Heimskringla - 15.02.1900, Blaðsíða 2

HKIMSRKINGLA 15. FEBRÚAR 1900.
Beiinskringla.
PUBLISHED BY
Tlw Heinskringla News & Publishing C».
Verð blaðsins í Canada or Bandar. $1.50
nm árið (fyrirfram borRað). Sent til
Islands (fyrirfram borgad af kaupenle
tu blaðsins hér) $1.00.
?eningar sendist i P.O. Money Order
Reeistered Letter eða Express Money
Order. Bankaávísanir á adra banka, en
STinnipeg ad eins teknar með affðUum
R.
Managing Editor :
L.. Baldwinaon,
Office . 547 Main Street.
P O BOX 305-
Róttur Breta.
Það eru mjög deildar meiningar
nm það, því verður ekkí með réttu
neitað, hvort Bretastjórn hafi haft
algerlega rétt fyrir sér í því að byrja
hemað á móti Búunum. Um laga
lega réttinn er ekki að ræða. A1
þjóðalögin leyfa hverri þjóð sem er
að hefja ófrið á aðra þjóð, þegar
greiningsmálum þeirra er þannig
varið, að þau eru öðrum þjóðum
beinlínis óviðkomandi, og það er til
fellið með Breta og Bfia. En það er
siðferðislega hliðin sem menn líta á
og hver einstaklingur dæmir um
þetta eftir þeim hugmyndum sem
hann gerir sér um siðferðisréttinn og
tilflnning hans um það hvernig ein-
staklingar, félög og þjóðir, ættu að
breyta gagnvart hvert öðru. Víst
má þó taka í reikninginn gamla fs-
lenzka málsháttinn að “Hverjum
þykisinn fugl fagur”, og það að
mðnnum yflrleitt hætti mjög við að
sjá fremur flýsina í auga bróður síns,
en bjálkann í sínu eigin auga. Af
þessu er það sjálfsagt að margir, sér
staklega þeir. sem ekki eru brezkir
þegnar, líU svo á að BreUr hafl með
ofbeldi og að ástæðulausu ráðist
Búana, að þeir hafl slett sér fram í
innbyrðismál þeirra án þess að þeim
f raun og veru kæmi þau nokkuð við,
undir því yflrskyni að þeir væru að
rétU hlut þegna sinna þar f landi,
en I raun réttri af þeirri ástæðu að
þeir ásældast land Búanna af því að
það er gullauðugt og að öðru leyti
þægilegt fyrir BreU til yfirráða.
Þetta mun vera almenna álitið
Bandaríkjam, og mjög margir þar
hallmæla Englendingum harðlega
fyrir að ráðast á vesalings Búana
þvf skyni að svifta þá frelsi sfnn, En
þessir sömu menn flnna ekkert at
hugavert við það þó að Bandamenn
séu f sömu eða öllu ástæðulausari er-
indagerðum yflr á Philipseyjum.
Þessum tveimur stríðum svipar þó
að því leyti saman, að báðar þjóð
irnar Bóar og Philipseyjamenn eru
að berjast fyrir algerðu frelsi sfnu
sem sjálfstæðar og sjálfstjórnandi
þjóðir. Bandamenn telja rétt sinn
til yflrráða á eyjunum af þvf að þeir
keyptu þær afSpáverjum. Englar
telja rétt sinn til Búalandsins af því
að það er hluti af hinu brezka veldi.
Brezkir þegnar yflrleitt IfU því svo
á að BreUr hafi haft gilda ástæðu til
að hlatast til um breytni Búanna
gagnvart brezkum þegnum þar f
landi. Spurningin er auðvitað um
það, hvort Búar hafl haft rétt til
þess að stjórna sjálfum sér eftir vild
sinni, eða öllu heldur, hafði England
rétt til þens að hafa valdsleg afskifti
af stjórnarfyrirkomulagi Búanna, og
af því, hvernig þeir fram fylgda lög-
um sínum þar syðra.
Til þess að geta svarað þessari
•purningu fyllilega, væri nauðsyn-
legt að rekja frá rótum alla sögu
Suður-Afríku, en hér erekki rúm til
þess. En þó má geta um fáein at-
riði sem snerta þetta mál og ekki er
víst að öllum lesendnm séu kunnug.
