Heimskringla - 28.02.1901, Blaðsíða 1

a 61‘mo oosio 3 •xn59[
>♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦ --r-r'T»^r a
HeimMkriiiglaer gef- ♦
in út hveru hiutudag af: ^
Heiiuskrintíla News and «
Pubiishiug Co., aö 347 Main ♦
St., Winnipeg, Man. Kost- *
ar urn áriö »1.50. Borgað ♦
fyrirfram. J
^♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦@
#♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦©
♦ Nýír kaupendur fa i *
J kaupbsetir sögn Drake J
♦ Standish eöa Lajki og jola- ♦
♦ blað Hkr. X9vXi. Verð 35 og X
J 35 ceuts, ef seldar, sendwr J
♦ til Islands fyrir 5 cents ♦
^♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦^
XV. ÁR
WINNIPEG, MANITOBA 28. FEBRtÍAR 1901.
Nr. 21.
Frjettir.
Markverðustu viðburðir
hvaðanæfa.
í hvaðskeyti frá Kaupmannahöfn
til blaðsins The Morning Telegram 18.
þ. m., er sagt að frost séu svo mikil
að að þau hafi ekki komið jafnmikil tm
siðastliðin 50 &r. Það sé i fyrsta sinni
& þessn timabili að hsegt hefir verið að
ganga á is á sundinu milli Elsínara og
Helsingjaborgar i Svipjóð.
Fyrir skömmu síðan var haldinn
fundur i Ottawa, til þess að ræða um
hvernig hægt sé að sporna á móti tær-
ingarveiki, sem virðist eiulægt vera að
fara i vöit í þessu landi. Sumir telja
»vo til að sjöttahvert dauðsfall sé af
völdum þessarar ye'ki. Veiki þessi er
alþekt, og meðöl sem lækna hina eöa
hefta eru einnig töluvert þekt, en ekki
nægilega rannsökuð og handhæg enu
þá, '1 ströngustu nierkingu er tæring
ekki ættgmg. Það má vel forðast hana
og hún er læknandi, en stórir örðug-
leikar eru á lækningu hennar enn sem
komið er.
Forseti Bandaríkjanna, Mr. Mc
Kinley, hefir iengið óvanalega nnkið ai
bréfum nú í seinnitíð. Frönsk blöö
segja að stjórninni í Bandaríkjunum só
mjög ant um að hvitir menn gangi að
•iga kveu-indíána, og bæta þann þjóð
fiokk með því móti. Og þess veana
hafi stjórnin heitið að gefa hverri indíá-
anskri konu $10,000 i heimanmund, sem
giftist hvítum mauni. Margir af frönsk-
um einhleypum mönnum, sem þykjast
kjörgengir í þessa hjónabandsstöðu,
ofira sér nú til að bæta kyn hins eir-
rau«'a pjóðflokks fyrir Baudarikja
■tjórnina svo ULdvöipum að tölu, að
fádæmum sætir, og því fær forsetinn
þessi kynstur af þessum kynblöndun-
arskeytum. Þetta er eftii tektaverð
bending ogaðferð, fyrir Mr. Sifton að
haga 6Ói eftir framvegie i innflutninga-
fargani sinu í Canada.
Þann 20. þ. m. var náð fyrstu átta
líkunum úr kolanáuiunni í Cumberland,
sem tala var um í síðasta blaði. Voru
þau meira og minna sken.d. Þeir sem
leita likanna eiga enn þá mjög erfitt að
athafna sig vegna reykjarsvælu og
vatns.
Um það leyti sem síðasta Hkr.
kom út, var það almeut talað og haldið
að Búar mundu mjög að þrotum komn-
ir og væru að gefast upp og hætta.
Kitchener lávarður átti að reka Iie Wet
og lið hans i kvíar, sem hann gæti
naumast með kraftaverkum sloppið úr.
