Heimskringla - 13.06.1901, Blaðsíða 1

Heimskringla er gef-
in ut hvern fimtudag af:
H imskringla News and
Publishing Co., að547Main
St., Winnipeg, Man. Kost-
ar um árið §1.50. Borgað
fyrirfram.
^ fyrir
i
Nýir kaupendur fá. i
kaupbætir sögu Drake
Standish eða Lajla og jóla-
blað Hkr. I9u0. Verð 35 og
25 cents, ef seldar, sendar
til íslands fyrir 5 cents
5
í
XV. ÁR WINNIPEG, MANITOBA 13. JtJNl 1901. Nr. 36.
. . . - . . v»
Frjettir.
Markverðustu viðburðir
hvaðanæfa.
Brezka lögfræðiugafélagið hélt ný-
lega heiðurssamsæti fyrir M.Labori,
þann er varði Dreyfus. Um 500 lög
fræðingar, þar af margir dómarar,
sóttu veizlu þessa og hlustuðn á langa
ræðu flutta á ensku af heiðursgestinum
Labori, sem talaði af mikilli mælsku
og haf ði góð áhrif á tilheyrendur sína.
Mannætur á St. Mathiasar-eyju
hafa nýlega drepið og étið nokkra
þýzka vísindamenn, sem þangað yoru
sendir. Að eins 1 komst undan til að
segja söguna.
15 Mission prestar hafa nýlega ver-
ið drepnir af skrílnum i Suður-Mongo-
lia-héraðinu í Kina. Óeiröir mikiar
eru og sagðar frá Chi Li-fylkinu. Þar
eru Boxarar í miklu veldi; ráku þeir
af höndum sér franskan herflokk, sem
sendur var þangað til að bæia niður
félagsskap Boxaranna, en urðu frá að
hverfa með mannfallinokkru.
Brezkum og frönskum sló nýlega
saman þar eystra og féllu og særðust
nokkrir á hvora hlið. Þjóðverjar lögðu
Frökkum lið í slagnum.
Sagt er að sambandsliðs herforingj-
ar hafi komið sér saman um að þiggja
450 milíónir taels af Kínastjórn fyrir
heimsóknina þangað austur.
Belgiskur betlari í Toronto var ný-
lega lekinn fastur fyrir flæking og betl.
Yfir $200 í seðlum og gulli fundust
saumuð i fatatuskur þær sem hann var
í, en hann neitaði að verja nokkru af
þessu fé til að veita sér málsvörð;
kvaðst álíta að bænum bæri að fæða
sig.
Stjórnarnefnd vélasmíðafélaganna
hafa varið 25,000 dollars til hjálpa þeim
sem gerðu verkfall fyrir hærra kaupi
og styttri vinnutima fyrir nokkrum
döfum.
Bandaríkjastjórnin hefir ákveðið að
útloka framvegis frá innflutningi í
landið alla þá sem reynast við lækna-
rannsókn að hafa lungnatœringu.
Enskum blöðum er um þessar mund-
ir tíðrætt um peningaspil, sem fara
fram daglega í húsum fínasta fólksius
á Englandi. Þau segja hispurslaust
að fínustu konur landsius geri það að
gróðabragði að bjóða heim til sín auð-
ugum mönnum og konum og koma
þeim til að spila fyrir peninga án þess
að hafa nokkra samvizku af því þó
gestirnir séu peningalega rúðir. Blöð-
in benda á ýmsar konur, sem hafa orð-
ið fyrir stórtapi við þessi peningaspil;
segja eina þeirra hafa tapað £40,000 á
einni viku, og ýmsa aðra sem tapað
hafa stórum upphæðum.
Búar halda uppi ótrauðri sóku á
hendur brezka lögregluliðinu í Afríku.
í siðustu viku háðu þeir ýmsa bardaga
í Strekstrom Stromberg- Moltens- og
Dordreckt héruðum í Cape Colony og
gerðu Bretum allmikið tjón, en urðu
þó að lokum að hörfa undan i öllum or-
ustunum. Delary herforingi er nú tal-
in fremstur í liði Búanna, næstur De
Wet og í mörgu hans jafningi. Það er
álit ýmsra brezkra hermanna að ófrið-
urinn þar syðra muni vara ena þá heilt
ár áður en hægt sé að kalla brezka her-
inn þaðan úr landi.
