Heimskringla - 22.02.1900, Blaðsíða 2

HKIMSKRINULA. 22. FEBRÚAR 1900.
PUBLISHBD BY
The Heimskringla News k 1’ublishÍDg Co.
Verð blaðsins í Canada og Bandar. $1.50
Íim árið (fyrirfram borgað). Sent til
slands (fyrirfram borgað af kaupenle
«m blaðsins hér) $1.00.
Peningar sendist í P. O. Money Order
aeei stered Letter eða Express Money
Order. Bankaávísanir á aðra banka en í
Wlnnipeg að eins teknar með afföllum
B. L. B«ldwinson.
Kditor
G. Swanson,
Manager.
Ofifice . 547 Main Street.
p o. BOX 305-
Gimli kosningin.
Vér höfum fengið tilkynning
um að henni hafl verið andmselt.
Þeir sem standa fyrir þvf máli eru
þeir herrar John McKay f Netley
Lake, og Jóhannes Sigurðsson að
Hnausum. Þessir menn hafa, að þvf
er séð verður, lagt fram $750 veð
til tryggingar fyrir m&lskostnaði, og
kærurnar á B. L. B. og þá sem unnu
með honum að þessari kosningu, eru
bæði margar og strangar. Við ná-
kvæma yfirvegun þessara skjala
verður maður tilneyddur að álfta B.
L. B. og félagsmenn hans reglulega
kosninga þorpara. Þeir hafa, eftir
þvf sem séð verður af kærunum, við
haft alskonar ölögleg meðöl til þess
að vinna kosninguna. Því er meðal
annars haldið fram að B. L. B hafl
sgálfur ferðast með vín og veitt það
depart kjósendunum til þess að fá þá
til að greiða honum atkvæði. Oss
þykir trúlegt að kjósendum þyki
þetta all-kynleg kæra; þvf það hefir
leikið orð á þvf að B. L. B. væri
enginn vín vinur, og það eru að lík-
indum ekki aðrir menn til á jarðríki
en þeir sem nú andmæla kosning-
unni, sem hafa orðið varir við þelta.
En þeir hljóta að vita vel um það,
þó B. L. B. væri svo óbeppinn að
hann mætti hvorugum þeirra á þvf
tímabili sem kosningabaráttan stóð
yflr. Auðvitað hafa andmælendurn-
lr ekki staðfest þenna framburð sinn
með eiði, hafa bara staðhæft það
svona eins og alment gerist. En þó
er það nóg^il þess að setja málið f
hreiftngu og til að gefa umheimin-
um það til kynna að þessir menn
hafl sannanir fyrir þvf að Gimli-
kjördæmið hafi “verið ti! sölu”, um
kosningarnar. Það verður sjálfsagt
litið misjafnlega á göfugleika þess-
arar auglýsingar, og hætt við að það
auki ekki virðingu fyrir kjósendum
þess kjördæmis út í frá. En svo er
sú bót f máli að það er eftir að sanna
alt þetta, og það getur farið svo að
það verði fátt um fína drætti að þvf
er þær snertir, þegar til laga kem-
ur. Persónulega getum vér sagt
það að oss er með öllu ókunnugt um
alla þessa kosningaglæpi f Gimli-
kjördæminu og vér þorum að taka f
ábyrgð að hvorki B. L. B. né um-
boðsmaður hans, f þessari kosningu,
verða að neinu leyti bendlaðir við þá.
B. L. B heflr lagt inn andmæli
gegn þessum kærum, Næst verða
sækendur að færa sannanir sfnar
f'ram fyrir réttinn og þá gefum vér
lesendum frekari upplýsingar um
málið.
Bankalögin.
Það ber sjaldan við að bankar
í Canada verði gjaldþrota. Það er
alment viðurkent að bankalög þessa
lands séu eins fullkomin og orðið
getur. Þess vegna er það alvana-
legtaðþá sjaldan það .kemur fyrir
að bankar verða hér gjaldþrota, þá
fá þeir þó innlegg sín útborguð að
fullu, sem hafa átt þau í þeim. Þeir
sem verða fyrir tapinu, eru því hlut-
hafarnir, sem jafnan eru auðmenn
og þess vegna þola skaðann sem þeir
á þennan hátt verða fvrir. En ný-
lega varð bankahrun í Montreal
sem virðist hafa vakið stjórnina og
almenning til meðvitundar um það,
að Bankalög ríkisins séu enn þá ekki
eins fullkomin eins og þau gætu
verið og ættu að vera. Þetta kom í
Ijós við hrun Marie Ville Bankans.
