Heimskringla - 22.01.1903, Blaðsíða 3

HEIM8KR1NGLA 22. JANÚAR 1903.
SÆLGÆTISLEGA EFNIS-
GODUR OG ILMSŒTUR
The T. L. “Cigar”
Það er vinsæl teg-und, sem hefir áunnið sér hylli
og vináttu vegna verðskuldaða eiginleika. Þús-
undir reykja nú þessa ágætu vindla.
REYKIÐ ÞÉR ÞÁ?
i WESTERN CIGAR FACTORY
Tltos. Lee, eigamli. ■W’HTNriPEQ-.
Lí K-'T
ri Thos.
flMMS'
skoða myndirnar af þe3sum náung •
um, sem þar eru, sem ég þekki flesta
þá voru ýmsar rnyndir aðsveima fyr
ir hugskotssjónum mínum og ýmsar
spurningar að hreyfa sér í þankan-
anum. Ein af þessum spurningum
var á þessa leið: Hvað margir af
þessum ungu og efuilegu lögfræð
ingum, sem hér eru sýndir, mundu
hafa verið lögfræðingar í dag, ef
forsjónln hefði ekki látið verða neitt
af Vesturheimsferðum síðari hluta
hinnar 19. aldar. Skyldi Island, þó
það sé móðir þeirra allra, hafa veitt
þeim þetta tækífæri til menningar
og frama, sem þeir hafa náð héi?
Nei, ólíklegt þykir mér það. Það
hefðu líklega einhverjir þeirra setið
á smalaþúfnnni, eða hver veit hvað.
Samt eru til á meðal þióðar vorrar,
svo skyni skroppnir náungar, svo
biindír af sjálfselsku og eigingirni,
að þeim er ómögulegt að sjá, og því
síðurað viðurkenna þaðgagn, þann
heiður og þann sóma, sem Island og
íslenzka þjóðin heflr hlotið, sem
hreina og beina afieiðingu af Vestur-
heimsferðum síðastliðin aldarfjórð-
ung. En svona gengur það. “ftlarg-
ur f'ær fyrir lltið lof, last fyrir ekki
parið”, Það hetir ýmsu yerið hrós-
að, sem komið hefir fyrir bjá hinni
íslenzku þjóð, sem ekki heflr komist
eða kemst nokkurn tíma I nokkurn
samjöfnuð við gagn og gæði Vestur-
heimsferða.
Jæja, ritstjóri góður. Ekki
ætlaði ég mér að fara að halda pré-
dikun, þó nú sé nýársdagur. Sá af-
dánkaði gerir það máske. En ég var
að hugsa um að ininnast svolítið á
umliðna árið, 6r þvf ég fór að skrifa
þér á annað borð. Árið 1902, sem
kvaddi oss kl. 12 síðastliðna nótt, og
reyna að rifja upp fyrir oss, eitt-
hvað af því merkasta, sem á dagana
hefir drifið. En hvað það ætti helzt
að vera, hvar ég ætti að byrja og
hvar að hætta, það er nú gáta, sem
nokkuð þungt verður að ráða. Saut
skal á það hætta, og ekki fyrr við
skilja, en búið er að mála pappírjnn
með nokkrum rúnum, sem lúta að
efninu.
Það verður þá fyrst fyrir að
geta þess, að síðastliðið ár hefir ver-
ið eitt hið mesta hagsældar ár, sem
liðið heflr yfir Utah. Það má segja
að það hafi verið veltu ár f orðsins
fylsta skylningi. Tíðarfarið hefir
verlð indælt, eins og það er nú
reyndar ávalt, og heilsufar og höld
fjár í bezta lagi. Nýútgefnar skýrsl
ur yfir búnað og framfarir í ríkinu
bera þess ljósan vott, að alt er á
hinum bezta framfaravegi, Tíðar-
ið, náttúran og vort repúblíkanska
stjórnarfyrirkomidag sýnist alt hafa
haldist í hendur til að gera lítið sem
þægilegast og bezt, tíl að ýta öllu á-
fram og upp á við, og má svo heita
það hafi verið svo í öllum greinum.
Samt hefi ég hvorki tíð né ;hentug-
leika á að útskýra fyrir þór hvað
eina út af fyrir sig, svo ég verð að
láta duga að minnast hins 'allra
helzta, en það eru framfarir í bygg-
ingum og umbótum, námaiðnaði og
sykurgerð. Það heflr kveðið mest
að þessu öllu á þessu liðna ári, og vil
ég nú gefa þér hér svolítið sýnishorn
af því.
