Heimskringla - 23.07.1903, Side 3

HEIMSKRINGLA 23. JÚLÍ 1903.
stungumaður vera fjárskortur hjá
söfnuðinum og annað, að prestur
safnaðarins inni ekki eins vel að
safnaðarmálum, eins og hann hefði
vænst eftir.Uppástungan var rædd
nokkuð, og síðan borin upp til at-
kvæða. Voru nokkrir stuðnings-
menn prestsins gengnir af fundi
Samt var þessi uppástunga feld af
safnaðarlimum, Presturinn lét í
ljósi, að hann ætlaði að segja af
sér preststöðu hjá þessum söfnuði.
Litlu eftir fundinn sagði hann
formlega af sér, og, bað söfnuð-
inn að gefa sig lausan innan næstu
mánaðamóta (Jólí og Ágúst).
Kölluðu þá fulltrúamir safnaðar-
fund ,14. þ. m. Aðalefni þess
fundar var, að ræða uppsögn prests
ins, og var hún að sfðustu sanr
þykt f einu hljóði, eins og hann
fór fram á Tjaldbúðarsöfnuður
er því prestlaus 1. Ágúst næskom-
andi, eins langt og kunnugt er.
Þessar línur rita ég til f>ess að al-
menningur viti rétta og sanna
sögu í þessu máli, sem nú er mik-
ið talað um, og rangtfarið með að
flestu leyti, Sögu þessa máls
kemur ekkert við hvort einhverjir
myrkraandar standa ú bak við
þetta mál eða ekki, eins lengi og
þeir f>ora ekki að láta sjá sig.
Grundvallarstefna f>essa safnaðar,
næst kristindómsmálum, er 8ú, að
hann 'standi óháður kyrkjufélög-
um hverjum nöfnum sem f>au
kunna að nefnast.
K, Á. B.
Eftirtektaverð úrslit.
Hra. ritstj. Hkr.:—
N/lega hafa oss borizt blöð
frá Winnipeg, sem sýna hvernig
fslenzkir nemendur við Werley
College stóðu sig við vorprófin.
Árangurinn af viðleitni þeirra að
menta sig við þá stofnun hefir að
voru áliti aldrei verið eftirtekta-
verðarí, ekki sökum þess hvað
nemendumir stóðu sig vel, heldur
sökum þess hvað þeir stóðu sig
iila. Úrslitin hafa í sér fólgna
lexfu, sem foreldrar, er hafa f
hyggju að senda böm sfn til há-
skólans, og einnig allir þeir, sem
ætla að stunda f>ar nám, geta ekki
gengið fram hjá.
Eins og kunnugt er f>urfa
nemendur að standast tvö próf áð-
ur en þeir fá inngöngu í háskóla-
deildina.—Um Þá þrjá íslendinga,
sem stóðust sfðara prófið ætlumvör
lítið að skrifa. Þeir G. Guttorms-
son og Árni Stefánsson hafa auð-
sjáanlega verið fremstir í flokki
þeirra 88 nemenda, sem stóðust
prófið.
Vér viljum sérstaklega taka til í-
hugunar afdrif þeirra Islendjnd-
inga sem skrifuðu á fyrsta prófið.
Af íslenzkum nemendum, sem
skrifuðu á þetta próf. voru 11 inn-
ritaðir við Wesley. Af þeim kom-
ust 5 f gegn, <an 5 féllu (eirm skrf-
aði ekki).
Þessar tölur sýna að íslenslur
námsmenn, er skrifuðu á fyrsta
inntökuprófið við Wesley College,
stóðu sig að sfnu leyti miklu ver
en hérlendir námsmenn, sem skrif-
uðu á sömu prót'. Þessi úrslit
koma f>vf eins og skúr úr heiðskfru
lofti, f>vf hingað til hafa þeir Isl.
sem hafa skrifað við Wesley ekki
verið vanir að falla. Þessi afdrif
landa vorra f>ar f vor, eru enn ]>á
eftirtektaverðari þegar tekið er til-
lit til |>ess að ]>essi inntöku próf
eru tiltölulega létt, þvf þeir, sem
svara einum þriðja af spurningum
þeim, sem fyrir þá eru lagðar f ein-
hverri vissri grein, klóra sig í gegn
svo framarl ga að meðaltal þeirra
sé 50 per oent. Nemendum, sem
ekki ná 34 per cent f 3 greinum, er
leyft að taka uppbótarpróf ef þeir
ná 50 per cent að meðaltali.
