Heimskringla - 09.08.1906, Qupperneq 3

%
HEIMSKRINGLA
9- ÉgllSt 1906.
liann htmiast. Htigsunin uw laerSa
tn'enn virðist hér vn;rka á hann
sem rauða klæðiS á nautið. Lærð-
ir mam, ptih! Haun kemst óðar
(S að þeirri niðurstöðu, að “vísindi
séu vkki ‘fag' (! ) okkar lærðu
rBanna”, skilur auðsjáanlega vkki,
hvað meint er með “fag” á lærðra
máli. Jressa ályktun dregur hann
svo iVt af grein minni “Himinn og
víti”, og svo grein doktorsins sæla
um “kaffirótina”. Já, “oss fatist
svo jarganlega(! ) og það i efni,
sem við höfum lært sem atvinnu-
grein(! ) til lifs og sálarheilla ná-
unganum! ” Kn sú kenning og
skilningur á visindum og lærdómi,
þetta er alt “brauðfag” eftir Jóni.
Kem eðlileg afleiðing af þessari
fengnu ályktan vandræðast hann
svo um það, "að mörgum sé *vo
hætt við að fara eftir þvl, sem
færðir segi”(! ) Slík líka hætta!
Eru það aðrir en þeir, sem hafa
borið á herðum sér hinn vitsmuna-
lega heim til þessarar stundar og
munu enn gera ? Svo er glögt »ð
sjá, að Jóni þyki mál til komið,
að hafa endaskifti á þessu, og setja
sig og sína nóta (L. og J.B.H. og
fl. og fl.) í broddi fylkingar fyrir
almúganum, sem ntt skuli skipa
kennarastúkur menta landanna,
“docera” fagurfræSi, skáldskap,
líffræði, heimspeki o.s.frv., og um-
fram alt “fagið” vísindi, brauðfag-
ið okkar lærðtt, en sem oss svo
jarganlega fatast í. Nú er Jón al-
veg búinn að ná sér “þversum”,
og í því ástandi ‘‘slengir hann iVt”
einskonar boði eða kalli (“Op-
raab” segja Danir) til allrar al-
þýðu: “það er tími kominn til, að
hinn ólærði lági klassi” (ekki er
hann nú svo vandur i valinu) —
“taki sig til og kíki í pappírana
hjá hinum lærðti og vísindamönti-
unum (hevr, heyr! ) og taki ekki
mót öðrtt en því, sem mikið til(! )
er hættuJaust andlegri heiibrigði”.
Já, honum er.trúandi til þess, eft-
ir þínum orðttm, •sauðsvörtum al-
múganum, þ. e. “ólærði, lági
klassi”. Honttm er trúandi til þess
vitasktild, fyrst. hann er ólærðttr
og lít'ið eða ekkert veit. Nti lteíir
maður leyfi til aö hætta við þig,
Jón, þvi svaraverSur ertu ekki
meir. Menning þín dvlst ekki, og
það eitt gott við þig, að vit'leyaa
og bull þitt er svo bert, að eigi
þarf skýra né svara. Bráðum meg-
um.vér land-ar ætia, að “búr þekk-
ingarinnar” yerði skipaö heilnæm-
um krásttm, þegar sá “satiðsvarti”
er sestur að stóli gagnr-ýninriar,
er um “fagið” visindi er að ræðtt,
er kominn nppí stiikur heimspek-
inga, sálfræðinga o.s.frv., og “dikt
erar” þaðan speki þá tttn ' himinn
og víti”, um kaffirót og bretmivin,
sem öllttnt hfnum herrunum lufir
svo jarganhga fatast í, sem þó "á-
valt hafa staðið við húrskáp þekk-
Jngarinnar og moðaS úr krásum
visindanna eftir geðþótta”.
Eg má þakka þér, Jón minn, fyr
ir bending þína á ri'tlingana; ég
get goldið likn líkt og bent þér á
fáeina svoleiðis, en ég vil eigi tefja
þig frá “bekknttm”, eða ónáða þtg
t'il mtina meir, er þú svo notalega
ert fagstur “þver.sum”.
