Heimskringla - 09.08.1900, Blaðsíða 2

\
HEIMSKKINGLA 9 AGUST 1900.
Deimskringla.
PUBLISIIED BY
The Heimskriagla News & Publishing Co.
Verð blaðsins í Canada og Banda-r. $1.50
um 4rið (fyrirfram borp;að). Sent til
íalands (fyrirfram borgað af kaupenle
am blaðsins bér) $1.00.
Peningar sendist i P. 0. Money Order
ftegistered Letter eða Express Money
Order. Bankaávísanir á aðra banka en í
Winnipeg að eins teknar með afföllum
tt. L
Bnldwinson,
Kditor
Office . 547 Main Street.
P.O. BOX 305-
' Ósannindi.
Það er sárleiðinlegt fyrir þjóð-
flokk vorn í þessu landi, að sá orð-
rómur hefir borizt út í suinum blöð-
nm landsins, að þeir íslendingar,
sem komu út hingað í síðustu viku,
hafl gert upphlaup á skipinu Mont
fort og ráðist á skipverja með morð-
vopnum, út af óánægju með mat
þann, sem þeim var borin á skipinu.
Þeir sem þekkja lunderni íslendinga
eins og vér þekkjum það, iáta sér
auðvitað ekki detta í hug að leggja
nokkurn trúnað á þessa sögusögn
blaðinna. En þeir sem ekkert
þekkja til þeirra, en vita að eins að
þeir koma frá eyju í norðurhafinu,
þar sem aðal, eða annar aðalatvinnu
veger þjóðarinnar eru fiskveiðar,
geta hæglega Iátið glepjast til að
leggja trúnað á þá sögu blaðanna,
að íslendingar hafi orðið óðir og ot-
að hnífum að skipverjum á Morit-
fort, af því þeir hafi ekki fengið
næga fiskfæðu meðan þeir voru um
borð á skipinu, og að skipstjóri hafi
neyðzt til að hleypa inn á höfn í St.
John, til þess að fá þar fiskbirgð-
ir, til þess að friða íslendinga
með. Þeir sem á hinn bóginn vita,
að af öllum farþegjunum á.Montfort
voru langfæstir íslendingar, en lang-
flestir Rússar og Gyðingar frá Rú-
meniu við Svartahafið, geta gert sér
í hugarlund að eittlivað kunni að
vera bogið við þessa frétt um upp-
reist fslendinga, og að þeim sé hér
kent um það, sem hinir aðrir þjóð-
flokkar eru sekir um. Enda er
þetta svo í þessu tilfelli. Vér höf.
um haft tal af löndum vorum, sem
komu með Montfort og láta þeir
mjög illa yfir sambúðinni við Rússa
og Gyðinga á skipinu, sem þeir sega
að hafi verið í daglegum illdeilum
og slagsmálum. En ekki hafði það
verið nema einn Rússi, sem brúkaði
hníf í rimmum þessum. Hann hafði
í bræði sinni stungið annan mann,
sem, þó hann væri með lífsmarki
þegar landar vorir skildu við skipið,
vur talinn hættulega skaðaður og er
nú ef til vill látinn. í sambandi
við glæp þennan höfðu 14 menn ver
ið teknir fastir. Sumir þeirra voru
í bardaganum, en öðrum va>- haldið
sem vitnum í rannsókninni, er hefja
átti í málinu.
r
Islendingadagurinn.
Það var aldrei fegurra veður í
Winnipeg, en á fímtudaginn var, 2.
Ágúst. Forstöðunefnd hátíðarhalds-
ins hafði haft talsverðan undirbún-
ing og lagt í mikinn kostnað til þess
að gera hátíðahaldið sem bezt úr
garði. Erægir ræðumenn höfðu ver
ið fengnir sunnan úr Bandarikjum,
til þess að mæla fyrir Minni Vestur-
heims og Vestur-fslendinga. ís-
lenzki hornleikaraflokkurinn var
ráðin til að spila íslenzk þjóðlög og
undirbúningurinn var á annan hátt
eins fullkominn og efni nefndarinn-
ar leyfðu. Programið var langt og
verðlaun sæmileg, eins og sjá má á
auglýsta programminu í blöðunum,
Hátíðin var sett kl. 9 að morgninum
af forseta dagsins, herra Einari ÓI-
afssyni, með lipurri ræðu, og var þá
strax byrjað á kapphlaupum fyrir
börn. Um hádegi mun 1000 manns
hafa verið í garðinum. En úr því
fór fólkið að streyma inn í stórhóp-
um til að vera viðstatt ræðurnar,
sem allir væntu að mundu verða
góðar, eins og líka varð: Ræðurn-
ar byrjuðu kl. 2 og vðruðu til kl. 4.
