order. Bankaávísanir á aðra banka en i
Wumipeg að eins teknar með afföllum
I*. L. Baldwin^on,
Útgefandi.
Offioe : Corner Princess & James.
P.O. BOX 305-
Til kaupenda
Heimskringlu.
Það verður að vera hlutverk mitt
1 þetta sinn að senda ykkur kveðju
mína—helzt vinarkveðju um leið og
það er skilnaðarkveðja—og þakkir
beztu fyrir góða og greiða samvinnu
& hinu liðna blaðári mínu, og .fyrir
umburðarlyndi og drengskap sem
þið haflð sýnt viðvaningsskap mínum.
Með þessu nr. blaðsins byrjar 13.
árgangur Heimskringlu, með þessu
nr. blaðsins hætti ég við ritstjórn og
umsjón Heimskringlu og með þessu
blaði tekur hr. B. L- Baldwinson við
taumunum. Hann heflr nú keypt af
mér blaðið og alt sem lítur að útgáfu
þess, og geta því kaupendur Hkr.
verið rólegir yfir þeirri fullvissu, að
hr. Baldwinson, með sínum alkunna
dugnaði, muni ekki einungis halda
blaðinu i sama horfinu, heldur auka
útbreiðslu þess og velmegun að stór-
um mun. Megið þið því ykkar
sjálfra og blaðsins vegna gleðj-
ast yflr þeirri breyting sem nú
er á orðin. Eg vildi samt um leið
minna ykkur á það, að það er einsk-
is manns færi að halda úti blaði nema
því að eins, að þið hver og einn, sjá-
ið sóma ykkar í því að borga blaðið
í tíma, og láta ekki útgefandann
þurfa að hafa fyrir því að senda út
mann til þess að ganga eftir þessum
fáu skildingum hjá hverjuro einum.
Það er ekki sanngjarnt og það kostar
of mikið til þess að fátækt fyrirtæki
geti eytt fé til þess.
Svo vil ég biðja vini mína og vel
unnara blaðsins, að letta sem bezt
undir by’rðina með hinum nýja útgef
anda Hkr., og láta einskis ófreistað
til þess að blaðið geti orðið honum
og okkur til gagns og sóma, og að
það geti staðið á svo traustum fótum
f framtíðinni, að við þnrfum ekki
aftur að sjá þá hörmung, að Islend-
ingar hér vestra hafl að eins eitt viku-
blað, eins og tilfellið var meðan Hkr.
lá lamasessinu í fyrrasumar. Þó ég
sé nú farinn frá blaðinu, þá er mér
jafn ant um að því megi vel farnast
og hafa góðan framgang. Og því
fel ég það óhræddur drengskap ykk-
ar og framsýni og ötulleik útgefand
ans, og hygg ég framtíð þess nú vel
borgið.
Svo þakka ég þá öllum vinum mín
um víðsvegar í Canada og Banda-
ríkjunum, sem svo drengilega hafa
stutt þetta fyrirtæki, fyrir alla vel-
vild sina og atorku.
B. F. Walters.
* * *
* * ** * *
Samkvæmt yflrlýsingu herra B. F.
Walters hér að framan, þá hefi ég nú
tekið að mér útgáfu Heimskringlu
frá þessum tíma.
Heimskringla missir án efa mikils
víð þar sem er hr. B. F. Walters.
Hann heflr gert blaðið vel úr garði
og útvegað því fjölda nýrra stuðn-
ingsmanna, enda er hann hæfileika-
maður og drengur góður. En það
gengur oft svo til, að kringumstæð-
urnar skapa manni braut sem menn
svo verða að þræða.
Eg þarf naumast að taka það fram
að ég finn fullkomlega vanmátt minn
til þess að gefa út blað sem að öllu
leyti sé samboðið vaxandi mentun og
menning Islendinga hér í landi. En
ég get að ein8 lofað því, að leggja
fram mína ýtrustu krafta til þess að
gera Heimskringlu svo úr garði, að
hún verðskuldi þær vinsældir sem
hún heflr jafnan átt að fagna að und-
anförnu.
