Heimskringla - 27.10.1898, Page 2

HEIMSRRIN (íLA 27. OKTOBER 1898
Heimskringla.
ITerð blaðains í Canada og Bandar. 81.50
um árið (íyrirfram borgað). Sent til
íelands ((yrirfram borgað af kaupend-
utB blaðsins hér) $1.00.
Peningar aeudist í P. O. Money Order
Jtegistered Letter eða Express Money
Order. Bankaávísanir á aðra banka en :
Winnipeg að eins teknar með afföllum
B. L. Baldwinson,
Útgefandi.
Office : Corner Princess & James.
p.o BOX 305
Blöðin að lieiman.
Þau koma til vor öðruhvoru svona
eftir því sem ferðir falla, blöðin að
heiman, mörg að tölunni en smá að
stærðinni og misjöfn talsvert að efni,
ytra frágangi, máli og rithagleik.
Að vfsu eru þau ekki mjög fregn-
auðug fyrir oss sem búum hér vest-
anhafs. En þ<3 er það skemmtilegt
að fá b'.öðin að heiman. Allar út
lendar fréttir höfum vér að sjálfsögðu
fengið í vorum eigin vestanblöðum
svo sem tveim til þrem mánuðum áð-
ur en þær berast oss í blöðunum frá
íslandi, og flestar talsvert gleggri,
svo að þau hafa að því leyti litla
þýðing fyrir oss, aðra en þá, að minna
oss sífeldlega á það, hve afskekt og
útúrskotið vort forna heimkynni er.
En þ<5,—ef maður ber saman blöð-
in á íslandi t. d. fyrir 10 árum sfðan
og þau sem gefln eru þar út nú, þá
dylst þ<5 engum að nú eru mennta-
og fréttastraumarnir frá umheimin-
um til íslands æðimikið fleiri og tfð-
ari, og gefur það sterka von um betri
framtfð, þ<5 hægt fari.
En svo er nú orðin breyting á Is-
landsblöðunum í ýmsu öðru frá því
sem fyr meir tíðkaðist, svo sem til
dæmis með auglýsingarnar. Að vísu
eru þær nú fremur litils metnar af
mörgum lesendum og er það að
nokkru leyti rangt, því að mikið má
oft af þeim fræðast til hagsmuna fyr-
ir lesendur. En sá mismunur nútíð-
arblaðanna frá hinum eldri sem einna
mest stingur í augun, er sá, að hinar
ýmsu víntegundir og verð þeirra
taka ekki upp nærri eins mikið rúm
f þeim nú sem fyrri. Fyrir fáum,
eða að minnstakosti ekki mjög mörg-
um árum, var það álitið glæpi næst
að opinbera trúlofanir. F<51k pukr-
aði þá með ástina eins og væri hún
ófrjáls. Það mátti enginn af því vita
ef maður og kona höfðu bundist hjú-
skaparheitum, að minnsta kosti ekk!
fyr en lýsingarnar eða jafnvel sjálf
giftingarathöfnin f<5r fram. En ef að
einhver hafði vín til sölu, þá voru
glentar út auglýsingar á heilum síð-
um blaðanna til hess að básúna nöfn
hinna ýmsu tegunda og verð á þeim.
Mönnum var lagt það ríkt á hjarta,
að muna ef'tir því þegar þeir kæmu f
kaupstaðinn, að í þessari eða hinni
búðinni fengist þetta vín mcð þessu
verði “flaskan.” Það var eins og líf
lægi tið að kunngera þetta almenn-
ingi umfram alt annað. Verðlistar
yflr hinar ýrasu nauðsynjavörur sem
landsbúar þurftu við, þeir voru mjög
sjaldgæfir f blöðunum. En vínið,
—ja, það var svo sem alveg nauðsyn-
legt og sjálfsagt að auglýsa verðið á
því, hverri einustu tegund, vanalega
með 3t<5ru, feitu letri til þess það sæ-
lst sem Ijósast, og festist sem allra
bezt I minni manna. En, þökk sé
vaxandi menning á Fróni; það eru
orðin umskifti á þessu, að því er séð
verður á blöðunum að heiman. Þau
eru farin að auglýsa nauðsynjavörur
—og trúlofanir, en virðast að mestu
hætt að auglýsa vfnin.
