Heimskringla - 30.08.1900, Side 2

HKIMSKltíNULA 30. AGUST 1900.
I
Beimskringla.
PUBL.ISHED BY
The Heimskringla News & Publishing Co.
VerðblaðsinsíCanada og Bandar. $1.50
um árið (fyrirfram borpjað). Sent tii
í«tands (fyrirfram borgað af kaupenle
uqi blaðsins hér) $1.00.
Peningar seudist í P. O. Money Order,
Segistered Letter eða Express Money
Order. Bankaávísanir á aðra banka en í
Winnipeg að eins teknar með aSöllum
«. Ii,
Ualdninson,
Kditor
Office . 547 Main Street.
P.o. BOX 305.
Horfurnar
Aldrei hafa þjdðirnar verið fylt
ar meiri styrjaldarmóði og mann
drápsfýsn, en einmitt síðan þær
héldu friðarþingið mikla í Hague
Hollandi í fyrra sumar. Bretar með
300,000 manna og $400 milíóna her
kostnað eru búnir að Iemja á Búum
í Suður-Afríku í síðastl. 12 mánuði
Bandaríkjamenn hafa hamrað á Fil
epseyingum hátt á annað ár og fá
ekki hætt við hálfunnið starf. Búl
garar og Rúmeníumenn eru alt aö
þvíkomnir í Bardaga. Frakkar er
að búa sig undir stríð við Breta,
Þjóðverjar, Rús3ar, Bretar, Banda
ríkjamenn og Japanar, eru t.ð berja
á Kínverjum, með þeim ásetningí að
drepa þar nokkrar milíónir manna
og leggja land þeirra undir sig. En
á sama tíma eru Rússar að búa í hag
inn fyrir sig, þegar sá tími kemu
sem allir álíta sjilfsagt að ekki
verði langt að bíða, þegar þeir
leggja liðsitt með Frökkum til þess
að berja á Bretum, til þess að lýra
vald þeirra í Asíu og Indland
Engum er kunnugra en Bretum
sjálfum, að stórþjóðirnar sjá ofsjón-
um ytir valdi þeirra í heiminum og
að leynileg samtök hafa í langan
tíma átt sér stað milli vissra stór
þjóða tii þess að rýra vald Breta
svo að þeir hafi ekki framvegis þau
áhrif á heimsmálin, sem þeir hafa
haft á síðari árum. Að Rússar hafa
eitthvað meira bak við eyrað en ó
eigingjarnan félagsákap við stórveld
in til þess að vernda þegna sína í
Kuia fyrir árásum uppreist.arfélaga
þar í landi, raá meðal annars marka
af því, að þeir hafa nú á hreyfingu
Kína og á leið þangað um 400,000
alvopnaðra hermanna. Vitaskuld
er það lið ekki of mikið til að berj
ast við þær 450 milíónir raanna sem
búa í Kína, en hugmvnd Rússa er
ekki sú, að egna alla þjóðina upp á
mótí sér, heldur hitt, að vinna í fé-
lagi með stórþjóðunum að því að
kúga Kínastjórn til undirgefni und
ir vilja Evrópuþjóðanna, og þegar
það er fengið og þær taka *ti! að
skifta reitum Kina rnilli sín, þá
fyrst hugsa Rússar að tefla upp á
eigin spýtur og með herafia sínum í
Kína setja stórveldunum tvo kosti,
annaðhvorí að láta Rússa hafa þann
hluta landsins með höfnum, braut
um, borgum og verzlun, er það
sjálft viil kjósa sér, eða að öðrum
kosti að berjast um ránið, og með
400,000 manna álítur Rússinn sér
óhætt að hefja leikinn með Bretum
ef' hann fær ekki orðalaust sjálfdæmi
í 8kiftingu landsins þar eystra.
