Heimskringla - 19.10.1905, Síða 2

HEIMSKRINGLA 19. 0KT03ER 1905
Heimskringla
PtJBLISHED BV
The Heimskringla News & Pobiish-
iog Gompany
Verð blaftsins 1 Canada og Barjdar.
$2.00 nm áriö (fyrir fram borprað).
Senttil Islands (fyrir fram borgaö
af kanpendum blaösins kér) $1.50.
Peniagar sendist 1 P. O. Money Or-
der, Registered Letter eöa Express
Money Order. Bankaávfsanir á aðra
banka en 1 Winnipeg aðeins teknar
með afföllnm.
B. L, BALDWINSON,
Editor A Manager
Ofbce:
727 Sherbrooke Street, Wiooipeg
P.O.BOX 11«. ’Pbone 3S1 2,
Lífsábyrgðarmálin.
Það var fyrir nokkrum mánuðum
að maður að nafni Laweon ritaði
langt mál f eitt af útbreicldustu
tfmaritum Bandarfkjanna um það,
sem hann nefnir “Frenzied Fin-
ance”, en sem á voru máli má nefna
“Fjárglæfrabrögð:\ í ritgerð þeirri
eynir hann sambandið milli fmsra
auðmanna og anðmannafélaga f
Bandarfkjunum og hvernig þeir og j
þau 1 é i k i sér með millíónir
efnar og annara og lýsir all ná-,
ins, hafði fengið $75,000; en ekki
gat rannsóknarnefndin fengið að
vita, fyrir hvað alt þetta fé var
borgað. Ennfremur kom f>að npp,
að fé f»að, sem gefið liafði verið úr
félagssjóði f kosningarsjóð Repú-
blfkana, hafði ekki verið skrásett f
! bókum félagsins.
Þessi rannsókn hefir leitt í ljós
þann sannleika, að stjórnendur fé-
lags pessa hafa verið sérlega óspar-
ir á fé ábyrgðarhafa sinna til f>ess
! að borga sjálfum sér vel, og að yfir-
leitt er meðferð félagssjóðsins hag-
að svo kæruleysislega, að gengur
glæpi næst. Rannsókn þessari
verður haldið áfram, þar til öll
starfsemi félagsins er opinberuð.
Sama rannsóknarnefndin yfir-
; heyrði einnig John A. McCall, for-
seta New York Life lffsábyrgðar-
félagsins; framburður hans var
skýr og undandrittarlaus. Hann
gaf skýrslu yfir þær peningaupp-
I hæðir, er félag hans hafði 4 sl. 6
árum varið til þess að koma í veg
fyrir, að lagaákvæði væru gerð um
það, að Bandarfkjastjórnin tæki að
sér eftirlit með stjórnaemi New
York Life félagsins. I f>essu augna-
miði kvað hann félagið hafa borg-
að dórnara einum, að nafni Hamil-
ton, sem einn hefði eftirlit með öll-
um slfkum lagafrumvörpum, sem
fram kynnu að koma f Bandarfkj-
unum eða Canada, $509,127.02. Af
þessari upphæð liafði Hamilton
sjálfur, að John Rockefeller hafi Sem dæmi upp áþetta má nefna
boðið sér ríflega fjárupphæð til þess | kvæðið: “Hin fyrsta lýgi
að hætta öllum skriftum um starf
kvæmlega, hvemkoaar brtgíum 1 . fengis
þeir beiti til þess að afla sér fjár á! _ . ,,
En ekki hafði dómarinn gehð té-
kostnað almennings, og það jafnvel
í þvi skyni oft og tfðum, að rýja
þá. sem f fáfræðislegum tríinaði
leggi fé sitt f vörzlur þeirra f f>vf
skyni að græða hærri vexti af þvf,
en ef fénu væri varið á annan hátt.
