Heimskringla - 12.03.1903, Blaðsíða 2

HEIMSKRINGLA 12. MARZ 1903
Heimskriiigla.
POBLISHKD BY
The Heimskriagla News 4 Pablishiug Co.
Verð hlaðsins í CanadaofcBandar $2.00
um árið (fyrir fratn borgað). Sent til
íslands (fyrir fram borgað af kaupend*
um blaðsins hér) $1.50,
Peningar sendist í P. O. Money Order
Registerpd Letter eða Express Money
Odrer. Bankaávísanir á aðrabanka ení
Winnipeg að eins teknar með afföllum.
«, li. Baldwinson,
Edltor & Manager.
Office ; 219 McDermot Ave.
p.o. box íass.
í Lögbergi, sem út kom í síðustu
viku, er óþrifagrein með fyrirsögn-
inni: “ÍSLENDINGAR SVÍVIBTIB.”
Blaðið hefir auðséð orðið fokvont út
af f>vf, að íslendingar sóttu mörgum
sinnum betur ftmd þann, sem Con-
servative-klúldtarnir héldu í sam-
komusal Tjaldbúðarinnar þann 3.
p, m., en þann eða f>& fundi, sem
liberalar hafa haldið þar. í vonsku
sinni ræðst það síðan á Hon. R.
Rogers, og segir hann háfi svfvirt
íslendinga f>ar, og spyr með liroka-
fullum valdarómi: “Hvað lengi
ætla tslendingar að gera sér það að
góðu og jafnvel taka því með lófa-
klappi að láta leiðtoga afturhalds-
flokksins traktéra sig á öðrum eins
ræðum eins og starfsmálaráðgjafi
Roblins hélt á þessari samkomu?”
Svo segist það þýða úr hans einin
blaði* þessa klausu:
“Þad gladdi hann líka (Mr. Rogers) að
sjá svona marga I.-leudinga hér saman-
komna. Hann hafdi ætíð haft mjög
örugt fylgi þeirr’’—það væri fróðlegt að
beyra hve nær hann hefir haft fylgi Is-
lendina?—“þeir höfðu kosið hinn hátt-
virta vin hans, Mr. Baldwinsoe (lófa-
klapp). Hann gekk út frá því sem
sjálfsögðu, að íslendingarnir hefði ein-
ungis þá einu ósk og það eina ætlunar-
verk að styðja þann fiokk og þá stjórn
sem mest gerir fyrir fólkið og landi
sem þeir búa i. t>eir væri að sýna þess
merki, að þá langaði til að botna í
landsmálum og þegar hann nú vissi það.
þá áliti hann það skyldu þeirra að gefa
sig fram og styðja aftuihaldssjórnina”.
Eftirfylgjandi grein s/nir eigin
orð Hon. R. Ragers:
“Hewas also glad to see so many of
the Iclandic people there. He had al-
ways received a very generous support
from them. Mr Baldwinson, his es-
teemed fiiend, had been íeturned by
them. (Applause). He took it for
granted that the Icdanders had Only
one desire aDd one mission, to support
the party and the governraent that
would do tbe best for the peopla of the
country in wbich they lived. They
were showing evidecce of the desire to
understand the affairs of this country
and knowing that he believed that it
wastheir duty to come out and support
the Conservative government. If the
reccord of the preseut government
showed them to be worthy of the faith
and trust placed in them, he was sure
that not ooly the Icelandic people but
every right-minded man in the conntry
would support them.”
Enn fremur segir hann:
"The Conservati ve pary was willlng
on its own records and merits to go be
fore the people, and if it had been faith-
ful to its trust it had a right to expect
the support of the p«ople, and he was
sure that no one could give warmer
support than the Icelanders. (Applause)”
Lesendur Heimskringlu geta
sjálfir dœmt um hvort þessi orð
Hon. R. Rogers, eru töluð til að
sýna íslendingnm “óþolandi svf-
virðingu” eða ekki. Lögbergi ferst
ekki vel í þessu máli, sem tæpast
var heldur vatntanlegt af því. Það
er eins og þvf sé ómögulegt að tala
svo nokkurt skifti um Conserva-
tiva og mál þeirra, nema segja ó-
satt, og rangfæra alt sem það fer
með, í þvl efni. Og það er þessi
lúalega fylgja, sem alstaðar er með
því,-— þ< 3ssi svfvirðingafáni. Það
flaggar alstaðar fyrir sjálfu sér með
þeim fána, og alstaðar er hann
dreginn í hæstu stöng, þegar það
veður fram á vfgvöllinn mót Con-
servativum. Það mun enginn
rengja að það eigi hann sjálft, og
megi hafa hans full not. Það er
það f rarnar en Liberalar í tollmála-
stefnunni, að það á sinn fána, þótt
*) Hyaða blað skyldi það vera, sem
hann á?
