Heimskringla - 13.06.1901, Blaðsíða 3

HEIMSKRINGLA, 13. JÚNÍ 1901.
í< Anægjan af reykingu j 'rWi *æst; e*ns me^ Þv*að reykja góða é vindla, og mesta nautnin er aðreykja f “the x* i^.-* ( gMÍ Það eru vindlarnir sem eru nafn- a frægastir alstaðar, tyrir óblendni og j ’ gæði. Rey nið (>á, og mun vel gefast. é WESTERN CIGAR FACTORY j rho». Lee, eigandl. W JZ-fN I\| I I.-’T'IO. f

ROBINSON & COHPANY.
1 VHLUNERY UNDRA SALA.
h t s $ y g Yér erum að selja út allan vorn NYJA og NÝ- IÓÐINS kven HÖFUÐBÚNAÐ. Þér þuríið ekki að bíða eftir því að búinn sé til attur sem eigi við andlitslag yðar. Vér höfum þá lbúna og alla til sýnis. Aldrei áður hafið þer haft líkt tækifæri til að velja úr vorum undra byrgðum. Skreyttir hattar— sem áður seldust fyrir $3.00— 12.00, fáið þér nú fyrir $2.00, $3.00 og $5.00. Það ætti ekki að vera nyuðsynlegt að minna ður á að koma sem fyrst. Þér vitið að hið bezta engur fyrst út.
ROBINSOnr <&: co. 400—402 Main St.
ALEXANDRA RJOMA-SKILVINDUR
eru þær beztu og sterkustu.
R. A, LISTER & Co.
ALEXaNDRA
sölu, sem að
Sterkar, góðar,
Hefir hinar nafnfrægu
“CREAM SEPARATOR" til
allra áliti eru þær beztu í heimi.
hægt að verka þær og hollar til brúkunar. Sá
sem hefir löngun til langlífis ætti að kaupa
ALEXANDRA og enga aðra vél.
Aðal agent fyrir Manitoba: t*. Sn’ttnson
R. A. LISTER 5 C° LTD
232, 233, 234 KING ST- WINNIPEG-
flANITOBA.
Kynnið yður kosti þess áður en þér ákveðið að taka yður bólfestu
annarstaðar.
íbúatalan í Manitoba er nú............................... 250,000
Tala bænda í Manitoba er.................................. 35,000
Hveitiuppskeran í Manitoba 1889 var bushels............ 7,201,519
“ “ “ 1894 “ “ 17,172,888
“ “ “ 1899 “ “ ..............2V,922,230
Tala búpenings i Manitoba er nú: Hestar................ 102,700
- Nautgripir............ 230,076
Sauðfó.................... 35,000
Svin...................... 70.000
Afurðir af kúabúum í Manitoba 1899 voru................. 8470,559
Tilkostnaður við byggingar bænda í Manitoba 1899 var... $1,402,300
Framförin í Manitoba er auðsæ af fólksfjölguninni, af auknt m
afurðum lanisins, af auknum járnbrautum, af fjölgun skólanna, af va i-
andi verzlun, af vexti borga og bæja, og af vaxandi vellíðan
almennings.
í siðastliðin 20 ár hefir ræktað land aukist úr ekrum... 50,000
Upp i ekrur.............................................2,500 000
og þó er síðastnefnd tala að eins einn tíundi hluti af ræktanlegu landi
i fylkinu.
Hanitoba er hentugt svæði til aðseturs fyrir innflyténdur, þar er
enn þá mesta gnægð af ágætum ókeypis heimilisréttarlöndum og mörg
uppvaxandi blómleg þorþ og bæir, þar sem gott er til atvinnu fyrir
karia og konur.
í Manitoba eru ágætir frískólar fyrir æskulýðinn.
f Manitoba eru mikil og fisksæl veiðivötn, sem aldrei bregðast.
í bæjunum Winnipeg, Brandon, Selkirk og fleiri bæjum mun nú
vera yfir 5,000 íslendingar, og í sjö aðal-nýlendum þeirra í Manitoba,
eru rúmlega aðrar 5,000 manna. Þess utan eru í Norðvesturhéruðunum
og British Columbia um 2,000 íslendingar.
Yfir 10 millionír ekrur af landi í Manitoba, sem enn þá
hafa ekki verið ræktaðar, eru til sölu, og kosta frá $2.50 til $6.00 hver
ekra, eftir gæðum. Þetta land fæst með vægum kaupskilmálum.
Þjóðeignarlönd í öllum pörtum fylkisins, og járnbrautarlönd með
fram Manitoba og North TFestern járnbrautinni eru til sölu.