Ottawastjórnin hefir jákveðið að
hér eftir verði burðargjald á peninga-
sendingum til allra staða í Canada og
Bandaríkiunum lækkað niður í það sem
Express-félögin setja íyrir slikan flutn-
iug, en það er fyrir S5 3c., $10 6c., $30
lOc , $50 15c., $75 25c. og $100 30c.
Sú frétt kemur frá Vieuna, að
Rússakeisari hafi algerlega neitað að
verða við bæn grísk-kaþólsku klerk-
anna um að gera Tolstoi greifa útlæg-
ann úr Rússlandi. Er þess getið til að
stjórnin óttist uppreist alþýðunnar, ef
þetta væri gert með því að jafna*ar-
kenningar greifanseru búnar að festa
djúpar rætur í hugum fólks þar 1 landi.
Bandaríkjamaður, Hudson Maxim
að nafni, hefir fundið upp og búið til
nýti sprengiefni, sem er miklu sterk-
ara en Lyddite. Það er sagt að skjóta
megi þessu efni gegn um 12 þumluuga
stálplötu og láta það springa hinumeg-
in og eyðir það þá öllu sem fyrir verð-
ur, Bandarikjastjórnin hefir keyut
uppfynding þessa os telur hana rajög
nytsama.
Mr. Hardy, fyrverandi stjórna~for-
maður í Ontario, er sagður að liggja
fyrir dauðanum.
Tilraun var gerð til að ræna C. P.
R. flutningslest í B. C. í þessari viku,
en ræningjunum, sem að eins voru 3 að
tölu, tókst þaðekki.
Mrs Botha, kona Búa-hershöfð-
ingjans, er um þessar mundir í London
á Englandi. Þaðan fer hún til Belgíu
og ýmsra annara staða á meginlandi
Evrópu. Ekki er kunnugt um erindi
þessarar kouu, en haldið er að hún
muni flytja friðarboð til Bretastjórnar.
Búareru orðnir þreyttir á ófriðnum og
fáliðaðir en kunna illavið að gefast upp
skilyrða laust, ef nokkru öðru verður
við komið.
Frétt frá New GuÍDea segir að 3
Brezkir kristniboðar og fylgdarmeun
þeirra hafi verið drepnir og etnir af úlf-
um þar í landi.
240 Brezkir hermenn komust nýlega
í slag við 400 Búa og drápu 87 og tóku
100 af liði þeirra ásamt með öllum vög-
num og vistum og 8,000 nautgripi.
Auðmaðurinn Andrew Carnegie hef
ir gefið 10 million dollars lil ýmsia
háskóla stofnana á Skotlandi til þess að
hjálpa áfram mentamálum þar í landi.
Frá 30—40 þúsund dollars virði i
gullsandi er nú daglega flutt inn til
Dawson úr námunum i Yukon. Það er
talið víst að 2o milliónir dollars virði af
sandinum verði afurðir námannaá þessu
ári.
Nefnd, sú sem > m tíma hefir verið að
mæla út og ákveða landamerka línuna
milli Canada og IBandaríkja í Alaska.
hefir komist að þeirri niðurstöðu að Un
an sé nokuð sunnar en ætlaðhefir verið.
Canada græðir allstóra landsspiidu við
þessa breytingu og er sú spilda með rík
ustu námalöndum þar vestra.
Tilraun á að gerast til þess að ff
Canadastjórn til að útiloka frá inn-
flutningi í landið alla þá lem sannast
að hafi lungnatæringu. Þessi stefna
befir verið tekin upp af Bandaridja-
stjórninni og er talin alveg nauðsynleg
fyrir framtíðarheilsu íbúanna hér.
Stórslys varð 1 kolanámu i Penn
sylvania af gasi, sem kviknaði í og
sprakk partur af námunni. Fórust
þar um 70 manns.
AÐSENT.
Heiðraði ritstj Heimskringlu.
Ég er neyddur til að biðja yður að
ljá mér rúm , fyrir eítirfarardi línur i
yðar heiðraða og frjálslytda blaði
Heimskringlu.
