Heimskringla - 08.08.1901, Side 1

H«Hnskringla er gef-
in ut hvern fimtudag af:
Heimskringla News and
Publishing Co., að 547 Main
St., VVinnipeg, Man. Kost-
aT sm árið #1.50. Borgað
fjTÍrfram.
Nýír kaupendur fá í
kaupbætir sögu Drake
Standish eða Lajla og jóla-
blað Hkr. 1900. Verð 35 og
25 cents, ef seldar, sendar
til íslands fyrir 5 cents.
XV. ÁR
WINNIPEGr, MANITOBA 8. ÁGtJST 1901.
Nr. 44.
Frjettir.
Markverðustu viðbui-ðir
hvaðanæfa.
Leo páfi er að gera ýmsar breyting-
ar á húshaldinu í höll sinni i Róma-
borg og er talið að með því spari hann
kyrkjunni um hálfa milíón dollars á ári
framvegis. En nokkuð þykir hann
naumur í útlátum við fólk sitt.
Dominionstjórnin er í samvinnu
með fylkisstjórninni og C. P. R, og C.
N. júrnbrautarfólögunum að fá vinnu-
meun i Austur-Canada til þess að
vinua að uppskerunni í Manítoba, sem
byrjar um miðjan þenna mánuð. Hug-
*yndin er að útvega 20,000 manns, en
vinnan er mikil og kaup hátt í Ontario,
svo að það er talið víst að ekki fáist að
austan nema nokkur partur af því fólki
sem um er beðið, En alt verður gert
sem hægt er.
Bólusýkin hefir á ný gert vart víð
sig í Toronto. Ekki búist við að hún
útbreiðist þaðan.
Mikið læknaþing var nýlega hald-
ið i London á Englandi til þess að
ræða um lækningu álungnasjúkdómum
krabbameinum og öðrum slikum sjúk-
dómum. Dr. Koch frá Þýzkalandi
kvað hafa komist að þvi að frumagnir
þær sem orsaka lungnaveiki i gripum,
séu ekki samkyns þeim er orsaka sömu
veiki í mönnum. Enn fremur kvað
hann veikina útbreiðast meðalfólks að-
allega úr hiákum lungnaveikra sjúkl-
inga þegar þeir hrækja frá sér inni í
húsum, þar sem lítið væri um sólskin
og hreint !oft.
Mrs Carry Nation, sú sem dæmd
var í fangelsi fyrir nokkrum vikum
fyrir að brjóta vínsöluhús í IiansaS,
hefir verið náðuð og slept úr varðhaldi.
Verzlunarfélag í Boston er að gera
tilravsn til þess að koma á vöruskiftum
(Reciprocity) við Canada.
TJmsjónarmaður fangahússins i
Vanr:ouver, B. C., hefir verið vikið frá
embætti um stundarsakir fyrir að hafa
tekið til nota fyrir sig ,og aðra embætt-
menn stofnunarinnar ýmsar vörur er
hann lét kaupa og færði stjórninni til
útgjalda fi bókum félagsins. Vitni hafa
sannaðstuld þenna og lagt fram lista
yfir vörur þær sem embættismennirnir
hnupluðu.
Bændur fi P ortage sléttunum í Ma-
nitoba gera rfið fyrir að hveiti verði
þar í haust 40 bush. af ekrunni að jafn-
aði.
Fyrsta hveiti var slegið hjá Plum
Coulee hér í fylkinu 2. þ. m.
Þess var getið i brezka þinginu í
fyrri viku, að 33,000 manna af liði Búa
í Suður-Afríku bafi gengið á hendur
Bretum eð« verið teknir herfangar síð-
striðið höfst. Þessi tala er algerlega
auk falh'nna Búa.
Olíufat prakk í Grocerybúð í Phila-
dslpiaþann 5. þ. m. og drap 3o manns,
og 50 aðrir særðust. 5 stórbyggingar
brunnu við það dl kaldra kola.