Þeim mun teljast svo til, að þegar
Bretar eiga í vök að verjast við þá
í Kína og hafa um leið nóg að gera
að halda sínum hlut;i óskertuui í
Suður-Afríku, þá ættu Frakkar að
eiga hægra með að rétta hluíasinu í
Egyptalandi og enda að gera nokk-
ur spell á finglandi sjálfu og við
strendur þess, með því að her >A sem
þar er nú heima fyrir, er af aðalher-
stjóri Breta sjálfra talian illa æfður
og alls öfær til að mæta fnllgildu
herliði annara þjóða, ef það skyldi
sækja Breta heim á meðan alt æfð-
asta og hraustasta lið þeiira er í
önnum utanlands í 2 heiinsálfum.
Alt þetta vita Bretar, og því má ó-
hætt telja víst að þeir séu ekki alveg
óviðbúnir, þótt á þi verði rftðist af
Frökkum. Það þykir meira en lík-
legt, að Japauar mundn hafa sain-
vinnu með Bretum, og þó að Banda
ríkjamenn myntlu ekki kæra sig uin
að hlutast til um niál Bieta, þá ma
þó vera að þeir léti tilleiðast að rétta
hlut þeiria, ef í hart f'æri, með þvi
að Bretar gætu á ýmsan hátt endu
goldið hjilpina með því að styikja
Bandamenn til að koma útvikkunar-
stefnu sinni í fulla framkvæmd. Og
ef svo færí, að Bretar, Bandamenn
og Japanar tækju höndum saman í
alvöru til þess sameiginlega að verj-
ast árásum annara stórvelda, þykir
þá meira en líklegt að þeir gætu
haldið sínum hlut als óskertum, þótt
öfl önnur stórveldi heimsins risu upp
á móti þeim.
Reyndar er nú ekki víst að til
þessa komi. En ekki verður því
neitað, að útlitið núna um aldamótin
er mjög ófriðlegt svo að sjaldan hefir
áður eins verið, hvernig sem mftlun-
um kann að lykta- Það eitt er víst
að friðarþing eins og það í Ilaague
hafa engin áhrif í þ’i átt að stemraa
stigu fyrir styrjöldum, og spursmál
mikið hvort þau gera ekki vont
verra. Eins er það sjáanlegt, að
menning og kristindómur þjóðanna
megnar ’ekki að gera þær friðsamar.
Því bæði er það að þær þjóðir, sem
lengst eru komnar í þessum efnum
eru herskáastar. Enda ekki frítt
við að mörgum finnist þær vera á-
sælnastar í lönd annara þjóða
afskiftasamastar um mál þeirra.

Vestu r-Isle n d i 11 ga r
Rceða flutt d i>jóðminningardag
2. Ágvst 1900
af
VlLHJÁLMI StEFÁNSSYNI.
Not many years ago'Iceland
sent out some of her bolder and
more adventurous sons to attempt
their fortnnes and make homes for
themselve3 in the New World, At
first their struggle was a hard one.
Not only were they poor in money
and weak in resources, but they
were entirely unfamiliar with the
manners, customs and mode of life
in the new country. But worse for
them than all; they seem not for a
while to have remembered that
which our Viking fathers never for-
got—that one man is as good as an
other. They were ashamed—and
this we latter day Icelanders will
never forgive them — they were
ashamed of' being Icelanders — they
were ashamed of everything Ice
Jandic, but especialley were they
ashamed of their own names. Björn
Arnason went out to work and be
caine Barney Anderson, Sigurður
Björnsson got on the Street—paving
force and became Sam Brown, the
young ladies acquired diverse wond
erful unheard of naines, and nine
tenths of our peoplo became John-
sons.