Þegar ég hiípaði línuinar um dag-
inn um Steingríms kúna og slefburðar-
málið eftir emigröntnuum. bjóst ég við
að fjósarauður Lögbergs mundi skella
við því skolleyrunum og kæra sig koll-
óttan, en orð mín hafa hitt svo sárt og
skerandi á fjósflóninu að það ýlfrar og
skrækir nú an áttlegar en nokkru sinni
áður. Fjóshitasóttin er á hæsta stigi
og er óðara snúið upp i flórsýki, sem oft
hefir bólað á áður, en aldrei svo pest-
næm sem í seinasta nr. l.ögb. er út kom
30. Maí. Pestin er á svo háu og ill-
kynjuðu stigl, að ekki þarf spákonu né
véfiétt til að sjá að dagar fjósakarlsins
eru á enda komnir og mun trauðla
komast út bundadagana í fjósvistinní.
Loftið kvað orðið svo pestnæmt og bola
hundarnir svo grimmir, að almenning-
ur hefir látið í ljósi þann^vilja sinn, að
hlutaðeigendur Lögbergs gerðu tafar-
laus sóttvarnir á fjósloftinu, og taki
pestarskepnunt burt af manDavegum.
Grátlegt er að óþverri þessi og ófögnuð
ur skuli veia íslenzkur—að vfsu kynj-
aðnr úr Yxnadal.
Ég skrifað; um Stgr. kúna og slef-
burðinu til þess að vekja eftirtekt bæði
aðstandenda Lögb. og lesenda þess á
þeirri seinnitíðar aðferð fjósakarlsins
að ná sem mestu rngli og slefi saman
um mótstöðumenn sína, og tilbiðja og
lofsyngja búsdyr vina sinna, einkum
ef dýrin eru [gustukagjafir. Hann hef-
ir frá fyrstu tilveru sinni lofað og veg-
samað menn og málefni, sem hafa lotið
svo lágt að beygja sig fyrir fjóskvíslar
veldissprota hans, en lastað og níðbor-
ið, skammað og svívirt menn og mál-
qfni, sem ekki hafa beygt sig fyrir
fjósamenskuhernaði hans. Ég get ekki
vegDa vits og þekkingar, kristílegrar
skuldbindingar og samvizku .minnar,
búið og li fað í sama landi og riki sem
þessi fjóskarl. nema að láta uppi við-
bjóð minn og fordæmingu á blaðasatr
hans, sem alla staði er siðspillandi og
friðeyðandi og hið ódren ilegasta at-
hæfi, svæsnasta vanhelgun á tungu og
blaðamensku íslendinga. Það er orðið
staðreynt að hugmyndaheimur þessa
fjóskarls nær ekki út fyrir fjósamensku
umdæmíð; sálin sér ekki annað en kýr
og naut. Þekkingin og lífsreynslan er
í flórnum, og ávextir iðjunnar þar neð-
anundir og et örðugt að finna út við
hvað liáan eða lágan stað á afturmið-
um kúnna á að kenna hann til prófes-
sórs nafnbótarinnar.
Það gerir hvorki mér né öðrum til
þó fjóskariinn kasti skarni sinu í áttina
til vor, því þau vopn falla niður þegar
þau eru laus úr lúku hans, og þessar
viku-spýjur, sem ætíð eru eins á lit og
likt, nema þær verða þó æ fúlari og
verri eftir því sem hann spýr lengur;
eru orðnar svo hataðar og fyrirxitnar,
að enginn hirðir um þær, og hlaupa yf-
ir þá diska í blaðinu. En þó aldrei
nema þessi ófögnuður verði stítíaður og
að því hefi ég unDið og ætla að vinna,
að fá fjóskarlinn rekinn úr fjósinuá
næstu hundadögum, þá verða skain-
verk hans aldrei þurkuð af þjóð og
tungu; það er búið sem búið er, þó bót
sé ætíð að lagfæringum einsog alls.
f "Tudda”-greininni reynir f]ós-
karli nn ekki að hrekja eitt einasta orð
né staf af þvi er ég sagði i giein minni,
enda gat hann það ekki og er ekki
venja hans. Hann eys bara á heilavelli
lesenda sinna sama vallganginum úr
f ióstroginu og hann er vanur; hefir í - ,
burðurinn nokkuð likt meiri og kram-
ari en venjulega. Það eru ekki ósnotr-
ar hvítasunnu hugleiðingar fjóskaris-
ins.|En þeir blómskúfar, sem varpað er
á kyrkju og trúmál áslikri stórhátíð,!!