Annað er það sem vekur eftirtekt
Vestur-Islendinga sem lesa íslenzku
blöðin, það sem sé, að varla nokkur
tvö þeirra rita málið eins. Þeir þar
heima eru svo málfróðir, að þeim
virðist vera ómögulegt að koma sér
saman um nokkra sameiginlega rit-
aðferð. Þetta köllum vér ómynd, og
er það því tilfinnanlegra, þar sem
ísland á enga al-íslenzka orðabók,
svo að þeir íslendingar sem alast
upp hérna megin hafsins, hljóta að fá
sína íslenzku mentun að mjög roiklu
leyti í gegnum hin íslenzku blöð og
bækur, og verður slíkt nám þeim
mun torsóttara, þegar menn hver-
vetna mæta þessum ritháttarhræri-
graut. Nemendurnir verða í vafa
um það hvað sé rétt og hvað sé rangt
eða öllu heldur hvað sé réttast af öllu
hinu rétta, því vér verðum að líkind-
um að ganga út frá því, að í raun-
inni stjrðjist allar þessar ritreglur við
einhver málfræðisleg rök, og vcrður
það þá að nokkru leyti smekkspurs-
mál hver ritreglan er upp tekin.
Þessi ósamkvæmni í rithætti íslenzku
málfræðinganna heflr og þann ókost
í för með sér, að það getur ef til vill
ocsakað skort á þeirri virðingu fyrir
inóðurmálinu, sem æskilegt væri að
innræta hjá hinum uppvaxandi ís-
lenzka æskulýð hér vestanhafs. Það
er hætt við að hið unga námsfólk
vort kunni að skoða það sem skort á
menningu stofnþjóðarinnar, að hún
hefir ekki á allri sinni þúsund ára
tilveru haft sinnu á því að koma upp
fullkominni orðabók yfir sitt eigið
mál. Það væri því eflaust þakklátt
verk og vel þegið af íslendingum,
ungum sem gömlum, beggja megin
hafsins, ef slík bók væri gefln út.
Það er að vísu satt, að hr. ritstjóri
•Tón Ólafsson heflr nú reynt að kom*
á samtökum meðal nokkurra helztu
ritstjóranna og inálfræðinga heitna,
um að taka upp einn fastan rithátt,
sem þeir héldu svo allir við. En
allf iir munu enn vera gengnir í þetta
samband, og hafa enda heyrzt radd
ir á móti þeim rithætti sem þessir
menn hafa valið sér. En það er
samt vonandi, að þessi samtök geti
oiðið almenn, og að þeir þurfi ekki
að fá útlendan mann (annan Rask)
til að hreinsa og laga sitt eigið móð-
urmál.
Svo eru smáfréttagreinar úr hinum
ýmsu sveitum. Þær eru fróðlegar
fyrir oss hér sem svo víða eru kunn-
ugir á Fróni. Öll mannalát eru lesin
með eftirtekt því fiestir eiga þar
frændur eða vini, og það er svo oft
að fólk hér fær fregnir um lát ætt-
ingja eða vina úr blöð.unum að heim-
an löngu áður en þær berast í bréf-
um. Oss er á þennan hátt gert mögu-
legt að fylgjast með breytingum þeim
sem verða á um ættingja og vinahóp-
inn heima; vér getum talið þá sem
fara, þótt vér ekki vitum um nema
fáa af þeim sem koma í staðinn.
Loks er það oss stór ánægja í því
að frétta í gegnum lestur blaðanna
að heiman af hinum ungu, skarpgáf-
uðu námsmönnum, rithöfundum og
skáldum, sem nú eru að vraxa þar
upp til þess að fylla skörð þau sem
hinir eldri skil.ja auð þegar þeir
hníga í valinn. En enn meiri ánægja
væri oss þó í því, að fá hingað nokkra
af hinurn ungu efnismönnum þjöðar-
innar. Það ættiað vera allgott verk
svið fyrir hæfileika þeirra hér vestra
ef rétt er á haldið.
bíða. Ef að járn eða rubberleðnr er
snert með lofti þessu, þá verða efni þau
brothætt sem gler, og komi blóm ná-
lægt því, þá molnar það og verður að
dufti.
En hvrað sem því nú líður, þá er
iað víst að vér höfum bæði gagn og
gaman af því að fá hingað blöðin að
heiman.
Lagarkent loft
(Liquid air).