Þetta sýndis alt gott og blessan, þar
nokkrar likur voru loks til að öllum
manndrápum og hryðjuverkum fæii að
linna meðal kristinna manna i Su ur-
Afríku. Þó dró dálítinn efaskugga á
þessa fullgerðu sigursmíð, hjá þeim
*em fylgjast með megin straumi
blaðatalsins í gamla og nýja geimiu-
um, vegna þess að þeir höfðu veður um
það handan yfir hatið, að Englendiugar
voru þá stöðugt að búa út liösafia til
guðurgöngu, og ekki mundu þeir gera
Jjað af tómum gáska eða apakattac-
látum annar þjóða(?). Eitt blaðið á
Englandi gat nýlega um að ekki færr
en 30,000 Uðsmenn ættu að verða aend
ir S.-Aíríku fyrlr Aprilmánaðarlok.
Stjórnin á Englaudi er praktiskari en
það, að hún færi að auka þeim við her-
liðið í S.-Afríku, ef hún vissi fyrir víst
að þar yröi enginn óíriður. Og þessi
■págrunur var ekki að öllu leyti rang-
ur, því stríðið er ekki búið, og Búar
ekki alveg hættir. Sú hraðfrótt kom
frá Pretoria til Lundúna 20. þ. m., að
þann 18. h,,fi Búar velt vagnlest af tein
unum við Klip Eiver, sem hafi verið
hlaðin með dóti og farungri Kitcheners
lávarðar, sem til aJlrar hamingju var
ekki sjálfur á iestinni. Bretar ei ga nú
samt að hafa náð iestinni og komið
henni á sporið aftur. Þetta er í annað
gkifti sem Búar hafa afsporað vagnlest-
ir lávarðarins. Blöðin á Englandi tala
aikiðumþað. Hversu hættulegt það
geti ve»ið fyrir Kitcheuer, að vera á
þessu ferðafiökti með vagulestum.það
só lang mesta og vissasta snjallræðið
sem hann geti gert, að hafast við í
kyrð í Pretoria og senda út þaðan skip-
anir og fyrirmæli sín,
Kitchener er nú í Pretoria og þetta
vagnlestarjál Búa varð orsök í því að
herforingi De Wet or nú talínn vera
sloppinn úr herkvíunum. Og engar
fréttir koma af eltingaleik herforingja
French við Botha. Svo fór nú þetta.
En þar sem Bretar hafa óflýjandi her,
og Kitchener beinir honum að svo mikla
leyti sem hann getur á hæla De Wets.
þá mæla flestar líkur með þvi að De
Wet, þrátt fyrir framúiskaraidi her-
kænsku, verði bráðum undirokaður eða
gripinn af Bretum. En óskat.di væri
að Bietum færist mannlega viðhann.
Um fyrri helgi voru óvanalega mik-
il frost i Suður Evrópu, ogolli það tölu-
verðu tjóni. Þá var froststormur i
GeDeva, (20 gr.) Yar hann mikíll og
olli tjóni allmiklu. í sa.ca mund vaið
þar jarðskjálfta vart. Er sagt að hnnn
hafi brotið hitamæla og annað smáveg-
is. og hefir hann því eigi verið sto lítill.
í Newcastel, er sagt að jarðskjálfta
kippirnir hafi verið svo miklir að eldur
hati hrotið úr eldstæðum og kveikt i
húsum. í Neaple var frostveður rueð
faunkomu. Um þær mundir byrjaði
Vesuvius að gjósa, og heldur áfram.
Hefir gos þetta engan skaöagert enn þá.
Á Spái heflr verið sá mesti kuldi,
sem þar hefir komið leugi. I Madrid
hefir frostið orðið níu stig, en f Barce
loua fimm. Skemdir hafa orðið á ald
inasprettu.
í Diejon á Frakklandi hefir frostið
stigið upp í fjórtán stig, og i Bordeaux
og Toulous hefir það orðið 20 stig.—
Mesta óveður hefir líka ætt fir Suður-
Eússland, samfleitt í 24 kl. tíma. Járn-
branta ferðir haía stöðvast vegna fann
fergis.