Svo er talið til að hér f Utab séu
34 málmanámur, auk kolanáma og
annara náma, sem ég hefl ekki séð
skýrslur um. Er svo ákveðið að úr
þessum 34 námum hafi verið graflð
síðastl. ár $21,200,000 virði af gulli,
silfrí, blýi og kopar, en í síðastl. 25
ár, er upphæðin, á þessum málmteg
undum talin að vera $249,394,500,
sem er alllagleg upphæð fyrir ekki
fólksfleira ríki, og útlitið með gott
framhald í þessari iðnaðargrein er
hið bezta,
Næst þessu gengur sykuriðnað-
urinn, sykurgerðín úr sykurrófunum
Það eru nú 14 ár siðan að Utah Su-
gar Co var stofuað. Það hefir aðal
heimili sitt í Lehi og þar er aðal-
sykurverksmiðjun- Félagíð hefir
nú um þessi áramót $5,000,000 höf-
aðstól. og á sykurgerðarhús i Lehi,
tíingham, Provo og Springville. hér í
Utah, og Bear River Valley, Wy-
oming.
Félagið heflr aldrei búið tii
meirf [sykur en í haust; vanalega
100 punda sekk á hverri míuutu eða
f það heila 21,000,000 punda, sem
reikningsfróðir menn segja að muni
gera vöruflufningsvagnalest 6 mílur
á lengd. Forseti félagsias er Joseph
F. JSmiih, en aðalráðsmaður T, B.
Cutler.
Næst þessu gengur “Amalga-
mated Sugar Co.“. Það er einnig
Utah félag og á heima íOgden. For-
seti þess er David Acles, Félag
þetta var stofnað fyrir 5 árum og
hefir $4,000,000 höfuðstóJ. Það á
sykurmylnur í Ogden og Logan,
Utha, og La Grande, Ore. Það veitir
360 mönnum atvinnu og borgar út
mánaðarlega 30,000 dollara. Það
bjó einnig til f haust rúmar 20 millí-
ónir punda af sykri, svo öll sykur-
geiðin I Utah þetta ár nemur 42
millfónum punda.
Öll framleiðsla Utah sykurgerð-
aríélaganna á þessum 14 árum sem
þauhafa starfað, nemur 145,175,000
punda; gerir Það með 5c. prís á
pundið $7,288.750. Það er heild
söluverð, en eftir smákaupasölu
mundi það nema nær $14,577,500.
Eftirfylgjandi skýrsla sýnir hvern-
ig þessum sykuriðnaði heflr fleygt á-
fram, í tonnatali.
Ar Ton af sykurrófum
1888.................... 1,010
1889 ..................... 2,600
1890 ...................... 2,800
1891 ...................... 5,359
1892 ..................... 12,091
1893 ..................... 20,453
1894 ..................... 20,443
1895 .................... 30,000
1896 ..................... 40,000
1897 ..................... 40,399
1898 ..................... 52,471
1899 ..................... 72,944
1900 ..................... 76,859
1901 .................... 103,126
1902 .................... 196,000
Nemur aukning framleiðslu í
iðnaðargrein þessari nálægt 20 Þús.
pr ct. á 14 ára timabili. — Gera
margir betur?
Á þessu ári verða bygð sykur-
gerðarhús í Sanpet og Sevier County
um hér 'í Utah, og að öllum líkum
eitt nfilægt bænum Boise í Idaho.
Líka er auðmaður einn, sem á heima
f Provo, að byggja sykurmylnu í
bænum Reymond í Alberta, því þar
er álitið að megi hafa fjarska mikla
svkurrófuræktun, þegar framlíða
stundir.
Síðast vil ég geta þess, að bvgg-
ingar og aðrar umbætur bæði á veg
um, málþráðum og járnbrautum,
hafa síðastl. ár nurnið $700,000, þar
af hefar í Salt Lake City einum ver
ið bygt upp á $2 500,000. Stjórnín
er nú einnig að byggja þar afar-
stóra og vandaða byggiugu, gizkað
er á að muni kosta með öllu tilheyr-
andi ^ millíón dollars. í því húsi
verður Postofficed og skrifstofur allra
þjóna Btjórnarinnar fyrir Utah, og
gerir vel ef húsrúm hrekkur, því ær-
ið nóg er að starfa hjá “Uncle Sam“.
