Heimskringla - 08.11.1906, Blaðsíða 3

HEIMSKRINGLA
iWinmpeg 8. nóvember 1906.
svo bársrætur skóf ’ann
mieö hnyklunum þeirn.
Af kaeti hann æröist,
í ásmeginn færöist,
sem Ormur viö slátt ;
en> meyjar hann vöröu,
sem blævængjum töröu
og beljuðu hátt.
Og fjötur af nótum
ei nú var á fótum,
en náttúran þönd.
Svo glaumurinn dundi,
að goðheirhur stundi
og gnötruðu lönd.
En máninn hjá legi,
að lyktuðum degi
í ljósöldum brann ;
sinn hningferðar snúning
í hátíðabúning
á hvel'ið upp rann.
Á mentun og framann,
á glensið og gaman
hann glottandi leit,
hann skuggunum slæddi,
og skímunni læddi
um skrúðgræna sveit.
Af ljósá'líum segja
og samvistum meyja,
þó sé ekkert ljótt,
þá heldur vill deyja
við dagsbrún og þegja,
bin draumspaka nótt.
S. 8. ínfeld,
Eftir lestur
það er margt í minni sál
mér sem hótar gröndum ;
von og yfi, traust og tál,
toga jöfnurn höndum.
, Ég er fremur seinn á sjó
seglum beint að venda ;
stefna lágt, en lokka þó
leiðir falskennenda.
.s’. S. ísfeld.
Gleðiu
Undir klaka’ og köldum snjá
króknar andi freðinn,
nema vaki honum hjá
hýreyg von og gleðin.
Gæfu vei'tir, gefur ró
gleðin l'júf í sæti,
flysjunganna forðast þó
fáflaglaum og kæti.
8. 8. tsfeld.
F R E T T A B R E F.
Hensel, N. Dak., 1. nóv. ’oó
Nú ritar ekki Jósep Jónsson,
heldur sá, sem aldrei hefir siglt
undir fölsku flaggi, eins og greinar
höfundur nokkur gerði hér í haust;
ég veit ekki af manni með því
nafni í bygð þessari: nfl. Jósep
Jónsson. Ég ætla mér litla at-
hugasemd að gera, að eins þá, að
nú er það ekkert stórfyrirtæki
kalfað, þo að tveir eða þrír menn
í félagi kaupi þreskivél, en síst ef
einhver af kaupendunum á 4 lönd,
eins og vinur minu þorlákur
Björnsson.
Greinarhöfundurinn heíði átt að
lá'ta dreng hr. B. Ölafssonar hlut-
lausan, og nefna hann ekki í skopi
háskólagenginn doktor í hljóöfæra-
spilara list. Drengurinn er hneigð-
ur iyrir söng og hljoðfæraslátt, en
ekki hefir einu einasta eenti verið
til hans kostað, og er stór furða,
hve mikiö hann hefir numið af
þeirri list alveg ti 1 sagnar la u s t.
Drengurinn er prýðilega vel gefmn,
og sönn fyrirmynd ungra drengja,
bæöi í reglusemi og siðfsrði, kem-
ur engum fram nema til góös, og
vinnur á bújörð foreldra sinna með
rnestu trii og dygð.
það má heita almenn vellíöan,
bæði í þessari bvgð og mér vitan-
lega í hinum bygðum landa vorra
í N. Dak. Menn fengu góða meðal-
uppskeru af ökrum sínum yfirleitt,
og nýting varð hin bezita, því tíð-
in var hin inndælasta um þresk-
ingartímann.
það var haldin dálítil samkoma
í húsi Mr. J. Einarssonar að kv.
