Heimskringla - 16.07.1903, Blaðsíða 3

HEIMSKRINGLA 16. JÚLÍ 1903.
I
kraftur lfkamans gegn sóttnæmum
sjtikdómum rjenar, eða að hanri
missir matarlystina og borðar æ
minna og nrinna, alt eptir þvf sem
hitinn heimtar, en þó nærist lík-.
aminn o£ lítiðog þá kemur 1 norð-
urlandabúana slýa og magnleysi
með öllum þeirn veikindum, sem
því eru samfara. Ef hann nú
neyðist til samt að vinna þunga
vinnu og óvana f miklum hitum,
þá verður honum enn liættara við
að spilla heilsu sinni. Það er þvf
jafnan hœttuspil fyrir hvern ein-
asta mann að vinna baki brotnu f
hitum. Efnabreytingin, sem fer
fram í líkama barnsins er langtum
meiri og fljótari en fullorðins
manns.
Ef norðurlandabúi f>vf rífur
sig upp með öllu hyski sínu og
flytur sig búferlum, þangað sem
mikilir sumarhitar og vetrarkuldar
ganga, p>á er auðsætt, að hann
jafnan stofnar lffi barna sinna f
hættu, þau þrífast eigi og veiklast
og oftsinnis deyja þau, áður en
þau komast úr barnæsku. — Mjer
semlæknir hefur opt komið til hug
ar, hvort eigi vesöldin og veikindi
sem eru svo almenn meðal íslend-
inga hjer og miklum mun meira
en nokkru sinni f kuldanum og
úrkomum heima á Fróni, eigi eigi
einatt rök sfn að rekja til hins
mikla mismunar, sem er lijer f
landi, par sem fslenzkar nýlendur
eru, á kulda og hita. Mjer sýnist
þetta eðlilegt. Þetta er atriði, sem
menn heima ættu alvarlega að
hugsa um áður en þt'ir fara nð taka
sig af landi burtn og f>ann veg
sjálfsagt opt stofna heilsu sjálfs
síns og liyski síns í hættu. Jeg
hef því ávalt álitið það samvizku
sök,að eggja nokkurn mann heima
á, að koma hingað, ef hann annars
hefur getað komist af á Islandi,
og haldið að mönnum væri betra
að ala aldur sinn heima fyrir, jafn-
vel f>ó jeg hafi sjeð hina miklu yf-
irburði, sem Yesturheimur að öllu
saman töldu hefur fram yfir vort
hjartkæra land f norðurátt. Því
er eigi heldur hægt að neita, að
íslandi munar dagsdaglega áfram,
ogþað [>arf að-halda á öllum vinnu
kröptum barna sinna, ef f>að á að
eiga betri framtfð f vœndum, og
eigi eigi að blása upp; þvf er eigi
rétt af neinum okkar, sem dvelj-
umst hjer í Vesturheimi, að eggja
menn heima, að koma hingað, ef
eigi er hægt að bjóða f>eim viðun-
anleg kjör og að mun betri en f>eir
hafa á íslandi. Við ættum sann-
arlega eigi, að bjóða þeim að koma
hingað. að eins til þess að missa
heilsuna.
Jeg veit að margur hjer mun
hyggja mjer þegjandi þörfina, að
jeg minnist á þetta mál, þvf opt
má satt kjurrt liggja; en jeg hef
gjört, það af þvf að jeg ann Islandi
og vildi sjá öllum Islendingum lfða
sem bezt.
Eigum við, sem hjer f álfu
dveljumst enga sök að þvf,að menn
flykkjast brott af Islandi? Væri
eigi sæmra að styðja að þvf, að
menn heima tækju nú í sig nýjan
dug, með nýrri öld; kenndum þeim
að yrkja jörðina á hagfeldari hátt
en áður; kenndum þeim hjer-
lent verklag; kenndum þeim að
sá til korns; kenndum þeim skóg-
rækt; kenndum þeim að rista fram
mýrarnar og foræðin; kendum þeim
• að búa til almennilega vegi; kennd
um þeim að ná þeim huldu fjár-
sjóðum, sem enn liggja ókreyfðir
í fjöllunum; kenndnm þeim að
koma f veg fyrir, að landið blási
upp og eyðist. Landið er enn fag
urt og frftt.—
Geta menn lifað leng-
ur en nú gerist?
