Heimskringla - 07.12.1907, Page 4

ÍWanndpeg, 7. desember 1907
HEIMSKRINGLA
Skautar.
Ein sn allra bezta líkams-æfiner er
SkautalistÍQ. En inaöurþarf að hafa
góða skauta til þesa afl mafat lýist
ekki. I>aö er þessi tegund sem vér
bjóöum yöur. l>eir uofnast “ Auto-
mobile “ og “ Oycle “ skaotar.
Komiö og skoðið þó. l>að kostar
ekkert. Vér skerpum skauta ofur-
lítið betur en aðrir. • iVllur skauta
útbúnaður til sðlu.* Reiöhjól geynad
yíir vetrartímann fyrir litla borgun.
1

U'esí Enil Biryele Sliop
477 l*or(ase ve
Jón Thorsteinsson, oigandi.
1
1
“Áramót” 3. ársbindi
Af ársriti þessu, er ti>k viö af
“AldamótuiM” og nefnir sig “Ára-
mót hins ev. liwt. kirkjwfélags ís-
lendinga í Vesturfaeimi" (hver er
meitiingin ?), er nú hiagaö komið
þriöja ársbindiÖ, taisvert stærra
og fjölbreyttara að efni en áöur.
Ritstjórinn er nii séra Björn B.
Jónsson einti.
Alt a<5 heltninguT ritsins er
skýrsla um kirkjuþingiið í sumar,
sem áður hefir veri’ð getiö um bér
í blaðinu. Ilinn helto'iugurinn hefir
að gieyma ritgierðir eftir þá prest-
ana Jón Bjarnason, RunóM Mar-
teinsson, Fr. J. Iiergman-n og rit-
stjórann sjálfan, og þingsetningar-
ræðu eftir séra Kristinu Ölafsson.
Ósjálfrátt verður manni fyrst
fyrir, að hnýsast eftir hvað þeir
hafi á samvizkunai æðstu prest-
íirniir þar vestra, séra Jón og séia
Friðrik, sem hútgað til hafa boriö
höfuð og herðar yfir vestur-ísl.
konnimenn og gera vitanlega «nn,
þótt hinn lyrnefnd'i sé tekinn að
gerast nokkuð geðstirður mtð
gamalsaldrinum og eldri í anda en
margur heföi trúað utn haun, er
hann stóð í blðma lífsins “hvergi
hræddur hjörs í frá”. Séra Jón
ritar um “laush kirkjunnar á ís-
landi úr læðingi”, hugvekju til vor
hérna mogin hafsdns og hvöt til að
vinda sem bráðastan bug að að-
skilnaði ríkis og kirkju. þótt sá,
er þetta ritar, sé nafna .sinum ó-
samdóma í ýmsu (og þó nú orðið
samdótna í sumu! ) skal fúslega
við það kannast, að iþessi hug-
vekja hans er ólíkt skemtilegri að
lesa, en flest annað, s«ti frá lians
penna hefir komið á siðustu árum.
En þeír, sem lásu ritge-rðir séra
Jóns um þetta efni í “Sam." fyrr-
um og hafa ekki gleymt ,þeim aít-
ur, .græða frem'iir Htið á hugvekj-
unni, því að nakkuð nýtt í þessu
máli, nýjar ástæður, hefir hann
ekki til brunns að bera. — Rit-
gerð séra Friðriks er kirkjnþings-
fyrirlestur frá í sumat : “I’ostul-
leg steinuskrá, ágætt erindi og
tímabært í mesta máta þar vestra
Fyrirlesturinn er oigiuleg varnar-
ræöa, semi séra Fr. hefir fundið sig
knáðan tál að halda út af ýtnis-
konar miður bróðurlegu'm' að-
dróttunum, setn “Sam." hefir
flut'b honum í seinni tíð frá rit-
stjóramtm. Trúað gætirni vér því,
að jafugeöríkuin manni og séra J.
B. hafi einluiern'tíma hitnað um
e.yrun undir þeim lestrf, þótt [ar
finnist ekki .eiitt stvgöar né móög-
unaryrði í hans garð, heldur sé
þar talað með þeirri kurteisi og
hógværð, sotn sanntnentuöiun
manni sóniir.
Séra Runólfur Martoinsson ritar
hugv'eikju unt “kristindóminn og
skynsemina”, fremur léttvæga og
lít’ilsiglda, hvort heldur skoöað tr
frá sjónartniði kristitidótnsins eöt
skynsem'innar. Trúvörn er ckki
allra meðfæri, og góöir nicnn ættu
að tnuna eftir, að ekki síst þá er
ræða er um kristindótnsefni er
betri engin vörn en ónýt vörn.
Kristiii trú hcfir oft haft íylstu á-
rtæðu til að biðja guð að varð-
veita sig fyrir vinum sínum!
