Heimskringla - 18.05.1899, Síða 1

XIII. ÁR
NR. 32
M # igj .•> gí
rieimsknngia.
WINNIPEG, MANITOBA, 18. MAI 1899.
Frjettir.
Markverðustu viðburðir
hvaðanæfa.
í bænum Buffalo unnu þeir menn
sigur, sem vinna við að moka hveiti.
Þeir höfðu “gert verkfall og heimtuðu
hærra kaup. Þeir fengu kröfur sínar
uppfyltar. Verkamennirnir voru 1500
að tölu.
Daily Mail í London segir, að
hraðskeyti hafi komið frá yfirmanni
egypska forngripasafnsins í Cairo, að
nýlega sé fundin múmía Thothmes I.
sem tilheyrði átjándu konungaættinni
og var uppi 133 árum f. Kr, Aðrar
múmiur hafa fundist þar líka. Allar
voru þær geymdar í gyltum kistum.
Um 10. þ. m. brunnu til kaldra
kola 5 vörugeymsluhús í Kansas City.
Skaðinn er njetinn $10,000,000. Eini
af slökkviliðsmönnunum kom við raf
magnsvír, sem var í brúki, og féll mað-
urinu óðar dauður ofan af bygging-
inni.
Um sama leyti æddi ákaflega sterk
ur hvirfilbylur yfir Coldwater í Kansas,
og eyðilagði gersamlega 12 ibúðarhús
svo ekki sást hæti eftir af þeiin. í þeim
hvirfilbyl fórst J. Brown, hjarðmaður;
Nokkrar búðir féllu og ein kyrkja, og
þakinu svifti af þinghúsinu.
Voðalegt hryðjuverk framdi Joseph
Harwey nokkur, i Howard City í Mich.
að kveldi 10. þ. m. Fyrst drap hann
konu sína. síðan móðurbróður sinn og
langömmu sína, og særði tii ólíffs
Þr*Bgja mánaðagamalt barn, sem hann
átti; þar næst drap hann tengdaföður
sinn, og síðast skaut hann ajálfan sig
eu mistókst, en samt er talið vist að
hann bíði bana af skotinu.
Hungursneyðin í Rússlandi fer vax
andi, og margar þúsundir missa lífið af
skorti og harðrétti, Keisarinn hefir nú
nýlega varið 1,500,0)0 (hálfri annari
milíón) rúblum til jlíknar þessu fólki.
I dollaratali nemur það $750,000. Líkn
arnefnd á að útbýta þessum peningum
meðal þurfalinganna. Viðauka hjálp-
arpeningar koma nú alstaðar að. Séra
Alexander Francis i Pétursborg hefir
stofnað til samskota og sett nefndir út
um AngloJSaxa nýlendurnar til að hafa
laman gjafir. Fyrsta peningauppliæð-
in sem honum varsend frá ónafngreind
um Ameríkumanni nam 1000 rúblum .
Bærinn Odessa hefir lagt fram 70.000
rúblur til liknar.
Finnar eru &kveðnir að missa ekki
þjóðréttindi sín, sem þeir hafa haldið
um langan tíma, ef mögulegt verður
hjá því komist. Síðan sendinefn þeirra
kom aftur frá heimsókn til keisarann,
sem var árangurslaus, hafa Helsingja-
fossbúar orðið ánægðari, af því keisar-
inn hefir tilkynt þeim að snúa sér til
hershöfðingja Babrikoffs, ríkisstjóra i
Grand Ducky, með málalyktanir sínar.
Finnar álíta landstjóra þennan grimm-
an harðstjóra. Öll von Finna byggist
nú á honum. Þeir hafa nú ávarpað
hann, með fjölda mörgum undirskrift-
um á bænarskjalinu, að gefa sér aftur
sín réttindi, sem sé, að mega semja lög
sín sjálfir, og brúka tungumál sitt, og
vera lausir við aðj brúka rússneska
fánann.
Nýlega er dáinn í New Tork Tomas
J. Havemeyer, bróðir O. Havemeyer,
sem er forseti sykurgerðarfélagsins,
sem við þá er kent. Viðvíkjandi ætt
þessari eru ný tíðindi uppgötvuð, T.
