Heimskringla - 05.12.1907, Síða 2

Winnipcg, 5. des. 1907.
BEIHSKÍINGLA
HEIMSKRINGLA
Published every Thursday by
Thf Heimskrinels Sewsí Fflhlishine Co.
VerO blahflins I C«oida og Handar
$2.00 um áriö (fyrir fram borgað).
Sent tii Jslands $2.(0 (fyrir fran
borgaðaf kaupendum blaðsins hér)$1.50
B. L. BALDWINSON,
Editor A Manager
Office:
729 Sherbrooke Street, Wionipeg
P.O BOX 110. *PhoneS512,
Flóttinn frá Síberíu.
"Fregtiriti blaðsins "London Kve-
nitijr Standard” ritar blaöinu íyr-
jír nokkrum dögum frá Moscöw á
Rússlandi á þessa loiö :
þekti hann ckki, og það væri
/rkki v|arlegt af mér að segja, hvar
*ig mætti honum, en það var fyrir
rúmri viku, og af því svo huigt er
ttðið síðan, og hann er áreiðanLega
komin út íyrir landamærin fyrir
Jxanan tíma, þá cr óhætt að segja
þessa litlu sögu.
Hann var einn aí þeim mörgu
pólifcisku glæpamönnum, sem stj.
Rússa lætur sér ant um að liafa
svo strangar gætur á. Hann var
rétt nýkominn frá útjaðri í Síberíu
— þangað hafði stjórmn sent hann
-til langrar og strangrar þrælkun-
ar. lín hann hiafði smeygt sér úr
vistinni, drengurinn, án þess að
biðja um fararleyfi og var nú dul-
klæ-ddur og Leyndist sem bez.t hfann
'mitti. Öll framkoniii hans var göf
'tegmamvleg og lýsti því, að hann
•var bæ-ði gáfaöur maður og ment-
aður. Máske hefir liann verið land-
sugn.Tmaftur, því haiin bar góð
kensl á alt sveitalif og búuaðar-
■visiiwii. Svo þek'ti hami þefcta ná-
kvæmlega, að hann heíði getað
veríð háskólakennari í þvi fagi.
Má'Iskrúð l.ans var í samræmá við
það, saro bezt er meðal hámeut-
aðra Rússa. Mér var sagt nafn
haiis að vísu, en það nafn mun
haifa verið tiiLbúið rétt til að gagn-
ast víð það sérstaka ta:kifærj.
1/íklega hefir einhver valinkunnur
Jiorgari í Tomsk eða Irkutsk lán-
að honum nafnið sitt og passann,
svo hann gæt'i koanist til baka aft-
ur. Knda lé.t þessi berra það ckkí
dyljast, að liann vceri á ferðalagi
frá Siberiu, og ætlaði séraðhverfa
fb.áin aftur eftir ákveðinn tima.
^TIjjjfsaulegt er, að eitthvað a fþeim
tnönnum, sem skoðnðu passann
fcans, þar sem l.anti varö að fram-
vísa honuni á leið sinni, hafi grun-
að, fcV'ð thki væri alt mcð fcldu.
Kn hafi svo verið, þá hafa þeir
dulið það dyggíilega.
það af því, sem hann sagði mér,
og ég álít, l.eppilegt að op'inbera,
er i stuttll niíáli þetta :
‘‘Kg var tekinn fastur i jamiar
1906, kærður um, að haba sto iiað
<il uppreistarinnar, sem gerð var i
JRoscow í þá næstliðnum des. Kn
sanmangögn gegn mér voru alls
ettgin til, svo að yfirviildin létu
málið aldrei koma fyrir réfct. þú
ntanst eftir réttarhaldimi ylir ii u-
um svonofndu uppreistarmönnum,
rnn hundrað talsins, mestmegris
drcngir og gamalmenni nokkur, er
langllestir voru sýknaðir, engir
Aetndir t’i.l dauða og mjög fáir
sund'tr í útleað. Og þú inanst .cftir
•vitnialeiiðslunni : alt fra'mtourður
um hvað frézt-hefði og samtjaka-
sögur embættismanna- Kn engimi
kom frain, sem ncitx hafði séð
eða vissi af eigin þekkingu. Kn
þair höfðu ekki svo mikið við mig
<g nær þúsund aðra, scni þeir
tóku iasta eftir að laðaluppþotið
var um garft gengið, 0(g þeir eigin-
Legu upprcistarnienn voru tvístr-
aSir i allar áttir hér og hvar utn
Rússland. Lögreglan vildi sýna
nyitsemi sína mtð þvi, að hand-
taka alla, ’ sem þeir höfðu á lista
síttum, og ég var einn af.þeim. Við
vorum 6 mánuði í Butirki fangels-
«tti, og ég var kjörinn fyrirliði
þcss flokks, sein tneð mér var.