Hvernig aðrir sjá oss.
Síðan gufuvélin var fundin upp hef-
ir engin uppfinding, jafnvel ekki rafur-
rnagnið haft jafnmikla þýðingu og
frambúðarv’on eins og tilbúningurinn á
rennandi loftl. í Nevv York er nú ver-
ið að stofna félag eítt, sem ætlar sér að
búa til 720 gallónur af lofti þessu á dag
og á tilbúningurinn á gallónu að kosta
að eins 10 cents. — $20,000 eru höfuð-
stóll félagsins, Ætlar félagið að selja
gallónuna hverjum sem hafa vill fyrir
$2. Eq með þessu verði verður það j
ódýrara en ís, þegar ísinn er $0 tonnið,
sem er meðalverð í New York.
Þrjár gallónur af rennandi lofti
eru taldar jafnar þremur tonnum af
ís. Það er ekkert hættulegt meðferðar,
fer lítið fyrir því og má gera ákaflega
mikið með því.
Maður nokkur sem er öUu þessu
vel kunnugur. sýnir, að með efni þessu
megi kæla 'íbúðarhús manna, ískassa,
ölgerðarhús, geymsluhús, frystihús,
spítala, járhbrautarvagna, skip og
kjallara. Það getur komið í staðinn
fyrir púður og dynamite og önnur
sprengiefni; það getur komið í stað
gufuafls og rafurmagns sem hreyfiafl
véla. Með því má knýja áfram reið-
hjól og hestlausa vagna, og til margra
annara hluta má nota það, Úr einum
kúbik þumlungi af efni þessu verða 718
kúbik þuml. af lofti. Enn hafa skip
ekki verið gerð nógu traust til að þola
þrýstinginn þegar efnið breytist í loft,
en vonandi erjað þess verði skamt að
Blöðin á Englandi eru í illu skapi
yfir því hve Yukonlandinu er illa stjórn
að af embættismönnum Dominionstjórn
arinnar. En sérstaklega eru það Lun
dúna-blöðin, Times og CJlobe, sem láta
til sín taka í þessu máli. Blaðið Times
hefir lengi verið viðurkent að vera út-
breiddasta og um leið áreiðanlegasta
fréttablaðið í öllu liinu mikla brezka
veldi, enda hefir það æfða og áreiðan-
lega fréttaritara víðsvegar út um allan
heim, sem rita um mál þau er í það og
það skifti eru efst á dagskrá, sínar eig
in persónulegu athugasemdir. Það sem
gerir fréttir frá þessum starfsmönnum
blaðsins sérstaklega áreiðanlegar er það
að þeir hafa lag á því að komast í sam-
band við háttstandandi embættismenn í
þeim löndum sem þeir eru settir til að
vinna í, og þeirra skipanir eru þær að
vera sérstaklega varkárir með að rita
blaðinu það eitt sem þeir vita sannast
og réttast um hin ýmsu mál. Enda
kemur það örsjaldan fyrir að menn ve-
fengi það sem Times seglr. Blaðið er
að öllu leyti óháð öllum pólitiskum
flokkum, og þess vegna bera menn ná-
lega að segja takmarkalausa tiltrú til
þess, án tillits til pólitiskra skoðana
þeirra. Bæði Times og Globe höfðu
sína eigin sérstöku fregnritara í Yukon
landinu. Þar voru þeir nokkra mánuði
og kyntu sér ástandið í laodinu með
persónulegum athugunum, og rituðu
síðan til blaða sinna það sem fyrir augu
og eyru hafði borið, bæði að því er
snerti auðæfi landsins og meðferð
stjórnarinnar á þeim, og rangsleitni
embættismanna þar gagnvart náma-
mönnum yfirleitt. Canadastjórn hefir
á kurteisan hátt látið embættismenn
sína í Lundúnum bera það til baka, er
fréttaritarar þessara blaða hafa ritað i
þau um stjórnina í Yukon. En blöðin
sitja við sinn keip og færa alt af þeim
mun fleiri og sterkari ástæður máli sínu
til sönnunar sem lengra líður á umræð
urnar. Times bendir á hraðskeyti, sem
það hafi fengið frá fréttaritara sinum í
Quebec, þar sem hann staðhæíir að það
bréf sem blaðiðbirti frá fréttaritara sín-
um í Kiondike hafi að miklu Ieyti verið
orsök til þess að stjórniu hafi ákveðið
að láta hefja rannsóku þar efra, til þess
að komast fyrir hvaðsatt væri í þeirn á-
kærum, sem bornar hafa verið á em.
bættismenn hennar þar, og er það út
af fyrir sig ein sönnun fyrir því hve
mikil áhrif það blað hefir í öllum mál-
um, sem það tekur að sér að ræða.