Ritgerð þessi vakti hina mestu
eftirtekt um land alt. Hún var rit-
uð ljóst og skipulega og bar f>ess
vott, að höf. væri gagnkunnur mál-
efni því sem hann ritaði um. Sak-
argiftirnar voru ákveðnar og rök-
studdar og svo frá þeim gengið, að
alþ/ða landsins hlaut að leggja
trúnað á málstað Lawsons. Ýms
bloð, f>au er háð voru þessum auð-
mönnum, reyndu að andmæla sakar-
giftum Lawsons og ónýta þær. En
vörn þeirra var svo veik og óljós, að
hún sanufærði almenning um, að
“Frenzied Finance” greinarnar
væru á rökum bygðar. Og þessi
sannfæring hefir síðan verið að
grafa um sig f hugum fólksins, þar
til nú. að reglulega formleg rann-
sókn er hafin í málum þessum.
Eitt af f>vf, sem ómótmælanlega
hefir verið sannað, er það, að ýms
lífsábyrgðarfélög lögðu um síðustu
almennar kosningar f Bandarfkjun-
um hundruð þúsunda dollara af fé
lagsstjórninni neina grein fyrir þvf,
hvernig hann hafði varið þessum
peningum. Þar að auki hafði Ham-
ilton fengið frá félaginu 235 f>ús.
dollara til fasteignakaupa og auk
þessa hafði hann fengið 75 þúsund
dollara, sem hvorki hann eða fé
lagsstjórnin gat sagt til hvers hefðu
notaðir verið; reyndar sögðu þeir
að peningarnir hefðu verið ætlaðir
til þess að borga skatta, er New
York rikið lagði á félagið 1903, en
ettir þvf sem nefndin komst næst
var þeirn eytt f sambandi við laga-
starf dómarans. McCall játaði, að
Hamilton hefði fengið alt að 800
f>ús. doll. frá félaginu ogað dómar
inn hefði gefið viðurkenningu fyrir
móttöku peninganna, en að öðru
leyti gat hann enga grein gert fyrir,
hvernig þeim hefði verið varið
Hann sagði enn fremur, að dómar-
inn hefði á þessu ári unnið mál móti
New York rfki út af 165 þús. doll-
ara ágreiningi og að kostnaður
dómarans við það mál mundi verða
90 þús. dollara. Hann játaði einn-
ig, að félagið hefði cérstaka lög-
menn f ýmsum ríkjum Bandarfkj-
anna til þess að annast hagsmun-
félagsins þar f sambandi við laga-
ábyrgðarhafa sinna f kosningarsjóð' smfði rfkjanna, og að þeim mönn
semi félaganna.
Önnur lífsábyrgðarfélög verða
næst rannsökuð og starfsemi þeirra
leidd f ljós, svo að alþýða manna
fái að kynnast henni eins og hún
er f raun og veru.
Og nú lftur helzt út fyrir, að
Washingtonþingið mun samþykkja
að stjórn allra slfkra félaga skuli
vera undir athugun og tilsjón al-
ríkisstjómarinnar framvegis.
“Andskotinn að Evu lagði
að eta af trénu í Paradfs .
og henni gullin sannleik sagði
að sízt hún dæi á augabragði,
en eigin nektar yrði vfs.
Svo Eva tók þá eplið niður
og Adam bæði tuggði og saug
en þá var úti allur friður,
þvf úr sér skömmum drottinn
ryður,
sem fyrstur hér í lieimi laug”.
Með þessn kvæði gerir höf. þá
| beinu staðhæfingu, að það sé Guð
almáttugur sem sé höfundur lýg-
innar, en að Satan sé hinn gullni
Þetta stjórnlausa hatur Sigfúsar ; því saurugasta siðleysishjali, sem
til kirkju og klerka, Kriststrúar og' prentað hefir verið á vom máli á
: stjórnenda ogalt þetta bölsýni hans nokkrum tfma. Og það teljum vér
; á umheiminum og ástandi mann- víst, að flestir muni verða samdóma
i l^nsins og helgustu hugsjónum um, að ljóð þessi hefði betur óprent-
þess, virðist óneitanlega veraávöxt- uð verið.