Þessi síðastnefndu hlunnindi
eru ekki gefiu í áttundabekkspróf-
um eða á kennaraprófum. Þau
próf eru að tiltölu miklu erfiðari en
þau, sem háskólinn gefur fyrir
‘Matrjculation’. Það væri fróðlegt
fyrir þá, sem óska að fylgjast með
mentamálum okkar Islendinga að
bera saman hversu margir hafa
náð kennaraþrófi, án þessara hlunn-
inda, undir umsjón H. Leo á
Gimli, og hvað illa. mönnum við
Wesley, af sömu ]>jóð, og með
fleiri hlunnindum, hefir gengið að
ná fyrsta inntökuprófinu í vor.
Maður þarf ekkí langt að leita
til þess að giunahver er orsök þess
að fsl. nemendur við Wesley gerðu
ekki betur. Sumir ]>eirra, sem
skrifuðu hafa þó verið Þar f 2 ár að
vinna verk, sem nemendum er
ætlað að vinna á einum vetri. Aðal-
orsökin mun vera sú að flestir af
]>eim Isl„ sem sendir voru þangað
síðasl. 2 vetur, voru ekki hæfilega
búnir undir að vinna það verk, sem
Wesley College heimtar að unnið
sé. Stjórnendur Wesley College
hafa viðurkent ]>etta, þar sem ]>eir
síðasta vetur gáfu íslendingum
(undir forstöðu St. Guttormssonar)
sérstaka tilsögn f reikningi, sökum
þess að fsl. nemendur voru ekki
nógu langt á veg koinnir í þessari
grein, til ]>ess að geta fylgst með
hinum nemendunum. I öðrum
námsgreinum mun ástandið hafa
verið lfkt. Þetta er engin furða
f>egar tekið er tillit til þess að
meiri parturinn af þessum nem-
endum hafði ekki komist í gegn*
um alþýðuskólann, heldur höfðu
hlaupið úr 5., 6. eða 7. bekk og
upp f undirbúningsdeildina við
Wesley. Það var líka búið að pré-
dika J>eim að ekki væru sett nein
“þekkingartakmörk að neðan-
verðu” við Wesley College. Þeir,
sem skrifuðu f vor, ættu nú samt
að vera komnir að þeirri niður-
st">ðu, að ef kenslan við Wesley á
að verða ]>eim að notum, ]>urfa
þeir að minsta kosti alþýðuskóla-
próf.
Glappaskot það, sem ísl. ungl-
ingar hafa gert, nefnil. ]>að að
fara of snemma til Wesley, getur
naumast reiknast sjálfum f>eim til
ásteitingar. Það er ekki heimsku
þeirra að kenna, heldur vanþekk-
ingu og trúgimi. En ]>etta tvent
fer vanalega samfðrum. Að fara
til Wesley, hefir verið gilt fyrir
Islenzkum unglingum, en þeim
ekkert sagt um erfiðleikana, sem
f>ar er að mæta. Þessi ginninga-
aðferð borgar sig hvorki fyrir
oss Isl., sem heild, eða fyrir f>á,
sem falla f snðruna. Til allrar
lukku hafa sumir þeirra, sem
hvattir hafa verið til farar, getað
verðlagt svo þekkingu sína, að þeir
hafa álitið sér nær að læra að lesa
og skrifa ensku þolanlega áður en
þeir legðu af stað á skólann.
Fyrir f>á, sem eru ungir og
gæddir meir en meðal fjöri og
kröftum, er það eflaust mjög æski-
legt að taka sem fyrst þátt f þeirri
samkepni, sem vér sjáum alstaðar
í kringum oss. En J>að væri vel
fyrir þá að muna að kraftar þeir,
sem ekki er stjórnað af viti og
frams/ni verða léttvægir fundnir.
Vér ættum ekki að gera okkur far
um, eins og s/nist hafa verið gert
af áminstum námsmönnum, að
hlaupa í fylkinguna þar sem vér
erum enganvegin færir um að
standa. Það ber ekki vott um
hreysti, heldur heimsku.
Afdrif eins og f>essi f vor gerðu
o4s ekkert tjón ef vér gætum
falið oss í mannþyrpingunni.