Sú fregn kemur frá Pétursborg, að
rússneskastjórnin færi upp toll á inn-
flu ttum vöt um fi á Bandarikjunum úr
20% upp í 30%. iVær þessi tollhækkun
einkanlega yfir öll verkfæri, iðnaðai
áhöld og vélar. Eiga tolllög þessi að
koma i gildi þann 28 þ. m.
Á Ítalíu hefir manntal ekki verið
tekið yfirleitt um síðustu tuttugu ár
lyrri en nú, er nýbúið að því, og veldnr
útkoman töluverðri umræðum, ítalir
hafa taiið manntal sitt vera um 30.
mest 31 milión. Eu nú reynist fólkstal
an að vera 35 miliónir. Hiutfallsleg
mannfjölgun á Ítalíu fer langt fsam úr
ö(lum stærri þjóðum i Evrópu. Þó ei
áætlað að 5 miliónir hafi flutt til Norð
ur- og Suður-Ameriku frá ítalia, á
framannefndu tímabili.
Hin mesta ókyrð og óánægja kem-
ur daglega í ljós á Spáni og fer hrað
vaxaudi. Á klerkarógur og undir-
vinnsla mikinn þátt í því, og meira en
óánægjan með giftingu Karls prins,
(sem Karlungar allir fylgja) og prfsess
unnar úr Áusturríki, Það er alment
búist við að alræðismenska Weylers
vari til loká þessa mánaðar. Þá er
vænt eftir ráðaneytisstjóinarfundi, er
er talið vist að Senor SíPela taki aftur
stjórnarformanLSsætið. og að Carraga
ráðaneytinu sé lokið.
Hín mesta óánægja og vandræði
eru á milli hersins og -tjórnarinnar, af
þvi hermennirnir fá ekki kaup sitt
grsitt. Mœlt er að hermenn séu oft svo
aðþrengdir að þeir veröi að gangaútog
betla sér inn fáeina skildinga, Jesúít-
um er kent um ósamlyndi hinna hærri
fiokka á Spáni
Hraðskeyti segir 19. þ. m., að Dr.
Mumm von SchwartzeDstein, þýzki ráð-
gjafinn hafi tilkynt þeim Li Hung
Chang og Li Hing Ching, að Waldersee
greifi sé fercbúinn að leggja í leiðangur
til Signau Fu þann 23. þ. m., ef stjórn-
in i Kina verði ekki búin að samþykkja
kröfur þær, sem hún eigi kost á. Litlu
siðar fór sendiherra Englendinga til
Li Hung Chang og Ching prins og lét
þá vita að Bretar væru orðnir óþolin-
móðir að bíða eftir syörum frá Kína-
stjórn. Ensku herdeildirnar voru óðar
og uppvægar, að leggja í leiðangur með
Þjóðverjpm 23. þ. m.
Eússneskt félag hefir haft að leigu
eyjar norðarlega í Kyrrahafinu, og veitt
þar seli. Selalátur þessi eru eign Can-
ada. Leigusamningur þessi ar á enda i
þessum mánuði. Eússneskastjórnin
biður nú Canadastjórnina að fram-
lengja samninginn um önnur tfu ár yið
þegna sína. Cananastjórn hefir þvi
þenna leigusamning til uppboðs, aðeins
fyrir rússneska þegna nú um tima.
Það er verið að henda gaman af dá-
litilli'sögu um liberala og hðfuðpaura
þeirra, Laurier, þessa daga, austur i
fylkjum. ÁiiB1898 var Paul Chevre,
sem er Persi, beðinn að búa til brjóst-
mynd af Laurier. Skyldi hún vera
gerðúr Marmara, og á hún að vera i
minningu um sigurvinning Lauriers i
Qnebec með öðru fleiru. Brjóstmynd
þsssi er l staverk frá hendi Cheve, en
það virðistsem annað eins snildarverk
sé ekki á borguninni frá liberölum til
smiðsins, því um nokkra mánuðl hefír
brjóstmynd þessi legið á tollhúsinu í
Montreal, vegna þess að ekki vildi einn
wða neinn kaupa hana út þaðan. Loks
ins veitti Mr. Bouiassa | easu eftirtekt.