! ur af andlegum þroska hans á sfð-
! ari eða fullorðins árunum, einsog
i sjá máá kvæðinu “Sfðasti tónninn”,
| þar sem hann segir:
Alþýða fólks vors, sem ætlast er
til að kaupi ljóðabækur og þannig
borgi bæði hæfileg ritlaun og út-
I gáfukostnað, á fylstu heimtingu á
i því, að þau séu svo sniðin að hugs-
“Þvf þær raddir, sem í mér óm- . , , . . _ . , , .
uðu fyr!un °S búningi, að þau hvorki
eru orðnar þögular nú.
Það er veikt f mér hjartað og
hneyxil velsæmismeðvitund lesenda
né sé höfundinum og þjóðflokki
hugsun sljó, vorum í heild sinni til vanvirðu.
mér er horfln öll von og trú”. j En hvorugs þeSSa hefir þó gætt ver-
Það virðist hreinn óþarfi af liöf- jið við Þessara Ijóða.
Með birtingu þessarar greinar sannieihans postuli. Þessi skoðun ; undinum, að vera nokkuð að greina! Stærsti prentgallinn á bókinni,
frá hugsanasljóleik sínum, því að og sá sem lesendur verða nákvæm-
liver lesandi kvæða hans getur sjálf-: lega að athuga við lestur kvæðanna,
ur sannfært sig um það atriði. En ; er sá. að eftirtaldar bls. eru f þess-
þessar lfnur sýna, að höf. hefir á
fyrri árum ævi sinnar — áður en
hugarfarið alt spiltist og rotnaði —
litið á lífið og tilveruna alla með
alt öðrum augum en hann nú gerir
er ekki til þess ætlast, að nemn,
sem lffsábyrgð hefir f nefndum fé-
lögum sleppi henni, þvf óvfst. er að
annarsstaðar sé varanlegri trygging
en þar fyrir borgun dánarkrafa,
þótt misfellur virðist á stjórnsemi
félaganna nú.
Ný ljóðabók.
Sigfúsar er næsta gagnstæð þvf,
sem kirkjan kennir, svo að ætla
má að prestar vorir, ef þeir eru
köllun sinni trúir, andmæli þessari
nýju kenningu opinberlega.
En án þess að deila hér nokkuð
um það, að hve miklu leyti skoðun
prestanna og Sigfúsar í þessu efni
! hefir við gildari rök að styðjast, þá
; verður þvf vart neitað,að framsetn-
ing málsins hjá Sigfúsi er svo
strákslega klúr og viðbjóðsleg, að
hún hlýtur að hrinda frá honum
öllum þeim, sem guðstrú játa, um
leið og hún rýnr óhjákvæmilega
áhrif þeirrar kenningar, sem kvæðið
En auk þessa 1/sir slfk
ari röð: 112, 117,114,115,120, 113,
118, 119, 116 og 121. En þetta
öfugstreymi f niðurröðun blaðsfð-
anna er í algerðu samræmi við
hugsunarkerfi höf. og smekkvfsi
Ljóðmæli eftir hr. S i g f ú s B.
Benedictson, í Winnipeg, eru
nfkomin út fráprentsmiðju Freyju.
Bókin, sem er um 130bls.að stærð,
er f stóru 8 blaða broti, innheft f! iiytur-
sterka kápu og með mynd höfund-1 framsetning skoðananna algerðum
arins eins og hann var fyrir 15 eða j siiorti á ei8in virðingu, en sjálfs-
20 árum, — áður en hann spiltist i virðin£ livers manns er fyrsta skil-
Pappfr í bókinni er góður, letnr j yrði tn Þ,iSS> að framkoma hans gefi
skýrt, en prentun miður áferðar- ánnnið honum virðingu annara, en ast ástaljóð höf. lýsa nákvæmar og
falleg; ytri frágangur má þó heita án Þeirrar virðingar eru öll önnur^ betur eðli hans öllu og sálarástandi
góður að undanskildum aragrúa af áhri£ útávið óinöguleg en þau ein, (en öll hin Ijóðin til samans. Það
prentvillum og að bls. f kafla bók-; sem ijaiia sjálfum honum viðbjóð
og fyrirlitningu allra rétthugs-
andi manna.