Hér sést sáðjörð og sáðkorn hins lút-
erska kyrkjuíélags í Vestuikeimi, og
sjálft iHvítasunnu-eðalblómið runnið
upp úr vermireit þess. Þess trúi! og
dyggi! á alvæpni sínu.
Skjalari nokkur, þó æðra dýi fjós-
karlinum, kom upp með ''TuddaJ’-nafn
ið, svo það er tekiðað láni handa mér
af fjóssokka, eins og vænta mátti
Hann hefir aldrei verið hugsjónarikur.
sá vitsmunalegi væskill. Hvorugur
veit að nautið er eitt hið þarfasta og
nauðsynlegasta dýr, sem guð gaf mann-
inum, ,og hefir alla daga verið metið
mest.allra dýra, og látiðfylgja furstum
og konungum, og ein hin voldugasta
þjóðí heimi er kölluð manns og nauts
nafni(Jón Boli). Þetta auglýsia fá
fræði og þekkingarleysi fjóskarlsins.
Hann þekkii nautið sem f jóskarl, en
meira veit hann ekki. Mér er engin ó-
sómi að nafninu, nema að þessu leyti,
að því er[stolið handa mér. Dýrin eru
oft ypparlegrien hirðar þeirra og kaun
ég þar nm dæmisögu, er skeðiá Möðru-
völlum í Nýja íslandi, þegar fjóskarl-
inn hangdi þar við búskap—mun ég
síðar segja kaua.—
Ein af illgirnislegustu álygum fjós-
karlsins er það, að ég hafi nckkru s nni
skrifað í “Þjóðólf'1 eða sé hingað kom-
inn að tilstuðlun Haunesar Þorsteins-
sonar, þó ég hafi gott álit á honura sem
ærlegum manni og föðurlandsvini, þá
fæ ég ekki skilið að ráð hans standi svo
djúpt í tlmanum, að hann hafi ollað för
minni til Ameríku, þar eð hún skeði á
flækingsárum fjósakarlsins þar um
vestuilandið og víðar, og all-löngu áð-
ur en H. Þ. flutti inn i ritstjóra heim-
inn.
Ekki veldur hræðsla þvi að ég skrifa
mig kaupanda Lögbergs, heldur hivt,
að ég olli fjóskailinum meirí kvalar og
umsvifa með því. Enda er óvíst að
honum þætti sagan betri, þó hann vissi
hverégei. En það má Fiegátu kapi-
einniun tita, að eins er nú sem fyr að
ekki er ég hræddur [við kapteins lurk-
iun þótt bonum væri nú beitt á fjós-
loftinu i staðinn á vatni fyirum; og
|>ótt dagiarnir séu orðnir langir og sum
ir kaldir, þá skal ég ekki hopa hárs-
breidd fyrir högguin fjósakarls eins, og
væri betur að færi gæfist fyrir næstu
Egidiusarmessu, sem úr skæii hverjum
okkar yrði bjórvömbin byrðarauki í
svifiicgunum. — Einmitt í "Tudda"-
númerinu er skarnkarl þessi að auglýsa
að hann sknli halda leyndum nöfnum
þeirra er rita í (saur)blaðið. Honum er
ljúft að flytja nafnlausar greinar, en
pað sem hann sjálfur \ill fá aðra til að
gera, hneykslar hann hjá mér. Eu sá
sí gatiserandi gatisti þjóðar sinnar og
ættlands ólánið, fjóskarlinn á fjósloft-
inu og kyrkjumála Bölverkur !
Aður en sunna kveður hinn síðasta
hundadag þetta sumar munu undir og
benjar fjósakarlsins verða blárri og
dýpri en förin eftir kapt.-lurkinn á mér
og íroðan frá (hálf) vitum hans sízt
hreinui en sú er gaus frá honum eftir
að hann, stjðnufullur, blindur, bráð
vitlaus cg spúandi, var dreginn upp
úr’hlandforinni áKateSt. áPálmasuunu
dagskveld 1896, og sem þveginn var af
honum úr skólpkollu á prentstofu Hkr.
meðan aðrir sannkristnir safnaðarlimir
tilbáðu guð sinn í kyrkjunni. Hai n
mun þá hafa verið fulltrúi safnaðarin-.