En vert ólán er, að vér erum
brennimerktir sem íslendingar,
hvar sem vér förum í Manitoba.
Það fer að verða til lftils að tala
um “kóngablóð”, “heimsfrægar
bókmentir”, “afreksverk forfeðr-
anna” og ]>vf líkt, þegar vér erum
að tala við enskt fólk. Það væri
máske betra að geta sfnt það í
verkinu fyrst að vér værum ekki
ættlerar.
Ef þeir. sem af okkar f>jóð-
flokki skrifa á fyrsta inngöngu-
prófið við Wesley að vori gcta sér
ekki meiri orðstýr, er liætt við því
að þ(úr yfirstigi aldrei ]>essa „hálf-
mentuðu uxa“, sem hafa streymt
hingað frá ættjörðinni á sfðast-
liðnum árum, Einn merkur Vest-
ur-Islendingur hefir f>ó prédikað
fyrir oss, ’ að ]>að væri vort æðsta
hlutskifti að eyðileggja áhrif
þeirra.
Eg vil því minna ísl. námsmenn
á, að það er þeim fyrir lieztu að
fara rólegar í gegn um alf>ýðuskól-
ann áður en f>eir reyna sig við
undirbúningsdeildina við Wesley,
Með ]>vf eina móti er hægt að koma
f veg fyrir það að meirihluti ]>eirra
falli eins og í ár. Moð þvf eina
móti geta ]>en sem ekki eru orðnir
ISLENZKIR FRUMBYGGJAR.
vz
Frumbyftgrjar hinir fyrstu, sem bólfestu
tóku í þessu landi, voru ötulu meannirnir
frá Islandi, eins oe frumbyKgjara kaffið er
betiaen annað kaffi. Það er það hreiuasta
og bezta kaffi. sem Menonitarog ogaðrir
geta fengið.
Það er í flestum búð’im, er hreint, án
steina og óhroða. er kaffi og ekkert annað.
Brent og þarf ekkert að gera við það nema
mala það.
Segið matvörusölum ykkar næst þegar þér
sjáið þá. að þið viljið fá hjá þeim pioneer
coffee, það er betra en hins vegar kaffi.
Ef þið vilji fá ecn þá dýrarakaffi, þá biðj-
ið Blue ribbon mfg, co. nm það brent líka
—Smekkur og bragð hefir það betra en
nokkurt anwað kaffi.
Blue Ribbon Mfg. Co. Winnipeg.
TimmmmmimmmmimimmMiumR
því f>roskaðri, eða ekki eru framúr-
skarandi vel gefnir, vonað að
standa þeim innlendu jafnfætis.
Að ísl- uámsmenn og aðrirhlut-
aðaigandi íhuguðu þetta mál al-
varlega, gæti líka orðið framtíð ís-
lenzku kenslunnar við Wesleyfyr-
ir beztu.
svo ömurlegt flautuvein.
En hér er það beljandi bassarödd.
sem ber oss sín alvöruljóð,
sem grfpur með blýþungum geig
f>ína sál,
oggleypir hvert annað hljóð.
Vér skulum ganga’ út á nesið nú.
Cambridge, Mass., 4. Júlf 1903.
Þ. Þorvaldsson.
Sveitin mín.
(Eftir Eimreiðinni).
Hlógu við mér hlíðar
hýrra blómalunda
f mætum morgunroða
minna æfistunda
þar, sem bemsku býli
bygt á grænu leyti
sást í sumarfagri
sveit með ljótu heiti.
þá norðanrokið um vitann drífur. J
En styddu þig, vinur, við stafinn j
þinn fast,
J>ví stormurinn hart f f>ig þrffur.
Þér blöskrar nú kannske hinn blek
dimma nótt
og betra’ er að gæta að fótum,
þvf ströndin er eldgamalt, úfið
hraun
með einlægum botnlausum gjótum.
En samt er það eitthvað, sem ýtir
þér fram,
þótt ekki sé leið þessi greið,
]>vf ei viltu snúa aftur,
]>ótt að eins sé hálfnuð vor leið.
Sá ég hvergi svffa
svani’ á vængjum fegri,
himinfugla hljóma
hvergi yndislegri;
sást á blómasafni
sunnuglit í hvammi;
ljósálfar sór léku
í lækjadrögum frammi.