og ekki verður annað séð á þessari j hans í framsetningu á efni ljóð-
játningu lians, en að það sé lijart- anna. Flestum mun finnast, að
veikinni og sljóleik hugsanafær- betur hefði átt við, að meiri tíma
anna að. kenna, sð liann hefir al- hefði verið varið til prófarkalesturs
gerlega tapað þeim dýrmætustu j en gert hefir verið, þó það hefði
varðenglum, sem mannlegum ver- tafið fyrir útkomu kvæðanna. Það
um hafa gefnir verið: voninni'er livort sem er svo lítið á þeim að
og t r ú n n i. Annars er kvæðið 1 græða. að fólk vort hefði sér að
alt einn stórbeizkju og bölsýnis-
harmagrátur, og það eingöngu útaf
missi þessara horfnu verndarengla:
trúarinnar og vonarinnar.
Af öllum kvæðum fbókinni virð-
arinnar koma í ramvitlausri röð.
Kvæðin og sérstaklega vfsurnar, j
sem eru á annað hundrað talsins,
er auðfundið, að þau eru 6 tbrot
I hugarfarsins og efni þeirra er sótt
dýpst inn í sálu höf. En einsog
j vænta mátti virðist þó svo sem ást
Hedl.hópur af kvæðunum í bók j sú gem efst og innilegust er f huga
skaðlausu getað þolað þá bið.
Með þvf, sem hér er sagt um
kvæðin, er ekkert átt við þær þýð-
ingar ljóða eftir önnur skáld, sem
Sigfús hefir snúið á íslenzku, því
að þau flytja ekki hans heldur þeirra
hugsanir. Og jafnvel sum af kvæð-
um Sigfúsar eru einnig svo óað-
tinnanleg að hugsuri, að væri valið
úr ljóðabók þessari það bezta, sem
f honni er, en öllu liinu kastað, þá
mundi verða eftir rit, sem tæki yfir
50 til 60 bls., sem vér teljum að al-
flytja fábrotið og illa framsett ofni j þessari hafa lfka hugsun að geyma hang Qg mest og bezt Rr lýst f ljóð.' menningi væri bjóðandi.
og eru, sem heild skoðuð, þau sér-! og að framan er sagt, þar sem á alt
Repúblíkana til að tryggja kosn-
ingu Roosevelts forseta;. og enn-
fremur, að stjórnendur þessara fé-
laga hafi á ymsan annan hátt farið
mjög gálauslega með fé, sem þeim
var trúað fyrir.
Einmitt uin þetta leyti stendur
yfir rannsókn mikil f New York
ríki út af kærum, sem komið hafa
fram gegn stjórnendum Mutual Life
félagsins. Við þá rannsókn hefir
það komið f ljós, að á sfðasta ári
fékk forseti félagsins, hr. McCurdy,
$150 þús. f laun, tveir varaforsetar j
fengu hvor 50 þús. doll. f laun og
tveir aðrir varaforsetar $17,500 og
$10,000, og ráðsmaður félagsins
fékk $25,000 þóknun í árslaun. En
um væri borgaðar stórar fjárupp-
hæðir árlega.
Svo mikið veður hefir verið gert
út af þeim tugum þúsunda, sem fé-
lag þetta lagði f kosningasjóð Rep-
blfkaua við síðustu kosningar, að
það hefir verið skorað á McCall að
segja tafarlaust af sér stjórnmensku
félagsins.
