Heimskringla - 13.06.1901, Blaðsíða 2

HEIMSKKINGLA 13. JÚNÍ 1901.
Heimskringla.
PUBLISHED BY
The Heimskringla News 4 Pablishing Co.
Vert blaðsins i Canada og Bandar. $1.50
um irið (fyrirfram borgað). Sent til
íslands (fyrirfram borgað af kaupenle
um blaðsins bér) $1.09.
Peaingar sendist í P. 0. Money Order
Kegistered Letter eðaExpress Money
Order. Bankaávisanir á aðra banka en í
Winnipeg að eins teknar með afföllum
B. L. RaldwinNon,
Editor & Manager.
Office : 547 Main Street.
P.O. BOX 407.
Talþráða einveldið.
Þess var getið hér í blaðinu fyrir
fáum vikum, að “Bell Telephone”-
félagið ætlaði að fá sér nýjan ráðs-
mann þann 1. Júlí næstk., og að árs-
laun hans ættu að vera hundrað
þúsund doll. 4 ári. Almenningur
manna mun eiga bágt með að skilja
í hverju þeir hæfileikar eins vinnu-
manns geti verið fólgnir, sem veita
félaginu jafngildi þeirra §100,000
sem hann 4 að íá í árslaun. Sjálfur
er maður þessi ekkert líklegur til
þess með eigin erflði að vínna félag-
inu inn einn flmtugasta part af þess-
um launum, og þess vegna er það sjá-
anlegt að laun hans verða að koma
af ávextinum af vinnu þeirra
annara manna og kvenna sem félag-
ið heflr í þjónustu sinni, eða með of-
háu veiði á notgun talþráða félags-
ins. En hvort sem heldur er, þá
eru hér auðsæ ójöfn skifti vinnu og
vkinulauna. Enginn maður getur
af eigin ramleik og án mikillar auð-
legðar i gróðafyrirtækjum unnið sér
inn aðra eins upphæð á einu ári eins
og þessi maður á að fá í laun. Þetta
vtít og sér almenningur, og þetta
atriði ásamt fleiri slíkum, er ein af
aðalorsökunum til óónægju verka-
lýðsins við vinnuveitendur, og verk-
faila þeirra sem tiðkast æ meir með
degi hverjum. Það skapar ósjálf-
rátt oghlynnirað jafnaðarstefnunni
sem nú er að ná þeimmun meiri
vexti og viðgangi í heiminum, sem
þjóðirnar öðlast meiri og almennari
mentun og þekkingu. Þessi jafnað-
arstefna er svo iangt á veg komin í
ýmsum sttiðum f bandaríkjgunura, að
einveldisfélögin eru farin að lúta í
lægrahaldi fyrir henni, og þar með
er Bell Telephone félagið, Ýmsir
bæir og borgir í Bandríkjunum hafa
svo árum skiftir kept upp á eigin
reikning mót þessu okurfélagi, og
það svo vel að félagið hefir verið al-
gerlega útbolað úr sumum þeirra,
svo sem eftirfylgjandi tafla sýnir.
fór að vakna meðvitundin um sam-
kepnis möguleika bæiafélaganna við
þetta Bell félags einveldi. Fyrir 6
árum síðan voru í Bandaríkjunum
682,000 “Telephones” og voru þær
allar undir umsjón Bell-félageins.
En í fyrra í Júní voru þær orðnar
2,500,000, svoaðá 6 árununum höfðu
samkeppifélögin aukið “Telephone”
töluna um nálega 2 miliónir, þar sem
Bell-félagið hafði ekki nema tæp
700,000 “Telephones” eftir meira
en 20 ára starf í landinu. Keppi-
fölögin seldu notgun talþráða sinna
svo miklu ódýrar en Bell-fél. gerði.
Bell-Telphone félagið kveðst hafa 800
þús. áskrifendur sem áuöxt af
fjórðungs aldar starfl. En keppi-
félögin hafa nú, þegar einn þriðja
fleiri áskrifendur, eða 1,200,000 eftir
ad eins 6 ára tilraun.