J. Havemeyer hefir ætíð verið álitinn
staðfastur piparsveinn, sem aldrei hefði
komið nálægt konu. En nú er það
sanuað að hann hefir gifzt leynilega
Önnu M. Wright, 8 8eptember 1884, og
hefir hún nú lagt fram kröfu, og krefst
eigna sinna af O. Havemeyer, sem eru
geysimiklar.— Þessi Mrs. Havemeyer,
sem nú er kölluð svo, hefir haldið hjóna
bandi sínu leyndu, af því, er hún sjálf
skýrir frá, að hún elskaði mann sinn
inniloga og treysti honum takmarka-
laust. Hann hafi, að hún segir, mörg-
Utn sinnum gefið sér alt sem hann átti,
u6fna opinberlegayfirlýsingu umlöglegt
kjónaband, en hún hafi verið ásátt
^öð að bíða með hana þangað til að sá
timi ksemi, sem hann áliti hentugastan
&u opinbera giftingarsamning þeirra.
^ugur maður aðnafni J. Stewart.
bjó 5 miiur (r4 Virden, fór á gæsa-
^61 ar á föstudaginn. Um nónbilið
^ytðiat skot fráháimilihanSjen svoleið
og eið oK kom hana ekki heim. Litlu
vö^Verðartíma fór bróðir hans
a eita hans. Hann fann hann með-
vitunaarlausan 1 i
”“n> var liakan og tungan
skotin af honum. Hann var fluttur
heim. og iæknir strax sóttur. Maður-
inn var lifandi seinast þegnr fréttist
en enga von hafa menn um að hann lifi.
Sumir halda að hann hafi ætlað að
skjóta sig viljandi, en hafi mistekist.
12. þ. m. rákust saman farþegja
lestir á Philadelphia og Reading járn-
brautinni nálægt Exter brautarstöðv-
unum. Meira en 25 menn mistu lífið
strax, en yfir 50 meiddust. Þynvr:
lestin rann á og yfir 3 fremstu vagn-
ana og molaði þá algerlega. 8 lík eru
fiutt inn til Reading og vagnhlass af
meiddu fólki er komið á sjúkrahúsið.
í Dallas í Texas kom hvirfilbylur
nóttinu 10. þ. m. Um 15 menn biðu
bana af honum og miklar skemdir urðu
á húsum og girðingum.
12. þ. m. féll skriða í Shamokin i
Pennsylvania og drap 4 menn, en 5
menn aðrir finnast ekki. sem unnu þar
í kolanámu, og hafa þeir eflaust orðið
undir skriðunni.
Yfirflotaforingi Bandamanna. hers-
höfðingi Dewey, er nú í þanrr veginn að
leggja á stað heimleiðis til Bandaríkj-
anna frá Manila á skipinu Olympia.
Það >anga öll ósköpin á í New York
og víðar að fagna yfirflotaforingja De-
wey. Bandaríkin ætla að senda heima-
flota sinn á móti honum suður í haf og
Sampson flotaforiu gi á að verða flotafor
ingi þess leiðangrus. Það hefir verið
stungið upp á að gefa Dewey stórgjaör
þegar hann kemur til New York, og
tekur almenningur vel i það. Þykir
það álita mál, hvort happadrjúgast sé
að Dewey fari alfarin burtu frá Manila
vegna þess að uppreistarmenn þar hafa
hinn mesta beig af honum, og álíta
hann ósigrandi með öllu móti. Við
burtför hans halda sumir að þeir verði
ákveðnari og sókndjarfari, en nokkru
sinni áður.
Hraðskeyti frá Vörsjá í Póllatidi 1.
Maí, segii að gullnáma nálægt Troigh
á landamærum Póllands og Rússlands,
hafi hrunið saman. Óvanalega mikill
vatnaagi var orsök til þess. 99 náma-
menn voru að starfa í námunni og 62
af þeim biðu bráðan bana.
Senator Boultan dó úr lungnabólgu
eftir 8 daga legu, í Russell hér i fylkinu,
þann 15. þ, m. Hann var þingmaður
fyrir Manitoba og talinn i fremstu röð
efrideildarþingmanna. í pólitík var
hann lítt bundinn við flokksskoðanir,
en fylgdi sannfæring sinni eingöngu.
Frá löndum
GARÐAR, N. DAK., 8. MAÍ 1899.