Thomas WT. Lawson, sem fyrstur
kom þessari rannsókn af stað, hefir
opinberlega skorað á fylkisstjórana
í hinum ýmsu rfkjum, að gerast
meðlimir í nefnd þeirri, sem hann
hefir stofnað af stórmennum víðs-
vegar um Bandaríkin, til þess að
vernda almenning fyrir sviksam-
legri stjórnmensku ýmsra lffsá-
þetta ár fær ráðsmað’urinn $30,000! byrgðar og annara auðfélaga þar.
og féhirðir féíagsins $50,001 í árs- Nokkrir fylkisstjórar liafa þegar
laun. Auk þcsss hefir það verið sint þessu boði, en aðrir segja, að
sannað, að forstdi félagsins og son- annir banni sér að standa f vernd-
ur hans hafa á árinu fengið hátt á arnefnd Lawsons.
þriðjn millfón dollara fyiir að út- En ljóst <*r það, að stjórnendum
vega n/ja ábyrgðarhafa erlendis. hinna ýmsu auðfélaga standa hinar
Það er og sann ið, að hr. Olyphant, mestu stuggur af manni þessum,
einn af embæftismönnum félags- í eins og sézt á þvf, er hann segir
kennilegustu, sem prentuð
verið á fslenzku máli.
hafa J það er ráðist, sem alþ/ða fólks vors
telur sér skylt að virða og þetta
Höfundur kvæðanna er, einsog , fíerir höfundurinn auðsjáanlega af
flestum Vestur-íslendingum mun, 8;innfæringu fyrir réttmæti sinna
kunnugt vera, fljótgreindur maður|ei"in skoóana og einsog af meðvit-
und þess, að hann sé til þess kall-
aður að opinbera þær almenningi
þjóðar vorrar á þennan einkenni-
lega hátt, sem hann gerir það.
Þetta sést af kvæðinu “Til bréf-
skifta vinanna”:
inn að yrða
þó hafi ég tungu fremur stirða”.
og talsvert hagmæltur, en lífsskoð-
anir hans hneigjast f þá átt,er landar
vorir alment nefna vantrúaráttina.
Og kvæðaheild þessi ber þess ljó*
merki, að bölsýni höfundarins hefir
leitt hann út á glapstigu rang-
hverfðra lífsskoðana og rúð dóm-
greind hans því jafnvægi, sem ætfð
einkennir hellbrigða vitsmnni
manna.
Eins og Vestur-íslendingum er
þegar ljóst orðið af þvf sem þegar
hefir birzt f ræðu og riti eftir Sig-
fús, þá er hann í skoðunum ultra-
sócíalisti eða anarkisti, guðstrúar-
neitandi, hjónabandshatari og
stjórnleysingi. En þessi þríeining
f sálarlffi mannsins kemur svo ljós-
lega fram í þessum kvæðum hans,
að þau eru endurskin hennar og
spegill. En búningur ljóðanna eða
framsetning hugsananna er svo
æst og ófáguð, að undrun sætir að
slfkt skuli frá nokkurs þess manns
penna vera, sem alist hefir upp með
og notið upplýsinga siðmentaðs
mannfélags, Fyrir þetta teljum
vér alveg vfst, að kvæðin muni yfir
höfuð sæta hörðum dómi hjá les-
endunum.
Það er satt, að ÍSigfús hefir þann
kost hreinskilninnar að segja af-
dráttar og tvfmælalaust skoðnn algerlega bönnuð.
sfna á mönnum og málefnum. En
hann hefir jafnframt þann stráks-
lega löst, að gera það á svo gróf.
gerðan og hneyxlanlegan hátt, að
anðsætt er, að hann ber hina inni-
logustu fyrirlitning ekki aðeins
fyrir þeim skoðunum, sem öllum
þorra fólks vors eru svo helgar, að j trúaríif' höfundarins og
j um hans, sé hin óhelga eða laus-
ungarást; sjá kvæðið “Draumnr” |
á bls. 93, og fleiri kvæði, svo sem!
“Náungans kærleiki”. Þar er með-!
al annars þetta:
“Að endingu sagðist þú elska mig,
en ástin liafði svo blindað þig,
þá vaknaði ég eins og af eyktar
blundi
— gaf áðnr alt hjartað mitt kæru
sprundi.