Kangel.sislíf á Rússlandi, innanum
•morðvarga, brennivarga, inn-
brotsþjófa og allskyns annan ó-
þjóðalýð, er blöndun m'illi frelsis
og fangelsis. Og var c<g kjörinn til
•þess að vera málsvari þessá hóps
í viðskiftum hans við yfirvöldin.
Yfirmaður fangelsisins fékk skjótt
hatur á mér. Ég þjáðist af sjúk-
dó-mi. Kn fæðiö og fangelsisvistin,
sjúkdómurinn og alt anniað, sem
ég hafði við að stríða, gierði mig
»em næst vitstola. Ég hafði á
forinlagan hátt lagt in.n kröfu til
■þess, að vera sefctur á einhvern
þanu stað, þar sem hjálp væri fá-
anleg í sjúkdómstilfellum. Kn
stjórnin hefir þann sið, að senda
fanga sína hclzt þangað, sem enga
læknis eða meðalahjálp er að fá.
Fiangavörðurinn vLssi iaf þessu og
sat iHH' að hefna sín á mér. Hann
gerði það líka með því, að senda
aaig til Síberíu áður en bæna-
skrá mín kæmist til rétursbor.gar.
Ég var vakitin npp um miðnætti
og dreg'mn fram úr rúminu nakinn
og rekinn fram á gang fatalaus.
Aðrir fangar ás^unt mér, kvört-
uðu um þessa meðferð. Kn allir
héldu þeir jafnvæginu, ncma é>g, —
tVg varð sem vitstola yifir þessu ó-
réfctlæti. Kg var líka vedkur og
þess vegna taugaveiklaður. Fyrir
utlan klefadyrnar voru 6 hcrmenn
vo.pnaðir undir lciðsögu yfir-
manns. þessi yfirmaður var til
allrar lukku kunningi tninn og
varð mér til lífsbjargar í það skift
ið. Hcriruenniriúr byrjuöu strax
að f.ira Ula meö mig, en hann
bannaði þaö. Ég krafðist þess, aö
íá að sjá læknir, en það var 'þýð-
ingarlaust. Og svo var éig þá nó.fct
seifctur í v,i|-nlcst og sondur áLeið-
is til Síberíu.
)
Hafið þrér nokkurntima seð ínn 1
rússmeskt fangelsi ? Kkki þeg.ar
/ 'menn voru í þeiin að minsta kosti
það var steikjandi liiti í júlimán-
uði og hvorki dyr né gluggar voru
nokkurntíma opnaðir á allri leið-
inni. Vagninn, sem ég var t, var
þittskipaður farþegjum. og við
vitum, að yfirvöfdin hafa það fyr-
ir reiglu, að sotja fanga sína í þá
vagna, sem skipaðir eru argasta
skríl, sem ferðast með Lestum
landsins. ölyktin, óloftið, pöddurn
ar — alt það er svo, að því verð-
ur ekki lýst. þér verðið að sjá ált
þefcta sjálfnr áður en þér getiö
fengið nokkra hugmynd um það.
Aldrei fer svo vagnLest frá Mos-
cow, að ekki séu í henni nokkrir.
pólitiskir sakamenn, meðíd ann-
ara glæpainantw, sem ve.lla í sjúk-
ilómum og óhreinlæti. Með þessu
fólki cr maður settur og verður
að búa sainaii við þaft svo vikuni
og ínánuðum skiftir.