Sáðning er hér talsvert á eftir tím-
anum í ár, sökum sífeldra votviðra og
kulda, en nú virðist sem sú veðrátta sé
orðin leið á að ilskast, og vorblíðan og
þurkarnir sén nú búin að taka við stjórn
inni, og haldist þurkar fram yfir þann
15. þ. m. þá munu flestir verða langt-
komnir að sá hveiti.
Ungu piltarnir héreru, einsogvant
er vel vakandi og fullir af fjöri og fram-
fara hug. Þeir hafa nýlega myndað
hér hornleikaraflokk, sem nú er undir
forustu Mr. B. Antonssonar, en aðal-
kennari þeirra framvegis verður þó Mr.
S. K. Hall. Fótbolta leikendurnir eru
nú farnir að æfa sig og hugsa gott til
glóðarinnar að reyna þá íþrótt við aðra
í sumar.
Th. Johnson, sem fyr var í félagi
við H. Reykjalín á Mountain, hefir
keypt smiðju W. Patersonar og er nú
farinn að vinna hér að smíðum. Hann
er duglegur og góður járnsmiður og
þurfa landar ekki að sakna neins við
skiftin. Séra Friðrik Bergman lagði af
stað í Islandsför sína 3. þ. m. Yér biðj-
um hann alijr vel lifa og heilann aftur
koma,
Talað hefir verið um að Forester-
stúkan hér ætli að hafa stórkostlega
skemtisamkomu i næsta mánuði. Með-
limir félagsins hér á Garðar eru orðnir
á annað hundrað, og eiga þeir fallegt
og vandað fundarhús alveg skuldlaust.
Þetta sýnir að áhugi og dugnaður hafa
unnið þar saman í góðum félagsskap.
Á fundi sem haldinn var hér nýlega
viðvíkjandi 4. Júlí. var afráðið að hafa
hátíðina hér á Garðar í sumar og nefnd
kosin til að standa fyrir því. Búast
menn við skemtilegum degi, því Garð-
arbúar eru búnir að fá það orð á sig, að
ef þeir á annað borð taka að sér að gera
eitthvað, þá verður það myndarlega og
vel gert,
S. J. E. Norman.
EIRIKUR QISLASON.
FÆDDUR 22. JUNI 1864.
DÁINN 11. MAÍ 1899.
"Þrútnar hjarta, þrengist brjóst,
þungt af harmi stynur ;
svona snemma’ eg sízt við bjóst
uð sjá á bak þér, vinur.”
Jón Úlafnon.
Stundum kemur það fyrir á lífs-
leiðinmi, að menn neyðast til að inna
af hendi þau störf, sem þvinga viij-
ann og- særa tilfinningarnar, og ekk-
ert annað en meðvitundin um manna
helgustu skyldu, gæti knúð mann til
að vinna þessi verk. Það er þvilík
skylda sem nú knýr oss til að flytja
lesendum Heimskringlu þá sviplegu
sorgarfregn, að Eiríkur Gíslason er
látinn og lagður í kalda gröf.
Þeir munu vera fáir á meðal Vest-
ur-íslendinga, sem ekki þektu þenn-
an látna góðvin vorn, annaðhvort af
persónulegri viðkynningeða orðspori
Og óvænt fregn hlýtur það að vera
öllum sem þektu hinn látna, að hann,
sem heita mátti í blóma æfi sinnar,
hvað aldur snerti, skuli svo snögg-
lega hafa verið hrifinn burt af leik-
sviði lífsins. Hann dó úr lungna-
bólgu flmtudaginn 11. þ. m., kl. 2 e.
h., eftir að eins 5 sólarhringa legu,
og var grafinn með mikilli viðhöfn
á sunnudaginn var, 14. þ. m.
Eiríkur Gíslason var fæddur á Eg-
ilsstöðum á Völlum í Suður-Múla-
sýslu 22. Júní 1864, og var því tæp
lega 35 ára gamall. Foreldrar hans
eru þau Gísli Jónsson og Jarðþrúður
Halldójsdóttir, sem bjuggu á Egils-
stöðum, þar sem Eiríkur var fæddur,
og síðar að Eyvindará og Tókastöð-
um í Norðúr-Múlasýslu, en síðast að
Dvergasteini við Seyðisfjörð. Þaðan
fluttu þau til Vesturheims árið 1883,
og settust að í Norður-Dakota. Eftir
vetrardvöl þar í nýlendunni fór Ei-
rikur úr föðurhúsum og fluttist hing-
að til Winnipeg vorið 1884, þá 19.