“En svo á ég til fáein sannleiksorð
(sem sýnast að stundum sé vin-
og hreinskilni og djörfung^á TSÍn- En’ heimskingi> «aztn ekki int að
Þú varst hennar ímynd, sem var
mér kær,
þvf vanstu mig augnablik — fagra
mær!
Það er hvorttveggja, að höf. tek-
ur það fram í formála bókarinnar,
að hann hefði orðið að láta “rím-
fræðilega snild” þeirra þoka fyrir
efninn —já, slfku líka efni! — enda
bólar hvergi f bókinni hvórki á mál-
fræðilegri né rftnfræðilegri snild.
En hortittir, málvillur og braglýti
skipa öndvegi á nálega hverri blað-
sfðu hennar.
“Ef kostar það hræsni að komast af
Hve gjörsnauður ég er þá, glögt ég
skil.
því gjaldmiðil hefi ég engan til”.
Annars er þetta kvæði allgott að
hugsun, eins og reyndar ýms önnur
kvæði f bókinni. En hinsvegar
verður það ekki varið, að þau kvæði
höfundarins, sem auðsjáanlega eru
til Jæss samin, að hneyxla og særa
helgustu trúarlegar tilfinningar
guðsdýrkenda, yfirgnæfa svo í þessu
ljóðasafni, að vör teljum algerlega
víst, að þau hefðu ekki fengist!
því áður
hvort ég væri nokkurri konu
háður?”
I sama
fremur:
kvæði segir hann
“í vöku eða blundi hvort var ég
þér hjá,
það veröldin aldrei skynja má,
þvf sjálfur ég veit það ei svo égþori
að sverja það — fyr en J>á kannske
að vori”.
Og þetta “Úr bréfi til vinstúlku”:
“Mitt þrælbundna, fjötraða hjarta
hlýtur,
sem hvergi á jörðunni yndis nýtur,
að bera nú dulda þá ást sem mör er
ekki auðið að sýna, en helgast þér”.
Vér teljum, að hver skynbær les-
prentuð á íslandi, og liefðu þau' aruli sjái andann f kvæði þessu og
verið prentuð á ensku máli hér í fleirum slfkum í bókinni og teljum
landi, þ& hefði bókin að lfkindum þvt óþarft að skýra það betur.
verið gerð upptæk og útsala hennar Enn eitt atriði er athugandi við
bókina: Hún flytur kesknis-vfsu
Kvæðin “Almættisverkin’’, “And- um nafngreindan prfvat mann, með
látsorð páfans”, “Orð hins trúaða”, glæpsamlegri staðhæfingu, sem alls
“Trúarþoka”,!‘Bæn hinsefagjarna”, j er óvanalegt í íslenzkum ljóðabók-
“Fjallgangan”, “Kristur”, “Bæn”, t um eða öðrum þeim sem vér höfum
“109., 114. og 6. sálmur Davfðs”, séð-
| “Sálmur”, “Harmagrátur Jeremí-1
asar”, o. m. fl., — bera öll vott um “Hann Oddur er meðalaSmangari
Allra hluta vegna teljum vér ilt,
að 8igfús hefir gefið út ljóð þessi.
Þau eru sjálfum honum og Vestur-
Islendingum til vansæmdar og ó-
gagns, og þau hljóta að rýra mjög
álit hans og þjóðflokksins hjá hér-
lendum mönnum, sem k o m a s t
kunna að þvf, hvaða boðskap þessi
enn‘ ljóð flytja. Þau eru engum til
gagns, og vart trúum vér þvf, að
Hagyrðingufélagið verði forseta sfn -
um þakklátt fyrir þetta “produot”
hans, þvf ljóðsafn þetta er hið bitr-
usta vopn f höndum andstæðinga
þess f<*lags. Það verður n o t a ð
til þess að sýna, að hið ríkj-
andi hugsanalíf félagsheildarinnar
sé eins og forseta hennar. Það
verður bent á, að félagsmenn hafi
kosið höf. til forseta og félagsfor-
ingja sökuui skáldlegra yfirburða
hans, og þvf verður haldið fram,
“að eftir höfðinu dansi limirnir”.