26. sl. mán'aöar. i tilefni af því,
að Mr. Bjarni Pétursson, spm yfir
20 ár hefir búið í þessari bygð,
var að búa sig ti! burtferðar vest-
ur á Kyrrahafsströnd, með konu
og 2 sonu sínu. Hinir tveir synir
hans verða að mins'ta kosti fyrst
um sinn í Foatn Lake, Sask. "það
voru nokkrir bændur og konur,
vinir þeirra Mrs. og Mr. B. Pét-
urssonar, sem tóku sig saman með
að hafa þessa samdomu, í velvild-
ar og virðingar skyni við þessi
heiðurshjón, og til þess að geta
haft tækifæri til að ávarpa þau
með nokkrum viðeigandi kveðju-
orðum, með þakklæsi fyrir starf
sitt bæði í kirkju og kristindóms-
málum og öðru, .sem studdi að
heiil og framförum bygðarinnar.
Séra Hans Thorgrímsen stýrði
samkomunn'i og flutti stutta ræðu
og svo töluðu þsssir menn: J.Ein-
arsson, Jóh. Erlendsson, þeir feðg-
ar G. Einarsson og Einar Guð-
mundsson, E. Thorlacius, G. Eyj-
ólfsson, O. Magnússon og Finn-
bogi Guðmundsson, og sá sem
þessar línnr ritar flutti kvæöi, og
set ég hér tvö siðustu versin:
Vér árnum þér I.eilla um ókomnar
tíir,
svo ununar njóttu á Kyrrahafs-
strönd ;
þar ellinnar dagarnir bjóöist 'þér
bliöir, —
þig blessi og húsfrúna milda guðs
hönd ;
þig mararloft hressi og signi þar
sól,
þér sæmd veiti mengið, en blóm
ilm og skjól.
Far nú vel, Bjarni, með bústýru
þóru
úr bygðinni frá oss; en gleymið
því ei:
Vér heyrum og metum þá mann-
kosti stóru,
sem með ykkur flytjið unz brotnar
lifs fley.
Vér drekkuin nú með vkkur skiln-
aðarskál,
og skrifum á hugspjöldin vinskap-
armál.
Svo vortx sungin hin alkunnu
kvæði ' “Eldgamla Isafold” og
“Hvaö er svo glatt” o.s.frv. Mr.
O. J. Erlendsson skemti með mál-
vél Edisons, og þótti mér gaman
að henni, ég hafði aldrei fyr heyrt
til hennar. Mr. Bjami Pétursson,
heiðursgesturinn, talaði líka nokk-
ur viðkvæm þakklætisorð til vin-
anna, sem auðsýndu Lonum þessa
virðingu, að stofna til þessarar
samkomu, sem hann sagði sér
væri til hinnar mestu ánœgju.
þeir herrar Paul Johnson og S.
i Thorwaldson, kaupmaður á Akra,
voru búnir að löfa að koma á
þessa samkomu, en tinhverra or-
saka vegna gat ekkert orðið af
!þvi.
| það var um 10 manns i sam-
I sæt‘i þessu, og minnist ég þess ei,
að hafa lifað .skemtilegri kveld-
stund í þessu landi.
I J>essara heiðurshjóna er sárt
] suknað úr bygðinni, og aHir sem
þekkja þau óska þeim hamingju-
samra daga það sem eftir er æv-
innar. Sv. Símonarson.
Úr bréfi frá Churchbridge, dags.
11. okt. 1906:
-----“Mikil ósköp eru orðin út
af ‘‘afa”-greininni hans Baldvins
og þú hefir að líkindum séð grein-
arnar eftir skólakennarana hér úti.
En mér er nær að halda, að grein-
ar þeirra spilli ekkert fyrir Heims-
kringglu hér, því ég hefi heyrt á
tal manna, og hafa flestir álitið,
að þeiip náungum hefði verið
betra að þegja, — einkum Gutt-
ormi. Heldurðu að Sigfús heíði
fengið rúm í Lögbergi, ef hann
hefði skrifað -aðra eins grein til
prestanna eins og hann skrifaði til
Baldvins ?”
- T i 1
(ílöfar Sigurðardóttur
það gleður mig þinn goðumborni
andi,
góða frænka, sendu hann til min ;
hann þíðir klaka af mínu munar-
landi
nær má ég hlusta á dýru Ijóði'n
þín.
