Heimskringla - 07.12.1907, Blaðsíða 3

HEIBJSKRINGLA
Winnipeg, 7. desember 1907
Board of Control
Til kjósondanna í Winnipeg: —
Til kjósendanna í 3.
kjördeild.
Vinsamlega og viröingarfylst
biö ég yöur, einn og alla, aÖ
styöja ínag og kjósa næsta þriöju-
dag tfyrir öldurmann yðar i 3.
kjördeild. J>au ár, sem ég hefi ver-
ið öldurmaður yðar, hefir 3. kjör-
deild fleygt meira áfram, en nokk-
urri annari kjördeild í Winnipeg.
Aö því hefi ég unniö af öllum
maetti.
Ég er ætíð og allstaðar tiueö
verkamönnum og verkalýönum.
Ég vil gera Winnipeg aö stórborg
setm fyrst. Ég vil fá verkafólk til
aö byggja upp borgina, og láta
það fá nóg að starfa og sómasam-
Jegt kaup. Eg er móti aðgerðaleysi
og afturhaldi, auðmönnum og
kúgurum. Með vinnu skal vegi
byggja, en með ódugnaði eyði-
leggja. Aflstöð borgarinnar vil ég
láta byggja eins fljót.t og mögu-
legt er, og kringumsrtæður leyfa.
Borgin þarf hana, og fólk skortir
atvinnu.
1 broddi örfárra starfsbræðra
minna, barðist ég á móti vatns-
gjaldshækkuninni af alefli. Ég
barðist á móti verzlunarskatts-
hækkun, og ætla að berjast mieð
hnúum og hnefum fyrir því, að sá
skattur sé jafnaður hluttfallslega á
milli stórkaupmanna og smásala,
því þar kemttr fratn gífurleg rang-
sfeitni. Ég ætla að láta strætis-
brautafélagið byggja sporveg vest,-
ttr Sargent Ave. næsta ár. Ég
æ-tla að láta borgina lýsa betur
útstrætin í 3. kjördeild, en hún
gerir. Kjördeildin kemst ekki leng-
ur af með núverandi saltvikurtýr-
ur, því vér erum ljóssins bortt,
þótt verkamenn séttm'. Ég læt as-
íalta Portage Ave. alla leið íiá
málleysingjaskólanunt vestur að
borgarlínu næsta sumar. það veit-
ir fjölda manns atvinnu. Ýmislegt
fleira, kjördeildinni til gagtts og
sóma, læt ég gera, ef þér kjós-ið
mig.
það er yðtir eflatist kunnugt, að
gagnsækjandi minn fvlgir Ash-
down-stefnunni, að halda hlutun-
um kyrrum, og láta alt drasla
hoft og ból't, verk og verkalýð.
Af því ég veit, að flestir íslend-
ingar í þessum bæ eru daglauna-
menn, þá bið ég þá í nafni sjálfra
sín, og sjálfs mdn, að bregðast nú
við sent einn maður, og fylgja
mér á móti íhaldi og atvinnu-
skorti, sem- grúfir yfir þessari borg
ef auðmanna og verzlunar satntök
ná öllu ltaldi á veJfierðartnáfum
borgarbúa. Tneystandi yðar nor-
ræna hetjudug, og óbeit á kúgttti,
bið ég yður að greiða mér atkvæði
yðar næsta þriðjttdag, og hjáljm
mér að bera sigur úr býtutn.
Ég er yðar einlægur og þénustu-
bundinn,
A. H. Pulford.
;! WinDÍpe.g Selkirk & Lakr Wkpe.g Ry. ! ■
. ; LESTAOANQUR:—
' I Fer frá : elkirk - kl. 7:4.'. o* 11:45 f. h.. , •
' I o*4:15e. h. Kemur til W’pet,- — kl. 8:50
! 1 f. h. <>b 12:50 og 5:20 e. h. Fer fré W’peg 1 ’
— kl. 9:15 f. h. o* 1:30 og 5:45 e. h. Kem-
, ; ur til Selkirk - kl. 10:20 f. h., 2:35 og • ,
t(:50eftir hádegi. %
l . Vörur teknar meö vögnunum aöeins , |
, 1 é inénudögum og föstudögunt. ' ,
Hér með þakka ég yður fyrir
traust það, er þér sýnduð mér í
síðustu kosningttm. Um leið og ég
bið um endurnýjun þess, vildi ég
segja, að þýðingariniesta velfierðar-
mál þessa bæjar er vafalaust afl-
leiðslttmálið. Ég, sem var upp-
haísmaður þessa máls, lteld enn
fratn sömu stetfnu og ég hefi skj'rt
við fyrri kosningar.