Allra siðast fæ ég bending ttm,
að mér skilst, “hvað lvin ólýgtta
reynsla mttni f-æra mér og mínum
nótum heim sann 11111 á síntnti
tima”, — all klerklegt það! Setn
sé fá að vita, í “hvaða gjaldmiðli
(! ) oss verötir b'orgttð(! ) öll
frammistaðan”, víst að skilja hin-
nm megin. Eg þakka gó*Sa bmd-
ing, þó frá “hintim iága klassa”
sé. En verst er þegar þú strax
bætir viö: “ef um nokkurn veru-
leik af þesstt tagi er að ræða”(! )
Mér lá við að segja: “þar sk...
hann í þaðalt! ”
Get ég svo ekki kvatt þig í bráð
meö öðrtt mungátarlegra en þess-
ari visu Steingrims, sem ég vildi
þú tækir þér til inntekta að
minsta kosti meðan heimspeki þín
er ekki albúin, eða þá gnðfra'ðin:
"'Til himinsins þú visar okkur vegi,
en, vinur, heyrðu ráð sem liggtir
næst:
i sjálfum þér, ef áttu himinn eigi,
um aðra himna tala þú sent fæst”.
(Meira lftið eitt siðar).
st. s.
-------o-------
Spurningar og Svör.
Nábúi minn flutti sig héðan und-
ir 25 míltir á sl. vori ; við höfum
búið á ómældti landi nokkur ár.
Hefir nú fráfarandi nokkttrn rétt
samkvæmt landslögnm að rifa hús
j sin og flytja bnrt með sér, eða
hefir hann leyfi til að selja þau
j öðrttm, ef að einhver býðst til að
. katipa ? Veggir húsanna ertt bygð-
j ir tir bjálktim, er teknir vortt á
j hinu ómælda landi, en þök og gólf
| úr söguöum við aðfluttiim og
i keyp'tum. Hvað hefir hann rétt til
1 aö flytja burt, og hvað ekki ?
! Heimdalhir.
S v a r: Nábúinti á og má selja
alt það, er hann hefir keypt til
húss síns, en tóftiua bygðu úr
bjálkum teknúm aí stjórnarlapdi
hefir hann ekki heimild til að selja
þvi það er ekki hans eign. Kkki
heldur hefir hagn heimild til að
flytja h'ana af landimi. Ritscj.
]. Kr löglegt, að skólaráðs-
meim alþýðttskólanna horgi af
skólafé fyrir hina árlegtt yfirskoð-
ttn á reikningum skólans ?
2. Ef löglegt er að borga íyiir
yfirskoðunina, hve há má sti li tg-
ttu vera ?
Svör: 1. Já, \ firskoðttn
skóktreikningamia af hæfum, óvil-
höllum mönnttm er gjaldendum
trvgging fyrir réttri reiknings-
færslu og er löglegur titgjaldaiiður!
úr skólasjóði.
2. því, hve há yfirskoöunar;
launin megi vera, gettir Heitns-
kringla ekki svaraö. Ritstj.
(---------------
Æfiininnin g.
Kins og getið var tim í Heinis- |
kringlu 11. apríl sl., lézt að heim-
ili sínu, 515 Agnes st. hér í bæn-
tim, Steinunn Jónsdóttir, eftir 4
m'ánaða rúmfasta sjúkdómslegu.
Hún var fædd i Stórn-Tungu á
! Fellsströnd í Dafasýslu 10. júlí ár-
j 1S3S. Foreldrar hennar vortt Jóti
! Jónsson og Ingveldur þorkelsdótt-
ir. ölst hún tipp' hjá þeim til full-
I orðinsára, að hún fór að vinna
fyrir sér sjálf. Arið 1875 giítist
I hún Benjamín Jónssyni úr sömu
j sýslti. þau hjón bvrjuðu búskap í
Tungarði i Dalasýslu og bjuggti
þar þang'að til árið 1884, að þatt
fl'iittu til Amertktt og settust að í
Árnesbygð í Nýja íslandi. þar
át'tti þaii ekki síður en margir aðr-
ir um það leyti, við örðág kjör að
búa fyrstti árin. En með sérstakri
eljti og eindrægum vilja tókst þeim
að koma sér þar mjög vel fyrir,
reistu þar laglegt bú og bjttggtt
þar þangað til áriö 1896, að Beuja
—■ '
' mín sál. dó. Stuttu eitir það flutti
I hún til Winnipeg og var þar mest
1 af þar til hún dó.
| Steinunn sál. var velmetin kona
og elskuð og virt af öllttm, sem
| nutu náins kttnningsskapar hennar.
i það, sem sérstaklega einkendi hana
j var, síglöð og alúðfeg framkoma,
þrátt fyrir það, að hún fór ekki
varhluta af ýmsum mannlífs þraut
um og stríði. Hún var einkar guð-
hrædd og trúlynd kona og hélt
fast við sína barnatrit til dauðans.