Voru þá nm 1500 manns í garðin-
um. Eftir ræðurnar byrjuðú hjól-
reiðar og voru þær fjörugar- Það
mæltu Dakotamenn, að.Winnipeg-
drengir væru riddarar góðir—á hjól
um. Á eftir hjólreiðunum fóru fram
íslenzkar glímur og þótti góð skemt-
un. Kl. 8 að kvöldinu byrjaði dans
inn og var honum haldið fram til
miðnættis, Það má fullyrða að fs-
lendingar skemtu sór vel á íslend-
ingadaginn og aldrei fyr hafa þær
skemtanir, sem þar voru um hönd
hafðar, farið betur fram en nú.
Þegar það fréttist upp í garð-
inn um daginn, að stór hópur ís-
lenzkra vesturfara væri væntanleg-
ur til borgarinnar kl. 1,30 e. h., þá
sendi forstöðunefndin þau orð á inn-
flytjendahúsið, að allir vesturfarar
væru velkomnir að sækja hátíðina
ókeypis, og nokkrir þeirra þáðu
strax boðið og fundu þar vini sína
og vandamenn. Létu þeir í Ijósi á-
nægju sína yfir samkomunni og fram
komu landa sinna hér vestra. Hrað-
skeyti kom til nefndarinnar frá Is
lendingum í Norður-Dakota með
lukkuóskum til íslendinga í Canada
á Þjóðhátíðardegi þeirra.
gerðu vel í því að láta kné fylgja
kviði í því að ýta núverandi liberal-
flokki í Ottawa úr völdum við fyrsta
gefið tækifæri-
Þingræða.
Útdráttur úr iæðu eftir Mv. Rogers
(fJá Manitou), flutt í Manitoba fylk-
isþinginu 15. Maí 1900.
Enginn Islendingur var að
nokkru leyti rioin við þessar illdeil
ur Rússs eða Gyðinga, og allir komu
þeir óhindraðir hingað til bæjarins,
svo að blaðafregnin um hluttöku
þeirra í deilunum, er, eins og landar
vorir sem fregnina lásu, líka töldu
víst, algerlaga ósönn. Það væri vel
gert af einhverjum framtakssömum
landa, aðrita einhverju blaðinu sem
bar þessa lygafrétt um fslendinga
út til Iesenda sinna, og bera hana til
baka og benda um leið á það, að ís
lendingar hafi að þessum tíma feng
ið það Jorð á sig í þessu landi, að
vera með þeim allra ákjósanlegustu
innflytjeiidum sem koma til þessa
lands, lausir við alla þá lesti, sem
svo átakanlega hafa einkent Rússa
og sunia aðra þjóðflokka, sem leggja
leið sína til Vesturheims. Það er
satt, sem oft hefir verið tekið fram
af hérlendum mönnum, að Islend-
ingar eru fátækir af peningum þeg
ar þeir eru hingað komnir, en það
er líka eins satt, að þeir eru yfirleitt
auðugir af þeim kostaeinkennum, er
hefir komið því orði á þá, að þeir
séu með þeim allra-beztu borgurum
þessa lands og þau einkenni eiga
ekki síður heima hjá þeim sem koma
að heiman f sumar, en hinum sem
hér voru fyrir.
Kosningar í nánd.
