Heimskringla - 16.04.1903, Blaðsíða 3

HEIMSKRINGLA 16. APRÍL 1903.
skandinaviskia bókakaupa, eða bóka
viðkomandi Skandinavia. Fyrir
þessa hyg'gilegu framsýni bennar er
hj&lpar oss að auka safn vort bráð-
lega að mun, vonumst vér eftir með
timanum að eignast bókasafn við
komandi Norðurlöndum af fágætu
verðmæti, fjársjóð af upplýsingum
fyrir komandi tíð, er hefir jnni að
halda sannleika er öllum má veitast
aðgangur að.
í þessu sambandi má geta gjafar
þeirrar er “Víkinga klábburinn”,
norskur félagsskapur í Boston, sendi
bókasafninu ekki alls fyrir löngu,
nokkur hundruð bindi af Nýnorsk-
um bókuir. Upp að þeim tíma
höfðu engir meðlimir þess félags
neitt samband haft við skólann, en
vér vonum engu síður en þér, að
synir þeirra verði bráðum í tölu
Hardvardmanna.
I tvö skifti hefir verið tekinn part
ur af upphæð þeirri, er frú Hammer
gefur árlega tii þess að halda með
limum háskólans söngsamkomu, þar
sem að eins skandinavisk lög voru
sungin, Fyrir tveimur árum síðan,
þegar fyrri samkoman var haldin,
voru lögin öll valin eftir norska höf-
unda. í ár (1902) eftir danska höf.
í fyrra skiftið var hljóðfæraleikur-
inn undir umsjón hr. Max Jack,
en á hínu síðara frú Bertha Lappers,
norskrar. Á báðum þessum sam
komum skemti frú A. Lunde
Wright, sem eínnig er norsk, með
söngum, er jók mikið á fögnuð til-
heyrendanna í Sanders Theatre.
Þannig er að vakna smámsaman
meiri áhugi fyrir einni deild menta-
málanna, er hingað til hefir verið
vanrækt vor á meðal. Skandinavar,
tungur þeirra og bókmentir, saga
þeirra og menning verða því ekki
lengur, eins og sjá má, haft útundan,
hér á þessu fulltrúasetri ameriskrar
mentunar. En auðsjáanlega enn
sem komið er, hefir byrjunin að eins
verið hafin. Þarfir þessarar deildar
skólans eru margar og auðsæar, enn
þá, sem sérstaklega mætti minnast
á er sú, að komið væri á fót, í sam
bandivið germananska gripasafnið,
sem nú er svo vel á veg komið fyrir
rausn Þýzkalands keisara, sérstakri
skandinaviskri deild, er væri viðun-
anlega úr garði gerð”.
Dr. William Henry Schofield.
Eldur í Álptavatnsnýlendu.
Bréf frá hra. Snjólfi sigurðssyni að
Lundar P. 0. Man, til Jóns Friðriks
sonar 739 Elgin Ave Winnipeg, og
dags. 3, þ. m. segir meðal annars:
“Þann 26. síðastl. mánaðar kl. 7|
að morgni fór faðir minn út til að
gefa gripum hey og sinna gripaverk-
um. Þegar hann var búinn að
vatna hestum, gefa þar á stall og
búinn að gefa í næsta fjósi, sem var
10 kúa fjós, og breið jata eftir miðju
og kýr átu hver á móti annari, fór
hann í hið þriðja fjósið, en þegar þar
kom var bolinn upp í jötu, en þó
enginn gripur laus í fjósinu. Faðir
minn brá við og hljóp heim til að ná
exi en í því bili mættum við hjónin
honum er við vorum að fara í fjósin
til að mjólka kýr. Þegar við vor-
um komin á miðja leið, sáum við
teykjarmökk standa upp úr þekj-
unni á 10 kúafjósinu áðurnefnda.