But, altho we are still bul
small fifteen thousands of compara-
tive newcomers, a great change has
come since thea. There are not as
many Johnsons as there used to be;
we now require of our American
brother that he call us by our right
name, if he break his jaw trying
it. Our spirit of independence has
grown, and with that our material
prosperity, AVhere, twenty years ago
we paddled a borrowed boat we now
operate our own Steamers, where
we plowed for day wages, we cul-
tivate our own farm, where we
worked in the warehouse3, we con
duct a thriving merchantile busi-
ness. Our young people are in the
office and liehind the counter, as
teachers you find them in the di-
strict school and in the university,
uuong books they aie everywhere,
hey are librarians of the small di-
stricts iibrary and of the Library ot
Corigress at Washington- they speak
f’rom the platform and the pulpit.
they plead for justice in our couits,
and they demand just laws in the
legislative halls of the states of the
Union and the Brovinces of the Do-
minion of Canada. Tlæy lead in
the learnd professions and aie a
power in Journalism. Wherever
intellect, energy, character and
determination count they are atthe
front. They are respected as a
people and honored asmen,
But after all, we are not here to
day 3olely to br igof oursel ves. We
have ntruggled with diffiiulties, we
have overcome obstacles, we have
fought a good fight. In small part
the rewaid is already ours, in largcr
part the future will bring it in, if
we sit not dcwn and rest on om
laurels, but fight better and struggle
more valiantly, as our strength and
our resources increase.
We liave gathered here to day
because there is someting we lov
better than our harvests of grain and
our merchantile proíits, because w
love the seagirt rock-ribbed Isle in
the northern seas.
It is natural for man to love the
land of his birth, and be he • a true
man, he loves it however it treats
him and whatever befall. The fiesh
pots of Egypt never made it loved
as the Bear loves his desert home
the golden harvest of these western
plains can never bribe away the
love of those who have seen the
Goddess of the North, thror.ed on
her thousand mountaín peaks and
crowned with the glow of the north
ern light.
But naturally this applie3 chief-
ly and especially to the older gener
ation of those who have seen “Fjall
konuna” in her beauty, her purity
and her strength. Some "of us are
born in the Land of the West, and
others of us have here received our
growth and our education. But al
tho from childhood we have breathed
the atmo3phere of American insti
tutions we also drank in with our
mother’s milk, a love for the Iand’of
our fathers that makes us growing
up boys and girls, scarce le3S Ice
lenders than tho3e of you whose
manhood and womanhood ripened
under the midnight Sun.
We love the old land, if^differ
ently, still a3 well. You ma.v have
heard Dettifoss, but so have we, in
the poerns of Kristján Jónsson. You
have heard the swan’s song and
seen the beauty of the northern
night, but we have that all in Gi!s
bakkaljóð- our heart has been stirr
ed as keenly as ever was yours,
by:
Island larsældar frón
Og hagsælda hrímhvíta móðir.
And altho we know it is partly
true, as Jónas Hallgrímsson says
that.
Gone Í3 the time of our glory
And the day of our fairest fame
Glows as the lightning at night
In the dark of the years that are
gone
Still it is our resolve that we,
even we, the vouth of this western
Land, will win for her a flower
now and then till we weave the re-
ward of our wo i: into a laurel and
prove that the memory of her glo-
rious past still !^es in the hearts of
her soii3 and her daughters in the
Land of the West. Thru the trad-
ition of her splendid past we love
her; we feel for her as keenly as
you do; our blood boils with yours
at the thot of her wrongs; it burns
with yours at the lines :
Ristum Dönum naprast níð
Sem nokknr þekki tíð
Some of us may not talk glibly
the gibberish known as “Vestur-ís-
lenzka”, but we love to hear, to read
and dram over, the beautiful clear
tongue of our fathers as we flnd it
in the Edda of Sæmund or in the
soul moving poetry of Mattías Joeh-
umson, Steingrímur Þorsteinsson,
Þorsteinn Erlingsson and the magni-
flcent proseof, Guðmundur Fri 'jóns-
son.
