Heimskringla - 28.08.1902, Blaðsíða 2

HEIMSKKINQLA 28. AGÚST 1802.
Beimskriugla.
PUBLJ8HBD BT
The tíeimskrÍDgla News 4 Pablishing Co.
Verð blaðsins i Canadaog Bandar $1.50
um árið (fyrir fram borgað). Sent til
íslands (fyrir fram borgað af kaupend-
um blaðsins hér) $1.00
Peningar sendist í P. O. Money 0;der
Registered Letter eða Express Money
Odrer. Bankaávísanir á aðra banka ení
Winnipeg að eins teknar með afföllum.
B. Ti. Kaldwinson,
Editor & Manager.
Office : 219 McDermot Street.
P O. BOX I*»3.
Engisprettur.
Einn nierkur bóndi f Argyle-
bygð hefir mælst til þess að Heims-
kringla.Jitaði um engisprett-
u r, eðli þeirra og ráð til þess að
firrast skaða þann framvegis, sem
þær hafa oft að undanförnu gert á
ökrum bænda.
Til þess að gera orðið við þes@-
ari bón höfum vér eent til Ottawa
eftir upplýsingum, og ennfremur
fengið upplýsingar hjá Mr. H.
McKellar, aðal skrifstofustjóra ak-
uryrkjudelldarinnar f Manitoba,
sem er einn af allra fróðustu mönn-
um í þessu efni sem hér eru f fylk-
inu, og setjum vér hér stutt en Ijóst
yfirlit yfir þær upplýsingar. sem
blaðinu hafa borist.
Það eru ýmsar tegundir af
skordýrum sem hafa skemmandi á-
hrif á hveiti og aðrar kornteguudir
bænda, og sem hin mesta nauðsyn
er á að uppræta úr ökrunum strax
og þeirra verður vart, og áður en
þau ná að gera tilfinnanlegan skaða.
Meðal þessara dýra eru hin svo
nefndu Wheat Midge, Hessian
Fly, Wheat stem Maggot, Frit-fly,
Jointworms, Grain Aphis, Wire-
worm, Cuttworm og Wheat-stem
Sowfly.
Wireworrn gerir stundum
skaða á ökrum bænda. Eina ráðið
sem enn þá hefir verið uppgötvað
gegn skaðsemi þeirra, er að plægja
akrana seint á haustin og sá rúgi
eða byggi f þá bletti sem ormar
þessir eru f, (>ví að þeir geta ekki
skaðað þær komtegundir. Wheat
Midge, eða Weevil, eins og það er
stundum nefnt, eru litlir rauðleitir
maðkar sém raða sér kringum
kveitiöxin á stöngunum og draga
úr vexti þeirra; }>eir lifa í jörðunni
á vetuma. Ormar þessir leggja
eggjum í Júnf. Eina ráðið tíl að
eyðileggja þá er að brenna alt rusl
og strá á ökmnum og plægja djúpt
á haustin. Hessian Fly er lítil sót-
lituð vængjuð fluga, | úr þuml. á
lengd, hún leggur eggjum sfnum á
lauf eða blöð hveitistanganna og
maðkamir skrfða svo úr ekkjunum
niður stangimar og éta sig þar inn
f þær. Þessar flugur leggja eggj-
um 2 á ári, í Maf og Júnf, og f
Ágúst eða snemma í September.
Lækningin er að sá seint á vorin.
Annars gerir þessi fluga mestan
skaða á þvf hveiti sem sáð er á
haustin og skorið upp á vorin og
varðar því bændur f Ontario meira
en þá sem búa f Manitoba. Sama
er að segja um Wheat Stem Mag-
got, þó koma þeir fyrir f Manitoba
og gera stundum skeða á hveiti og
öðmm komtegundum. Þeirra verð-
ur vart á f>vf að höfuðin á þeim
stöngum sem f>eir setjast á verða
hvít löngu áður en hveitið er al-
ment móðnað. Skemd sú á korn-
inu sem þessi maðkur gerir er nefnd
“Whiteheads” “baldheads” eða
“silver top”, peir naga sundur efsta
liðinn á komstönginni, em grænir
á lit og J f>uml. á lengd. Ráðið
við þessum möðkum er að sá einni
eða tveimur röðum af hveiti eða
byggi, í nánd við J>á bletti sem
ormamir hafa sezt að f, til þess að
kvenmaðkurinn leggi eggjum sfn-
um á hið nýja kom meðan það er
að spretta. Svo skyldi það slegið
seinnipartinn 1 Ágúst og gefið
skepnum til fóðurs eða plægt niður
í jörðina. Síðað skal herfa alla
akra eftir nppskeruna. Gott er og
talið að bera áburð á landið. Ann-
ars er ekkert óyggjandi ráð enn j>4
fundið við þessari pest.