Eg lauk þá upp bakdyrunum á
þessu fjósi til að sjá hvort ekki væri
hægt að bjarga, en alt var orðið fult
af eldi og varð ég frá að hverfa,
hljóp því f fjarsta fjós en alt var fult
af reyk og eldi og ekki tiltök að
komast inn. Kálfarnir voru í fjósi
sér, og gat ég rekið þá út, þar var
heldur ekki mjög rnikill reykur
vegna þess að skilrúmsveggur milli
næsta fjóss og kálfafjóssins var vel
“plastiaður”, en hin fjósin varu
sama sem eitt fjós, auðvitað skil
rumsveggur á milli þeirra en ekkert
látið á milli bjálka, en fjarski 8f hey-
moði undir gripunum, svo bálið var
komið um alt á svipstundu. Þarna
brunnu 20 kýr, sumar nýborn
ar og margar komnar að burði, og
12 aðrir gripir. Hestar voru
óbundnir síðan þeim var vatnað og
hlupu þeir út, en mjög hætt var ann
ar komin, allur sviðinn, og veiktist,
en verður þó held ég jafngóður,
hinn nesturinn alveg óskemdur,—
Þarna mistnm við pabbi um e 11 e f u
hundruð dollara virði.
Faðir minn skemdist dálítið í
framan af brunanum, en ekki hættu
lega”.
*
* *
1 tilefni af þessum bréfkafia vilj-
um vér benda Isl. á að hér er að
ræða um alslausan nýbyggja, sem
auk þess að hafa í þessum hræði-
lega bruna mist allan skepnustofn
sinn, er einnig heilsulaus og með
þunga tjölskyldu í ómegð. Sjálfur
verður Snjólfur að leita sér lækn-
inga, sem hefir mikinn kostnað í för
með sér, og auk þess er oss sagt að
eitt af böinum hans sé í þann veginn
ao verða sent hingað til uppskurðar
í spítalanum. Það er þvt auðráðin
gáta að hin mesta nauðsyn ber til að
manni þessum og fjölskyldu hans sé
drengilega hjálpað af íslendingum í
heild sinni, og það er létt verk ef
allir leggjast á eitt með það. Hra.
Jón Friðriksson mun liafa í hyggju
að leita samskota í Winnipeg til
styrktar þessum fjölskyldumanni og
b!að vort mælir með að hon-
um sé vel tekið í þeim erinda-
gerðum. Þeir sem kunna að finna
hvöt hjá sér til að senda manni þess-
um peningagjafir geta sent þær
annaðhvort á skrifstofur hlaðanna
Hkr. og Lögb. eða til hra. Jóns
Friðrikssonar að 739 Elgin Ave.
Winnipeg. Á öllum þessum stöðum
verður slíkum gjöfum veitt þakk-
samleg móttaka.
Frá Chicago, 28. Marz 1903.
Þann 17. þ. m. heimsóttu Chi-
cago þau heiðurshjónin herraSig-
urður Þorkelsson Jónssonar, ættaður
frá Njaiðvík í Norðurmúlasýslu á
Islandi, og kona hans Jóhanna Jóns-
dóttir, sem f fleiri ár hafa dvalið í
Duluth, Minn. og eru þar vel þekt
að góðu einu. Aðalerindi þeirra
hjóna hingað suður var, að skemta
sér og heimsækja kunningjana. Sig-
urður er nú kominn á áttræðis aldur
og má dást að hve karlmannlega
hann ber aldursinn, þráti fyrirýms-
ar mótbárur. sem aliir vita að etu
förunautar tilverunnar.
Eftir tíu daga dvöl hér í borg
inni héldu þau hjón heim til Duluth
aftur. Má með sanni segja að eng-
inn Islendingur, er hingað hefir
komið í skemtiferð. hafi séð og fræðst
eins mikið á jafnstuttum tíma, enda
gerðu þau sér sérstakt far um að
kynnast sem fiestum hliðum lífsins
hér og sjá sem flesta parta borgar-
innar.
ermann &
jalison^——
selja akuryrkjuáhöld —- beztu
tegundir—í vor og samar á
mountain. Verð mun verða
eins rýmilegt og unt er, og
lipur maðr verður á staðnuin.
IIJA.

Helztu staðir, er þau komu á,
voru þessir: Hinn alkunni ,,Lin-
coln Park”. Þar er dýragarðurinn
og ýmsar myndastyttur o. fl. 2.