Háskólakennari Metehnikoff, hinn
nafnfrægasti dýrafræðingur á Rúss-
landi, hefir varið mestu af ævi sinni
til að rannsaka lífsskilyrði manna.
Hann segist hafa fundið þau lífs-
skilyrði hjá manninum, að hann geti
lifað langtum lengur en nú tiðkast.
Allir geti lengt líf sitt með vísinda
legri þekkingu, bygðri á heilsu-
fraiðinni. Hann hefir nýlega gefið
út bók, sem hann kallar: Þekkingu 4
eðlisfræði og heilbrigðissögu manns
ms. Einn kaflinn í þessari b> k
heitir “Réttsýnisheimspeki”. Þar
talar hann um, að menn yflrleftt
hræðist dauðann og vilji ekki deyja,
og sé það eðlilegt af því fólk deyi
svo ungt, Yfirleitt geti fólk, sem
nú er uppi, lifað við góða heilsu f
140 ár, ef eðlisfræði mannlegs lík-
ama og lífsskilyrðunum væri gaum-
gæfilega fylgt. Þegar fólk sé kon.ið
4 þann aldur, þá heldur hann að það
mundi ekki hræðast það að deyja,
vegna þess að hin meðfædda lífsþrá
muni þá vera nær því fölnuð eða
rénuð að öllu.
Hann segir að dauðamein
manca, sem deyja skaplegum dauða,
stafi innan að frá. Hann segir að
langt fram f umliðnum öldum haíi
sá dagur upp runnið, þegar apynjan
hafi fætt fyrsta manninn. Afkvæmi
hennar hafi verið undantekning frá
kynvenjum að því, að það hati
haft meira heilabú og stórvirkari
heiia, en ættingjar þees. Þess vegna
hafi það verið sannarlegt undra af-
kvæmi. Undra afkvæmi apynjunn-
ar óx upp og þroskaðist að viti og
aldri á tilveruskeiði sínu. Fyrsti
maðurinn, sem svona kom til sög-
unnar, átti sér börn og buru, sem
líktust honum og voru ættarlaukar.
ona varð mannkynið til, segir
Metchnikoff, án sérstaks undirbún-
ings eða sköpunar.
“Sæl hefir sú apynja verið!”
segir heimurinn með háðbrosi.
“Já, hafi hún þekt sinn vitjun-
artfma”, svarar Metchnikoff, sem
fjöldinn þekkir enn ei í dag. A!t
frá hinum fyrsta manni, hafa mann-
legir yfirburðir farið vaxandi en
dýrseðlið dvfnað í mörgum grein-
um. Ýmsarrætur og ávextir, sem
er dýrafæða, verður mönnum nú að
bráðum bana ef þeir neyta þeirra.
Þessu veldur breytingin á metling-
arfærum manna og dýra. Forfeður
okkar, dýrin, lifðu og lita enn á rót-
um, jurtum, ávöxtum og óræktuðum
jarðargróða og hráu kjöti, það geta
þau melt enn þá, af því meltingar-
fæii þeirra halda áfram að vera eins
og þau voru. En hjá manninum
hafa meltingarfærin breyzt með
framþróun andlegra hæfllcika. Samt
eru meltingarfæri forfeðranna ekki
aðöllu farin forgerðum hjá mannin-
um. Suma ávexti geta menn í dag
étið án þess að verða nokkuð meint
af, þó þeir séu ekki soðnir, og eru
meira að segja manni hollir og nauð
synlegir, þó því að eins að ekki
geymi þeir í sér pöddur og berkla,
sem sjúkdómum valda. Að eins
vegna þess er ætíð vissara að sjóða
alla hluti, sem fólk etur.
Það hefir verið rækilega sannað,
síðan Pas teur rannsóknarstofnunin
komst á fót, að líffæri mannsins eru
oft eyðilögð af berklasjúkdómum,
þó manneskjan hafi verið með ágætri
heilsu áður og hæf til að ná háum
aldri. Sjúkdómafræðin eða
skammlífi manna hefir aðallega við
þrent að styðjast, segir þessi mikli
dyrafræðingur. Heili mannsins er
undirstaðan undir heilsu annara líf.