Skrifið eftir nýustu upplýsingum, kortum o. s. frv. alt ókeypis, tiJ'
HON R. P. ROBLIM
Minister of Agriculture and Immigration,
WINNIPEG, MANITOBA.
tár af auga en ástargyðjan grætur.
Þá líður fram hjá þeim dökkur svip-
nr, það er dauðinn, hann er svörtum
njúp hulinn, andlit hans er dimt og
mótar þar fyrir holum augnatóftum,
I hendi hefir hann sigð mikla og
hvassa og leiftra af henni geisiabrot
í náttmyrkrinu. Tíminn kinkar
kolli á eftir dauðanum og bendir
loðnum fingri í þá ótt sem hann
heldur. Gyðjan lítur til baka og
sér dauðann skjótast inn um stálriðið
á byggingunni miklu, þá bregður
fyrir glampa í dimmunni fyrir utan,
eftir eitt augnablik kemur haun út
aftur og heldur áfram leiðar sinnar.
Og andarnir bruna áfram um loftið
hjalandi um hluti sem mannsandan-
um hefir enn ekki til hugar komið,
um háíleyga og dýrðlega hluti sem
menn enn ekki hafa lært en sem rún-
irnar á töfiunum boða í framtíðinni.
Þau láta sig bera með hraða jarðar-
arinnar yfir í ljósaskiftin þar sem
nóttin breytist í dag. Þar er maður
á bæn. Kuldabros leikur um varir
tímans þegar hann sér hann, það er
tvent sem honem dettur í hug, fyrst,
að hann lyftir höfði og höndum
ákallandi guð sinn á sömu hæðum
þetina morgun sem kvöldið áður—
en þær hæðir eru nú fyrir handan
hnöttinn— annað, að þetta er mað.
urinn sem læðst hafði að bróðir sín-
um sofandi í náttmyrkrinu og drepið
hann. í fjarlægðinni heyrist flug-
þys hatursnornarinnar semt brunar
með hraða miklum um yfirborð
hnattarins, því hún er önnum kafin,
og hvás höggormsins heyrist af og
til. Dauðinn með glampandi sigð-
ina í hendi birtist einnig á ýmsum
stöðum því hann hefir líka ærið að
starfa.
Yorgyðjan heldur áfram hring-
ferð sinni og dreifir sæði frjófgunar-
innar og blómskrúðsins yfir spiltann
og sundurmarinn jarðveg og blóð-
uga velli. En tímiun og ást-
argyðjan svífa samhliða burt frá
jörðinni út í geiminn.
Erendur Júlíus Ísleifsson.
“Bók bókannau.
’ Kallið eigi hið vonda gott
og hið góða vont.
Það er mjög sorglegt að vita til
þess hvað biblían eða “heilög ritn-
ing“—“bók bókanna", bezta bókin
sem heimurinn á, mætir á þessum
tímum miklu og stundum ófyrir-
leitnu hnjóði í ræðum og ritum,
leynt' og ljóst. Þetta á að sjálfsögðu
að mjög miklu leyti rót sína að rekja
til hinna mörgu rangfærðu og mis-
skildu lærdóma, ‘sem biblíunni eru
eignaðiraf hinum ýmsu “orþódoxu“
kyrkjudeildum. Þegar litið er á
þann breytilega skoðanamun, sem
kemur fram hjá þeim kyrkjudeilda
fjölda, er allar hafa lagt biblíuna til
grundvallar undir trúfræðiskenslu
sína og þegar menn sjá þessar kirkju
deildir fyliast andlegum hermóði,
hervæðast hver gegn annari, oft og
tíðum búnar að eigi sem sæmilegust-
um vopnum samfara ókristilegum
yfirdrepskap af ýmsu tægi; þegar
menn sjá þessar deildir ota saman
flikkum sínum og berjast hamram-
liga um setningar og orð úr biblí-
unni, þessari bók, sem þær allar við-
urkenna “guðs opinberað aorð“ og
mælisnúru fyrir líferni manna í
heimi þessum, þá skyldi engan undra
þótt utankyrkjumenn, sem hafa opið
auga fyrir þeirri hræsni og spillingu,
er óneitanlega ríkír innan vébanda
kyrkjunnar, finni hjá sér ómótstæði-
lega köllun til að fletta ofan af slíku
og verður þeim einnig naumast láð,
þótt þeim verði á að gera skop að
þeim hégóma að hnakkrífast um
jafnvel lítilmótlegasta efni, þar sem
ekkert minna en s i ð a b ó t heimsins
á hlut að máli. Hitt er meira og verð-
ur aídrei bót mælt, hve gjarnt þess-
um mönnum er á að láta svæsnustu
hótfyndni sína koma niður á biblí-
unni sjálfri, rétt eins og hún sé orsök
í því sem aflaga fer í kyrkjunni.
