Heimskringla - 20.06.1907, Blaðsíða 2

Winmipeg, 20. júní 1907.
HErMSKRINGLr
HEIMSKRINGLA
Published evejy Thursday by
The fieiraskringla News 4 Pnblisbing Co.
Verfi blaCsins 1 Canada og Bandar
$2.00 um áriö (fyrir fram borgaO).
Sent til islands $2.10 (fyrir fram
borgaÐaf kaupendum blaösins hér)$1.50.
B. L. BALDWINSON,
Editor A Manager
Office:
729 Sherbrooke Street, Winnipeg
P.O BOX 110. ’PhoneSSlí,
íslonzkur sjónleikur
“Margt fer ööruvísi en ætlaö
er”, hieatir leikur emn áöur óþekt-
nr hér vestra og sagöur saminn af
þiehn dr. Valtý Guömundssym og
Steíáni kennara Steíánssyni, á
skólaáruim þeirra í Rvik. Mun
l.arni saminn meö þeirn sérstaka
itilgangi, aö sýna hina dekkri hliö
íslenzka þjóölífsins, og til að vekja
athygli manna á stórgöllnm prest-
astéttarinnar þar.
Af persónum leiksins er prófast-
iirinn ágjarn maurapúki, sem ætl-
ar að þvánga dó'ttur sína gjal-
vaxta 'tiil aö giítast ungum laus-
lsetis og ofdrykkjupriesti, mesta
svallara, lýgnum og svikuiutn, ein-
Tnngás viagna þess, að hann hugöi
bann standa til að v.eröa efnaöan
aif erföafé og próvyitu auðugs
bónda í sveitinni. Sjálfur var pró-
f-astur svo tvöfaidur í framkomu
sinni og miáli, sem mest getur ver-
j'ö, og skeytinigarlaus í embættis-
færslu sinni aö sama skapi. T. d.
lét hiann verða me-ssufall á annexíu
sinni, af því hann þurfti aö nota
aila hesta sína í tryppaleit þann
sunnudag.
TJngi pnesturinn, sem var eða
sptlaöi að fara aö byrja embættis-
feril sinn, var strax frá byrjun
kvo, að þagar hans var vitjað til
■að þjónusta gamla konu í andar-
frfitrunum, þá bölvaði hí.nn og
neitaði að fara it.il þess að geta
setuö við víndrykkju hjá prófastin-
tim, og því sem hann gat ekki
komið í sig að kveldinu, þvi stal
hann og drakk yfir nóttina, þegar
aðrir sváfu.
Sonur prófastsins, sem var kaup
maður, átti skuld að heimta hjá
•prestinum, og i þeirri von, að fá
hana borgaöa af heimanmundi
svstur sinnar, geröi hann þaö sem
hano gat til þess aö egigja hana á
aö bindast prestinum, þó'tt hann
vissi, að hún elskaðd baiövirðan
bón'dam'ann þar í sveiitinni, tn
h-efði hina mestu óbeit á presti.
Tvær vinnukonur eru sýndar í
leiknum, önnur er afskiftasöm
slúðurskjóöa, en hin er í írekara
lagi fljót til ásta, eins og athæfi
h-ennar við prestinn sýndd, einmitt
í sömn ferðinni, sem hann var þar
í þeim lerindum að biðja prests-
dóttur.
Hlutverks hinna annara persóna,
sem koma fram í kiknum, er <tö
jengu getandi.
En þessar aðalpersónur hafa
ekkert það við sig, er auki fegurð-
arsmekk eða göfgi anda áhorfend
anníi. Jafnvel prófastsdótturin hef-
ir ekki þá afdráttarlausu karakter
festn, sem æskilegt væri, en e'r þó
sýnilega bezt þeirra allra, er nokk-
nrn verulegan þátt taka í leikn’nn
Leikurinn er í 4 þáttum og svo
efnisríkur, .að vel væri viðunandi,
. «f vlI væri ledkið. Anmars er pró-
•fasturmn ágætlega leikinn af Lr.