Hrun það heflroilað allmiklum mála-
ferlum, og bankastjórnin og aðrir
verkamenn þar hafa verið dæmdir í
fangelsi um fleiri ára tíma, fyrir
sannaða sviksemi á meðferð banka-
fjársins, og fyrir það að hafa sent
stjórninni falsaðar — þó eiðfcstar—
skýrslur um ástand bankans. En
eftirlit frá stjórnarinnar hálfu ekki
nægilega strangt, með því að það
var skoðað sjálfsagt að þessar eið
festu skýrslur væru réttar. En af-
leiðingin af þessari vægð í eftirliti
með gerðum yfirmanna bankans, er
sú að þeir sem áttu innlegg í honum
hafa tapað fé sínu, sem er um eða
yfir hálfa millión dollara, og er það
tilfinnanlegt tap með því að það voru
aðallega fátækir daglaunamenn og
fjölskyldufeður sem urðu fyrir tap-
inu, og þeir hafa nú gert kröfu til
Dominionstjórnarinnar að hún borgi
þeim skaðann úr ríkissjóði. Ein
grein í bankalögunum skipar 3vo
fyrir að enginn banki megi hafa
stærri seðla útgáfu en svo, að hún
jafnist við uppborgaðan höfuðstól
hans, og er þung hegning lögð við
broti á þessum fyrirmælum laganna.
enda mun þeim yflr Ieitt vera hlýtt.
En-þó kemur það fyrir að þau eru
brotin, og það sannaðist að hafa
verið svo í Marie Ville banka til-
fellinu. Stjórn þess banka
hafði geflð út þrjú hundruð dollara
virði af seðlum meira en
numdi uppbortjuðum hlutum í inn-
stæðu hans. Það er þvf auðsætt að
þessi lagaákvæði um hegningu fyrir
brot mót ákvæðum þeirra er ekki
nægileg trygging fyrir því að banka-
stjórnir vinni samkvæmt fyrirskip-
un laganna. Sú bezta trygging fyr-
ir ráðvendni stjórna er náttúrlega
frómlyndi þeirra manna sem stjóm-
ina mynda. Hér þarf því að bæta
bankalögin, á einhvern þann hátt er
veiti þjóðinni algerða trygging fyrir
því, að seðlar bankanna geti aldrei
fallið í verði niður fyrir ákvæðisverð
þeirra í gulli, og að enginn banki
geti á nokkurn hátt komið því við
að gefa út seðla mergð sem að á-
kvæðisverði sé einum dollar hærri en
það sem á hverri stundu, geti feng-
ist fyrir eign bankanna, ef þær væru
boðnar til kaups, því ekki er ein-
hlýtt að reiða sig á eiðf'estar skýrsl-
ur bankastjóranna um seðlaútgáfuna.
Reyndar gæti stjórnin haldið einn
eða fleiri umferðar-yflrskoðara til
þess að rannsaka ástand bankanna á
vissum tilteknum tfmabilum. En
mjög er hætt við þvf að almenning-
ur gerði sig ekki ánægðan með það,
sem algerða tryggingu gegn mögu-
legu gjaldþroti banka. Sú uppá-
stunga hefir verið gerð, að það sé
með lögum lagt á herðar allra þeirra
banka í ríkinu sameiginlega, sem
hafa fengið laga leyfl til að verzla
með peninga, að borga jafnóðum tap
það sem kann að verða við það að
einhver banki verður gjaldþrota.
Þessi uppástunga er viturleg og fer
langt f þá átt að tryggja innlegg al-
mennings á bönkum frá mögulegu
tapi. Væri breyting f þessa átt gerð
á núverandi bankalögum og banka-
stjórafélaginu í Canada gefið vald til
að hafa eftirlit með öllum bönkum f
sambandinu. Þá má búast við því
að gjaldþrot banka í landinu yrðu
gerð því næst ómöguleg.
• •
Ofugstreymi.