En þetta teljum vér algerlega rang-
látt, þvf meðlimir Hagyrðingafé-
lagsins yfirleitt eru drengir góðir
og skynsamir og sálarlff þeirra á
ekkert sameiginlegt við Sigfúsar
sálarlff, nema hagmælskuna eina.
hann frá öHum núlifandi íslend
ingum, þeim er nokkuð hafa eftir
sig látið á prenti.
í kvæðinu “Hugsjón”, á bls. 91,
það vill láta tala um þær með virð
ing11 jafnvel af þeim mönnum, sem I
sjálfir ekki geta 'aðhylst þær eða1
trúað á sannleiksgildi þeirra, held- i
ur sýnir hann einnig með þessu j
háttalagi, að hannber fyrirlitningu; se8ir hoh meðal annars:
fyrir tilfinningum þeirra allra, sem
hafa honum gagnstæðar skoðanir
f trúmálum eða öðrum málum. Og
hann lætur ekkert tækifæri ónot-
að til þess með orðfærinu á fram-
setningu hugsana sinna að særa
>ær tilfinningar eins og honum er
mögulegt.
Sigfús skortir þann eiginleika,
að geta l>orið virðingu fyrir þeim
skoðunurn, sem öðrum eru helgar,
ef þær samþýðast ekki hans eigin
áliti eða skilningi.
auðkenna1 a£ mör^um hann Þjáningum léttir,
! sá guðsorða pöróttui prangari
þeim potar f gröfina á ettir’’
Þessar hendingar geta að vorri
! hyggju ekki skilist nema á einn
I veg: að Oddur drepi sjúklinga sfna
! og dysji þá sfðan. Og þó þetta væri
I kveðið í sjjaugi, sem alls eugin
sönnun er fyrir að sé, þá lýsir það
meira en litlu kæruleysi höfundar-
ins, að Hta það á prent.
Meira teljum vér óþarft að flytja
j af ljóðum þessum. Þnð eitt má
. . segja f fullri alvöru og án allrar
uV TU;Að .fcr hann ; þykkju til höfundarins. að ljóð hans
“Eg hata það hálfa og smáa,
þá hugsjón, sem kölluð er trú”
Og í kvæðinu næst á undan, sem ;
nefnist “Ástandið”, segir hann:
“Kg hata þá hugmynd að stjórna
í kvæðinu “Að Gijjnli” fer h
svolátandi orðmn um kirkjuna:
“Kirkjan, sú siðleysis krá,
knæpanna lausungar móðir.
andhælis öðrum þar snýr
uppdubbuð hýðingar norn”.
Það væri því rangt að skoða ljóð
þessi, sem “product” Hagyrðinga-
félagsins eða f samræmi við hugs-
un þess á heims&deilumálum.
()g loks er þetta leitt höfundar-
ins sj&lfs vegna, þvf að þrátt fyrir
“hjartveikina og sljóleik hugsana-
færanna”, þá hefir hann þó fengið
svo mikla upplýsingu og þegar náð
svo háum aldri, að hann ætti að
hafa 'vit á þvf, að hylja sfna and-
legu blygðun.
lýsa hvorki list né fegurð f búningi
eða máli. Og eins mun flestum
sem bókina les, verða ljóst, að hún
hún er hvorki hug né siðbætandi, láglendi rýr, alt niður í
heldur að miklu leyti samsafn af af ekrunni
— Frá Dakota er ritað dags. 12
þ.m., að þar sé nýlátin, slfamt frá
Garclar, ung ógift stúlka Sigur-
björg E. Johnson, og er það talin
sármissi fyrir foreldrana, David
Johnson og konu hans, því að mær
þessi var hin efnilegasta stúlka.
Þresking ej* sagt lokið við syðra
°g uppskera talin f meðallagi, um
og ytír 25 bush. af ekru vfða en á
10 bushel