því svipi til þeirra að afneita hon-
um, og þykjast svo ekkert í hon-
urn eiga. en getur samt aldrei án
hans verið. Margt er líkt með
akyldum.—
Hon. R. Rogers þarf engan kinn-
roða að bera fyrir því, sem hann
sagði uni íslendinga á þessum
fundi. Hann segir blátt áfram að
eftir þvf sem Islenditigar kynnast og
þekkja betur á alt f þessu landi, þá
hallist þeir meir að Conservativa-
stefnunni, Eru þetta stóryrði og
svfvirðingar? Hann segir enn
fremur, að sé framkoma núv. stjóm-
ar þannig að hún hafi f trú og ráð-
vendni ekki brugðist þvf trausti,
sem kjósendurnir sýndu henni, þá
sé liann viss um, að ekki einasta
sérliver íslendingur heldur og allir
hugsandi menn í fylkinu, muni
styrkja hana. Þessi orð kallar
Lögberg “óþolandi svfvirðingu”,
Hann kemur fram sem hreinn og
beinn maður. En þessi staðhœf-
ing blaðsins sýnir hversu mikið það
er að marka sem það segir um
Roblinstjórnina og Conservativa,
og hve mikil sannindi ern fyrir
rugli þess í þá átt. Þarna augl/s-
ir það sig svo greinilega, að eng-
um blandast liugur um hvers kyns
blað þaðer.
Annað mál er það, þótt Islend-
ingar fæm alveg að uppgefast á
Lögbergi. A þessum fundi sátu
skynsamir og sjálfstæðir Islend-
ingar, sem standa alt að einu eins
framarlega að þekkingu og skiln-
ingi, og ritstjóri Lögbergs og
fréttasendlar hans. Hkr. getur
birt vottorð frá þessum mönn-
um, að þeim féll vel ræða Hon.
R. Rogers. Hún var vel flutt,
fræðandi og laus við pólitisk ill-
mæli. Að beina því að þessum
íslendum að þeir hafi hlustað á og
sýnt fagnaðarlæti undir ræðu, sem
þeir skildu ekki, er beint að segja
að þeir séu asnar, sem ekki hafi
vit á nokkru, og eigi að sitja og
standa eins og Lögberg segir þeim.
Þetta lfka makalausa blað!! Blaðið
er oft búið að særa tilfinningar ís-
lendinga með hrokafulluin árásum.
En hanu hefir þegar nálgast sá
tfmi, og verður áþreifanlegri, að
íslendingar láta ekki temja sig við
hrokabeizli, né undir ókurteisis-
svipuhöggum Lögbergs né af nokkr-
um klfku sendlum. Blaðinu er
bezt að sýna nöfn þeirra manna, er
staðhæfa það, að Hon R. Rogers
hafi hegðað sér eða talað öðru vísi
en kurteis ræðumaður f allan máta.
á þessum fundi. Annarst getur
það kingt þessari “óþolandi sví
virðingar” árás á hann og þá sem á
liann hlustuðu. Ef Lögb. vill ekki
hætta að bregða fslenzku fólki um
þá fáfræði, að það skilji ekki ann-
að en það, sem það tyggur f það,
þá skal Hkringla gefa því þá ráðn-
ingu, sem því nægir frani yfir
krossmessuna. Það er ekki alt
gleymt þó geymt sé.
Tek j uafgangur
árið 1902
$289,686.34.
ÚTDRÁTTUK CR FJÁRMÁLARÆÐU
Hon. JOHN A. DAVIDSON’S.
er hann flutti 25. Febr. í fylkisþimdnu.
(Framhald).
Eg verð að gera þessar útskýr-
ingar til að sýna liversu villandi
áðnmefnd skýrsla var, og á henni
byggja mótstöðumenn okkar og
fylgjendur þeirra sögur sfnar og
staðhæfingar, þegar þeir halda
ræður fyrirfólk út um fylkið.