Sumargræni salur,
sé ég þig í anda;
]>ínir fast á foldu
fjallaveggir standa,
heiðblár himinn yfir,
hlið er stórt á salnum
út að vesturægi,
op á fjalladalnum.
Máluð mjallahvftu
mfn er höll á vetur
ritar máni á mjöllu
margbreytt hulduletur,
norðurblossar nætur
niður f>eyta gliti,
himinblámi breytist
boga regns f liti,
Sól á vesturvegum
varpar aftanljóma,
inn um hallarhliðið
hrindir geislablóma,
dýfir svo f djúpfð
dýrum ljósafaldi,
hœgt þá hliði lokar
húm með rökkurtjaldi.
Sífelt svanir kveði,
sveit við f>fna voga,
vaggi sér á vængjum
vors f sunnu loga;
blómsturrósa blöðum
blær í hita svali,
röðull ljósaröðum
rinda liti og dali.
L. Th.
r
Ottusöngur.
(Eftir Þjóðviljanum).
Þekkirðu ekki þenna óttusöng—?
Hinnöfluga, þunga hreim,
sem fyllir lff þitt af löngun og ótta
um leið og hann sækir f>ig heim.
Þör lieyrist sem klukkum sé hringt
undir jörð
svo hamrarnir bifist og stynji;
þér heyrist sem afskaplegt orgel
ekki langt frá þér drynji.
Hve ólfkt er hér eða heima í Vfk
þá „harðviðrið” leikur á þökum
og rífur í f>akskegg og rennur úr
járni
og rúður með gáskatökum,
Þar tístir í málmþráðum, merkis-
stöngum,
og máttvana hrfslugrein,
og allt, sem vér heyrum þar, yfir-
gnæfir
Nú erum við komnir alla leið
að yztu klettanna þröng
þar sem eldgömul höfuðött hefja
sinn hrika miðnætursöng.
Þú hugsar ]>ér ef til vill óttusöng
sem andaktarkyrra stund,
þar sem einn er að tóna og annar \
að tala
og aðrir að falla f blund.
En hérna er annað en andaktar- 1
kyrrð.
Hér er endalaust skvaldurog gnýr;
og hlaupi röstin í óveðri upp
J>á oftast nær kyrðin flýr.
Og nú er hún einmitt f essinu sfnu j
þvf undir veðursins tryllta brag
syngur nú brimið í bassarómi*
sitt beljandi næturlag.
Þú sérð ekki langt. En líttu samt á
sá leikur er viðburðastór
sem leikur við dimmsvarta dranga |
hinn drifhvíti brimstróka-kór,
Þú sérð ekki langt. |En lfttu samt á, j
þarna liggur f röstinni sker,
og hávaxnir, hvítir risar
þar hoppa og steypa sér.
Þú sérð ekki langt. En lfttu samt
yfir löðrandi ægisdjúp,
á hverri dröfn sérðu dansandi mynd
sem dranga f gráum hjúp.
Og líttu á f>au harðlegu hrfðarský,
sem hamslaus stormurinn ber,
f>au rffa sig laus og þau renna sér
niður,
og með röstinni leika þau sér.—
Þú heyrir ei hót hvað ég segi.
Hvort hrellir f>igbrimrótsinsgnyr?
Eða heillar þig ef til vill undra-
kraftur,
sem undir ]>eim söngum byr.
Við stöndum í hlé undir vitansvegg
og virðum fyrir oss myndir nætur.
Hið rauða skin varpar' brunablæ
á brimið við klettana rætur.
Og fjúkið verður sem fljúgandi
neistar
og fannirnar rauðar sem glóð,
og klettarnir lfkir sem logi um þá
hið lifandi fórnarblóð.
En varaðu þig, hér er voði á ferð,
I vöðvunum finnur ]>ú hrylling,
því öll þessi feikn vantar fátt til
þess
að fæða af sér algjörða trylling.
þvf nú hefir sjórinn sungið
í sig þenna ofsamóð,
sem minnir þig á ]>að, að er hann
ei annað en jötunsíns blóð,
sem goðum og mönnum sór heipt
og hefnd
]>á helsárið djúpa sveið.—
I djúpinu fela sig forneskjumaktir
ogfremja ]>ar voðaseið.