Our literature has in it all the
beauty and the glory of the mount-
ains and the sea, it has in it the
whisper of the evening/ breeze and
theglow of the midnight Sun; it is
the spotless flower that has bloomed
amid our snows for ajtliousand yeai s,
treasure of our people and the ad-
miration of the World. It is for this
that the younger generation loves
Iceland. But tho we iove the old
land we shall be true to the new:
We wiil never become tlje Second
Jenus of History, owning allegiance
to no government, worthless to ail
countries, hated by all peoples and
ever sighing for a King to lead them
back in triumph to a barren, still to
them a holy land. We must be
come true Americans, true children
of the Iand of our adoption. And
here confronts us a question upon
which our people area house divided
igainst itself. Shall we discaid the
beautiful language of our fathers for
the oertainly more useful language
of the 1 tnd ? The dispassionate con-
sideration of this questíon is the dn
ty of everyone and when each comes
to a conclusion, let him act upon it
for himself. A.nd let him not take
upon himself the task of convincing
his neighbor, but leave ehat neigh-
bor to decide for himself. Let not
every man make of his views on this
subject an iron hammer—-a Mjöln
—with whích to go out and smite on
the head every man who does not
hold the same view. And in de-
ciding, remember the dicision is not
so much for yourself as for others,
not so much for us as for those who
eome after us. We ourself are ai-
rady handicapped, we have started
on our race and we must flnish as
we have begun. But no man lives
unto himself alone- neither does any
people or set of people. It is our
duty to make the mo3t of our lives,
but it is our infiaitely greáter duty
to prepare the way for those who
are to follow us. Does a halting
knowledge cf our fathers tongue
compensate us forthe inability to
use efficiently the language of the
land ? Shall we say to those who
are and will be growing up amo ng
us. You are Icelanders, or shall we
say to thern- you are Americans ?
Let cool reason be your guide as
you consider this and decide upon it;
let cotnmon sense be the light of
your way and a lamp to your feet
and tlien decide as you value the
future of your people. I—who am
nothing but a school boy—shall not
intrude my views upon you, but let
me tell you that it will cost your
childrin many a tear to feel that they
can not speak faultless English, and
that they will feel many a pang, be-
cause in this respect thev can never
stand among the people of the land
upon terms of equality.
This is an occasion of joy. bu t
still our song to day has in it a note
of sadness. For those who come
from the Old Land, for those who
tamed for us the wild soil and pav-
ed smoother the path of our youth,
for them it has been a hard flght to
the death. The reward lias not
been as their struggle, their hopes
rest on you, young people of the
land- theirdreams are of your fu-
ture, of what you shali accomplish
You inust not be found wanting, you
must not fail them, you must not be
false to your trust and to yourselves.
Many of those who fought be3t for
your future now sleep in the cold
ground- they died with prayer for
your success and one will not be
false to the dead. Wherever energy
and intellect, manhood and woman
hood count, you will be near the
front; you have the ability to win
proniinence yes, and preeminence.
Remember and cultivate the virtues
of your fathers, but forget their
sloth. Set yourselves high ideals,
Let these not be animputation aganst
your charaoter nor a stain on your
fair name. Let it not be said with
truth—as perhaps it has been,—that
a beer keg is worth twenty Iclandic
votes. In times as slack as these are,
nothing is so King like as char-
acter and nothing so godlike as be-
ing true to what you belive isright,
You must set yourselves high Ideals,
be satisfied with nothing but the
best, be nien of the hour, Where
your fathers adv'anced a step you
must advance a dozen steps, where
they failed you must not faii Be
free in the fuli sense of the word;
sliake of the sloth of old custom, the
slime of a decaying creed. Say to
yourselves as Ste ngrímur says io
you.
Hver vill þá lengur á blindninnar
bfts
Bolast, af þrælknn mót tímanna rfts.
Be not pushed along, but be
those who push. Follow not the
rear, but lead theadvanee andgreat
will be your reward in your own
heart, in the gratitude of your people
nid the admiration of all men.
ar og að hann hefði með frumvarpi
þessu gert sig hlægilegan í augum
þings og þjóðar Þetta er ekki al-
veg rétt farið með sögu málsins.
