Heimskringla - 15.11.1906, Blaðsíða 3

HEIMSKRINGLA
Wintvipeg, 15. nóv. 1906.
ganga utn og skoða hraun’ið, sem
liggur fyrir sunnan Setbergshlíð-
ina, veittu þeir eftirtzkt hellis-
muntia allvíðuffi og fóru niður í
hann. þótti þeim hann all-tnikill
og könnuðá eftir föngum.
þá fýsti að vitja hans aftur og
tóku með sér meiri tæki, ljós og
mælivað. þá könnunarferð fóru
þeir í gær (sunnud. 2. sept.).
Mældu þeir nú hellinn.
Hann er 152 fet á lengd, 40 fet
á breidd, þar sem hún er mest, og
á að giska 6—7 álnir á lvæð, þar
sem hæst1 er ; allstaðar má ganga
uppréttur. Grjótgarður er hlaðinn
59 fet iinn af munnanum ; sá garð-
ur liggur þvert yfir hellinn og á
parti í boga fyrir mynnið á afhelli
nokkurum vinstra megin ; er hann
eins og bás, höggvdnn út i Bergið,
og er 27 fet á lengd og garðurinn
er 20 fet á lengd og 1% alin á hæð
þar sem lvann er hæstur. Ekki var
unt að sjá, að fé hefði verið geymt
þar inni.
Hinir ungu menn könnuðu nú
vandlega hellisveggina, og urðu
þeir þá varir við smugu mjóa, er
lá inn í vegginn hægramegin, na-
lægt hellismunnanum. Er þeir
lýstu inn í hana, þótti þeim sem
rúm mundi yera þar fyrir innan,
og skriðu þvi inn gegn um gluf-
una, og komu þá inn í litinn af-
helli, vel mannhæðarháan, og var
heidur stórgrýtt gólfið. Inn úr hon
um lá svo önnur glufa, er skriða
þurfti í gegn á fjórum fótum. Fyr-
ir innan liana varð fyrir þeim hell-
ir, nær kringlóttur að lögun eða
spiorös'kjulagaður. Hann er 10 fet
á hæð, þar sem mest er, og breidd
in 20 fet, en lengdin nokkuð meiri.
Eftir gólfinu er hraunbálkur all-
mikill og lægðir báðumegin.
Hægra megin varð enn fyrir
þeim líti'l glufa niður við gólfið, og
fóru tveir þar inn og fundu þá, að
þeir voru komnir í stóran belli og
langan, en eigi gátu þeir vel glögv-
að sig á honum, því ljósfæri þeirra
brást. Leituðu þeir nú síðan til
útgöngu og þótti þeim skemtiferð
sín góð orðin.
Eftir tilmælum þessara >'ina
minna fór ég ásamt einum þeirra
í dag til þess nákvæmar að shoða
hellana. Höfðvim við þá með okk-
ur stórt ljósker og ágæt, stutt og
digur 8 aura kerti frá Zimsen,
mælivað og 60 faðma snœri. Mæld-
um við nákvæmlega insta hellinn.
Hann er 61 fet á lengd, og nokkuð
jafnbreiður allur, er breiddin 8—10
fet og hæðin 4 fet minst og liðug
5 fet mest'. Inst inni er hann í-
hvolfur og er hvelfing yfir l.or.um
öllum, skreytt sm'ágervu drop-
steina-útfiúri. Hellirinn er ekki ó-
svipaður hvelfdum gangi í kjallara-
kirkju ; gólfið er slétt og fast, og
lítið sem ekkert er þar lausagrjót
inni. Svo er hann fallegur, að erf-
iðleigarnir við inngönguna í gegn-
um 3 glufurnar og stórgrýtið í
framhellunum gleymist, þegar inn
er komið. Lengd alls hellisins frá
botni þess insta og aftast í þann
fnemsta, er rétt að segja 3°° fet-
I innri hellunum eru engin merki
þess, að menn hafi þar fyr inn
kom'ið. —
Við vorum hálfan annan tima
að skoða bellana, og var sá tíffii
helzt of st'ut'tur til þess að geta
séð alt' til hlýtar. Hel'linn kaliaði
ég Hvatshelli eftir félaginu, er fann
hann, og þykir mér félagið edga þá
sæmd skilið fyrir göngudugnaö
sinn og eftirtekt. þessi eru nöfn
féiagsmannia: Sigurbjörn þorkels-
son, Helgi Jónasson, Skafti Da-
víðsson og Matthías þorsteinsson.