Kafaflsþörf bæjarins og til lýs-
ingar stræta og borgar bygging-
anna, ásamt mieð atti því, sem
vatnsleiðsla borgarinnar krefst á
yfirstándandi títna, er §112,000 á
ári. Árk'-gttr kostnaður við rafaíls-
stöðina fyrirhuguðu er að eins
§130,000 á ári, og ef vér fáitnt afl
þatta iiinan tvaggja til þriggja
ára, þá verður þörf borgarinnar
meiri en netnur vöxtitm af öllu
innstæðufénu.
Borgin hefði þá 12 þúsund hest-
öfl til sölu umtram eigin þarfir,
°K Ræfi Það bænum, ef notað væri
til ljósa og afls, hundruð þúsunda
dollara inntektir. í kosttiaðar. á-
ajtluninn'i eru 183 þús. dollarar
ætlaöir ti.l vaxtagreiðslu vinmt-
fijárins meðan á byggingmtni stend
ur. Undir jæssu fyrirkomulagi
verður cngínn kostnaöur lagður á
gjaldþegnana, sem ættu aó mega
vænta skattalækkunar jafnfratnt
mdkilli lækkun í lýsingarkostnaði
húsa sínna.
Hið víðlenda akuryrkjusvæði um
hverfis borgina, gerir Winnipeg
mögulegt með aflstofnuninni feng-
inni, að verða stærsta kornmölun-
arstöð t heimii.
Rétt e'ins fljótt og hægir um á
peningamarkaðnum, skal ég vinna
að því, að aílstöðin verði bygð.
Ég liefi á vsl. ári liafit umsjón yfir
strætahneinsunar deildinni, og hefi
sparað bænutn þar §54,981.33,
boniö saman við síðasta ár, og
vierkið þó gert betur.
Ég cr stierklega tneðmæitur, að •
komiö sé á heima-iðnaði, og vil að
vér, aö svo miklu leyti sem> hægt
er, kaupum vörur vorar frá beima
kaupmönnum.
Ég heft varið öllum mínum tíma
og hey.tu hæfileikum til allra mála,
sem komið hafa fyrir “Board of
Contror’ nefndina og bæjarráöið.
Nái ég kosningu, mun ég halda á-
frami, að verja öllum tíma tnínum
og luefikikutn i þarfir borgarinnar.
J. W. Cockburn.
Baíjarfulltriia kosning í Ward 3
Greiðið atkvœði með
=R. T. HILE?
“ Og hyggtJeoa fjárhagsstefnu fyrir borgina. ”■
Þnð þýðir — lægri Skatta. vegna betri
stj'.rnar 4 hinum ýmsu deild-
nm bæjarstjðrnarinnar.

Fulltrui Folksins.
Atkvæða vðar 0» Áhrifa
v
óskast vinsamlegast fyrir
Jas, BURRIDGE
sem meðlim í
Board of Cont/ol fyrir 1908
VVAWAVvVAVVvVVVAV/AVAVVVVAVAVAVÁ
F réttabréf.
MARKERVILLE,
, 27. nóv. 1907.
Síðcnt á'lellinu linti um 20. scpt.
sl. hefir veriið hér eittmutiia góð
veiðrátta fram á þenna dag, svo
heita tná, að aldrei ltafi komið
slæmt veður. I.engst af kyrviöri
ttieð sólskind um dagia og litlum
nættirfrostum, stundum engumi, og
o£t sumarblíða. J örð er enn aijgier-
lega snjólaus, því stvjór hefir ekki
f'allið enn, nema lítið él ttm næstl.
tniánaðamót, sem gerði grátt í rót
— þessi góða tíð kom sér vel fyr-
ir bænditr, efitir slæma og skaðlega
lieyskapar og uppskerutið. Fj-rir
snjóáfiellið urðti öll verk á eátir
vanalegutn tíma, — það er ckki
langt síðan þreskingu var lokið
hér í grettd. Sttmir “baksettu”
fram um 9. þ.m., samt er víða
með meira móti óplægt af ökrum.
ÁIjög er uppskeran léleg hér urn
pláss hjá þeim sem létu þreskja, •
svo ei hefir í atman tima jainált
vierið. Sumár létu ekki þreskja, og
held ég að þeir komi beizt út.