En svo leyfi ég mér þá um leið að
minna menn á það, að það er ekki að
öllu leyti undir ritstjóranum komið,
hve fi’óðlegt og gagnlegt almenningi
blaðið getur orðið. Þið verðið einn-
ig að leggja ykkar skerf til þess, að
blaðið geti orðið það sem það á að
vera og hefir verið: fræðandi og
gagnlegt þeim sem kaupa það.
Til þeirra scm búa f Canada vildi
ég segja það, að Heimskringla mun
framvegis halda þeim stefnu í póli-
tik sem liún hefir jafnan haft, að
hlynna eftir megni að stjórnxnála-
stefnu Conservativa í ríkis og fylkja-
málum.
Einnig mun blaðið framvegis taka
líkan þátt í málum Bandaríkjanna
eins og það hefir áður gert. Það
mun styðja demókrata í samveldis
og ríkjapólitík. Égkannastfyllilega
við þann mikilsverða stuðning sem
íslendingar f Bandaríkjunum hafa
jafnan veitt Heimskringlu, og mun
ég reyna af fremsta megni að brjóta
ekki af blaðinu þá hylli.
Svo vil ég þá biðja alla þá sem
unna Heimskringlu lífs og viðgangs,
að styðja að því með ráð og dáð, að
blaðið fái sem flesta kaupendur—að
það komist inn á hvert einasta ís-
lenzkt heimili, og það sé skilvíslega
borgað, því undir því er líf þess
komið.
Fréttabréf úr íslenzku bygðunum
og fræðandi og skemmtandi ritgerðir
verður æflnlega þegið með þökkum.
B. L. Baldwinson.
Heimferðarmálið.
Það mun nú mega telja það áreið-
anlegt, að bæði íslenzku blöðin
Heimskringla og Lögberg, séu á eitt
sátt um það, að hlynna eftir megni
að þvf að íslendingar í þessu landi
sem kunna að hafa í hyggju að heim-
sækja frændur og vini á Fróni um
næstu aldamót, geti komið samtök-
um á í þá átt sem allra fyrst, eins og
líka það, að skemmtiferð þessi ef hún
kemst á,sem vér teljum mjög líklegt,
geti orðið sem ódýrust fyrir hvern
einstakling sem tekur þátt í lienni.
Meira geta blöðin tæplega gert að
svo stöddu.
Það liggur þá næst fyrir, að þeir
sem nú þegar hafa ákveðið sig til
þessarar ferðar, gefi sig fram og láti
til sín heyra f blifðunum, sem munu
reiðubúin til að veita þeim fult mál-
frelsi í þessu efni. Svo leng sem
enginn veit af öðrum sem hyggi til
þessarar heimferðar, finnst oss að alls
ekkert geti orTið gert í samtakaátt-
ina. En því fylgir og það, að þeir
sem fara, mega búast við að borga
hið fyllsta gjald hver í sínu lagi,
bæði á brautum og skipum. En af-
sláttur á fargjaldi er því að eins
hugsanlegur, að menn þeir sem á-
kveðnir eru til ferðar, myndi félags-
skap sín á meðal. Að þeir komist
fyrst að niðurstöðu um það, hve
margir muni líklegir til þess að verða
i ferðamannahópnum, og byrja síðan
á samningi við eítthvert járnbrautar
eða gufuskipafélag um flutning fyrir
allan hópinn, fram og til baka, fyrir
ákveðið verð, innan viss tímabils
—segjum sex mánaða—fráþvf menn
fara að heiman og þar til þeir koma
heim aftur. Ennfremur verður fyr-
fram að ákveða það, hvort ferðafólk-
ið ætlar að fara beina leið frá strönd-
um þessa lands til íslands og sömu
leið til baka,—sem vér reyndar telj-
um mjög ólíklegt að muni verða fá-
anlegt,—eða að menn fara hina vana-
legu Ieið, yfir England og Skotland.
