Heimskringla - 12.12.1901, Blaðsíða 3

HEIMSKRINGLA 12. DESEMBER 1901.
Einndag í nóvember í fyrra, fengu
hermenn áreiðanlega fregn um það,
að Mussolino hefðist við í þorpi einu
þar skama frá, og að hann kæmist
ekki þaðan nema með því að fara
eftir vissum fjallastíg. Hermenn-
irnir voru sendir á veg þennan og
meðfram honum til þess að hiða
komu hans og ná honum þar á veg-
inum. Bráðlega heyrðist hestur
koma hlaupandi; eftir veginnm, frá
þorpinu, og hermennirnir bjuggust
nfi til að skjóta ræningjann, er hann
kæmi í augsýn. En sá sem þar kom
var prestur, sem stöðvaði hest sinn
er hann sá hermennina og svaraði
ijóst og greinilega öllum spurning-
um þeirra. Hann kvaðst vera prest-
ur í þorpi einu þar í grend, og vera
á leið tilbiskups í erindagerðum við-
vikjandi söfnuði sínum. Hann sýndi
og hermönnunum biskupsbréfið. Og
hann harmaði mjög ónæði það. sem
menn í sinni stöðu yrðu oft fyrir,
Klerkur talaði blíðlega við hermenn-
ina, bauð foringja þeirra í nefið og
að hann skyldi færa þeim hverjar
þær nauðsynjar, er hann gæti flutt
með sér frá borg þeirri, er hann yar
á leið til. Prestur ræddi um Musso-
lino, kvað hann hafa verið í þorpinu
og óskaði þeim allra heilla með að
handsama hann Þegar hann færi þar
eftir veginum, sem hann sagðist
hafa heyrt, að ætti að verða innan
tveggja nátta. Svo hélt prestur á-
fram ferð sinni. Síðar um daginn
fór annar maður þar um veginn.
Hann kom frá þorpinu og kvaðst
vera að leita að Mussolino, sem hann
hafði frétt að hefði lagt fit frá þorp-
iuu yfir þann sama veg, fyrir rfim-
um tveim kl. stundum, klæddur sem
prestur, Skildu þá hermenn að þeir
höfðu verið brögðum beittir og héldu
heim við svo bfiið.
í annað skifti var hann eltur
um skóg nokkurn, sem hann liafði
sést fara um skömmu áður. Næsta
dag fékk foringi leitarmannanna
svo látandi bréf:
21. september 1900.
Herra! Ekki get ég hælt vits-
munnm eða kurteysi manna yðar.
Eg horfði á þá í gærdag ofan fir tré
einu þar sem ég hafði fengið mér
Þægilegt sæti. En heimskingjarnir
gláptu altaf niður á jörðina, og gáðu
því ekki að að líta á mig og heilsa
mér,
Yðar einlægur.
Guiseppe Mussolino.
Þann 13. apríl s. 1. steig maður
upp á járnbrautarvagnlest á vagn-
stöðinni í San Glovanni. Hann
var vínsali og bauð vörur sín-
ar öllum farþegjum á lestinni. Hann
ferðaðist all-langan spöl með lest-
inni og þegar hann fór af henni
stakk hann bréfi að vagnstjóranum
sem samstundis braut það upp og
las: “Ég hef selt þetta vín til að
auglýsa það. Ef yður þykir það
gott, og vilduð fá meira af því, þá
skal það vera mér mesta ánægja að
sinna pöntun yðar, og afgreiða hana
flójtt og vel”.
Guiseppi Mussolino.