Kornið, sem þreskt var, er víða
sem næst því að vera ónýt't til
alls, þó sumstaðar sé skárra. En
þeir, sem ekki létu þreskja, haia
þó að hyggju minni gott gripafóð-
ur aí ökrunum, og er það mikils
virði, því he}’skapur varð með rýr-
ara móti l.já fjöldauum og hey
sumstaðar hrakin. — Kartöflur
munu hafa vaxið hér viða í hetra
mieðallagi. — Hvað sem öðrum
kattn nú að finnast, þá finst mér
]vetta ár, þcgar alt kemur til alls,
vera eitt ltið versta í sögtt okkar
Alberta íslendittga, því afledðing-
arnar eru ekki hillséðar enn, Og
sjá meitn það gjör, þegar búdð er,
að komast í gegn um veturinn og
sá í akrana næsta vor.
Ileilsa fólks hér héftr yfirleitt
verið góð þetta haust, þó heftr
hitavedki stungið sér niðttr á stöku
heimilum.
Poiidingiaþröiig er liér svo ntikil,
að ei hefir í attnan tíma verra ver-
ið. I.ciðir þaö af því, meðal ann-
ars, að gripamarkaðurinit á þessu
haustii befir verið lítíll og lélegur.
í rattn réttri hefir ekkert verið
hægt að sclja, tii?ma gamla ‘stýra’,
þriggja ára og eldri, þó f'’rir iágt
verð §30—-§36, og kannskc miniia.
Sauðfé og svin hafa til skams
tíma selst heldut vel, fiyrir pttnd i
litfandi svinum, sem ekki vógu vfir
300 piind, var igefiö í sumar og
haust kringum 6 cts. pd., og fyrir
kindakjöt 9 fil 11 ets. pd. — Allir
yngri gripir og mjólkurkýr hafa
vierið óseljanle|T.ir á þessu hausti.
— Af þyí sem sagt hefir verið,
leiðir, að viðskiftalífið er óvana-
lega dauft og crfitt. Margir bænd-
ur, þótt þcir hafi allgóð efni, eru
i vandræðutn m.eö ix'ninga borgan-
ir, því bankarnir lána ekki jafnvel
beztu viðskifitamönnum sínum, —
svo alt stendur tfast undir þessu á-
sigkomulagi, og kotni ekki lagfær-
ing á þetfa, þá horfir til vand-
ræða.
En þó er engin sjáianleg dieyfð í
fólkinu, hver skembisamkoman og
dansinn rekur annað. Kveníélagið
er hvað tilþr.iiamest og sainaðar-
félagið. En bæði þau tfélög leggja
alt, sem þedan áskotnast, tdl guðs-
þakka. Mig undrar eitt, að alt af
eru tdl fácin cent, eí fara skal á
sam'komu eða dans, — þá vantar
aldrei peninga. Haldist það sem
letHgst.
♦------------------------------
Greiðið
atkvæði með
A.H.
Pulford
er sækir um endur-
koningu sem
bæjarfulltrúi í 3.
kjördeild
því hann er maður, sem
hefir starfað með al-
úð og dugnaði fyrir
kjördœmi sitt.
Greiðið
atkvæð i
með
W. Siinfdrd
fyrir
Board of Control
REYNIÐ OKKARÁGÆTU
fyrir olíustór og fjósmat. 5 gal-
lon f&st & 25c, gallónið, og flutt
heim til yðar. Vér bjóðum nú
fyrirtaks hitunarofna með mikið
niðursettu verði.
Finnið oss að máli.
W. JOhnson,
Jarnvörusali
581 SARGENT AVENUE.
Atkvæða yðar og áhrifa
óskast fyrir
W. G. DOUGLAS
Bæjarfulltrúacfni fyrir Ward 4,
o
w©«
Fylyjandi Ashdown og stefnu hans.
cexexexexexexeaexexBxexexexexec
^CeX8XeX8XeX@X8XeX8XC8XeX8XeX8X0XexeX£0X0X^
HEIÐRUÐU KJÓSENDUR ! — Þér eruð
virðiBgarfylst beðnir að beita óhrifum yðar og
greiða a kvæði með
GARSON
— OG —
RAFA F LS-STÖÐINNI
Lótið ekki þó menn blekkja yður, sem hafa
getað tafið fyrir því, uð hinn ukveðni vilji baj-
arbúaí þessu móli fengi framgang. — Nákvœtn-
ar síðar utn stefnu mína í bajamn/lum.
foo<XHX>oo<x><XNX*XMXHX>oox*X8X4X0xex0X0X*X0C>2
AÐALHEIÐUR
75
76
SÖG-USAFN HEIMSKRINGLU
\
AÐALHEIÐUR
77 78 SÖGUSAFN HEIMSKRINGLU
Mrs. Conyers, er var mjög veik, og bað hún Lania að
fuina. síg.