ára gamall. Tveimur árum síðar,
haustið 1886, giftist hann ungfrú
Önnu Margrétu Eyjólsdóttur og hafa
þau búið hér í Winnipeg því nær alt-
af síðan. Þau hjón eignuðust 7 börn
og lifa 4 þeirra, hjá ekkjunni, móður
sinni, drengur 12 ára og þrjár stúlk-
ur, 10, 6 og 4 ára að aldri. Hin 3
börnin mistu þau öll ung, hið síðasta
1. Apríl síðastl., þá ársgamalt, og va r
það jarðsett í gröfinni með foður sín-
um á sunnudaginn var. Foreldrar
Eiríks sál. búa i hinni svonefndu
Roseau nýlendu í Minnesota. Sysk-
yni hans fullorðin eru í Minnesota og
Dakota og á Islandi.
Að útliti var Eirlkur heitinn hár
vexti og þrekinn vel, ljóshærður og
gráeygður, nokkuð stórskorinn I and-
liti og svipmikill. Hann var bein-
vaxinn og snarlegur í öllum hreyf-
ingum, einarður og djarfmannlegur
og hinn siðprúðasti í allri framkomu.
Gleðimaður var hann hinn mesti og
hvers manns hugljúfi, enda var hann
bezti drengur. Ha»n var gæddur
góðum náttúrugáfum og hafði aflað
sér talsverðrar mentunar. Stefnu-
fastur var hann í skoðunum og hinn
bezti liðsmaður 1 öllum félagsskap,
og mun hans lengi saknað af þeim
sem nutu leiðveizlu hans. í trúar-
skoðunum var hann Únítari og í póli-
tík íhaldsmaður (Conservatív). Hann
hafði sjálfstæða og frjálslega hugsjón
eins og jafnan einkennir kjarkmikla
gáfumenn, og lét það eigi buga sig
þótt hann væri stundum í minnihluta,
því hann matogvirtisínaeigin sann-
færing og manndóm meira en svo, að
hanri vildi því á glæ kasta fyrir hags-
muna sakir. Hann mat og virti
mennina, ekki fyrir það er þeir sögð-
ust vera, heldur eftir framkomu
þeirra.
Hann var maður hreinskilinn og
sagði hiklaust skoðun sína á mönnum
og málefnum; þessvegna var hann
elskaður af vinum sínum og félags-
bræðrum og virtur af öllum.
Eiríkur heitinn var fátækur alla
æfi, hafði þungt hús og oft stopula
atvinnu. En heilsubilun var hans
rnesta meinvætti. Hann hafði legið
tvisvar þungar legur í lungnabólgu,
og heilt sumar 1 liðagigt. Þetta lam
aði heilsuna og ef til vill að nokkru
leyti framkvæmda-afl hans. Pin í
gegnum alt stríðið og fátæktina slepti
hann aldrei sjálfstæði sínu og mann-
döm, og var ætíð síglaður og skemt-
inn. Hann var góður og ástríkur
eiginmaðui og faðir, enda átti hann
ágæta konu og efnileg og elskuleg
bfirn._
Fjölskyldu sinni lét hann eftir dá-
Iitla húseign, er hann hafði nýlega
fest kaup 1, og $1000 lífsábyrgð í
Foresterfélaginu, því hann var með-
limur í stúkunni “ísafold” og þar vel
metinn, sem annarstaðar, eins og kom
í Ijós við útförina. Eiríkur heitinn
tilheyrði og Winnipeg taflfélaginu
og var, að undanteknum taflkappan-
um Magnúsi Smith, máske hinn bezti
Islenzki taflmaður fyrir vestan haf.
Þegar hann tefldi síðasta taflið, var
hann farinn að kenna veiki þeirrar
sem dróg hann til bana, og að Ioknu
taflinu gekk hann heim og lagð’st, á
banabeðinn. Hann gat ekki unnið
taflið á milli lífs og dauða.