„Humbolt Park’ . Þar er mynda-
stytta Leifs Eiríkssonar Feppna.
3. „Garfields Park”. Ilann hefir það
fram yfir hina, að þar er stöðuvatn-
ið stæst og náttúrlegast, 3. „Jaek-
son Park”. Þar var heimssýningin
1893. Sá blettur er víðáttumestur.
Þar stendur enn ein af byggingum
sýningarinnar: ,,The Art Building”.
Hún er nú notuð undir forngripa-
safn ýmsra þjóða á ýmsum tíraum
og kallast nú einu orði, „The Colum-
bian Field Museum”. Eitt af því
elzta, sem þar er sýnt, er skip nokk-
urt frá austurlöndum, er notað var
fyrir 4500 árum síðan. A safn
þessu þótti þeim hjónunum hvað
mest um varða, en sökum þess að
tíminn var stuttur, höfðu þau ekki
tækifæri til að skoða helmingin af
því sem þar er innan veggja. Það
mundi kosta vikutíma, að minsta
kosti, fyrir hvern þann, er ætlaði
sér að hafa veruleg not af því. 5.
„The Union Stock Yard”, slátrunar-
vöílurinn mikli, sem kendur er við
Armour auðmann. Völlur þessi er
á suðurhlið borgarinnar og er tvær
feih.mílur að stærð. Mælt er að
15000 gripum sé slátrað þar dag-
lega.
Auk þessara ofannefndra staða,
skoðuðu þau ýmsar heiztu skraut-
byggingar borgarinnar. Þótti þeim
bókhlöðubyggingin „The Public
Library” skara fram úr öllura hin-
um að fegurð. Fjórum sinnum
komu þau á sjónleiki (Theater), var
sá merkasti leikur, er leikinn var
meðan þau dvöldu hér, þessi:
„Quo .Vadis”, einkarfagur sorgar-
leikur frá Krist tímum, í 6 þáttum.
fást beztu brauðin í borginni, keyrð
heim á hvert heimili.
ÞEKKING og REYNSLA er undir-
staða tilbúnings góðs brjóstsykurs,
og það er alt fáanlegt
IIJA
W. T. BOYD,
45>a og 57» II VlXjSTKKKT.
Telephone 177, 419 og*l030.
I'SHefirðu diuarbú að probeita? I
I Er feii á eismartéttínum að ;
: landei«n þinni?
: Hefirðu uppróf?
: Vantar þie upplýsingar úr -
County-bókunum?
Þarftu að ráðfæra þif? við ^
lögmann?
Srifaðu: -
Weorjre Peterson, ;
E LÖGMANNI, ;
E PEMBINA, - - N.-DAK. E
iGGiGGmGFitGGUGtUUm
(JaDadiaÐ Pacific |{ailwaj
Jola skemtiferdirnar i
Desember.
Fram og aftur
lœgsta fargjald
til allra staða f
ONTARIO,
QUEBEC
SJOFYLKJANNA.
Gildir þrjá mánuði.
Viðstöðuleyfi veitt þegar komið er
Óskandi væri að sem fiestír Is-
lendingar notuðu eins vel tækifærið
til að skemta sér og menta, eins og
þessi heiðruðu hjón hafa sýnt að þau
gera með hingað komu sinni, slíkt
gæti orðið til að koma þeim á enn
hærri tröppu í mannfélaginu, og jafn
vel leitttil nánari félagsskapar með-
al þeirra innbyrðis, en hingað til
hefir átt sér stað.
austur íyrir FORT WILLIAM.
TOURIST
og fyrsta pláss
SVEFNVAGNAR
á hverjum degi.
Jola og nyars=farbrefin
fram og til baka kosta TVO ÞRIÐJU
vanaverðs.—Farbréfin til sölu Des.
21. til 25. og 30. 31., og Jan. 1.
Gilda til 5. ]an„ að þeim degi með
töldum.
Bonner & Hartley,
Lögfræðingar og landskjalasemjarar
4»4 Hain ><it, - - - Winnipeg.