Hún Y'Jr ætíð sivakandi að hugsa
um sirÉia ástvina og sína eigin
sáluhjál’P og sönnu velferð fram í
andl'á'tið.
Tvö börn uppkomin lifa hina
framliðnu, er finna sárt 'tii þess að
hafa mist ástríka og elskulega
móöir, hverrar minning þau rnunu
geyma til dauðans, — en jafnframt
eru þau þakklát þeim Algóða fyr-
ir að haía hvílt haua, þar eð heils-
an var algerlega biluð.
Blessttð sé minning hennar.
—I,
Hvar sá" ég fyrsta sólarljós ?
Hvar svaf ég fyrsta blund ?
Hver vermdi mína veiku rós
á vorsins morgunstnnd ? *
Hver græddi fyrsta sviðasár
og siing mér vöggttljóð ?
Hvar glóði fyrsta gleðitár
í gegn ttm tímans flóð ?
þaö var hjá þinni móöurmund,
sem moldin byrgir köld.
Nú endurljómar liðin stund
Við lifs þíns hinsta kvöld.
Við móötirbrjóst þín mjúk og hrein
þá nlvnd ég fékk aö gjöf,
er sigrar gegn um sérhvert mein
og sigrar líf og gröf.
þú treystir drottins mikla mátt,
þá mæddi timans hjól ;
með barnsins geði horföir hátt
á himins náðarsól.
þi'tt verk á jöröu ttnnið er',
nú öndin fagnar þreytt.
Ég geymi blóm sem gafstu mér,—
þín gröf er Ijósunt skreytt.
(Fyrir ricind dóttur hinnar
látnu. M. M.)
ADAMS c
IVIAIIV
PLUMMNG <f■ IIEATING
SmóaðjrerCir fijótt og vel af hendi leystar
555 /Sarcpnr Ave. + + Phone
ItO.WAIt V HAKTLKY
Lðíjfræðinffar og Land-
skjala Semjarar
Roora 617 Unidn Barik, Winnipeg.
K. A. BONNAK T. L. HAKTLKY
♦------------------------
Bezta Kjöt
og ódýrasta, sem til
er í bænum fæst ætfð
hiá mér. —
Nú hefi ég inndælis
hangikjót að bjóða
ykknr. —
C. Q. JOHNSON
Cor. Ellice og Langside St.
Tel.: 2631.
/
♦------------------------
v KENNARA
vantar fy^ir Arnes South S. D.
No. 1054, k'enslutimi 6 (sex) mán-
uðir, frá I. október 1906 til 31.
marz 1907. Tilboðum verður veitt
móttsika af undirskriftiðum til I.
september næstkomandi, og þarf
umsækjandi að tiltaka mentastig,
æfingtt við kenslu og hvað hátt
kaup að óskað er eftir.
Nes P.O., 23. júlí 1906.
ísleifitr Helgason.
A A Eldi viður
V V V af öllum og
Cement Build- beztu t e g -
ing Blocks umíum‘
J. G. HARGRAVE & Cö.
Phones: 437, 482 og‘2481. 884 Main St.
OXFOHD
er á Notre Dame
Ave., fyrstu dyr
frá Portage Ave
að vestan. Þetta
er nýtt hótel og
eitt hið vandað-
...... asta í þessum bæ.
Eigandinn. Frank T. Lindsay, er
mörgum íslendingum ,tð góðu
kunnur. — Lítið þar inn!
HOTEL
Kennara
vantar (karlmann helzt) til Geys-
irskóla, nr. 776, sem hafi annars
eöa 3. stigs kensluleyfi fyrir Mani-
toba. Kenslutími níu og ltálfur
mánuður, frá 15. september næst-
komandi. Kaup 540.00 um mán-
uðinn. Tilboðum verður veitt mót-
taka til 15. ágúst næstk.
Geysir, Man., 27. jttní 1906.
Bjarni Jóhannssón,
skrif. og féh.