Sá eini mannflokkursem nokkra
ástæðu hafði til þess að óttast Musso-
lino, —auk þeirra er hann átti sök-
ótt við — voru jþjófar, Hann heflr
verið glettinn við þá og ekki geflð
þeim eftir með góðmenskunni, þeg-
ar hann hefir komið að þeim stel-
andi, enda er sagt aðallir þjófar
hafi yfirgeflð atvinnu sína, í þeim
parti landsins, sem fitlaginn hélt til
i. Ástæðan fyrir þessari árás Muss-
olino á þjófana er sfi, að skömmu
eftir að hann lagðist út, var kona
þar í bygðinni rænd fjármunum sín-
um á fjallvegi einum. Ræninginn
sagði konunni að hann væri Musso-
Iino. Skömmu síðar mætti kona
þessi ungum manni, á sama fjallveg-
inum, og kvartaði um það fyrir hon-
um, að Mussolino hefði rænt sig og
sagt um leið til nafns síns. “Ert
þfi viss um að það hafi verið Musso-
lino”, spyr maðurinn. “Víst er ég
það”, svaraði konan, “hann sagði
mér þáð sjálfur. Og þarna er hann”
sagðí konan, um leið og hfin benti á
ræningjann, sem var að læð-
ast þar í skóginum utan við veg
inn. Ungi maðurinn komst að ræn-
ingjanum og neyddi hann tll að
skila konunni aftur ráninu, skar síð-
an annað eyrað af honum og lét
hann svo fara. Þvi næst sneri hann
sér að konunni og sagði: “Eg er
Mussolino, og mér er ant um að fólk
skilji það, að ég er ekki þjófur. Eg
vil biðja þig að bera þá frétt út um
bygðir, að ég hafi strengt þess heit,
að skera eyru og hendur af öllum
þeim, sem ég get komist að að steli
í þessu bygðarlagi”.
sínum. Hfin er fríð stfilka og vin-
sæl f bygð sinni. Fyrir skömmu
fundu leitarmenn hana í kofa ein-
um þar uppi í íjöllunum, Þeir von-
uðu að hitta Mussalinoþar hjá henni.
En hfin var ein. Hfin var samstund-
is tekin og sett í varðhald, kærð um
að vera sek í að leyna honum frá
yfirvöldunum. Svo segir sagan, og
þykir trfileg'mjög, að Mussolino hafi
látið yflrvöldin klófesta sig, til þess,
að geta sanuað sakleysi unnustu
sinnar og fríjað hana frá fangavist.
—TI» .lolmsoii kennir fíólínspli
og dans.
614 Alexander Ave.
Winiiipeg.
AGŒT
VINAQJOF
er BOYD’S brjóstsykur ómeng-
aður, hollur og listugur, hann
er fitlitsfagur og girnilegur til
ætis, yður mun geðjast hann
vel. Bakaðar og sykurþvegn-
ar Peanuts og Buttercups eru
nfi á hvers manns vörum, allir
aækjast eftir þeim.
Munið eftir brauðunum hans
BOYD’S þau eru beztu brauð-
in sem fást í landinu.
VV. J. BOYD.
370 og 579 Main Str.

Þess hefur verið getið, að fátæka
fólkið hafl undantekningarlítið verið
vinveitt Mussjlino. En það eru
einnig margir í heldri manna röð,
sem eru honum opinherlega vinveitt-
ir, armars hefði hann ekki getað svo
lengi haldist við þar í landi. Hinir
mentaðri og sanngjarnari af embætt-
ismanna stéttinni, viðurkenna opin-
beriega, að pólitískar ofsóknir séu
undirrót útlegðar hans og sé því ekki
honum, heldur alt öðrum mönnum
að kenna. Það er og vitanlegt
að hans eina áform var og er, að
hafa frið við alla menn, nema á-
kveðna ofsóknarmennj sem allir vita
hverjir eru, og þjófana, s?m enginn
elskar. Ekki hefur æstfólk hans
heldur mist neitt af virðingu
sinni fyrir þessi verk hans.
T. d. er þess getið, að systir hans
giptist í fyrra háttstandandi manni
í bænum San. Steíano, á giftingar-
degi hennar, heimsóktu hana borg-
arstjóri og allir bæjarfulltrfiarnir og
allir aðrir embættismenn og aðrir
höfðingjar bæjarins, og færðu henni
lukkuóskir og hétu vináttu sinni.