Það . er eitthvert öfugstreymi í
þankagangi herra M. T. í Sinclair,
eftir fréttapistli hans I síðustu Hkr.
að dæma. Maðurinn virðist hafa
margt á hornum sér. Honum líkar
ekki skoðanir St. G. Stephansonar á
Búa-stríðinu, og hann heldur því
fram, að Hkr. sé hlynt Búum og að
herfréttir bendi helzt á það sem
Bretum sé á móti. Að mörgu fleira
flnnur fregnritarinn. En það eru
þessi atriði að eins, sem vér viljum
ekki ganga þegjandi fram hjá.
1. Vér teljum það bæði sóma og
hag fyrir blaðið að vera heiðrað með
þvíaðfá að flytja kvæði St. G.
Stephansonar, og vér vitum ekki af
nokkru sem í blaðinu hefir verið,
er lesendum hefir geðjast betur að,
en kvæðum hans. Vér tókum það
fram f fambandi við Transvaalkvæð-
ið. að vér værum þar ekki á sömu
skoðun og höf. þess. En sáum á hinn
bóginn enga ástæðu tii að sinja því
prentunar. í frjálsu landi á hver
maður að vera frjáls að sínum skoð-
unum og frjáls að því að mega láta
þær í Ijós.
2. Að Hkr. sé hlyntari Búunum
en Bretum getum vér ekki viður-
kent að vera rétta ályktun. Þær 2
ritstjórnargreinar, sem blaðlð heflr
flutt um það mál, bera vott um hið
gagnstæða. En það, að blaðið hafl
flutt fréttir sem Bretum eru til niðr-
unar, er eðlileg afleiðing af viðburð-
um úr striðinu, og hafa þær fréttir
verið teknar eftir blöðum úr sjálfri
Lundúnaborg. Það heflr tvisvai
komið fyrir í stríðinu, að brezkar
herdeildir hafa barist hver á móti
annari. Þetta má telja Bretum til
niðrunar, en eigi að síður er það
satt. Blöðin í London fluttu þá
frétt og hermáladeild stjórnarinnar
heflr ekki borið hana til baka. Blað-
ið London Times, sem álitið er með
merkustu og áreiðanlegustu blöðum
í Evrópu, heflr við ýms tækifæri far-
ið mjög þungum orðum um aðg.'rð-
ir stjórnarinnar í þe3su stríðsmáli,
og sagt margt það sem Bretum er til
niðrunar. En blaðið heflr sagt satt
og engin átti neina heimtingu á að
það léti neitt ósagt af því sem sagt
heflr verið. Alt fram að síðustu
helgi heflr eiginlega ekki verið hægt
að hæla Bretum fyrir neinar stór-
vægilegar sigurvinningar, af þeirri
ástæðu að þær hafa verið svo fáar
og smáar. Það er að eins nú fyrst
að farið er að votta fyrir verulegri
breytingu hjá þeim f sigurvinninga-
áttina. Annars hefir blaðið'gert sér
að reglu að gefa hlutdrægnislausar
fréttir af strfðinu, eftir því sem þær
hafa birtzt, og sama verður stefnan
hér eftir. Um landslag þar, útbún-
meðal óvinanna og afstöðu flokk-
anna, er all örðugt að gefa nákvæm-
ar fréttir. Eru óljósar lýsingar af
því í þeim blöðum sem vér höfum
séð.
3. Styrkveiting til járnbrauta lát
um vér ótalað um að sinni. Það
mál verður væntanlega rætt síðar,
ef til vill annan fárra vikna.
Hjálendur.
McClure Magazine flytur fróðlega
grein um kostnað stórvelda við hjá-
lendur sínar, á einu ári.
Greinin teknr það fram að þó Spánn,
Frakkland Holland og Portugal hefðu
hjálendur löngu á undan Englandi. þá
séu þó hjálendur Englands stærri að
ummáli og miklu mannfleiri og þýðing-
ar og áhrifameiri en samanlagðar hjá-
lendur allra annara rfkja. Ef India er
tekið með f reikninginn þá eru hjálend-
ur Engla 9 mllliónir ferhyrningsmílur,
og ef við það er bætt ðllum þeim lands
hlutum sem Bretar hafa slegiö vernd
sinni á, án þess þó að þeir séu hluti af
hinu brezka ríki, þá verður brezka ríkið
11 milliónir ferh. mílur. Mannfjöldi f
hinu fyrra tilfellinu eru367 mil. manna.