Ennfremur hvort ætlast sé til, að um
leið sé farið á hina miklu alþjóða-
sýningu f Parísarborg og þar dvalið
svo sem vikutíma, sem vel mætti
gerast með litlum aukakostnaði. Eða
hvort menn svo vilja balda frá París
yfir til Berlínar á Þýzkalandi og það-
an til Kaupmannahafnar, og haga
svo ferðinni, að ná þar í póstgufu-
skip til íslands. Alla þessa króka
mætti auðvitað fara, en dáiítinn auka-
kostnað hlyti það auðvitað að hafa í
för með sér fram yfir það ef farið
væri sem leið liggur beint vfir Skot-
land og England.
En þessir aukakrókar á leiðinni
hafa það til síns ágætis, að með þeim
gæflst mönnum kostur á, ef til vill í
það eina skifti á æfinni, að kanna
ókunna stigu og sjá og skoða hin
fegurstu og mestu mannvirki og
meistarastykki sem þessar fögru
borgir hafa til að sýna ferðamann-
inum. Og að eins það í sjálfn sér er
fræðsla og mentun eigi alllítil,
En hvaða stefnu sem þetta ferða-
fólk kann nú að taka, þá er það víst,
að það er nauðsynlegt áður en farið
er að semja um flutning, að ákveða
um það, hve margir fari, hvert þeir
fari og hvernig þeir ætli að ferðast,
og svo hve lengi að farseðlarnir eigi
að gilda. Og hvað sem kann að
uerða ákveðið um þetta altsainan, þá
vildum vér ráða fólki til þess að gera
sér ekki of fagrar vonir um afskap-
lega lágt fargjald. Menn mega að
líkindum búast við því, að ferðin,
—þ. e. farbréfin—verði aldrei langt
fyrir neðan 8100, og til þess að geta
komið fram heima á íslandi eins og
sæmir ameríkönskum “túristum,” þá
er líklegt að ekki veitti af öðrum
100—150 dollurum fyrir hvern mann
að meðaltali, eftir því hvert á ísland
væri farið, eða réttara sagt, hve mik-
ið menn hugsuðu sér að ferðast um
þar heima og hve löng yrði þar við-
dvölin. Vitaskuld getum vér hUgs-
að oss, að ef til vill flestir mundu
finna kunningja og skyldmenni heima
og ef til vill dvelja hjá þeim, en eigi
að síður mundi sú dvöl að sjálfsögðu
hafa eins mikinn kostnað í fór með
sér eins og þótt dvalið væri hjá
vandalausum. Það má þvi eflaust
gera ráð fyrir að kostnaðaráætlunin
hér að framan sé ekki fjærri sanni.
Vér höfum orðið þess varir, að
fólki hættir til að halda, að fargjald-
ið frá Ameríku til Islands ætti að
verða í réttu hlutfalli við fargjald
það sem borgað verður héðan til Par-
ísar um sýninguna. En sú skoðun
er algerlega röng. Island er svo af-
skekt og erindin svo fá og svo smá
sem hinn mentaði heimur á þangað,
að fargjaldið frá Bratlandi eða Frakk-
landi yflr Norðursjóinn hlyti að
yerða dýrara heldur en það sem sett
verður fýrir ferðina yfir Atlantshafið
þó sú vegalengd sé fjórum sinnum
lengri en hin. En svo mætti náttúr-
lega skifta farbréfum til ferðarinnar
þannig, að kaupa farbréf héðan til
Parísar eða Bretlands og fá svo
Wathne eða aðra skanðinaviska
skipaútgerðarmenn til að mæta sér
þar og flytja sig heim að íslands
ströndum, og þá skjóta hveajum far-
þegja þar á land er hann óskaði.
Gæti svo skipið farið adra hringferð
um landið á ákveðnum tíma til þess
að sækja “túristana” og flytja þá aft
ur þangað er það sótti þá í fyrstu.