Kennara
vantar til Laufásskóla, nr. 1211,
fyrir þrjá mánuði, frá 15. septem-
ber nœstk. Tilboð, sem tiltaki
mentastig ásamt kaupi, setn ósk-
að er eftir og æfingu sem kennari,
verða meðtekin af nndirrituðum
til 30. ágúst næstk.
Bjarni J óhannsson,
skrif. og féh.
Geysir, Man., júlí 4., 1906.
KENNARA
vantar til Árnesskóla No. 586.
Kenslut'ími 6 mánuðir. Kensla
byrjar 15. september næstkomandi.
Sendið tilboð og tiitakið kaup og
mentunarstig. til undirritaðs, sem
tektir á móti • þeim til 25. ágúst
næs'tkomandi.
Arnes, Man., júlí 21, 1906.
S. Sigttrbjörnsson,
rit'ari-féhirðir A.S.D.
H
Kl.nNKKINU<r og TVÆR
skemtilegar sðgur fá nýir kaup
erdur fvrir að eins S5Í OO
Duff & PLITMBERS
Flett Gas & Steam
«04 NOTRE Fitters
dame; ave. Telephone 3815
Gáið að þessn :
Nú hefi ég fyrirtaks kjörkaup á
húsum og bæjarlóðmn hér f borg-
inai; einnig hetí ég til söln lönd,
hesta, nautgripi og landbúnaðar
vinnuvélar og ýmislegt fleira. Ef
einhverja kynni að vanta að selja
fasteignir eða lausafé, þá er þeim
vélkomið að finna mig að máli eða
skrifa mér. Eg hefi vanalega á
hendi vfsa kanpendur. Svo útvega
eg peningalán, tek menn f lffs-
ábyrgð og hús f eldsábyrgð.
G. J. GOODMUHDSSOH
702 Simcoe St.. Wint ’pec, M»n
MARKET HOTEL
146 PRINCESS ST.
ft mriti markoö'ium
P. O’CONNKLL. elK’andl, WINMPEG
Beztu tríiuiidir af vít fön>!i.nj oi. v, d
um, aðhlymjinK t óð o« búsF enaui
bætt og uppbú'ð að nýju
44
Hinn ágœti
T.L.”CIGAR
er langt á undan hinum ýmsu
tegundum með ágæti sitt.
Menn ættu ekki að reykja aðra
vindla en þá beztu, sem heita
“ T. L. ” og eru búnir til hjá
Thos. Lee
eigandi
WESTEKN CIGAR FACTORY
WINNIPEG
aft bezta sem Dú g*tnr tekift
á undan hverri méltlö, til
aö skerpa listina og bæta
meltinguna, er hiÖ alkunna
DREWRY’S
Háiö til af
%
Edwurd L. Drewry
Manufacturer & Importer
Winnipe« - - - Canada
Department of Agriculture and Immigration.
MANITOBA
Land möguleikanna fyrir bændur og liandverksmenn, verka
menn. Auðnuból landleitenda. þar sem komrækt, griparækt.
smjor og ostagerð gera menn fljótlega anðuga.
Á R I D 1 9 0 5.
1. 2643,588 ekrur gáfu af s-ér 55,761,416 bushel hveitis. ið
jafnaði yfir 21 bushel af ekrui íi. 2. — Lændnr bytrðu h>'s ou
aörar byggingar fyrir yfir 4 n.dlíónir dolllars. ~ 3. Hu» v»>mi
bfgÖ í Winnipeg fyrir meira en 1'> imlli <11 tkdlars. 4 — Bím-
aöarskóli fyrir Manito’iafylki vur bygður I þessu >rl ö. Lmiuí
9r að hækka f verði alstaðar f fyikinn, ug solst iiú íyrir $6 tii 5w
hver ekra, eftir aft”>ðu og gæðum. 6. — 40 þúsund velniegau'ii
bændnr eru nú f Manitoba. 7 — Ennþá eru 20 millfón ekrur
af landi í Mauitoba seiu má rækta. »>g fæst sem uei.mliorétt .
TIL VÆNTANLEGRA LANDNEMA
komandi til Vostur-iandsius: — Þið ættnð a^ st nsa f Winniþeg
og tá fullar npplýsingar nm hdimilisréttar!”nd. op eiimig urn
önnnr l'ind sem 111 söiu eru hji fylkissfjóriii.'iui, jár:ibraittafél"g-
uui og laudfi i"i:uni.