Frakkland og Tyrkland eru i ósátt
út af því að Tyrkasoldán neitar frö*sku
félagi þar i landi um réttindi, sem áður
var búið að veita þeim með samningum
félag þetta stýrir fluttningum og þykk
soldáni allur útbúnaður félagsins vera
mjög hættulegur fyrir laadið með því
að ferðafólk á nú miklu hægra með en
áður að komast í skip og úr þeim
við strendur Tyrklands. Það er talið
vist að þjóðir þessar fari í ófrið út af
þessu ef soldánin lætur ekki undan og
heldur við samning sinn við fólagið.
Robert Barbier, ráðsmaður Russo-
Ohina bánkans i Pekin og umboðsmað-
ur Rússa st jórnar þar í landi og aðal
umsjónarmaður Manchurian járnbraut-
arinnar, hefir stucgið upp á því við
James J. Hill járnbrauta kongin mikla
í Bandáríkjunum að þeirleggi saman til
þess að koma á fót greiðum samgöng-
um millí Ameríku og Kína og Rúss-
lands með því að tengja Alaskaskagan
við Vladivestock í Síberiu með járn-
brautum og hraðskreiðum gfuuskip-
um.
Nýlega var feldur markverður dóm-
»r í verkamannamáli einu á Englandi:
Heildsölu kjötsali á írlandl hafti i þjón-
ustu sinni nokkra verkamenn sem ekki
sem ekki tilheyrðu verkamanna félög-
um. Verkamanna félagið vildi láta
kanpmannin reka þessa menn frá at
vinnu til þess að þeir á þann hátt
neyddust til að ganga í félagið. En
kaupmaður neitaði. Fóru þá verka-
menn til smfisölu kaupmana og fengu
þá til að hætta verzlun við heildsölu-
kjötkaupmanninn. Við þetta misti
hann mikla verzlun og beið talsvert
tjón af því. Hann höfðaði þá skaða-
bóta mál mót verkamannafélaginu og
fékk dóm á það. Þessum dóm var áfriað
til hæstaréttar Breta og’var fyrri nóm
urinn þar samþyktur. Dómararnir
voru sammála um þaðað þetta ódrengs
bragð verkamann hefði ekki verið gert
í því skyni að bæta hag utanfélags
manna sem unnu fyrir kjötsalan.heldur
eingöngn til þess aðvinna honumverzl-
unar og efnalegt tjón.
Móðir Vllhjálms þýskalands keis-
ar andaðist í Bronberg að hveldi þess
5. þ. m. aj vatnssýki (Dropsy).
Málmre'nflu stofa Dominion stjórn-
arinnar i Vancover á hér hftirjað kaupa
gullið frfi hámamönnum í stað þess að-
eins að reina gæði þess, Þetta er gott
og blessað ef embættismenn skipta
sanngjarnlega við námamenn. En vér
höfum þegar sannanir fyrir því að Van-
cover stofnunum metua gull sumra
mannanna lægra en Seattle stofnunin.
Hvert það er af heimsku eða hrekkvisi
látum vér ósagt, en hitt er satt að
menn hafa orðið revddir til að taka gull
sitt út úr Vancover stosnuninni ogflyt-
ja það til Seattle til að fyrrest tap á söl-
unni.
Breta stjórn hefir orðið að krjýka á
kné fyr ir London blaðinu Daily. Mail
Blaðið hafði móðj að stjórnina með aug-
lýsingum sínum um Suður Afrikustrið-
ið og þess vegna tók stjórnin það ráð
að fréttafélögunum að veita blaðinu
nokkrar fréttir frá Suður Afriku. Blað-
ið stefnir tafarlaust félagum fyrir sam-
nings rof og vann n.álið, þá tók stjórn-
in það ráð að halda fréttunum leindum
en blaðið snéri fér þá að henni svo að
hún varð að Uta fréltirnar úti og með
því yann bladíö algerlega sigur. Stjórn-
in hefir hajt hina mestu vanvirðu af
máli þessu.
Breska þingið er að ræða um að
leggja sektir á meðlimi lávarðaadeildar-
innar fyrir það að sækjaekkiþingfundi.
Það voru að eins 2 menn í sfri mál-
stofnuð við eina þingsotuna í siðustu
viku. Þetta þótti hneyxli mikið og hef-
ir vakið fólk á Englandi til athugunar
á lávarðardeiMinni. Frumvarp fyrir
þininu fer fram á, að leggja þunga sekt
á alla meðlimi deilkarinnar innan 70
ára sem ekki sækja fundin.