Og fann þá löngun hjá sér að skerast í
leikinn. Lagði hann fram lausnarféð,
annaðhvort frá sér sjálfum eða söfnuðu,
og erj nú þessi unga en söguríka brjóst-
mynd af Laurier, stjórnarformanni
Canadaríkis, og pöntuð af æðstu liber-
ölum í sama rfki, kominupp til Ottawa.
Þetta er glorian(!!)
Dr. Leyds, sendimaður Búa í Norð
urálfu, kom til Brussel frá Hague
fyrra sunnudag. Hann skildi dót sitt
Oit tösku eftir í anddyrinu á bústað sín
um. Eftir litla stund varð það uppvíst
að þjófar höfðu náð pjönkum hans og
notað falska lykla til bess. I þeitn voru
leyndarskjðl og áriðandi blöð. Lög-
reglan er að leita þjófanna..
Svo kalt hefir verið i Þýzkalandi
suma dava að undanförnu, að fólk hefir
frosið í hel á aötura (í Cologne) og
keyrslumenn kalið til stórskemda.
Að morgni 22. þ. m. rakst póst-
skipið EioDe Janeiro, sem gengið hefii
yfir Kyrrahafið, á klett þegar það var
að fara inn um Golden Gate. Þoka
var dimtn. Skipið sökk eftir fáar mfn-
útur. Það er heldið að 128 manns hati
drukknað, en tala þeirra verður ekki
sögð með vissu enn þá, því faiþegja
listinn misfórst. Það sem hægt er að
komast næst um hvað margir hafi verið
á skipinu Eio De Janeiro, þá hafa þar
verið 201 sálir.
Hvað lesendur segja um
Heimskringlu.
Úr bréfi frá Wines, 14. Febrúar 1901.
Herra ritstj. Hkr.
Ég hefi einatt ætlað að þakka þér
mað IIbu fyrir Jólablaðið þitt, þðrt þ«ð
hafi dregist. En betra er seint en aldr
ei. Og geri ég það þá hér með. Mér
þótti það mjög myndarlegt og skemti-
legt, og ekkert íslenzkt blaðhefióg séð
með betra frárangi. Það vantar mikið
á að Lögbergs Aldamóta blaðið væri
eins hugðnæmt að efni, með öllu hrafl-
inu.
Héðan er yfir höfuð fátt að frétta.
Veturinn hér mun fullkomlega i með
allagi harður, og allmikill snjór á jörðu
— Mannslát eitt héðan úr bygð: Jón
Magnússon. fyrrum póstur, varð bráð-
kvaddur á heimili sinu 6. þ. m. Vel
yæri það vert fyrir þá, sem honum
voru vel kunnugir, að geta hans og
helztu atriða úr æfi haus i blöðunum.—
Hvenæræilar Heimskringla að gera
eitthvað vi ðvíkjandi framboði F. B.
Audersonai? Orð þess manns álít ég
rækilega til gr eina takandi. J. K.
Úr bréfi frá Pine Creek, Minn.
4. Febr. 1901.
Kærar þakkir fyrir Jólablaðið; það
er hið vandaðastaí sinni röð, og laDg-
vandaðasta sem hefir sést á íslenzku.
Myndírnar voru þær beztu, sem ég hefi
séð, og fult eins góðar og í hérlendum
timaritum- Kvæðin ágæt og sögurnar
vel viðeieandi. Það eru allir mjög glað
ir yfir að eignast þetta Jólablað af
Heimskringlu.
Úr bréfi frá Vernon, B. C. 3. Feb. 1901.
“Kæra þökk fyrir Jólablaðið".
Ur bréfi frá Vernon, B. C. 20. Feb.1901
.....Já, Jólablaðið er hreinasta af-
bragð. og ætti að geymast í gullnum
ramma hjá hverjum íslendingi, sem
hefir no .kurn snefil af sannri menningu.