Fritfly. — Maðkur hennar er
að eins einn tólfti þuml. á lengd,
ljósgulur að lit; þeirra yerður vart
f Júnf mán., J>eir éta sig inu f stöng-
ina niður við jörðu. Ráðið til að
eyðileggja þenna orm er sama og á
við Hessian Fly, einnig að herfa
akra eftir uppskerana eða plægja
akrana á haustin.
Grain Aphis eru komlýs sem
lítinn skaða gera og engin ráð eru
fundin til að eyðileggja.
White Stem Sawfly gerir vart
við sig að eins hér og f>ar á margra
ára fresti, og engin ráð eru kend
til að eyðileggja hana. — Cutwomi
em skaðlegir f komökmm; talið
er að ef alifuglar fái að vera nokkra
daga á ökmnum áður en sáð er, þá
eyði f>eir mestu af ormum þessum.
Ekki er vfst að þessir ormar séu f
Manitoba þó þairra hafi orðið vart
í Ontario og Quebec.
Engisprettur eru skaðlegastar
allra skordýra f>eirra er sækja i
akra bænda í Manitoba, Það er
talið líklegt að aðalstöðvar þierra
séu f Turtle Mountains, suðvestast
f Manitoba, eða rétt þar fyrir vest-
an, og að þær fljúgi þaðan út yfir
landið og hafist svo við á ökrum
bænda yfir sumarið, en livenær og
hvar sem þær koma J>á gera j>ær
ógna tjón á ökrum bænda og eyði-
leggja marga f>eirra algerlega.
Eggjum sfnum leggja þær vana-
lega í vel plægða og ræktaða akra,
en ekki f n/plægða jörð, af f>vf hún
er of hörð og þétt f sér, en sérstak-
lega vilja f>ær sendna mold til að
geyma egg sín í og helzt á hálendi
f>ar sem f>urkasamt er og snýr mót
suðri eða austri. Aðallega velja
flugur f>essar það sem nefnt er
“stubble.” Þær leggja eggjum sín-
un snemma f Maf, og fara að fljúga
í kringum 1. Júnf. Þær era frá 7
til 8 vikur að verða fullvaxta.—Ráð-
ið, eina óbrigðula ráðið til að eyði-
leggja f>enna skaðsemdar gest, er
að plœgja stubble-akrana djúpt,
4| til 5 þuml. Bezt er að plægja
seint á haustin, rött um það leyti
sem frost byrja; en þó er það ekki
nauðsynlegt ef plægt er snemma
að vorinu. Kvenflugau leggur egg
sín f litlar skálar 1 þuml. niður í
jörðu, um 30 egg eru í hverri skál
og hver fluga leggur 3 skálar. Það
tekur fluguna nær 4 klukkustund-
um að undirbúa hverja skál fyrir
móttöku eggjanna. Þessum eggj-
um er lagt á haustin og þau lifa í
jörðinni allan veturinn og koma
upp úr jörðinni seint í Maf eða
snft’-'ma í Júnf; en sé jörðfn plægð
djúpi á haustin eða snemma á vor-
in, svo að f>vf sé snúið niður sem
upp var þegar eggin vora lögð, f>á
komast ekki ungarnir upp gegnum
jarðlagið en kafna niðri f moldinni.