Að endingu vil ég geta þess, að
fólkstalan í Utah er um 277 þús.
Virðingarverð allra skattberandi
eigna $118,019,500. Skattar 4.8/10
mills, sem nemur síðasta ár
$53b, 168,00
Þinn með virðingu.
E. H. Johnson.
Stjórnamefnd almenna spítalans
í Winnipeg biður Hkr. að viður-
kenua móttöku á peningagjöfum
frá Islendingum, að upphæð $265,
45. Þessum peningum hefir verið
safnað af:
Mrs Ellen Johnson...... $62,00
“ Gnðrún Péturson.... 13,50
“ Guðrún Bjömsson.. 5,00
“ Rósa Vidal........... 15,30
“ Signý Olson.......... 30,50
“ B. Magnússon....... 9.50
“ Guðrún Borgfjörð... 20,75
“ Guðrún Friðrikson.. 37,00
“ Agnes Thorgeirson.. 41,50
“ Olga Olgeírson..... 10,40
Kvenfél. Vonin, Selkirk 10,00
Als $265.40
Spitalanefndin getur þess í
bréfi sfnu, að samskotalisti Miss
Olga Olgeirson hafi tapast, en svo
reiknast, að f Jhonum hafi staðið
upphæðin, sem að ofan er nefnd.
Það þarf ekki að taka það fram,
að spítalanefndin er mjög ánægð
með þessa gjöf og vottar Islending-
um innilegt þakklæti fýrir hana,
enda er hún þjóðflokki vorum mjög
til sóma, og konur þær, sem fram-
kvœmd hafa haft á máli þessu og
svo mikið verk hafa lagt á sig til
að safna fénu, verðskulda beztu
þakkir allra Islendinga fyrir þetta
starf sitt.
Vegna rúmleysis i blaðinu get-
um vér ekki birt nöfn gef endanna
eða upphæðir þær, sem hinir ýmsn
einstaklingar hafa gefið.
Tonibólu-ljóð.
Samkomurn ýmsum sagt er oft frá
sífelt þeir leikina minnast líka’ á,
sem eru með “critic” alt af að strita
í isleuzku blöðin slöðugt að rita.
Samkoma er það, sem að mig þá
svo lítið langar að minnast hér á.
Það hvorki skal vera lof eða last,
en læt mig samt bundinn við sann-
leikann fast.
Ekki’ er það “konsert” eða neitt ball,
og ekkert “sócial” né drykkju “rall”,
En að eins “tombóla” er það þá—
sem ætla ég nú að skýra frá.
Þrfðja Deseœber það munum vér
Að þesskonar samkoma boðuð v»r hér
Troðfult var húsið trúa má þvf
Tombólur, fóikið só'.gið er f.
Toinbólur eru einkennilegar
ýmsum punktutr. ég lýsi nú þegar:
Einn er við dyrnar peuinga’ að passa
og piltur annar með númer í kassa,
Inni þar heyrast alskonar leeti
enginn þómöglar þó’t fái’ ’aDn ei sæti
Því rétt einsog var i réttunum heima
í ruglingi allir um gólfið þar sveima.
Fínindum og stolti þar út skúfað er
eining og glaðværð í hásæti fer,
og viðbúinn máttu vera nú,
að verðirðuspurður “Hvað dróst þú?”
Alla má þúa, engan að þéra.
ekki þarf neina kunnuga’ að gera
s ,mir þar bara öxlunum yfta
Og ávarpa hinn næsta: “Viltu’ ekki
skifta?”
Og þar er einn siður, ja sá er mjög
skrítinn
sem að mér þykir nú mestu lítinn.
Menn nenna’ ekki að taka af sér húf-
ur né hatta
eru’ í heitustu “kótum” um gólfið að
dratta.
Býsna mikið þeir bera í vösuin
af blómstur krukkum og lampaglös
um
myndir í “ramma” af ’kvín’ og ‘kíng’
klukkur og margslags glyevaruing.
Mér sýndist þar verða á fólhinu fart-
inn
forsetinn auglýsti tvo fyrir kvartinn
fram og til baka það var að þjóta
af þrengslunum glös voru ýmsir að
brjóta.
Senn höfðu allir fult i fangi
og fundu til þreytu að vera á gangi,
karlmenn þar hlutu kvenmansskó,
hver varð að sitja með það sem ’ann
dró.