Lord Strathcona hefir í enskum
blöðum tilkynt Bretum að Manitoba-
fylki þarfnist 20,000 mannna til þess að
hjálpa bændum til að ná uppskeru sinni
af ökrum sínum i haust Sagt er að fjöldi
manna frá Endlandi muni koma yfir
hingað til þess aðvinnaviðuppskeruna.
Bresku blöðin telja þessa áskorun lá-
varðarins um vinnumenn þá beztu aug-
lýsingu sem mögulegt væri aðgefaþessu
fylki. Það er áður óþekkt í sögunni
að no kkurt fylki hafi orðið að senda til
átlandatil þees að fá vianumenn við
uppskeruna.
Það er talið víst að brúinn mikla
yfir Rany River hjá Beaudette verði
fullger innan mánrðar, og Canadian
Northern brautin verði fullgetr til Port
Arthur i lok rtæ<.ta manaðar.
Bandarikii) ht, fa stuogið upp á því
við Canada sijórn>ua að samfecíc séu
höfð með stjói tiuiu Canada og Banda-
iríkjanna til þess að skoða til þess að
skoða faiawgur innflytjenda, og tolla
allar tollskildar vörur er þeir kunna að
hafa meðferðk.
Mr. Siaffer, forseti stálgerðar-
mannafélaganna í Bandaríkjunum, hef-
ir skipað öllum sfcálgerðgrmönnum í
Bandaríkjunum að leggja niður vinnr
sína á laugardaginn kemur. Sagt er
að 2 millíónir manna muni taka þátt *
verkfallinu. Verkair.oxa vona að
samningar verði gerðir við þfi um
vinnu áður en þeesari viku er lokið, en
stfilgerðaafélögin segja að sér detti ekki
slfkt i hug. Nokkur verkstæði sem
að þesstítn fcítna hafa unnið, lokuðudyr
um sfnum á mánudeginn varog vinna
nú ekki lengur.
Strandferðaskipið Hólar, strandaði
nýiega á skeri í Breiðdalsvík. Skipið
var að fara út úr víkinni er slysið skeði
Það komst með illan leik inn á Djúpa-
vog. Við rannsókn fanst að gat háfði
komið á botninn á skipinu cg er talið
víst að hægt sé að gera við það svo að
það verði brátt sjófært aftur.
Látinn er gáfu- og mentamaðurinn
Einar bóndi Sigurðssou i Stafholts-
tungu i Mýrasýslu. Hann var skáld-
mæltur vel og betur að sðr en fjöldi
skólagenginna manna, en bláffitækur
alla æfi.
„Dagslcrá II.“ heitir nýtt
íbI. vikublað sem hra. Sigurður Júlí-
us Jóhannesson er byrjaður að gefa
út. Blaðið er í afarsmáu broti, lítið
meir en lófastóru, lesm&lið á 4 blað-
síðum þess er 44 þuml, á breidd og
6 þuml. á lengd, eðo als rúmir 100
ferhyrningsþumlungar. I þ e s s u
r ú m i ætlar höfundurinn að ræða
öll mál miili himins og jarðar, eins
og stefnuskrá blaðsins í fyrsta blað-
inu ber með sér, hún er á þessa leið:
„Dagskrfi fylgir þeirri stefnu er hér
segir:
Hún verður algjörlega óháð öllum
flokkum; berst á móti öllu ranglæti,
hvaðan sem það kemur, en fylgir því
sem rétt er, hver sem það flytur. Hún
segir pólitískar fréttir með stuttum, ó-
hlutdrægum athugasemdum; og ræðir
einkum alskonar félagsmál; talar um
búnað og heldur taum bæada; verður
eindregið jafnaðarblað og fikveðið vin-
sölubanns og bindiudis blað; ræðir trú-
mál og kyrkjulif; flytur ritgerðir urn
mentun og siðmenning; segir fréttir al-
staðar að úr heiminum, en einkum frá
Islandi ; tekur málstað Islands og Is-
lendinga þegar á þá er hailað; fræðir
og gleður og fjörgar; hoppar og dansar
og leikur sér þegar það fi við, en segir
alvarlega til syndanna þegar því er að
skifta hver sem i hlut á; fylgir frum al-
gjörðu jafnrétti kvenua við karia i öll-
um efnum; fordæmir stríð og lífláts-
dóma sem óguðlegt athæfi; berst fyrir
dýraverndun o. fl. o. fl. Dagskrfi flytur
skrítlur og gamanyrði. kvæði og skáld-
sögur, samtöl og eintöl; hefur ýmislegt
hauda kvennfólkl, að lesa og eins handa
börnum; flytur ef til vill öðru hvoru
myndir; skiftir sér af öllu á milli hirn
ins og jarðar. Dagskrá vili vinna á
móti hræsni og yfirdrepskap i öllum
myndum; hugsar ekki um vinsældir
sprofctfciar af smjaðri; framfylgir rétt-
læti og sannleik óhikað, hver sem í
hlut fi; viðurkennir ekki þá reglu. að
aldur og auður, staða og ættgöfgi sé
einkaleyfi til þess að mega ræða, rita
eðahugsa; skríður og aldrei fyrir fótum
stórmcnna og selur aldrei sannfæring
sína fyrir nokkurt verð.“
Blaðið á koma út á hverjum
laugardegi og kostar 50 cents um
árið.