Gott er og að bera strá Og annað
rusl f rastir yfir akrana og láta þær
liggja f>ar nokkrar nætur, f>ar til
engispretturnar safnast saman í
f>ær; brenna svo allar rastimar f
einu, og má f>á vænta að mest eyð-
ist af f>eim engisprettum sem em á
ökram sem svo er farið með; þetta
skyldi gera á haustin. Ýmsar veiði-
brellur hafa verið notaðar til að
veiða f>essi dýr og hafa sumar
þeirra reynst allvel. en ekkert með-
al er óbrygðult nema djúp plæging
og bezt að h ú h sé gerð seint á
haustin. Þetta er sameiginlegt á-
lit allra fróðustu búfrœðinga í land-
inu og er bygt á inargra ára reynslu
bænda. Aðgætandi er og J>að að
allir bœndur í sama héraði, sem
hafa orðið fyrir skemdum af [>ess-
um dýram, verða að viðhafa sömu
aðferðina, annars geta þau dýr, sem
er leyft að vera óáreittum
f einum akri, dreift sér á næsta ári
út yfir alt héraðið og gert stór-
skemdir.
Mannúð Breta.
Þeir sem muna eftir stríðinu
milli Frakka og Þjóðverja fyrir 30
árum, og óvinsældum þeim sem jafn
an síðan hefir verið milli þessara
þjóða, mun þykja allmikill munur á
bróðurhug þeim sem nú þegar ríkir
milli Breta og Búa að nýafstöðnu
stríðinu milli þessara þjóða, eða hatr-
inu, sem um þær mundir ríkti milli
Frakka og Þjóðverja. Svo er þessi
munur mikill að allra þjóða blöð
bafa gert hann að umtalsefni síðan
herforingjar Búanna komu til Eng-
lands, um miðjan þenna mánuð.
Þar var þeim tekið svo sem væru
þeir óskabörn Breta og það þrátt fyr-
ir að þeir voru búnir að eiga sinn
þátt í að fella 80,000 brezka her-
menn og baka rfkinu 1100 millión
doll. fjárútlát fram að þessum tima.
Má vera að einmitt þetta hafi aukið
á vinsældir þeirra á Bretlandi. Þvf
það má brezka þjóðin eiga að þó
hún gefi ekki eftir með góðmensk-
unni þegar út í stríð er komið, þá er
hún fús á að láta í Ijós virðingu sína
og velþóknun á þeim mönnum sem
sýna það táp og þá hreýsti sem er
við hennar hæfi, jafnvel þegar það
kemur fram hjá andstæðingum henD-
ar. Hún dregur engar dulur á það
nú að hún hafi mætt meira en jafn-
okum sínum í hernaði þar sem Búa-
þjóðin er, því aldrei fyr hefir eng-
land komist í jafn krappan sjó í
hernaði eins og í þessu stríði og
aldiei fvr hefir hún orðið að Jeggja
eins mikið fé í sölurnar eða eins
marga menn móti hverjum einum ó-
vini, eins og í þessu stríði,
og aldrei fyr hefir ' hún mætt
jafn mannúðlegum óvinum eins og
Búunum. Þetta er ekki að eins
skoðun Breta, heldur einnig allra
annara þjóða, sem nokkuð þekkja til
hernaðarsögu heimsins. En þó að
aðrar þjóðir viti og kannist við þetta,
þá gegnir það furðu að Bretar skuli
geta opnað augun fyrir því svona
undir eins að afloknu stríðinu og áð-
ur en púðursvælan hefir almenni-
lega rokið burtu af stríðsvellinuin.
Þess vegna láta blöð þjóðanna undr-
un sfna í ljós yfir því hve einkar
hlýlega þessum mönnum var fagnað
í Bretlandi, ekki að eins af stjórn og
hermálamönnum landsins, sena sýndu
þeim aila mögulega virðingu, heldur
einnig af konungi sjálfum. sem tók
þeim eins og alda vinum sínum og
vottaði þeim persónulega aðdáun
sína fyrir hreysti þeirra og þjóðar
þeirra og þakklæti sitt og Englands
fyrir ágæta meðferð á brezkum her-
föngum, meðan á ófriðnum stóð, og
er þetta talið eins dæmi í sögunni, og
enn mestri furðu gegnir það að eng-
inn einasti einstaklingur alþýðunnar
skuli hafa látið óánægju í Ijós yflr
komu þessara manna til Englands,
þvf að margur þeirra á þó um sárt
að binda í ástvina missi fyrir kúlum
Búanna. En öllu þessu er gleymt
samstundia að stríðinu loknu, og
þjóðirnar standa undrandi yfir faðm-
lögum Breta og Búa. En dást þó
að göfuglyndi beggja.