En sérðu ]>etta, sem ]>okast nær,
sem þústa svört út, í myrkrinu
auða ?
Þar glórir í eitthvað sem glirnur
tvær,
aðra græna en hina rauða.
HINN AQŒTI
‘T. L,’ Cigar
er laugt á undan, inenn ættu ekki að reykja
aðra yindla en þá beztu. Búnir til hjá :
í WESTERN CIGAR FACTORY
i Thos. Lee, eigandi, ■WHSTJSriFEO-.
BlNNN'
Sko reykinu! Hann hringast sem
. lirafnsvartar fjaðrir
eða hár á tröllauknum hval.
Á öldunum ber það við himininn
hátt,
en hverfur í næsta dal.
Þér sýnist nú æsast enn þá meir
hinn ódæli bárufans.
Að mola í spón hina miklu skeið
væri mesta ánægjan hans.
En öldurnar klofna á kinnungum
hörðum
og kastast svo aftur með hlið.
Þeir sjá hve röstin er uppvæg og
ólm,
en ekki snúaþeir við.
Guð blessi f>ig, skeið, sem brýtur
þér leið
um bylgjumar há og prúð,
þvf glaðning og heill fyrir liundr-
uð af mönnum
hlífir þín gljáandi súð.
Guð blessi þitt bratta stefni,
sem berg það að traustleik er,
og þokar sér áfram hiklaust og
hægt
gegnum hafrótsins sjóðandi hver.
Nú gránar af morgunsins glætu,
og gengin er nóttin löng.
En bak við oss heyrum vér belja
enn
hinn brimþrungna óttusöng.
G. M.
Eftir Fjallkonunni.
r
Islenzkur
hugvitsmaður.
Það er ekki oft. að hnffur vor
Islendinga kemur svo í feitt, að
við eigum hugvitsmenn, sem lík-
legir eru til að gera þjóðinni gagn
og sóma utanlands og innan. En
]>ví skyldara og um Jleið ánægju
legra ætti oss að vera, að muna
eftir þeim, lofa þeim að njóta sann-
mælis og örfa þá til að beita sér og
hæfileikum sínum.
Það er efalaus sannleikur, að
margur stórmikill hæfileikamaður
inn hefir fæðst og vaxið upp f kot-
bæjunum íslenzku, en fjarlægð
landsins frá mentalöndunum, fá-
tæktin, misskilningurinn og margt
annað fleira hefir valdið því, að
þessir menn, hvort sem þeir kunna
að vera margir eða fáir, hafa lifað
og dáið f sama myrkrinu, sem þeir
fæddust í, og að ]>jóðin hefir farið
á mis við gagn það og sæmd, sem
annars hefði mátt af ]>eim vænta.
Seint. hefði Albert Thorvald-
sen orðið heinxsfrægur Jmaður, þótt
fslenzkt blóð rynni í æðum hans,
hefði hann verið faxddur og upp-
alinn í afdölum íslands; og svo má
vera um fleiri. —
Maður sá, sem hér er um að
ræða, er Ólafur Einarsson Hjalte-
sted; munu allmargir nú orðið
kannast við nafn hans, af því að
blöðin hafa við og við nefnt hann
og störf hans.
Hann er fæddur og uppalinn
hér í Reykjavík og er nú 33 ára
gamall. Það er enginn efi á, að
maður }>essi er búinn óvenjulega
miklum hugvitshæfileikum; en alt
er honum erfiðara fyrir þá skuld,
að liann átti ekki þegar f æskn
kost á mentun við sitt hæfi. Ivring-
umstæðurnar tróðu honum eins og
mörgum öðrum upp á aðra liiliu f
lffinu en hugur hans stóð til. Hann
komst snemma að verzlunarstörf-
um; en jafnan hvarflaði hugur
hans þó að vélasmfð og aflfra-ði;
braut hann jafnan heilann um ]>ess
háttar efni og starfaði að }>eim í
flestum tómstundum sfnum. Fór
þá svipað með hann sem marga
aðra hugvitsmenn, fyrr og seinna,
að sumir hugðu, að liann væri sér-
vitringur og annað ekki, eða jafn-
vel ekki með öllum mjalla.