En ef vér tökum allar hjálendurnar þá
eru í veldinu 420 mil. manna, eða sem
svarar 6 sinnum fleira en fólkstalan f
Bandaríkjunum.
Næst Englandi er Frakkland mesta
hjálendu veldið, en þó langt á eftir
hinu. Frakklands hjálendurnar með
Algeria, Tunis og öðrum landshlutum
sem Frakkar bafa áhrif á eru að stærð
3J mil. ferh. mílur og 53 mil. manna.
Þar næst er Þýzkaland. Hjálendur
þess eru ein mil. ferh. míl. með 11 mil.
manna. Hollenzku hjálendurnav eru
800,000 ferh. míl. með 33 mil. manna.
Eu hjálendur Bandaríkjanna eru 125,
000 ferh. mílur með 9 mil. manna, og
þær eru: Hawaii, 6640 ferh. mílur,
með 117,000 manna; Porto Rico 3668
ferh. míl., með 813,000 manna og Filips-
eyjar, 115,000 ferh. míl., með 8,000,000
manna.
En það sem mestu varðar um hjá
lendur Evrópu veldanna er um það, að
hve miklu leyti þær eru til styrktar
aðal-rikjunum. Hvort þæreru byrðar-
auki þeirra eða inntekta (uppspretta.
þetta má skoða á tvennan hátt. Fyrst
hvort þær valdi beinu tapi eða gróða,
og í öðrulagi, hvort þær hafi veizlunar-
legan hagnað í för með sér fyrir aðal-
ríkin, að það geti talist til hagsmuna
fyrir þau. Yiðvíkjandi þessu atriði
getum vér botið saman hjálendur Breta,
Frakka og Þjóðverja. Brezku hjálend-
urnar fá enga hjálp úr fjárhirzlu Eng-
lands, og leggja ekkert til hennar.
Allar hjálendurnar sjá fyrir sínum eig-
in inntektum án þess að vænta nokk-
urrar hjálpar úr fjárhyrzlu Breta. En
með þessu er það ekki sagt að það geti
ekki komið fyrir þau tilfelli sem gera
það nauðsynlegt, annað hvortr að Bret-
land hjálpi hjálendunum eða að hjá-
lendurnar hjálpi Bretlandi. En þegar
svo ber undir þá er hjálpin á báðar hlið-
ar gerð af fúsum og frjálsum vilja eftir
því sem þörfin virðist krefja i það og
það skiftið. En það er siðferðisskyldan
sem i þessu ræður úrslitum, en engin
lagaákvœði. En Frakkland og Þýzka-
land á hinn bóginn hafa árlega allmik-
inn beinan kostnað við hjálendur sínar.
Sérstaklega er það stjórnar kostnaður,
þvi að tæplega nokkur þeirra er sjálf-
8t,æð. Frakkland borgar árlega á þenna
hátt um 14 mil. dollara, en Þýzkaland
um $5 milliónir. Sumir halda því fram
að þó brezku hjálendurnar séu ekki bein
útgjaldagrein fyrir England, þá séu
þær það óbeinlinis, af því að það sé
þeirra vegna að England verði að halda
uppi svo stórko&tlegum og öflagum her-
skipaflota. En þetta er röng skoðun,
því að jafnvel þó England hefði engar
nýlendur, þá yrði það samt að halda
herflota sínum jafnstórum og hann er
nú, af tveimur ástæðum; vegna vðru
og fólksflutninga um öll heimsins höf,
sem nemur 60% af öllum vöruflutning-
um heimsins, og það er nauðsynlegt
fyrir England að geta verndað vöru-
flutningsflota sinn með herskipaflotan-
um. I öðrulagi er herskipaflotinn nauð-
synlegur til þess að vernda ríkið gegn
árásum annara þjóða.