þú leikur fínt á Braga beztu
strengi,
býsna marga heillar söngur þinn ;
svo fagran hljóm því ég heid gefi
engi
utan Steini þj'rna-faðirinn.
Nær ykka/r beggja söngvar róma
saman
sælu hverjum veitir íullkomna.
það væri okkur Islendingum gam-
an,
áö eiga nokkra slika söngfugla.
, G. J. Goodmundson.
Spurnmgar
til útgefajda bókarinnar “Mót-
sagnir biblíunnar”.
Bókin l.efir af einum vini þínum
verið lánuð mér til að lesa, og af
því ég er að leita að sannleikan-
um, kem ég til þín til að fá upp-
lýsingar um atriði, sem eru mér
ekki ljós. Ég legg hér fram spurn-
ingar, zem ég vonast eftir að þú
svarir: \
1) Ef kristna trúin er sönn,
hvaöa ábat'a hefir þú þá á þvi að
eyðileggja trú vora á hana ?
2) Ef þú værir nú þegar búinn
að því, mundir þú ekki vera búinn
að ræna frá oss ölium þeim dygð-
um, sem gera lífið þess virði að
liía það?
3) Ef veröldin er vond með
trúnni, mundi vantrúin gera hana
betri, og hvernig ?
4) Halda vantrúarmenn, að vis-
indalegir fyrirlestrar fluttir á sunn
udögum myndu snúa mönnum frá
ólöglegum girndum, gera þá betrj
menn, uppbefja þeirra eðli ?
5) Hvað hefir vantrúin gert fyr-
ir hedminn, og hvað ætlar hún að
gera, svo vér ættum að treysta
benni ? H.
H a 11 11 e h
Room 205 McINTYRE BLOCK
TEL. 4159
Selur hás ok lóCír; átvegar pen-
ingalán, hygginga vift og fleira
1, l n (1 n L
i
n
«1
H » n n e n
l> I n d » L
Islenzkur Plumber
Stephenson & Staniforth
Rétt norftan vift Fyrstu lát. kirkju.
1IS Xeim St. Tel. 57=10
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
; GUNNAR J. GOODMUNDSSON ;
♦--------------------------♦
♦ 702 Simcoe St., Winnipeg Man. ♦ j
♦ ~ ♦
♦♦«♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦*♦♦♦♦♦♦♦♦♦»♦
♦ •
♦ ♦
♦ Selur hús lóðir, lönd og lausafé ♦ |
♦ fyrir h vern sem þess óskar, ♦ j
♦ Hann hefir altaf Areiðum hönd- ♦
♦ um fyrirtaks ágóða kaup fyrir •

<
Reynið
Þessa
B ú ð
• •
þá — sem vilja græða.
J Einnig útvegar hann peninga- J
♦ lán gegn fasteignum. ♦
♦ Talið um það við hann. *
♦ ♦
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦•♦♦
Í FRANK DELUCA j
♦ sem hefir báft aft 589 Notre Dame hefir +
+ ná opnaö nýja háft aft 714 Maryland •
+ St. Hann verzlar meft allskonar aldini 4
4 og sætindi, tóbak og vindla. Heittteog 4
+ kutfi fæst á öllum tlraum. 4
♦ ♦
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦#♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
BOYD’S
“MACHINE-
MADE”
BRAUD
eru altat
eins, bæði
holl og gómsæt
Ef þú vilt fá brauð, þá er
hægast að láta þá vita
það gegnum tele-
fóninn, núm-
erið er 1030
Telefón
212 7
• i o
• i »
1
m
l
m
MMMnJ
Það borgar sig að aug-
lýsa í Heimskringlu.
Bezta Kjöt
og ódýrasta, sem til
er f bænum fæst ætfð
hjá mér. —
Nú hefi ég inndælis
hangikjöt að bjóða
ykkur. —
C. G. JOHNSON
Cor. Ellice og Langside St.
Tel.: 2631.