færa. Þar er stai fsvið allra þeirra
hæfileika, sem maðurinn heflr fram
yflr dýrið, svo sem skynsemd, vilji
og dómgreind. Á ástandi heilans
byggist ástand annara parta mann-
legs llkama. Hann stendur í nán
asta sambandi við taugakerfið og er
undirstaða þess. Lifrin hefir mikið
hreinsunarverk að gera, og sömu-
leiðis nýrun, og standa þau f sam-
bandi við blóðið og taugakerfið, sem
er miklu fullkomnara og fíngerðara
hjá manninum en dýrunum. Þar af
leiðandi þarf maðurinn að hafa
langtum fínni fæðu og betur undir-
bóna. Margir sjúkdómar stafa frá
lifrinni eða nírunum, og er það af
óvandaðri fæðu, skemdum meltingar-
færum og ofreynslu á þessum líffær-
um, Sviti og útgufun stendur f
nánu sambandi við nírun, og séu
þau í ólagi þá svitnar maður ekki
eðlilega. Um allan lfkaman eru
smá hólf, sem soga að sér alt sem
leikur umhverfis hann, og sezt þar
að, þangað til það þvæst f burtu. Af
sumum mönnum er vond likt eða ó-
daunn þegar þeir eru sveittir.
Óhreinindi þau, sem setjast f þessi
smáhólf valda því. Það eru föst efni,
sem sest eru að í húðinni, en gefa
likt frá sér þegar þau vökna af út-
gufuninni. Þessi hólf eru svo að-
dráttarrfk og fengsæl, að þau eru
nefnd af sumum á vísindamáli
‘ ‘ phagocytes”, sem þýðir þá hin
ISLENZKIR FRUMBYGGJAR.
HINN AOŒTI
Þeir vissu það fyrir að þetta er undra-
vert land, og þeir komust líka bráðlega
að raun um að Pionekr Cofeee, brent,
er undravert kafti, og langtum betra en
óbrent kaffi, sem brennast þarf við vana-
legan stóar-eld.
Biðjið kaupmenn ykkar um þetta á
gæta kaffi f næsta skifti — Pionef.r
Coffee. — Það er Iangtum betra en al-
gengt óbrent kafti.
Blue Ribbon Mfg. Co. Winnipeg.
mmmmmmmimmmiiiimmmim
‘T. L.’ Cigar
er
aðra
laugt á
undan, menn ættu ekki að reykja
vindla en þá beztu. Búnir til hjá :
í WESTERN CIGAR FACTORY
S Thos. I.ee. eigandi. ‘WIISrnsriFEGr.
gráðugu. En svo hafa þessi hólf
aðra þýðingu fyrir llkamann, og
hana stóra. Þau taka í sig gerla
og smá yrmlinga og eyðileggja þá.
Með öðrum orðuœ, þau eru verndar-
englar líffæranna, og berjast hinum
góða bardaga gegn þessum smádýr-
um og verja líkamann fyrir þeim.
Þau verja sár og skurfur frá aðsókn
þessara smádýra, og eru útgufuninni
til mikillar hjálpar, og styrkja að
endurdæiingu og hreinsun, af því
óhreinindin úr líkamanum flytjast
út gegnum þau. Þau eru lífvöiður,
heiskari og lðgieglulið heilsunnar,
eins langt og þau ná, En alt er
hægt að yflrstfga, og svo er um þau;
ef maðurinn sjálfur veit ekki hvað
til síns friðar heyrir í fæði og lifn-
aðarháttum, þá brcstnr hann mikla
þekkingu enn þá.
Svo kemur og annað til sög-
unnar, smádýr komast ofan í mann í
íæðunni. Við kunnum ekki að
verjast fyrir ,þeim. Við öndura
þeim einnig að oss og þau setjast að
í öllum stöðum í Hkamanum, því
þau flytjast um hann allan með blóð-
inu. Auðvitað eru sumir partar
hans meðtækilegri fyrir þau en aðr-
ir. Þetta skeður alt án þess að
maðurinn viti af því. Enn fremur
geta þessi smádýr verið 1 milióna-
tali f vissurn stöðum í inníflum
manna, ár þess að gera stórtjón.
En setjist þau að í meltingarfærun-
um, þá eru sjúkdómar afleiðingin
og oftast nær dauði fyr eða síðar.
Þau berast þá inn f blóðið og tæra
og eyða æðri líffærum líkamans.
Prófessor Metchnikoff segir aðf mörg-
um-tilfellum megi komast fyrir eyði-
leggiugu þessa dýra með því að
skera þá parta burtu, þar sem þau
taka sér bólfestu í. En að svo
komnu só uppskurðarþekkingin
ekki komin á það stig að hægt sé að
sióla á þá lækninga aðferð. Hefir
það verið reynt á grýsum á Posteur
rannsóknarstofnuninni, og hefir tek-
ist vel.