Það er alllíklegt að einmitt þessi að-
ferðin gæti orðið sú heppilegasta til
þess að fá sem allra ódýrastan flutn-
ing fram og til baka. Ef að Wathne
fengist til að taka að sér flutning á
segjum 200—300 manns frá París til
íslands og til baka þangað aftur, þá
er líklegt bæði það að allmargt af
fólki voru fengist til að fara slíka
ferð, og eins hitt, að ferðakostnaður-
inn yrði á þann hátt hinn ódýrasti
sem hægt væri að fá,
En það er ef til vill of snemt og
óþarft að ræða um þessi atriði nú.
Það er fyrst að hngsa um það hvort
nokkrir ætli að fara, og svo hve marg-
ir, hverja leið þeir vilja fara, á hvaða
tíma og hve langan tíma þeir ætla
til ferðarinnar. Þegar þetta er út
gert, þá er fyrst hægt að fara að
vinna að samningum um fiutning og
fargjald.
Það er því alt komið undir þvf, að
þeir sem ætla sér að fara hói sig sam-
an sem allra fyrst, með hjálp blað-
anna, og geta þeir þá hagað samtaka-
tilraunum sínum eftir því sem þeim
kemur saman um. En það má tæp-
lega eyða neinum tíma til ónýtis, ef
nokkuð á að verða úr félagslegum
framkvæmdum.
National Policy.
Hvernig hin þjóðlega stefna, sem
Conservatívar settu á stefnuskrá sina
1878 og settu i gang með fjárlagafrum-
varpi sínu 1879, hafi gefist Canadaríki
er ein af þeim spurningum, sem Lögb.
setur fram í grein sinni um Verndar- og
tekjutolla, 29 Sept. síðastl. En sem
blaðið jafnframt svarar með því að
segja. að Conservatívar hafi aukið þjóð-
skuldina úr 140,000,000 dollars, 1878, til
258,000,000, 1896. En þetta svar er að
því leyti ónóg, að það gefur lesendum
blaðsins als enga hugmynd um það
hvornig National Policy hafi lánast sem
stjórnarfarsstefna fyrir þetta land.
Þess vegna á það vel við að mönnum
sé hór gefin nokkur hugmynd um það,
hvernig stefna þessi hefir gefist í saman
bu-iði við stefnu Liberala, sem á und-
an yoru gengnir, eins og MacKenzie-
stjórnin frarafylgdi henni á árunum frá
1878 til 1878.
Þegar Liberalar tókn við vöídum
hér í Canada 1874, þá var þjóðskuld
ríkisins rúmar $99 millíónir. En þegar
þeír fóru frá völdum um haustið 1878,
þá voru þeir búnir að þoka skuldinni
uppí $140,000,000, Á fimm árum höfðu
þeir aukið skuldina um rúmar 40 millí-
ónir dollars, eða rúmar 8 inilliónir á ári
að meðaltali. En svo tóku Conserva-
tívar við ráðsmenskunni, og á 18 árum
hafa þeir aukið þessa skuld um 5J millí-
ón dollars á ári að meðaltali. Hiu
beina afleiðing af National Policy
stefnu þeirra befir þefir því verið sú,
að stemma vöxt þjóðskuldarinnar um
nærri $3 millíónir árlega í samanburði
við undangengna eyðslusemi Liberala,
En svo er það eins barnslega einfeldnis
legt eins og þaðer afvegaleiðandi, að
einblina einlagt á þfóðskuldina eina í
sambandi við stjórnmálastefnu lands-
ins, án þess að gæta þess um leið og
skýra fyrir lesendum, hvernig skuldin
er orðin til og hver áhrif þau verk hafa
á líf og framför þjóðarinnar, sem skuld
in er orðin til fyrir. . íslendingar í Ca-
nada mega ekki lita á þessa skuld á lik-
an hátt og þeim er tamt að skoða hall-
ærisáraskuldirnar íslenzku, sem eins
og nafn þeirra bendír til, hafa verið
gerðar aðallega til þess að halda lífinu
í fólki í þeim sveitum, sem hafa fengið
þau, svo að þegar þeim lánum er eytt,
þá sé ekkert í aðra hönd annað en líf-
tóran, til þess að sýna fyrir skuldun-
um, og börn og barnabörn þeirra sem
lánin hafa þegið, fáþaðíarf að mega
borga skuldina, án þess um leið að hafa
nokkurn persónulegan eða félagslegan
hagnað sem afleiðing af iántöku for-
feðranna, Menn verða að gæta þess,
hvernig þjóðskuld Cansda er til orðin,
Hvort þjóðin hefir fengið jafngildi henn
ar í umbótum í sjálfu landinu og hvort
þær umbætur eru þannig að landið hafi
við þær vaxið í verði svo sem svarar
þjóðskuldinni og hvort þær umbætur
verði til þess að gera þjóðina efnaðr
öflugri og sælli. heldur en ef þær hefðu
ekki orðið gerðar, og skuldin engin til.