Því vil ég lofa fjósafinni þessum að
ég skal gjalda honum alt hvað ég frá
honum hlýt,
Sami kaupandi Lögbergs.
Bréf til ritst. Héimskringlu.
“Spádómar um viðskiftadeyfð og
gjaldprot.
Það er eftirtektavert að mörg
málgögn "Mark Hanna”-stjórnarinn-
ar eru að spá, og í sumum tilfellum
vara lesendur sína við í hönd far-
andi verzlunardeyfð og gjaldþrotum;
en reynzlan hefir kent oss að mörg
blöð er hreyfast eftir bendÍDgum
fiá “Wall Street”, hvaðan þau með-
taka sitt árlega ómaga meðlag sam-
fara andlegri fæðu er þeim er sagt
að bera á borð fyrir lesendur sína
fyrir svo mikið hverja máltíð, eru
ekkiætíð áreiðanleg.
Svo eru ýms blöð er fást ein-
göngu við hagfræði og viðskifta-
ástand umheimsins, eitt á meðal
þessara blaða er ‘‘The United States
Investor”, sem eins og nafnið bendir
til, fæst við verzlunarástand og hag
fræðisspursmál: þetta auðkýfinga
málgagn segir I ritstjórnargrein 11.
Febr. þ. á.:
‘‘Ástandið er hræðilegt í vorum
augum, og væri það ekki svo mundum
vér leiða hjá oss að minnast á voðann
sem yfir vofir, en þegar vér sjáum hinn
síðasta hlekk i ksðiu viðskiftalífsins soð-
inn saman fyrir augum vorum, hljótum
vér að vara þjóðina við hættunni.—
Það eru ‘ Trust”-in sem leiða yfir þjóð-
ina hið komandi verzlunarhrun, er að
voru áliti verður stórkostlegra og hefir
víðtækari áhrif til eyðileggingar eignum
hinnar þolanlegu standandi alþýða, en
flest önnur verzlunarhrun er sagan
þekkir”
í sambandi við ofanritaða stað-
hæfing verður hverjum manni er
nokkuð hugsar um framtíðarvelferð
þessa lands, að athuga afstöðu þess-
ara hagfræðismálgagna, gagnvart
fjöldanum er þolir hita og þunga
dagsins, er framleitt hefir með erfiði
og elju alla auðlegð þjóðarinnar.
Það fyrsta er sérstaklega hrífur at-
hygli vort er, að 1892 höfðu banka-
eigendur og skuldabréfa-mangarar
fund með sér fyrir luktum dyrum 1
New York. Málgögn auðvaidsins
sögðu að þessir hagfræðingar hefðu
verið að ræða landsins gagn og
nauðsynjar, og að mikið gott mundi
af leiða. Hvernig málgögnin vissu
það að gott mundi leiða af þessum
leynifundi, er var svo heimulegur að
enginn fréttasnati var viðstaddur,
kom engum til hugar að spyrja að,
vér lásum það á prenti í svo mörg-
um blöðum; vér sem þjóð erum ekki
mikið gefnir fyrir að rannsaka hin
ýmsu þjóðarspursmál er fyrir koma,
vér lftum sem snöggvast á hið ó-
kyrra yfirborð þjóðarlífsins, vér sjá-
um að allir eru að flýta sér, hver
ryðst fram fyrir annan, vér sjáum
að lftilmagnarnir, þeir fjármunalega
veiku, verða undir, eru fótum troðn-
ir, vér vitum að þeir missa lífið, því
engum kemur til hugar að íétta
þeim hjálparhönd í því skyni að
komaþeim á læturna.—Nei, vér höf-
um engan tíma til að reikna út sam-
band, orsakir og afleiðingar; vér
vitum að heimurinn, svona yfirlsitt,
kallar framsókn vora menning og
mannúð og ýmsum öði um nöfnum er
láta vel í eyrum og eru undur hljóm-
fögur, og svo vitum vér að hagfræð-
ingarnir í “Wall Street” hafa vak-
andi auga á velferð þjóðarinnar. (!!)