Karlmanns nærföt kvenmaður dró
kfmdu þá sumir, hún sjálf að því hló.
Ungur piltur í mig þar hnipti:
“Ætli etúlkuna vanti’ ekki skifti?”
Palli var þar með ljómandi “leisu”
Laugi hlaut einhverja skrítna peisu
hann vildi mögla en þó átti’ að þegja,
það var kvenmanns silkitreyja.
Ég hélt að hann væri heppinn maður
og hvislaði’ að honum: vertu glaður,
skoðaðu' ei hissa skrautgripinn
skiftu við miss, sem dró nærfötin.
Með “krullutöng” hann Kristján var,
Katrín líka hlaut skegghníf þar,
Þetta var öfugt enn, það ég sá
að þau viðhvort annaðskíftu þá,
Já, ýmislegt var þar af ágætum vör-
um
ógrynni af klútum og bollapörum,
og alskonar gliogur, sem ei fæ hér
talið
alt var þó fremur smekklega valið.
Allir drættír upp gengu þar
Enda líka framorðið var,
ým8ir með leirtau héldu nú heim
f hálkunni’ og myrkrinu’ eg vorkendi
þeim.
Oft er misjafn sauður f mörgu fé
það er málsháttur sannur þótt gamall
sé
svo þegar yfirleitt alt var þar dæmt
öðrum þótti gott en hinum slæmt.
Tombólur flestar taka3t vel,
tombólur beztar af samkomum tel.
Tombólur ætti öllum að Uka,
því oft þær gjöra fátæka rika.
OLISIMONSON
MÆLIR MKÐ 8fND NÝJA
Skandinavian Hotel
718 jflain 8<r
Fæði 81.00 á dag.
Bonner & Hartley,
Lögfræðingar og landskjalasemjarar
494 Slain St, - - - Winnlpeg.
R. A. BONNBR. T. L. HARTLBY.
Woodbine Restaurant
Stærsta Billiard Hall í Norðvesturland
inu—Tíu Pool.borð.—Alskonar vín og
vindlar.
Lennon & Hebb,
Eigendur.
líiijiiinl & Co.
VIN VHP7T AKAtt ^
ELSTA BUDIN
ODYRASTA BUDIN
FJOLBREYTTAST -
AR BIRGDIR.
Hátíða “Calender” vor “Une
Veritable Teuvre D’Art”
verður sendur með hverri
pöntun til fyrsta jan. næstk.
305 flain St. Winnipeg.
(Prógrammið, á eftir tombólunni)
Gunnlögur Jóhannsson gengur þar
á gólfið, sem “plattform” menn kalla
hann einn stóran hamar i hendi sér
bar
og horfði með djörfung á alla.
Haun setti þar á sig sérstaka rögg.
í saloum var háreisti’ og kliður.
Á borðið hann lamdibýsna stórt högg
oe bað fólk að setjast niðnr.
"Prógrammið á að byrja brátt
bíðið þið róleg þarna.
Ég bið ykkur svo að hafa ekki hátt
og hlusta’ á hann séra Bjarna.”
Svo hrópar hann aftur “hlýðið þið
mér,
hver maður átti að sitja,
Sigurður Július séég er hér,
sá ætlar kvæði að flytja.
Og Upplestur fáið þig ágætann
í ofan á lag með hinu
Sigurður Magnússon er með hann
8eiot á prógraminu.
G. H.
B. B. OLSON,
Provincial Conveyancer.
Gimli Ma.n.
Þeir eru aðlaðandi,
Ég legg áherzlu á að gera brjóst
sykurinn aðlaðandi, bœði f útliti
og að gæðum,
GÓMSŒTIR “CREAMS“
EFNISRÍKT “CHOCLATE.
HOLLIR “TAFFIES”,
HREINN “BRJÓSTSYKUR“.
Selt f stór- eða smákaupum, f
skrautkössum. Munið að sérhver
moli er gerður af beztu tegundum
og hreinasta efni.
Takiðeinn kassa heim.
Bezta brauð í borginni og ódýrt,
W. J. BOYD.
422 og 579 Main St.
(Janadian Pacifíc }{ailway
Jola skemtiferdirnar i
Desember.
Fram og aftur
lœgsta fargjald
til allra staða í
ONTARIO,
QUEBEC
og
SJÓFYLKJANNA.