En slík samtök meðal borgarmanna,
þykja mjög sjaldgæf og bendir það
á að ættmenni Mussolino halda öllum
heiðri í héraði sinu, þrátt fyrir hinn
glataða son.
(JanadiiLU Pacific JJailway
Ætlarðu þér að ferðast
AUSTUR?
eða VESTUR?
til þarfinda eða skemtunar?
Æskið þér að fara
Fljotustu og
skemtilegustu leidina
Vilduð þér líta á
Fegursta utsyni i
heiminum ?
Lestir ganga til TOROIMTO, MONT-
REAL, VANCOUVER og SEATTLE
án þess skift sé um vagna. Agætir
svefnvagnar á ölium farþegjalestum.
Sérstakir ferðamannavagnar veita öll
þægindi á ferð til Toronto. Montreal,
Vancouver og Seattle. Farseðlar seld-
ir til California, Kina, Japan og kring
um heiminn.
Alt þetta fæst með C. P, R. brautinni.
Allar upplýsingar fást hjá
Wm. STITT C. E. McHPERSON,
aðstoðar uraboðs- aðal umboðsmaður
maður farþega farþegalestanna.
lestanna.
WINNIPEG.
Skáldskapur, leikrit og kvæði,
hafa verið samin um þenna mann.
Og um engan mann á Italíu heflr
eins mikið verið rætt og ritað, eins
og um hann. Eins og aðrir ungir
menn, átti Mussolino unnustu í bæ
OLI SIMONSON
MÆLIR MKÐ SÍNU NÝJA
Skandinavian Hotel.
718 Main «tr,
Fæði $1.00 á dag.
Nyjar
vórur
Kaila og kvenna loð-
treyjur, kragar og húfur
Þetta eru ágætar jóla-
gjafir.
D. W. FLEURY,
564 Main St. Winnit'eo, Man.
Gagnvart Brunswick Hotel.
NORTHERN
lífsábyrgðarfélagið.
Algerlega canadiskt félag,
raeð eina millión dollars höf-
uðstól.
Þetta er þriðja stærsta félagið í
Canada með uppborguðum höfuðstól.
Menn sem taka ábyrgðir í þessu fé-
lagi eru ekki að auðga Bandaríkja- eða
önnur útlend félög, heldur að verja
fénu í sjnu eigin landi og sjálfum sér
til uppbyggingar.
Menn athugi.
Hver sem tryggir líf sitt í þessu fé-
lagi tapar ekki iðgjöldum sínum heldur
1. fá þeir uppborgaða lífsábyrgðarupp-
hæð, samkvæmt innborgunum sínum
eftir 3 ár, eða
2. þeir geta dregið útpart af þvi sem
þeir hafa borgað i félagssióðinn eða
3. fengið peningalán hjá félaginu upp
á lífsábyrgðarskýrteini sitt.
4. Vextir af peningum félagsins hafa
meira en nægt til að borga allar dánar-
kröfur á síðastl. ári.
5. Félagið hefir tryggingarsjóð hjá
Ottawastjórninni, og er undir umsjón
hennar.
Frekari upplýsingar fást hjá aðal-
umboðsmanni meðal Islendinga:
Th. <hldsun « .1 B. liardener
520 YOung St. 507 Mclntyre Blk.
WINNIPEG.
Undraverd
kjorkaup
5 pör af þykkum
ágætum al-ullarvoðum,
vaná verð $4.25,
Nfi selt á $3.00
100 mislitar
haðmullar yoðir
vanaverð 75c.
Nfi 2 íyrir 75c.
Baðmullar fóðraðar rúmábreiður:
$2.25 ágætar ábreiður fyrir.....$1.50
$1.75 þuugar ábreiður fyrír.....$1.25
A. F. BANFIELD,
Carpet lloiiMe
l'nrnisliings
494MainSt. -- Phone 824
LYKTARGODIR VINDLAR
eru T L, “Rosa Linda” og
“The Qordon”.