R. A. BONNRR. T. L. HARTLBY.
Eftir frekari uþplýingum snúið yður
til næsta umboðsmanns C. P, R. fél.
eða skrifið
C. E. McPHERSON,
Gen. Pass. Agent,
WINNIPEG.
SÆLGÆTISLEGA EFNIS-
GODUR OG ILMSŒTUR
The T. L. “Cigar”
Það er vinsæl tegund, sem hefir áunnið sér hylli
og vináttu vegna verðskuldaða eiginleika. Þús-
undir reykja nú þessa ágætu vindla.
REYKIÐ ÞÉR ÞÁ?
í WESTERN CIGAR FACTORY
Tho». Lee, cigandi, WI3STNTIPEG.
i Tho».
INMS1
HANITOBA.
Kynnið yður kosti þess áður en þér ákveðið að taka yður bólfestu
annarstaðar.
íbúatalan í Manitoba er nú.............................. 275,000
Talabænda i Manitoba er................................. 41,000
Hveitiuppskeran í Manitoba 1889 var bushels.............. 7.201,519
“ ‘‘ “ 1894 “ “ ............. 17,172,888
“» '* “ 1899 “ “ ..............2V,922,230
" “ “ 1902 “ “ .............. 53 077,267
Als var korcuppskeran 1902 “ “ ............ 100 052.343
Tala búpenings í Manitoba er nú: Hestar...... .......... 146 591
Naut(?ripir.............. 282.343
Sauðfé.................... 35,000
Svin.................. 9 .598
Afurðir af kúabúum i Macitoba 1902 voru................. $747 608
Tilkostnaður við byggingar bændai Manitoba 1899 var..... $1,402,300
Framföiini Manitoba er auðsæ af fólksfjölguninni, af autntic
afurðum lanisins, af auknum járnbrautum, af fjðlgun skólanna, af vs i-
andi verzlun, af vexti borga og bæja, og af vaxandi vellíðan
almennings,
í siðastliðin 20 ár hefir ræktað land aukist úr ekrum........... 60,000
Upp i ekrur......................................................2,500 000
og þó er siðastnefnd tala að eins einn tíundi hluti af ræktanlegu landi
í fyikinu .
Manitoba er hentugt svæði til aðseturs fyrir innflyténdur, þar er
enn þá mesta gnægð af ágæturn ókeypis heimilisréttarlöndum og mörg
uppvaxandi blómleg þorp og bæir, þar sem gott er til atvinnu fyrir
karla og konur,
í Manitoba eru ágættr /riskólarfyrir æskulýðinn.
í Manitoba eru mikil og fisksælveiðivötn sem aldrei bregðast,
í bæjunum TYinnipeg, Brandon, Selkirk og fleiri bæjum mun nú
vera vfir 5,000 íslendingar, og í sjö aðal-nýlendum þeirra í Manitoba,
eru rúmlega aðrar 5,000 manna. Þess utan eru f Norðvesturhéruðunum
og British Columbia um 2,000 íslendingar.
Yfir ÍO millionír ekrur af landi í ðlanitoba, sem enn þá
hafa ekki verið ræktaðar, eru til sölu, og kosta frá $2.50 til $6.00 hver
ekra, eftir gæðum. Þetta land fæst með vægum kaupskilmálum.
Þjóðeignarlönd í öllum pörtum fylkisins, og járnbrautarlönd með
fram Manitoba og North IFestern járnbrautinni eru til sölu.
Skrifið eftir nýustu upplýsingum, kortum o. s. frv. alt ókeypis, ti!
liOX R. P ROBLIN
Minister of Agrioulture and Immigration,
WINNIPEG, MANITOBA.
Eða til:
.lomeph B. ^kapatson, innflutninga og landnáms umboðsmaður.
D. W Fleury & Co.
IIPPBOÐSIIALDARAR.
84» POBTaGK AVE.
selur og kaupir nýja og gamla hús-
muni og aðra hluti, einnig skiftir hús-
munum við þá sem þess þurfa. Verzlar
eitmig meðlönd, gripi og alskonar vörnr.