“Miklir blessaðir hæglætismenn er-
um yíð Vefltur-íslendingar, og sannast
það glögglega á þvi, hve afar ómann-
legar undirtektir við höfum enn þá veit
framboði herra F. B. Andersonar, þar
sem hann þó leitaði til okkar setn vina
sinna og treysti okkur tíl að sýna
mannúð og vinna þjóð okkar heima og
erlendis gagn og sóma.
Ég vona nú að menn fari og sýni
rögg af sér og fari að dæmi hinna
tveggja Ný-íslendinga og safni áskrif-
endum að hinni fyriihuguðu bók hra.
F. B. Andersons.
Við erum svo fjölmennir hér fyrir
vestan hafið, að það ætti að vera hægð-
arleikur fyrirokkur, að fá svo marga
áskrifendur, sem F, B. tiltók. Og ég
vænti svo [góðs af þér, Hkr., að þú
hvetjir menn til að greiðka sporið. —
Eg h> fi farið til þessara fáu Islendinga,
sem hér eiga heima, og hefi ég fengið
hér 11 áskrifendur og sendi ég Hkr.
nafnalistann. H. Þ.
Sögur og ævintýri.
BmÁSAGA EFTIR: SNÆ SNÆLAND.
Það var nndur gott og skemti-
legt veður þenna vormorgun, sólin
íór óðum hækkandi, og skáhalli
morgungeislanna varð æ minni og
minni. Hlíðarnar og hjallarnir
glóðu og glönsuðu I blómalitskrúði
vt tmorgunsins. Fuglarnir flögruðu
hrislu af hrísln, stein af steini með
söngog kvaki. Vorhlýjan og blóm-
anganin blönduðust saman við hið
hressandi og hreina morgunloft.—
Morgunfegurðinni hlaut að fylgja
inndæll og fagur dagur.
í högunum lilði Skepnan við
yhrfljótanlegar alsnægtir. Fyrst
hatði hún lofað og vegsamað gjaf-
arann allra góðsa hluta fyrir gróður-
inn og fjölgresið, fyrir hreina vatn-
ið og góða veðrið, fyiir döggina og
g'tiðaranganina. Og síðan fór hún
að njóta þessa sælgætis í ró og næði.
—En svo fór að henni tók að leiðast
að hafa ekki meir fyrir stafni en eta
krftsimar, sem gjafarinn allra góðra
hluta framreiddi henni fyrirhaínar-
laust. Og hún sagði með spekinssvip
við sjftlfa sig: I rann og veruerliflð
ekki annað en samanhangandi starf-
semi. Og þess vegna vil ég eitthvað
aðhafast. Eg vil hvorki vera hrepps
ómagi, landsómagi né andlegur
þurfalingur. Nóg er að staifa.
þó ég vinni ekki fyrir minni eigin
tilveru, get ég unnið fyrir aðra,—
samt ft þann hfttt að ég hafl heiður-
inn og dýiðina þar af.— Góður var
g þegar hann skapaði rikan og fft-
tækan, virðingu og vésaldóm.-------
Og gjörvöll Skepnan þ a r n a
byrjaði. Hrópið var: f r æ ð i ð þ &
fftfróðu, og fæðið þá fá-
tæku. Auðvitað fann hún ftþreif-
anlega til þess að hún var svo miklu
æðri, vitrari og f'róðari, af því skap-
arinn lét hana hafa alsnægtir, og
lifa praktlega í vellistingum og mun-
aði, en hinir fáfróðu, fltæku með-
bræður, — jæja, meðskepnur innan
vebanda bróðurkærleikans og mann-
úðarinnar.------Svo hún, Skepnan
hftlf fyrirvarð sig að vinna verk
sinnar kölfnnar. En hún varð sarnt
hrifin af sinni köllun og framtíðar-
líknarstarfi, þft hún minnist þess að
litla Skepnan hlant að skoða hana
(stóru Skepnuna) langt fyrir ofan sig,
þar sem hún væri nokkurskonar
faðir hennar og fræðari. Og hún
vonaði að sín dýrð mundi útbreiðast
yflr jörðina og ná upp 1 himininn.