Þess vegna set ég hér ofurlítið sýnis
horn af því hvar þeir peningar eru nið-
urkomnir, sem taldir eru þjóðinni til
skuldar, og er þá :
1. Intercolonial járnbrautin frá St.
John til Halifax og Quebec. urq 1100
mílur; hefir kostað $46,000.000;
2. Ríkistillagið til Canada Kyrra-
hafsbrautarinnar hefir kostað $62J mfll-
íón;
3. Skipgengir skurðir innan ríkisins
hafa kostað um $50,000,000.
4. Norðvesturlandið var keypt og
mælt út fyrir væntanlega innflytjend-
ur og hefir það kostað um $7 millíónir.
Þar að auki hafa ýmsar járnbrautir
um þvert og endilangt ríkið verið
styrktar að meira eða minna leyti, —
Opinberar byggingar, svo sem þær i
Ottawa, hafa verið bygðar og er það
nokkura millíóna dollara virði, og svo
það sem ekki er minst í varið, en það
eru skuldir hinna ýmsu fylkja sem rík-
ið hefir tekið að sér að borga, eru 109J
milllón dollars alls. Hér er þvíkomið
um $280,000,000, og er það talsvert
meira en nemur allri þjóðskuldinni. og
þessi verk eru öll til umbóta og hags-
muna fyrir ríkið um aldur og æfi.
í sambandi við þjóðskuldina skal
og hér getið annars, sem er afleiðing af
stefnu Conservatíva, en það eru lækk-
andi vextir af lánum 1874, þegar Liber-
alar komu til valda voru borgaðir $3,61
í vöxtu af hverjum $100 í skuldinni.
Árið 1878 þegar Liberalar fóru frá völd
um, voru vextirnir 3,68; hækkað í þeirra
stjórnartíð. En 1896, þegar Conserva-
tíyar fóru frá völdum, voru vextir að
eins 2,73 af hundraði, Vextir hófðu því
lækkað um \ á stjórnarárum Conserva-
tíva frá því sem þeir áður voru. En
svo er aðgætandi að hinir ýmsu þjóð-
vegir eru ríkinu arðberandi, svo að
þegar þær rentur sem ríkið tekur ár-
lega af þessum eignum sínum ern tekn
ar til greina, þá eru rentur þær sem
hvíla á Canada beinlínis, sem afleiðing
af þjóðskuld sinni að eins $1,79 af
hundraði. Þetta vona óg að sé nóg til
að sýn« mönnura, að þjóðin hefir feng-
ið verðmæti fyrir þá peninga. sem nún
uú sknldar.