Til þes3 að forða lífi og heilsu
manna við þessum óíögnuði, sé aðal-
galdurinn að auka og styrkja blóð-
kornin (rauðu kornin í blóðinu) efla
taugakerflð, lifriria, viðhalda húð-
hvolfunum sem bezt, efla taugar og
vöðvabönd, og styrkja hjartað eins
og unt er, ásamt fleiru.
Kunni menn að gera þetta, þá
telur hann engan vafa á að fólk
geti lifað 60 til 80 árnm lengur en
nú tíðkast.og fari ekki að eldast fyrr
en 80 til 100 ára gamalt.
h skólakennari þessi um mannlífið,
en að svo stöddu er hér ekki
fyrir meira.
K. Asg. Benediktsson.
Bréf frá Cambridge
Þar næst talaði séra Henry William-
son. prestur brezka Unitarafélags-
ins í Dundee á Skotlandi. Þar næst
séra Frank O. Hall, formaður Uni-
| versalista. Brezku Unitararnir
mintust með hlýjnm orðum á séra
Mattías Jochumson og kváðu hann
I ekki eingöagu vera ættlandi sínu til
i sóma, heldur og hinni frjálsu trúar-
i hreyfingu, er hann stæði svo framar*
| lega f. Þá heilsaði íierra Þorvaldur
Þorvaldsson öllum frjál.strúuðum og
| rétttrúuðum í nafni vor Islendinga,
sem fyrir vestan erum, og skýrði frá
| hreyfingunum vestur frá og ervið-
leikunum er hún hefir átt við að
stríða, og hvers mætti af henni vænta
í framtíðinni, þar sem henin bættist
nú árlega menn og það af yngri og
betri endanum. Honum sagðist vel
og að kveðju nans var gerður góður
rómur, og höfum vér íslendingar í
þetta skifti betur mætt en þagað.
Auk þessara ársþinga mæta
Unitarar um heím allan á einu all-
nerjarþingi, sem haldið er einusinni
á hverjum tveimur árum, Alsherj-
arþing þetta var stofnað að tilhlutun
brezku og amerisku Unitarafélag-
aima. Fyrir tveiin árum síðan kom
það saman i Lundúnum á Englandi
og mættu Þar þá fyrir hönd Islend
inga Dr. Jón Stefánsson og einhverj-
ir fleíri. I ár verður þetta þing
haldið í Hi gue á Hollandi, og er
að einhverjir íslendingar
mælandi manna. Eins og kunnugt
er var hann í fyrrahaust tilnefndur
af hálfu Demokrata sem Superin-
tendent of Public Instruction fyrir
Norður Dakota ríkið.
24. Júnf1903
Rögnvalditr Pétdrsson.
Til Mrs. Margrétar Sveinsson
Gimli P. O.
Háskólakennari þessi hyggur
og trúir því staðfastlega að manns-
aldurinn eigi eftir að verða eins hár
og hann nefnir héraðframan. Hann
gengur jafnvel svo langt, að láta
það í Ijós, að þessi meðfædda lffsþrá,
sem fylgt heflr mannkyninu frá
alda öðli, og kyrkjufeðurnir hafi
breytt upp f annað líf eftir þetta, og
fólk er vanið á að trúa, sé spádómur
um framlengingu mannlífsins sjálfs,
sem rætist, þegar fólk kemst svo
langt, að þekkja sjálft sig.
Hann segir blétt áfram, að hann
geti ekki trúað þeirri útskýringu,
sem gamlatestamentið hafi um annað
lff, auðvitað kveðst hann ekki ætla
að þrátta um hvort annað lff byiji
eftir dauðann. Það sé hulindómur
innan þeirra takraarka, sem mann
legur andi á heima f, og engin rann
sókn komist að. En þessir tímar
hefðu samt engu siður en tímar
Gamlatestamentisins, átt að hafa
einhverja vissu f þá átt, ef mann
legum anda væri ætlað um það að
vita.
Margt fleira skynsamlegt tegir
(Niðurla)>).