í hitteðfyrra hætti hann svo
verzlunarstðrfum og sigldi til
Kaupmannahafnar með aflvél, sem
hann hafði hugsað upp og lengi
unnið að. Raunar reyndist vél
sú ekki eins og hann hafði búist
við; en hún sýndi ]>ó það, sem
mest var um vert, að hjá smiðn-
um var um mikla hæfileika að
ræða. I Khöfn var honum vel
tekið og gerðust einstakir menn
til að greiða götu hans, með ráðum
og dáð; má þar til einkum nefna
D. la Cour, yfirmann við veður-
fræðisstofnunina.
TJr þessari vél, er Ólafur sigldi
með, tók hann síðan einn part eða
hluta, breytti honum og setti f sam
band við vatnsdælu, Er sú vél nú
fullger og þykir völundarsmfði.
Raun eða samanburður hefir gerð-
ur verið á vél þessari og 9 stærstu
vélum útlendum líkrar gerðar, og
hefir dæmt verið, að vél Ólafs bæri
af ]>eim öllurn. Hefir hann nú
sótt um einkalefi fyrir vélina í
Danmörku og Svfþjóð, á Þýzka-
landi og Englandi; eru sum f>egar
fengin, en hin heitin honum. Samt
ætlar hann enn að endurbæta þessa
vél og fá f>á að nýju einkaleyfi fyr-
ir umbótunum.
Til Berlfnar á Þfzkalanpi fór
hann, meðan hann dvaldi erlendis;
]>ar bauðst honum góð staða með
álitlegum launum við verksmiðju
eina, og á hann kost á henni enn.
En hugur hans hefir allur stefnt
hingað heim til fósturjarðarinnar
og hefirhann ekki viljað festa sig
erlendis.
Nú sem stendur er hann að
fást við sláttuvél. Hefir hann þeg-
ar búið til uppdrætti }>ar að lút-
andi; sem vér höfum átt kost á að
skoða. Uppdrætti sína og hug-
mynd hefir hann borið undir
danskan mann, kaptein Skade, sem
hefir mjög vel vit á slfkum hlut-
um; og hefir liann lokið lofsorði á
hvorutveggja. Að sumu leyti
verður vél ]>essi með öðrum hætti
en títt hefir verið. Œtlast hann
einkum til. að hún verði miklu
léttari en hinar eldri, svo
að jafnvel nxannsafl nægi til f>ess
að hreifa hana og nota, en þó slái
hún á rnóti J3 karlmönnum. Hann
siglir nú með Lauru f dag til Kaup
mannahafnar; ætlar hann að dvelja
]>ar frain eftir sumrinu og búa sig
undir að smíða sláttuvél þessa;
undir haustið kemur hann hingað
aftur og tekur þá til við smfðina.
Hygst hann að ljúka við hana í
vetur, svo að hún verði reynd að
sumri. Uppdrætti sfna að sláttu-
vélinni sýndi hann stjóm Lands-
búnaðarfélagsins á sfðasta fundi
hennar.
Aðaláform Ólafs er yfir höfuð
að gefa sig við umbótum á land-
búnaðarverkfæram handa okkur ís
lendingum, umsteypa og breyta
ýmsuin tfðkanlegum erlendum
verkfærum og áhfildum svo að þau
verði við okkar hæfi eftir lands-
lagi, hreifingarafli þvf, sem við
höfum ráð á, og fleiru. Ætlar
hann eða vill í því skyni setja hér
upp verksífiiðju, svo hvorki þurfi
að sækja smíðina né aðgerðina til
annara landa. Hygst hann að
sækja um 10,000 kr. lán til alþing-
is, sem sé vaxtalaust fyrstu 5 árin,
en endurborgist svo á 10 árum.
Það er efalaus sannleikur, að
Ólafur Hjaltestad hefir óvenju-
rnikla hæfileika að þvf, er snertir
vélasmíðar; og þó að sumir hafi,
einkum að fornu, haft það í flimt-
ingum, að hugmyndir lians og
heilabrot væru ekki annað en
draunxórar og markleysa, þá er það
nú synt, að svo er ekki. Vér von-
um og óskum, að Ólafur Hjalte-
sted eigi eftir að vinna landbúnað-
inum og jafnframt öllu landinu
mikið gagn og umleið sj&lfum sér
sóma.
Komi hann sláttuvélinni áfram
eins og hann hefir hugsað sér hana
]>á verður það spor eitt óumræði-
legt framfaraspor fyrir landbúnað-
inn.