Jóni Hallssyni, og prestilrinn all-
ve-1 af hr. Eggert Árnasynd. Ung-
frú Rannvedg Einarsdóttir sýndi
j>ess vott í framkomu sinni í fyrsta
sinni á le.iksviðd — sem pró'fasts-
sföt'tdrin — að hún geti mieð æfingm
orðið góð leikkona ; en betur
míklu mátti kika stykki hennar eu
nú var gert.
Baðstofu “sánan” var eðlifeg og
vinnnhrögð og framkoma hjúanna
jráéö á'horfendumim til kynna á-
stæðuna fyrir þvi, aö tramfarir
íslamls haJa ekki á liönum öldum
orðdð hraðskredðari en raun hefir
á orðiö.
Siguröur bóndi er óbrúkandi
biðdll ; öll framkoman stirðbusa-
Jeg og óeðlilieg, og láitbragðið svo
líf og tiifinningarlaust., að ekki er
víðunandd'. það þarf aö fá það
stykki í hendur ednhvers. annars,
sem betur kann með aö fara, oc
yfirkitt þurfa ledkendur að vera
gæddir miklu beitri sönghæfikikum
en þessir voru. “Corne't” spilið
biak við tjöfddn var stórhneyxli, —
-fcotra mik'hi aö ekkert heföd verið.
Yfir 'nöfuö þarf betur aö vanda til
leiks þessa aö flestu kvti, en nú
fcefir gert veriö, ef hann á að
verða þess virði að horfa á hann.
Hedmskringla heldur og því
fram, sem hún fjefir áöur gert, að
•ekkert sé við það unniið, aö halda
sifeldlega upp að vdtnm íslendiinga
þvi sem ljótást er og ógöfugast í
TOanneöHdnu. En þaö velur hver
lamkvæmt sínum smekk.
Ferðapistill.
Samkvæmt loforði setjum vér
hér ofurlítið ágrip af ferð herr.i
Árna *Eggettssonar og konu hans
til suður og vestur Bandarikjanna,
á sex vikna timabilinu frá 25. apr.
að þau dóru að bedman tdl 7. jání
að þau komu heim aítur.
Fyrsti áifangastður þeirra hjóna
var St. Paul. þau dvöldu þar tvo
diaga í bezta yfirl-æti hjá hr. C. II.
Ricnter, sem mætti þeim á vagn-
stöðvunum og tók þau heim í hús
sit't, og sýndi þeim svo alla borg-
iua og það sem markverðast er i
henni. Sérstakur útibíinaður er þnr
á strætdsvögnunum til að konu
farþeg'jum á og zÁ þeim, sem fyrir-
byggir flesta möguledka til slysa,
og þá sjaldan aö það vill til að
slys verða, þá borgar strætis-
brauta íélagiö vel fyrir það. T. d.
um það sagði hann, að kona hefði
í fiyrra medtt sig í fingri í útbúnaðí
félagsins, er hún var aö fara af
vagninum sem hún hafði ferðast í.
það sama kveld sendi félagiö lög-
mann sinn til hennar og bauð
hennd $500.00 bætur fiyrir fingur-
meiiðslið, og það varð aö sáttum.
Slík fiélög hafa þar hita í haldi af
lögum landsins, — miklu meir en
hér í Canada. En ekki kvað Árni
“Fenders” þá eöa útbúning, sem
haf’ður er framan á vögnium til
þess aö varna því, aö þedr renni
yfir íólk og íé er fyrir þeim kann
að verða, vera neinu skárri en hér
í bænum ; ekki heldur fundust hon-
um vagniarnir þar eins loftgóðir
og hér í bænum.
Síðari daginn, sem þau hjónin
voru þar í 'borginni, ■ lagði 12 þml.
djúpan snjó á jafnsléttu, og þótt-
ust elztu menn ekki muna svo mik
ið snjóíall jafn seint á vori.