Annað atriði, sem bendir tilþess
að þjóðinni hafi ekki verið of þyngt með
sköttum undir National Policy-stefn-
unni sést á því, að 1878 voru tæpar $89
milllónir á sparisjóðsbönkum ríkisins,
En 1898 var upphæðin orðin $267£ milll-
ónir; talsvert meira en nemur allri þjóð
skuldinni. En svo voru þar að auki
sparisjóðsinnlegg almeunings á öðrum
bönkum og I bygginga- og öðrum fé-
lögum hér um bil $142,000,000. Ef að
það er rétt að kenna National Policy-
stefnunni aukning ríkisskuldarinnar;
þá virðist það vera eins sanngjarnt að
telja henni til gildis aukin efni þjóðar-
innar á sama tímabili,
Enn fremur mætti geta þess, að
innflutningstollar 1875 voru $3,95 á
hvern mann I ríkinu, en 1895 að eins
3,47 á mann.
Allir tollar samanlagðir voru 1875
$573 áhvert mannsbarn I ríkinu, en
1895 að eins $5,00 á mann. Væri nokk-
uð ámótiþví að þakka collverndunar-
stefnu Conservativa þessa lækkvn á á-
lögum þjóðarinnar V
Eða lífsábyrgðir —þær segja þó
sögu um ástand þjóðarinnar—, 1878
var samanlögð lífsábyrgðarupphæð
manna I Canada $84 millíónir, en 1895
var hún kominn upp I $319 000,006.
Það er sama sagan hvar sem á er
ljtið. Landiau hefir farið fram stör-
kostlega mikið síðastl. 20 ár. Yfir því
mega allir fagna. í alskonar iðnaði og
akuryrkju hefir framförin verið stórstig
Húsakynni, klæðnaður og allir lifnaðar-
hættir hafa breytzt til batnaðar. Land-
ið hefir náð viðurkenningu og virðingu
meðal erlendra þjóða, svo að lánstraust
þess fer batnandi ár frá ári.
Það er að sjálfsögðu ekki líkindi til
þess að þjóðskuldin fari neitt minkandi
undir núverandi stjórn landsins. Hún
hefir enda aukist síðastl. 2 ár. En á
hinn bóginn er vonandi að þeim pen-
ingum sem þjóðin tekur að láni verði
syo hagkvæmlega varið, að þeirra sjái
stað i auknum og arðberandi eignum
þjóðarinnar,
Bókbindari
Jakob Griiðmundsson
er nú aftur kominn til bæjarins og býst
hann við að vinna að handi ðn sinni hér
í vetur, eins og áður. Hann er góður
bókbindari og bindur bækur fyrir lægra
verð en aðrir. Hann óskar eftir að Is-
leudingar komi og tali við sig, er þeir
þurfa ábókbandi að halda, Vinnustofa
hans er á KiiiK Street,
Uppi yfir búð þeirra Pálsson og Bardal
Old Glory and her
brave Defenders *
er nafnið á ljómandi myndabók, sem
inniheldur mörg hundruð ágætar ljós-
myndir, bæði af öllum herskipúm
Band arikjanna, með nákvæmri lýsingu
af þeim, stærð, ganghraða, vopnum og
mönnum o. s. frv., fjölda af kortum og
266 ljósmyndir 'af mönnunum sem fór-
ust með herskipinu Maine, og öllum
helztu hershöfðingjuuum i sjó- og
landhernum. Bókin kostar að eins 50
cents. — Ljómandi Ijósmyndir af hetj-
unum Dewey,|Hobson og Scliley; allar
fyrir 25, oents. Kvennfólkið ætti að
senda eftir*pakka af yndælum silkipjötl
um, ágætum i “Quilts”. Stór pakki
fy-rir 12 cts., 3 fyrir 30 cents. Mj'nda-
bókin, ljósmyndirnar 3 og 3 pakkar af
silki, alt fyrir $1. Ég borgaburðargjald.
Sendið peninga Jávísun, silfur eða
frímerki, til
J. LAKANDER.
Maple ParkJKane Co. Ills., U. S. A.
Dr. M. B. Halldorson,
—HENSEL, N.-DAK.—
Skrifstofa uppi yfir Minthorn’s
lyfjabúð.
Maurice’s Opið dag og nótt
Agætt kaffi Restaurant.