Eg ætla að grfpa aftur til baka
viðvfkjandi skýrslu um fjárhagsá-
standið f fylkinu, eins og við höf-
um fundið það að vera, þá við
komum til valda. Eg hefi gefið
þessar skýringar vegna þess, að svo
mikið er talað um það og margar
sögur búnar til af mótstöðumönnum
okkar, og lilöðum þeirra, sem prenta
ræður þeirra og byggja skýrslur
sfnar á því fjárhagsástandi, er þeir
segja að hafi verið, og oftnefnd
fjárhagssk/rsla sýnir, þessi skýrsla,
er hér fylgir, var sýnd, að mig
minnir 1 ræðnnni, sem fylgdi oft-
nefndri f jármálaskýrslu, og átti að
miða til að réttlæta ráðstöfun á
lánsfé 1899.
Járnbrautastyrkir ..... * 889,147 87
Stjórn&rbygKÍngar...... 447 662 92
M & N. W. R’y. og H. B.
Railway............ 732,669.32
Sjóðþurð Norquaystj.... 315.000 00
Peningar í sjðði....... 141.815 31
Samtals....... 2.496 295.42
Með tilliti til þessarar svo nefndu
Norquay sjóðþurðar, þá er ég meira
en forviða að blöð, sem þykjast
vera að gefa fólki réttan skilning,
skuli vera svo djörf að íuargendur-
taka þessa sögugögn. Það hefir
verið fyllilega s/nt, að ekkert er til,
sem getur réttlætt það, og verður
aldrei til; ogþær eignir sem Nor-
quaystjórnin skildi eftir, og áttu
að teljast, eru ekki færðar henni til
reiknings,en sú upphæð, sem nægði
til að mæta þessari svo nefndu sjóð-
þurð,liún var viðurkend á fyrsta ári,
og hver einasti dollar erjaður út af
okkar heiðruðu vinum, er hérna
sitja á móti okkur, litlu eftir að
þeir tóku við stjórninni. Eg vil
þurka út þenna gjaldlið úr skýrslum
fyrverandi fjármálaráðgj, af því sú
sjóðþurð var aldrei til, og eins er
um járnbrautarstyrki, sem veittir
voru af vinum okkar, til bygginga
og aukningum járnbrauta. Eg
finn hér að stjómin hefir borgað út
til M. &. N. W. brautarfél. S273,-
207.83. Það er meiri upphæð en
s/nd er í bókunum, þvf $61,252.11
hafði verið borgað áður en stjóm-
in kom til v-alda. Winniþeg &
Hudson Bay fél. fékk 6140,962.86,
og Manitoba & Southwestem Col-
onization fél. $18,449.46. Þessi síð-
amefnda upphæð var að eins skyndi-
lán, og var fljótlega borgað til baka.
Þessi sk/rsla sýnir rétta skýrslu
af þvf:
M, &, N. W. og Hcdsou
Bay brautafélÖEÍn.....$ 414 170.68
Brautarstyr'cir.......... 744,149.70
Stjórnarbyggingar........ 447,662 92
Peningar í sjóði......... 141,815.31
Hreinn gróði af þessu, upp á stóð
fyrverandi fjármálaráðgj. að væri:
$2.496,600, sem ollir þá sjóðþurð
er nemur $748,801.39. Svo þegar
bætt er þar við hinni virkilegu sjóð-
þurð fjárhirzlunnar, $248,136.40,
þá er sjóðþurðiu orðin $997,337,79.
Viðkomaudi þeim stjómarbygg-
ingum, sem fyrrv. stjóm lét byggja,
þá held ég að fólk fái ekki verð-
mæti peninga sinna þar. Stofn-
unin í Brandon kostaði $126,284.90,
og er þó sáraléleg bygging. Fyrir
litlu síðan komust þeir, sem þar eru,
hjá lífstjóni, af því þeir gengu ötul-
lega sjáifir fram í að hjálpa til að fyr-
irbyggja það, að byggingin hrindi
ekki. Heyrna- og málleysingja-
byggingin, sem þeir bygðu, kost-
aði upphafiega 641,908.25. Ég
ætla að eins að benda ykkur á hina
nýju fallegu byggingn, sem við
höfum bygt, og fyrir miklu minni
peninga en gamla byggingin á að
hafa kostað, en er þó langtum betri
og fallegri bygging.