Frá St. Paul fóru þau aö kveldi
með Great Wesbern brautinnd, og
komu tdl Omaha kl. 8 næsta morg
1111 ; var þá að byrja aö rigna og
héft því daginn- allan. Morgunverð
tóku þau á bezta hóbeli bæjarins
(Paixton hótelinu). þar var margt
gesta, og svo segdst Árna, að þai^
liafi verið samanvaliö þaö stærsta
og fríðasta og frjálslegasta fólk,
er hann hafi séö, — engmn maður
minn'a en 6 íet á hæð og konur til
tölulega stórar. Líktist það helzt
því, að vera komiö af ednhverju
risakyni. það er annars haft fyrir
sabt, að i suður og mið Banda-
ríkjunum sé stórvaxnara fólk en á
nokkrum öðrum stað á megin-
landii Vesturheims. í Omaha höföu
þau hjón daglanga dvöl. þar skoð-
aði Árni vatnskiðsluverk borgar-
innar. Vatnið er tekið úr Missouri
ánnd nokkrar mílur utan við bæ-
inn; er pumpað þar í steinstieypta
va'tnsþró afarmikla, og svo látið
renna í breiöum, grunnum farvegi
úr henni í aöra Hka vatnsþró
nokkru neðar, og þaðan aftur á
líkan hátt í þriðju vatnsþróna,
sem er neðst, og úr hennd et það
svo leitt í pípum á van/akgan hátt
um strætdn og í hús borgarbúa. í
Missourd ánni er vatndð nokkuð
gruggugt, en við þessa kiðslu
gegn um þrjár vatnslþrór, er s/o
aö sjá sem það hreinsist og verði
bragðgO’tt, og þykir vatndö þar í
borginni allgott til alfra nota.
Tré eitt aifarmikið stendur þar ut-
anvert við borgina á kiðinni til
va'tnsframleiöslu stofnunarinnar —
stærra miklu en nokkurt annaö tré
þar umhverfis. Sagt er, að Brig-
li'bm Young hafi plantað þdð á
leiö sinni til Sal-t Lake City, er
hann fluttd þangað til að stofna
þar trúflokk sinn.
Frá Omaha var íarið til Kansas
City, sem er stór borg og reisu-
leig. þar hiefir Armour fél. mikla
eit't alf kjö>tmðursuðu húsum síu-
um, og þó allmikil rigning væri
um daginn, sem Árni dvalcfi þar,
þá tók hann sér ferð til iþess ,.ð
skoða stofnun þessa og athugu,
hverndg kjöyið væri handkikið.
Bandiaríkjastjórn hefir 20 umsjón-
armenn viö þessa stofnun, uuk
jafnmargra manna frá féiagsins
hálfu. þeir -eiga að sjá um, að var-
an sé svo handleikin, aö engin ó-
hreinindi komist aö henni á neinu
stigi verksins, frá því gripunum er
sl'átrað þar til kjötið er komið 5
könnurnar. Aðdiáankgur þótti A.
allur sá vélaútbúnaður, sem not
aöur er til þess aö smíða könnur
þær, sem kjötið er niðursoðið i,
og 'eins allur sá hagleiks útbúnað-
ur, sem eingöngai er tdl þess gerð-
ur, að hægt sé að vdnna alt að
kjötinu með sem minstri snerting
handanna, og með því tryggja alt
mögulegt hrerinlætd. “EmaleTaðir”
járnvagnar eru notaöir tdl að
flytja kjötið úr herbergd þvd, sem
það er saxað í, yfir í annað her-
bergi, þar sem það er látiö í könn
ur og langa (Sausagie). I langa-
gerðarhúsinu vinna margar stúlk-
ur. Hendur þeirra og handleggir
er skoðað nákvæmlega á hverjum
morgnii. Sé nokkurt ör eða meiðsli
eöa liitbrot í húðinni, er sú sem
þaö hefir send heim. Sé húðiti
lýbalaus, en einhverstaðar óhrein,
þá er sú látin þvo sér vel, og yfir*
lieitt er hið mesta hugsanlegt
hrieinlætd vdðhaft undir umsjóu
gæzlumanna stjórnarinnar og fé-
lagsins. Síst kunni Árni við, að sjá
ketinu mokað í hrúgur meö stór-
um skóflum, eins og kolaskóflum,
sem þó var gert á langa-verkstæð-
inu. Gólf voru öll hrein og gnægð
af vatni látið leika aun þau og
aðra staði eftir þörfum.