Jvrír af þeim eru verzlunarmenn og
einn (Sk.D.) trésmiður.
Unglingar hér í bænum ættu að
læra af þeim, að nota frístundir
sumursins með líku móti og þeir
hafa gert í sumar.
Hvatshellir liggur nálægt Bel-
vogsvegi upp með Setbergshlið-
inni skamt frá vörðu þeirri, sem
mælingamenn herforingjaráðsins
hafa hlaðið og merkt tölunni 27.
Sú varða er á vinstri hönd, er
upp eftir veginum dregur, og spöl-
korn þar fyrir ofan er til hægri
handar faliegur grasgróinn hvamm
ur ; í honum er hellismunninn.
Mjög falleg og greiðfær leið
þangað er að ganga upp frá Kópa
vogi og framhjá Vífilsstöðum, þar
U’pp með hinni' fögru hlíð, er með-
fram hrauninu liggur, síðan yfir
hrauniö og Setbergsásinn, þar til
komið er á Selvogsveg. Mundi
það vera 3 tima gangur frá Rvík.
Um Hafnarfjörð má lika fara.
Taki nú ungir menn til fótanna
og skoði Hvatshelli. En ljósfæri
verða þeir að h'afa með sér.
Ritað 3. sept. 1906.
Fr. Friðriksson.
‘-----♦------
Dánarfregn.
Látinn er að Gimli, Man., þ.
13. okt. sl. bóndinn Fjörn Jó-
hannsson, 40 ára gamall. Mein-
semd í lungunum varð houutn í.8
bana.
Björn sál. var fæddur í Elvog-
um á Langhol'ti í Skagafirði árið
1866, og ólst upp hjá foreldrum
sinum, Jóh. bónda þorealdssyni
og konu hans Sigríði Símonar-
dóttir, ti'l fermingara'l'durs. Frá
þeim tírna vann hann hjá vanda-
lausum, þar til hann kvongaðist
ungfrú þorbjörgu Jónsdóttir, frá
Skarðsá í Sæmundarhlið, árið
1890. þau hjón fluttust vestur um
haf árið 1900 og dvöldu fyrstu 4
árin í Winni’peg, en síðustu 2 áriu
í Gimli bæ. þau hjón eignuðust 3
börn, sem ásamt ekkjunni syrgja
hinn l'átna
Bjarni sálugi var hinn vand.ið-
asti maður og sérlega skylduræk-
inn ' bei'miiisfaðir. þau hjón áttu
myndarlega liúseign á Gimli, rg
auk þess lét Björn eftir sig $500
lífsábyrgð, sem nú kemur í góðar
þarfir til þess að bæta úr bráð-
ustu neyð erfingjanna.
Alt of lengi hefir dregist að
geta um lát Guðrúnar sál. Guð-
mundsdóttur, sem dó sl. septem-
ber í sumar. Hún var ættuð lir
Skagafjarðarsýslu, og átti þar
heima þar til hún árið 1875 flutti
til Ameríku með manni sínum Sig-
urði Rögnvaldssyni. þau hjón
dvöldu fyrstu 19 árin í N. Dakota,
þar 'ti'l hún misti mann sinn fyrir
12 árum síðan, og fluttist þá hing-
að til Winnipeg, og dvaldi eftir
það til dauðadags hjá okkur hjón-
unum.
Hennar er sárt saknað af öllum
vdnum hennar.
Winbipeg, 10. nóv. 1906.
Mrs. Guðlög P. Thomson,
552 McGee Street.
Imperial Novelty Store
207 Xotre llame
Ég hefi byrjað verzlun á ofan-
greindum stað og sel þar Barna-
gull, Leirtau og Glasvöru, Rit-
föng, Póstspjöld o. fl. þ. h.