Ríkiskosningar eru á næstu
grösum. Blöðin segja nú afdráttar-
laust að þær eigi að fara fram á
þriðjuduginn 16. Október næstkom-
andi. Þessi ákvörðun á að hafa
verið gerð á fundi Liberalfélagsins
fyrir Ontario lylki, sem haldinn var
Bréf þetta- er skrifað af þáver
andi dómsmálaráðgjafa, Joseph Mar-
tin, og lýsir hann því yfir, að hann
vilji, að þeir Haney & Ryan geri
ekki fleiri kröfur á fylkið, en þeir
séu búnir. Vér skulum nú gæta að
hvað hinn núverandi stjórnmaður
Liberalflokksins segir einmitt urn
þetta sama mál, á opinberum fundi,
eftir því sem Tribune skýrir frá:
“Fals og öfgar mótstöðuflokks-
ins sýndar. Kröfum þeirra Rvan
og Haney neitað.—Manitou, 5. Júlí
—í gærkveldi var hér fjölmennur
fundur haldinn af Liberölum. Iiæð-
ur héldu þeir Hon. T. Greenway og
Hon. McMilIan- Hon. Greenway
gaf ágæta skýringu viðvíkjandi
Ryan og Haney málinu. Norquay-
stjórnin hafði samið við þessa menn
með að byggja Rauðárdals-
járnbrautina. Úrskurður okkar
varð sá, að borga þeim full $14000
af $56,000. Okkur kom saman um
að þeir hefðu enga lagalega Kröfu
fyrir meiru af þessari upphæð, ög
létum viðþað, er eftir stóð, óborgað.
Þetta er eitt af fjárglæfrum stjórnar-
innar gömlu.Við höfum ei mútusjóði,
sagði þáverandi forsætisráðherra,
við þessi mál né önnur. Fleiri
lygar og mishermi, sem þeir Roblin
Rogers og Husting báru þar fram
fyrir fáum dögum, voru nákvæm
lega rakin og rekin niður, svo sér
hver sá sem vill komast að sannleik
anum í þeim málum, er það innan
handar, og hann hlýtur að verða
hrifinn af þeim grandvarlegu stað-
hæfingum, sem ræðumaður bygði
mál sitt á, og því óyggjandi sannana
gildi, sem tilvitnanir hans hafa
fólgnar í sér, og hinu hagfræðislega
fyrirkomulagi, sem nú er haft
fjiírvörzlum fylkisins”.
Fyr st þeir Ryan & Haney höfðu
enga lagalega kröfu fyrir meiru en
fullum 14,000 dala af þeirri upp-
hæð, hvað á jarðríki kom þessum
herrum til að demba fjörutíu og
fimm þús. dölum í þessa menn? Því
létu þeir ekki Iagalega og opinber
lega rannsaka þetta mál? Vér höf-
um fylstu ástæðu til að halda, að
það hafl verið mútubrask sem haml-
aði þeim frá því, já ekkert nema
mútubrask (Lófaklapp).
Vér vissum og vitum að þeir
höfðu ógn mikið af mútufé 1892, og
á
í Toronto í síðustu viku, að Sir I Jusu Því á biðar hendur um þvert
Richard Cartwright viðstöddum. Að
vísu er nú ekki óyggjandi að
þessi fregn sé sdnn, en líkindi eru
mikil til að svo sé. Það er vitan-
legt að Sir Charles Tupper, sem nú
er í Englandi, hefir ákveðið að
halda þaðan vestur yfir hafið þann
9 þ. m.—í dag—þott hann hefði áður
ætlað sér að dvelja þar fram yfir
mánaðamótin. Þess er getið til að
hann hafi fengið frétt af þessari á-
kvörðun stjórnarinnar og hafi það
komið honum til að breyta fyrir-
ætlan sinni með veruna á Englandi.
Það er hvortveggja að ríkisstjórnin
er farin að finna til þess að ekkert
vérði unnið við biðina með kosn-
ingarnar. Enda er nú kjósendum
orðið mál á stjórnyrskiftum þar
eystra, og aldrei voru nokkrir menn
sannfærðari í sinni sök um nokkurt
efni, heldur en conservativar í Ont-
ario eru um það að Laurierstjórnin
verði nú feld við næstu kosningar.