Hvernig komst ég undan ? það
er bara peninga spursmál, spurs-
mál um, að hafa dáKtið af I.and-
hæ.gum skildingutn. Allst.ift.ir eru
vinir nú á dögum. Ailsiaðar 1 Sí-
beríu gerir bændalýðurinn alt sern
í hans valdi stendtir »il þcss að
hlynna að í|' lvjálpa i hvívatna
pólitiskum útlögutn. þeir íhnar
cru löngu liðnir, að bægt sé með
f'öLsuðum ákærum á iiendnr sak-
tausu fólki, að srnia huguin fólks
frá þoim, sem sakaftir eru og gera
þá öllum óalandi tig óferjandi.
Mannú'ðar tilfinning og vaixandi
|x:k k i ug alþýðunnar batrnar alt
slíkt nú á dögum, og s'tjórnarfars-
LegirTÓgiberar tá ekki unnið á fá-
fræði og hleypidónnim almennings
eiins ojg þeiir gierðu fyr á 'tímaim.
Aðferðin við, að skppa úr út-
legðarfangelsunum í Siberíti er of-
ur emföld. Til jvess þarf eingöngu
dfálitið ára‘ðá og tnáske hagfclt at-
vik. Allir pólitiskir sakamenn eru
sendir f smáþorp fátækasta og ó-
upplýstasta fólksins, sem til ©r á
jarðríki. þeir eru sendir þaii(gað í
smáhópum, t—4 í hverjum hóp.
Kkkert getur haldið þeim þar anh
að en fjarlæðgin frá beimkynnutn
jneiirra og fátæktin, af j>ví að heim-
ferð er ómöguhig, án jniss að
leggja talsvert fé í kíistnaftuin.
þegar maður er á vagn'Lastnnuni
eöa á ferð um bæi og borgir, þá
er maður vel aðga-t'tur. Hermenn
eru settir til þess staría. þoim eru
aíhentir fangarnir eins og hver
annar varningnr, ineð formlegri
vöruskrá. þda- taka við jxim á á-
kveðnum stöötim og eiga að skila
jveiin í hendur yfirvaladanna á örð
tirh tilteknum stöftiun, á svipaðan
h'á'tt eins og eiitt járnibrautarfélag
tekur vörur á einum stað og á að
skila þeirn á öðrum staö, máske í
mörg hundruð milna íjarlægð,
samkvæmt skildaga jxiim, seni sett
ur er á vöruskránni. Kn svo kem-
ur að því uni .síðár, að jxssir ves-
alingar eru fluttir út á endimörk
ve.raldar, þar sem vaJdstjórn og
li'.iinsinenn'in'g er ekki lengur til.
Hinn síðasti valdsmaður, er vart
verftur við, er sveitrapólití í eim-
hverjum smá'bæ eða þorpi á inn-
jöðrum óbygðanna. Hvað mig
snerti, þá gerði ég samninga við
einn jx-ssara tiáunga, eftir að
hann hafði sagt okkur afdráttar-
jaust, hvað hann vildi vera láta,
og é|g hélt þann samniing rækilega.
“Hlustið þið á mig, vinir iníivir”,
mælti I.ann, “það ern hér um bil
200 ykkar, sem ei.gið að setjast
ni'ður hér og hvar í sináþorpunum
meðfram jxssar'i braut. Iléðan far-
ið júft með lögregluþjómun mínum
Kn milli hér og X., scm er á út-
jaðri umidæmis míns, hcfi ég að
eins 5 eða 6 pófití. Kftir það
verfta engir lögjreglumenn tneð ykk
ur, og j>ið fáið ekki aðra fylgd en
þá, sem menn í hinum ýtnsu þorp-
um ljá ykkur. Ég hefi farið vel
með ykkur, og ég er viss um, að
enginn ykkar vildi koina inér í ó-
lukkii. Kf þið skvlduð strjúka aí
lestirw'i milli þessa staðar og X.,
þá verð ég sviftur embeetti. Ég er
gáftiir fjölskyldumaöur, og þið vit-
ift allir, hvaft það þvðir fyrir oss
emiboettismennina. Ég segi j>ess
viegna, að ef einhver ykkar hugsar
til heimferðar til Rússlands, þá
vona ég, að jxr geymið það þang-
Margrét Skaptason dáin.