Næsti áiangastaöur var Denver
í Colorado ríki. þau hjón komu
þangað að kveldi, en komust ekki
fyrir á gistdhúsi þvi, sem þau
höfðu ákvarðað aö dvelja á, og
ætluðu aft verða í ráðaleysi með
að fá gistdngu í borginni, því svo
margt íerðadólk var þar um þær
miindir. A kstinni frá Kansas til
Denver kyntust þau hjónum nokkr
utn og dóttur þedrra, irá Illinois,
að nafnd Audien. þessi hjón voru
hin vingjarnlegustu og báru hlýjí.11
hug til íslendiniga, kváðnst hafa
átit sou á Harvard skólanoim, sem
heföd orðið þar vdnur og kikbróðir
þorvaldar sál. þorvaldssonar, og
heifðu þeir verið jafnaldrar og hald
ið upp á afmæli sitt sameiginkga,
lesið saman og báðir hlobið verð-
laun fyrir nám í sama sinn. Kváð-
ust þaai hjón eiga tvo syni á H ar-
vard sk'óianum, og rnundu þeir
líta ef'tir Iskndi'ngum, ef nokkrir
þedrra væru þar nú. Hjón þessi
voru á skemtdferð, og kvaðst Arm
hala mærtt 'þedm hér og þar á leið
sdnnd og siðast í W’peig,eftdr að þau
hjón voru komin haim úr ferð
sinni.
Mjög kvað Árni Lina betri Am-
erikumenn v<era viðfeldna í öllti
viðmóti, iljóta til kunningsskapar
og trygga við þá,. sem þedm væru
santrýn'diir.
Næsta dag héldu þau til Color-
ado Sj>rings og dvöldu þar dag-
langt. þaðan til Lajunta Junction
þar tóku þau Santa Fe brautina
tdl I.os AtigeleS'. Fagurt þóttii þeim
hjónum í dal þoim hinum mikl.i,
sem Santa Fee brautdn ldggur ui.t.
Engir máltíða eða veitdragavagu-
ar eru á járnbraut þessari, heldur
stanza lestirnar á vissum tínmni
til m'ál'tíða á hóitelum, og er þá
x/í klukkustundar dvöl. Öll hótelin
með fram braut þessard eru eins
tnanns edgn, og eru þeu einkend
um öll Bandaríkin fyrir fegurö
byggdngu og skrant á öllum hús-
búnaði og innréttmgu, og íyrir
það, hve góðar máltíðir eru bar
framreidd'ar, og hve verð þeirra et
sanng'jarnt í tiltölu við gæðin.
Hó'tel þessi segir hann að séu
sönn íyrirmynd að byggingarlagi,
listasmíði og ölltim útbúnaöi.
I.engst stanza kstirnar í Albu-
qruenqatie bæmtm. þar er stærsta og
fegursta hóteliö, og í sambandi
við þaö er forngripasafn, Indíána
smíðisgripir og fleira þess háttar.
Spánverjar eingöngu byrggja nokk-
urn hlut'a af bæ þessum. Margir
menn eru þar yfir áttrætt, sem þó
aldred um dag-ana hafa íerðast 10
tnílna veg írá beimilum sínum.
Kdrkja stendur þar enn, setn bygð
var á 16. öld. Bærinn er raflýstur,
að undaniteknum spánska hlutan-
atm. Spánverjar þar trúa ekki 4
nú'tíðartæki í því eínd eða nednum
öðrum, en lifa samt til hárrar
elli.
Alstaöar meðíram Irautum í
New Miexico og Arizona eru bygð-
ir Indíána og Spánverja. Býr fólk
Jietta í lágttm hreiysum, án allra
svomefndra lífsþæginda, og eldar
tnat sinn í þar til gerðum hlóöum
úti fyrir kofadyrum sínum.
Flestir feröamenn giera sér að
skyldu, að stansa við Adamati;.