0g aldrei hefir nokkur stjórn verið í
Canada, sem verðskuldaði van-
traust og fyrirlítning kjósendanna
meir en Laurierstjórnin gerir, fyrir
sviksemi á öilum kosningaloforðum
og fyrir fjárbragðastarf sitt í sam-
bandi við járnbrauta- og önnur auð-
féfög, og fyrir óstjórnsemi sína í
Yukonlandinu, og margt og margt
fleira. Liberalflokkurinn heíir aldrei
átt því láni að fagna að alþýðan í
landinu hafi borið neitt traust til
hans eða virðingu fyrir honam, enda
hefir hann aldrei haldið völdum hér
ríkinu nema eitt einasta kjörtfma
bil, írá 1874 til 1878, og svo altur
frá 1996 til þessa tíme. En nú eru
dagar hans taldir, og kjósendur
og endilangt fylkið. Þeir munu
tæplega hafa tínt alla þá penínga
saman á götum og gatnamótum.
Þeir hafa hlotir að fá þá annarstaðar
að, og vér höfum fulla ástæðu til að
ímynda oss, að þessir mútufjársjóðir
hafi verið komnir úr vösum fylkis-
búa, sem stjórnin mútaði kjósendum
á báða bóga. (lófaklapp). Árið
1894 var sjóðþurð fylkisins $44,790,
árið 1895 nam hún $31,770, 1896
nam hún $104,504, 1897 nam hun
$123,902, 1898 nam hún $139,252
og 1899 fór hún yfir $200,000. Með
þessu geðslega háttalagi hefir pen-
ingum fylkisbúa verið sóað og
svallað af andstæðíngstjórn vorri.
Og að öllu þessu búnu svífist Hon.
McMilIan ei að kalla sér vitnaleiðsln,
að því að hann segði þinginu alt
satt og rétt í ræðu sinni. En hvaða
vitnaleiðslu kallaði hann sér til
hjálpar? Hann kallaði á gamla
stjórnarmálgagnið, ‘Tribune”, og las
staðhæfingu upp úr því, að eftir því,
sem blaðinu virtist, þá væru fjár-
málaræðnr hans góðar og gildar. En
honum láðist að fiæða almenning
um. hvað mikla peninga að fylkið
hafði orðið að gi'eið gömlu stjórn-
inni handa blaðinu til að fá jafn til-
kotnumikla vitnaleiðslu og hann las
upp. (Hlátur).
Hvað mikið haldið þér að Tri-
bune hafi kostað fylkisbúa um árið
1897? Hann las einmitt eina lof-
dýrðina um ræður sínar upp úr þeim
árgangi blaðsins. Það var dálagleg
fúlga, segjum og skrifum átján-
hundruð og fimm dalir, sjötlu og
fimm cents. Um þessar mundir var
ástúðlegt dálæti á milli stjórnarinnar
og blaðsins. Hinn frávikni fjár-
málaráðgjafi lofaði að heyra aðra
skjalldellu, sem stóð í blaðinu í Ág.
1898, sem hljóðaði um ráðvendni
hans og staka sparsemdar meðferð
fylkisfé. Hvað haldið þör. að það
hafi kostað fylkisbúa, að fá blaðið
til að fiytja fáeinna þumlunga grein
af hóli og skjalli um fyrrverandi
fjármálaráðgjafa þá ? Það kostaði
bara $2,567,36. Það er alls ,ekki
undravert, þótt fyrrv. fjármálaráð
gjafi væri ekki alskosta ánægður
með það sem Tribune sagði um
hann og stjórn hans síðasta ár, enda
greiddi hann blaðinu ekki nema
$800 af almenningsfé, eftir því sem
vér höfum komist næst í fylkisreikn
ingunum (Hlátur).
