Heimskringla - 05.12.1907, Blaðsíða 3

HEIMSKRINGLA
Winuipeg, 5. des. 1907.
Saga borgarstjórans.
Eg sé, a5 Htíknskringla og I.ög-
btrg mæla fastlega fram me5 nú-
verandi borgiarstjóra, og fylgifisk-
iim hans. Mér sýni-st því nauösyn
bera til, að skýra frá aðal hefðar-
strykum þessa manns, sem hefir
stjórnað Winnipeg borg verr enn
nokkur annar bæjarstjóri, sem hcr
heíir verið.
1. Strax og hann kemst til
valda, auglýsir hann bæinn sama
seim gjaldþrota. ]>eigiir þessi tið-
indi berast út um heiminn, hættu
alLir auðmenn að verzla með pen-
iniga sína í Winniipeg og Vestur-
Canada. Að undanförnu höfðu
Austur-Canada menn, Bandaríkja-
menn, Englendingar, Belgiumenn,
Frakkar, þjóðverjar og fleiri
keypt lönd og ejgnir í stórum stil.
Kn> þiegar þeir fá þessar gjaldþrota
fréttir eftir sjálfum borgarstjóran-
um í Winnipag, sem talinn er st-ór-
auðugur sjálfur, þá steinl.ætta öll
viðskifti, sem eðlilegt er.
2. Borgarstjórinn arkar af stað
í sumar um Austur-Canada, og
suður um Banduríki, að tá pen-
ingplán handa borginni. Kn kom
með rófuna lafandi aftur. Knginn
viildi Lána borg, sem var á liausn-
nm í hvínandi skuidasúpu.
,t. þá skipar hann bæjarráðinu
að 'kosta sig til Engiands, að fá
þar peningalán, og haimtar S 1,000
fyrir frain í fierðakostnað. þegar
hann kemur þangað, vildi enginn
lána skilding þeirri borg, sem
hann sjálfur segði að væri gjald-
þrota. þá snýT hann 'við blaöinu
og segir borgarbúum þœr gleði-
fréttir, að þegar hann lvafi komið
til Knglands, hafi hann séð, að
Winnipeg þyrfti ekkert penittgaLán.
Auðviitað fiór hann þessa ferð t
verzlunar erindutn fyrir sjálfan sig
þetta eru frægðarvcrk hans tttan
bæjar. Innan fia'jar eru þessi :
1. Hækknð neyzluvatnsgjaJd bæj-
arbúa meira enn utn heLmiiing, og
þó ntest á fiátæklingum. þeir
höfðtt jafnrétti við rikismentt áðttr
en nú ekki.
2. Hækkaöi aitvinnuskatta tvm
helniing, og lét innkalla y mánuð-
um fiyrir gjalddagia. Svo nú er tvö
fiöld skattheimta í borgiinnd, og þar
iif leiðandi helmingi kostnaðarsant-
ari en áður. Slik skiatthevmta er
víst óvíðia til í hedminumi nema i
Wimnvpeg.
3. Stórminkaði bæjarverk, og
gerði fjölda verkamanna atvinnu-
Lausa, svo aldrei helir jafnmargl
fólk flivið úr Winniipeg, sem síð-
ustu 4 mánuðina, svo uú eru 4 tvl
6 hús auð til siimans.
Binn af merkari mötntutn, sem
skipa bæjarráðið, sa<gði nýlega, ;.ð
margt hefði verið að, jtegar b.viar-
stjórinn hefði náð völdtim, ett svo
hefiði hann skipað sætið, og nú
væri 'það svo óþverralegt, að hann
vdldi ekki óska óvini síntvm að
t-aka við því.
Hverjir vilja svo Italda þessitm
manni í sæti ? Auðtnemn, stór-
kauptnenn og blaSaimenn. Blöðin
jganga svo langt að segja, að það
megii eii kjósa aöra en Ashdown og
íylgiftska hans. líins lengi og hattn
sditur að völdum, eru engar fratn-
íarir itié> fyrirtæki til, cdntótnar á-
lögur afturför og burtHutniiignr.