Að þessi keppifélög hafa fengið
svo miklu fleiri áskrifendur á svo
fáum árum, kemur auðvitað til af
því að þau selja svo mikið ódýrara
en Bell félagið, eins og taflan að
framan sýnir. Þessi félög standa
sig þó vel við að selja með því verði
sem þau gera, þótt verð þeirra sé
ekki meira að jafnaði en tæpur helf-
ingur á við verð Bell-félagsins,
Þegar það er athugað að Belifélagið
hefir 800,000 Telephone kaupendur,
og að hver þeirra borgar að jafnaði
meira en helflngi hærra verð en
keppifélögin setja, þá er það engin
furða þó félagið geti borgað ráðs-
manni sínum $100,000 í árslaun.
Segjum að Belifélagið setji hverjum
kaupanda $25.00 meíra um árið fyrir
notgun Telephona sinna heldur en
keppifélögin gera, þá heflr það í ár-
legan gróða réttar tuttugu milióiiir
doll. fram yflr það sem sanngjarnt
er. Það er þetta sem heflr komið
ýmsum bæjum f Bandaríkjunum til
þess bæði að koma á fót sínum eigin
Telephone-þráðum og eins til þess
að leyfa öðrum félögum að keppa
við Bell-félagið. I Ontario eru um
40 Teiephone-félög, en þao hafa lít-
ið afl til að keppa við Bell félagið.
Hlutabréf Bell-félagsins seljast nú
fyria $1.70 hvert doll.virði, svo að
það er auðséð að þau eru vel borg-
andi eign. Það sem sérstaklega er
óþolandi við starfsaðferð þessa fé-
lags er það, að eftir þvf sem það fær
fleiri áskrifendur f einni borg, eftir
þvf hækka þeir ársgjalðið fyrir
notgun talþráðanna. Þessi aðferð
er þveröfug við það sem gildir í öll-
um öðrum verzlunarstörfum, og
þetta eykur óánægju fólks yflr því
að verða að lúta ánýðslu félagsins.
Það virðist sannarlega kominn tími
til þess að íbúarnir í þessu fylki fari
að hugsa um þetta mál. Eftir' því
sem íbúatalan hér vex og þeim
fjölgar sem nota þurfa talþræði í
viðskiftum við meðborgara sína, eftir
því eykst þörfln á því að fólkið eigi
sína eigin málþræði, bæði hér í bæn-
og í öðrum stöðum fylkisins.
Keppi-
veröið.
Einveldis-
verðid.
w a ® CQ & W gg w
Bæir, S 3 ** o C 3 r § *-** 00 CT P- o B -t *-•* 0D cr O 3
c+- co
Graud Rapids. Mich 1,300 $36 $24 $72 $60
Newton, N J .... 800 400 36 24 60 60
Fort Wayne. Ind .... 1,600 527 36 24 72 48
Toledo, Ohio .... 2,200 452 54 24 72 72
Cleveland, O 48 36 120 72
Columbus, O 1,800 40 24 54 40
Caro, Michigan .... 700 100 20 15 40 24
Ashtabula, Ohio .... 725 175 24 18 36 21
Greenville, S. C 450 24 18 40 30
Frederick. Ind .... 530 100 25 15 50 36
Hagersto.wQi Md 100 25 15 50 36
Chambersbarg, Md .... 450 * 50 25 15 50 36
Carlisle, Ma .... 350 65 25 15 50 36
York, Md 850 25 15 50 36
Columbia, Md .... 600 125 25 15 50 36
Lancaster, Md 500 25 15 50 36
Richmond Va 1.180 86 24 60 40
Roanoue, Va .... 400 30 20 48 30
Carbondale, Pa .... 300 225 24 18 54 25
Beloit, Wis .... 425 400 24 12 48 30
Flosciusko, Minn ... 270 40 24 12
Hart, Mich .... 600 300 15 12
Fayette, Ind 400 30 18 48 36
Des Moínes, Iowa .... 1,200 735 21 18 72 60
Fi á Chicag-o.