Þá hér var komið var kl. 6 um
kvöldíð; þingfundi var frestað til ki
B um kvöldið. Hélt þá ræðumaður
aftur áfram ræðunni:
Áðan þegar óg hætti, var ég að
skýra frá árlegri fjárþurð og kaup í
blaðaskjalli fyrir fjármálaráðgjaf
ann. Hin árlega sjóðþurð nemur
um eina milíón dala. Og þá þar er
bætt við þeim fjárupphæðum, sem
mótstöðumenn vorir eyddu með
ýmsu móti i járnbrautafyrirtæki, þá
fer það all-nærri að mæta þeim lán
upphæðum, sem þeir hafa tekið til
láns upp á fylkið. Sannleikurinn er
sá, að meðan fylkið hafði ágætasta
lánstraust, þá notaði hin frávikna
stjórn sér það á skammarlegan
hátt, til þess að taka til láns stór
peninga upphæðirr. Og þeim var
fjarska ant um, að geta haldið á-
fram að ráða lögum og lofum hér í
þingsalnum, og auðvitað hefði það
orðið æðsta ætlunarverk þeirra og
starf, að halda áfram að lána hverja
stórjfjárupphæðina á fætur annari
upp á fylkið. Þeir eru auðsæilega
mjög sólgnir í að handfjalla mjög
stórar peningalánsupphæðir. Og
þeir höfðu af forsjálni sinni búið í
pottinn fyrir sig í þessu tilliti. Þeir
bjuggu til lög hér í þinginu 1895, og
gátu I nafni þeirra og krafti, veitt
sécþessa margþreyðu ánægju. Á
þinginu 1895 komu þeir fram með
lagafrumvarp, sem heitir Framræslu-
lög. Þau öðluðust gildi, cg frá
þeim tíma þar til mótstöðumenn
vorir ultu úr stjórnarsætinu svölluðu
þeir og bruðluðu fe almennings með
dæmalausustu skeitingarleysi' Það
finst hvergi í sögu þessa fylkis né
annara fylkja jafn stjórnlaus fjár-
bruðlan, eins og framið hefir verið
undir verndarvæng þessara Fram
ræslulaga er ég nefndi rétt núna
Þegar lög þessi voru búin til átti að
skifta öllu fylkinu niður íframræslu
héruð. Og rétt á eftir að-lögin komu
í gildi byrjuðu þeir á að skifta fylk
inu f framræsludeildir, og þeir
bjuggu fyrst til No. 1. Nú er búið
að bæta við No. 1, Nb. 2, þar við sit
ur, nema ég get bætt því við að
næsta númerið er, eða öllu heldur
aðal númerið er að hafa hendur að
vild í fjárhirzlu fylkisins, jafnóðum
og iánsfé er I hana látið. (Hlátur og
lófaklapp). Það birtist tilkynning
í Manitoba Gazette 14. Seft 1895, að
mynda ætti framræsluhérað, er heita
skyldi: St. Andrews Marsh, og þar
skyldi verja um 80,000 dölum til
landþurkunar. Þetta framræsluhér-
að átti að vera 100,000 ekrur af
landi að ummáli. Síðan gengu þeir
fram fyrir fólkið, sem býr I þessu
héraði, og sýndu því fram á þann
dæmalausa hagnað sem framræslan
þar hefði í för með sér, og fram-
ræslan kostaði að eins 89 cent fyrir
hverja ekru af landi sem það ætti,
og það væri nú ekki mikið. Fólkið
hafði iítið á mótiþessu, því það skildi
ekki þetta mál til hlýtar- Og þótt
því hefði verið andmælt, þá hefði
mótmæli • fólksins enga þýðingu.
Lögin eru svo úr garði gerð, að ekki
er unt að hindra stjórnina frá að
ræsa fram og þurka upp forir og
keldur. Það var tekið fram í til-
kynningunni, að þetta fyrirtæki
yrði unnið fyrir 80,000 dali. Og þó
engin önnur opinber tilkynning en
þessi kæini fra/o í dagsbirtuna,
þá vitum vér þó að fráfaina
stjórnin bjó til skuldabréí og seldi
Þau fyrir $100,000. Stjóinin
ej>ddi ekki cinasta þessum 100,000
dölum í staðinn fyrir 80,000, heldur
er nú mikíð eftir at verkinu ólokið.
enn þá. Þeir gáfu “contractor”
verkið og hann varð fljóíari að
eyða þessum hundrað þús., en Ijúka
verkinu. Svo er önnur hlið á þessu
máli, og þess vegna ætla ég að lesa
23. gi^ í framræslulögunum, svo
þingheimur geti skilið hvernig
stjórnin fór með almenning. Grein-
in hljóðar þannig; “Alt land innan
framræsluhéraðsins, sem mælt er út
samkvæmt lögum þessum skal lög-
gjafarvaldið hafa rétt til að leggja
skatt á samkvæmt iandslögum, og er
landið and3varlegt f.vrir öllum scr-
stökum álögum, er á það eru lagðar.