Nokkrum vikum eftir þenna
leynifund fóru hagfræðisblððin (og
þar á meðal "The United States
Investor”) að ráðleggja þjóðinni að
losa sig við hin svo kölluðu Sherman
silfurlög, er ákváðu að stjórnin
skyldi kaupa vissa upphæð silfurs á
hverjum mánuði, og borga fyrir
silfrið annaðtveggja í slegnu silfri
eða þá f bréfpeningum innleysanleg-
um í silfri. Hagfræðisblöðin sögðu
að þessi lög væru að eyðileggja þjóð-
ina, en væru þau numin úr gildi
mundi verzlun og viðskifti þjóðar-
innar taka svo miklum framförum
að l'ádæmum mundi sæta. Litiu
seinna kom það upp úr kafiriu að
"Wall Street” hagfræðingarnir höfðu
sent prentað nafnlaust bréf til allra
þjóðar-banka-eigenda, hvar í var sagt
að allir bankar er yrðu fyrir þeirri
náð að meðtaka þetta bréf, ættu að
beita öllum áhrifum í þá átt að fá
blöðin til að heimta afnám Sherman-
laganna; en þau blöð er ekki vildu
bergmála þessar kröfur, ættu þeir
(bankaeigendurnir) að neita um all-
ar auglýsingar og yfir höfuð allan
fjármunalegan styrk. Svo var þeim
ráðlagt að skara eldi að köku kyrkju
blaðanna, veita þaim fjárstyrk og
vel borgaðar auglýsingar og fá þau
til að minnast á þetta mál, og benda
á það með hægð að það væri landi
og lýð til blessunar að Shermanlögin
væru nutnin úr gildi, því (hélt bréfið
áfram) alþýða trúir vanalega öllu
sem kyrkjublöðin segja, og þá er að
mestu tilgangi vorum náð. Því
verði þessi lög úr gildi nurain, munu
skuldabréf þjóðarinnar, sem flest eru
f vorum höndum, stíga meir f verði
en íiestumaf oss getur komið til hug-
ar þegar þetta er ritað.
Sagan hefir sannað afleiðing-
arnar af þessu landráðabruggi hag-
fræðinganna. Sherman-lögin voru
numin úr gildi og ein hin mesta
verzlunardeyfð og gjaldþrot fylgja
a eftir. (Framh).
Siourhjöko Guðmunsdóttir Burt.
Svo sem getið hettr verið um I
blöðunum lézt á almenna spltalanum
hér í bænum, hinn 27. f. m. konan
Sigurbjörg tíuðmundsdóttir Burt.
Hún var fædd á Þorgrímsstöðum á
Vatnsnesi í Húnaþingi á Islandi,
hinn 19- dag Nóvember mán. 1858.
Foreldrar hennar voru Guðmundur
Ólafsson og Mildríður Jóhannsdóttir.
Faðir hennar er á líti hér í Winnipeg,
rúmlega sjötugur, en móðir hennar
er dáin fyrir 4 árum, Sigurbjörg
sál. var jörðuð hinn 29. f. m. t St.
Jaines grafreitnum, að viðstöddum
fjölda manna; Rev. J, B. Silcox jós
líkið moldum og talaði bæði heima
og út í grafreitnum, en sra. Bjarni
Þórarinsson hélt aðal-húskveðjuna
heima og bæn út í kirkjugarði. Jarð-
ariörin var hin hátíðlegasta og við-
hafnarnieita að öllu. Sigurbjörg
síl fluttizt með foreldrum sínum
vestur utn haf Þjóðhátfðarsumarið
1874 og settust þau hjón að í Ontario-
fylkinu. Hún var þá nýlega fermd.
Ári síðar fluttizt hún hi> gað til
Winnipeg og vann hér í vist um
nokkutn tíma, en ekki var þess
lengi að bíða, að hún þráði sjálfstæði
og byrjaði hún á því að stofna
þvotta-verkstæði, er hún stjórnaði
með röggsemd og dagnaði. Hún
giptist enskum manni, Burt, og uiðu
þeirra samvistir skammar. Fyiir
ýmsu mótlæti vatð hún, fláræði og
vonbrigðum, en í stað þess, að láta
bugast af slfku og leggja árar í b. t,
þá brynjaði hún sig á móti heimin-
utn setti í sig kjark og stýrði beiut
á fram í drottins nafni, stofnaði hér
stóra saumaverkstofu, sem hú síýrði
um 20 ár og hafði að eins íslenzkar
stúlkur í vinnustofu sinni, stundum
um og yfir 20. Hún helgaði þannig
krafta sína samlöndum sínum, sem
góð móðir og systir, leiðbeindi þeim,
fákunnandi og fátækum, og kom
inn hjá þeim menningu og manndáð
um leið og hún innrætti þeim trú og
guðsótta, þvf að hún var hin mesta
trúkona. Sem sýnishom af því,
hve hún revndist fylkingunni sinni,
ísl. stúlkunum sínum. vel, má t. d.
nefna það, að síðastl. ár galt hún
þeim nokkuð á þriðja þúsund doll-
ara.