Tvent verðitr alt af að heámta af
hverjttm trúverjanda, að hann hafi
kynit sér rækilega þær stefnur, sem
hann er að ráðast á, og að Iiar.n
hafi gert sér rétta igrein fyrir l'vað
sé krLstindómur. Hvorugri þessar'i
kröfu verður séð að höf. fullnægi.
Hann hefir tnjög óljósan skilniug á
vantrúnni, á biblíu-“kritikinni” —
og dóm sinn um Campbell hinn
‘enska byggir hann á útdrætti úr
blaðagredn, en játar að hann hafi
ekki lesdð höfuðrit þessa manns,
sem helzt ætti að dæma oftir!
Kristindómur’inn er eftir skoðun
höf. samsaín af kenningum, og
kristinn sá sem viðurkennir þess-
ar ketiningar — trúir þeitn. Hitt
er hö£. hulið, að kristdndómurinn
sé fyrst og fretnst líf, og kristinn
fyrst og fremst sá, sem Iifir lifi
Jesú Krists. Höf. hættir við að
ruigla saman kristindómi og guð-
fræði. Yfir höfuð er öll franisetn-
ingin fremur óljós og grautarleg,
og röksemdaLeiðslan í mesta máta
óíullkomin, en yfirlætið talsvert.
þá er ritstjórinn sjálfur með
þrjár stuttar ritgerðir um “fram-
tíöarhorfur”, “útbreiðslu kristin-
dómsins” og “hina postullegu trú-
arjátningu”. Fyrsta grednin e; eft-
irtektaverðust. Hún gæti borið
sem oinktinnarorð : “íslendingar
vdljum vér EKKI vera”! Höf. er
bersýnilega fariö að verða kalt til
hins tslenzka þjóðernis síns. Hann
vill að íslendingar vestra hætti að
ieggja rækt við þjóðorni sitt og
renni sctn fyrst ínn í amieríks-t þjóð
líf, enda hljóti íslenzk tunga smá-
saman að týnast þaf vestra, já,
sé á förum. Vestur-íslenddngar eigi
líka fátt við þjóðina lteitna að
virða, hafi aldroi neinn stuöning
þaöan hlotið sem teljandi sé ; aft-
ur á móti hafi Vestur-íslendingar
styrkt ýms þarfafyrirtæki hér á
landd og sent hingað gjaíir. Höf.
vék lítilsháttar að þessu máli í
“Áramótum” í fyrra l, hér birtist
skoðun hatts enn ákveönar. Gam-
an aö vita, hvort þessar skoðanir
eru almennar vestan hafs! — í
himtm ritgerðumim báðum er fátt
frá höf. eigin brjósti, en l.iáðar eru
grednarnar fremttr góðar, einkum
sú um út'breiðslu kristindómsins ;
í l.etmi er talsverður fróðleiikur.
]>ingsetnitigar prédikun séra
Kristins er mtklu líkari skrauf-
þurrum fyrirlestri, en kristilegri
préddkun. Engum sem les það mál
og ekki hefir rekið augun í fyrir-
sögnina, dittd í I.ug, að þetta ætti
að vera prédikun.
Að öllum ytra frágangi eru
“Áramótin” vel úr garöf gerð ;
þó þyrftd aö vanda prófarkalestur-
dnn botur cn gert hefir veriö í
þotta sinn. — “Nýtt kirkjublað”.
SAMKOMU
Heldur Unftarasöfnuður-
innn í kirkju sinni, mið-
vikudagskveldið 11. þ. m.
Þar verður til skemtunar
ræðuliöld, og al-fslenzkur
söngur. Núnar auglýst í
næsta blaði. V^itið þeirri
augl. eftirtekt.
INNGANGUR 25 CENT.
Takið ábyrgð
Ií J A
T h c
BranSon Fire Insnrancn C».
ALGERI.BOA AREHJ'ANLEO OO
I'ROSKA EL'LL HEIM ASTOFX UN
11. S. fliller I.imited
Aöai umboðsmenn ^
PlIONE 208Ú 217 McLnTYRE liLK.
E. J OI>IVER— SÉRSTAKŒ-U I7M-
IJODS.MAÐUU, 60il AONES St'RKET.
JÓLA
BAZAAR
Jóhannes Sveinsson, <*£7
Sargent Ave., hefir nú f báð
sinni fjarskan allart af falleg-
um og viðeigandi Jólavara.-
ingi. Verðið er mjög svo
sanngjarnt. Hann hetir liin-
ar laglegustn Jólagjafir fyrir
börn og fullorðna. Lítið inn
til Sveinsson’s.