Það er af þessu auðséð að hjálend-
ur eru yfirleitt byrði á aðal-rfkjunum,
en sérstaklega er þetta svo að því er
snertir Frakka og Þjóðverja. Bn svo
er spursmálið um verzlun. Er það ekki
áreiðanlegt að hjálendur hafi í för með
sér aukna og arðberandi verzlun fy.rir
aðal-ríkin. I þessu atriði má einnig
gera samanburð á Englandi, Þýzka-
landi og Frakklandi. Fyrst að því er
snertir innfluttar vðrur frá hjálendun-
um. Á árinu 1897 fékk England vörur
frá hjálendum sínum sem námu að verð
upphæð 470 mil. dollara; en allar inn-
fluttar vörur til Englands frá öllum
löndum námu á sama ári 2,250 million-
um dollara. England fékk þannig frá
hjálendum sínum einn fimta part af
öllum innfluttum vörum. Arið 1896
flutti Frakkland inn frá sínum hjá-
lendum 70 mil. doilara virði af vörum
en aðrar innfluttar vörur námu 750
mil. dollara. Frakkland fékk þvi
minna en einn tíunda part af innflutt-
um vörum frá hjálendum sinum.
Þýzkaland fékk á sama ári frá sin-
um hjálendum að eins tveggja milliona
dollara virði af innfluttum vörum, en
allar innfluttar vörur f landið námu á
árinu 1,000 mil. dollara. Þýzkalaud
fékk því að eins einn fimmhundraðasta
part af öllum innfluttum vörum frá
hjálendum sínum.
Tökum næst útfluttar vörur. Árið
1897 fiutti England út enskar og irskar
vörur fyrir $1,170 mil., og af því fóru
$400 mil. virði til hjálenda ríkisins, en
það er tæplega einn þriðji af öllum út-
fluttum vörum. Árið 1896 flutti Frakk-
land út vörur fyrir $680 mil,, en $68
mil., eða einn tíundi hluti fór til hjá-
lenda ríkisins.
Á sama ári flutti Þýzkaland út
vörur fyrir $700 mil., og af þeim gengu
$2 mil. virði, eða einn þrjúhundruð og
fimtugasti partur til hjálenda þess rikis.
Ef vér athugum þessar tölur með
•furlítilli umhugsun, þá sjáum vér að
Erigland flutti 6 sinnum rneiri vörur út
í hjálendur sínar á þessu eina ári, held-
ur en Frakkland og Þýzkaland til sam-
ans sendu út í sinar hjálendur, og flutti
inn frá heim 6 sinnum meiri vörur en
hin rikin samanlögð.
Af þessu verður það auðséð að
England, að minsta kosti, hefir stór-
kostlegan hagnað af sínum hjálendum,
og það má gera ráð fyrir því að sá hagn-
aður aukist með ári hverju, eftir því
sem hjálendurnar vaxa að fólkfjölda og
iðnaði
Sultarkaup á J)ýzka-
landi.
Barnaglingur það sem hér er keypt
í búðum, og gleður hjörtu barna vorra
á jólum og nýári árlega, flytur ekki
eins mikla ánægju í hús þeirra sem
vinna að tilbúningi þessara hluta, eins
og barnanna, sein þau eru búin til fyr-
ir. Hlutskifti framleiðendanna er alt
annað en ánægjulegt, og Cnnadamenn
hafa enga hugrnynd um hve ilt það er,
Herra Rosebow, þingmaður á þýzka
ríkisþinginu, hetír nýlega ferðast um
þau héruð, sem framleiða þætta barna-
glingur, og lýsjí hann hag viunulýðs-
ins þar á þessa leið :
I Zwicku héraðinu er svo nefnt
“Brúðuland”, þar sem til eru búnar
alskonar brúður og dýr, sem skrækja
svo sem a’þax, mýs, froskar og alskyns
önnur dýr, úr viði. Fólkið sem vinnur
að þessari framleiðslu, hefir aldrei um
sína daga þekt betri fæðu en þá sem
búin er til úr kartötlum og “Chicory”.