Kyrkjur Unitara eru hér marg-1
ar, en ekki skrautlegar. í Boston j
einni eru 28 unitariskar kyrkjur, J
auk 200, sem dreifðar eru víðsvegar
út um Massachusetts ríkið. I hin-
um Ný Englandsríkjunum telja þeir
urn IdO og alls yflr öll Bandaríkin
yfir 600, og af þeim hafa um 100
risið npp nú á þessum síðustu 5 ár-
kim. En styrk Unitara má ekki
dæma eingöngu af kyrkjufjölda eða
safnaða tölu, því áhrif þeirra ná
langt út fyrirþau takmörk, og varla
er sá bær til í þessu landi, þótt þar |
sé engin kyrkja, er þeir telji sév, að
þar linnist ekki fleiri eða færri Unit !
arar. Þar að auki eru margir, bæði
í þessu landi og erlendis, sem ekki |
hafa tekið sér Unitaranafníð, en eru |
samt Unitarar í anda og sannleika
og fyrstir og fremstir af þeim öllum | vonandi
eru þýzku háskólakennararnir Har- sæki það, sem ekki eiga langt að
nach og Otto Pfleiderer og Julisher. fara. í þessum félagsskap teljast
Það þarf ekki að orðlengja þetta menn úr öllum pörtum Norðurálfunn
meira, en það má að eins geta þess, ar og frá Indlandi og Japan, og má
að flestallir mentamenn nútfðarinnar á _því marka hversu víðáttumikill
aðhyllast þá stefnu meir og meir, og þessiársþing eru orðin, og getur
allar lfkur eru til að á komandi tfð raaður að eins geit sér óljósa hug-
í þeirri hreyfingu eigi kyrkjan fram mynd um það nú, hversu stórskorin
tíð síiia. hún munf verða. Það er gleðilegt
Einsog þegarhefir verið sagt, að vér í^ndingar erum þó með,
hafa Unitarar aðalaðsetui sit hér í | t*5" Það &eti ekki heitið D3eira’ enn
Boston, og er hér haldið hið árlega
þing þeirra, er kernur saman á
hverju ári í seinnihluta Maímánað-1 h J á os s, er fátt eftir í vorri eigu,
ar. Á þvf þingi mæta erindrekar 8em tel'a9t “««i frjáist, því hingað
frá hinum * ýmsu söfnuðum innan-1
lands og auk þeirra fjöldamargir J
aðrir utanlands frá og innan.er ekki j Þessa dagana stendur yflr há
beint tilheyra ameriska félagiuu, en tíðarhald það, sem Harvardskólinn
ern venslaðir brezka eða ungverska heldur venjulega á hverju vori þeim
Cnitarafélaginu, eða þá tilheyrandi er útskrifast héðan. Hingað til hef-
einum eða öðrum framfara hreyflng- ir það ekki verið mál er íslendinga
um f guðfræðisheiminuin. Þessi hefir varðað, en á þessu ári er það
þing eru einhver tilkomu mestu | þó á annan veg, því í þetta skiiti
fundahöldin, sem hér eru, og er j útskrifaðist héðan við vísindadeild
vanalegast mikið um dýrðir í Bost- háskólans íslendingur, herna Þor-
on þegar þing Unitara stendur yfir. valdur Þorvaldsson, og er hann sá
Það er til síðs á þessum þingum, að i liinn fyrsti íslendingur, er til
þeir sem ei u viðstaddir og til þess þess heflr oi ðið, og var það vel að
kjörnir af forseta félagsius, kom- Norðlendingur (Skagfirðingur) og
andi frá félögmn, er hafa 6ömu | Unitari yrði til þess, því þá má
stefnu, heilsi aðalfélaginu í nafni: eiga vfst að íslendingum var fullur
sinnar hreyfingar með ræðu. Það sómi gjör, enda útskrifaðist hann
heflr verið hlutskifti vort íslendinga, “Cum Laude", einum bezta vitnis
að einseinu sinni fyrr að vér yrðum burðinum, er háskólinn getur veitt
þess heiðurs aðnjótandi, er þeir séra þeím. er ekki heflr verið þar öll
Magnús J. Skaptason og herra Vil- j árin.
hjálmur Stefánsson mættu hór \ sjö
tíu oy flmm ára afmæli Unitarafé-
sem komið er, en að vór rétt séum
með, þá, ef andinn er í þrældómi
[ til hefir hann verið vor aðal rikdóm-
ur -og fitækt.