“Eg ætla aið keyra, yður þangaið”, sagði kalfitemn
Rar.dclph, “þuö er of lanigt að gaug.a það”.
‘■‘Viljið þcr kotnia með, Alísa?" sagði Lady Car-
«a.
Alisa svaraði ekki strax. Ilún vonaðist eitár,
að kafteitm Randotph byði sér þaö líka, en þegar
hann 'talaði ekki ncdtt um það, að hún kæmi með,
sagö’ist hún ekki vilja íara.
“Ekki get qg sk'ilið, af ltverju Alísa cr orðin
s/ona umtreytt”, sagði kafitieinndnn, þegar Lún var
farin frá þcim. “f fyrra kyntnst ég heiini og áleft
hana vera þá skemtilegustu og kiátustu unga stúlku,
er ég liafði hitt. Af hvcrjtt skyldi hún vera orðin
svona r.mbreytt?”
Lady C artn brosti. Hún 'þóttist vita, hvers
vegn.i Alísa var orðdn svona umbreytt.
Kafteinmnn keyrði Ladyi Carem niður að húsi
Mrs. Conyers. Hann ibed’ð úitii á tryeöan hún gekk inn.
Hún kotn aftur etftir líbinn tímia, og hann sá, að illa
lá á henni.
“Hvað liefir komið fyrir ?" spttrði hann. Get
ég nokkuð l jálpa'ð yiður ?”
Hún leit á ltann mie,S tárin i augnnum. “Kaí-
teinu' Randolph”, saigiðíi hún og sittindi vriið, 'Még befi
séð svo mikla tfátækt og evrtwl, að það sker trtiig í
hjartæð. Eg ætla að segja yðttr það alt saman.
Sara Conyers hefir legi'ð veik í miarga mánuði. Hún
segir, ag, niaðurinn siinn sé sér tnjög góður og þykji
vænt urn sig og biárndn, en stundtim kemttr það fyrir,
að hann drekkur sig tullan, og þá er hatm að hediman
I 3 tdl 4 daga, og þá hefir hún 0(g börnin ckkert að
borða. í gærkveldri kom hann hvfm og þá sagði hún
itontim, að hún og börndn værtt nærri dauð úr lntnigri
og enginn malur eða peningar væru til í húsinu.
Hann gækklþá í hurtú, tiáöd í leriinn lvéra og sauð haatn
handa henni. Hann sagði, að ednn af skógarvörðun-
lietði gefið sér bann, tiil ]tess að hún yrð’i róleg. Kn
nú k'tnur það í ljós, aið hatttm hefir stolið homtm, og
Lord Caren ltefirN skipað, að láta setja miann'inn í
v arðlutld”.
“Hann 4 það skilið", sagði kaíteintiinn.
“I’að getur verið, að hnum hafi gott af, að hon-
utn sé 'd'á’itiv hegnt fryrir það”, sagði I.ady Aðal-
hetður, Vn þuð' er konn hans, sem ég er að hingsa
tttu. H ún grét svo sárt og ásakaði s'ig fyrir að hatfa
kotiidð l'.oiuwti til að tuka bérann. “I?f ég hetfði ekki
neftvt, ®'ð v'ð yærutn soltim, hetfði liann ekk’i gert
]iað”, mæltrii hún. Hún bað tfji.ig grátandi um, að
biöja Lord Camen1 urm, að náða hann. Eg er viss
'tiRi, að ef 'þér hieíðuð séð hina fiátæku, ólánssömu
konu, að þer hetfðnð kierut í brjósti um hana. Hún á
fjögtir börn, sem öll voru grátandi. Eg hefi aldrei
kent i brjosti ttm nokkra manneskju eins og þessa
ve-ikit og fá'ta'ku konu”.
“það er mjög leriðinlegt", sagði kaftednninti.
“það sýnist vera hart, að svo hundruðum skdltir
af hérum 'skuli hlatnpa í krítfg utn koía fulla af
svötigui fófflti, og þó má 'það :«kki taika eimn þedrra”.
"þetta tmgié þér ekki láta manttinn yðar beyra.
Honutn er svo nnt utn, áð lögumnn sé hlýtt”.
“Já, en það er hart að hiegna mænni, þó að hann
taki einn Jiéra, þegar svona stendur á. Hvað giet ,ég
gert til að fá hann lausan?”
“Farið þét til Lord Caren ogi biðjið bann að láta
hattn lausan”, mælti kiaftedtindmi.