Kins og getið var um í
Keámskringlu fyrir nokkru
síðan, andaðist að heimili
sínu, 744 Beverly St., Winni-
peg, þann 22. októter sl., hús
frú MARGRÉT SKAPTA-
SON. Hún varð rúmlega 60
ára gömul.
Margrét *sál. var fædd að
Kambi í' Barftastrandarsýslu
22. júlí 1847. Hún gif’tist árið
1870 Birni Stefáni synd Jó-
sephs Skapfcasonar héraðs-
læknis að Hnausum í Hima-
vatnssýslu. þar bjugigu jiau
hjón í 2 ár, en fluttu,st síðan
að Bjarnarstöðum og bjuggu
þar eitt ár, fluttust svo aft-
ur aft Hniausum, hvar þau
þjufígu * tíu ár, þar til
]>au flutui Viestur um haf ar-
ið 1883.
Börn þeirra hjóna á lífi eru:
Guðrún, Anna (Reykdal),
Jóseph, Anna Margrét (Nor-
dal), Hallsteinn og Ása Sig-
urlauig, fósturdóttír. Tvö
börn mistu þa-u nýfædd og
eina dóttir, Jóhönnu Guð-
rúnu, unga.
Margrét Skaptason var
Stefánsdóttir Björnssonar,
Allir hljótum eitt sinn deyja,
allir jafnt sig verða beygja.
örlaganna undir hönd.
Sá, er stýrir heimsins högum,
helgum eftir vísdóms lögum,
lífs og daufta leysir bönd.
Völt og sköm er okkar :yfi,
eins og hrakið fley á sævi
fljótt oss her aö feigöarströnd
þótt hér alt í jiokti sjáum,
þar í anda mimið fáum
bjartari og betri lönd.
Mikils, vintir, inist j>ú hefur,
inunann ratinaský u«t.vefur,
saknaðs blamlið sárri þrá,
þvt hin góða, bjarta, blíða
brúður sem viaun með j>ér
stríða,
þinni hlið var hrifin frá.
frá Dagverðarniesi á Skarðs-
strönd, Emarssoniar, Jónsson-
ar, af Busfcarfellsætt. En móð
ix hennar var Kristjana Sig-
mundsdóttir Magnússonar
Ketilssonar sýslumanns.
Margrét sál. var trúrækin
kona mjöjg og ásamt manni
sinum meðlitntir hins Fyrsta
lúfcerska safnaðar í Wintiiipeg.
Hún var staðföst í lund, vin-
föst og gestr'isin, sgrsfcaklega
vdð fátæka.
Sjúkdómur sá, er leiddi
hana til bana, var innvortis
ineiiif>emd, og hafði hún
þjáðst af því í nærfelt hálft
annað ár. t allri sinni lang-
vinmi veikinda baráttu sýndi
hún þá sömu frábæru þolin-
mæði og staðfcsfcu, sem. hafði
einkent haiva gegn um alla
lífsbará'ttuna, — aldrei heyrft-
'ist mö.glunaroi'ð, og jjegar
dauSastundin færðist nœr,
fagnafti hún henni í sama
hetjuanda.
Maður hinnar látnu, sem
enn lilir hana, börnin bennar,
vinir og vandamenn syijgja
liana, — því þeir viita hvað
þeir mistn. •
Hún var sönn og hugþekk
lýöi,
luin var sinnar sfcéttar piýði,
laus við heitnsins lteiinsku-
prjál.
Nytsöm hiennar öll var iðja,
alt hið góða vildi styftja
guöelskandi göfug sál.
þolinmóð í þrautum var hún,
þjáningar setn he.fcja bar hún
sínum bana-beði á.
Alfööursins aðstoð treysti,
andans búin dáð og iir'eysti,
vegum l.atis því vék ei frá.
Vinir sakna lmípnár, hljóftir,
harma börnin dýra móftir,
setn j>au fyrir brjósfci bar.
Hennar mætn minning gevma
mumi )>au og aldrei gleyma
hve luin æ jxrim ástrík var.