Station. þar er enginn bær en citt
hótel. Seix mílur þaðan er hinn
lteimsfrægi steingervings skógur,
afarmikið landsvæðd þar er þakið
þessum stórtrjám og trjábútum,
sem nú er alt ltarður stednn, eins
og sýnishorn J'au, er Árni flutti
heim með sér, bera vott um. þar
í gneind er hið svonefnda Mikla-
giljúfur (Grand Canyon)! sem »ru
lneil míla á dýpt frá brún í botn
o.g 6 til 18 tnílur á 'bneridd. Höfðu
þau hjónin mikla ánœgju af að
skoða gljúíur þetta. þar mættu
J'iatt og aftur Aud'en. fólkinu, og
frá berra Auden fékk Árni nokkuð
af sbeingiervinga sýnishornum Jjednt
er hann flubti heim með sér.
I héraöi Jtessu eru margir hell-
ar, sem eitt sinn voru bygðir a!
Indíánum, og sá Árnd og skoðaði
“múmíur” af ldkum, er í þedm hcli-
um hafa funddst. þau hjón keyrðu
14 mílur tnpp meö bakka gljúfurs-
ins til aö njóta sem bezt útsýuis-
ins og náttiirufegurðarmnar. A
Jtieirri fedð mættu þau mikilli
nautahjörð, og sagði keyrslumnð-
ur þeim, að eigandd þairrar hj irð-
ar ætti 80 Jrúsund nau'tgripi. Og
ýmsar kynjasögur frá fyrri ármn
sagði hann einnig þeim hjótiutn.
Kvaðst banm sjálfur fyr meir haf-a
verið nautahirðir, og befði það þá
verið 'talinn mriklu meiri glæpur að
stela hiesti, heldur en að skjóta
einn eða tvo nautasmala til bana,
og ienn kvaöst hann ekki hugsa sig
lengi urn, aö giera það, ef út af
bæri. — FaUiegar og vænar skepn-
ur kvaö Árni bafa vexið í hjörð
þessari. Slíkir gripir ganga sjálf-
ala áriö um kring, og öll umönn-
un fyrir þeim felst í því, að
merkja skepnurnar á vorin og
reka 'J>ær saman á haustin til að
velja úr þeim t'il sölu á markaöinn
— eftirspurnin er næg, og v<erð all-
giobt. Miest al't land í norðnr Ari-
zona er óbygt stjórnarland, og er
það 'feigt til stór-hjarðedgenda
gegn lágu árlegu afgjaldi.
það þótti Árna ednkennilegt,
hve Grand Canyon fyl’tist stund-
um þoku á 2 mdnújtum, svo að
hylur alt útsýni, en dredfist svo
algerlega afitur á fáum mínútum,
eða jafnstuttum tím’a, svo að henn
ar sést ekki vottur.
Hann tók einnig eftir þvi, að
mörg af gistihúsunum þar syðra
eru prýdd i fornaldiarsníði, veggir
látndr l'íta út sem veru Jjair gerðir
úr bjálkum, og sumdr þaktir tepp-
um, að Austurlanda sið. Éldstæð-
in gamaldags að útliti, og yfir
einu þeiirra hékk gamalt og rifið
fiskiuet. þeitta befir þau áhrif, 'að
gera ferðamanninn heiimakominn,
og húsin aðlaðandi og ánægjuleg.
Næstd áfangastaöur var Los An-
gefes. Tregða var þá á húsrúmi
þar, því bæðd stóð Fiesta hátíðiu
þá yfir, og svo voru þar þá að-
komandi 30 þús. meðlimir hins
svönefnda Shriners félags og höfðn
Jjedr skrúðgöugu mdkla meöan þan
hjónin dvöldu þar. Meðal annars
var þar “Electric Display” eða
rafljósa skrautsýning, og taldi A.
það bina fegurstu sjón, er hann
hefði li'tið. (Meira.
------------•
Nokkur orð
um sálarfrœði
eftir
S, J. BJÖRNSSON
(Niðurlaij).
Ei'bt mieð fleiri atvdkum, er menn
munu kí.lla fyrirburði, ler þaö, að
ég hefi oft séö mann 1) rita, bæöi
í bumdnu og óbuudnu máli, um
vandasömustu spursmál, sem nú
eru á lofti ; rita viöstöðulaust,
eins og þá hraðast er ritað. Ég
seit hár uokkur sýndshorn al þeim,
tiil athugunar fyrir þá, setn vilja
“NÝÁRS KVEDJA ’oó
Frá landii því hvar lífið ed emda
luoinn á
vér íslandsþjóð nú flytjum gfeði-
sögu þá :
frá dim'mri vanans vdillu, vesal-
dóm og nauð,
þér verður keut aö skilja, aö þú
ábt nægta 'brauð.