Ljóðabréf til
Stephans G. Stephanssonar.
gaudi, snemma í Febrúar 1902.
Nú skal gera nýjan brag,
nótt til vitnis kalla.
Sittu heill við sól og dag,
sjóli Klettafjalla.
Mér er kær þín mærðar snild;
mæt era efnisgæðin.
Höfuðþökk og hugar-vild
hafðu fyrir kvæðin.
Gull þitt tók ég fyrst f fang,
fylti muna vasa,
þegar “úti á víðavang“
varstu á fjalli grasa.
Ærsla-fengin æska mfn
á þér festi gætur;
sfðan hef ég sótt til þfn
sólskin margar nætur.
Þú hefirlátið Braga-brand
blika á degi og njólu;
numið fágætt námaland
nærri himni og sólu.
Borið hefirðu Braga-full
báðum vinnu-höndum,
ljóðelsk sál þfn lýsi-gull
leyst úr klettaböndum.
Óttast hvorki ógn né grand
einn við náma-brotið,
“gullkistumar sett á sand“
sendar heim f kotið.
—Vfðsjá þfn og mynda mergð
muna leiðan hressir,
“þegar J>ú á “flugi og ferð“
fálka augun hvessir.
Hleypi-gjarna hyggjan mfn
hné að myndum þínum;
arnar-hliðskjálfs útsýn þín
ögraði huga mfnum.
Lýðurinn kýs hin léttu spor,
lóuflug og kvakið;
en alt af sýnir afl og þor,
amarvængja takið.
Hvergi flónsku gefur grið
góðlund orða vægin;
sverð, en ekki sálnafrið
sendurðu oft f bæinn.
Orð þfn sýna málsins mátt,
mælgisflauta 1/ði.
Óðsnild þína ymur dátt
“áin héraðs prýði“.
Grettis hefirðu j>egið f>rótt,
f>rek og kosti marga;
alt af hefirðu aleinn sótt
“eldinn til að bjarga".
Eflaust hefir um þig nætt
í þeim styrjar voða;
en “drengur“ lifir enn “af ætt
Ingimundar“ goða.
Þó þú flyttir bú og bygð
burt, og kveddir Fjörðinn;
elju f>fna ástog trygð
átt hefir móðurjörðin.
Allra krafta og auðnu hjól
ef mér gefið væri,
æfi pinnar aftansól
út í Fjörðinn bæri.
—Beztu þökk fyrir mfna og mig,
meistari hugum-kæri.
Eg skal seinna yrða á f>,ig,
ef ég kemst í færi.
Fjalla-rið og gjálpar-göng
geng ég ekki f þaula
þúsund rasta leið er löng
lötum bónda-staula.
Hálfrar jarðar bungu-brfk
brotnar ei né J>ynnist.
Má þó vera hin mikla vík
milli okkar grynnist.
Hugurinn getur hleypt 4 sprett
f>ó hamli fótum lögur.
Hér er, sjáðu, liönd mfn rótt,
heldur þunn og mögur.
Guðmundur Friðjónsson.
(Sunnanfarí).
KAUPMANNAHÖFN, 20. Júlí 1902
Kærl vin !
Síðast f>egar ég skrifaði Hkr.
var ég í Boston, Mass., en nú er ég
kominn hingað og er enn heill á
húfi. Förin austur yfir Atlantshaf
gekk vel yfirleitt; auðvitað voru
flestir á skipinu sjóveikir tvo fyrstu
dagana—og ég veikastur, en svo-
leiðis smámunir gleymast, þegar
frá líður, þó manni flnnist það alt
annað en smámunir meðan á því
stendur. Skip það er við sigldum
með lagði á stað frá New York þann
25. Júnf, og til Hafnar komum við
6. Júlí. Skipið var nýtt og fallegt,
en heldur Iftið í samanburði við sum
stór-línu-8kipin. Það hafði þó í þess
ari ferð sem næst 1000 farþegja.
Við stigum fyrst fæti á land við
Christiansand f Noregi. Það ersmá
borg ein við suðurströnd Noregs og
sýnist vera innilukt á milli kletta,
þar til maður kemur inn f höfnina.