Þingm. s/ndi fram á að læknisfræð-
in hefir enn þá ekki fundið nein
læknismeðul við þessum voða sjúk-
dömi. Hnífurinn er bókstaflega það
eina meðal, sem læknar nota við
slík mein þegar þau eru útvortis og
tekst þó sjaldan lækningin betur en
svo, að meinin vaxu aftur, hálfu
verri heldur en áður. En séu þau
innvortis, annaðhvort í maganum
eða lifrinni, þá fá sjúklingarnir enga
bót meina sinna, verða bara að bíða
dauðans með ró og þolinmæði. Mrs.
Russell, sem býr hér í grend við
Winnipeg, gerir enga kröfu til þess
að geta læknað innvortis krabba-
mein, þó að Mr, Woods hér í bænum
geri kröfu til þess að geta það. En
Mrs Russell gerir kröfu til að geta
læknað ö 1 1 útvortis krabbamein og
hefir læknað yfir 2000 krabbasjúka
menn og konur í Canada og Banda
ríkjunum. Þingm. las upp í þing-
inu, til staðnings frumvarpinu, vott-
orð frá nokkrum mönnum og kon-
um hér í borginni og fylkinu, sem
sýndu, að Mrs. Russell hefði Iæknað
að þá eftir að læknar voru búnir að
ganga frá þeim sem ólæknandi eftir
ítrekaða uppskurði og endurvöxt
meinsemdanna. í nokkrum tilfell-
um höfðu 2 æfðir læknar tvívegis
gert uppskurði á sömu mannerkjun-
um, en krabbarnir altaf vaxið upp
aftur, þar til læknarnir kváðu sjúkl-
inginn ólæknandi. Þá fóru þeir,
sem síðastu úrræði, til Mrs Russell
og hún gerði þft albata á fáum vik-
um. Sanngirni sýnist þvi mæla með
að konu þessari væri leyft að lækna
og að setja verð á lækningar sínar
En þingið áleit að ef henni yrði veitt
slíkt leyfl, þá myndu allir skottu-
læknar rísa upp og heimta sömu
hlynnindi frá þinginu. en að slíkar
veitingar væru ranglátar gagnvart
öllum lærðuin læknum í landinu
Þess vegna vildi þingið ekki veita
Mrs Iiussell lækningaleyflð.
Frumvarp þetta vakti mikla
eftirtekt bæði í Canada og á Eng-
landi. Yér höfum bréf frá ] menta-
mönnum í háum embættum, er'láta
í Ijósi velþóknun á þessu frumvarpi.
Fyrirspurnir hafa borist oss fr& ýms-
um mönnum í neðri fjdkjum Cana-
da og frá Skotlandi um þetta mál,
sem ljóslega sýna, að þetta heflr ekki
verið talið alveg þýðingarlaust og
því síður hneykslanlegt. Oss hafa
verið sendar úrkiippur úr enskum
og canadiskum blöðnm og heflr ekk-
ert þeirra íundið neitt hneykslanlegt
við frumvarpið. Aðsóknin að Mrs.
RuSsell lieflr stórum aukist síðan um
ræður urðu í þinginu um læknis-
hæflleika hennar, og bréflegar fyrir.
spurnir rigna að henni úr öllum átt-
um frá fólki, sem þjáist af krabba-
meinuni. Vér skulum láta alls ó-
sagt um það, hvort Mrs. Russell
verður nokkurn tíma veitt lagaleyfi
til að lækna krabbamein, en vér er-
um þess fyllilega sannfærðir, að hún
getur læknað þau í 99 út af hverj-
um 100 tílfellum. Og ef þessar um-
ræður í þinginu hafa þau áhrif að
æknafélagið hætti lögsóknum, of-
sóknum, á hendur henni fyrir þess
ar lækningar, þá hefir sannarlega
ekki verið unnið fyrir gýg. Það
verður hvort setn er ekki talin glæp
ur, að iækna þær meinsemdir, sem
læknisfræðin, eins og hún er kerid
hér í landi, ekki heftr fundið önnur
’ftð en hníflnn tii að vinn.i bug á,
en því luiður enda þær uppskuiðar
lækningar alt ot oft með dauða sjúk-
linganna. Mrs. Russell notar að
eins plástur og sniyrsl óg telur þau
óyggjandi við öllum útvortis krabba-
uieinum.