Eins og áður var getið, fór jarðar-
forin fram frá íslenzku Unitarakyrkj-
unni hér í bænum,/1 viðurvist á 2.
þúsand manns og var hin veglegasta
að öllu leyti, og að sumu leyti hin
veglegasta greftrun sem nokkrum
íslendingi hefir verið veitt í þessum
bæ. Líkkistan var skrídd tveimur
ljómandi fögrum blómkrönsum, öðr-
um frá meðlimum Unitarasafnaðar-
ins, en hinum frá enskumælandi
brœorum hins láta í Conservativa
klúbbnum. Það var búist við því,
að mannmargt yrði við þessa sorgar-
athöfn, og fólkið-fór að flykkjast að
húsinu kl. 1| e. h., en innganga var
ekki leyfð fyr en bræður hins látna
úr Foresterfélaginu voru skipaðir í
sæti. Kl. 2 kotnu þeir í skrúðgöngu,
um 100 talsins, og gekk íslenzki
hornleikaraflokkurinn á undan og
spilaði sorgarlag, í kyrkjunni var
allmargt af enskutalandi mönnum,
bæði fyrir hönd taflfélagsins og fyrir
hönd Conservativa félagsins. Borg-
arstjóri Andrews var og einnig við-
staddur. Þegar húsið var orðið þétt-
skipað fólki, flutti séra Magnús J.
Skaptason stutta og gagnorða líkræðu
þar sem hann lýsti hínum látna, lynd-
iseinkunum hans og æflstarfl. Þar
næst hélt Einar Ólafsson lipra ra-.ðu
og vingjarnlega, um þennan sorgar-
atburð, um þær hugsanir, er slík
tækifæri vekja hjá vinum og starfs-
bræðrum hinna látnu, og um afleið-
ingarnar sem fráfall slíkra manna
hefir á þann félagsskap er þeir hafa
starfað 1. Síðast talaði borgarstjóri
Andrews nokkur orð. Hann hafði
þekt Eirík heitinn 1 mörg ár og bar
vitni um hans góðu hæfileika, og um
það skarð, er höggið væri í starfsafl
þeirra félaga, er hinn látni vann 1.
Spurningin væri ekki um það, hvaða
stöðu maður skipaði í félagslífinu,
heldur um hitt, að verasaunur maður
Hann kvaðst þar kominn til þess að
bera vitni um hina góðu verðleika
hins látua vinar og bróður; hann
hefði verið sómi sfns þjóðflokks og
sómi þeirra félaga er hann starfaði
fyrir. Ilann tók það fram, eins og
Einar Ólafssón gerði á undan honum,
að minning Eiríks heitins yrði bezt
heiðruð með því, að rétta ekkju hans
og börnum líknandi hjálparhönd í
sorg þeirra og einstæðingsskap.
Að endaðri athöfninni í kyrkjunni
mynduðu Foresters skrúðgöngu, með
hornleikendaflokkinn í broddi fylk
ingar. Þar næst kom sjálf líkfylgd
in með nær 20 fólksvögnum og mörg
um hundruðum fótgangandi manna
Líkmenn voru þessir: Eyjólfur Eyj
ólfsson, Einar Ólafsson, Guðmundur
Anderson, S. J. Austmann, B. F.
Walters, B. L. Baldwinson. Leiðin
var lögð eftir Nena St. til Ross Ave.
austur Ross Ave. til Isabel St., þá
suður Isabel St. til McDermot Ave og
þaðan vestur til Nena St., suður á
Notre Dame Ave. og svo beint vest
ur i “Broockside” grafreit, þar sem
séra Magnús Skaptason jós hinn
látna moldu ogbarnið hans yngsta,
sem áður er getið. Það hafði verið
geymt þar í líkhússhvelfingu, en átti
að grafast í þessari viku, með öðrum
líkum.
Nokkrir af vinum hins látna í
Norður Dakota höfðu ásett sér að
koma norður og vera við útförina, en
að eins þeir B. F. Walters og Sveinn
Thorwaldsson gátu komið því við.
Að foreldrar hans og ættmenni ekki
voru viðstödd, kom til af því, að það
fólk býr i fjarlægð frá málþráðarstöð,
svo að ekki var hægt að gera þeim
aðvart í tíma.