Það eru liðin 60 ár síðan fólk
það, sem vér nú nefnum Búa, hörf-
uðu undan yflrráðum Breta í Suður-
Afríku og taka sér bólf'estu fyrir
norðan Orange ána, óbygt land.
Þeir myndaðu sjálfstjórn og Mfðu í
einingu um 20 ára tímabil. En svo
kom upp innbyrðis óánægja meðal
þessa fólks. Það þoldi ekki sína
eigin stjórn frekar en það hafði þolað
stjórn Breta. Þessi óánægja endaði
með samningi sem gerður var á Sand-
árfundinum 1852. Þar sem Búa-
þjóðin skiftist í 2 smáríki, annað
nefndist Orange Free State en hitt
Transvaal. Hvortveggja flokkarnir
mynduðu sérstaka stjórn, og hafa
þannig verið stjórnarlega aðskildir
jafnan sfðan En Transvaal rfkið
varð tæplega 12 ára gamalt, þegar
alt lenti í ólagi fyrir þeim og hver
höndin varð upp á móti annari. Þeir
voru ekki mentalega vaxnir þvf að
hafa sjálfstjórn, og þar mynduðust
mðrg smáríki inn f sjálfu Transvaal-
ríkinu. Það lá við uppreist inn-
byrðis þar til 1877 að þjóðin gekk á
vald Breta. En þó var óánægjan
ekki kæfð ogengufærri en 5 brezkir
governors höfðu hönd í bagga með
mál þelrrr frá 1876 til 1880 og því
verður ekki neitað að margt fór þar
f ólagi hjá þeim. Búar héldu áfram
að stjórná sér sjálfum, en sfjórn
þeirra var óstjórn í orðsins fylstu
merkingu og þeir kúguðu Breta sem
tekið höfðu sér bólfestu þar f landi, á
allan mðgulegan hátt. Bretar voru
auðugri, mentaði i og framkvæmdar-
samari menn en Búar. Þeir fram-
leiddu mestan auð þar i landi. Af
þessu leiddi það að þeir urðu að
borga fjóra flmtu hluta af öllum
stjórnar kostnaðinum, en voru að
öðru leyti réttlausir þar í landi.
Þeir bygðu heilar borgir, en máttu
þó ekki fá svo miklu ráðið, sem því
að halda strætum hreinum. Þeir
máttu engum embættum halda og
ekki kenna börnum sínum ensku
eftir að þau voru komin upp úr
Standard 3 í skólunum og 14 ár
urðu þeir að vera f landinu áður en
þeir fenguju að greiða atkvæði f
landsmálum En jafnvel þá var það
bundið skilyrðum sem votu svo
þröng að enskir lögfræðingar fá ekki
séð að Bretar gætu heimtað þegn-
réttindin, þó þeir biðu rólegir f þessi
14 ár. Þetta þybir óþolandi. Bretar
eru driffjöðrin f öllum framförum
landsins, þeir þurfa að borga nálega
alla skattana, bæði til aðalstjórnar-
innar og f bæja og sveita sjóði, en
eru þó algerlega ómyndugir að öðru
leyti. Það mundi fleirum en Bret-
um falla þetta þungt og það er örð-
ugt að gera sér ljósa grein fyrir því,
hvernig eða hvenær hægt vrði að
koma á viðunanlegum umbótum í
þessu efni án þess að berjast fyrir
þeim. Enginn getur neitað því að
Bretar hafa farið vægilega í sakirnar
á umliðnum árum, þeir hafa bók-
staflega beygt kné sfn fyrir Búum og
allra auðmjúklegast beðið þá að
veita þegnum sfnum þar f landi
jafnrétti við sjálfa þá. En þrátt
fyrir ðll loforð gamla Krugers þá
heflr þó reyndin orðið -ú, að eftir
því sem Bretar hafa verið lengur
þar f landi og lagt meira i sölurnar
fyrir sig og afkomendur sína og
framför laudsins, eftir því hefir laga-
lega kostum þeirra verið þrengt þar
til ekki er um annað að gera en
annað hvort að flýja úr landi og yflr-
gefa eignir sínar þar, eða að öðrum
kosti að berjast fyrir tilverunni sem
bezt þeir geta. Þeir hafa kosið síð-
ari kostinn, og þó örðugt gangi þá
er víst óhætt að fullyrða að þeir
bera sigur úr býtum í þessu frelsis-
stríði, og eins má ugglaust gera ráð
fvrir að undir stjórn þeirra verði
þjóðin sannfrjálsari en hún hefir áður
verið, og að ekki verði gerður
manna eða þjóðflokka munur. Bú-
arnir verða þá eflaust látnir njóta
sömu réttinda og aðrir brezkir þegn-
ar þar í landi. Bretar sóttust ekki
eftir ófriði við Búa. Þeir berjast
hvorki til þess að auka út lendur
sínar, né af græðgi í Transvaalgullið.