Bell Telephone íélagið hélt því
igi fram að starf þeirra væri eðli-
vt einveldi (Natural Moncpoly)
■ fólk virtíst lengi vel trúa þessu.
i þegar félagið fór að verða of
rðdrægt í viðskiftum, þegar fólkið
i- að finna til þess að það væri látið
rga ósanngjarnlega háar upphæðir
rir notgun talþrfiða félagsins, þá
CHICAGO 25. Mt
Aldrei áður í t,ögu vor (
íslendinga, heflr verið jafnn
og fjör og áhugi í félagsskap;
e’ns og þenna liðna vetur, ei
aldrei fiður verið jafn ötulir (
félagsmenn sem þeir stúd
Guðmundur Bjarnason og f
Júlíus Jóhannesson. Má þakka
þeim það að mestu að íslendingafé-
lagsdeild sú, er stofnuð \ ar hér um
nýárið fékk framgang; það er og
ljós vottur þess að Chicago fsl. eru
ekki gersamlega horfnir í sjóinn,
þrátt fyrir gleði og glaum umheims-
ins. Það er áður rækilega búið að
skýra frá stefnu og tilgangi félags
þessa og heflr jafnvel verið birt á-
grip af lögum gess í blöðúnum, svo
óþarfl virðist að skýra það frekar.
allir landar ættu að skilja hvað b áð-
nauðsynlegt það er fyrir oss að
halda saman, hafa sem mest saman
að sælda sem íslenzk þjóð í Vestur-
heimi og beinasti og bezti vegnrinn
til þess er auðvtað sá, fyrst og
fremst að hafa einhvern uppbyggi-
legan íslenzkan félagsskap, einmitt
samskonar “félög” og löndum hér
hefir hugkvæmst að mynda, nefnil.
í deildum er ná yflr alla Ameríku, er
þetta því nauðsynlegra sem við er-
um strjálir og fámennir.
Ég lít svo á sem þetta íslend-
ingafélagsmál sé eitt hið helzta fram-
faramál vor Vestur-íslendinga, sem
nú er á dagskrá, og skjátlist mér
ekki í því, ættu allir ísl. að kynna
sér það út í ystu æsar, ræða um það
og rita eins skynsamlega og rétt
sem þeim er auðið. Vér höfum bú-
ist við, og búumst enn við, að félagíð
fái góðan byr hvervetna meðal Isl.
í álfu þessari, og án þess að verða að
neinu ágreinings-málí. Vér þvkj-
umst hafa stigið fyrsta sporið í rétta
átt og vonumst því til al allir sannir
landar, taki saman höndum og fylgi
oss og það sem fyrst. En fari svo að
það mæti mótbárum, dettur oss engan-
vegin í hug að leggja árar í bát,heldur
halda áfram þar til takmarkinu er
náð, sem er að sameina alla Islend-
inga beggjamegin hafsins í bróður-
legri samvinnu og félagsskap; þá
fyrst er björninn unninn.
Ég hef tekið eftir því að sumir
af fréttritum Winnipeg-blaðanna
(Hkr. og Lögb.) kvarta undan því
að íslenzk tunga Cg þjóðerni sé að
smá hverfa sökum þess hvað lítið sé
gert því til varðveizlu. Vilja ekki
þessir sömu landar gangast fyrir að
mynda deildir, hver í sinni bygð,
eða álíta þeir ekki að félagshug-
myndin sé þess verð að henni sé
framfylgt. Ég er einn af íhalds-
mönnum tungu vorrar og þjóðernis
og hefl þá skoðun að við Vesturísl.
ættum svo sem af sjálfsögðu að
Ieggja mikið í sölurnar fyrir móður-
máli voru, án þess það hinsvegar
staudi oss að neinu leyti fyrir þrifum,
sem vel nýtir borgarar þessa lands.
Að sönnu veit ég að til eru þeir
landar vestan hafs, er álíta sig því
sælli, því fyr er þeir hverfa inn í
hérlent þjóðlíf og verða þar að núlli,
en sem betur íer eru hinir fleiri, er
hafa likar tilflnningar í brjósti sér
til íslands og þjóðarinnar þar heima
og skáldin okkar hafa æflnlega ftaft,
sem helga því allar sínar dýp3tu og
blíðustu tilfinningar, sem si og æ
hafa myndir Fjallkonunnar í huga
sér, sem daglega muna eftir æsku-
stöðvunum, “þar sem fyrst við feld-
um tár, og fyrst vort gladdist
hjarta”. Það er einmitt þetta sem
er eitt af aðaiskilyrðum félagsins,
það á að minna oss á fósturjörðina
og koma oss í enn nánara samband
við bræður vora og systur hinumeg-
in hafsins.