TELEPHONE 1457. --Oskar eftir
viðskiftuin Islendinga,
OLI SIMONSON
MAT.LIR MEÐ SÍNU NÝJA
Skandinavian Hotel
718 IMnin 8tr,
Fæði $1.00 á dag.
Woodbine Restaurant
Stærsta Billiard Hail í Norövesturlandinu.
Tlu Pool-lxirö.—Alskonar vín og viudlar.
Lennon A, tiebb,
Eigendur.
Gestur Pálsson.
Sökum þess að áríðandi er að rit
Gests Pálssonar seljist sem fyrst til
þess að þeim verði tafarlaust haldið
áfram og með því að íslendingar
heima hafa hlaupið í kapp við landa
sína hér, auðsjáanlega til þess að
spilla fyrir, þá hefir fyrsta hefti það,
sem hér er prentað verið fært niður
um 35 cents, það er því til sölu hjú
bóksölum og ýmsum öðrum fyrir
EINN DOLLAR.
I Minneota er G. A. Dalmann út-
sölumaður bókarinnar.
Heimili séra Bjarna Þórarinssonar
er að 527 Young Street.
436 Mr. Potter frá Texas
eftir að einkennilegur sjómaður hefði farið af
lestinni í Creil og var það alt sem sjóliðsforing-
inn fékk, og varað geta sér til ýmislegt. Eu svo
sagði eftirlitsmaðurinn honum síðar, að hann
hefði séð mann líkan þessum Potter frá Texas,
hlaupa út úr vagninnm á eftir þessum sjó-
manni
Hougton spurði hann eftir, hvað langt væri
þangað til að hann gæti komist til Creil aftur.
Svarið var að næstu tvo klukkutíma kæmi eng-
in lest til Creil, Hann sá alt áraugurslaust
nema fara alla leið til Boulogne, og ætlaði að sjá
nm að þau lafði Sarah Annerley og Brackett
næðuekki samfundum, svo böggullinn kæmist
ekki til skila að svo stðddu.
Hann var ekki hræddur um föður sinn,
Hann var viss um að hann spjaraði sig hvar sem
hann var. Óafvitandi endurtók hann við sjálf-
an sig sömu orð, oglda systir hans hafði sagt
samadaginn. Hann hrópaði: “Guð hjálpi lög-
regluþjóninum!” Hann var alveg hiasa á því
hvernig viðburðannarás rann áfram. Það var
eins og hún færi alt aðra leið, en nokkrum gat
dottið i hug. Honum leið háifilla alla leið til
Amiens,
Þegar þangaðkom, varð hann hálfu meira
forviða, en nokkrnsinni áður. Hann var neydd
ur til að stansa þar fulla þrjá klukkutima. Þó
það væri hánótt, gat hann ekki sofið þann tíma.
Hann ráfaði lengst af kringum vagnbrautar-
stððvarnar, Þegar hann var búinn að stanRa
þar í tvo klukkutíma, þá kom hraðskeytaþjónn
Mr Potter, frá Texas 437
til hans, því hann sá á búningnum að hann var
útlendiugur og sp irði hann að fullu nafni, sem
hann v»rð þó fljótt að nefna, en Houlton að
svara. Hann bað hann að koma tafarlanst inn
á skrifstofuna, því hann ætti þar h> aðskeyti.
Houlton opaaði það fljótlega og leit yfir það.
og krafðist. óðara að þeir endursendu það til
Creil, ogfengju áreiðanlega vissu um, hvort það
væri áreiðanleg fregn, sem i því stæði,
Það var gert tafarlaustog endursvarað, að
það væri í fylsta máta áreiðanlégt.
Sjóliðsforinginn las það enn þá einu sinni
yfir, og var auðsóð, að hann varð aiveg hissa,
þegar hano tautaði við sjálfan sig: “Hvern
fjandann getur þetta annars meint”. Hrað
skeytið hljóðaði þannig:
"Creil, 17, Októbsr, 1882,
Til sjóliðsforingja H. Potters, í U. S. sjó-
hernum, staddur á lestá milli Ciiel og Boulogue.
Nú getur fjandinn skent sér! Findu mig á
brautarstöðvunum i Boulogne klukkan 9.25 á
morgun. Samuel Potts, strokuþjófur, er fang-
aður og flyt ég hann með mér keflaðann og
vaktaðan af tveimur liðsforingjum.