En þeir voru neyddir út í þetta stríð
til þess að vernda réttindi þegna
sinna f einní af hjálendum rfkisins
og til þes8 að tryggja framtíðar frelsi
afkomenda þeirra í Suður-Afrlku.
þeim og f gegnum allar kosningarn-
ar neitaði bæði Greenway og ráð-
gjafar hans að nokkur styrkur hefði
verið veittur þessum brautum. Þetta
samsinti C. P. R. félagið með þögn-
inni, en vann þó með Liberölum I
kosningunum það sem það orkaði.
Nýja stjórnin heldur því fram, að
félagið hafl hvorki lagalegan né sið-
ferðislegan rétt til þessa fylkisstyrks
en að borga hann væri að ræna
fylkisfjárhirzluna þeirri upphæð.
Þetta heflr auðvitað vakað fyrir
þeim, sem veittu hann, annars hefði
þeir ekki dulið þingið og þjóðina
um loforðin, og það má ganga að
þvf sem sjálfsögðu, að félaginu hafl
ekki verið ókunnugt um afleiðing
arnar sem það hafði á kosningarnar,
ef þjóðin væri látin vita sannleikann
um samsærið milli þes» og stjórnar
innar. Félagið vissi sig í sökinni
með Greenway, þess vegna þagði
það um kosningarnar f von um að
Greenway héldi áfram að halda
völdunum. Hefði það orðið, þá
hefði hann eflaust látið þingið sam-
þykkja þessar stvrkveitingar. Hann
var þá hvort sem var búinn að
tryggja sér sætið um 4 ár, og gat
haldið áfram að ræna fylkissjóðinn
eftir vild sinni. En til mestu hepni
fyrir fylki þ.-tta, veltu kjósendur
Greenway úr völdum, og spara með
því þá fjárupphæð, sem hann annars
hefði ausið f félagið.
Macdonald hefir þegar sýnt að
hann ætlar að Ifta eftir hagsmuni
fylkisins án nokkurs tillits til þess,
hvort hann missi við það hylli járn
brauta eða annara auðfélaga. Sú
staðhæflng sem gerð var um kosn-
ingarnar og áður, að hann mundi
verða leiksopur í hendi félagsins
ætlar ekki að rætast freitar en spá
dómurinn um það að hann mundi
svifta íslendinga kjörrétti, ef hann
kæmist til valda.
Vér efumst ekkert um að þessi
stefna stjórnarinnar, í að neita að
bera ábyrgð á leynisamningum
Greenway-stjórnarinnar, verði mjög
vinsæl meðal almennings f Manitoba.
Það kennir félaginu að gera fram-
vegis viðskitli sfn við fylkisstjórn-
ina opinberlega og í heyranda hljóði.
Frá löndum
«
SINCLAIR. MAN., 31. JAN. 1900.
Herr , ritstj. Hkr.
Þad er nú orðid all-lanirt síðan nokk-
uð úr byf<d íslendinga
Stefna Macdonalds
í veizlu mikilli, sem Hon. D. H.
McFadden, ráðgjafa opinberra starfa
var haldin af kjósendum hans f Em-
erson kjördæminu á föstudagiun var,
gerði Hon. H. J. Macdonajd opin-
bera stefnu sfna og stjórnarinnar. að
því er snertir leynisamninga Green-
ways um styrkveitingu til C. P. R.
félagsins fyrir byggingu Lac de
Bonnet og Vascada brautanna, sem
bygðar voru á síðastl. sumri.