BiaðiðGlobe fer nokkuð lengra.
Það segir í ritstjórnargrein: “Þær
fréttir. að Canadastjórnin hafi nú á-
kveðið að láta hefja stranga rannsókn í
kærum þeira sem gerðar hafa verið
móti embættismönnum hennar í Yukon
um misbrúkun á valdi þeirra þar, kem-
ur ekki hið minsta of snemma. Hin
eftirtektaverðu bréf frá fréttaritara
vorum í Klondike, af hverjum vér preut
um hið síðasta í dag, sýna ljóslega að
meðferð umboðsmanna hennar í Yukon
málinu er langt frá því að vera ákjósan
leg. Klondike er svo að segja ný við
bót við Canadaveldi, og eins og vana-
lega á sér stað, þar sem skattar eru
lagðir á, án þess að íbúarnir hafi
nokkra þátttöku í stjórnmálum, þá
verða þeir að borga hátt verð fyrir þá
hagsmuni sem ætlast er til að góð
stjórn veiti, án þess að verð.i þeirra að-
njótandi. Um hina miklu auðlegð sem
þar er falin í skauti jarðar, er nú ekki
lengur hinn minsti efi. En Ottawa
stjórniu hefir nú svo of þyngt hinum
nýja námaiðnaði í þessari fjarlægu
brezku eign með skattálögum, að jafn-
vel landstjórinn Kruger mætti bera
kinnroða fyrir þvi. Stjórnarskattur
sem nemur 10 per cents af öllum afurð-
um námanna, er í rauninni algerlegt
bann mót Jvinnu í landi, þar sera dag-
launin eru frá $5—10. Þessar álögur
hafa stórkostlega hindrað vinnu í nám-
unum, með því ekki er mögulegt að
vinna hinar auðminni námalóðir svo að
það borgi sig, þar sem á hinn bóginn
að eigendur hinna ríkari náma hafa
hætt vinnu í þeim, í þeirri von að skatt
urinn verði afnumin. Ekki er heldur
því að fagna, að Caaada gefi þessum
landshluta fullkomna stjórn fyrir þessa
>ungu skatta á gull það sem tekið er
úr námunum. Að vísu virðist lög-
regla vera þar sæmileg. En vegir mega
þar heita als óþektir. Og póstmála-
fyrírkomulagið er opinbert hDeyksli.
Það er opinbert leyndarmál, að tvö
eða þrjú Bandaríkjafélög hafa fengið
mikilsverð hlunnindi og einkaleyfi frá
ríkisstjórninni, sem kemur mjög þungt
niður á námanenn þar. Laduc um
bótafélagið, til dæmis. sem er Banda-
rikjafélag, fékk 160 ekrur inn í miðjum
Dawson City fyrir $10 hverja ekru,
sem það er nú að selja út aftur í smá-
stykkjum fyrir $3000 hverja ekru. Öðr-
um Bandaríkjafélögum hafa verið veitt
timbur-einkaleyfi, sem hefir gert verð
á timbri fjarskalega ósaungjarnt fyrir
námamenn, sem verða að búa sér til
grófgerða kofa, til þess að skýla sér fyr-
ir harðneskju vetrarveðranna. Það
fara ljótarsögur af því, að þessi einka-
leyfi hafi fengist með því að nota
pálmaviðarolíu (mútur) í ríkulegum
mæli i Ottawa. Og þó vér mundum
hika við uð trúa, áu þess að hafa sterk
ar og sannfærandi sannanir fyrir, að
vort stærsta hjálenduþing væri mót-
tækilegt fyrir slík áhrif, þá álítum vér
!að sú rannsókn sem nú á að farafram,
ætti aðgrípa yfir Ottawa, ekki siður en
Dawson Clty”.