Oft á vorin fold er fríð,
fuglar glaðir syngja,
og nýja sumarsólin blíð
sérhvað virðist yngja.
Þá er vor f allri átt,
— alt er gleði-hróður —
en jafnoki mun finnast fátt
við fögnuð ungrar móður,
er með kombarn, soninn sinn,
sveimar út 4 hlaði
oghugsar: „svása svipinn þinn
g sé á hverju blaði.“
,Þfl rennur upp sem blessað blóni
bjartur og hreinn sem lilja;
fyrst í þínum fagra róm
g fuglasöng nam skilja.“
Þenna fögnuð guð þér gaf,
gleðstu f>ví f hjarta,
iótt hann þér tæki ástbarn af
kki þarftu’ að kvarta.“
Þér við hjarta haukur svaf,
haukinn sjálf þú áttir;
glampa fránum augum af,
oft þú líta máttir.
Sig að kalla meðalmann
mat hann smáum sýnum;
lærra að leyta langaði’ hann
fkur nöfnum sínum. -
Þótt færi horium lipurt flugið sitt,
féll hann — J>að var nauðin —
Sá hefir margan haukinn hitt,
hann, sem nefnist dauftinn.
Vð renna? ei [>arf að reyna það,
frá ræsis skeyti beinu;
en helst til oft f hjartastað
liann hittir þ r j ú í einu.
En betra er h a u k að syrgja sinn,
sem að féll á hauður,
en gráta — eins og óvitinn —
af J>ví h r a f n er dauður.
Þar fyrir sæla [>ig ég tel,
þig sem áttir haukinn;
þótt að frá þér harðlynd Hel
lielst sér kysi — 1 a u k i n n.
* *
*
Hún misti eirikason sinu fyrir
nokkrum tíma, tvftugan að aldri,
og varð lienni missirinn sár.
S. G. Thorarinssen.
Kveldið, sem hátíðin fór fram
var öll skólagTundin nppljómuð, og
lagsins f> rir hönd Ísíendinga nú ■ var sj4ifsagt um 10 þúsundir manna
fyrir þremur árum síðan. I ár
heilsuðum við aftur
: þar saman komin. Öllum hliðum
félagsbræðrum háskólagarðsins var Iokað og aðgang
voium í Ameríku og Evrópu mað ur seidur þeim sem vildu vera við-
tölu frá herra Þorvaldi Þorvaldssyni J gtaddir> Vírar voru festir upp á
skrifara íslenska Unitarafélagsins,
Tremont Temple, þar sem fundirnir
voru haldnir, var alskipað þarm I þúBUIldatali, 8Voað eftir að búið var
dag, meðan útlendugestirnir kvöddu að kveikja & þeim öllum, og dimt
sér hljóðs og mæltu fyrir minni var nrðið var 8kóiagrundin yfir að
staddir. Vírar voru festir upp
milli trjánna um allan garðinn og á
þá voru dregnar kínverskar luktir í
kunningia sinna og vÍDa, er barist
var orðið,
ajá sem einn
álfahvammur.
hafa fyrir þessari steínu, stundum J skemtunar var. 8öngur og hljóðfæra-
af heilum hug, stundum af hálfum
hug, en í gegnum alt hafa samt tek-
ið þann kostinn, “að vera maður
þrátt fyrir alt” á hverju sem hefir
gengið.
Fyrstur þeirra talaðf séra Al-
fred Altherr prestur St. Leonards | aðist herra Vilhjálmur Stefánsson
kyrkjunnar í Basle á Svisslandi. við Iowa-ríkisháskólann með ágætum
Hann er einn af forstöðumönnum vitnisburði. Hann er einn af vcrum
frikyrkjunnar á Svisslandi, er fetað | fáu mentamönnum, sem mesta við-
heflr í |spor Unitarafélagsins hér. urkenningu heftr hlotið meðalensku
sláttur. og svo hin venjulega skrúð-
ganga þeirra, er útskrifuðust, eftir
gangtröðunum, sem liggja fram hjá
helztu byggingunum, til að kveðja
byggingarnar ogæpa fyrir þeim.
Þann 17. Júní slðastl. útskrif-
ISAK JOHNSON.
P.fLL M. CLEMENS.
Jolinsou & Clemeus
ARCHITECTS & CONTRACTORS.
(íslenzkir).
410 McGEE ST. TELEPHONE 2093»
Taka að sér uppdrátt og umsjón við
byggingu alskonar húsa.