I.áttii vonnr Ijósiö bjarta
Ivsa. vimir, þé/- í hjarta,
að þér hana auðmst sjá,
iiH þars gróa sorgarsárin,
saknaös höfgti þorna tárin,
lífsins æðra landi á.
SkrifaS til ekkilsins af
S. J. Jóhannesson.
að fcil þér eruö komnir út úr mínu
umidæmi”. —• það virðist vera
jxigjandi samtök meðal etnbælós-
manna á j>esstim slóftum, að svo
lenigi, aem fanginn ekk'i ger:r i.titt
til að móftga j>á, þá eru {><_■ r fusir
tiil að lita nndan tneðan hann ci
að hverfa úr sýn þeirra. Og sa’.n.i
er að segja -im alla j>á, s-.m fcú
ferð framhjá í bakalciö jváiiii, að
þó þeir ]>ekkjii jji-g, þá láca jxir
það ekki merkjast á neiinti. þar
er vífta að eins ein braut til jið
fara eítir, og það er óhtvgsandi, að
maftur kæmist alla leið Leið til
baka, á.n Jx-ss að jxkkjast, ef ekki
væru slik satntök meðal embættis-
ínanna. Og ástæðan f*rir þessu er
sú, að lögregluþjómim er svo illa
borgiað, og allur viðurgiern'ingur
við þá er svo illur, að jxir haía
enga hvöt til að gcra meira en
það allra tmnsta, setn skyldan
býður.
Svo sfcendur á, aö jxgar maður
strýkiir úr Síberíu, þá ber maftur
sjálfur fregnitia um hvarf sitt, og
það er ekki fvr en hann er koniinn
vel lindan klóm yfirvaldanna, að
lögneglan fser skeyti nm það fra
Pétmrsborg, að leita manninn uppi
og þá gegua j>eir þairri embættis-
skyldu, — anti'ars virðist J>eitn á-
sfcæðuJailst, að lita eftir jxssleáðis
sinámuniim fyr en j>eim er skipað
jxið af heitnastjórniniii. Kf jx'tr
tækju þá stefnu, aft Lreyta harð-
lega við pólitiska flóttamenn, þá
mundu komamfi fangiafiokkar jafna
þá reikmnga við þá. Flótitinn er
oss Kfs og dauða spurstn.ál, en eyk
ur lögreglnnni engin <Mimir <>þæg-
indi, en dálitlar aiikaskrií'tár til
Pétursborgar.
Vér héldtrm allir sanmittginn þar
tál vér komum til X. þaftan héfd-
tim v.ið -áfram, en týmlum smám-
sammn nokkrum mönnum, er fóru
í smáhópum til hinna ýmsu þorpa
Við héldnm uppi stöðtiginn vift-
ræðum' viö fylijdarinicnn okkar og
fréfctum frá jx-im um alla fcilhögtin
þar í landi. þannig gekk ferðin
Jyar til við vorum komtiir um too
mílur fram fyrir X., þá fór að
bera á stroki i piltumim, og við
fórum tnjög að týna tölunTiá. ILnn-
þá vorti aft eins 30—40 menn eftir
af þeiin upprunalegu 200, sem
I næstu viku vona ég að verða
kominn út fyrir landamærin, en
enga liugmyiwl hefi ég um, hvernig
mér tekst að hafa ofan af fyrir
mér í útlöndum. En líf og frelsi er
inanni dýrmaetara en alt annaö í
heimi jxssum.
Neá, ég er í engum flýti að kom-
ast héftan, þvi ég er óhultur í
Warshaw. Lögreglan hiér hcfir
skoðað og ári'tað vegse&il minn.
Ég held Lér til á opinberutn gisti-
húsum, en besrt ekki á. — Nei,
jxiiii koma svo margir til baka frá
Síberíu, að enig'inn ge.tur fest nöfn
þeirra aJlra á minnið. Lögreglan
Jxfir enga skrá yfir þá. Og svo
Jxr jx'ss að ga?ta, að stjórnarvöld-
in eru sífelt að reka m;nn úr em-
bæfctum, og setja aðra í staðinn,
og sumir jxirra eru vinir vorir, þó
litiið beri á því opinJxrfcga. Yfir
þúsund menn eru nú í Moscow,
sem strokið hafa frá Síberíu, en
stjórnin jjekkir þá ekki. En samt
er borgin ekki setn trygigastur
verusifcaðtir, og jxim væri mörgum
betra, að flytja sig eiitthvað ann-
að. þeiim er hreyfing'in holl, og
sama má segja utn oss alla. Sjálf-
ur fer ég Iiéðan í næstu viku, ei'fct-
hvað út í h'eiminti, lifið og ljósið”.