Sé einhvert býli eða land, samt sem
áður, sem eigi er skattbært, þá skal
jafna þann sérssaka skatt á hin
skattskyldu lönd, og vera innheimt-
aður áriega sem hinir sérstöku skatt-
ar, eins og ákveðið er í þessum lög-
um”. Þeir bjuggu þetta framræslu-
hérað til og sögðu, að það væri 100,
þúsund ekrur af landi.
Þeir héldu áfram og eyddu í fram-
ræslu eitthundrað þúsundum dala.
Þar er fylkið skuldbundið til að
bera ábyrgð fyrir $100,000 og rent-
um þar af. Og hvernig stendur
þetta fyrirtaks ráðlag sig nú? ,'Þing
mennirnir munu verða forviða
þegar þeim er skýrt frá, að fram
ræsluhérað þetta er 104;000 ekrur
lands að flatarmáli, eftir því sem
skýrslurnar sýna, en að eins 27,000
ekrur eru skattskyldar þar af.
Imyndið ykkur hvernig þessu vesa-
lingsfólki líður, sem býr þar og ber
alla þessa skattbyrði, Sé nú alt
svona eins og ég hefi gögn fyrir að
sé, þá verður fólkið sem á þessar 27
þús. ekrur að borga þessa $100
þúsund og allar aukaborganir, sem
þar af kunna að leiða. En í þessu
sem öðrum atriðum var fráhorfna
stjórnin að leika sömu vélræðin og
hennar var venja til. Fyrst búa
þeir til þessi lög í þiqginu, eins og
öllum er kunnugt, og svo beita þeir
þeim í hér um ræddu framræsluhér-
aði, eins og þeir frekast geta, til að
vinna sig upp við sem mestan hluta
af búendum í þessu kjördæmi. Og
fyrv. fjármálaráðgjafi tók sig
snemma I vakt í þessu tilliti, því
hann vildi tryggja sér og ná stuðn-
ingi og atkvæðum kjósenda þar í
kosningum, sem þá fóru í hönd.
Enda þð lögin ákveði að öll fram-
ræslu héruð skulu bera framræslu-
kostnaðinn sjálf, þá lét þó ráðgjafi
opinberra verka sig hafa það athæfi
að skrifa Mr. J. McDougall sveitar
ritara í St. Andrews sveitarhá svo
hljóðandi bréf 16. Nóv. 1899, en
)að var réttum mánuði fyrir al-
mennar kosningar:
Framh.
565 o% 567 Main Str.
Næstu dyr fyrir sunnan Brunswick.
Fremstir allra
1,000 pör af karlmanna skóm
verða gefin hverjum sem viil.
Til þess að verða sem íyrst af
með allar vörur í búðinni, höfum
vór ákveðið að gefa
algerlega
án endargjalds
eitt par af karlmannaskóm, með
hverjum alfatnaði, sem keyptur er
fyrir $6.00 eða þar yflr. Vér höfum
selt meira af fötum á þessu sumri en
nokkur önnur búð í bænum, og við-
skiftamenn vorir eru vel ánægðir
með kaup sín. Verðið á vörunum
meðan á þessari gjafasölu stendur,
verður það sama eins og verið hefir
í sumar.
Vér höfum ágæta alfatnaði inn-
flutta fyrir $6.00, og enn þá betri
fyrir $7.50, $8.50 og $9.75.
Gott par af skóm
með hverjum altatnaði.
frítt
Vér höfum góð ensk vaðmálsföt
fyrir $6.50, $8.50 og $9.75 hvern al-
fatnað, og góðum skóm fleygt með
í kaupbætir,
Æöminning.
17. JúnímÉn. 1900 vildi það hryggi-
lega slys til, að unglingspiltur Þórður
Þorsteinn Þórðarson varð fyrir vagni.