Húseignir fiaila í verði, þá engir
íást til að vera í þeiiin, en attökýf-
ingar og lánsíélög svelgja cdgavix
fátækliniga í sig fyrir ekkert.
Kfibir fá ár á Ashdown, attðfólög
og ríkiismenn og okrarar allan bæ-
inn að kalla. það er saga tnargra
stórborga fyrr og síðar.
Um framkomu hans i afistöðvar
málinu ætla ég ekki að ræða, því
A. Eggertsson nvun skýra almienn-
ingi það mál.
Roosevelt, Bandaríkja forseti,
sem þykfr enginn afglapi, segir,
að Sátækur okrasi sé aldred eins
hættulegur mannféfiaginu og æuð-
ugur okrari, því sá riki geti ætíð
ábt hugsitn og tal auðmanna og
sumra blaðamanna. þettia sam-
sbammdr við Ashdown og fylgi-
ftska hans mæta vel.
Allir verkamenn, sem tinna sjálf-
stæði sinu og atvinnu, ’ættu að
greiða atkvæði sín á móbi Ash-
down og kórsvieimtm hans og
fvlgdarliði, en tneð Garson, Cock-
bttrn og Kvans og I/atimer. Sá
fyrsti er atkvæðamaöur og djarfur
ttl sóknar. Annar er verkfiræðing-
ttr og nauðsynlegur bætvum. þriðji
er ágætismaður í alla staði og sá
fjóröi er gagnkiitvnnr bæjarmálum.
Og homvm á 3. kjördeifd að þakka
að hún er að verða ein glæsdleg-
asta kjördeilddn í bænutn.
* K. Asg. Bevcdildsson.

Chr. Richter í vío-amóð.
Heimskringla Iveftr áður-. getið
um landa vorn Chrisbian Richter i
St. I’aul, Minn. Hann vár á unga
aldri ltér í Winndpeg, en hefir um
tnörg ár síðjastliðin dvalið þar
syðra, kvongast þar og sétt upp
ljósmyndastofn starf á eigin reikn-
ing, og haft sig upp í frentstu
mianna röð þar í borg.
Um ttokkur undaníarin ár hefir
liattn verið forseti hvnna samein-
uðtt ungra manna og kvenna Bap-
bista fiélaga þar i r’kinu, og þykir
standa svo vel í þedrri stöðu, að
hnnn fær ekki losað sig úr henni.
Um þessar mundjir er hann að
kiiöa fiélags herdetldir sínar móti
vínsöluvaldinu í St. Batvl borg, og
niiá sjá það á sunnniublöðivm, að
naifn ltans er þar á hvers manns
vörttm um þessar mundiir, og
flytja blöðin svo að segja daglega
úitdrábt úr ræöum hans og viðtöl-
11111 við blaðainenti.
Svo sbetvdur á, aö undir lögum
Minnesota ríkis, þá eiga öll vín-
söltthús, að ioka dyrum símtnv kl.
1 t á kveldin. Kn þedm lögutn er
ekki lilýtt og lögreglan læitur mál-
ið afskvftalaust. Andstæ-ðingar vin-
verzlunarinnar liafia hæstarébtar-
úrskurð við áð styðjast. Sá dóm-
ur hefir skýlaust ákveöið, að lögitt
i álimnesota ríki skyldi vínsóltilrá---
in til að loka dyrum sínum ki. t?
á kveldin. Kn “Police Cotnmtssion
ers” í St. Pattl virðast ckki skilja
þeibta, eða ertt vínsölunni svo vtn-
veibtir, að þeir vanrækja að fiáiba
Ivlýða lögttnttm. Nú hafa Baitti.sia
fiélögdn, ttndir forustu herra Richt-
ers skorist svo alvarlega í kúkinn,
að þau haía leitað lagavalds bil
Atkvæða yðar og ákriía
óskast fyrir
W. (!. KOllfiUS
Bæjarfulltiúaefni fyrir \Yard 4,
• Fylgjandi Ashdown og stefnu hans.