H
EÍMSKRINGLA er VINSCELASTA ÍSL
FRÉTTABLAttl AMERÍKU. Kaupiö Hkr,
sondiir voru á lestinni nieð mér.
| Að því er mig snerti, j>á fór ég á
nætnr]>eli með einutn fclaga mín-
um til næsta bæjar. Vift sváfutn
æfinlega í bæjum að næturlagi.
Okkur var jafnað miftur á íbúana,
3—4 í hvert hús, og famgavörð<ir-
inn gat ekki verið á tveimur stöft-
mn í eimi. Og ef jxir sýna sig lík-
lega til að hafa alt of nánar g.xt-
ur á fömgiinum, þá má alt af hafa
]>á góöa með því að kaupa þeim í
staiipiini, jx-ss meira þess betra,
j>ví emginn neitar J>ar glasi ;• t
, ‘‘ Votka” und'ir neinum kritigtim-
sifcæðum. þaðan keyrðutn við á
liesttnn, sem við leigftum* af einnin
bæjarbúa. Ég lézt vera titnbur-
kaupmaður, og félagi mdnn var
ráösmaður minn. Ég lézt naia
auþastað á stórri landspildu, sem
við vildmm skoða, og sem tig
kvaðst mundi hiiggva miður, ef af
kaupum yrði. jx-tta gekk alt v< 1,
og neymdist mér á ýiwsan háfct
hagkvæin staða, því þorpsLúar
bjuggust j>a við, að fá velborgaða
atviiunu við skógarhögg. Ég borg-
aði vel fyrir okkur þar sem við
fórum. j>efcta var á réfctum árs-
tíma til fcimburskoðnnar og inönn-
um var því arnt um, að gre'iða
götu okkar, hvar sem vift fórum.
Við mæt'tum :að eins ei.num lög-
regluþjóni, j>ar til við koinum að
jáarnítranfciuni, og þá sfcóð svo vel
á, að ég var að ráða menn í skóg-
arhögg, sem áfcti að byrja í næsta
mánuði. Hann skifti sér ekkert af
fcrftum okkar. Ég borgaði hverj-
um manni, sc-in ég réð, nokkra
f'járupphBeð til Lryggingar því, að
samningur yrðii lialdinn við hann,
og lofaði að semda skrifara miinn
fiáum dögum síðar til þess að fr.il-
gera sammingana Qg flyt ja menn-
ina til vinnunnar. Gæzlumenn þar
eystra eru jafmaftarlega anttað-
hvort of heimskir fcil j>ess að sjá,
hvað fram fcr í kring um það, eða
þeir áli'ta það borga sig bezt, aft
lárfcast ekkert vita, þar til alt er
um garð jgengið. Vi'ð komumst
klakklaust til Ormsk, efta var það
Irkutsk ? þegar j>ar kom, áittum
við fiélagá að, sem útvegiaði okkur
gnldan vegscftil, og þannig gat ég
ferðast, hvar sem ég vildi tim
lamdið. *
^Doniiiiioii lliink
NOTRE DAME Ave. RRANCH Cor. Nena St
Vér seljnrn peningaávísanir borc?-
anleear á íslandi ok öftrum lönd.
Allskonar bankastörf af hendi leyst
r.PARIHJÓDS-DEILDIN
tekur $1 00 innlafr og yfir og gefur hapztu
gildandi vexti. «em le<?Kjast viö mn-
stæöuféð 4 sinnurn é ári. 30.
júnl. :J0. sept. 31. d»»sembr
og 31. march.
Til kjósendanna.
Herrar! — Þegar ég sótti sfðast
um atkvæði yðar — fyrir ári sfðan
— þá lofaði ég að gæta einlæglega
hagsmuna yðar.