Þeirra hæsta hugsjón og innilegasta
löngun er að þurfa ekki að svelta á
tyllidögum og hátiðum. Þetta fólk
mtindi ekki þekkja kjöt nema að nafn-
inu til, ef ekki væri .einstökusinnum
flutt inn í héraðið brimsalt svinakjöt
frá Bandaríkjunum, i trássi við tolllög-
in. Karlar. konur og börn ganga ber-
fætt bæði í húsum inni og á strætum
úti. Likamir þessa fólks eru gróðrar-
stia allra þeirra sjúkdóma, sem orsakast
af illu og ónógu viðurværi. Tæringar-
sjúkdómar drepa mjög stóran hluta af
þessu fólki. og tala þeirra sem hafa
bogna og bæklótta fótleggi er óvenjulega
raikil, og dauðsföllin í samanburði við
fólksfjöldann eru svo afar mörg, að
það vekur eftirtekt lækna um alla Evr-
ópu. Mörg börn deyja að eins vegna
þess að mæður þeirra geta ekki nært
þau, og gráhærð ungmenni eru allstað-
ar, og eru hærur þeirra afleiðing af fóð
urskorti og kviða fyrir framtiðinni. —
Glerverkstæði i Grunhainichen var lok-
að einn góðan veðurdag, af því að þá
var svo mikið af brúðuaugum fyrir-
liggjandi, að ekki þurfti að vinna þar {
nokkrar vikur. Þetta kom eins og
reiðarslag á fólkið. og neyðaróp þess
voru hin átakanlegustu, ekki einasta i
þessu héraði, heldur einnig f næstu
héruðum. I sumum þessum héruðum
varð fólkið að svelta vegna matarskorts
og uppskerubrests á kartöflum, sem
urðu svo dýrar að fólkið gat ekki keypt
þær. Hveitimjöl er þar 25 perc. dýr-
araen i Bandaríkjunum, en kartöflur á
sama verði og í Canada, og ódýrustu
kjöttegundir kosta frá 15—18 cents pd.
í “Brúðulandinu” svonefnda eru 19
þorp með um 12000 íbúum. Fólkið þar
býr i smákofum og hefir hver kofi um
ekru af grýttum jarðvegi, þar sem
ekkert getur vaxið nema gras og þistl-
ar. Sérhver húsfaðir er fullnuma i að
búa til einhverja tegund af barna-
glingri, og kona hans og börn hjálpa
honurn til að vinna, svo að hægt sé að
framdraga lif fjölskyldunnar.
ÖUum er kunnugt hve heimskulega
ódýrt alt barnaglingur er nú orðið, og
þó vita allir að verksmiðjueigendurnir.
flutningsfélög, heildsölumenn og smá-
salar verða allir að hafa hagnað sinn af
þeim, svo að lang-minsti skerfurinn
gengur til verkamannanna, sem sitja
sveltandi með konur sínar og börn við
að búa þau til. Alt þetta fólk verður
að vinna frá 12—18 tfma á dag, til þess
að geta dregið fram litið. Maður með
konu og 3 vinnandi börn, als 5 menn,
með því að allir vinni 13—14 tíma á sól-
arhring, geta haft upp um vikuna sem
svarar $3, eða sem næst | úr centi um
tiraann fyrir hvern vinnandi mann, og
það eru þó sumar fjölskyldur, sem fá
minna kaup en þetta. í heilu þorpi
voru að eins 5 fjölskyldur, sem unnu
fyrir meira en $125 um árið. Eldra
fólk, sem engin börn hefir sér til hjálp-
ar, vinnur fyrir $50—$60 um árið. Fólk
ið vinnur til kl, 9—10 á kvöldin, þá eru
börnin látin fara að sofa, en foreldrarn-
ir vinna til miðnættis. Börn eru látin
fara að vinna þegar þau eru 3.-4. ára
gömul.
Kvæði,
flutt undir nafki “Hvítabands”-kvenna
á samkomn í IFinnipeg. 22. Jan. 1900
af Sig. Júl. Jóhannessyni.
Þótt konur vér séum og kjarklitlar
stundum,
þá keppum við áfram, því eiðstöfum
bundum.
að láta’ ekki hræðast, en halda’ okkar
merki
sem hæst, og það sýna í orði og verki,
að trúum á sannleik og sigur hins góða
og syndinni' og hræsninni þorum að
. bjóða
{ strið. sem skal aldrei að eilifu linna
unz algjörðan sigur oss hlotnast að
vinna-
En þið, sem i félag vort spyrnið og
sparkið
og spyrjið oss glottandi’ um stefnuna,
markið,
og spyrjum um ávöxt af öUu’ okkar
striti,
sem alt sé svo gjörsnautt af skynsemi’
og viti.
Þótt vér séum lágar í virðingasessi,
þá vitið að merkið og stefnan er þessi:
“Sálir til hæða og lífsins að leiða,
“ljósiðað glæða og myrkrinu’ að eyða,
“ísinn að bræða, og burtu að neyða
“bölið og mæðuna, hrokann að deyða.