HEIÐRUÐU KJÖSENDUR!— Þér eruð
virðingarfylst beðnir að beita áhrifum yðar og
greiða a kvæði með
GARSON
— OG —
RAFAFLS-STÖÐINNI
Iiátið ekki þá menn blekkja yður, sem hafa
getað tafið fyrir þvi, að hinn ákveðni vilji bæj-
arbúa í þessu máli fengi framgang. — Nákvœm-
ar síðar um stefnu mína í bæjarmálum.
|íX8K8m0X8»K0m8æC05eC8C8»3»C0»»C8»æC8»ææK8»œC8C0æO|
REYNIÐ OKKAR ÁÖÆTU
r
fyrir olfustór og ljósmat. 5 gal-
lon fást á 2öc, Rallónið, og flutt
heim til yðar. Vér bjóðum nú
fyrirtabs hitunarofua með miktð
niðursettu verði.
Finnið oss að máli.
W. JOlmson,
Jarnvörusali
581 SARGENT AVENUE.
Takið ábyrgð
Th«
Brandon Fire Insnrance Co.
algerlega arbiðanleg og
ÞROSKAFULL HEIMASTOFNUN
K. S. Ifliller Kimited
Aðal umboðsmnnn
Phone 2083 ’ 217 McIntyre blk.
E. J OLIVER—SÉRSTAKUR UM-
'9 BOÐSMAÐUR, 609 AGNES STREET.
þess að knýja lögreglustjórn borg-
arinnar til þess að (gegna þeirri
skvldtt sinni, að látia vínsala borg-
ariitnar beygja sig ttndir gildandi
rikislög og hlýða þaim>. Svo cr að
sjá á blöðiimnmi ‘‘St. Pattl Tlaily
News” qg ‘>‘St. Pattl Pioneier Press
dags. 22. nóv., og ‘‘MinneapoHs
Triibune", dags. 25. nóv., að Richt-
er, mieð öll kirkju og bindindiisfié-
lög aö baki sér o>g alla presta
styðjandi málstað Lans, ætli sér
tkki að hæbta sókninni á handur
vínsöluniumi íyr en hann og fiélögin
setn hann starfiar fyrir, liaía unniö
algerðan sigur í þessu máli.
Hið svonefuda “Christian Ivn-
daavor” félag hefir skipað sér sæti
með fylkingnm Richters. Prestar
ltiinna ýmsu kirkna gtra mál þetta
að uiittalseifni sunnaidag efitiir sunnu
dag, og íiélögin hafa stööug funda-
höld qg g.era samþyktir ttm tnálið.
Útlitið er heízt það, að viður-
eign þessari tnuni lykta svo, að
Rivhter og lið han-s gangi sigri
hrósandi af ltólminum, og mun
þiað verða gleðiefni öllum gó>ðum
borgttrum bæði þar syðra og ann-
arstaðar.
Stft'kkuö mynd af vin yöar gerir nérlega hngöinema
?
Og ef hún er st.ækkuð hjá
Wimiipcs Picture Framc Fartorv
verftur hún vel srerð. Veröið, að meðt«ftl<ium ramwan-
um, er Með þvl að þér borgið oss $1.00 nú_ skulum
vér stjt'kka myudina og geyma hana til ýóla, eða l»á. að
l»ér getið borgaö $1.00 á hverri viku. Fiuuið oss sem fyrst,
svo vér getum uppfylt óskir yðar á tiltekmim tlma.
I’ltone *7N».
5»5 Kotre l>«iiie Ave
Tönnur dresirnar
sársaukalaust.
“ Plates ” falla vel og
fast að gómnum
Tannfillingar d e 11 a
e k k i úr
V e r ð sanngjarnt
New Method
Dental Parlors
Portage Ave. —móti Enton’s
Winnipeg
MARKET H0TEL
U<> PRINCESS ST.