Hún lagði því af stað. að off'ra sjftlfri
sér og sínu lífl tyrir goti mftlefni,—
að líkna og fræða.------
Og svo afréð Skepnan að byrja.
Hún hélt það væri snjallasta þjóð-
rftðið, að stofna félög, mynda félags-
skap, koma ft fót samtaka-einingum.
Búa til klíkur, og svo nndir-klíkur
og yflrklíkur. Og svo gæti þar
fæðst aukreitis-klíki.—Og þft skyldu
allir sjft, að litla Skepnan vrði stein-
hissa yíir mætti og mentun stóru
Skepnunnar. Ó, hvað það yrði dýrð-
legt þá að lifa fyrir feitu sauðina.
Ég hafði verið á ferð um nótt-
ina, og riðið yfir Aldarskeið. Sá
vegur er lítt þektur, og enginn hafði
áður farið þá leið, sem ég fór. Leið-
in er erflð og seinfarin. Ég hafði
gaman af að kynnast leiðinni og út-
sýninu ft fjallinu, og bera það ámæli
af samtímis löndum mínum, að eng-
ir þyrðu að fara fram um jökulinn
fyrir myrkfælni, forynjum og
tröllum. í förina hafði óg kl&r
hreingrftan að lit, sem ég ft. Þótt
hann sé ekki álitinn úrvalsgripur
né annftls skeiðfftknr, þá mun hann
bera höfuðið jafnhfttt og framftrla,
sem flestir'striðaldir gæðingar, þegar
npp ft fjöll og flrnindi kemur.
Samt hefir honum aldrei verið
tyglað á nokkru hnossgæti, og ekki
8(strokinn né kjassaður af tímanum
né tískunni. Hann er mesti þægðar
klftr, og hægnr f för, og enginn heflr
mælt f móti að láta haun bera sig
sprett; þó heimarikir vaiðrakkar
hafl gert sig liklega til að btta hann
í hælinn hafi hann gengið fram
hjá túnnm eða engjum þjóðhöfðingj-
anna.—
Ég var kominn ofan úr brattan-
um, og ofan & nesin við Sauðft. Það
er stutt eftir heim.—Aumingja klftr-
inn var orðinn svangur og lúinn. Ég
hreppti krapaveðnr og mótvind á
parti af leiðinni og færð þunga.
Hann var að grípa tuggu og tnggu
úr götubökkunum við og við. En
hann ætlaði að detta oftast um leið,
því hann m&tti ekki stanza, á meðan
hann beit meira ilmþrungna gróðar-
inn. Hann blés annað veiflð mæði-
lega þegar hann hafði rent niður
þessum grængresis tuggum. Og mér
fanst ég skilja að hann væri þft að
hugsa um, hví hann mætti ekki
velta sér fullur og feitur í högunum
sem aðrar skepnur. Þetta voru þó
þarflausar farir- En skepnurnar í
högunum tóku ekkert eftir því. Þær
rumdu líka svo hátt af offylli og
brúkunarleysi, og félagsstofnunar
bollaleggingum, að þær heyrðu ekki
nema til sjálfra sín. —
Þegar ég fór afan af Sauðárran-
annm sá ég svartkftpótt naut þar
uppi í krykanum. Það var ft báð-
um hnjánum að hnoða mosaþúfu
Það var svo ftfergislegt, að froðan
sanð fram úr því. Eg skildi þetta
ekki, og veitti því þess vegna enga
sérlega eftirtekt.
Svo þegar ég kom heim á fltj-
arnar neðan við túnið sá ég tvær
rollur nokkuð fyrirmannlegar í l&t
bragði, standa sunnan í Skollhól.