íslendingar gerðu vel í að koma
og skoða vörurnar. þær eru allar
valdar ai beztu tegund og seljast
við sanngjörnu verði. — Lipur af-
greiðsla. TH. HARGRAVE-
Til íslenzkra
Kjósenda í
Winnipeg-borg
Herrar! Atkvæða yðar og á-
hrifa óskast fyrir THOMAS
McMUNN, sem með'ráðanda í
“Board of Control”. Herra Mc-
Munn kyntist fyrst íslenzku land-
nemunum í Mikley árið 1878, og
fékk þá strax þá skoðun á þeim,
að þeir mundu reynast með beztu
borgurum þessa lands, og sú hefir
og síðan reyndin orðið, segir Mc-
Munn. Herra McMunn hefir pg haft
18 ára stöðuga reynslu sem verk-
stjóri fvrir Winnipeg borg.
Alex Brunskill
KJÖTSALI
A horninu á Vietor & Sargent Ave.
Vitjar dagloga pant.ana i húsum viðskifta-
vina sinna. osr flytur þa*r hf*im til þuirra
A ráttum tíma. HREINLŒTI og VÖRU-
GŒÐI er aðal éherzlu atriði vor.
PHÍSAK :
Góð steak ...................... 10 c.
G6Ö Roast ....................... 8 4
Stew keí .................... 5—7 4
Ket til suðu ................. 4—7 ‘
Pork Roast .................... 15 *
Pork steak .................... 15 ‘
Rezta niðursoðiö ket ........... 6 ‘
Got6 uœklað svlnakct œtíö A
boðstólum. Isl. ora beðnir aö
líta inn eða kalia telefón 4 4 5 9.
♦------------------------♦
Bezta Kjöt
og ódýrasta, sem til
er í bænum fæst ætfð
hjá mér. —
Nú hefi ég inndælis
hangikjöt að bjóða
ykkur. —
C. G. JOHNSON
Cor. Ellice og Langside St.
Tel.: 2631.
♦—-------------------------
Haust vörur
Allar haustvðrur vorar eru nú fullkomnar.
Yfirhafnir ott allskonar alíatnaðir — mcð uýjasta sniði — ojs úr
því bezta efni sem fáanlegt er. Loðtreyjur iterðar úr “Raccoon
skinnum. ot; loðskinnsfóðraðar yfirtreyjur með ‘ Otter’’ krÖKUro; einn-
ÍK Rottuskinnsfóðraðar yfirrreyjnr meÁ lambskinnskrögum af allra
beztu 'e«und — verð frá $50.00 til $150.00
Nýjir hattar, allskonar vetlinftar. og allskonar nærfatnaður
Vörur vorar er allar nýjar, því vér fluttum eugar gamlar vörur
i vora nýju búð — sem vér ver!um nú i.
PALACE CL0THING ST0RE
Á’ld riílin G. C. LONG. eÍKandi.
47w I Idin Ol. C. CHRISTIANSON, rátsm.
Tl'Domiiiiou Bank
NöTRE DAME Ave. BRANCH Cor. Neoa St
Vér seljum peningaávísanir borg-
anlegar á Isiandi og öðrum lönd.
Allskonar bankastörf af hendi leyst
SPARISJÓDS-DEILDIN
teur $1.00iunlap og yflr og gefur hæztu
gildandi vexti, sem leggjast við inn-
stæðuféð tvisvar A Ari, i lo
júnl og desember.
r
Islenzkur Plumber
Stephenson & Staniforth
Rétt norðan við Fyrstu lút. kirkju.
118 Neim Nt. Tcl. 5730
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦«♦♦♦♦♦♦»♦♦♦♦♦♦♦♦
| GUNNAR J. COODMUNDSSON \
♦
♦
702 Simcoe St„ WinnipeR. Man.
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦«♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
Selur hús lóðir, lönd og lausafé
fyrir hvern sem þess óska».
Hann hefir altaf áreiðum hönd-
um fyrirtaks ágóða kaup fyrir
þá — sem vilja græða.
Einnig útvegar hann peninga-
lán gegn fasteignum.
Talið um það við hann.