P. O’CONNELIL, eigandi, WfNNlPEO
Beztu teRundir af vinföneum og vtndl
uoi. aðhlynninft KÓð húsið endurhætt
T.L.
Heifdr aA vindiil sem allir -oykje. “HvnrsvnKuaT'’.
af þvl hann er þaft besta sem menn gete reykt.
Islendingar! muniB eftir at bibja nm TP. J.,
(UNION MADE)
Western Cigar Factory
Thomas Lee, eigandi Winnnipeg
Department of Agriculture and Immigration.
MANIT0BA
Land möguleikanna fyrir bændur og handverkamenn, verka
menn. Auðnuból landleitenda, þar sem kornrækt, griparækfc,
ontjör og ostagerð gera menn tljótlega auðtma.
ARID 1006
]. 8,141,537 ekrur gáfu 61,‘250,413 bushels hveitis. A.ð- jafnaði
ytir 19 bushel af ekrunni.
2. Bændur lögðu yfir $1,515,085 f nýjar byggingar f Manitoba.
3. í Wiunipeg-borg var $13,000,000 varið til nýrra bygginga.
4. Búnaðarskóli var bygður í Manitoba.
5. Land hækkaði í verði alstaðar f fylkinu. Það er ttú> Erá $0 tili
$50 hver ekra.
6. í Manitoba eru 45.000 framfara bændur.
7. í Mamtoba eru enþá 20 tnillfón ekrnr af byggilegut
áböðarlandi. sem er f vali fyrir innflytjendnr.
TIL ATÆiISI TA.NL. IjINT13~,Nr E JSÆ Ak.
komandi til Vestur-landsins: — Þið ættuo að st nsa f WiintiLeg
og fá fnllar npplýsingar mn heiniilisiéttarlönd. og eiunig uut
önnur lönd sem til sölu eru hjáíylkisstjórninni, járnbrautafél”g
um og landfélögum.
ób'knu
Sfcjórnarformaður og Aknryrkjumála Ráðgjitif.,
Skrifið eftir upplý.singum til
,l»Ncph Bui-lic. •*>»•» Ilaiticj
«17 MAIN SC., WINNIPEG. 77 YOUK ST . ToRONTO.
ADALHKIDUR 6;
Næsta morgun var veður hið bezta, pjr T.ord
Cattn stakk upp á því við morgunverð, að gestirnir
skyldti gatiga út aö stórum skógi þar i grendinni.
“Caprífiólíurnar, uppáhialdsblóntin yðar, Díe, ertt nú
i fullum blóma", mælbi hann.
I’að nrðtt samt ekki margdr af gestuintin, 96,11
fiónt til skóguritts. K>ir Gtty varð að svara bnéfuin
sínum. I.ady Kan varð einnig að skrita, og Alisa
varð svo gróm yfir því hve litla eftirU-kt kafiteinn
Randolph veitti sér, og vildi því v<era heiana. “Eg
fiæ ltöfuövvrk af að ganga i sólarhítanum”, sagði
hún.
þaö vortt þ.itt kafheinn gandolph, Lady Diie, Lord
Careu og Aðalheiðttr, senn héldu af sta-ð. Lady Die
beið með mikiili óþolitnnæði efitir því, að Lord Allan
sýndi mi konu sinnni þá kttrbeisi, að ganga trtieð henni
og “Beanty’ beið efibir því sama, en þau þurltu ekki
leitgi að biða, 'því Lord Canen gekk strax til Lady
Die og rétti henni ltendina. ‘>‘Nú, Die”, sagði hantt,
“viö skuluin nú tína Caprífiólur”.
þaö var ómöguliefrt aö sjá, hvort Aðalheiði lík-
aði betur eöa ver. Hún sneri sér að kafteiin Ran-
dolph og sagði brosandi : “Nú, nú, kafteinn, hvað
ætlið þér að finna handa mér?”