Voru þær að hnippast. Önnur var
dásnotur. B&ðar höfðn útlit fyrir
að hafa gengið illa undan um vorið,
en samt var töluveiður kempusvip-
ur yfir þeím. Svo veitti ég þeim
ekki meiri eftirtekt.
t
Eg spretti af klftrnum mínum
sunnan við túnið og hélt ft reiðtýgj-
unnm á handleggnum heim. Aum-
ingja lúni svangi klftrinn fór fyrsl
ofan i lækinn að fá sér að drekka, og
sfðan fór hann að nasla þar í hunda
þýfinn, og hélt með hægð í áttina
ofan að ftnni. Jæja, hann, hann
Svalur hafði borið mig þessa nótt
þær óraleiðir, sem engum hesti hafði
verið beitt um fiður. Leiðin sú verður
ef til vill einhverntíma mæld og
könnuð af síðari tíma niælingamönn-
um, þó hún þyki ekki þess virði að
svo stöddu.
Þegar ég kom heim að bænum
sá ég gamlan g&lgalegan hana standa
utan I ösku haugnum, á gömlu og
margulu skálarglerbroti. Hann
stóð á glerbrotinu ógnarlega prófast-
legur og glenti ginið ag gargaði af
öllum mætti. Gömul hæna lúpaði
sig niðnr neðan við hauginn, en velti
þó vöngum framun í hanann, og
fanst mikið til um gargið í honum.
Upp á toppi haugsins sparkaði og
reif annar hani, Húsmóðir minni
hafði ætíð þótt hann mesta ótuktar-
fygli. Hún hafði viljað hafa hann
til hvítasunnunar, en ég og fleíri
mæltu í móti því. Okkur langaði
ekki íað eta hann, því við vorum
ekki óhræddir um að hann hefði
hænsnabóluna svo nefndu.— Hon um
hafði þvi ekki verfð skapaður aldur-
tili enn.—Það fór sem áður ég gaf
þessu liænsnaþingi engan gaum.
Framhald.
Stór-stúkuþingið,
Góð templar í Manitoba og Norð-
vesturlandinu héldu stór-stúkuþing
sitt að North West Hall i vikunni tem
leið. Það var sett á miðvikudagskv.,
og slitið á fimtudagskveld.
Séra Jón J. Clemens, G. C. T.,
setti það og stýrði. Þingmenn, sem
mættu þar frft undir stúkunum, voru
37 að tölu. Voru þeir frá þessum stúk-
um og að tölu:
Hekla 13, Skuld 9, Einingin 1, St.
Andrews 3, Cloveidsie 1. New CeHtury
1. Iðunn 2. FortG«rry2. Central 1,
Claverdale Ten ple 1, Picu eer Teniple 1,
Pretoria Temple 1. Dunara 1.
Starfandi stúkur eru 22. og hefir
þvi ekki nen a lúmur helmingur af
þeim sent þii.timenn.
G. C. T , séra J. J. Ciemens, hélt
skorinorða og skýra tseðu i bytjun um
Astand og staif góðunplaia félagarna
og frarapang á síðasta ári. Sömuieiðis
gaf G. Sec. Mr. Jón Blöndal skilmeiki-
lega skýislu umástaid i éðt* n j lara-
félaganna á liðnu ári. Á því ári fjölg-
aði um eir a stúku, op n eðl n atala er
fnllum 60.fleiii en á siðasta stór-stúku-
þingi. Þftta stórstúkuþing et hið 18.
s em haldið hefir verið ui dir lonáðum
þessarar stórstúku.
Fjárhagur stór-stúkunnar hefir
batnað að mun síðan fsletdingar ferga
yfliburði i stórstúkuLni; er hacn nú
góður.
Dr. A. E. Blakely, yflrurrsjónar-
maður baicastúknaEna, gaf fkýrslur
sínar, og sýna þaer að meílimatölur
þeirra hafa fjölgað á siðasta éri. Fram-
tiðar útlit barnastúknanna er pví álit-
legt.
Frú. Dr. Yeomans, secdiboði Equal
S uffrage Club. hélt ræðu eftir miðjan
dag á fimtudaginn. Er hún mælsk.