í þeim er ekkert nema bezta Havana tóhak
og Sumatra-lauf, þeir eru mildir og sætir.
Þeir eru gerðir til að þóknast notendunum og
þeir gera það daglega alstaðar. Biðjið um þá
WESTERN CIGAR FACTORY
Tlios. L,ee, eigaiuli 'W'I3NT2SrXU3Æ]Gr_
JTANITOBA.
Kynnið yður kosti þess áður en þér ákveðið að taka yður bólfestu
annarstaðar,
íbúatalan i Manitoba er nú............................... 250,000
Tala bænda i Manitoba er................................. 35,000
Hveitiuppskeran í Manitoba 1889 var bushels.............. 7,201,519
“ “ “ 1894 “ “ ............. 17,172,883
“ •* “ 1899 “ “ .............. 2i ,922,230
Tala búpenings i Manitoba er nú: Hestar.................. 102,700
Nautgripir................ 230.075
Sauðfé.................... 35,000
Svin...................... 70.000
Afurðir af kúabúum í Macitoba 1899 voru................... $470,559
Tilkostnaður við byggingar bænda í Manitoba 1899 var..... $1,402,300
Framförin í Manitoba er auðsæ af fólksfjölguninni, af aukni m
afurðum lan.isins, af auknum járnbrautum, af fjölgun skólanna, af va i-
andi verzlun, af vexti borga og bæja, og af vaxaadi velliðan
almennings.
í síðastliðin 20 ár hefir ræktað land aukist úr ekrum........ 50,000
Upp í ekrur...................................................2,500 000
og þó er síðastnefnd tala að eins einn tíundi hluti af ræktanlegu landi
í fylkinu .
Manitoba er hentugt svæði til aðseturs fyrir innflyténdur, þar er
enn þá mesta gnægð af ágætum ókeypis heimilisréttarlöndum og mörg
uppvaxandi blómleg þorp og bæir, þar sem gott er til atvinnu fyrir
karla og konur.
í Manitoba eru ágætir friskólarfyrir æskulýðinn.
í Manitoba eru mikil og fisksælveiðivötn, sem aldrei bregðast.
í bæjunum TVinnipeg, Brandon, Selkirk og fleiri bæjum mun nú
vera vfir 5,000 íslendingar, og í sjö aðal-nýlendum þeirra í Manitoba,
eru rúmlega aðrar 5,000 manna. Þess utan eru í Norðvesturhéruðunum
og British Columbia um 2,000 íslendingar.
Yfir 10 milllonlr ekrur af landi í Maniioba, sem enn þá
hafa ekki verið ræktaðar, eru til sölu, og kosta frá $2.50 til $6.00 hver
ekra, eftir gæðum. Þetta land fæst með vægum kaupskilmálum.
Þjóðeignarlönd í öllum pörtum fylkisins, og járnbrautarlönd med
fram Manitoba og North Western járnbrautinni eru til sölu.
Skrifið eftir nýustu upplýsingum, kortum o. s. frv. alt ókeypis, ti)
IIOX R. P KOBLIX
Minister of Agriculture and Immigration,
WINNIPEG, MANITOBA.
Eða til:
Josepli lí. Sknptason. innflutninga og landnáms umboðsmaður.
Ódýrust föt eftir máli seh)r t
S. SWANSON. Tailor.
512 Maryland «t. WINNIPEG.
Bonner & Hartley,
Lögfræðingar og landskjalasemjarar.
494 Slaiii «t,
R. A. BONNBR-
- Wínnipeg.
T. L. HARTLBT.
Lampar!
Lampar!
Lampar!
BEZTA URVAL!
BEZTU GŒDI!
BEZTA VERDQÍLDI!
Stærsta Billiard Hall i
N orð -■vestrlandinu.
Fjögur “Pool”-borð og tvö “Billiard”*
borð. Allskonar vin og vindlar.
Lennon & Uebb,
Eigendur.
F. C. Hubbard.
Lög’fræðingur o. s, frv.