Ja f n v e 1 andstæðingar mfnir
munu játa, að ég hafi haldið hvert
loforð, sem ég þá gerði, og mér
hefir orðið meira ágengt, sérstak-
lega viðvíkjandi gangi stræta-
vagnanna, en ég hafði vogað að
vona.
Eg fylgi fastlega þeirri stefnu,
að útvegaborginni varaulegt vatns-
l>ól svo fljótt, sem auðið er. Það er
sannfæring mfn, að það sé verka-
lýðnum til meiri hagsmuua en
nokkuð annað, sem vér fáum
unnið.
í öllum iiðrum málum, svo sem
daglauna- og akkorðsvinnu, í um-
bótamálum borgarinnar og í öllu
þvf, er bæta megi hag verkamanna,
er stefna mfn öllum yður kunn,
svo ég þarf ekki að orðlengja um
það.
Vonandi stuðnings yðar og at-
kvæða.
Yðar einlægur
J. W. BAKER.
Winnipeg Selkirk & Lake W‘peg Ry.
LESTAGANGHR:-
Fer frá r elkirk — kl. 7:45 og 11:45 f. h.,
og 4:15 e. h. Ketnur til W’peg — kl. 8:50
f. h. og 12:50 og 5:20 e. h. Fer frá W’potf
— kl. 9:15 f. h. o* 1-30 og 5- 45 e. h. Kum-
ur til Selkirk - kl. 10:20 f. h., 2:35 ob
6:50 eftir hádeffi.
VArur toknar meö vh«ntmum aðeins
á mánudögum og föstudögum.
Til kjósendanna í Winnipeg:
Atkvæða yðar og áhrifa
virðingarfylst óskast fyrir
fyrverandi bæjarfulltrúa
Latimer
fyrir
ItOAIÍI) OF comoL
)»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»aj»»»»»»»»»»»»»»»Dec8»»»»»
Til Kjósenda
i Win nipeg
Samkvæmt óskum kjósendanna hefi ég ákveðið að
sækja nm endurkosningu í “ BOARD OF CONTROL ”
fyrir komandi ár.
Eg hefi á meðvitund minni ábyrgð þá, sem fylgir þvf
að ráða fram úr þeim vandamálum sem “ Board of
Control” verður að ráða til lykta & komandi &ri.
Ég finn mér skylt að þakka þeim kjósendum sem hafa
heiðrað mig með tiltrú sinni f þvf, að kjósa mig f bæjar-
stjórnina á hverju ári f s. 1. !• ár, og á þessu ári í “Oontrol”
nefndina.
Ef sú þekking á málum borgarinnar, þíirfum hennar
og fjárhags ástandi, sem ég heti náð f stöðu minni á liðn-
um árum, er að nokkru takandi til greina, þ& gefur það
mér djörfung til þess að biðja kjósendurnar, enn á ný, að
veita mér tiltrú sína með þvf uð kjósa mig í “Controller”
stöðuna fyrir komandi ár.
Ég er meðmæltur því ; að bærinn haldi áfram að
koma upp aflstöðinni eins fljótt og fjárhagur hans leytir
það, og réttlætir. Einnig ei ég því moðmæltur : að bær-
inn tryggi flér öruggt framtíðar vatnsból. En fyrsta skylda
“Cont.rol”-nefndarinnar verður að vera sú, að hafa útvegi
til að mæta borgunum áfallinna skulda, til þess að vernda
lánst.raust borgarinnar, og að sjá um fjárútvegi til þess að
halda áfram þeim umbótum, sem bráð framför borgarinnar
gerir óumflýjanlegar, og til þess að tryggja þeirn borgurum
atvinnu sem eiga llfs-uppelcAi sitt undir henni komið.
Verði ég kosin, þá mun ég framvegis — eins og að
undanförnu —sinna ðllum málurn sem snerta borg vora og
íbúa hennar, eftir því sem þekking mfn og hæfileikar frek-
ast leyfa.
Yðar með virðingu,
JAS. C. HARVEY
»»»»»»»sö)»»»»»»»me»»»»»»»»»a&