Lagði hún alla áheizlu á frarr gang
bicdindismálsins, og að unnið sé að þvf
með fylstu alvöru.
Enn fremur hélt Eev. Eunions
sendiboði Eoyal Templais of Tenipe-
r arce, scjalla ræðu, cg gnf góðtempl-
u rum gagnlegar becdicgar um störf
þeirra í komandi tinua.
Þessir voru kosnir í embætti i stór
stúkunni: G C. T. séra J, J. Clemens,
G. C. I. Jóhanneson; G . V. T. Mrs.
Polson; G. S. J. T., M. Healy; G. O.
Eev Polson; G. Sec. G, Jóhannsdótt-
ir; G. Treas. H. H. Johnson.
Mr. Nixon háði innsetningu em-
bættismanna.
Eev. Madiil og Eev. Ptlson voru
kosnir að annast um stúkustofnun í
Manitoba Og N. W. T. þetta ár. Mr.
Nixon var kjörinn erindreki til að
mæta á sérstökum fundi, sem I. O. G.
T. halda í New York rikinu f sumar.
Mr. Nixon hefir verið öflugur slyðj-
andi bindindismálsins siðan árið 1851.
Hann er því elztur allra bindindis-
macna á meginlandi Vesturheáms. Ber
hann bezta vilja til bindindisog hrenn
andi áhuga fyrir framgöngu þess. Hann
hélt áhrifamikla og hlýja ræðu áður en
þinginu var slitið, og vottaði stúkan
honum i einu hljóði þakkir fyrir hana.
San.þykt var að halda næsta stór-
stúkuþing i Winnipeg.
K. Á . B.
FÁEIN ÞAKKAEOEÐ.
Ég finn hvöt hjú mér til þess að
votta þeim kærleiksiíku mannvÍDum
opinberlega þakklæti mitt. sem nieð
gjöfum og hjálp reyndu á ýmsan hátt
að léttu sorg mina og veita mér alt
mögulegt liðsinni, þegar að tvö börnin
min voru veik í næstliðnum mánuði, og
dauðinn burtkallaði yr.gstu dóttur
mína Lillian Pearl, rúmlega mánaðar
gamla. Þetta var því tilfínnanlogra,
sem maðurinn minn var hvergi nær-
staddur. Ég nafngreini enga þeirra,
sem veittu mér hjálp og hluttekningu í
þessum raunum minum, en bið af
hjarta höfund lífsins að endurgjalda
hverjum einstökum þeirra kærleiksríku
breytni við roig á þeim tíma og við það
tækifæri, sem þeim liggur mest á.
Cavalier, N. Dak., 1. Febr. 1 901.
Kristin J. Dinosson.
Gullbrúðkaup
mikið á að haldast út á Mikley í Winni-
pegvatni þann 7. n. m. Það er 50.
giftinxar afmælisdagur þeirra heiðurs-
hjóna Stefács Jónssonar á Jónsnesi,
fyrrum fiski inspectors Dominionst jórn
arinnar og konu hans Bjargar Kristj-
ánsdóttir. Miklum mannfjölda hetír
verið boðið i þessa heiðursve'zlu þeirra
hjóna. þar með Mr. og Mrs. B L.
Baldwinson, en sökum þess að Mani-
tobaþingið stendur nú yfir. þá áttu
þau hjón ekki kost á að fara oorður.
En á mánudaginn kemur fara þessir af
stað norður til þess að vera viðstaddir í
veizlunni: Helga Stefánsdóttir—dóttir
þeirra hjóna og börn hennar; Björg
Eiriksdóttir og Stefán Eiriksson fra
Selkitk. Enn fremur Jón Signrjóns-
son, og Bakel Kruger héðan frá Winni-
peg, og Jóhann 3traumfjörð með konu
og börn og Mrs Kristiana Pickelt frá
Selkirk. — Vér teljum vist að ýmsir
fleiri héðan úr Winnipeg og Selkirk
muni fara norður. þótt vér höfum ek ki
frétt um nöfn þeirra.