Það væri annars æskilegt að
sem flestir af fréttritum ísl. blaðanna
í Winmpeg létu í Ijósi álit sitt um
félagið; en sérstaklega væntum vér
þess að ritstjórarnir Iáti til sín heyra
í þessu máli, hvort sem þeir eru
með því eða móti; séu þeir því mót-
fallnir vegna einhverra galia er á
því kynnu að vera (Brotalöm á þess-
um háttum) þætti oss vænt um að
þeir vilöu benda oss á villurnar, svo
hægt sé að kippa því í lag sem betur
má fara. Lög féiagsins eru ekki
staðf'est til eilífðar, heldur standa
þau til breytinga eftir þörf og sam-
komulagi hinna sameinuðu deilda.
Eins og sjá má af lögum félags-
ins, á hver deild að hafa sérstakt
nafn, Chicago-deildin hlaut nafnið
“Lindin”, hú er nú vel komin á lagg-
irnar og tekín til starfa af mesta
kappi, fund heldur hú mánaðarlega
og þykja þeir hinir ánægjaulegustu.
Á síðasta fundi var meðai annars
leikið stutt Jeikrit í einum þætti,
eftir stúd- theol, Sig. Júl. Jóhannes-
ton, og þótti það hin bezta skemtun,
A sama fundi var rætt h'ð marg-
umrædda Þjóðminningardagsmál, og
eftir nokkrar umræður í því máli
komust menn að þeirri niðurstöðu að
heppilegt mundi að senda áskorun
til næsta alþingis íslands um að lög-
ákveða nú í sumar einhvern þann
dag er þeir álitu heppilegastan og
eeztan.fyrir alla þjóðina, hvort sem
það væri 2. Ágúst eða einhver annar
dagur. Það var því þegar kosin 5
manna nefnd er heflr samið og sent
áskorunina; sem er þannig:
“Háttvirta alþing íslands!
Sú skoðun virðist ryðja sér til rúms
meðal Islendinga bæði austan hafs og
vestan. að æskilegt sé að halda árshátíð
þar sem þjóðin minnist sjálfrar sin, ef
svo mætti að orði komast, þesskonar
hátíðir hafa verið haldnar nú nokkur
undanfarin ár og að voru áliti orðið til
þess að vekja og glæða nýtt fjör og nýtt
líf Hins vegar hefir menn greint á um
það, hvaða dag ætti að velja til þessa
hátíðahalds; hefir sinn dagurinn verið
haldinn i héraði hverju að heita má og
er þesskonar sundrung óheillavænleg í
alla staði. Aðaltilgangi—sem er að allir
Islendingar haldi sameiginlegan afmæl-
isdag þjóðarinnar—er með þvi að miklu
leyti raskað; það er ekki lengur þjóð-
bátið eða þjóðminningardagur, heldur
héraðshátíðir.
Af ofangreindum ástæðum 6r það
að “íslendingafélagið” i Ameriku
leyfir sér hér með allra virðingarfylst
að skora á hið háttvírta alþingi íslands
að lögákveða i sumar einn alsherjar
þjóðminningardag. sem haldinn sé ár-
lega á öllu landinu.
| Félaginu þykir sem íslendingar
heima eígi að ráða því hvor þessi dagur
sé og gangi á undan í þvi máli og telur
vist að landar þeirra hér vestra eða
hvar sem er i heiminum, taki upp þann
sama dag umyrðalaust, hver sem hann
verður.
Chicago 30. Apríl 1991.
I umboði “Islendingafólagsins”.
Grímur Guðmundsson.
Guðmundur Bjarnasan.
Guðrún Holm.
Sig. Júl. Jóhannesson.
Steinun Bjarnadóttir.”
Af þessu geta menn séð að fé-
lagið er þegar tekið til starta af
kappi miklu og takist því að fá þenna
dag lögákveðin í gegnum þing, heflr
það þegar unnið stórt verk jafnlengi
og búið er að rífast um þetta mál
og engu orðið ágengt, og úr því
þingið er ekki sjálft búið að ákveða
daginn, sem það hó hefði átt að vera
búið að fyrir löngu líðan.