Mér sýndist alt þar vera heldur
hrjóstugt og hrikalegt. Daginn
eftir komum við til Hafnar og var
08s þar vel tekið af Good-Templur-
um, en engin viðstaða var möguleg,
því kl. 3 morguninn eftir áttum við
að vera komnir I gufubát, er skyldi
flytja OS8 yfir til Malmö í Svíaríki og
þaðan með lest fórum við samdæg-
urs til Stockholms. För sú var lík-
ari sigurför en nokkru öðru. Hér
mn bil á hverri vagnstöð var ose mætt
með söng og hljóðfæraslætti. Við
komum til Stockholms að kveldi hins
7. Júlí, og þingið byrjaði kl. 9 dag-
inn eltir, og stóð yfir til þess 16. s.
m. Að mörgu leyti var hástúku-
þing þetta mjög lærdómsríkt, fyrir
mig að minsta kosti. Þar mátti sjá
menn, bæði svarta og hvfta, frá öll-
um heimsálfum. Menn tengda því
bræðrabandi, er Good Templarafé-
lagssíapurinn, næst hinni kristnu
kyrkju hefir gert mest til að gróð-
ursetja á meðal mannfélagsins;’menn
af ýmsum þjóðflokkum, talandi mis-
munandi tungumál, en samt allir
stefnandi að sama takmarki—vinn-
andi i sömu áttina; menn af öllum
stéttum: prestar, lögmenn, læknar,
þingmenn, bændur o. fl. en allir þó
bundnir sama bróður og kærleiks
bandi Ég hefi að minsta kosti lært
það, að elskaog virða Good Templ-
ara félagsskapinn meira en ég hefi
áður gert, einmitt fyrir þessa tilraun
þeirra, að gróðursetia í hjörtum
manna hina gullvægu, guðlegu lífs-
skoðun um bróðurband mannkyns-
ins og föðurelsku guðs.—Allar um-
ræður fóru fram friðsamlega og voru
algerlega lausar við persónulegar
slettur, og var þó einatt meininga-
munur um þýðingarmikil spursmál.
Öll mál voru rædd frá ýmsum hlið
um, áður en þau fengu samþykki,
eða þeim var varpað fyrir borð. Það
eitt út af fyrir sig var lærdómsríkt.
Ég var stundum í byrjun m&ls sann-
færður um, að þetta mál væri sann-
gjarnt og rétt, og ætti því að hafa
fraragang, en svo gat sú skoðun
breytzt eftir að fleiri höfðu talað og
aðrar hliðar málsins voru opnaðar.
Ég get ekki sagt þér nærri þvf
eins mikið af þinginu og mig langar
til, þvf Hkr. hefir naumast rúm fyr-
ír það nú, þegar þið farið að birta
Islendingadags-ræðurnar, og svo
snerta þessar fréttir að eins vissan
flokk af kaupendum blaðsins, nefnil.
Good Templarana, og þó þeir séu
töluvert margir, þ& er ef til viil ekki
rétt af mér að vera áð taka upp rúm
blaðsins, ef þið hafið annars nokkuð
nytsamara að segja.
Annars má ég til að geta Þess—
svc mínir íslenzku Good Templarar
f Manitoba fari að vinna betur; að
við Ameríknmenn vorum í stórkost
legum minnihluta & þingiuu og töp-
uðum svo að segja hverju einasta
m&Ii er við vildum komafram; t. d.
sóttum við hart um að fá næsta þing
haldið í Ameríku, en borgin Belfast
á Irlandi var kosin með miklum
meiri hluta atkvæða. Og þetta er
sízt að undra, þegar þess er gætt, að
ein einasta stórstúka — stórstúka
Svía, heflr fleiri meðlimi heldur en
öll Bandaríkinog Canadatil samans,
er hafa þó um 40 stórstúkur.—Eins
var um embættismenn. Tveir okk-
arbeztumenn hnigu f valinn: Jones
frá New York og Cotterill frá Was.