Mr. Macdonald sagði, að stjórn
sín ætlaði að neita algerhga að við-
urkenna loforð Greenwaystjórnar-
innar sálugu um styrk til félagsins
fyrir þessar brautir. Hann kvað
samningana milli Grennway og fé-
lagpins hafa verið leynilega. Bæði
þjóðin og þingið hefir verið leynt
hér hefir sézt f
blaði yðar, er því ef til vill ekki órétt
að senda þér fáeinar lfnar. — Heilsufar
fólks er yfirhöfuð got.t..—Tiðarfarið alt
fram yfir miðjan þenna mánuð hið á-
gætasta f mauna minnum — snjóleysi oe
frostvægð. Síðustu dagana í Okt. gerði
mikið snjókast og hélzt sá snjór um
hálfan mánuð; þann snjó tók síðan all
an upp og eftir það hefir ekkert sleða-
færi verið svo teljandi sé.
Félagsskapur fer vaxandi meðal vor
1 vetur stofnuðu konur hér félag með-
al sin, og mun samkomulífið hér betra
yfir höfuð við það, Meðlimir bæði safn
aðarins 05; lestrarfélagsins hafa fjölgað
nú upp á síðkastið. Snemma í þessum
máDuðf var haldin almennur fundur.
Skilaði íslendingadagsnefndin, er kosin
var í sumar, þar af sér. Nokkuð var
rætt um hátíðahald það framvegis. —
Menn væru alraent óánægðir yfir ó
lestri þeim sem það mál er komið í, og
álitið var að 17 Júní væri að deyja út
sem íslendingadagur, og það jafnvel
hjá þeim sem hefðu haldið þann dag áð-
ur og bezt barizt fyrir honum, Þótti
órétt að höf. Almanaksins íslenzka í
IFxnnipeg hafði ekki f þessa árs útgáf
unni virt hátíðahald okkar hér í sumar
—sem var hið bezta af þeirri tegund er
haldið hefir verið—svo mfkils sögulegs
gildis. að rainnast þess í atburðum árs-
ins sem leið. Það var afráðið á þessum
fundi að kjósa enga nefnd fyrir þetta
ár, að sinni, en einum manni var falið
á hendur að bjóða til fundar, ef hann
sæi þörf til eða ef menn óskuðu þess.
Menn sem sé búast við að Argyle-nefnd
in láti bráðpm til sín heyra eitthvað
ögn fyr en i fyrra, og reyni að hrinda
málinu áfram til samkomulags, ef henni
hefir annars verið nokkur alvara með
það. Éger ofboð hræddur um að ef
2 Ágúst verðnr ofan á, sem alt virðist
benda til, svo framarlega að alt leysist
ekki f sundur, verði menn víða úti í ný-
lendunum tregir til að taka þátt í há-
tfðahaldi um þann tíma sumars. Á
fundi þeim, sem hér er minst á, komu
að eins tvær raddir fram sem hlyntar
voru 2. Ágúst; aftur sögðu fáeinir að ef
sá dagur yrði alrnent viðurkendur sá
löglegi dagur fyrir íslendinga og ís-
land og hér í landi þá um leið, væri
reyndar réttast af bygðarbúum að
halda og þann dag hátíðlegan í því
skyni.
Á sama fundi var rætt um bygg-
ing samkomuhúss fyrir bygðina .Voru
allir á einu máli um það. að þvi þyrfti
að koma upp, og það sem fyrst. Komu
saman f loforðum nokkuð á annað
hundrað dollars í byggingarsjóðinn.
Var og nefnd kosin tfl að standa fyrir
fyrirtækinu. Lftur því út fyrir að
bráðlega, ef mögulegt er, verði bætt úr
þeirri brýnu þörf, er all-lengi hefir ver-
ið okkur bygðarbúum tilfinnleg.—Upp-
skera í haust var í góðu meðallagi, en
hjá nokkrum mönnum var hveitið
“smuth”-að, sem var að kenna blásteins
eklu f vor er leið, Hæst mun hveitið
hafa komizt 57 bush., en mjög fáir
menn hafa náð í það verð, þvi eins og
mörg veraldarinnar gæði, stóð það ekki
lengi.