Að síðustu skal þess getið að Heims
kringlu ber sérstök skylda til þess að
heiðra minningu hins látna. Hann
var gamall starfsmaður blaðsins og
reyndist því ætíð hinn ötulasti liðs
maður. I vorum félagsskap, eins og
í félagsskap í þessum bæ yfirleitt, er
stórt skgrð höggið við fráfall Eiríks
Gíslasonar.
Bréí‘ frá Dawson City.
4. April 1899.
Herra ritstjóri : — Þar sem marga
fýsir að frótta ýmislegt héðan úr þessu
þráttumrædda gulllandi, þá sendi ég
yður nú nokkrar línur, sem þér megið
birta f yðar heiðraða blaði Hkr.
Þá er fyrst að geta tíðarfarsins.
Það hefir verið kyrlátt hór í vetur.
Stormar litlir, og snjórinn, sem fallið
hefir, liggur óhreyfður enn þá. Skýrslu
um frostið get ég ekki nefið með vissu.
Frostmælirunum hefir aldrei borið sam
an. Enmest mun það hafa verið í
Névembermánuði. Kunnugir menn úr
austurfylkjunum, Manitoba og víðar,
segja kuldann minni hér en þar. —
Snemma í Marz fór frostið að réna, en
nú er sólskin farið að verma og hiti
er töluverður á degi hverjum, svosnjór
sígur óðum.
Fjarskamikill fjöldi verkamanna
hefir verið vinnulaus hér í vetur. Marg-
ir hafa líka verið að grafa og leita að
gulli. Flestir vinna saraningsvlnnu,
og liafa fjöldamargir sáralítið eða alls
ekki neitt. Allur fjöláinn hefir verið
hér mei a en ár, og eru ýmsir að þrot-
um komnir að vistum, og urmull
manna, sem er farinn og á förum heim-
leiðis. Það er sagt að þeir sem engan
farareyrir hafa haft, liafa fengið ávisun
fyrir vistaforða til lögregiunnar, sem
er á stöðvunum til og frá upp með fljót-
inu, á leið heimfaranna. Það er gert
ráð fyrir að stjórnirnar verði að horga
far fjölda manna á næsta sumri, sem
engin bjargráð hafa, en vistaforði er á-
litinn nógur hór í bænum þangað til
vötn leysír og bátaferðir byrja, og hefir
þó mikið af vistum e.yðilagzt af eldi hér
í vetnr. sem hefir verið alltíður.
Matvara er nálægt því að vera
4—5 sinnum dýrari hér, eu í heima-
bygðum. Stöðugt eru seldar vörur hér
á söluþingum, og er stór furða hversu
matvara kemst hér stöðugt í geipiverði.
En fatnaður og smíðatól fást nær fyrir
ekki neitt.
Siðferðið hefir verið betra en búast
mátti við, og betra en áður, þar rem
annar eins fjöldi og ruslaralýður er
saman kominn og hér er. Það er kost-
ur að það er ekki nema einn borgunar-
dagur hjá útþvottanámufélögum. En
á þeim tíma, er álitið að myrkravaldið
leiki lausum hala í ðllum sínum djöfla-
krafti hér. Það árans þing er glæsi-
legur uppskerutími vínsala, og þess
illþýðis, sem stendur á bak við þá.
Samt eru vínsöluklefar hér aðsínu leyti
fullkomnarí eu margt annað. Er þar
ætíð nægnr hiti, en fjöldi er þar ætíð
kringum spilaborðin (auðvitað peninga-
spil). Þar á sér ekki stað argasta
drykkjuslark, því lögregluþjónar eru
þar í hverri smugu og holu, sem hrafn-
ar á hjallbustum, og kettir í Ihreysum,
og vakta sumt, en ekki alt, enda er
mannlegt eðli glapgjarnt.
s
prinsf
Stock
Vér höfum nú fengið mestii fyrni af v ,r-
vörum, svo sem gólfteppnm, olíudúkum
gluggatjöldum o. s. frv. .
AxniiiiMter. KidderniinMter
og Velvet gólfteppi beint fr Lordon.
UnioiiK og IVool’s beÍDt frá
verksmiðjunni
Gólftep])i sniðin og lögð niður ó-
keypis. Komið og skoðið þessar vörur.
Gitans Carpet Store,
574 91ain Str.
Telefón 1176.