hington; báðir ágætjs embættismenn
hástúkunnar. Nú sem stendur höf-
um við að eins skrifarann, Colonel
B. F. Parker, hér vestra.
Mér var farið að leiðast löngu
áður en þingið endaði. Tími þings-
ins gekk oft í veizlur og skrúðgöng-
ur. Störkostlegust mun fagnaðar-
veizlan hafa verið, sem haldin var í
konunglega leikhúsinu. Þar voru
mörg þúsund manna saman komin,
þar á meðaj krónprins Svía og tvær
prinsessur frá Danmörk. Ræður
voru fluttar af ýmsum mönnum og
ein af íslending, Haraldi Níelssyni,
sem var erindreki íslands. Hann
var sér og þjóð sinni til sóma og
hlaut verðskuldað margendurtekið
lótaklapp fyrir. Ræða hans, sem
var á dönskn, bírtist einnig í blöð
unum.—Leikbú3ið er fegursta bygg-
ingin er ég hefl enn séð í Svfþjóð eða
Danmörk. Ónnur stóreflis matar-
veizla var haldin oss í stað, er nefn-
ist “Salt söbaden”, og erálitin að
vera fegursti staðurinn í ríkinu, að
eins fáar mflurfrá Stockholm; en þvf
miður var veðrið ógeðfelt þenna dag
og menn nutu því ekki þessarar
skemtunar eins vel og ella hefði ver
ið. 13. Júlí var ákaflega mikil
skrúðganga um helztu götur bæjar
ins og út í einn skemtigarðinn. í
skrúðgöngunni tóku þátt um 50,000
bindindismenn, berandi fána sfna og
merki í broddi fylkmgar.
Við íslendingar höfðum einsett
okkur að sjá dálítið af borginni
Stockholm áður en við færum aftur
til Hafnar, en þingíð hafði dregist
svo lengi; endaði þann 16. Júlí, að
við höfðum að eins tíma til að skoða
Riddarakyrkjuna; þar eru konungar
Svíagi afnir og standa lfkkistur þeirra
í hvelfingum í kyrkjunni, og eru
skrautbúnar mjög. Þar var stein-
mynd af Magnúsi Hlöðul&s og margt
fleira af fornmenjum.
Á leiðinni frá Stocholm til Málmo
stönzuðum við 1 kl.tíma í Lundi.
háskólaborg Svía, Þar er ein elzta
og frægasta kyrkja á Norðurlönd
um, og fengum við að sjá hana, en
ekki þótti mér hún eins tilkomumik-
il og Riddarakyrkjan, þó hún væri
stærri og líklega eldri.
Og svo kom ég aftur til K.hafn-
ar, borgarinnar, sem ég hafði heyrt
svo mikið talað um og hælt fyrir
fegurðarsakir. Og ég hefi sannar-
lega ekki orðið fyrir vonbrygðum.
Þetta er ein sú fegursta borg, sem
ég hefi séð, og hefi ég þó enn séð
lítið af henni. Það er alt s o ólíkt
því sem er hjá okkur fyrir vestan,
að ég get ekki vel lýst því, svo að
fólk þar fái ljósa hugmynd
um hvernig all er hér, en ef við
hugsuðum okkur byggingar lfkar
þeim á Aðalstrætinu í Winnipeg ná
lægt Portage Aye. dreifðar um þver-
an og endilangan Winnípegbæ, frá
einum strætisenda til annars, þá
fengjum við dálitla hugmynd, þó
óglögg væri, um mikilfenglegleik
hygRÍoganna í stórborgunum. En
það eru ekkj byggingarnar í K.höfn
er gera borgina svo unaðslega fagra,
heldurtorgin og skemtigarðarnir og
stóru fallegu trén, garðar, líkir City
Hall Square í Winnipeg, nema einn
þá fallegri óg tilkomu meiri, eru f
100 stöðum í borginni. Borgin yflr
það heila tekið er uokkurskouar
Elm Bark, ræktuð með rósum og
blómum og stór skrauthýsum þess &
milli.
Mest af öllu hafði mig langað til
að sjá G a r ð, bústað þann er flestir
ísleDzkir stúdentar fá hæli & í fyrstu
5 árin við nám sitt við K.hafnar-
hóskóla. Og nú hefi ég séð húsið
að utan, og er það engu líkara en
húsínu þar sem hannGoveinor Law-
lor með sinni sveít býr í. Allir Vest
ur-Is!endingar vita hvað meint er
með því og þetta er skrifað fyrir þá.