Hominioii Bank
NOTRE DAME Ave. BRANCH Cor. Nena St
Vér seljum peningaávísanir boríf»
aniegar á íslandi og ödrum iönd.
Allskonar bankastörf af hendi leyst
SPARISJÓDS-DEILDIN
teur $1.00innlag og yfir og gefur hæztu
gildandi vexti, sem leggjast vift mn»
stæftuféö tvisvar á ári, 1 lo
jánl og desember.
Duff & PLUMBERS
Flett Gas & Steam
604 NOTRE Fitters
DAME AVE. Telephone 3&15

Electrical Coistnctioí Co.
Allskona- Rafmagns verk
af hendi leyst.
96 King St. Tel. 2422.
Haust vörur
MARKET H0TEL
146 PRINCESS ST.
á móti markaftnum
P. O'CONNELL, elgandi* WINNIPEQ
Beztu tegucdir af vi'föngum og 'indl
um, aðhlynnmg góð og húsi'~> endur
bætt og uppbú'ð að nýju
Allar haustvörur vorar eru nú fullkomnar.
Yfirhafnir og allskonar alfatnaðir — nncð nýjasta sniði — og úr
þv( bezta efni sem fáanlegt er. Loðtreyjur gerðar úr ‘‘Raccoon”'
skinnam. og loðskinnsfóðraðar yfirtreyjur með ‘ Otier”-krög'iin; einn-
ig Rottnskinnsfóðraðar yfi'treyjur rne* lauibskinnskröguni af allrai
beztu legund — verð frá $50.00 til $150 00
Nýjir háttar, allskonar vetlingar, og allskonar nærfatnaður.
Vörur vorar er altar nýjar. því vér fluttnm engar gamlar vörur
i vora uýju búð — seui vér verlum uú í.
PALACE CL0THING ST0RE
, wn rio Jn CJ G. C. LONG. eicandi.
470 i ldin Jl. c. CHHISTIANSON, réBsm.
♦ ^-<
*
#
BERMAN & NADELMAN }
Báa til alfatnafti eftir máli fyrir $14 00 og \
þar yflr. Buxur frá $3.75 og þaryfir. Karla A
og kvenna föt hreinsuft, pressuft lituft ▼
og gert vift. Alt verk ábyrgst. ♦
Swej nson & PetersMm
RENTAUKA5T
159 & /61 Nena St.
Góftar máltíftar til sölu á öllum tímum.
21 máltíft fyrir $3.50. Einnig vindlar,
aldini og fl. Komift,verzlift viölaDda yftar
Mmá Lapr
^Extra Porter
heitir sá oezt' bjór sem
búin er tíl í Canttda.
Hann er alveg eÍDS óð-
ur og hani, sý ust.
Ef Pér viljn' fa pað sem
bezt er og hollast þá
er það þeesi bjor. Ætti
að vera á hvers manus
heimili.
EDWARD l. DREWRY,
Alanufacturer & Importer
Wiunipeg, ('anada.
KONUHEFND
E f t i r
A, Clemmens

Drengitrinn kom rneð dálítið af íallegum og kost-
bærum leikföngum með sér, sem frú Stern hafði beð-
ið Gtiiinhildi að biðja móður hans að lofa hontim að
eiga.
Frú von Heideck þótti unidurvænt um. þessa hug-
ulscmi, «n Vfcldimar var bálvondur út úr þessu ölfu.
H.inn iagði, að Erna hefði enga ástæðu til að
skifta sér af frú Stern. Hann sagðist hafa gert alt,
sem gera þttrfti i því efni. Jressi atburður hefði nærri
því verið orðdnn orsök i dauða sínum, svo það væri
r.ú komir.n tími tdl að hætta að minn'ast á hann.
það komu tár í augun á Ernu við þessi harðýðgis-
legu orð, en af því hann var enu þá vesall og van-
stiltur, reyndi húr. að sannfæra hann og hugga.
“Eg hugsaði að edns um, hvermg inér mundi hafa
liðið i heitnnar sporum, kæri Valdimar”, sagði húu,
“tríig laiigaði tii að segja veslings konunni nokkur
vingjaruleg hluttekningarorð”.