þar sem hanfi var á erð í vlnnu sína
hér í bænum á Aðalstræti, og meiddist
svo að hann beið bana af nokkrum
dögum siðar.
Þórður sál. var fæddur í Hrúts-
holti í Eyjahreppi í Suæfellsnessýslu
23. Maí 1876, Hann var sonarsonur
séra Sveinbjarnar, prests að Staðar-
hrauni og dóttursonarsonur Bjarna
rektors- Móðir hans var Guðrún Gísla
dóttir, systir fyrri konu merkisbónd-
ans Þórðar Jónssonar á Rauðkoils-
stöðum.
Þórður sáJ. flutti vestur um haf
fyrir3árum, og er það einmæli allra
þeirra, sem hannþektu, að hanu hafi
tekið fram flestum jafnöldrum sínum
að stilling, háttprýði og góðum siðum,
og gaf sig að engum félagsskap öðrum
en þeim, er í þáátt vissi. Þannighafði
hann verið félagi Cood Templar regl-
unnar til dauðadags. og er þar sárt
saknað fyrir einlægni og staðfestu.
Munu reglu-systkini ,hans öll geta tek
ið undir og sagt:
1 Þakklæti fyrir falslausar trygðir
fylgi þór út yfir gröf og dauða”.
Þórður sál. hafði einungis uanið
daglaunavinnu þann tíma, er hann
dvaldi hér, en með sparsemi og reglu
hafði hánn dregið saman fé til þess að
secda heim fátækum ættmönnum. og
þegar þetta sorglega slys vildi til, var
systir hausásamt manni hennár kom-
in hór til lands fyrir 2 dögum og hafði
hann styrkt þau til þeirrar farar. Má
nærri geta hve mjög hans er saknað af
þeim oí hve blessuð er minning hans í
hjörtum þeirra.
V ið uiidirrituð, er hinn framliðni
hafðj dvalið hjá frá því hann steig hér
á iand og þangað til drottui þóknaðist
að kaila hanu burt, söknurú hans sárt
og jmiilegn. Blessuð sé minuing hans.
Hjartans kveðju í hans nafni flytjum
við aldurhnignum syrgjandi föður og 6
8y8tkyuum hans; hjartatis kveðju í
hans nafni flytjum við ættlandinu hans
gamla, sem hann unni og var sannur
sonur, hjai tans kveðju, í hai.s nafni
flytjum við öllum vinum haus o„- vanda
mönnum, fjær og nær, hjartans kveðju
í hans nafni flytjum við þeirri systur
Skórnir sem vér gefum, eru all-
ir vel gerðir og úr kálfskinni, reim-
aðir skór úr “Dongola” algerlega
eins og þeir, sem vér höfum áður
selt fyrir $1.85. Ef þér viljið fá
betri skó, þá getið hór fengið þá
með því að borga oss verðmuninn.
Vér gefum yður áreiðanlega $1.85.
Að eins 14
daga.
Meðan stendur á þessari gjafasölu,
ætlum vér að selja allan vorn karl -
manna nærfatnað fyrir 25c hvert
stykki, vanaverð 35c og $1.00 og
.50 hver fatnaður.
20 tylftir af kvenna röndóttum
nærpilsum 95c, vanaverð $1.50.
10 þúsund karlmanna skyrtur,
vanaverð 75c, $1.00 og $1.25, vér
seljum þær fyrir 55c hverja.
Fimmhundruð pörum afulJarvoð-
um verður kastað í burtu fyrir $1.85
.25 og $2.75, vanaverð helmingi
hærra.
Allir 50c, 75c og $1.00 kvennbol-
ir verða látnir fjúka fyrir 25 c, hver
bolur, Einnig seljum vér ágætar
40 centa kvennbuxur fyrir lOc
hverjar.
Munið eftir því að þessi sala varir
að eins 14 dag, og að þér fáið pen-
inga yðar til baka ef þór eruð ekki
ánægðir með kaupin.
Red Trading
Stamps.
Gefnir fyrir allar borganir. Takið
vel eftir staðnum, næstu dyr fyrir
sunnan Brunswick Hotel.
1!
-Cor. Rupert St.