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
BOYD’S
“MACHINE-
MADE”
BRAUD
eru altat
eins, bæði
holl og gómsæt
Ef þú vilt fá brauð, þá er
hægast að láta þá vita
það gegnum tele-
fóninn, núm-
erið er 1030
Hannes Linflal
Selur hús og lóðír; útvegar peningalán,
bygginga við og flrira.
Room 205 McINTYRK BLK. Tel. 4 1 59
Í FRANK DELUCA \
+ sem heflr búð að 589 Notre Dame hefir ♦
+ nú opnnð nýja búö að 714 Maryland #
+ St. Hann verzlar með allskonar aldini +
♦ og sætindi, tóbak og vindla. Heittteog ♦
+ kafli faest A öllum tlmum. ♦
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦«♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
MARKET H0TEL
146 PRINCESS ST. í",
P. O’CONNELL, elgandl, WINNIPBU
Beztu tegundir af vmföiigum og ad)
um, adhlynning góð húsið erido hætt
J. L. Stevens
BAKER & CONFECTIONER
Cor. Sherbrooke & Sargeut Avenue.
Verzlar með allskonar brauö og p«e, nld-
ini, vindla ogtóbak. Mjólk og rjóma.
Lunch Counter. Allskonar‘Caudies.’
íslenzka tóluð 1 búðinni.
Greiðið atkvœði með
HARVEY!
Til íslenskra kjósenda í Winnipeg:
Fyrir ítrekuð tilmæli hinnv. mörgu vina minna og kunningja
í öllum pörtum borgarinnar liefi ég lábið tilleiðast, að sækja
við næstu almennar bæjarkosningar um meöráðanda em-
bætti í stjórnarnedud borgarinnar (“Board of Comtrol”) fyrir
komandi ár.
Ég mælist því virðimgarfylst til atkvæða og áhrifa kjós-
endanna, og byggi þau tilmæli eingöngu á framkomu minni í
bæjarstjórninni á síðastliðnum 9 árum, sem ég hefi notið
þeirrar tiltrúar, að eiga þar sæti.
Á því tímabili hefi ég starfað í öllum þýðingar mestu
nefndunum, og oft sem formaður þeirraf Ég hefi einnig nokkr-
um sinnum setið sem málsvari bæjarins í stjórnarnefnd sjúkra-
hússins og í sýningar nefndinni.
!■ Nái ég kosningu, þá mun ég framvegis eins og að undan-
förnu vinma af ítrustu kröftum að beztu hagsmunum bæjarbúa,
og verja öilum tima minuui til þess að inna það starf af bendi
eftir beztu vitund og þekkmgu. Sú mikla æfing, sem ég hefi
öðlast í bæjarstjórninni, og jækking á þörfum bœjarins, veita
mér sanngjarna ástæðu til þess, að óska tiltrúar kjósendanna
Ég er meðmæltur daglauna fyrirkomulagrnu, með hæfilegu
eftirliti, og ég er eindregið með því, að bærinn taki að sér og
eigi sjálfur allar opimberar þarfa-stofnanir, og að bærinn komi
á stofn á eigin reikning afi-fram'leiðslu stofnun, svo að verk-
smiðjueigendur geti átt kost á ódýrara afli til að knýja verk-
vélar sínar, og fái þanmig hvöt til að setja verkstæði sín nið
ur hér í bænum. Einnig, að bærinn taki að sér að koma upp
öflugri vatnsleiðslu' stofnun, sem dragi vatn sitt frá einhverri
sjáanlegri og varanlegri uppsprettu góðs vatns, til allra þarfa,
og að þetta sé gert eins timan-lega og því verður möguiega
komið í verk. Einmig, að fjármálum borgarinnar sé svo hagan-
iega stijórnað, að skattbyrðin ofþymgi ekki gjaldþoli gjaldþegn-
amna, án þess þó að vanrækt sé, að gera ráðstafanir fyrir öll-
um sanmgjörnum þörfum bæjarins.
Yðar með virðingu,
JAS. G. HARVEY.
♦------------------------------------------------------------------
Duff & PLUMBERS
Flett Gas & Steam
604 NOTRE DAME AVE. Fitters Telephone 8815
Electrical Constrnction Co.