Valdimar ypti öxhmi ergilegur.
Kona hans var hissa á hegðun liaus, sem hún gat
ekki skilið, og vissi enga ástæðu til, en húu þagði,
svo hanr yrði ekki eun óstiltari og órólegri.
Valdimaj vor Heddeck batn'aði heilsan 'til fulls
meðan liann dvaldi i Italíu. Konu hans og Arthur
leið þar tinnig ágætlega. Nokkrum vikum síðar bætt-
ist hin drambsama móðir Heidecks við hópinn, og j
þótti Ernu vatit um það, enda þótt hún bæri dálitla
afbrýði til htnnar, þar sem henni fanst maður sinn ;
’oera meira traust til móður sinnar en sín, og sýna
henni meiri ednlægni en sér. Hún ásakaði manu sinn
einu sinni fyrir þetta, en hann gerði spaug úr því. I
þav var l.eldur alls ekki ástæðulaust, að hún fann j
aö þtssu ; J að var eitt'hvað, sem móðirin og sonur-
ínn héldu levndu fyrir henni, eða sem þau sögðu
henni ekki. Jiannig vildi svo til einu sinui, að hún
hejrði samræðúr þeirra í gegnum opnar dyr, án þess
þau víssu af, sem gerðu hana alveg hissa.
Ji.n'i var um blöðin að heiman, sem þau voru að
taU.
\ aldimar var að lesa i einu þeirra, og æpti alt i!
einu af undiun um leið og hann lagði blaðið frá sér.
“H\ að er að, Valdimar?” spurði gamla konan,
og le t uin leiö af blaðinu, sem hún var að lesa í.
1 staðinn fyrix að svara, réttir hann henni blaðið
og bend’.r á vissan stað með fingrinum, þar sem
hann haf'ði vtrið að lesa síðast.
það eru máske getgátur eins eða annars frétta-
ritara”, sagði hún róleg.
‘‘Nei, það er ekki”, sagði hann, “öllum smáat-
riðum er svo nákvæmlega lýst, og auk þess er þarna
nafnið Mts.scrschmidt”.
“þó svo st, þá get ég ekki séð að það komi þér
neitt við”.
“Ekki |.aö ? ó, matnma; þú veizt ekki hvaða ó-
lán þessi maður getur bakað mér, ef hann —”
“þev, Jiey, Val'dimar, talaðu ekki þessum orðum,
það er heimska. Hann nœst líklega aftur, og honum
hepnast varla að strjúka i annað sinn”
“Eg vildi að hann væri komiun til h......... þetta
sýnir mér bettir en alt annað, að ég stend á eldgýg”.
“þey. Valdimar, talaðu ekki mtira um þetta.
Miiistu ekki á þenna mann oRar”.
Samræðurnar hættu nú, en þær urðu þreytandi
gátd fvrir Ernu. Hún vildi ekki biðja um upplýsing-
ar, af því hún vildi með engu móti gefa þeim ástæðu
til að lialda, að hún hefði staðið á hleri, en seinna
t.c’/k hun hlaðið og las það orð fyrir orð, þangað til
hún kor.i <jcS nafninu Messerschmiclt. þar var sagt frá
þvi, að Karl Messerschmidt, fangi i hegningarhúsinu
i li.. væri strokinn. En hvað gat maður hennar átt
samaii að sæída við slíkan marni ? Hún hugsaði og
nugsaði, en gat ómögulega munaö eftir því að hafa
heyrt þeti.a í.afn fyr.
það var áður en Valditnar gdftist, að hann komst
í 'tynni við þenna mann. Hann var óbreyttur liðs-
maður í lierliös tvífylki Heidecks, og hafði verið sko-
sveinn har.s, en hann varð að raka hann, af því hann
stai ýms 1 frá honum hvað eftir annað, og skömmu
síðar var hessi fyrverandi skósveinn dæmdur fyrir
anr.au þjófnað, sem hann hafði framið, og þar eð
hann var dæmdur af herrétti, varð hegningin harðari
en atinars, enda hljóðaði dómurinn þannig, að hann
ætti að sitja i virkisfangelsi það sem eftir var af her-
þjónustatíma, hans.