Eins og hið sjáið af tölunum að
framan, þá er það rétt um eina
millión dollara, sem ekki er gerð-
ur reikningur fyrir, og er saman-
söfnuð sjóðþurð hjá Greenway-
stjórnirmi meðan hún sat að völd-
um.
Eg er nú kominn þangað, sem
ég get byrjað á og s/nt fjárhags-
ástandið, sem var þegar við tókum
við fylkinu og fjármálum þess. Eg
liefi orðið að sýna að skýrsla fyrrv.
fjármálaráðgjafa er mjög villandi.
Við tókum við af stjóm, sem ár-
lega hafði aukið sjóðþurð, og
árið 1892 — 1893, var orð-
iu svo mikil að nær $300,000
þurfti til að mæta henni. Það var
skylda stjómar vorrar, til þess að
standa við þau loforð sfn við fólk-
ið, að grípa til nýrra ráða í fjár-
hagsmálunum, sem gerðu henni
mögulegt að mæta peningaútborg-
unum, án þess að halda áfram að
sökkva fylkinu í sjóðþurð. Við lögð-
um skatta á auðfélög, og lögðum
um eins árs tímabil skatta á sveita-
félög. Eins fljótt og okkur var
auðið afnámum við þann skatt, og
langar ekki til að þurfa að setja
hann á aftur, og við lok fyrsta árs
gátum við sýnt tekjuafgang er
nam $11,000, annað árið $49,000,
og þetta þriðja ár er hann langtum
meiri.
Eg mætti eins vel geta um hinar
árlegu fjárhagsskýrslur, fj'igur síð-
ustu stjómarár Grermwaystjómar-
innar, þar sem sjóðþurðin fer stöð-
ugt vaxandi, verður um hálfa mill-
ión doll.
Skýrslurnar em þannig:
1896 Útgjöld.............. 824,453.43
Tekjur.............. 665,353 41
Sjóðþurð......... 159 100 02
1897 Útgjöld ......... 778,741 82
Tekjur........... 683 705.15
Sjóðþurð........... 95 036.15
1898 Tekjur.............. 936,603.61
Útgjöld............ 837,887.95
Afgangur.............. 98,715.66
1899 Útgjöld............... 812,181.93
Unpaid accounts as
shown by Royal
commission........ 156,613,88
Survey feeson M. &
N. W. lands....... 54.700.00
Samlögð útgjöld ... 1 023 495.81
Samlagðar tekjur.. 776 233.85
Sjóðþurð.......... 247,261.95
Aukakostnaður.... 160.280.00
Sjóðþurð als...... 407 541.96
Eins og eg hefi skýrt frá höfum
við breytt þessari sjóðþurð f tekju-
afgang. Árið 1900 var hann
$11,056.31; 1901 $49,444.73; 1902
er hann $289,686.34, eins og hér
sýnir:
Total consolidatad revenue
útgjöld ............... $1,248 128 31
Þar frá dregst:
C P. R. for Snowflake,
Waskada & McGregor
extension ............ 75.000.00
Town of Neilson......... ]3 050.00
Railway aid Bonuses..... 6,508 69
Samtals............ 94 558 69
Útgjöld................... 1.153,569 62
Tekjur.................... 1,443,255 96
Afgangur.............. .. 289,686 34
Þenna sjóð höfum við til f pen-
ingum. Vinir okkar hinum megin
segja, og Free Press segir það op-
inberlega. að þó vinur minn, for-
sætisráðherrann, sé frámunalega
eyðslusamur, þá skeri hann upp á
neglurnar þegar um peningastyrk
sé að tala, en ég ætla að sýna ykk-
ur það, að þó við höfum safnað
þessum tekjuafgangi, þá höfum við
ekki einasta gefið fylkisbúum eins
miklar styrkveitingar sfðasta ár,
heldur meira en nokkru sinni áður.