Ingvar Búason.
(Æfiminning).
Engin skepna á jarðríki er lík-
lega tryggari en heimskan, þar sem
hún tekur því. Þetta er öllum vit-
andi eða óafvitandi kunnugt, en
flónin fást vanalega ekki til að við-
urkenna slíkt. Margir af gæðingum
hennar gera því sitt ítaasta til að
dylja samband sitt eða mök við þetta
öfluga trygðatröll, t. d. með opinber-
umbókalestri eða skólanámi. Margir
verða þeir og lllærð'ir“, því það
geta nálega allir orðið, en sjaldgæft
er að slíkir piltor verði m e n t a ð i r,
því það er að eins á sumra færi. En
þessir menn geta oft lært þungskilda
kafla úr lærðra manna ritum, kunn-
að rauprennandi afarlanga ubóka-
lista“, runur af prófessóranöfnum,
og talið sem sín ver.k ræður og fyr-
irlestra, sem fólkið heflr gleymt að
það hryrði einhvern tíma áður til
híns rétta höfundar. Þetta vita
sumir, en slíkt sakar ekki mikið ef
rétt er uétið upp“, en til þoss
þarf auðvitað' snefil af þekkingu.
Hafi t. d. rétti höfun«(fcrinn getið um
einhvern þjóðkunnan mann, hvort
heldur skáldmæring eðr annan, sem
verandi einn hinna merkari manna á
samtlðinni, þá er ilt að haía upp
sömu staðhæfinguna óbreytta fleiri
árum selnca ef einhverjum öðrum
tóti í hug að öytja sama f y r i r -
lestnrinn þá sem ræðu eftir
sjálfan sig, en söguhetjan skyldi hafa
dáið skömmu eftir að (Ierindið“ var
flutt í fyrstu. Nei, raenn læra ekki
((gáfur“ á skólunum, því miður, og
þótt allar heimsins bækur kæmust í
eitt bókasafn yrðu aldrei margir
((gáfaðir“ við það, hafl þeir verið
nokkuð til muna heimskir áður.
Vinur flestra góðra manna, hra.
Ingvar Búason, er lærður maður, já,
útskrifaður sem reglulegur Artium
Baccalaureus (B. A.) hér í Win-
nipeg. Það er sannarl. ((stórmenta-
slagur“ af hans h&lfu, og veit eng-
inn ástæðu til slíks láns því mann-
inum er að sögn ekki sýnt urn nám.
Að maðurinn hafi ekki lært “gáfur“
f þessari lærdómsreynslu sinni má
vel giska á ettir samhandinu milli
bókalislans, sem han smelti í 43. No.