Kn haii'ii svr,ra>ð*i að eins með alþektri hendingu :
“Ltí befi keypt nokkuð handa l.enni”, og þetta
marg-f ndurtók ltann hiægjatKÍi ttieðan þau hé>ldtt af
stað.
‘‘Kkkert þykir mér fallegra en þessi grasengi á
( Bnglandi”, sngðd hann. “þegar ég var á Indlandi,
dreymdt mig svo oft um þatt. Mér þykir að visstt
levti tneira varið í þau en skögiatn.i".
þiu beygðu (lálíbið íut aí \iegiinttitv og kotntt að
Htilli hæð, sem var alþakin aí viltum rósutn og Caip-
rrfólum. I.ady Die hljóðaði upp af gLeði og aðdáun.
“St'tjist hér niður, Lady Die”, sugði Lord Caren,
63 Sí'jCUSAFN HKIMSKRINGLU
L ‘ -
“ég ætbi að fara «pp á hæðdna og tína eins niikið og
l>úr getiið borift”.
I.ady Die og Lady Aðalhefiðttr settust nú niður
fyrir neðan hæðitta, en Lord Allan tór stnax að tina
hlómin.
“I.adv Caren”, sngði Randolph háLf LetiLega, “ef
þer viljfð fá nokkrar rósir, skal ég ná þedrn fvrir
yður”.
“Neí”. s;i44ði Að.'dheiöur brosan<li, “þér skuluð
talls ekki 11.11,i fyrir þvt”,
lvn alt i einti heyrðist köll og hávaði. Lord
Carcn, setn stóð hærra en hitt fólkið, leit fljótlega í
kring 111,1 R,‘rí) fLeygði stra'X frá sér blótnunum og
ílýtt; sér ti’ður til þedrra. þau beyrðu 'kallað :
“Oðttr hundttr! ”
Cvðnr hunúur! Lady Die æpti upp yfir síg af
hræðsltt. ‘ Hann kemur hingað. Hvað eígum vdð
að taka til bragðs ’ jen l<0rd Caren haíði strax
gripið hatta og bordð Ltana upp á hæftdna. '■‘Reyniö
nú að kotna yfir gdrðinguna, og þá er yðttr óhæbt”,
sagði i-attn. þetta bar alt svo fljótt að, að >ekkt
varð fleira sagt. Kn Aðalheiði fanst setn stungið
væri ltníf í hjarta sér, því angiiti til auglitis við
dauðanu haföi Allan gleymt hennd til þess að frelsa
Lady bie.
XIII. KAPÍTULI.
Alt í eirnt sást stór óöur hundttr koma hlaup-
atidi. Tveir menn komti hlaupandi á eftdr honum,
en þess tmdra, sem þedr æptll og kölluðu á hann,
þess meir t stökk hann áfram. Lady Aöaliieiður rak
upp hljóð af hræðs'Ut.
ADALIIIÍIDUR 69
“Yerið þér ekki hrædd-ar”, sagði kafbcin.it Ratt-
dolph. •“þetta er ekki í fyrsta sintti, setn ég mæti
vitlaiisu dýri, og svo gaeti ég gjarnatt látið Hfið fivrir
yöttt”. i
í snaitri tól; hann silkiklút tir vasa síniun tyg
fcætt uin hencfl sér. “Gttð veri með ínér”, mælti
h.Liitt svo.
Síðar tneir, þegiar Lædy Caren hngstiði um þebt-a
htæðik-ga í’tvik, fanst hemtt mikltt tmára til hinnar
ttngu hetju koma afi því hann á neyðarimtar tdma
fól sig gnði á vald.
A nœsta augnaibliki kont ltundttrinn á mófci þvini
með gtipandi gin. og hljóp þegar að kafbein Randolph
en ltantt val' ekki óviðbúinn og sló dýrið með hnefa
sínum tniili augnanna. Tvö högg, ja.fnvel úbilátin,
fylgdu á eft'ir því fyrsta, og dýrið dabt tiiðttr dautt
fytir fiætur hor.unt. Lady A'fýilheiður grót bæði af
þahklá'tsemi og líka afi hræðslu við hættuna, setn nú
var afstaðin.