Brackett lögregluforingi og leynivörður
brezku lögreglunnar.
22. KAPITULI.
Flóiti Brarketts.
Þegar Sampson Potter skildi við son sinn
nifægt Chantilly, og fór úr fyrstu raðar vögnun-
440 Mr. Potter frá Texas
ur yfir þessu ónæði, sem hundurinn olli honum,
og dauðiðraðist eftir að hafa tekið hann og verða
fyrir þessum látum af honum.
Það leit svo út að fjandinn væri kominn í
hundinn. Hann virtist ætla að stökkva upp í
fangið á sjómanninum og rífa framan í hann,
Potter glápti með öndina í hálsinum, en gat
ekki séð framan í manninn vegna þess, að blaðið
sem hann var aðlesa í skygði á það, Maðurinn
sýndist útileitur og sólbrunninn, og svitinn
pippaði ofan ennið á honum,
Maðurinn varð að taka blaðið til hliðar, því
hunduriun skreið upp brjóstið á houum, og svit-
. inn bogaði ofan kinnarnar á manniuum,
Potter horfði gapandi á þetta og hallaði sér
aftur á bak og tautaði loks við sjálfan sig: “Jú,
jú, ég er bandvitlaus asni!”
Potter varð þetta ofraun. Brackett varð
svo ferlegurásýndum, og að óró fór um gamla
Potter því þessi sjóraaður var enginu annar en
Brackett lögregluforingi í þeisu dulargervi,
sem var að lesa i blaðiuu.
Brackett hafði komið þetta ráð í hug, þegar
hann sá Potter iani i áhorfendasalnum um kveld
ið. Haan náði tafarlaust böglinum frá sjóliðs-
foringjanum, þótt honum virtist sem Houston
láta hannaf hendi með eftirsjá, en hvernig á því
stóð gat hann ekki gert sér í hugarlund. Þar
næst fékk hann sér dulargerfið og ætiaði að kam
ast til Boalogne eins fljótt og auðið væri, og
leysa erindi sito drengilega af hendi fyrir lafði
Sarah Annerley. Hann keyrði til Saint Denis
frá Paris, og skem'i sér með þvi ferðalagi.
Mr. Potter frá Texas 433
út úr vagninum”, svaraði sjóliðsforinginn, því
þeir höfðu staðið við innganginn síðan. og litið
eftir hverjum einasta manni sem fór inn í hana,
sem ekki voru ýkja margir í þetta sinn.
“Hann hlýtur að vera á lestinni einhvers-
staðar”. svaraði gamli Potter önugur. “Og ég
ætla að fara með henni”.
“Jæja, eins og þú vilt. Eg ætla að fara
með þér”. svaraði sonur lians.
Faðir hans kvíslaðj að honura: “Jæja þá,
sonur sæll! Hann skal ekki komast lifandi til
hennat með böggulinn. Það er það sem ég segi’,
hvíslaði gamli maðurinn að honum.
“Jæja þá. Fáðu mér aðra skammbyssuna
þina. Þú heflr ætið tvær á þér”.
“Hefirðu þá ekki ávopn á þér?" mælti gamli
Potter með andköfum og standaadi hissa. “Eg
hefi þó ámint þig um það; er ekki svo? Þú get-
ur ekki vitað fyrir fram bvenær þau koma sér
vel”,
“Þú heör tvær byssur”, svaraði sonur hans
alvarlegur.
“Já. en það getur vel verið að ég þurfi að
halda á Jjeim báðum. Þú veizt að ég þarf aðsjá
fyrir þessum náunga, og siðan ef til vill að mæta
lögreglunni hér í landi".
,,í haraingju bænum!" hrópaði sonur hans
upp: “Mundn eftir því, að þó þú megir drepa
hermenn á orustuvelli, þá máttu ekki drepa em-
bættismenn ríkisins hér á Frakklandi”. Hann
vissi að öll hugsun föður sins var nú einasta sú,
að drepa menn. og ryðja sér veg, án þess að at-