Heimskr. (1 ágúst) og vinsamlegri
slettu er hann um leið kastaði í minn
garð. tíárfáir heilvitamenn munugeta
þess til að herra I. B. hafl sjálfur haft
nokkra hugmynd um að allar bæk-
urnar á listanum væru til í enskri
þýðingu’ heldur að listinn sé annars
hyggnari manns verk, og af þjóð-
erniskærlelk geflnn stúdentafélaginu,
enda gefur I. B. f skyn að hann viti
nú reyndar ekki hvert nokkur af
bókunum sé fáanleg þótt hann ætli
að koma þeim öllum á bókasafn
Winnipegbæjar! Honum fer því
líkt höndulega hér, eins og manni
nokkrum, sem ætlaði að rita latínu
hér um árið, af því hann þurfti að
sýna að hann væri ((lærður“; en af
því hann kunni ekki það mál vel
svona í svipinn, þá gleymdi hanm að
gera mun á þersónum í m&lfræðis-
búningnum: hélt nefnilega að ((ég“,
((þú“og ((hann“ væri alt ein og sama
persónan! þetta dæmi er svo skylt
sumum mönnum að herra I. B, veit
við hvern átt er, og sama er að segja
um dæmin sem lauslega. var di epið á
hér að ofan.
Herra I. B. getuv ekki s k i 1 i ð
það, að færi hann t. d. sjálfur í ó-
kunnugt land og legði niður nafn
sitt, af hvaða hvöt sem það svo væri
uú, og kallaði sig svo efnhverju
nafni sem hann eftir venjulegri tízku
ætti ekicert með, en væri þarlent,
gengi svo á skóla og næði fyrir
((hendingu“ eða ((hleypidóm“ B.
A. einkunninni, þá gættu þeir, er
prófdæmdu hann, ekki talið þenna
((stórmentaslag“ hans til inntekta
þjóð, sem þeir vissu ekki að að haun
heyrði til. Það er ekki von að hra.
I. B. skilji þetta samband, því til
þess þarf vit, en ekki skólanám.
Hefði hann skilið þetta vel, þá
muudi hann líklega eigi hafa eins
fúslega látið úr sér í fréttablað þetta
skýtti sem hann ((aborteraði“ síðast.
En herra I. B. er eins og fleiri góðir
drengir að honum finst rétt eins gott
að ljúka af að láta orðin fjúka, en
eugsa svo rétt víð tækifæni (eða
þá aldrei) efnið f þau.
Það leynir sér ekki að hra. I. B.
flnnur til þess, hvað ambögulegt það
var af mér að úthúða ekki herra G.
Eyjólfss. fyrir það, að hann skyldi
dirfast að setja rétta nafnið sitt yfir
sönglagið (sbr. Hkr. No. 41, 18 Júlí)
og hann segir bl&tt áfram að égmegi
skammast mín fyrir skírnarnafnið
mitt ,.Stúdentinn“ virðist að
kenna íslenzku skírninni um það
litla sem að mér er! Hann ætti að
láta stúdentafél. ínnleiða ofurlítið
skárri skírn ((þjóð vorri til heilla“
og það sem fyrst, og ((vér vonum
'ftð þér herra ritstjóri, og aðrir góðir
menn, hjálpið oss með áhrifum yðar
að koma þessu m&lefni f fram-
kvæmd“!
Það mættti ef til vill benda á
það sem dálitla sönnun þess, að gáf-
ur I. B. séu ekki sem alfca aðgengi-
legastar að ha’nn hefir um hríð pré-
dikað sem orðsinspénari í kapellunni
& Kate St. hér í bænum, £ví það má
Dr. Bryce eiga, sauðuriA, að hann
hefir ekki oft valið til þess starfa
menn, sem stöðunni voru sem bezt
vaxnir, heldnr oftari dubbað upp til
þess piita sem voru fremur andlega
magrir eg seigir á að melta fæðuteg-
undir sannrar þekkingar. Þá vita
og þeir sem þekkja ((æskutíð“ hra.
I. B. að honum lét stórum betur, og
iað var eins og eðli hans samkvæm-
ara að ((vera í fjósi“ og jafnvel
moka flór, á meðan hann hafði þreyju
til þess, heldur en að þroska anda
sinn með bóknámi. Hefði því óefað
gert betri lukku hefði honum auðn-
ast að dvelja lengur f sínu rétta
((Elementi“, í stað þe3s að fara að
kássast upp á guðfræði, ((lyfjagraut-
un“, ritverk eða ræðuhöld.