Fjöcur inorð hafa átt sér steð hér 1
drykkjusölunum, 3 af þeim hafa verið
sjálfsmorð dansmeyja. sem svo eru
kallaðar hór, og hafast við á nefndum
stöðum. Ymsir halda að skuggum
bregði hér fyrir á kristilegt siðgæði, og
margt þykir grunsamt í þeim skugg-
um, Það er ófrávíkjanleg regla, eins
og sólarinnar að koma upp í austri og
ganga undir ' í vestri, að á vissri mín-
útu á takmörkum laugardaga og
sunnudaga, slær öllu í dúnalogn, og
helzt til sörau tímamarka á railli sunnu
dags og mánudags. Þeim sem ekki
eru hugskotslega kunnugir lögskipun-
um hins mikla stjórnarveldis—Laurier-
stjórnarinnar í Canada— er þetta fyrir-
komulag allóskýrt. Stjórnarmenn halda
því fram, að þetta sé vegna eflingar
kristilegrar trúar. Aðrir haida því
fram, að það sé gert fyrir drykkjuslark-
ara og vændiskonur, til að gefa þeim
værð og frið til að safna nýjum kröft-
um til næstu viku. til að hefja á ný
sama leikinn, Ef skuggarnir væru
vel upplýstir myndi eitth vað samkyns
finnast í þeím, og Mr. Stead drepur á
að til sé í Chicago í bók sinni: Ef Krist-
ur kæmi til Chicago”. Eu svo kann
ske líka það sama ætti ser stað hér og
þar, að hótelin geri meira gott en
kyrkjufélögin. Mín meining er samt,
að fyrir hvern dollar, se:n hótelin gefa,
rauni þau fá 99 dollaia í staðinn. Þetta
er því beita sem borgar sig.
Þá er að geta töluverða hreyfingu,
er hér hefir verið í vetur út af aðgerð-
um stjórnarinnar og þjóna hennar.
Eréttablaðið, sem Bandamenn gefa út
hér hefir haldið klögunum uppi um að-
gerðaleysi stjórnarinnar. Vegur var
lagður í haust áður en snjór íéll héðan
og upp til Eldorodo, sem er 16 mílur
héðan. Forstöðumenn Iþessa vegabóta-
félags tlokuðu þessum vegi algerlega
fyrir ferðamönnum, nema því að eins
að þeir borguðu 1 cent fyrir hvert pd.
sem þeir drægi eftir þessurr. vegi. Ó-
teljandi klaganir hafa koraið fram um
þetta, en þá var þvi engu sint af hálfu
stjórnarinnar. Áðurnefnt blað klag-
aði svo fyrir hönd sinna eigin verka-
manna, er þröngvað hafði verið til að
borga áminst gjald fyrir að fara um
veginn. Eftir margar þráttanir lög-
manna fyrir báðar hhðar málsins varð
sá dómsúrskurður, að atferli vega-
manna væru ólögleg með öllu. Síðan
þessi dómsúrskurður féll. hafa allir
farið borgunarlaust þennan veg. Þá
hefir áðurnefnt blað haldið upp klögun-
v.ra ájhendur skrifstofuliðinu (The gold
commission Oftice). Klaganir þessar
hafa verið svo margvíslegar, að þeim
verður ekki lýst í fánm orðum. Eit. er
það, að námamönnum hefir verið neit-
að um aðgang að skrifstofunui, nema
fyrir gjald, eða orðið að bíða um ó-
ákveðin tima. Sumum af þeim hefir
verið algerlega neitað um að skrifa sig
fyrir námalóðum, og alt fram eftir
þessum sviksámlegu atförum. er blöðin
og sannorðir menn hafa oft skýrt frá.
Ég sendi yður 1 númer af blaðinu- The
Klondike Nugget.^frá 1. Marz, og er
þar lítið sýnishorn af öllum þeim ólög-
um, sem hér hafa átt sér’stað af hendi
stjórnarinnar og skrifstofu 6dúðalý&
hennar hér. Ritstjóranum er vaxinn
sá ásmeginn, að hann hefir sent tvo
menn gagngert tilJOttawa, til að kæra
lögrænfngjaf aðferðir þessar hér. I vet-
ur var sendur hingað spánvr umsjónar-
(Niðurlag á 4. bls.)