Heideck slepti nú huganum af þessum ódygga
þjóni sínum, sem til allrar ógæht fyrir Heddeck, var
meðvitandi v.m lagabrot, sem hann hafði framið,
m :ðan Messerschmidt var í þjónustu hans, og sem
gat orðið lionum afar hættulegt, ef það kæmist upp.
En Mtssersci'.mi'dt notaði þekkingu þessa til að
þvit.ga Heideck til að borga sér peninga til að 'þegja,
og kröíur lians urðu ávalt hærri og haerri, svo Hei-
deck munaði alimikið um útlátin, en þá vildi Heddeck
það ián til, að Messerschmidt gerði sig sekan í raann-
drápi í samlvandi við inn'brotsþjófnað, og var hann
því dæmdur í ævdlaagt fangelsi.
Valdimar bjóst nú við, að vera orðdnn laus við
liann fyrir fult og alt, en þá kom þetta upp úr kafinu
aö hann var strokiun úr hegnmgarhúsinu, og enda
þótt lýsingar hans væru sendar um alt, var full á-
stæða fyrir Valdimar að óttast hanu. Orsökin til
þcss að hann strauk var þessi: Af því að honuns
tókst að geta láti-ð líta svo út, sem hann iðraðist
breytni sinnsir, og hegðíiði sér sómasamlega, var
hatin oft latinn vinna í jurtagarði umsjónarmanns
ins, en þaö lerigu að eins þeir fangar að gera, seui
hegðuðu sér u!. Ein.u siuni sem oftar, er hann var
við vinnu síiií, í garðinum, fauk til hans dagblað.
sem vaftö hafi'.i vertð ut an um morgunvierð umsjón-
ari-tannsitis, hann greip blaðið og stakk því á sig til
að lesa það, þtgar hann væri aftur kominn í klefann.
íyrsta orc iö sem hann las var nafn Heidecks
það vakti forvitni hans, svo hann hélt áfratn að fesa
'með nákvæmri eftirtekt. Greinin, sem hann las, var
uni slysið se:.i ti! hafði viljað i I\, þegar hestur Hei-
decks sló dreng frú Stern til dauða. Til þess að gera
greiti sina scan áhrifamesta, hafði fréttaritarinn minst
á l.ina liðtiu, skáidlegu ævi fni Stern, og stöðu þá,
setn húu nú var í, samt látið þess getið að hinn.
i angi bat ún von Iæbau hefði boðið benni aðra æðri
stoðu.
“F.f tíuncli hlntinn af þessti er sannleikur’’, taut-
aði Messerschmidt, “þá er mér borgi'ð, ef ég verð src»
heppinu að slcppa úr þessu b..v... búri”.
Honum lánaðist að sleppft úr fangelsinu áu þríes-
að drepa nokknrn af varðmönnunum, sem hatm hafðv
ás;tt sér aö gera, ef þyrfti. Um miðja nót’t kornst'
hanr. út og Lafði fundið óhult fylgsni áður en varc
varð við ilótta hans. Hann flú'ði 'til næstu baifeinii- og
komst út í skip, þar faldi hann sig, svo skipverjar
uiðu ltans tkki varir fvr en komið var á haf út.
“Ilr skipstióri, þér verðið e>kki harður við vesal- -
ings ræfil”, sagði hann, þegar tveir hásetar drógu
haun til skipstjcrans.
Án tillits ti' þeirrar hugdirf'ðar, sem kom Lonum
til :;ð þola hungur og þorsta í marga daga, var eitt-
hvað það í svip flóttamannsins, sem vakti atkyglí
skipstjóra. Hanr leit út fyrir að hopa ekki né hræð-
ast dauðann, þótt fyrir kæmi að standa gagnvart
hotiuin.