Síðasta ár námu peninga styrkveit-
ingar $397,402.73 og til skólanna
gekk $281,856.23. Á seiriasta stjóm-
arári fyrrv. stjórnar var skólastyrk-
urinn 6151,983.24. Það væri má
ske réttara að bera saman 3 sfð-
ustu árin þeirrar stjómar. Á ár-
unum 1900. 1901 og 1902 höfum
við veitt $1,011,852.87 peninga-
styrk, en 3 síðustu ár Greenwaystj.
voru veitt $775,843.26 til þess sama.
Við höfum þvf veitt nær þvf einum
þriðja meira. Til mentamála á sama
tfma veittu þeir $541,439.93, þar
sem þessi stjóm hefir veitt á 3 ár-
um $704,583.92, sem er nær þvf
40% meira. Mér er óhætt að segja
að þessi stjórn hefir gefið fólkinu
að minstakosti 30% af tekjunum í
styrkveitingum, en fyrv. stjórn gaf
aldrei meira en hafi það verið 20%.
Þegar þessi skýrsla er skoðuð er
það tæplega réttlátt að segja að for-
sætisráðherrann hafi skorið styrk-
veitingar upp á neglumar. Eins
og ég hefi áður skýrt frá, þá hefir
fólkinu fjölgað, og við það aukast
útgjöldin hlutfallslega hjá stjóm-
inni. Það er ekki hægt að ætlast
tfl þess af nokkrum kaupmanni að
hann geti aukið inntektirán þessað
auka útgjöldin. Og þar eð fólkinu
hefir fjölgað alt að einum þriðja,
þá er tæplega Iiægt að ætlast, til
þess að við geturn mætt öllum op-
inberum þörfum án þess að útgjöld-
in hækki. Ég hefi sýnt að við höf-
um gert betur en vinir okkar gerðu,
er þeir sátu við völdin. En það
sjá allir að það er góð og gild á-
stæða fyrir vaxandi útgjöldum
stjómarinnar. Ef ég hefði fylgt
aðferð fyrirrennara mfns, þá hefði
ég getað sýnt skýrslur, sem gæfu
tölur um svo og svo miklar eignir.
En ég kýs að fylgja minni beztu
vitund og þekkingu, og gefa fólk-
inu áreiðanlegar skýrslur af ráðs-
mensku stjómardeildanna að öllu
leyti. Þær innibinda allan stjóm-
arkostnað, peningaútgjöld, styrk-
veitingar og lán, vegagjöld og
kostnað við landskrifstofuna, Síð-
asta ár fyrrv. stjórnar voru útgjöld-
in als 6423,735.13, en 1902 vora
útgjöld þessarar stjómar, að eins
6452,064.06.
Þetta segi ég að ekki sé mikill
mismunur þegar gáð er að hinni
afarmiklu fólksfjólgun, en ég ætla
að dvelja lengur við þessar útskýr-
ingar.
Fyrst er að gæta að þvf að þing-
kostnaðurinn 1899 var $38,920.83,
en 1902 var hann $47,275.76, nær
þvf $10,000 meiri, og var það vegna
þess að þá voru prentaðar “con-
solidated statutes”, en sá prent-
kostnaður kemur ekki fyrir nema
einusinni á hverjum 10 árum. Þá
var kostnaður við stjórnarlöndin
sömu ár 613,567.88; og $77,965,23,
eins og bent hefir verið á. Þegar
um þá landsölu er að ræða, er rétt-
asti vegur að taka meðaltal af
kostnaðinum. 1899 hefir það kost-
að stjórnina 26 Jj% af inntektunum,
en 1902, enda þó landskrifstofu-
kostnaður ykist stórum, þá nam
kostnaðurinn ekki nema 6|% af
inntektunum. Þetta held ég sé
gott sýnishorn af þeim lið, og fylli-
lega réttlætandi kostnaðinn f þeirri
deikl. Eg ætla að benda á skýrslu
frá sambandsstjórninni, sem liún
færir okkur til útgjalda, ráðs-
mensku sína á skólalöndum. Hún
meðtók $40,744.20, en kostnaðurinn
við það hjá henni er 612,097.87,
eða 34 per cent af inntektunum.
Henni ferst enn þá verr en fyrir-
rennurum okkar. Þetta er lfka
góð rökstuðning fyrir þvf að lönd-
in ættu að vera afhent fylkisstjórn-
inni, þar eð við getum annast sölu
þeirra fyrir 6^ per cent, en sam-
bandssjómin ekki nema fyrir 34
per cent.