Enjég vona að það sé öðruvísi að inn
an, þetta hús, dálítið smekklegra og
skemtilegra en ytri mynd þess ber
vott um, annars yrði ég hræddur
að íslenzku K.hafnai stúdentarnir
kynnu að draga dám af sínum sessu-
nautum. Rétt nálægt Garði er hót-
el Alaska, þar sem íslenzk blöð eru
æfinlega við hendina og íslendingar
hafa frían aðgang að þeim fyrjr til-
stilli nokkurra íslendinga hér í
Höfn. Eg hefi komið þar, en ekki
haft tíma ti[ að lesa blöðin; samt tók
ég eftir því, að ekkert blað frá Vest-
ur Islendingum var þar sjáanlegt.
Það væri mjög vel gert af íslenzkum
blaðaútgefendum í Vesturheimi, ef
þeir vildu senda' blöð sín “gratis“
til þessara manna, því þeir hafa
sannarlega þörf á að fræðast um okk
ur Vestur-Islendinga eftir því sem
mér heyrist. En svo er nú eftir að
vita hvort þessir menn, stúdentarnir
sérstaklega, álitu sig ekki fyrir ofan
það að lesa vestan blöðin okkar. Ég
hefi heyrt það frá einum eða tveim-
ur, að þeir lesi aldrei neitt blað að
vestan nema Sameininguna. Auð-
vitað eru það h&lærðir guðfræðing-
lengst á eftir tímanum; ekki fyrir
þaðað þeir lcsi Sameininguna.heldur
vegna þess að þeir lesa ekkert ann-
að en ‘Sameininguna. Við Vestur-
Islendingar kaupum blöð þeirra og
bækur; við fylgjumst með málum
þeirra og höfum stundum jafnmikla
þekking á þeim og þeir sjálfir, en
þeir, þessar blessuðu dauðýflis-rolur,
álíta það óþarfa, og jafnvel fyrir
neðan sig, að fylgjast með málum
vorum Vestur-íslendinga. Ég er
strax nú orðinn stór-undrandi yflr
þekkingarleysinu á okkur Vestur-
Islendingum og starfi okkar, og þó
hefl ég að eins mætt örfáum mönn-
um.
Eini maðurinn, sem ég hefi mætt
hér, er skilur okkur Vestur-íslend-
inga, sem les blöðin okkar og fylg-
ist með málum vorum, er séra Haf’
steinn Pétursson. Hjá honum hefl
ég séð bæði Hkr. og Lögb. Ég verð
lfka að geta þess, að hann og hans
góða frú hafa tekiðmér sem væri ég
sonur þeirra, og hafa gert alt er í
þeirra valdi stóð, til að gera dvðl
mína hér sem skemtilegasta og við-
kunnanlegasta, Ég hefi daglega ver-
ið á heimili þeirra, lesið þar og borð-
að og notið allra þeirra hlunninda,
er ástúðlegt og skemtilegt heimili
hefir fram að bjoða. Sára Hafst.
heflr gengið með mér um borgina og
sýnt mér það sem markverðast er að
sjá. Ég hefi haft gaman af að taia
við hann um eitt og annað. Alt ber
vott um að hann er hámentaður mað
ur og getur verið svo skemtilegur f
viðræðum, að ég hefði hreint ekki
trúað því. R a n g i n d i þau og
6 s ví f n i s 1 y g a r, er hann hefir
orðið fyrir af h&lfu nokkura manna,
hafa ekki gert hann beiskan eða
graman, heldur heflr hann tekið því
með ró og stillingu og virt það að
vettugi. Það er svo sem ekki hægt
að búase við öðru en asnasparki af
ösnnm.
Ég býst við að verða hér enn þá
nokkra daga og fara sfðan til Reykja
víkur. Þaðan skrifa ég þér svo, ef
ég skyldi staðnæmast þar; annars
þarf þess ekki, því þá kem ég aítur
til Winnipeg og sé bæði þig og aðra
vini mína og kunningja.
I. B. Búasou.
Ný bók.
VATNSÞRÓIN heitir rit það,
er Jafnaðarinannafólagið |hér f
borginni hefir gefið út nú fyrir
skemsfu. Fr&gangur þessa rits,
sem er 40 bls. að stærð, í kápu, en
betri að öllu leyti, en <;g minnist
að hafa séð á nokkurri bók á fs-