ítiissell-í'nimva.ipið.
565 <>«•■ 567 Main Str.
Næstu dyr fyrir sunuan Brunswick.
Fremstir allra
$300 hestur, vagn og
aktygi verða geíin fyr-
ir als ekkert.
$5.00 kaup í búð vorri
veita yður aðgang að drætt-
inum.
Vér ætlum að gefa fallegan
hest, vagn og aktygi, til
hvers, sem verður svo hepp-
inn að kaupa að oss $5.00
virði af vörum, og dregur
Iukku-dráttinn, en um leið
látum vér þess getið að vér
seljum karlmannafatnað vorn
með hinu vanolega lága verði
Vér seljum kaGmanna alfatn-
aðifyrir $3.75, $4.75 og $6.50
Það er hálft vanaverð á slík-
um fötum,
Karlmanna haust yflrhaf'nir
frá $4.75 til $15.00, þær eru
þriðjungi ódýrari en þær fást
á fabrikkunni,
Karlmanna nærfatnaðer, loð-
fógraðir, á 90c, $1.25, $1.50
og $1.75 hver nærfatnaður
Þess- föt éru seld í öðrum
búðum fyrir helfingi hærra
verð- Þykkar ullarvoðir á
$1.85, $2.25 og $2.75 hvert
par.
Karlmanna strigabuxur á 75c,
keppinautar vorisr selja þær á
$1.00 og þar yfir.
Karlmanna þreskingar og
Blucher skór fyrir b5c, karl-
manna. sterkir Congress skór
fyrir 95 cents.

Karlmanna flnir skór
$1.1., $1.35 og $1.85.
fyrir
Þe-s var getið í Lögbergi fyrir
noKkrum tíma, að frumvarp þuð er
þingm. fyrir Giuili-kjördæmi bar
fiam á síðasta fylkisþingi, um
Aflraun cá kaðli,
Hún fór fram hér í sýningar-
garðinum lí fimtudaginn 16. þ, m.
Þar keptu írar, Englar, Skotar, Sví-
ar og íslendingar, 8 af hverjum
yóðílokki, og var því veitt hin
mesta íithygli af áhorfendunuin.
“Tug of war ’, eins og þaðer nefnt
á ensku, er þjóðleikur Skota og íra
og menn Þeirra því vanir við að
að ' í0»a> bafa írar jafnan staðið þar
á undan öðrum, en Skotar gengið
þing ð veitti Mrs. Ru sell leyfi til að
lækna krabbamein og að setja upp Ae'm næ’,t,'r'
verð fyiir þær lækningar, hefoi ver- í þitta sinn buou Skofar Í3-
ið þingmanninuin tii n.e-tu háðung i lendingum að reyna afi sitt og var
Dj’áttarseðlar fyrir hest, vagn
°g aktygi, eru gefnir hverjum
kaupanda að $5.00 virði af
einhverri afofantöldum vöruin
Dráttárseðlarnir verða ^fyrst
gefnir á laugardaginn 1. Seft.
og svo daglega þar til nregi ð
verður.
Þessi verðlaun eru þess virði
að keppa um að vinnaþau, og
ekki víst aðyðar veitist nokk-
urn tíma slikt tækifæri.
Hesturian, vatrninn ojí
«9 o
ak«
tygin verða séð á Main St.
Red Trading
Stamps.
Gefnir fyrir aliar borganir. Takið
vel eftir staðnum, næstu dyr fyrir
sunnan Brunswick Ho;el.
505 og 507 Main St.
Cor. Rupert St.