K ROBLIIV
Stjórnarformaður og Akuryrkjumála Riðgjafi
Eftir upplýsÍDtfum niá !p'>b •>'.): ,
I. J.Goltlrii. Jj»«. Harfnry ■»
617 Main st., 77 Fort Slreet
Winnipeg, Man. Toronto, Ont
4
i
4
4
4
I
4
4
4
♦ w
KONUHEFND
K f t i r
A Clemmens

t^t.«
I
*
fr
É
I
I
*
►
♦
1. kapítuli.
I ' I
Brúðkati'P I Schwarzwald.
I
“Nú crum við regluleg hjón, Ernst?”
“Já, við ■erur.t það í sannleika, góða mín”.
Ungi tnaðurinn lati't að ungu og íallegu konunni
sinni og kysti hana, það var eins og hann beíði gam-
ati af cfanum, sem sjá mátti í eínismikla augmaitiUit-
inu hcnnar.
“Við eruin •eins réttmæt maður og kona, eins og
við heíðum vtrið gefin saman frammi fyrir altarinu”.
“Já, en —”
“Já, cn — hvað áttu við, góða mín ?”
“Að inér finst það svo undarlegt, að við erum
ekki gefin saman írammi fyrir altarinu í kirkjunni al
prestinum, eins og ég hefi alt áf haldið að œtti að
vera”.
“Já, og muridu líka eftir þvi, að engin brúðarmær
var til staðar”, sagði ungi maðurinn hiægjandi. “En
hjónavígsla var það þó, elskan mín. Borgaraleg vígsla
ær jafn gild kirkjulegri vígslu. Ég hefi í viðurvist á-
reiðanlcgra manna lýst því yfir, að þú værir konan
n.'.ín, og þú, að ég væri maðurinn þinn. það er nóg.
Spurðu fólkiö í húsinu, hvort það sé ekki. Við hoíutn
í'engið fullkomið vígsluvottorð, sem vitnin hafa undir-
skrifað — ait er í regltt, litla, hrædda kon-an mín”.
Samtal þetta átti sér stað i litlum bæ í Schwarz-
wakl, ntaðurinn átti heima í höfuðborginni og unga
konan, setn hét Adela Stahr. Af gildum ástæðum hélt
fiann giftir.gunni leyndri, en ást hans til Adelu var
hreinskiliti, hann vissi að móðir sítt mundi ekki sam-
þykkja giftinguna, þvi hann var af æðri stöðu, en
hanu hafði gefið tvngu kontinni sinni í skyn, af svo
hárri stöðu, að henni hefði al-drei komið til hugar að
binilast neinuni jafn hátt ssttum manni.
Meðan hann var að biðla til ttngu stúlkunnar,
Sfcgði hann hcnni, að hann væri skrifari á stórri skrif-
stof’i, og værj svo efnum búinn, að hann mættí levfa
sér að fc-rðast stutta skcmtiför með henni. Hann var
í raun réttri ekki ríkur án aðstoðar móður sinnar, en
þó svo eíttiun búinn, að hann gat Séð ttm vellíðan
konu sinnar í framtíðinni.
“En ef þú trúir mér ekki, þá gS'turðu spurt góða,
garrla gcsigjafann, sum kemur þarna”, sagð'i hann i
spaugi. "Hanrt mun segja þér sannleikann”.
þessi oi'ð áttu við gamlan ttarni, sem var að
nálgapt 'þati.
Hann tók eftir því, að þau höfðti séð sig, og kom
til þeirra með húu»a í hendinn'i.
“G-el ég gert nokkuð fyrir tignarfólkið ?” spurði
hann.
Adeia leit bænaraugum á mann sinn.
"þakka yður fj-rir, já, ef þér vilj*ð færa okkttr
eina flöskit af áfengislitlu vini, gleðttr það okkttr”,
sagði liann.
Gcstgjafinn fór.
‘þú vildir sjálf fá vissu, barnið mitt, þvi mátti
ég þá ekki spyrj; hann?”
.% vildi ekki láta ókumutgan mann vita um minu
efa”, sagði Adela lágt, ‘‘en ég vildi þó —”
“Ég veit livað þú vilt, og þér skal líka veitast
þsð undir eins og kringumstæðurnar leyfa. Vertu að
eins þolinmóð, seinna skaltu fá þinn vilja í öHu. Áð-
ur langt tsm líðtir skaltu grftast mér i Mrkjunni, ef þú
að eins trevstir oröum ntintim”.