“þarna liggur hann diauður”, mælbi kafteinn Ran-
dolph við >eJtii;g.a'mjcnndna, siem nú komtt nær.
"'Dauður ?” spurðu þedr með mestu ttndrun.
“Já”, mælt'i hantti rólegur, “ég braut hausinn í
sitmlur! ”
MetÉ'ifirnir horfðu alveg forviða á hintt unga
mitntt. “þér ertið hugrakkur tnaður, herra minn”,
mælti svo annar þciirra.
“Kæra Lady Canen”, mælti kafteinn Ratldolph.
‘■‘þaft er mgin ástæða fyrir yðttr, að vera lengur
hræddar. Dýrdft ligjgur þarna dautt”.
“ Aðalheiður! ” mæltd lág rödd við lilið hennar.
Ltg get. ekki fyrirgeíið sjálfum mér, að ég skyldi fyrst
hugsa urn Dic”. Maðttr heimíu- Laut yftr hatta og
itorfði sorghitinn í laaidlib henniar. Hann haföi aldrei
1 fyr talað jafn alúðlega við hana.
70 SUGUSAFN HKIMSKR INGIcU
“það gérir aJls ekkiert tdl", tnalti hiin, “það var
m.jög eðlilegt, au þú skyldir htigsa fiyrst um Dfie”.
Kafte.tnn Randolph vprð alveg iorviða að hevrr*
þetta. Haiiii liaíöi strax i byrjtin fttrðað sig á þvi.
að IcOrd Allati hjalpaði fyr frændkonai sfinud, en simwi
eiginkonu, og þó heyröi hatm nú þessi blíðtt orð ;
“það var alveg eðlilegt, að þti skylddr lntgsa fyrst
tttit I>ie”.
það vav alveg ómögivkgt, að hantt eJskaði kon-
•ma sína, jftfin fögur og> hún v.ar. Rf bann elskaðt
itana, þá hoiði hann fiika fyrst frelsað hana. Efitir
þetta var Rnndolph viss um, að T.ord Caren ekki
elsktiði konu sina, og tiún heldttr ekki hann-
“það er ttú HÍlstaðar eitthvað að”, hugsaði hannr
m.ð sér. “og eitthvað er að hér á Brookland".
Tcrtdy Die varð föl st-ni nár, hún sagöist ekkért
óttast íniira en vilt dýr. “Aðallíe.iðuT! ” sagðt fcún..
v*ri nabtúrleigt, að þér hötuðuð 'mig fyrtr að
eg tok tnamtinu yðar írá yður, en ég varð ítlveg for-
vtða af hra-ftsJu, svo ég vissi ekkert, hvaft ég gerði''
”P.g hafftd verndlnrmann", mælti Lady Caren, ojc
liotfði þakklátJtga á kaifibein Ratidolph, en hún hrædd-
ist að sjá, hvi' fölttr Ltann var.
“Erttð þér særðtir?” spurði hún.
“Itg vona ekki”, mælbi hann, “en ég held samt
að fcg hafi rifið míg á hendinm’*. það var h-Iöív
hlfcttt’r á l’.enni,
‘■'Haittt liefir bitift yður! ” liljóðaði I.ady Díe-,.
s‘Nei”, mælti hann rólega, ‘‘hann hrafði ecgnn
títna til þess, en ég fantt, að ág kom við tenn'ur liaits.
Jx’gar ég sló hann siðasta höggið, og þær hafia ítk
lega farið inn itr skinndnu”.
Kvenfólkið vildi laiba sækja lækndr sbrax, enr kaí
teinninn ále.it, að ef eibur hefði komist inn í hetatíótm
1 annað borð, þá myndi það drepa hann áðttr ept
læknitinn Læmi. Kn hann bað Lord Allan að inncfcy