“Tárum að fækka, svangan að seðja,
“sárin að smækka, hryggan að gleðja,
"trúleysi’ að hrekkja, trygðir aðstyrkja
“treystandi fast að ’in heilaga kyrkja
“rétti’ okkur hjálpandi hendur i stríði,
“en horfi’ ekki’ á leikinn og sofandi biði,
“já, sofandi, dottandi, dreymandi biði
“aðdjöfullinn vinni’i þvi alsherjarstriði,
“sem háð er i guðs nafni heimsenda á
miUi,
“þótt hundruð af morðvörgum árangri
spilli.
Og þyki’ ykkur starf okkar stirðlega
ganga,
og steinn vera’ á leiðinni — komið þið
þanga
og réttið oss fleiri og hraustari hendur,
þvi hvern, sem á torginu iðjulans
stendur
og glápir á annan sem girnist að vinna>
og glottir því meira sem hinum vinst
minna,
hann biðjum vér allar og óskum og
vonura,
hann athugi sjálfur hvað leiðir af hon-
um.
Já, allar vér biðjum og óskum og vonum
að allir þér hjálpid oss striðandi konum.
AL.T BEITT !
Ég skerpi skauta fyrir 15c. rak-
hnifa 25c., skæri 10c., hnífa 5c., og ýms
önnur verkfæri fyrir sanngjarnt verð.
SVEINN BJÖRNSSON.
569 Alexander Ave, Wínnipeg
flANITOBA.
Kynniðyður kosti þess áður en þér ákveðið að taka yður bólfestu
unnarstaðar.
íbúatalan í Manitohaer nú............................... 250,000
Tala bænda í Manitoba er................................ 35,000
Hveitiuppskeran í Manitoba 1889 var bushels.............. 7,201,519
“ “ “ 1894 “ " 17,172.883
“ “ “ 1899 " " 27,922,280
Tala búpenings í Manitoba er nú: Hestar................. 102.700
Nautgripir................ 230,075
Sauðfé..................... 35,000
Svin...................... 70,000
Afurðir af kúabúum í Mai itoba 1899 voru.................. $470,559
Tilkostnaður við byggingar bænda i Manitoba 1899 var.,.... $1,402,300
Framförin í Manitoba er auðsæ at fólksfjölguninni, af auknum
afurðum landsins.af auknum járnbrautum, af fjölgun skólanna, af vax-
andi verzlun, af vexti borga og bæja, og af vaxandi vellíðan
almennings,
í siðastliðin 20 ár hefir ræktað land aukist úr ekrum......... 50,000
Upp i ekrur....................................................2,500,000
og þó er síðastnefnd tala að eins einn tíundi hluti af ræktanlegu landi
í fylkinu .
Manitoba er hentugt svæði til aðseturs fyrir innflyténdur, þar er
enn þá mesta gnægðaf ágætum ókeypis.heimilisréttarlöndum og mörg
uppvaxandi blómleg þorþ og bæir. þar sem gott er til atvinnu fyrir
karla og konur.
í Manitoba eru ágætir frískólar fyrir æskulýðinn.
f Manitoba eru mikil og fisksæl veiðivötn, sem aldrei bregðast.
í bæjunum IFinnipeg, Brandon, Selkirk og fleiri bæjum mun nú
vera vfir b.000 íslendingar, og í,sjö aðal-nýlendum þeirra IManitoba,
eru rúnilega aðrar 5,000 manna. Þess utan eiu í Norðvesturhéruðunum
og British Columbia um 2,000 íslendingar.
Yfir ÍO inillioiiii’ ekrur af landi í 3Ianlt«l»n, sera enn þá
hafa ekki verið ræktaðar, eru til sölu, og kosta frú $2.50 til $6.00 hver
ekra, eftir gæðum. Þetta land fæst með vægum kaupskilmálum.
Þjóðeignarlönd i öllum pörtum fylkisins, og járnbrautarlönd með
fram Manitoba og North lFestern járnbrautinni eru til sölu.
Skrifið eftir nýustu upplýsingum, kortum o. s. frv. alt ókeypis til:
JUIIN A. IIAYIUSON,
Miuister of Agriculture and Immigration,
WINNU’EG, MANITOBA.