Allskona- Rafmaens verk
af hendi leyst.
96 King St. Tel. 2422.
T.L.
Heitir bA vindill sem allir -"iykju. t,Hvprsvegna?,\
af þvl hann or það bosta sem mpnn geta roykt.
ítilendipgar! muniö eftir að biðja um
Western Cigar Factory
Thomas Lee, eigandi Winnnipeg
KONUHEFND
E f t i r
A. Clemmens
19. KAPÍTULI.
Svikull þjónn.
“þú hcrna ?” voru einu oröin, sem Valdimar gat
sagt, svo hræddur var hann.
MesserscJimidt rétti úr sér á hermanna hátt.
‘ Já, hr. lai’tinant”, sagði hann auðmjúkur.
“Hvað' vilt þú hingað?”
Strokumaðurinn svaraði brosandi :
‘■'Ég V'il mikið — injög mikið — ég vil fá peninga,
föt og áreiðati'lega stöðu —. ég hefi beðið eftir þessu í
fimm afarlöng ár, og nú er loks kominn timi til að
fá bað”.
“Og heldnrði að þú fáir þetta alt hjá mér?”
“Já, hr. lautinant”.
‘‘Kallaðu mij. ekki þetta. þú æt'tir að vfta, að
ég er ekki lengur í líerþjónustu, og þú hefir heldur
enga heimild til að kalla mig það, því þú ert ekki að
neiuu leyti þjótrn m'inn. Ég hefi af bilviljun lesið um
flótta þinii úr hegningarhúsinu, og get ekki skilið, að
jiú skulir voga. að koma til mín, það er að hlaupa
beint í ginið á ljóninu, ég þarf ekki annað en taka í
þennan klukkustreng, þá ert þú orðiun fangi aftur”,- j
“Já, gorið þér það, hr. von Heideck”, sagði flæk- !
ingutiun roiegur. “Neyðin gerir mann hugaðan, skal -
ég segja yður. Ég er ekki kominn í neinum illum til-
gangi, en ef þér þvdngið mig til þess eða snerti'ð
þenna streng þarna, þá segi ég hverjum sem vera skal
frá leyiidarmáli yðar, og ég læt ekki oftar taka mig
fastan ; aðv.r en ég sný aftur til hegningarhússins, j
drep ég sjálfan mig — en athugið orð mín, hr. von j
Heidec, i þessu tiifelli kveð óg ekki einsamall heim- >
inn”.
\ aldimar starði mállans af ótta á manninn. i
Hann vissi ekki á þessu angnabliki, hvað hann átti j
að gera. Ef hann léti taka hann fastan, þá mundi j
hann ljóst.i upp sínum leynd'armálum, sem hann vildi j
j Ltnfram alt halda huldum, og þó aö Messerschmidt
ekki gæti sannað frarnburð sinn, þá yrði hann samt
að mæta fyrir dóinara, og svo kæmist alt í blöðin,
og þetta mundi gera konu sína írávita af hræðslu.
Nei, þa væri betra, að reyna að komast að friðsam-
legum saliiningum viö manninn.
Han.v gtkk að skriíborði sínu og tók þar upp
peninga stranga.
“þú rná'tt ekki ætla, að ég sé gleyminn eða van-
þakklátur, Messerschmidt’’, sagði hann, “ég skal gefa
þér vinnu á heimili mínu, þangað til ég verð var við
að þú getur ekki þagað. Eg held það sé hollast fyrir
okkur báða, að þú umgangis!t mig aðallega, en verði
ég var við ir.ælgi af þinni hálfu, ef þú segir eitt ein-
asta oið um leyndarm'álið, sem þii þykist vita um,
þá afhendi ég J>ig lögreglunni tafarlaust, án þess að
hirðe um, hverjar alleiðingar það kann að hafa fyrir
sjáifan mig ? Hefirðu skilið mig ? Hérna eru pening-
arr.ir Jianda þér. Éttu þig nú saddan og kauptu þér
brúklegan klæðnað, komdu svo hingað á morgnn kl.