Pólitikin um kosningarnar komst
hér aldrei i spenning. Menn kusu eftir
sinni beztu sannfæring, en ekki vegna
áeggjana eða von um fé og eiubætti
—þann mann er þeir álitu beztan, eða
kanske þann flokksmanninn, sem þeir
álitu að fylgdi hinum betri flokki. Eins
og kunnugt er hafðiTompson, Con»er-
uatíve, að eins 8 atkvæði framyfir Li-
beral þingmtvnsefnið, Mr. Campbell, en
aðsvo fór, var vístekki íslendinga skuld,
sem atkv. greiddu fkjördæminu. — Þá
loksinshafa nú “afturhaldsmenn” kom-
ist til valda í fylkinu, með Hon. H. J.
Macdonaldí broddi fykingar. Þá er nú
að sjá hvað þeir gera; hvort þeir verða
sparsamari en Greenway-stjórnin, hvort
þeir t. d. stiðja skólanaeins og “hún”
gerði, sem allir sjá hvað þýðingarmik-
ið er fyrir ungdóminn, hvort þeir
styrkja járnbrautabyggingar, eins og
“hún” geiði. Hefir nokkur einasta
járnbrautarmila verið bygð hér í fylk-
inu, að undanteknum N. P. járnbraut-
arspottanum sem bygður var f sumar,
sem ekki hafa fe gið styrk frá hinu
opinbera. og eins meðan Norquaystjórn-
in sat að völdum? Fást járnbrauta-
félögin til að byggja braut.ir án styrks?
Það hefir að minsta kosti ekki verið
hingað til, hvað sem verður, en allir
viðurkenna að járnbrautir séu lífæðar
landsins. Hver væri framleiðslan,
verzlun og fólkstala í stóru sléttlendi,
eins og þessu, ef járnbrautirnar væru
litlar eða engar? Að Greenway-stjórn-
in styrkti skólana, járnbrautirnar og
búskapinn, og það riflega. geta allir
fyrirgefið henni, Að hún sá vel fyrir
hinum mállausu, ólækuandi fólki og
vitfirringum; að nún hlynti að innflutn-
ingi (Dokhobors og Galiciumanna inn-
flutningur er ekki hennar skuld, heldur
Dorainion-stjórnarinnar), lét ræsa fram
tíóana, gera við vegi, trygði stöðu
bæudastéttarÍDnar og verkamanna, og
margt fleira þarflegt eru allir henni
þakklátir fyrir.
Þetta alt, máske betur, geta “aft-
urhaldsmenn” gert. Þeim er veitt tæki-
færið í 8 ár, til að byrja með. Menn
sja þá og athuga gerðir hennar í kom-
andi tíð. Láti þeir nú ekki fara eins
fyrir sór og Laurier stjórnin hefir auð-
sjáanlega gert—breytt svo á móti lof-
orðum sinum í tollmálinu, að við næstu
kosningar mun hún tapa fylgi kjós-
endanna. — Það bjuggust fáir hér við
að þér ritstj. Hkr. kæmust að sem
þingmaður í Gimli-kjördæmi. Ydur
er óskað til lukku með þá nýju stöðu.
Menn álíta að þér vinnlð þjóð yðar það
gagn sem verða má og kjósendur yðar
þurfl ekki að yðrast, hrernig þeir settu
krossinn sinn.