Sýni nú Vestur-íslendingar að þeir
séu annað en eorinn úr þjóðinni, eins
og sumir halda fram að þeir séu,
sýni þeir nú að þeir séu menn,
sannir fslendingar sem vilja heill og
sóma þjóðar sinnar, sýni þeir það
með því að bjálpa til að útbreiða,
lífga og glæða þenna nýbyrjaða fé-
lag3skap svo að við nú með nýrri ö!d
getum byrjað nýtt félagsskaparlíf og
ekki þurfi lengur að álasa oss fyrir
að vera eftirbátar allra annara
þjóða, í því sem er gctt og göfugt.
Væri ég í dag spurður að hver væri
versti galli vor íslendinga, mundi ég
hiklaust svara þessu, það er ó f é -
lagslyndið sem vér höfum tekið
—helzt til of mikið af—í arf frá for-
feðrum vorum. Er eigi laust við að
sumir vorra beztu manna, hafl fund-
ið til þessa ófélags3kapar hjá þjóð
vorri; t. d. Jónas Hallgrímsson, þar
sem hann ritar (meðal annars á
þessa leið:
“Óskandi væri íslendingar færu að
sjá, að það er aumt líf og vesælt, að
að sitja si ’n í hverju horni og hugsa
um ekkert nema sjálfan sig, og slíta
svo sundur félag sitt og suipta sundur
afli sínu í svo marga psrta sem orðið
getur—í stað þess að halda saman og
draga allir einn taum, og hugsa fyrst
og fremst um heiður og velgengni lands-
ins, íslands, sem öllum góðum ís-
lendingum æ‘.ti þó að vera í fyrirrúmi”.
Síðastliðið haust bættust tveir
mentamenn við í hóp vorn, þeir
stúdentarnir Sig. Júl. Jóhannesson
og Guðmundur Bjarnason, sem nú
hefir fengið góða stöðu við Newberry
bókasafnið hér í borginni. Er hinn
fyrnefndi vel kunnur sem skáld og
rithöí'undur, heflr verið ritstjóri
tveggja blaða á Islandi fyrst við
“Æskuna”, er hann sjálfctr stofnaði,
og síðan við “Dagskrá”. Menn
tóku eftir því heima á Fróni, að rit-
snild þessa unga rithöfundar skaraði
fram úr ýmsum hinna eldri samtíð-
armanna hans; lýsir ritsnild hans
sér vel í ýmsum ritgerðum er eftir
hann sjást í “íslandi” og víðar.
Alr, Jóhannesson er sá fyrstiog helzti
frumkvöðull “íslendingafélagsins”,
enda s . langduglegasti, gáfaðasti og
þprasti landi er hér hefir nokkru
sinni dvalið. Hef'ðum við Vestur
íslendingar marga aðra eins
hæflleikamenn meðal vor, mundi
auðveldara að tryggja bræðrabandið
milli Vestur-og Austur-íslendinga.
Á sumardaginn fyrsta (25. f. m.)
héldu Islendingar samsæti að heim-
ili Mr. Jóns Jónssonar hér í borginni,
í þakklætis- og heiðurssyni við hra.
stúd. theol. Sig. Júl. Jóhannesson,
sem heflr lesið hér guðfræði í vetur
við prestaskóla Dr. Passavants.
Skólabróðir hans Guðmundur stúd.
Bjarnason, setti samkomuna með
stuttri tilhlýðilegri ræðu, um leið og
hann afhenti honum bók í skraut-
bandi (ljóðmæli Longfellow’s) sem
gjöf frá Chicago-ísl. fyrir hans góða
og mikla starf vor á meðal á liðnum
vetri. Mr. Jóhannesson þakkaði
Löndum fyrir gjöfina og þann heið-
ur er þeir hefðu sýnt sér með sam-
sæti þessu, og lýsti sér mikil tilfinn-
ing í ræðu hans. Samkoman fór í
allastaði vel fram og hélt áfram
langt fram á nótt, og allir voru
hjartanlega ánægðir yfir að hafa
haft Mr. S. J. J. hjá sér eina kvöld-
stund þar sem þeir gátu látið í Ijósi
þakklæti sitt til hans að lokum.—
Hópur af íslendingum íylgdi honum
á járnbrautar-stöðvarnar, nokkrum
dögum síðar.
A. Á.
Park River námurnar.