Slfkt er í vægasta máta sagt, sorgleg
blindni. Og en hryggilegra er það
hvað fáir verða til þess að leggja
biblíunni liðsyrði, er ekki beri á sér
þaun kyrkjublæ, að það mæti kyrku
legri fordæmingu hjá þeim sem
standa utan kyrkjunnar.
Það rennur mörgum til rifja hinn
ægilegi morðvéla útbúnaður stór-
þjóðanna og blóðsúthellingar þeirra
og er það eigi að ófyrirsynju. En
ætti mönnum síður að renna til rifja
allar tær Jtilraunir sem gerðar eru
til þess að ,mynda andlegt lff þjóða
og einstaklinga, en það gera þeir, er
leitast við að rífa niður biblíuna, því
þeir hafa ekkert að bjóða f staðinn
annað en hégóma erstenzteigimeira
fyrir mæðustormum mannlífs þessa
en fis fyrir vindi.
Hvað væri heimurinn ef ekki
væri biblían? Hvað var Ameríka
áður en biblían fluttist til hennar?
Hvað var Japan áður en biblfan tók
þar við stjórnartaumunum? Hvað
var sjálf Evrópa, höfuðstðð menn.
ingarinnar, áður hún eignaðist hnoss
þessa? Lesið þér, sem viljið útrýma
biblíunni, gaumgæfilega mannRyns-
söguna og vitið hvers þér verðið
varir. Ég býst við þér vitnið í speki
forn-Egypta, Grikkja, Rómverja og
Austurlanda þjóðanna. En hver
sem les sögu þeirra þjóða með at-
hygli, hlýtur að viðurkenna að þess-
ar þjóðir höfðu lifað sitt fegursta er
Kristur kom í heiminn, og voru
orðnar svo djúptfallnar í siðferðislegu
tilliti að þær áttu sér ekki uppreisn-
ar von af sjálfsdáðum. Hin óum-
ræðilega nýrri tíma heimsmenning á
rót sína að rekja til Krists. Heims-
menningin er og verður ætið kjölfar
kristindómsins. hiblían er sú eina
bók, sem hefir varðveitt og varðveit-
ir kristindóminn ómengaðan. Þann-
ig má biblían skoðast sem móðir
heimsmenningarinnar. Það er hún,
sem hefir beint anda mannsins út í
himingeiminn óendanlega til að
stika fjarlægðir himinhnattanna,
mæla stærðir þeirra og þyngd. Það
er hún, sem hefir opnað syrir þeim
hinn ósýnilega heim, Það er hún,
sem hefir kent þeim að framleiða
gufuaflið og rafmagnsaflið. H ú n
er frurakvöðullinn að verksmiðjun-
um, járnbrautunum, málþráðunum,
hljóðberunum — í stuttu máli, öll-
um hinum stórfengilegustu nýrri
tíma uppfundningum og fræðikerf-
um, Hver getur mótmælt þessu?
Að útrýma biblíunni er blátt áfram
morðtilraun í andlegum skiln
ingi.
Það er því mín vinsamleg bend-
ing til allra þeirra sem finna hjá sér
köllun til þess að benda á einn eða
annan galla hjá kyrkjunni að forðast
eftir mætti að láta aðfinningar og
vandlætingar sínar bitna á biblí-
unni, ekki svo að nokkur hætta sé á
þvf, að hún líði nokkurn hnekkir
við það, en það er svo undur hætt
við að tilraun sú verði þá alt annað
en að tilætluðum notum.
Eitt er það sem öllum göfugum
og sannleikselskandi mönnum kem
ur saman um, sem sé, að það sem
kemur frá guði, verður aldrei af
mönnum brotið á bak aftur, en það
sem með ósönnu er honum eignað
hrynur af sjálfu sér.
Orð öldungsins Gamalíels eru
sönn og ódauðleg og vil ég því leyfa
mér að heimfæra þau hér upp á og
segja: “Hættið öllum meiningar-
lausum árásum á biblíuna, því ef hún
er frá mönuum komin, fellur hún
sjálfkrafa, en sé hún frá guði komin,
megnið þér ekki að bæla hana niður.
Hættið því, svo þér ekki verðið
fundnir í að vilja stríða gegn guði.
Kalliðeigi hið vonda
gott og hiðgóða vont.