Menn tala allmikið um strið milli
Breta og Búa. Hkr. virðist vera með
Búunum (pro Boers). Mikið af strfðs-
fréttunum í blaðinu eru heldur á móti
Bretum (anti-British), en minna af þeim
fréttum sem Bretum gauga f vil; sumt
af fréttum þeim sem Bretum eru til
niðrunar hefi ég ekki séð í öðrum blöð
um en Hkr., en að þær séu ósannar er
ósagt. Transvaal-kvæðið í blaði yðar
eftir St. G. Stephanson hefði ekki átt
að koma frá brezkum þegni. Hver sem
nokkuð þekkir til ókjara útl. i Trans-
vaal. ólaga Búanna— kúgunaraðferð
þeirra, getur ekki láð Bretum þótt þeir
slökuðu ekkert til (með sanngjarna
kröfu), að þeir eru að berjast fyrir
mannréttindum og endurbótum, vita
allir. Og fyrst blóðsúthellingar þær
sem urðu að verða þarna i SuðurAfríku
ættu þó allir velunnarar frelsis og jafn-
réttis að óska Bretum sigursins, — »em
mun líka verða. Fréttakaflar Hkr.
um stríðið, þettasem menn eru nú mest
spentir fyrir að heyra um, eru alt of
stuttir, svo menn geti haft þar af á-
kveðið hvað þar hafi eiginlega verið
gert, hvernig ástand og afstaða hinna
ýmsu deilda. séu í það og það sinnið,
hvernig landslag sé þar, útbúnaður
meðal óvinanna o. fl. þ. h. Margir
óska þess að blaðið stæði svo að það
þyrfti ekki alla þá auglýsinga mergð
sem það hefir, en meira af almennum
og fýsilegum fréttum. Þetta ætti að
geta lagast, og ég óska Hkr. til lukku.
M. T.
Russell, Man., 29. Jan. 1900.
Ritstj. Hkr.
Kæra þökk fyrir rafmagnsbeltið, sem
ég fékk siðastl. mánudag. Ég fór strax
aðbrúka það, og hefi nú haft það rétta
viku. Ég var búinn að liggja rúmfsst-
ur i heilan mánuð af gigt, er ég hefi
verið kvalinn af fyrir erviðis og aldurs
sakir, þar ég er 59 ára gamall, og svo
varð ég fyrir því slysi, 16. Nóv. síðastl.
að fóturinn á mér vatzt um öklalioinn
við 8 feta hátt fa.ll; gigtin settist að
meiðslinu svo að kvalirnar urðu lítt
þolandi; ég var farin að efa að hann
yrði nokkurn tíma afturfær til áreynslu
ég get ekki sagt uð ég findi nokkur
batamerki frá þeim tíma er ég fékk
meiðslið þar til ég fekk beltið. En eft-
ir 9 daga notkun þess, lagði ég frá mér
hækjurnar. Enn þá er ég þó ekki full
bata, en hefi góða von um að verða það
eftir Stuttan tíma. Þetta máttu aug-
lýsa í Hkr. og til að sýna þér hverja trú
ég hefi á þessu belti. þá sendi ég þér nú
hér með $1,25 fyrir annað belti, sem ég
bið þig að senda mér svo fljótt sem
unt er. Konan mín, sem er mjðg þjáð
og úttauguð af þeirri veiki, sem stsfar
af langvarandi og harðri erviðisvinnu,
hefir ásett sér að reyna beltið.
Með virðingu.
H. Hjálmarsson.
MINNEOTA, MINN. 25. JAN. 1900.
Gleðilegt nýtt ár óskum vér þér
Hkr. ogvér samfögnum ritstj. þinum
með sigursæld hans í stjórnmálunum.
Tíðarfar yndislegt; þýðvindur um
daga, ogoft frostlaust umnætur; engir
hér muna slika öndvegis tíð.
10. þ. m. flutti Dr. Þ. Þórðarson
vísindalegan fyrirlestur um framfarir
þe.ssarar aldar. — 20. þ. m. var skemti-
samkoma I Norðurbygð. 4 menn höfðu
þar kappræðu um útlit og horfur Banda
ríkjastjórnar. Ræður fóru fram á
ensku.
— Ath.: að Islendingar boði ísl. al-
menning á skemtisamkomur og skemt-
anir fari fram á enskri tungu, mun
ekki slikt vera óhrekjandi sönnun þess,
að islenzk tunga sé hér þá og þegar
danð? Unglingarnir segja, að sér só
tamara að ræða og rita á ensku en isl.