Foieldrnm sínum var hún hin
ástríkasta dóttir, mátti ekkert þeirra
mein vita, létti þeim lífið sem mest
hún gat, aðstoðaði móður sína raeð
dæmafárri elju og nákvæmni í hinu
langa og stranga dauðastríði hennar
og reisti henni, látinni, veglegan
minnisvarða og kaus sér sjálf sinn
síðasta hvíldarstað við hlið sinnar
kæru móður. Banamein beggja
þeirra mæðgna mun hafa verið hið
sama, krabbamein. Föður sínum
unni hún hugástum, mátti ekki af
honum sjá, en hjúkraði honum og
studdi hann í hvívetna af dótturlegri
elsku, vakti sjálf yfir honum, er
hann varð fyrir áfalli fyrir 2 árum,
en varð þó að vinna og hugsa
myrkranna á milli, því hún hafði
ósköpin öll fyrir stafni, og það svo,
að fá dæmi eru til þess, að einstæð-
ingskona, mædd og veikluð að
heilsu, geti afkastað slíku sem hún
afkastaði, Hérvið bættist að hún
bar svo marga vandalausa fyrir
brjóstinu, alla sem bágt áttu og hún
þekti, því að brjóstgæðin vor* stök
og aumt mátti hún ekki sjá. Son
lætur hin látna eftir sig, 12 ára, að
aldri, og hafði hún mjög mikið að
bera at því, sem góð móðir, hve
hann fyrirfarandi hefir verið bilað-
ur að heilsu, og fatlaður.
Dauða Sigurbjargar sál. bar þann-
ig að, að hún gekk út í hann með
djörfung og undirgefni, eins ogmað-
ur, sem gengur út í stríð, því að
tveim dögum áður en hfin dó, var
hún heil heilsu, að öðru leyti en því,
að þessi hulda meinsemd þjáði hana.
Hún ráðstafaði þvf húsi sínu áður en
hún gekk á raóti hörmungiani.
kvaddi vinina og fól sig og ástvini
sína guði. í lífsábirgð var hún fyr-
ir 1000 dollurum. — Hér er stórt
skarð orðið fyrir skildi; faðirirm á
gamalsaldri, sorgmæddur, sonurinn
grátinn og öll fylkingm hennar
harmandi og höfuðlaus ber í svipinn,
að minsta kosti. En miuning hinn-
ar látnu lifir í heiðri og blessunar-
óskir til guðs hafa fylgt henni út yf-
ir gröf og dauða, frá öllum þeirn
mörgu, sem elskuðu hana og kunnu
að meta hennar trú, hennar starf,
þrek, djörfung og dygð.
Fáðir Sigurbjargar sál., sonur,
bróðir, og systir þakka Öllum þeim
af einlægu hjarta, sem heiðruðu úc-
tör hennar og biðja þeim blessunar
drottins í bráð og fengd.
B. Þorarinsson.
Sendiö 20c. í silf .i eða nýjum Canada-
eða Bandaríkja frítnerkjum, og ég sendi
yðar strax allar eftirfylg.andi vörur
með pósti: 1 fagran bijósthnapp, 1
pakka af ágætum vasakortum. I pakka
af afmælis og elskenda kortum, 48 fall-
egar myndir af roerkum mönnum og
konum, 1 matreiðslubó.:, 1 sögi bík, 1
lækningabók, 1 draumabók, 1 stafrof
efskenda. Verðmætar upplýsingar um
þaðhvernig fér getið ná'i í auðæfi og
um það hvernig þér getið vitað framtfð
yðar, og hundruð annara hluta.
J-. HL^YIRIA-IisrDEH.
Maple Bark, Kaue Ct., lll U. S.