I þínum djúpu dölum og dyngj-
um fijalla hám,
í kletta klungur hraunoim og
\ köldum jökul ám ;■
þar ómæld auðfegð bíður,
Jjiess áttu’ aö losa bönd,
og straumkrafturinn striöur
hann styfkir Jjdna hönd.
Fra'mtíðin björt og svo fögur og
hrein,
forntíðin gfeymdst og öll hemnar
miein ;
milli jökuls og elds rís þnekmdkil
J>jóð,
þar sem rann áður vort forn-
manna blóð.
Ó, krýni þdg frelsdð, vor fóstur-
jörð kær,
og framför; svo tengi sem ólg-
andi sær
sér brvLtir móit hömrum með há-
flóðaslög,
sín hreimsterku, þrumandi fram-
sókmarlög.
Vér komum um síðir, — þó um-
liöin ár,
vor algtei'mdngs harmvoöa blóð-
drifin tár,
oss hafi tafið og torfærur sýnt,
án traga nú segjum, eí lifið er
týnt.
Gullölddn rís svo lað örlaga áll
mun éi lengur myrkur.
Svo kveðum vér Höskuldur,
Hallur og Njáll,
oss hjálpar vor alföðurs styrkur.
1 ERINDI
undirritaö Greittir Ásmundsson.
Við erum sáttir,
sem áður háðum stríð,
þvi — niú er ölhin önnur
og orðin betri tíö, —
þá 'þóttd hver sá mestur,
sem mieiniti ftestum vann ;
nú þykir hver sá beztur
flest mieinin bæta kann.
1) Maður Jjiessi, sem ekkd vdll
láta sín getdð, er samvizkusamur
maður og sdðferðisbeztd maöur,
stdltur -og gætdnn, hraustmennii að
buröum, frjá’islyndur 'og laus viö
hdndatrvitni.
STÖKUR
undiirritaðar Sigurður Bneiðfjörð
(3i..marz 1907).
Margan hríðar man ég byl
á mínu fóst’urlandd,
fylti hvamrna, gljúfur, gil,
geysaði óstöðvandii.
Vors er þetta valin tdð,
viel til gróðurs fallin ;
svona lí-til sáldurs hríð
síst mun hræða kallinn.
Svás í hedði sóldn skín, —
svdpfríð 'blóm á vorin
um fagran dal og háa blíð
hennar marka sporih.
Lífið alt aö háska hlær
beims um ból á vorin,
þiegar sunnu bldður blær
bræðir vetrar sporin.
Okkar líf er eilift vor
hjá alhedms dýrðar sjóla,
framþróunar finnum spor
fögur kerfi sóla.
þ'að er fögur framtíð lífs
frelsis yf’rá landi,
þar sem aldrei áhrif kífs
afla friðar grandi.
Eftir jarðar ævd kíf, —
öld sú vissa kætrir,
að við tekur annað iíi,
öll sem mieinin baetir.
BJÖRN BJÖRNSSON,
frá Helgafelli, snemma á 16. öld,
ritar :
Nú glansa fier á gullni slóÖ
hjá gömlum Islending 1;
það víst til lífs mun vekja blóð
í vorum ættarhring.
þá Noröurlanda flatt á fold
aö fellur kongavald,
vor geimist eiskuð ættarmold
undir verndar fald.
1 frið og eining fer vor þjóö
þá fyrst að rísa á legg ;
og fnelsis öitul fram á slóð
hún flyitur vdllu gegti.
því eftir langa dauðadvöl,
hún djörf aö nýju rí
og fram af aldna fornu kvöl
hún fæöi'st sterk og vís.
því noröurstranda stuðlaberg
það standra lettigi mun 1;
og meö fornum dtilardverg
þaö drottna lítur hrun.
KVIDA HÉÐINS.