Þessi grein, þó hún sé rituð með
hægum orðum, sýnir ljóslega hverjar
skoðanir hinir merkustu bleðamann
á Englandi hafa á atferli Laurierstjórn
arinnar, að því er snertir gulllandið í
Yukonhéraðinu.
Sykurgerð.
Sykurgerðarverkstæði er eitt af því
sem lengi hefir verið talað um að koma
upp í Winnipeg, og svo mikil alvara
hefir því máli fylgt, að stjórnarnefnd
verzlunarsamkundunnar hér í bænum
útnefndi menn — fyrir rúmu ári síðan
—til þess að leita upplýsinga um það,
hvort tiltækilegt væri að stofnsetja
slíkt verkstæði hér, sem byggi til syk-
urrófur, því að það er hið eina efni sem
framleitt er í Canada, sem tiltækilegt
sé að búa til sykurinn úr. Það sem
kom mönnum þessum til að hefja máls
og framkvæmda á þessu verki, var það
að svo afarmikið af frjósömu landi er
óyrkt í kringum Winnipegbæ á allar
hliðar, um 20 mílur frá bænum. Það
varálitiðað iand þetta mætti verða
gert arðberandi með þvi að sá sykur-
rófum í það og yrking þess verða upp-
örfun fyrir bændur í nærliggjandi sveit
um. Það var ætlað að land þetta alt
mætti nota undir rófurækt og vnundi
það riægja til að halda verkstæðinu
innandi.
Nú hefir nefndin, sem kosin var til
að ieita upplýsinga um sykurgerðar-
stofnunarmálið, gefið út skýrslu sína
og er hún á þessa leið:
1. Nefndin hefir leitað og fengið upp-
lýsingar í þessu máli frá ýmsum mönn-
um, sem rækta sykurrófur og búa til
sykur í Bandaríkjunum og frá forstöðu
mönnum fyrirrayndarbúanna í Canada
og öðrum, sem hafa þekkingu á þessu
máli.
2. Samkvæmt þessum upplýsingum
hefir nefndln komist að þeirri niður
stöðu, aö sykurgerðin útheimti mjög
mikið af rófum, ekki muni veita af
40,000 tons fyrir hverja 100 daga, eða
um 120,000 á ári að meðaltali. Að róf-
urnar verði að hafa að minsta kosti 12
pc. af sykurefni: að það muni þurfa
um 15 til 20 tons af kalki (Lime) á dag
fyrir það sykurverkstæði sera noti 400
tons af rófum á sama tíma; að um 2
milliónir gallónur af vatni þurfi dag
lega til notkunar við þetta verk, og að
mjög mikin eldivíð þurfi til daglegrar
brúkunar við verkstæðið. Að þar sem
nauðsynlegt sé að ná saman öllum þeim
rófum sem nota skuli yfir hvert ár á
svo sem þriggja vikna tíma, þá sé
nauðsynlegt að byggja afar-stórt
geymsluhús fyrir þær, þar sem þær
haldist óskemdar af Jfrosti. Nefndin á-
lýtur að í býggingu þessa húss felist
meginið af þeim kostnaði sem lýtur að
stofnun sykurgerðarinnar. Að vísu
halda ýmsir því fram að það geri minst
til þótt rófurnar frjósi, ef þeim sé haid-
ið í því ástandi, þar til þær séu brúk-
aðar, því aðþá megi draga úr þeim alt
það sykurefni sera í þeim sé, alveg eins
velog þó þeim sé haldið ófrosnum.
3. Aðþví er snertir vatnsmagn, eldí-
við og geymsluhús. þá er nefndin á
þeirri skoðun að það verði engin vand-
ræði með það önnur en þau sem lúta
að kostnaðinum við að koma stofnun-
inni á fót, þvi að alt hið ofannefnda er
fáanlegt í ríkulegum mæli i Winnipeg
eða grend við bæinn.