Menn ættu almennara en ger-
ist að varast að dæma Stúdentafé-
lagið og önnur þörf og góð félög í
heild þeirra eftir bjálfahætti eins
einasta meðlims. eins og of oft er
gert.
r
Eg vona að herra Ingvar sýni
enn í sambandi vfð þetta mál hvað
ritháttur hans er kurteys og hve
mentablærinn á málfærinu er skýr.
Hann ætti og að eiga seinasta orðið í
þessa átt.
Með þukk til ritstjórans fyrir
rúmið í blaðinu er nafn mitt enu
J. Einarsson.
Nauðvöin.
IMeð þessu nafni er grein afar-
löng í Lögbergi nr. 29 sem út kom
25. þ. m. eftirhra. Jón-Olafsson á
Brú í Argyle. Og þar sem nú þessi
grein er frá upphafi til euda ekkert
annað en ómerkilegur ótuktarskapur
sem tekur heila blaðsiðu upp ur
blaði voru, einraitt þar sem vér bú
umst við skemtilegu og gagnlegu
lesmáli, þá ætla ég að staldra
ofurlitla stund við hjá gamla Jóni,
og segja fáein orð.
Ég ætla ekki að skifta mér vit-
und af séra Hafsteins málinu, að eins
segja það, að það er orðið alt of
langt og sorglega leiðinlegt. Einn-
ig verð ég síðastur allra manna sem
kasta ónotum til Almanaks Mr. Ól.
Thorgeirssonar. Honum sárnar víst
sjáltum meir an nokkrum öðrum ef
misfellur kunna að ver á landnáms-
sögubroti voru sem þar stendur, og
alt sem ég hef séð eftir hann skrifað,
er gert með lipurð og sanngirni, og
lýsir mentun og góðum smekk. Það
er skylda allra sem geta, að styrkja
þetta sögubrot með góðgirni og
sönnum og vinsamlegum
leiðbeiningum. Á því má þá byggja
siðar meir, en á illgirnis hnöllungum
byggir enginn, þeim kasta vandaðir
smiðir burt. Ég ætla að taka part úr
þessari ((nauðvörn“ og sýna hve ger-
samlega engan hrærandi hlut það
kemur málinu við, sem lá til grund-
vallar, nema til að sverta Guðm.
Símonarson, eftir þvf sem höf. gat
gert það , Hún hljóðar þannig:
„Mundí nokkur Argylebúa getasanta
að nokkur velvildarhugur til almenn-
ings gagns hati vakað fyrir G. S. með
þreskivélarkaupum sluum, sem fivalt
hefir fylgt samtökum utanbygðar-
þreskimanna til þess að geta haft sem
me-tan ávinning af verki sínu,—eins
og við má búast.' Én það er öllu yerra
til frfi sagnar, að á siðasta hausti þegar
uppskeran brást svo mjög, að lítil eftir-
sðkn var um þieskiugu, notaði G. S.
fcækifæri til að okra með þreskingu
sina, og setja nokkru verri skilmála
heldur eaj aðrir þreskjarar í bygðinni“.
((Eins og við má búast,“ stend-
ur í miðri þessari málsgrein. ((Eins
og við má búast“ segi ég, að enginn
af öllum þeim ísl. vélaeigendum í
Argyle, kastar út eða hleypir sér 1
skuld fyrir 2—3 þús. doll. af ein-
skærum velvildarhug fyrir almenn-
ings gagn. Það mundi frekar sjást
gráts- en gleðisvipur á andlitum
þeirra ef ávinningurinn yrði ekk1
mestur þeirra megin. Að G. S. að-
hallast meira að samtökum (inn-
lendra) utanbygðar þreskjara gerir
hann einmitt betri í mínum augum,
því svo skammarlega lítið kaup sem
borgað hefir verið þar vestra í þresk-
ing, þá hefir það þó ætíð verið skást
hjá G. S. og innlendum, og hafa þó
þessir menn fengið alla þá þresking
sem þeir hafa komist yfir eða kært sig
um. • Svo þetta er mátsögn hjá Jóni
sem gærir engan meiri heiður þó
lengra sé grafið.
Síðari helmingurinn , það er
öllu verra“ o. s. frv., sannar það að
enginn af vinum J. Ó. heflr viljað
þreskja fyrir sama og undangengin
venja var, vegna sjáanlegs skaða.