S. V.
(Jasawiii PaCIFIC KaIL’Y.
er vid því búin
5. ILÆAXI
að bjóða ferðafólki verðlag
MEÐ SKIPUNUM:
“ALBERTA”
“ATHABASCA”
“MANITOBA”
Þau fara frá fort William tii Owen
Sound, hvern
ÞRIÐJUDAO.
FuSTUDAG og
SUNNUDAG.
Þaðan með járnbrautum til
TOROTNO, HAMILTON,
MONTREAL,
NEW YORK
OG ALLRA AUSTUR-BORGA.
Leitið upplýsinga hjá:
Wm. STITT C. E. McHPERSON,
aðstoðar uraboðs- aðal uraboðsmaður
maður farþega farþegalestanna.
lestanna.
WINNIPEG.
Bonner & Hartley,
Lögfræðingar og landskjalasemjarar.
494 Main St, -- - Winnipeg.
R. A. BONNER. T, L. HARTLEY.
Maciaalí, Haiari & Wlitla.
Lögfræðingar og fleira.
Skrifstofur í Canada Permanent Block.
HUGH J. MACDONALD K.C.
ALEX. HAGGARD K.C.
H. W. WHITLA.
OLI SIMONSON
MÆLIR MEÐ SÍNU NÝ.TA
718 Main 8tr.
Fæði $1.00 á dag.
F. C. Hubbard.
Lögfræðingur o. s, frv.
Skrifstofur í Strang Block 365 Main St.
WINNIPEG --- - MANITOBA.
196 Lögregluspæjarinn.
“Ég els k a þi g !’’ En Louisa litla var ekki
Eva í öllum skilningi. Henni verður bilt við;
hún fölnar eins og vax og ætlar að kalla upp, en
rankar við sér og’gerir það ekki. Hún verður
rauð sem blóð. Hún segir lágt og eins og með
hluttekning:
“Ert þú þá alveg eins og hinir ?” Hún lít-
ur á hann alvarlega og dregur þungt andann;
hún lætur höfuðið falla á bringu niður, þegir
nokkur augnablik og segir ísvo: “Og ég elska
þig !” De Verney verður ráðalaus; honum fall-
ast hendur; hann er ærlegur drengnr og getur
ekki fengið af af sér að vera ókurteis við varnar-
lausa konu, jafnvel þótt hún sé m^rðingi; hann
segir látt og einurðaileysislega:
“Yður—yður skjátlast, háttvirta frú; ég er
ekki eins og hinir !”
“Skjátlast! hvað er þetta?” segir hún, snýr
sér að honum og sýnir honum nafnspjaldið. “Og
þér komið hingað til þess að—til—til þess að
svívirða mig ! og ég hélt þér væruð betri, hug-
rakkari, göfugri en hinir. Hamingjao góða ! er
þá loksins enginn lifandi maður ærlegur til á
öllu jarðríki ?” Hún fer að gráta
“Ég—ungfiú—ég-ég !” íegir de Yerney
stamandi og vandræða'.epa og gengur nokkur
skref áfram, en Louisa þrííar haudlegg hans og
segir einarðlega: "Hafið þór ekki hátt!” Þa i
heyra til Ágústs nið-. i fyrir. Augi abliki síðar
kallar hann óþýðlega á móður aír.a.
“Ó, hamingjan góða hjálpi mér !” segir hún.
“Hanndrepur okkur bæði!”
Lögregluskæjarinn. 197
“Verið þér óhrædd, ungfrú!” svarar de
Verney; “ég skal verja yður”.
“En þér sjálfur ?” spyr bún; augnabliki síð-
ar heldur hún áfram: ‘ Fljótt! ég befi ráð !'* og
hún bendir de Verney að fara inu í þarfindahús*
ið. Þetta ráð tekur hann; hann heyiir fótatak
Agústs í stiganum og nú kallar hann hátt:
“Louisa; það verður ekkert .leikið í kveld !
ég flyt þér fréttir, Louisa!”
"Eg er hérna, Ágúst!” kallar hún. Hún
lokai dyrunum á eftir de Verney og fer ú móti
Ágúst. De Verney hepnast að opna aftur dyrn-
ar og hafa rifu á milli stafs og hurðar, Hann
leggur við eyrað og heyrir þessi orð:
"Hvað viltu?” spyr Louisa.
“Gefðu mér fyrst og fremst einn koss fyrir
fréttirnar, sem ég flyt þór !”
“Fréttir ! hvaða fréttir?”
“Kossinn fyrst!”
“Hérna !—hvaða fréttir ?”
"Glímumaðurinn grímuklæddi heflr gleymt
þvi að ég er hér í bænum”.