Þegar svo er komið, virðast dauðamörk
in auðsæleg á máli voru hér. — Þetta
er sá gangur. sem margir af oss hafa
áður sagt að lægi fyrir hinu islenzka
þjóðerni hér, en þrátt fyrir það, þó vér
sjáum þess merki. aðflokkur vor hverfi
inn i straumiðukast þessa lands, þá
samt er það meir en viðgangast ætti
að isl. unglingar, sem aldir eru upp hjá
al-ísl. foreldrum, segja, að þeir hvorki
geti rætt né ritað á sinu eigin móður-
máli. Slikter of miðið skeytingarleysi—
lítilmenska. Mál vort er goðborið i
alla liði og ættgöfgi þess er mikið
hreinna, en hinnar ensku tungu,'2i.Það
er óvirðing fyrir oss að fyrsta ;lið ísl,
hér sé það ekki handhægt.
Lilja Guðrún A, Vestdal, 3 ára
gömul, andaðist 11. þ. m. Séra B. B.
J. jarðsöng hana og fiutti likræðu.
DAUÐSFALL. Verzlunarfélag
Islendinga hér i Minneota var jarðsung
ið á miðvikudaginn milli jóla og nýárs.
Þá voru eignir þess, fastar óg lausar
seldar, og ákveðið að nafn þess skyldi
strikað út af öllum lögmætum blöðum
og bókum. “Svo fór um sjóferð þá“.
—Hið hjólliðuga skáld Austfirðinga,
Páll Ólafssn, er til vor kominn í bókar-
formi, og er hvervetna vel tekið,
12. Febrúar er fæðingardagur hins
nafnkúnna Abrahams Lincolns, verður
þann dag haldinn fundur i Chicago til
að ræða um hið iskyggilega verzlunar-
einokunarástand þessa lands. Aðal-
markmið fundarins verður að finna veg
til aðbrjóta á bak aftur verzlunar ein-
okunina. Þar mæta menn af öllum
pólitiskum flokkum; allir beztu menn
eru einhuga um það, að hættan sé ægi-
leg, sem yfir þjóðinni vofi. Vér hér
syðra leggjum Transvaal og Filipseyja
stríðið samhliða. ÁHtum bæði órétt-
lát. sprottin af auðfikn og varmenskn
einstakra manna.
The Minneota “Mascott1*, blað
vort Minneota-manna, sem herra St.
Th. Vestdal gefur út, hefir stækkað um
helming við þessi áramót, svo nú er það
orðið mjög sjálegt blað.
MUTUAL RESERVE BORGAR.
Winnipeg, 3. Febrúar 1900.
A. R. McNichol. Manager Mutual
Reserve Fund Life Association.
Góði herra.
Með kærri þökk til yðar og allra
félagslima i heild sinni skal hér með
viðurkent að C. Ólafsson, umboðsmað-
Mutual Reserve hefir fyrir hönd félags-
ins afhent mér $1000, sem er full borg-
an lífsábyrgðarskýrteinis no. 518.468,
er maðurinn minn sál. Jörgin Jónson
hafði í félaginu. $100 af upphæðinni
voru mér afhentir litlum tímaeftir and-
lát hans, og $900 síðar, án þess nokkuð
af þessari upphæð væri þá fallið í gjald.
daga. samkv. lífsábyrgðarskýrteininu.
Um leið og ég þakka fyrir góð skfl á
þessu fé, finn ég mér ljúft að mæla með
Mutual Reserve félaginu viðallamina
vini og kunningja, með einlægri ósk
um að það fái að blómgast og útbreið-
ast ekkjum og munaðarleysingjum til
framfæris, eins og að undauförnu.
Yðar einiæg.
Guðný Jónsson.
Auglýsing.
Eins og að undanfðrnu hefi ég tvo
lokaða sleða í förum í vetur milli Sel-
kirk og Nýja íslands. Annar sleðinn
leggur af stað frá Selkirk á hverjum
fimtudegi kl. 8 f, h, kemur aftur til
Selkirk kl. 6. á mánudagskvöldum.
Hinn sleðinn leggur af stað frá Selklrk
kl 8 hvern mánudagsmorgun og kemur
aftur þangað á föstudagskvöld, Fanir,
góðir keysslumenn, þeir Kristján Sig-
valdason og Helgi Sturjögsson.