En þá álítur karlsauðurin G. S.
skyldugan til þess. Og eftir áliti
ókunnugra nm þetta mál, mætti bú-
ast við að þeir héldu að Argyle ísl.
hefðu aldrei í fyrra fengið þetta
hveitirusl sitt þreskt hefði ekki þessi
blessaður G. S. verið til.
Jæja, Jón minn, hvað varðar
mig um eða nokkurn annan mann
hvort G. S. skuldar $1 eða $1000.
Eða hvað verður þú eða nokkur
annar ríkari þó G. S. verði gjald-
þrota? Alt sem í þessu er, er að
lama afl og áræði hjá ungum og
|((flínkum“ kjarkmanni, sem byrjaðí
með engin efni, en hefir í 10 ár eða
meir hamast i gegn með ærnum
kostnaði og óhöppum, að vinna sér
og öðrum gagn.
Það er æði mikið sem m& ætfð
Jesa&milli línanna sem skrifað er
t. d. rétt nýlega fékk þessi s ami G.
S. heilmikla romsu í Lðgbergi ((sorg-
legt sjónleysi". Sú gr. er að réttu-
lagi nauðvörn, að þvi leyti að höf-
undurinn tekur ákaflega næiri sér að
angrast við G. S., það má lesa það
á milli línanna, enda meiðir hann
hvergi persónu hans. Honum mun
ætfð hafa verið þaðnauðvörnaðbæla
þá menn niður af flokki vorum, sem
táp og hreysti hafa sýnt og fram-
sóknarandi hefir verið í!
Þessi J. Ó. gr. & ekkeit skylt
við það hún er hrak og ósómi, sem
stelur rúmi úr heiðvirðu blaði frá
öðru betra. Væri ég ritst. blaðs og
fengi slíkar greinar, setti ég þessu
líka tilkynning í næsta nr.: ((þetta
mjög svo þýðingarmiklaatriði, Hvort
srajörið var fiemur súrt en salt sem
étið var við fyrsta kökubitanum hjá
ísl. í Argyle, getur ekki komið. Höf.
verður að senda mér annan dýrgrip
eða varnesa yfir alt aftur. Þetta
skran má ekki sjást á heims-sýning-
unni. (Draga inn hornin og láta
stfgvélaskó á lapphnar svo uxaklauf-
irnar sjáist ekki, þú skilur goi minn“).
Þér til leiðbeiningar Mr. J, Ó.
þá hef ég 6 vikna tíma unnið að þi esk
ing í Argyle hjá Skapta Aiasyni og
þeira göfugu félögum, og mér er ó-
mögulegt að segjaannað en að þeir
sýndust vílja hafa fult (yrir snúð
sinn og snældu, og deitur mér ekki
í hug að álasa þeim fyrir það.
Jaínvel daginn áður en ég fór, varð
ég var við kveisusting í Skapta, sem
stafaði af einhverjum smásálarskap,
en ég gaf honum straxinn pillur svo
hans varð ekki vart, því ég sá að
jafn ríkum og göfugum höfðingja
sómdi ekki að fá kraung út úr bakinu
af þeim ótætis kvilla.
G. S. man ég ekki til að ég
hafl séð. En Snæbjörn sál. Ólafsson
fóstbróðir minn, sem var sá sann-
gjarnasti maður í dómum um aðra
menn, sem ég hef þekt, vann bj& G.
S. og lét vel af honnm, og marga fi_
hef ég heyrt bera honum góða sðgu,
sem ungum duglegum kjarks- og
framsóknarmaiiBii. Við eigum þá
ekki of marga þó ekki sé verið að
troða þá niðnr. Og þess vegna er
það, en hreim ekki af öðru, að ég
vil ekki sjá krungin út úr hryggn-
um á gamla Jóni. Og um leið er
þetta alvarleg hugvekja til yðar fsl.
blaðanna í Wlnnipeg, að taka ekki
slíkar dómadags romsur í blöðin sem
á að heita leiðrétting. og þyrfti lítið
meira rúm en þumlungslengd.
West Duluth 27. Júlí 1901»
Lárus Guðmundsson.