Skrifstofur Strang Block 365 Main St.
WINNIPEG MANITBOA,
Komið til okkar eptir nauð-
synjum yðar í leirtaui, glervöru,
Postulíni og Silfurvarningi knífum,
göfflum, skeiðum o. s- frv. Yér
óskum eptir viðskiftum yðar.
PORTER & CO.,
330 XÆ^IISr ST.
CHINA HALL,
572 JVLYKIIsr ST.
396 Lögregluspæjarinn.
kunningi, hver muni eiga hana”. Og með það
fer Cuthbert, sem aldrei hafði tekið augun af
glugganum meðan hann var að tala, út úr stof-
nnni og skilur de Verney eftir í þungum þönk-
nm og með vandræða svip á andlitinu.
Hann lyftir upp dúknum, sem lá þar á 1
inu hjá honum, og skoðar hann vaDdlega, e<*
ekki varð hann var við neitt sérkennilegt við
hann, annað en fegurðina á gerðinni og rósa-
bekkinn umhverfis ljósgulu miðjuna og L apus-
chkini-ættarmerkið. Svo dettur honum í hug
hve undarlegt það sé að Zamaroff og Platoff og
frú hans hafi öll tekið sinn dúkinn h ert og far-
ið með þá út úr herberginu, og þó sé rússnesku
fólki engu gjarnara að bera pentudúka úr hús-
um manna, heldur en fólki í öðrum löndum.
í þessari svipan kom nokkuð það fyrir sem
vakti athygli hans og olli honum undrunar.
Mann bar fyrir einn af þeim opnu gluggum,
sem voru á herberginu, þennan mann hafði hann
séð nokkrum sinnum áður í fylgd með prins Di-
mitri og hélt hann að hann væri lífvörður hans.
Þessi maður bar öll einkenni þess að vera "rúss-
neskur; allir hans andlitsdrættir báru vott um
þjóðerni hans, Hann virtist vera frómlyndur
ogbinlægur, !en einbeittur og alvörugefinn, og
sorgardrættir voru djúpt skornir á andlit hans.
Haun kom inn íherbergið og litaðist uro, Þegar
hann kom auga á de Verney segir hann, eins og
hann væri feiminn eða hræddur: “Ég yona að
þér fyrirgefið”, segir hann. “Ég hefi komið til
þess að taka burtu te-borðbúnaðinn",
“Það er rétt", segir de Verney. “Gerið þér
Lögregluspæjarinn. 397
bara eins og yður þóknast!” Um leið og hann
sagði þetta, datt honum í hug hve undarlegt það
væri, að lífvörður gamla Mensecoffs skyldi vera
þar sem algengui: vinnumaður Oru, sem þó auð-
sjáanlega hafðl nóg af slíkum náungum i húsinu
og umhverfis það. Þess vegna hafði hann auga
á þessum manni um leið og hann hélt áfram að
reykja vindil sinn, og sá að þegar hann fór út úr
herberginu ireð diskana og matvælin; þá bar
hann einnig einn af þessum dúkum undir treyj-
unni sinni,
Við þetta jókst athygii hans á þessum dúk-
um tífalt við það sem áður bafði verið. Hann
tekur einn dúkinn og skoðar hann enn nákvæm-
ar enn fyr, en verður einskis annars var en hann
hafði áður séð. "Ef ég hefði .stækkunargler”
sagði hann. I því bili kom Vassilissa inn í stof-
una, og honum til uudrunar, tekur hún einn af
dúkunum og fer út með hann.
Hann kallar á hana og blður hana að koma
til baka hann vildi fá að tala við hana, en hún
gegnir honum e:ki, Og þegar hann stendur
upp til að ná tali af henni, litur hún til hans með
fyrirlitningarsvip og. hverfur svo sjónum hans
út úr stofunni.
“Svo er nú það!” hugsar hann með sér
"Vassilissa er eins og hitt fólkið. Dúkarnir
hafa truflað frómlyndi hennar; hún stingur
hvorttveggju i vasa sinn”.