“Uss ! eru þetta allar fréttírnar?” segir
hún önug.—Stundar þögn, svy heyrir de Verney
þetta: “Gerðu það ekti ! hugsaðu um hættuna!’
Þau eru að fjatlagjast de Verney. Þá sfgir
Ágúst hátt:
“Hættuna ! hvaða b......hættu? Ég sl al
brjóta hvert eina t btiu í þrælnu u !”
"Fáðu nór það jtá!” hejrir de Veriey að
Louisa se^ir.
“Nei, ég held nú siður ! Þú ert undarleg
þykir mér; ég sleppi þer aldrei, skil það aldrei
200 Lögregluspæjarínn.
“Hefir þú gleymt því, sem þú lofaðir? Þú
ætlaðir að útvega þjón handa henni frú Lieber”.
"Vissulega hefi ég ekki gleymt því”, svarar
de Verney. “Ég lofaði að gera það á morgun”.
“Og ætlarðu þá að gera það áreiðanlega?”
“Já, já”.
“Það er gott og blessað; ég treyfeti þér! Ef
þú ekur út i garðinn á morgun, þá geturðu af-
hent mér það í kringum klukkan þrjú.
“Þér er óhætt að treysta mér á morgun”,
svarar de Verney og leggurmeiri áherzlu á orð
sín en hann ætlaði að gera.
Þegar hann gengur niður götuna hugsar
hann með sjálfum sér: “Ég er ekki nógu góður
leikari”. Þegar hann keuaur að hliðinu sér hann
frú Lieber alveg dauðuppgefna, blásandi og más-
andi, óhreina og illatil reika og húu heidur á
kisu í fanginu.
Nú mundi de Verney eftir Reguier. Þegar
hann hefir gengíð spöl korn mætir hann honum.
• Hvers vegna lézt'u mig ekki vita þegar Louisa
kom aftur ?” spyr de Verney kuldalega.
“Ég—ég horfði í aðra áttina; ég horfði á
gömlu konuna, og stúlkau var komin svo ná-
lægt mór áður en ég tók eftir henni, að ef ég
hafði reynt að gefa þér nokkra hendiugu, þá
hefði hún hlotið að verða þess vör”.
“Þú tókst* það ráð sem vænst var þegar i ó-
efni var komið. Það suerist nú alt saman til
góðs oz þvf ætla ég e'cki að ámæla þér í þetta
skifti, en mundu ef ir því að h»fa augun hjá
þér i næsta skifti ! koml i nú upp í kerruna, við
skulum faia niður í bæ”, segir de Verney.
Lögregluspœjarinn. 193
vinnustúlka. Ekki er djöfullinn iðjulaus í heim-
inum og ekki eru störf hans úl einskis. hann er
heldur ekki húsnæðislaus, að hann skuli vera
hýstur i hjaita jafn fagurrar konu og Louisu; er
það þó ekki makalaust að sýnast annar eins
elskuverður og töfrandi engill og hún, en ala i
hjarta sér morðdjöfulinn; hugsa um það öllum
stundum hvernig hún geti ráðið af dögum sak-
laust barn með svikum og vélráðum ?”
Hánn leitar án afláts, en finnur ekkert er
hann fýsir að sjá að eíns þrjú lítil minnisblöð,
rituð með sömu hendi og bréfin gúðu; þau eru
öll rituð á þýzku, Þetta vekur hjá honum þá
fullvissu, að latínuletrið í bréfunum hafi ekki
verið af neinni tilvíljun eða hirðuleysi. Hann
heldur áfram að leita, en lætur alt í sömu skorð-
ur aftur til þess að vekja engan grun,
Loksins finnur hann blað, sem minnir hann
á utanáskriftina á bréfum til Hermanns efna-
fræðings. Þetta styrkir enn meira ætlun hans
og grunsemd og vonast hann nú eftir að finna
fleira, en eú von svikur hann; hann Htur á úrið
sitt, það vantar fjórðung í sex. Hann lætur
alt í róttar skorður og tautar fyrir munni sér:
“Það er þá ekki feitt að sleikja. Það sannast
hér að ekki eru allar ferðir til fjár. Ég verð að
flýta mér sem mest”. Hann er á ferðinni fram
aðdyrunum, en alt i einu fær hann svo mikla
geðshræringu, að hjarta hans hættir nálega að
slá í brjósti hans; hann heyrir kvennmannsrödd
niðri í húsinu. Það er Louisa. Hann hlustar
stundarkorn. Hún kemur upp stigann. Sumir
menn eru þannig að allar þeirra athafnir stjórn-