Næsti liður er aukinn kostnaður
járnbrauta, til umboðsmanna. En
sá aukakostnaður er löginætur sam-
kvæmt samningnum, sem gerður
var við C. N. brautarfél. Stjórnin
hefir öðlast arðberandi og hentuga
samninga fyrir fylkið við það félag
og það þurfti að gera þá á löglegan
hátt, og hefir fylkið fengið þar þá
lögmætustn tryggingu, sem til er f
Canada.
Það hefir orðið kostnaðarauki
við hinar opinberu byggingar, er
ég ætla að sk/ra frá. Sá kostn-
aður fl/tur beint af fólksfjölgun-
inni í fylkinu. Árið 1899 var
kostnaðurinn við stofnunina í
Brandon $38,864.18, í Selkirk $35,
811.86. Heimili hinna ólækn-
andi 615,562.49, og málleysingja-
skólinn $12,426.32. Árið 1902
kostaði viðhald þeirra, eins og bent
hefir verið á. $48,406.52; $10,307.84;
$19,674.44 og $17,899.24. Mismun-
til samans er um 624,000, Sumir
spyrja máske hvemig hægt sé að rött-
læta þenna mismun. Meðaltal tekið
sýnirekki aukinn kostnað. Síðan
1899 hefir íbúatala 3, stofnananna,
Selkirk, Brandon og ólæknandi
stofnunin, aukist um 13, 33 og 20
per cent, eða als að meðaltali 22^
per cent, en kostnaðarauki er þó
ekki nema 15 eða 16 per cent.
Málleysingjaskólinn hafði inntektir
er bára kostnaðinn. Sfðan við
stækkuðum hann. svo við gætum
veitt inngöngu tnálleysingjum úr
N. W. landinu og B. C., þá hafa
inntektirnar aukist, og nú er koin-
ið svo að sú stofnun ber sig. (Framh
sem er gleggri á tilfinningar barna
sinna en nokknr annar, og segir við
manninn, sem ráfaði næstum við-
þolslans um gólfið og hélt höndun-
nm um höfuðið, sem ætlaði að klofna
af kvöl. “Á ekki að lofa aumingja
Munda upp í kyrkjuna á jólatréð,
honum var sagt að koma.” Æi nei,
sagði maðurinn, það væri bezt að
hann væri kyrr heirna; hann verður
því hryggari af að sjá alla gleðina
og gjatirnar ef hann svo fær ekkert
sjáifur- “Hann tær ugglaust Card
og kannske hnetupoka” sagði móð-
irin. Jæja, þið ráðið þá, ó, þessi
kvöl ætlar að klára mig, sagði mað-
urinn. Og á sama augnabliki kyss-
ir vesalings drengurinn mömmu og
pabba og rýkur eins og örskot upp í
kyrkju.
Nú líður langt, dimt og þreyt-
andi aðfangadagskvöld. Ekkert
jólaljós, engin fagnaður nema í aug-
um litlu barnanna þegar þaif brostu
framan í mömmu sína, sem var að
reyna að hljmna að þeim, döpur í
bragði, þau þektu engin önnur jól
en móðurástina, það var þeirra lán.
Svo kemur skruggan og skelfingin.
Drengurinn kemur heim bólginn af
gráti og þrunginn af ekka, og hafði
ekkert fengið, eins 0g faðirinn spáði;
og þ& brustu líka bönd tilfinning-
anna hjá móðurinni. Hún tekur
drenginn í faðm sér sest með hann
á rúmið, og tárin runnu ofan kinn-
ar henn líkara regnflóði en iðaskúr
og brjóstið gekk svo út að því var
líkast sem þar byggi undir sorgar-
þungi margra jóla, sem nú vildi
sprengja af sér öll bönd. En dreng-
urinn hætti að gráta, enda var sjá-
anlegt að móðirin var búin að taka
við atlri sorginni hans, hann grúfði
andlitið þegjandi inn í brjóst hennar,
að eins sást hann taka sm&Kippi
stöku sinnum, sem voru eftirleyfar
jólagleðinnar úr kyrkjunni.
Að lýsa tiltinningum móðurinnar
eða drengsins ætla ég ekki. En á-
hrifin sem, sem þetta altsaman hafði
á föðurinn voru þessi: Hann var
búinn að sjá margan skugga og
margan dýrðlegan geisla líka, en
hjartað var nú ekki lengur barns-
hjarta, jarðvegurinn var nú orðinn
langtum hardari en þegar klettarnir
sungu með honum um dýrd drottins.