517 MAIN STR.
Þið fáið hvergi jafngóðar og ódýrar
máltíðir i bænum.
flaurice Nokes
eigandi.
Kol
og Brenni.
Lebigh—Anthracite kol
$8.50 tonnid
Sxniðjukol
$9 OO 66
American lin kol
$7.50 66
Souris kol
$4.50 66
E. ADAM< s,
407 MAIN STR.
jtfc. jtt-. oik. J*i>. jL’í j!it j*Il Jtk Jtíi yi jtk,
4
4
4
4
4
4
4
4
FuSlkomnasta
Fataverzlun
í*
I
&
*
í
— *
bænum. bæði smásalaog heildsala K
Alt nýjar vörur, ekki melétnar eða f
uatslitnar af að flæKjast á búðar- •
4 hillunum. Komið allir og sann- B
færist, og njótið hinna beztu kjör- ..
M kaupa sem nokkru sinni lmfa boð- W
J ist í þessum bæ. Við höfum alitk
■ sem að fatnaði lítur, stórt og smátt j
4
4
4
4
4
4
j| —570 Main Str.—
4 J. (xenser,
7U-.
Munið eftir nýju búðinni.
EASTERN
CLOTHING HOUSE
WlIOLBSALE & ReTAIL.
i*
f*
£
£
eigandi. j£

S. Gudmundson,
Notary Public.
Hlonntaín, Si. Dak.
-W
;
4
4
Útvegar peningalán gegn veði
í fasteignum, íneð lægri rentu
en alraent gerist. Svo að þeir
sem þurfa að fá peningalán eða
að endurnýja lán á löndum sin-
um í haust, geta sparað sér pen-
inga með því að finna hann eða
skrifa honum áður en þeir taka
lán hjá öðrum. iÁftaS
Nú er tíminn fyris ykkur að dusta
rykið og ruslið úr skápunum ykkar, og
fylla þá svo aftur með nýtt leirtau frá
Cliinii llall, Þar fáið þiðbeztan,
ódýrastan og margbreyttastan varning
í bænum.
’ CH/NA HALL,
57» Main 8t.
EDMUND L. TAYLOR,
Barrister, Solicitor &c.
Rian Block,
492 Main Street,
WlNNIPEG.
Bnmswick lioíel,
á horninu á Main og Rupert St.
Er eitt hið ódýrasta og bezta gistihús í
bæuum. Allslags vín og vindlar fást
þar mót sanngjarnri borgun.
McLaren Bl'O S, eigendur.
Munið eftir Því
að beza og ódýrasta gistihús (eftir
gæðum), sem til er í Pembina Co. er
Jennings House,
Cavalier, N. Dak.
F. E. RENAUD, eigandi.
Heyrnarleysi
og suða fyrir eyrum læknast
—með því að brúka—
Wilsons Common
Sense Ear Drums
Algerlega ný uppfinding;
frábrugðin öllum öðrum
útbúnaði, Þetta er sú
eina áreiðanlega hlust-
Íiípa sem til er. Ómögu-
egt að sjá hana þegar
búið er að láta hana í eyr-
að. Hún gagnar þar sem læknarnir
geta ekki hjálpað.—Skrifið eftir bækling
viðvíkjandi þessu. Verðið er, með fulí-
komnum útbúnaði, $5.00 parið.
Karl K. Albert,
P. O. Box 589 503 Main St.
WINNIPEG, MAN.
N. II. Pantanir frá Bandaríkjunum
afgreiddar fljótt og vel. Þegar þid
skrifið^þá getið um að auglýsingin hafi
verið í Heimskringlu.
OMIÐ inn hjá llari’y Sioaii,
Sii's EESTAORANT
Dunbar hefir umsjón yfir vínföng-
unum, og bið fáið meira fyrir pen-
■uga ykkar hjá honum en nokkrum öðr-
um í bænuöi.
Sloans Rcstauraut
—523 Main St.—