Herra ritltj. Heinskringlu:—
Með því að þér hafið góðfús-
lega boðið mér rúm í Hkr. fyrir
nokkrar upplýsingar, viðvíkjandi
Park River-námafélaginu. og þar ég
ímynda mér að hluthafar og aðrir
hafl forvitni á að heyra um, eignir
þess og starfsemi, sendi ég yður
eftirfylgjandi línur til birtingar.
Til þess að Mæta á hluthafa-
funði er haldinn var í Spokane
Wash. 10 Maí, lögðum við Óli V.
Ólafson af stað frá Winnipeg 6. Maí,
og mættum samferðamönnum okkar
í Larinaore næsta dag. Vorum við
þá orðnir um 20 als, þar á meðal
G. L. Elken, forseti fél., Mayville,
Th. Thorlákson, Milton, H. T. Helga-
son, Milton, Owen O’Rielly, Park
River, Thos. Wadge, Park River,
Wm. Eli, Mayville, T, E. Nelson,
H. J- Sprungin, I. P. Bunn, K. S.
Groal, H. G. Grove og fl.
Frá Larimore héldum við rak-
leiðis til Spokane og komum þangað
að morgni þess 9., dvöldum þar þar
til að morgni þess 11. að við lögðum
af stað með Northern Paciflc-braut-
inni til “Hope” sem er næsta járn-
br.stöð við landeign féi. Frá “Hope”
gengu sumir, en hinir fóru r.ieð
“bát” að mynninu á Trestle Creek,
hér um bil 2 mílur—svo gengum við
l£ mílu upp með ánni, og vorum
komnir á landeign Park River náma-
fél.—snarbratta skógivaxna fjalls-
hlíð.—Landeign fél. samanstendur
af 9 námalóðum, í hinu svo kallaða
“Pend d’ O’Reille Mining district
Kootenai Co. Idaho", og eru nöfn
þeirra. 1. Goon Hope' 2. Fair View,
3. Lake View, 4. Bonzania Queen,
5. Wadge Fraction, 6. Grand View,
7. Change, 8. Prospect Fraction og
9. Pieasant View. Allar eru lóðirn-
ar fullkomnar að stærð (1,500 fet á
lengd og 600 fet á breidd) nema nr.
5 og 8, sem eru eins og nöfnin benda
til, að eins partar af lóðum, nr. 8 er
þó nærri því fullkomin að stærð.
Lóðirnar liggja frá suðri til norðurs,
og liggja málmæðar þær, sem fundist
hafa, eftir þeim endilöngum. Áin
Tiestle Creek rennur í vestur eltir
dalnum, sunnan við landeignina, og
fellur f Pend d’ O’ReilIe Lake, 1|
mílu fyrir vestan landeignina; land-
eignin er eins og áður er sagt, í
brattri íjallshlíð, og blaslr á móti
suðri og nær upp á fjallbrúnina, er
yfir 6000 fet á lengd.— Ég skal nú
lýsa námalóðunum og verkum, sem
gerð hafa verið á þeim, eins ná-
kvæmlega og mér er unt. Fyrst
skal geta þess að vagnbraut heflr
verið rudd upp með ánni, að húsi fé-
lagsins hér um bil l£ mílu, og ko3t-
aði það verk $300, enda ómögulegt
áð komast af án brautar þangað, þar
sem mikið þarf að fiytja að, svo sem
sprengieíni og fi. Ííæst er því lýs-
ing á námalóðum eítir 6ömu röð og
hér að framan.
1. Good Hope liggur næst
ánni Trestle Creek, 4 þeirri lóð stend
ur hús félagsins 20x30 fet á stærð,
með 2 stórum herbergjum uppi á
lofti, og kjallara 14x14 fet Húsið er
vel vandað eftir því sem hægt er að
byggja og í samanburði við aðrar
námamanna byggingar er við skoð-
uðum í ferðinni, og er nógu stórt fyr-
ir 20—30 manna að matast og sofa í.
! norðvesturhorninu á Good Hope
er það sem námamenn kalla “open
cut”—steingröf— 2—4 fet á dýpt—
þar sem fundist hafa málmeinkenni
ofanjarðar, og verið sprent upp
okkuð af grjóti til að leita fyrir sér.
I þessu “open cut” er góð málmæð,
sjáanleg. — Ennfremur er nálægt
miðri lóðinni, klettskriða, sem fallið
hefir niður í gilið (klettur sem upp-
haflega heflr verið mörg tonn að
þynd en er núbrotinnuppæðimikið).