Qeo. S. Dickinson,
WEST SELKIRK, - MAN.
Góð tíðindi
hljóta það að vera ðllum, sem veikireru
að rafmagnsbelti mín (Electric Galvao-
ic Belt) eru þau undraverðustu belti í
heiminum, þar eð þau lækna sjúkdóma
betur en önnur belti, sem kosta $5 til
$30. Þessi belti mín endast æfilangt og
ganga aldrei úr lagi. Það eru áreiðan-
legaðlækna liðaveiki. gut, tnnnpinu,
kirtlaveiki, alskonar verk, sárindi og
kvalir. svefnleysi, hægalðeysi, lifrar-
veiki, hjartveiki, bakverk, nýrnaveiki,
magaveiki, höfuðverk, kvefveiki, La-
Grippe, andarteppu, taugasjúkdóma og
alskonar kvensjúkdóma. Engar á-
stæður að vera veikur, þegar þér getið
orðið læknuð. Þér verðið varir við
/erkanir beltisins eftir 10 mínútur.
Af því ég vil að allir kaupendur
Heimskringlu eignist þessi belti, þá sel
ég þau á $1,00 hvert, eða 6 belti fyrir
$4,50 um næstu 60 daga, eftir 60 daga
hækkar verðið.
J. Lakander.
Maple Park,
Kane County,
Illinois, U. S. A.
HANITOBA.
Kynnið yður kosti þess áður en þér ákveðið að taka yður bólfestu
annarstaðar.
íbúatalan í Manitoba er nú.,............................. 250.000
Talabændaí Manitoba er..................................... 85,000
Hveitiuppskeian í Manitoba 1889 var bushels............. 7.201,519
“ " 1894 “ " ............. 17,172 883
“ “ “ 1899 “ “ .............. 27,922,280
Tala búpenings i Manitoba er nú: Hestar................... 102.700
Nautgripir............... 230.075
Sauðfé.............'.... 35,000
Svín...................... 70,000
Afurðir af kúabúum í Maritoba 1899 voru.................. $470,559
Tilkostnaður við byggingar bænda í Manitoba 1899 var... $1,402,300
Framförin í Manitoba er auðsæ af fólksfjölguninni, af auknum
afurðum landsins, af auknum járnbrautum, af fjölgun skólanna, af vax-
andi verzlun, af vexti borga og bæja, og af vaxandi vellíðan
almennings.
í siðastliðin 20 ár hefir ræktað land aukist úr ekrum... . 50,000
Upp í ekrur...................••••••.....................2,500,000
og þó er siðastnefnd tala að eins einn tíundi hluti af ræktanlegu landi
i fylkinu.
Manitoba er iientugt svæði til aðseturs fyrir innflyténdur, þar er
enn þá mesta gnægðaf ágætum ókeypis heimilisréttarlöndum og mðrg
uppvaxandi blómleg þorþ og bæir. þar sem gott er til atvinnu fyrir
karla og konur. m
í Manitoba eru ágætir frískólar fyrir æskulýðinn.
I Manitoba eru mikil og fisksæl veiðivötn, sem aldrei bregðast.
I bæjunum TFinnipeg, Brandon, Selkirk og fleiri bæjum mun nú
vera vfir 5 000 Islendingar, og Lsjð aðal-nýlendnm þeirra i Manitoba,
eru rúmlega aðrar 5,000 manna. Þess utan eru i Norðvesturhéruðunnm
og British Columbia um 2,000jíslendingar.
Yfir 10 niillionir ekrur af landi i ’ljinitolia, sem enn þá
hafa ekki verið ræktaðar, eru til sölu, og kosta frá $2.50 til $6.00 hver
ekra, eftir gæðum. Þetta land fæst með vægum kaupskilmftlum.
Þjóðeignarlönd í öllum pörtum fylkisins, og járnbrautarlönd með
fram Manitoba og North Western járnbrautinni eru til sölu.
Skrifið eftir nýustu upplýsingum, kortum o. s. frv. alt ókeypis. til:
JOHN A. n.4VII)SO.\,
Minister of Agricult.ure and Immigration,
WINNIPEG, MANITOBA.