Hann lítar í kring um sig ogsérað dúkur
sá er honum var borinn, er sá eini sem nú er eft-
irí herberginu, Hann sér einhvern koma að
húsinu utan úr garðinum. í því grípur hann
400 Lögregluspæjarinn.
þvi sem honum þykir’ undarlegt, en gleðst þó
mjög við uppgötvunina, því hann sér að hitinn
frá öskunni, þar sem hún féll á dúkinn, hefir
leitt fram einnstaf á dúknum, að eins einn
lítínn staf,—Það var nóg til þess að ljósta upp
leyndarmáli, sem hann vissi ekki áður um.
Hyer þessara klúta har einhvern hoðskap, ritað-
an með ósýnilegu efni, en sem om kí Ijós með
því að hita dúkana.
“Eg hefi hitt á óskastundina og komist að
leyndarmálinu”. segir hann við sjálfan sig. Og
á sama augnabliki krýpur hann niður hjá arn-
inum og ber dúkinn upp að eldinum, þar sem
furuviðarkubharnir loguðu hægt og þægilega og
leiddu ljós og yl um alt herbergið, Áhrif hitans
á dúkinn ihafa fri mleitt þessi orð, sem ollu því
að hann fölnaði upp eins og nár, ekki af hræðslu
þvi að hann var—eins og lesendum f er kunnugt,
mjög:hugrakkur maður, heldur af óstyrkleik, er
á hanu kom, því þetta var það sem hann las:
“HANN 'KEMUR í DAG!
Sá sem verður valinn með hlutkesti til þess
að framkvæma aftöku hans, verður látinn vita
hver hann er og skal hann þá framkvæma skip-
un vora—eða að öðrum kosti þola sjálfur þá
hefnd sem þeir hljóta er óhlýðnast.
Annari deild hefir verið tilkynt þetta og
meðlimir hennar Verða að hjálpa til þess að
framkvæma þessa réttlátu aftöku eins Þeirra,
sem verðskuldar dauða.
Samkvæmt skipun frá
rússnesku þjóðfélags-nefndinni,’.
Þegar hann les þetta, heyrir hann að eitt-
Lögregluspæjarinn. 393
við húsdyrnar. “Láttu hann bíða þar”‘ segir
de Verney, um leið og hann kastar rúblu til
mannsins,
Svo segir hann við sjá'fan sig: “Ég skal
frelsahana, hvort sem hú það eða ekki, og
í tiássi við öll hulin öfl. er hið hulda, án
þess að vita það er ég, G ujáipi mér—alger-
lega óuýtur, stefnulaus! Ea úr því hún vill
ekki segja mér það, þá get ég betur komist eftir
því með því að að láta han? ætla að ég sé far-
inn burtu. Ég ætla—ég ætla að reykj&l”, Og
það gerir hann meðsvo mikilli áfergju, að það
leynir sér ekki að hann er í miklum geðshrær,
ingum og stórir og þéttir svitadropar standa á
enni þessa hugprúða, hyggna og hægláta
manns,
I þessari svipan kemur Beresford inn og
segir víð de Verney: “Heyrðu kunningi! Þossi
gamli maður gerir mig vitstola með afbryðis’
semi sinni; skilurðu míg ekki”,
De Verney lítur upp eins og af svefni; hann
vill fá fréttir, og þarna er einmitt maðurinn, er
getur upplýst haun.
"Já, þú ert líka að gera hann vitstola”, seg-
ir Frakkinn. um leið og hann gefur þessum unga
manni nokkrar föðurlegar bendingar;
“Það er hezt fyrir þig að hafa þig héðan,
Cuthbert. Platoff hefir tortryggui hinna gömlu
og reyndu i lifinu!”
“Uss, ég get haldið mínum hluta fyi ir hon-
um. Égelskaeins og ungnm mönnum er tamt;
en þetta segi ég þér náttúrlega í trúnaði”. Svo
litur hann glettnislega til de Verney og segir,