Sárt sviðu undir sverðalaga,
þá undraöifir æðar iblóði sfeptu, —
sárara hienjar sannteiks slaga
svdðu önd nær ljósiö hreptu.
þreyititdr blynir blóðgra bandia,
böils frá tíðum viltra þjóða,
er öldiin hvarf meö æði fjandia
í óláns hríðum frá því góða,
sem er uppbaf alls sem lifir
og á framtíö betri í geimi,
})iar sem búa sálir sælar,
ósýmitegar — þessum heimi.
Hieyr, vér fögnum frelsun andans
friðar náöin dvínar eigi,
þó aö höf'Um þrautir borið,
þungar oft, írá banadegi.
Sögur fornar svæsnum lýsa
sverðafundum vorra tíða,
meður hrós um hölda frækna ;
ed heimur vieit, hvaö mátfiim 'áða.
Ó, gfeym, vor þjóÖ, þeim sáru
sögum,
sem aö lýsa vígaförum,
svo minning grimm frá dauöa-
dögum,
þá drótt var fcúin hild'arspjöruni,
glatist öll og hverfi af Fróiti,
fyr em valdið fær sá voði
fó'lki voru meira tjóni.
Látið skína ljósið sanna
lífs á yðar skdlnd'ngs spjöld ;
fimndð vegdrnn frjálsra mamma,
in fornu ríiið myrkra tjöld.
Horfið fram en ekki aftur,
áfriam halddð memtabraut ;
þar er lífsins Ijós og kraftur, —
lyklar ráðs að hverri þraut.
þú verður að hætta að horfa
4 horfimmar tíðar slóð ;
þú vierður aö vera’ á lífi,
ef vd'ltu beiita þjóö. \
þú hlýtur að hætta aö sofa,
sem hieiguli i blindri trú ;
þú áttir — 'þú verður að vdta —
aö veraldarlííiö — og þú
er alt í edmingu guödóms,
en alls ekki guðinn sem nú
ert 'treiystandi hefji þig hærra
í himirnt, — því sjálffær ert þú.
þaö aflið eilífa, frjálsa,
í edning sem staríar i geim
og græðandd, gef'andi lífið,
gengur um Jjemruan beim.
Sá guð — hanu er efniö í öllu,
og anddmn í lifsins geim ;
friöarins faöir og móðir,
sem framþróun gefUr í heim.
Mundu, þú verður aö vdnna,
svo vizku þú safnir og þrótt.
Hertu þig lífsfræði að læra,
svo lýst fádr örlaga nótt.
Skarphéðinn Njálsson,
Kári Sö'lmundarson,
Gunnar Hámundarson.
Jj'essd fáu stef vierða að dugia í
bráðina, sem sýndshorn af' mör-gu
fleiru, sem ritað hefir verið.
Spurt mun verða : “Hvernig
vedstu, að þet'ta sé erindd frá Jjiess-
um mönmim?" Og verður því
ekki svaraö með öðru greimileigræ
eti því, að spyrja aftur : Hvernig
veistu, hver það er, sem talax viö
þig 'með talsímanum ? þú vama-
lega lætur þér nægja svarið, sem
kemur til þin meö hljóöberanum,
hver sá er, sem til þín italar, þó
hvorkd þú sjáir hann, eöa getir
þreifaö á honum. 1 flestum itilfall-
um munt’u fá rétta nonfniö, en út
af J>ví getur borið, — og sama er
um þetta. En æfing bætir mikið úr
því aö þekkja það rétta frá þvi
ranga, sem í öllu öðru.
Um dáleiðslu.