Eg treysti orðum þinum, Ernst. Frá því ég var
harn hefi ég lært að meta hina kirkjulegu blessun, og
hefi líka séð á beimili foreldra minna. hve mikla þýð-
ingu það lictir, svo er líka svo skemtilegt, að fá heilla
óskir frænila og vina, Ernst”.
þú skalt fá þet'ta alt saman, litla flónið mitt,
kirkjugifting og heillaóskir, það getur þú reitt þig á.
Hve ntargar heillaóskir heldurSu nú til dæmis að
Nani láti þér i té, þegar þú kemtir beim?”
“Hún oóða, gtimla Nani min”, sagði Adela inni-
lega. Mér linsi ég hafi gert rangt í að yfirgefa hana”.
“En þt’t getur ekki verið alla æfi þína hjá gamalli
komi, góða itiín ■ Eg befi ekki náð hylfi Nani gömlu
að mir.sta kosti”.
Unga konatt lagði heivdi sína ástúðlega á öxl
manm sinum.
“það cr af því hún þekkir þig ekki”. sagði hún,
síðarmeir hlýtur hún að elska þig og virða”.
Ungi inaðurinn gretti sig skringilega og sagði:
‘N'ei, nei, hamingjan gefi, að það komi ekki fyrir
það fer hrolltir ttm mig -að hugsa tíl þess, að Nani'
leggi handiegginn um hálsinn á mér, eða gefi mér
koss með vórttm, sem farið er að votta fyrir yfir- j
skeggi á. Nú, settu nú hattinn upp, Adela mín, við
skttlmn ganga upp á hæðina okkur til skemtunar ;
; þar er gott útsýni”.
þan leiddust upp hæðina og töluðu um framtíð-
ina eins og elsken'dum er títt.
Krnst Valdati, svo hét hinn u-ngi maðttr, lofaöi
herni ekki neinni framúrskaratidi framtíð. Hann
kvaðst vcröa að fara aftur til skrifarastarfanna, og
hún yrði að láta sér nægja litið en faglegt hús í út-
jaðri borgarinriar•; hivnn kvaöst vel vita að htin væri
ekki heimtufrck, og sagðist ætla að reyna að búa alt
svo vel út sem hann gætí.
Adttla hntstaði brosandi á hann.
Hún var ánægð með ntymlina, scm ltann lagði
fratr. fyrir hugskotsaugu hennar. þetta* nýja heimili
skrýddi húu ástarinnar og vonarinnar björtu litum,
seni heuni kom ekki til htigar að nokkrtt sinni mttndu
tölna. *
Meðen þ;ti héldu áfram imt á milli klettanna,
kóm tingitr maður í yeiðiinHnna búningi á mótí þeim.
T töskn sfr.ni bar hann tvo fugla.
Hann tók ekki eftir þeim fyr en hann var rétt
komir.u að Jxim.
þá stóð hann alt í einu kyr og horíöi hissa á
unga marnir.u.
“Ég bið aísökunar”, sagði hann,“ég var nærri bú-
iiin að reka mig á y'kkur, ég gekk hugsandi og — ett
hvað sé ég! þetta mega Jcallast viðbrigði. Eruð það
ekki þér, Valdimar Heideck?”
Adela fann, -að handleggurinn, sem hún studdist
við, skalf, en á andliti manns hennar sást að eins
1 ndrun.
“Yður skjátlast, herra minn”, sagði hann kulda-
!ega. .
‘Skjátlar mér ? — r.vi, það er ómögulegt”.
“það lilýtur þó að vera — þér álítið mig annan
mann en ég er”.
“það cr þá í fyrsta skifti á æfinni, að ég þekkd
tkki mína cig:n kunningja. Kn, ef þér hafið einhverja
í.stæðu til að levnast. þá —”
“Eg endurtvk að yöur skjátlar”, sagði ungi mað-
ur:r.n e’nljeittlcga.
Hann tók nafnsmiða tir vasa síntim og rétti ó-
kunn.i rianninum hann.
“Eins og j'ér sjáið, þá er nafn mdtt Ernst Val-
dati”, sagði hann
VeiCimaðttrinn starði á ungu hjónin á víxl.
“Ég fer að efast um mín eigin augu — eruð þér. í