Enn fremur kveðst nefndin hafa
frétt, að suður í Bandaríkjum væri
verð á sykurrófum um $1—$5 tonnið,
og að hver ekra lands gefi af sér frá
12—20 tons. Það er og álit nefndarinn-
ar, að kostnaður allur við stofnun syk-
urgerðarverkstæðis mundi nema frá
$400,000 til $150,000. Að síðustu lagði
nefndin þáð til, að akuryrkjudeild
fylkisstjórnarinnar sé beðin að útvega
nægilegan forða af hentugu fræi og út-
býta því meðal bænda og þeirra sem
hafa grasrækt í grend við bæinn, og að
gera ráðstöfun til þess að rófur þær,
sem þannig verði ræktaðar, séu grand-
gæfilega skoðaðar til þess að hægt sé að
ákveða nákvæmlega hve mikið sykur-
efni þær hafi í sér. Eitt slíkt verkstæði
er nú nýbyrjað í Minneapolis; hefir
það lOOOekrur af eigin landi undir sykr
rófuræktun og þar að auki hefir það gert
samninga við 7—800 bændur par í
grendinni um að leggja til verkstæðis
ins allar þær rófur, er þeir geti ræktað,
—Stofnun þessi veitir stöðuga atvinnu
200 manns, og er það talin mikill hagn-
aður fyrir Minneapolis,
Það er óskandi að Winnipegbúar
geti séð sér fært að koma slíkri stofnun
á fót hér áður en langir tímar líða.
þvi það er enginn hlutur sem getur
haft heíllavænlegri áhrif á hag almenn-
ings, heldur en þaðað yðnaðarstofnan-
ir komist á fót, er gefi hundruðum eða
þúsundum manna stöuðuga atvinnu
með lífvænlegu kaupi.
^ Jtk. Mt. jife m. JÉk. jUl
s FulSkomnasta
Fataverzlun
íslandsförin 1900.
Herra ritstjóri :—
Það hafa nokkurir kunningjar min-
ir skorað á mig að skrifa i blað yðar um
förina til íslands árið 1900. F.n ég hefi
alt að þessu tekið því ali seinlega, og
l’ggja ýmsar orsakir þar að. En nú
ætla ég að segja fáein orð um þetta mál
og veit að þér ljáið þeim rúm í yðar
heiðraða blaði, samkvæmt framkomu
þess í þessu máli.
Það er þá fyrst að minnast fljótlega
á gang þessa máls,—ef það annars er
komið af höndunum ennþá. Heims-
kringia hefir itt máli þessu úr vör, á
sanngjarnlegan og fáorðan hátt. En
tæplega er það laust í landsteinum, þeg-
ar hr. E. H. Johnson hrópar til lýðsins
um, hverir skuli öndverði snekkjunnar
byggja, með sinni ' ‘aðalforstöðunefnd-
ar” uppástungu, og framboð um lið-
veizlu úr þinghá sinni. Þar næst kem-
ur Hunford með stuðningsmát.t sinn
allan, og réttir E. H. Johnson báðar
hendur heilar í þessu máli. Að síðustu
reikar Lögberg ofan <il víkur, og snar-
ast upp i snekkjuna góðu, og grípur til
árar á annað borð. Og róa því bæði
blððin samskipa í þessu roáli nú sem
stendur, á skriffinskuhafinu. Heims
kringla hefir skráð sér á hjartastað.með
gnllnum rúnum, örvandi hrópsyrði, um
undirtekt fjöldans í þessu máli, og helg-
an og hæstan vilja sannra fósturlands
vina, og beðið þá að veita málinu orku
og harðlega framsókn. I raun og veru
er þetta alt mannvitið. sem hægt er að
9jónglöggva og uppleysa úr þessu máli
enn sem komið er. Það skal að vísu
tekið fram, að það er als ekki ólíklegt
að þau ummæli um þetta mál séu rétt,
að það geti orðið stærsta og merkileg-
asta málið, sem verður á dagskrá vorri
Yestmanna um næstu áratugi, ef það
er grætt út og ræktað til þess, annað
tveggja með illu eða góðu vel að merkja
En enn sem komið er getur það ekki
kallast stórmál á sannleikans vísu.
Mér skilzt mál þetta vera í byrjun
aðeins sáðkorn I jarðvegi, og honum
hrjóstugum. En sumir sem fikrað hafa
um það, virðast skoða það í fyllingu.
Eg álít að það þurfi að ræða málið mik-
ið raeira en búið er. Almenningi þarf
að gefast tækifæri og ástæður að hugsa
um, hvað það gagnlega og skemtilega
sé, sem inál þetta heflr í sér fólgið. Vér
Vestmenn látum ekki senda oss í pönt-
unarpottum heim til Islands, hversu
góðar “aðalforstöðunefndir” eð “klúbb-
ar” sem fyrir slíkri sendingu kunna að
standa.