Hann gat nú ekki grátið hvað sem á
gekk, það þurfti að koma hæg og hlý
skúr beint ofan úr himninum, og
geisli af guðs heilaga ljósi til að lífga
við fögru hugmyndablómin, sem hann
fitti einusinni Allar þrautir, allur
sorti var honum æflnlega banvænt
eitur og eyðilegging, sem óhugsan-
lega gat í nokkrn sambandi staðið
við gæsku guðs, frá hans sjónarmiði.
Áhrifin urðu því þau, að í nokkrar
mínútur dofnaði svo líkamstilfinn-
ingin fyrir umbrotum hugleiðing-
anna, að kvölin hvarf úr höfðinu.
En svo alt í einu deyr þetta veika
jólaljós í huga mannsins, og ekkert
sést nema blóðsorti fyrir augunum,
hann grípur báðum höndum um höf-
uðið, stynur þungt og veltist aftur á
bak upp í rúmið.
Að gleðja börnin.
(Fram.).
Það var ofurlítil jólasaga, sem ég
ætlaði að segja frá, hún er svona:
Það voru fátæk hjón í Winnipeg,
sem áttu 3 börn, tvö voru kornung,
að hcita mátti, en það elsta drengur
á áttunda ári. Svo var það eitt að-
fangadagskvöld jóla, þegar gleðin
og birtan átti að skína yfir alt, að
dimma blæjan var einhveinvegin
svo afar þung yfir þessu heimili, að
hásumarljós glediunar og friðarins
gat ekki lyft henni af. Það var
kraftur guðsorðs, sem vildi fá manns
höndur til að vefja hana saman 0g
leggja bana til síðu rétt um jólin.
En mannshöndurnar sögðu það kem
ur mér ekkert við. Yið erum nógu
lúnar og höfum ærið nóg að starfa
við að lýsa upp okkar eigin hús, svo
þar sé enginn skuggi. Um þetta
var þráttað dálítið og þar við sat
samt var nú eitthvað til að borða og
ögn í ofninn, sem átti að yla upp
herbergið, sem hafði að geyma tvö
rúm með borði á milli og Ijóstýra á.
Konan sat á öðru með yngsta barn-
ið í fangi sér en annað við hlið, en
drengurinn elsti var & sífeldu iði um
gólfið eins og hann hefði engan frið,
því þar var háður sá harðasti bar-
dagi milli vonar og kvíða, sorgar og
gleði, sem í nokkru barnshjarta get-
ur háður verið; 0g það vissi móðirin,
Á annan dag jóla kom mannvin-
urinn alþekti til veikamannsins.
Hann var bláfátækur alla æfi, átti
samt einn gimstein afarstóran nærn
þyí eins og dollar, og flatan eins og
sá almáitugi dollar, öðrumegin stóð á
honum konungur konunganna en
hinsvegar kærleiki og mannelska, og
þar neðanundir mynd af lyklj,
þennan gimstein bar hann inn i
brjósti slnu alla æfi og gat aldrei
glatað til dauðadags. Og hugmynd
mín er sú að með lvkilsmyndinni
hafi hann lokið upp dyrum himna-
ríkis og gengið óboðinn inn, því
hann var enginn vafsturs eða pjatt-
maður, og vildi aldrei eíga í neinni
rekistefnu eða löngum reiknings-
færslum. Þessi maður var Ntels
Lambertsen. *
Þú þarft að fara á h03pitalið góð-
urinn minn, segir hann, heldurðu
að þú getir ekki ráfað, ég skal styðja
þig og fylgja þér Alt gekk eftir
vonum, þar l& veiki maðurinn fram
yflr öll jólin, og þegar óhappatalan
var hjá liðin, gat hann farið heim
aftur, og ofurlítið farið að vinna fyr-
ir og gleðja soigmæddu móðirina og
börnin.—
Sagan er búin, hún er ekki sögð
til beiskju eða blekkingar nokkrum
einstakling eða félagi, langt frá því,
en hún er eigi að síður sönn, og & að
sýna hvað mikið á því ríður, að þeg-
ar verið er að reyna að kveikja &