3- Ég þarf nýjan þjón, en ég vil heldur að hann sé
skegglaus og ekki jafn snoðkliptur og þú ert nú, mér
geðjist ekki a£ þessum nauðrökuðu hegningarhúss
hai'sum”.
“Nei, þeð er ekki von, hr. laut — hr. von Hei-
deck, ég get htldur ekki sagt að ég elski þá, en hvað
tjáir að tala um það. það getur komið fyrir betri
rnanu cn riig, að bera þenna hárbúnað, ef alt væri
augljóst”.
“Euga óskammfeilni og enga mótsögn, þorpari.
Farðu og gerðu eins og ég hefi sagt áér. Og þó,
biddu dálítiö - ég gleymdi að spvrja hvað þú ætlar
að heita á morgun”.
“Ég skil frönsku, hr. von Heideck — er þá ekki
fcezt, að ég nefr.i mig frönsku nafni ? Hvernig líkar
yður Jean LaJont?”
“V'e!. Láttu þá kalla þig þessu nafni, og farðu
nú”.
“Ég Hvðn-ast skipun vðar, náðugi herra”, sagöi
nýji þjóii'ninr. hlæjandi og laumaðist í fcrnrtu.
|>að var eitthvað laumulegt, hálft í hvoru auð-
mjúkt og hálfgert báð, sem 14 í framkomu hans, og
gerði Heideck öskuvondan. Hann starði á eftir hon-
ur.i iskrandi af heift, gekk svo inn í sitt eigið her-
bergi i mjög vondu skapi.
En hann varð að’ jafna sig bráðlega, því þegar
hann var kominn inn, heyrði hann konu sína og dreng
inn kon.a mn um hinar dyrnar á herberginu.
20. KAPÍTULI.
Játningin.
Hvorki hinni ungu né götnlu frú von Heideck lík-
aði þcssi nýji vildarþjónn Valddmars.
Yngri ‘rrán hélt, að hann horfði ávalt á sig í
laumi, og eldri frúnni fanst hún hafa séð þetta andlit
einhverstaðar f} rri. Hún var undrandi og ergileg yfir
Jiví innbyrðis traustd, sem rikti á milli þjónsins og
sotiar sins.
þaö leit út fyrir, að þjónninn hefði eitthvert vald
yfir húsbónda sínum, en þegar hún einu sinni fann að
þessar: hrokafullu fra’inkoimi þjónsins við Heideck,
sló hauj' því upp í 'spaug og sagði, að hún skyldi
ekki vera að hugsa uin að venja þjóna sina, hann-
gæti það sjállur.
f'-rna skeytti minna 11111 framkomu þjónsins eii
tcngdamóðir hennar, sem ergðist með degi hverjum,
og ásetti sér að komast að því, aí hverju umburðar-
lyndi Valdimars væri sprottið, enda tókst henni það
' on bráðar, og á ann-an hátt en henni var geðfelt.
Kinu morgunn kom hún að þjóninumj þar sem
hann vur að rannsaka skúffurnar í skrifborði herra
.síns.'
Hr-.un hafði tekið upp dálítinn pakka, sem í var
litii Ijóðabók, eirkenndl'ega innbutidin, ofurlítil mynd
og sam.inbrotin pappírsörk.
•'A, á”, hvislaði hann, ‘ loksins fann ég þó það
sem 'ig þurfti með”.
Hanu iiorföi brosandi á tnyndina.
“MynJ af húsbónd'anum”, sagði hann, “him er
iík — og þessi bók ? Á, það er ljóðabók. Látuffi
okkur sjá, hvað skri'fað er á hana: ‘Til minnar elsk-
uðu kon'i Adclu. 4 brúðkau'psdegi okkar — írá manni
hcnr.ar, Ernst Vaidau’ — það er ágætt! Og þettal
Á, á, það er engin furða, þó þessi skúífa væri svo ve
læst, að ég ætlaði aldrei að finma lykil að henni i-t
þetta er það markverðasta af því öllu — hjón’abands-
vottorðið. Hvað skyldd fallega frúin heima vilja ge#a
fyrir það ? Fn nú held ég, með leyfi hins náðuga
herra, að það verði ég, setn geymi það fyrst um
sinn”*