Auðvitað eru aðalspurningar í mál-
inu þessar, og fyrstar af öllum : Hvaða
gagn höfum vér Vestmenn af því að
fara heim til íslands árið 1900? F.g fæ
ekki séð að við höfum nokkurn peninga-
legan hagnað af því, heldur þvert á
móti- Þó að fargjald fengist ótrúlega
mikið niðursett árið 1900, þá mun sú
reynd á verða, að heimfarinn kemst
ekki af með minni peninga en $150,
Það er ekki hugsanlegt, að fargjaldið
hóðan úr Ameríku og upp í landsteina
á íslandi, og úr þeim aftur og heim
hingað kosti minna en $50. Engum
heilvita manni, sem þekkir ferðalög o>
ekki er sviðingur og húski, blandast
hugur um það, að hundrað dalir verði
umofjí bein útgjöld og kostnað, sem
förinni fylgir. Því ég álít það eigi að
skapi vora, að éta og drekka vini vora
og vandamenn heima á íslandi út á hús-
ganginn. Eg ætlast til að vér borgum
4
4
4
4
4
| bænum. bæði smásala og heildsala
2 Alt nýjar vörur. ekki melétnar eða
í íiatslitnar af að flæsjast á búðar-
hillunum. Komið nllir og sann-
^ færist, og njótið hinna beztu kjör-
% kaupa sem nokkru sinni hafa boð-
í ist í þessum bæ. Við höfum allt
sem að fatnaði lítur, stórt og smátt
4
4
4
4
4
4
4
4
Munið eftir nýju búðinni.
EASTERN
CLOTHINQ HOUSE
Wholesalb & Retail.
-570 Main Str,—
J. tíenser, eigandi.
- -W.W. -%. •
4 S. Gudmundson,
Notary Public.
illoniitaíii. > Itali.
-w*-w
Útvegar peningalán gegn veði
í fasteignum, með lægri rentu
en alment. gerist. Svo að þeir
sem þurfa að fá peningalán eða
að endurnýja lán á löndum sín-
um i haust, geta sparað sér pen-
inga með því að finna hann eða
skrifa honum áður en þeir taka
lán hjá öðrum.

Nú er tíminn fvris ykkur að dusta
rykið og ruslið úr skápunum ykkar, og
fj-lla þá svo aftur með nýtt leirtau frá
China flall. Þar fáið þið beztan,
ódýrastan og margbreyttastan varning
í bænum.
CHI/VA HALL,
572 Jlain «t.
EDMUND L. TAYLOR,
Barrister, Solicitor &c.
Rian Block,
492 Main Street,
WINNIPEG.
Bnuiswick llotel,
á horninu á Main og Rupert St.
Er eitt hið ódýrasta bezta gistihús i
bænunr. Allslags vin og vindlar -fást
þar mót ranngjarnri borgun.
McLaren 13ro S, eigendur.
Munið eftir Því
að beza og ódýrasta gistihús (eftir
gæðum), sem til er í Pembina Co. er
Jennings House,
Cavalier, N. Dak.
F. E. RENAUD, e'gandi.
Heyrnarleysi
og suða fyrir eyrum læknast
—með því að brúka—
Wilsons Comrnon
Sense Ear Drums
Algerlega ný uppfinding;
frábrugðin öllum öðrum
útbúnaði. Þetta er sú
eina áreiðanlega hiust-
{>ípa sem til er, Ómögu-
egt að sjá hana þegar
búið er að láta hana í eyr-
að. Hún gagnar þar sem læknarnir
geta ekki hjálpað.—Skrifið eftir bækling
viðvíkjandi þessu. Verðið er, með full-
komnum útbúnaði, $5.00 parið.
Karl K. Albert,
P. O. Box 589 503 Main St.
WINNIPEG, MAN.
N. B. Pantanir frá Bandaríkjunum
afgreiddar fljótt og vel. Þegar þið
skrifið þá getið um að auglýsingin hafi
verið í Heimskringlu.
K!
OMIÐ inn hjá llari-y Sloan.
“l“r.bC RESTADRÁNT
Dunbar hefir umsjón yfir vínföng-
unum, og þið fáið meira fyrir pen-
inga ykkar hjá honum en nokkrum öðr-
um í bænum.
Sloans Rcstaurant
—523 Main St.—