Hún hristi hötfuðdð. “það þori ég ekki, — það
er að segja, é-g lield það þýðí ekkert. Get|ð ]ér ekki
rá ðlagt mér neit t atuiað ? ”
Hinn unigi maðtir varð alveg tforviða. “það er
alvejg óltugsatidi, að Lord Caren neiti yður um það.
Farið strax til hans, þcgiar viölkomum heint, og segiið
homirtt, hvað þér takið yður þetta nærri. Biöjið
hann að giera það fyrir sjália yður, og ég er viss um,
að liann gerir það”.
“Haldnð þéi að hann geri það?” spurði hún
mjöjr alvarlcga.
“Já, það er ég vdss um, Lady Caren. þér gerið
ntjg alveg forviða! Hvœr gæ-ti neitað vfmr um
nokktið., sérstakiega þegar ekki er tneira vatið í það
en þetta ?”
XV. KAPÍTUI.I.
I.aöv Aðiilbeiiði leið alls ekki ve.l. HiVn sá ettir,
að liaia iitokkurntíma heimsótt hina veiku komt. Nú
varð hún að biðja truann sinn bón-ar, og hún vissi full-
vcl, að það var ekki sagt, að hann bænheyrðd sig.
Og það setn verst var af ölj-u var, að katfteinn Ran-
dolplt vissi alt um þetta, Hvað myndi hann nú
hugsa, ef Allan vrði ekki við bæn lieunar ? Hann
ttiyndi sjá. ítö liún væri sú tnannieskja, setn Lord Car-
en vildi sist gira greiða. Hún var }>vi mjög alvai-
lrg ]xig ir þ ut igengu inn i höllina.
“Eg hc'.d hol/.t, æð þér séuð hræddar við að biðj.i
T.ord Caren um þetta”, sagði kafteittninti hlægjandi.
“þér litið út erins og barn, sem á von á hjrbitvgu”.
Lady Aðalheiður reyndi að brosa, hún vildi ékki
tfyrir nokkurn mttn láta hann vriba, að það vtar sann-
leikur, sctn hann sagöi.
“Hvar er I.ord Caren ?” spurði hún 'þjón, sem hún
ínætti i hrininn stóra gan<gi.
“t tói.'aksherbetigrinu”, var svarið.
Hún barði á dyrnar og henni vatr sagt að “konm
ian'’. Lord Cnren leit upp brosandi, en brosið hvarf,
]ieg.ir hattn sá, h\ «r inn kom, og óánægjuský sveif
yfir andlit lu.ns.
“Ég hélt það væri Die. ÓsCir þú að taia viö
mig, Ladv C aren?” v
Brosið l.afðá þá verið ætlað Lady Die en ekki
i henni. Hattn gfaxldist y-fir, aá$ sjá frændkonu sína
i koma, en varð crgrik-gur, þcg.ar hann sá, að það var
; k'jttan liiitts.
“Ég ketn tíl að biðja yður stórrar bóltar”, sagði
hú’i bJátt iiiiant, “og óg vona, ,að þér tne-ibi'ð tilér ekki
| utn hat'a' .
"þtt rnátt vera viss um, að éig vil gera það, ef
j huu tekki ósar„ngjörn”. m
Malromui hans var kaldur og kurte’is, en hann
I dró ur henni allan kjajrk. Hún stóð ;tlt atf í dyruu-
ut.i.
"Viltu ekki konta inn og fá þér sa-ti?” spurði
hann og stóð upp.
llnn gekk inn, frambjá stólnum, sem ltann hafðt
boðrið henui o- beint tril l.ans. Hún laigði hendrina
sina litlu á hat.’dlegg hans, cn aftnr mristi hitn kjark-
iuu, hún fann að erins og h-ann hrylti v’ið, er hún
snierti hann. “Eg kom til að biðja þrig bónar, ekki
j fyrir sjálfa rnrig, heldur fyrir aðra”.
Hann htiieigði sig kuldalega, en með sjálfum sér
hugsaiði liium, að Jieitita skykli tkkri kotna tfyrrir aifibur.
j Húit mátti ekki koma inn til hans livenær sem hún
| vildi og biðja hann um það, er henni þókna'ðist.
“Mér skal vera áuægja að hlusta á þig”, sagði
j hann þurlega.
Húw leit ’il hans. tlr angum hennar nvátti lesa
j alla þá sorg. er l.jarta hennar átbi.
“Ö, brostu ti! mrin”, sagði hnn hrygg. “Talaðu
ltlýlvga við mig. aunars þori 6g ekki að segja það,
| sent ég ætlaði að biðja þig ttm”.