Gildir þrjá mánuði.
Viðstöðuleyfl veitt þegar komið er
austur fyrir FORT WILLIAM.
TOURIST
og fyrsta pláss
SVEFNVAGNAR
á hverjum degi.
Jola og nyars-farbrefin
fram og til baka kosta TVO ÞRIÐJU
vanaverðs.—Farbréfin til sölu Des.
21. til 25. og 30. 31., og Jan. 1.
Gilda til 5. jan., aó þeim degi með
töldum.
Eftir frekari r.pplýingum snúið yðnr
til næsr» umboðsmanns C. P, R. fél.
eða skrifið
C. E. McPHERSON,
Gen. Pass. Agent,
WINNIPEG.
D. W Fleury & Co.
UP PBOÐSH A LDARAR.
«4» PORT «K AVE.
selur og kaupir nýja og ga.nla hús-
muni og aðra hluti. einnig shiftir hús-
munum við þá sem þess þurfa. Veizlar
einnig meðlönd, gripi og alskonar vörur.
TELEPHONE 1457,— Oskar eftir
viðskiftum Islendinga,
35*3 Mr, Potter frá Texas
hótelinu að leita Arthur uppi, kom dóttir hans
inn í Hotel des Bains, og fann hún Lubbins í
ganginum. Húnbaðhatmað færa lafði Sarah
Annerley heimsóknarmiða sinn, og mælti þetta
þann veg, að hann gleymdi að ljúga að henni. að
hún væri ekki heima. Ida fór inn i bið3tofuna
á undan, og fam vesalings Ethel þar sem enga
lyst hafði á að snæða miðdagsverð þenna dag.
Og i staðinn fyrir að svara Idu, hljóðaði |hún og
veinaði af undrun. og hljóp til hennar og mælti
með skiálfandi róm: “Þú ert þá komin hingað
í sömu erindagerðum og ég er”.
“Hvaða erindi er það?" sagði Ida alveg
hissa.
Ethel lét ekki "standa á svarinu og hélt á-
fram: “Að hind''a manninn, aem ég elska, og
manninn sera þú ant, frá þvíað berast á bana-
spjótum og hata hveru Jannan”.
Þessi orð óg iátæðið sem þan voru töluð
með gerðu Idu da uðhrædda. Hún hrópaði:
“Hvaðáttu við? Eg skil þig ekki! Flýttu þér
að segja það, Hvada flækjur eru nú nýjar á
seiði”.—Og síðan fékk hún æðisflog, þegar Eth-
el skýrði henni fr<á í fáum orðuin að þeir Arthur
og Errol hefðu átt deilu saman, En siðasta
setningin fór alveg með sjálfsvald Idu, þegar
Ethel bætti við: ‘ Bróðir minn barði þenna
inann. sam é? elska”,
“Eu hvað gerði herra Errol þeim manni sem
ég slska?” hrópaði Ida náföl.
Hún nötraði og skalf á beinunum því hún
vissi vel livaOa ondalok svona mál fengju í
Texas.
Mr Potter frá Texas 357
“Hann hélt hendi hans kyrri, og barði hann
ekki aftur”.
“Guð launi honum það”, 'sagði Ida.
“Haun sagði að þessi maður, sem þú elskar,
væri bróðir minn”.
“Það var göfugt 02 mannlegt”, mælti Ida
f lágum róm, og mælti síðan upphátt: “Ég skal
endurgjalda honum þetta stiax í dag”. Síðan
spurði hún hvort Arthur væri virkilega staddur
i Boulogne þegar,
Svariðvar játandi. Hún sagði Ethel að hún
yrðí að bíða þarna þangað til Errol kæmi að
finua lafði Sarah Annerley.
“Þú holdur að hann heimsæki liana hérna?”
Þessi spurning var mælt með mikilli áherzlu
svo ungfrú Potter svar&ði með sannfærandi orð-
um og látbragði: “Hann gerir þaðuf því hann
elskar þig, Ethel Lincoln. Efastu aldrei ura að
Karl Errol elski þig ekki. Eg ælla og Skal finna
bróður þian og konia með hann hingað, og láta
hann afsaka það sem hanu hefirjgert á hlnta
þessa göfuga Iprúðmennís”.
“Þú heldur þá aö Karl sé göfugur?” sagði
Ethol og andaði léttara en ádur. Henni þótti
vænt um að heyra Errcl hrósað, Hún mælti
þvi: “Þakka þér lyrir. Þú hefir traust á
Karli”.