Ég verð að minnast lítið eitt á
dáiei'ðslu, sem nú er orðln svo al-
þekt á íáum árum, að fáum mun.
nú koma til hugar, að meita því
amdilega afli, þó enginn vdrðist vel
skiilja, hvermig því er varið. Enda
mun þaö sú gáta, sem seint verð-
ur ráðin að fullu. En hitt er
skymsömum mönnuum gefið aö
skilja motkatn Jjess sálarlífs, og
með því aö brúka það sér og öðr-
utn til bless'unar. Menm hafa nú.
lært af reynslunni, að afl manns-
andans er það sterkasta afi, og
um ledð Jjiað voðalegasta, þegar
því ier bei'tt rangfega. þekking
þessi er undirstaöan fyrir kraíta-
verka keiiningunni ; em kra’ítaverk
hafa aldr.ei verið til í þeirri merk-
inigu aö vera yfirháttúrlag. Allir
fiyrkiburðir eru eðldfegir. þaö var
þekkingarskorturinn, sem kom
mönnum til að trúa því, «ð hin
svo mefmdu kraftaverk væru yfir-
nát'túrfeg, auglýst mönnum fyrir
sérstaka máöartdlhlutun Jehóva,,
(Vyðinga guðs, sem þar af leiðandi
varð síðar guð annara þjóðc,. Að
lækna hailta og vamaöa og biinda,
og yfir höfuð alla sjúkdóma meö'
handa áfeggingu og andakrafti, er
orðið svo kunnugt í Ameríku og
Norðurálfu, að andmæli duga ekki
fengur, nema á milli ófróðra
manna. Að snúa vatni í vín, vdrö-
ist vera hægðarleikur fyrir þá sem
Jjekkja, auðvitað sem sjónhverfing
vamalega. FULLKOMIN BREYT-
ING VATNS I VÍN ER MÖGU-
LEG, — EN FÁUM KUNN.
Emgum skyldi líðast aÖ dáleiða
undir öðrum kringumstæðum, en
til lækninga. Að hafa dáLedðslu
fyrir leakspil og gróöaveg, er a&
mínu álitd versta tegund gdæpa.
Um hugboða [telapathy]
Fyrir fáum árum síöan rdtaðd ég
fáein orð í ‘'Da'gkrá’’ um l.ugboða.
semddmgar. Ég fékk reynslu fyrir
því frá hinum andfeg^ bedmi, eftdr
að ég lærðd að skilja véritun ; ég
fékk stundum hugsamir ýmsra vdna
mdnmia rita'ðar meö rtiinmd hemidi, —
og hiélt fyxst það væri frá Jjeim
fra'mldðmu, þar til þe>r skýrðu mér
fxá því, aö ég beföi þá vd'ðkvæmmi,,
að 'taka á mótd þeirra hugboða
ledddi af sjálfu sér, , og tengi hin'
Iíka frá þeim holdlegia klæddu,,
vdnutn mímum, án þess ijxedr beíðu
nokkra hugmynd um slíkt. þar af
feiiðamdd gtxði ég frekari rannsókn-
ir — og sanmfcerðíst. Inmian skarns
tíma fékk ég iþekkingu á því, að:
nokkrir sálarfræðdngar hefðu þekt
þetta íyrir lóngu síðan, og vil ég
minnast á það á öðrum Vtiað.
Ég vil benda mönnum á, hvaÖ
W. T. Stead, ritstj. ‘‘Reviiiew of
Reviews” segir. (Sagt íxá í “Ev-
eming TeJegram”, N. Y., og ednmdg
tekið upp í “Progressive Thinker",
sem g.efinn er dit í Chicago, IU., að
40 Loom.is street). þar segir, aö
W. T. Stead álíti þaö gefua vd'ssu,
að “hugskeytd” (Tefepathy) vieröi
innan skcms notuð edns og Mar-
cony aðferödn. Ef’tdr margra ára
reyn'slu hefir hann fengdö maegar
sannandr fyrir því, og fjarlægð sýn-
ist ekki hafa neina hiindrun ; hefir
fiettigið sönnum fyrir, a'ð menn getu
talað samam á Jjemma bát't, edms og
Jjedr væru í sama herhergi. Haflim
tdlniefndr einn mann sérstakfega,,
Andrew McConmell, Atlamita, G-a.,
sem segdr bann hafi tafað við
aðra persónu í 1200 milma fjarlægð
Méx hafa lukkast samskomax til-
raundr, og er ég sannfærður utn,.
aö þetta sé nétt fxá sagt.
Ég sé ekki til meins aö ijölyrða
um þetta atriði meiira að sinmi ;
hefi £jð eins miinst á það til þess
að vekja athygli hugsandi manna
á málefninu.