í þessum kletti er mjögmikill málm-
ur—gull, silfurog blý—(gull $101/90
silfur $7/68, samt. gull og silfur
$109/58 í tonninu). Á þessari lóð
heflr mjðg lítið verið unnið — ekki
einu sinni leitað eftir hvaðan klett-
skriðan hefir komið, sem auðsýni-
lega heflr komið úr auðugu málmlagi.
Hún sýnist ekki geta hafa haft upp-
tðk sín annarstaðar en í landeign
félagsins, nema því að eins að hún
hefði komið handan yflr ána, og
hefði hún þá orðið að fara yfir 1,000
fet upp f'rá ánni, þangað sem hún er
nú, og er slíkt algerlega ómögulegt.
2. FairView er næst fyrir
norðan Good Hope. Á þeirri lóð er
verið að sprengja út grjót f stein-
göngum (Tunnel) og voru 210 fet af
þeim fullger þegar við vorum þar,
þessi steingöng liggja til norðaust-
urs og eiga þau að grafast inn í
Lake View, sem liggur austan við,
og með fram Fair View, og þar að
grafast í gegnum 3 málmlög sem
fundist hafa og síðar verður getið.
Á Fair View ermálmæð, “open cat’,
nálægt austur jaðrinum á lóðinni, og
er það auðsjáanlega framhald af
samskonar málmlagi á Good Hope,
eins og áður er getið. (Framh).
Úr umheiminum.
(Níðurlag).
Skríllinn sem brendi bróðir sinn
lifandi deginum áður, blundar nú
rótt og hefir svefnvitranir um alla
þá sælu er hann þykist eiga fyrir
höndum. Á brennustaðnum er dá-
lítil öskuhrúga, hinn eini jarðneski
vottur um að manns líkama og sál
heflr þar verið offrað sem brennifórn
á altari heiftarinnar og djöfulsins.
Ástargyðjan flýgur á burt frá þess-
um stöðvum. því hjarta hennar ætl-
að springa, hún líður áfram hægt og
hugsandi. Þá heyrist vængjaniður
úr gagnstæðri átt og andi mikill
kemur í ljós. Það er tíminn, hann
er svipaður grárri skykkju, andlit
hans er harðlegt og' stórskorið og
hvarmar hans tindrandi, um alt
andlit hans eru djúpar hrukk-
ur og grófar sem mörg þúsund ára
aldur og reynsla hafa þar myndað,
svipur hans er alvarlegur og ó-
bifanlegur, hár hans og skegg er
mjallhvítf og lokkar þess blakta um
höfuðið í næturblænum, hann ber
undir höfði sér töflu mikla, á hana
eru rúnir tímans skráðar, þær liefir
hann sjálfur ritað, og enginn annar
heflr þær séð né lesið. Tíminn slæst
í för með ástargyðjunni og þau ræða
í lágum hljóðum um mannlífið á
jörðinni. Á myrkum stað þar sem
ský heflr borið fyrir tunglið koma
þau yflr byggingu afarstóra gerða úr
grjóti og stáli, upp af henni miðri rís
tum mikill, efst á honum eru loft-
svalir, þar gengur heiftarnornin um
gólf. “Farðu á burt” hrópar hún,
er hún sér andana sem að svífa, og
lítur um ieið glóandi heiftaraugum
til gyðjunnar, “þú heflr hér ekkert
að gera, þetta er aðal-aðsetursjtaður
minn á jörðinni”. Tíminn kaldur
og óbifanlegur bendir ástargyðjunni
að fvlgja sér eftir, og þau skjótast
niður með annari hlið byggingar-
innar fram fyrir gluggmyndaða stál-
grind, dauí'ur tuDglsgeisli skín inn
um stálriðið inn í lítinn klefa, þar
liggur unglegur maður á hálmdýnu,
hann er sjúkur og ber andlit hans
vott þrauta og þjáninga.föiur er hann
sem nár og þungar stuuur rísa upp
frá bij >sti hans. Andarnir svífa á
brott og byrja samtalið á ný. “Þessi
ungi maður var mannsefni mikið”
segir tíminn, “en nú er hann á för-
um á morgni lífs síns,” og hinum
harða og ósveiganlega anda hrekur