“Eg elska hann!”
* ‘Ó —ó—óuss-----”.
“Sem bróður”. sagði Id i og hló, og gekk út,
og horfði eflir Ai thur. Henni varmjögantum
að hann bæði Errol afsökuuar á fljótfærni smni
og asnaskap, og sjá um að pessi dcila hjaðnaði
360 Mr. Potter frá Texas
sitja þarna við gluggann, innan við tjöldin eina
minútu. Eg þarf að tala augnablik við einn af
gostum mínum”,
“Auðvitað hefi ég ekkert á móti því” svar-
aði Ethel, og settist þar, sem frúin ákvað. Hún
hugsaði með sér, ef þes.si gestur væri Kail, þá
hefði hún látið sig fara inn i stássstofuna á með-
anþauitöluðu saman. Síðan mælti hún upp-
hátt: “Mérer yndi að þessari fögru útsýn fram
um höfnina, og við hana get ég un&ð hálfan
klukkutíma, ef það tekur þig svo lengi að tala
við gestinn”.
“Það verður að eihs fáaJ minútur, sem ég
þarf að tala við hann, en ég ætla að draga tjöld
in fyrir, svo við gerum þér minna ónæði”, mælti
Sarah. ‘ Spjaidið segir að hann þurfi að tala við
mig um áríðandi erindi”.
Siðan dró hún tjöldin fyrir, sem voru þung
og fögur, og lokaði ungfrú Lincoln að baki þeim
þá hló hún meðsjálfri sér. og hugsaði: Eg drep
ástþeirra—þau eru undir tninni miskunn nú.
Hún fær að heyra hvert orð og hlusta á það frá
Karls eigin vörum, að hann er sonnr útlaga, og
glæpamanns. Hann getur þá fengið hugmynd
um hennar barnslegu tilfinningar, og hvert þær
eru þess virði, að karlmaður gefi þeim gaum, sem
búitin er að þekkja þær”. Þegar hún reikaði frá
tjöldunum mælti hún milli tannanna: “Eg skal
sprengja hjörtu þeirra!"
Siðan brosti hún út undir eyru, og flýtti sér
fram að Jhnrðinni. því hún heyrði að einhver
kom, Oi hbið þar, ogmælti við sjálfa sig:
“Hannkemur! Karl kemur !” Hún hataði
Mr. Potter frá Texas 353
Potter fór aftur inn í skothýsið og reycdi
aðra byssu. og hafði riffil í hinni hendtnni, og
skaut þá jafnt báðum höndum, og gerði svo
mikla skothrið, að búðarhaldandinn vildi fá hann
til að sýna opinberlega skotíþrótt sina.
Þegar Potter var að enda við að reyna byss-
urnar, kom vesalings Van Cott þangað. Hann
hafði verið að biðja um ný föt með hraðskeyti,
en heyrði þenna ógna hávaða um leið og hann
fór fram hjá búðinni, og sá Potter, og sá að hann
var hæfinn, svo haun flúði eins og fætur toguðu
í hinn enda borgftrinuar, og h&fðist þar við þang
að tii hann komst álestina, sem fyrst fór til
Parisar, Hann hélt að Potter gæti naumast
haft upp á sér í eins stórri borg og Paris er,
Allan tfmann skalf hann og nötraði og kaldur
svitinn raun um hann. Hann leit flóttalega alt
i kringum sig. og átti von á að sjá Potter koma
á móti sér á hverri mínútu, því hann taldi
það sjálfsagt að hann heföi verið að æfa sig áð-
ur eu hann skoraði sig á hólm, og hann veinaði
upp yfir sig: “Guð minn! Hann ætlar að drepa
mig með skammbyssu!”
Potter likaði marghleypan, sem hann reyndl
þar, og tók því tvær byssur, og um leið og hanu
var að stinga þeim á sig mælti hann; “Þegar
maður þarf að eins að verja sig innan lægri
stéttar maHnfélagsins, hefi ég látið eina dug*
hérna megin hafsins. þótt ég findi vel aðég var
ekki netna hálflifandi, ef á mig væri ráðist, en
nú hefi ég vopn i biðum höndutn, og er hvergi
hræddur. Mér finst ég vera kominn aftur í
stríðið í Texas, og eigi hergöngn íyrir hendi".