The West End
Refreshment Parlor
J. SVEINSSON. ElOANDI.
087 SARGENT AVENUE.
Qiftingaleyfisbrjef
selur Kr. Ásg. Benediktsson,
477 Beverley St WitmípeP''
Sannfœrist.
Sannfærist um hve ágæta
Kjöt-róst þú getur fengið hér,
með þvi að kaupa eina fyrb
miðdagsverð næsta sunnudag.
“ Ef I>aö kemur frá Johuson,
þá er þaö gottM.
C. G. JOHNSON
Telefún 2631
X horninu á Ellice og Langside St.
Argyle búar
Ettnþá einu sinm þarf ég að
segja ykkur frá þvi, að ég hefi
ÓDYRAR JÓLAVÖRUR
að selja. líg seldi ykkur billega í
fyrra, og ,þó býst ég við að gieta
giert betur núna. Bara komið og
sjáið, að hvaða kaupum þið gietið
komist hér, áður en þið kaupið
annarstaðar.
•Með þökk fyrir viðskifti á liðna
tímanutn. 12-12
N. Slgurdson.
J. G. Snydal, L. D. S.
ÍSL. TANNLÆKNIR
cor. Main & Bannatynb
DITFFIN BLOCK l'FIONE 5S02
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
«
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
PANTIÐ YÐAR
FÖSTUDAGS
FISK
í búd vorri. A þess-
utn tima árs er fiskur
or annad SjófanR f
bezta Astandi. — Vér
Vér höfum valið vör-
urnar með gætni og
höfum allar teguudir
Komið i dag og
veljið sjálfír fisk fy.-jr
föstudaginn. —
THE
King
COMPANY
Þar Sera Gæðin eru
Efst á Prjónu n.
NOTRE DAME Ave-
næst rie Queen's Hotel
J. R. A. JONES,
ráösmaöur.
Flione 221ÍH
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
s Brand
Eru búin til úr beztu mjöl-
teuundum aðeins af æfdurn
íslenzknm bakara. Reynið
brauð haus í dag. Keyt ð
heim á hvtrt heimili.
Ef E'fiu fást ekki t Matversl-
uu yöar þá komiö beiut til vor.
E.________________________
502 Muryland Street
[ milli Sargeut og Ellice ]
HANNE3S0N & WHITE
LÖGFREÐINGAR
Rootn: 12 Bank of Hamiltom
Telefón: 4715
The Bon Ton
BAKERS & CONFECTIONERS
Cor. Sberbrooke & Sarrent Avenue.
Verzlar meö allskonar brauö oir pæ, ald.
ini, vindia ogttóbak. Mjólk og rjóma.
I.mtcii Counter. Allskonar ‘Candies.’
Reykplpur af öilum sortum. Tei. 629S.
FEKK FYRSTU VERDLAUN A
ST. LOUIS SÝNINGUNNI.
Cor. Fort Street <fc Portage Aveuue.
Kennir Bökhald, Vélritun, Símritun,
Býr undir Stjórnbtónustu o. tí. Kveld
og datr kensla Sérstök tilsögn veitt
einstaklega. Starfshögunar skrá fri.
TELEFÓN 45

♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
SERSTAKT TILROÐ
Lista “Cabinet” myndir geröar á Ijósum
eöa dftkkum grunn, fyrir $3.00 hvert dús.
Einnig stæk um vér myndir og ger-
um upp oftirgömlum myndum-
Burgess & James
Myndastofa er aö
ftOðmainMt Winuipes
Peter Johnson,
PIANO KENNARI
Viö Wiunipeg College of Music
Saudison Block
Main Street
Winnipeg
5
I
5
!
\ : TB. flWISOJI & 00. j
^ . >t>t Tvihntin 141 U .
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
I FÓLK. :
+ KotoiA otr taliA vit> OR8 ef X
♦ þér haöð í hyggju að ♦
J kaupa hús. Vér höfum J
♦ þau hús sem þér óskið ♦
♦ eftir, meðallra beztuskil ♦
J málum. Finnið oss við- J
♦ vífejandi peningaláni, ♦
♦ eldsábyrgð og fieiru. ♦
Boyd’s Brauð
Boyd’s brauð er borðað og
viðurkent gott af fleira fólki
en nokkur önnur tegund. Það
er altaf eins — létt, lireint,
saðsamt og skepir jafnan
listina.
BakeryCor Spencetfe PortageAve
Phone 1030.
ARNI ANDERSON
íslenzkur lögmaðr
— f félagi með —
Hudson, Howell, Ormond ác Marlatt
Barristers, Solicitors, etc,
Winnipeg, Man.
13-18 Merchants Bank Bldg. Phone 3621,3622
^ 55 Tribnno Blk. ^
♦ T e 1 e fóu 2 312. ♦
^ Eftirmenn Oddsonj Hansson *
J and Vopni. *
♦♦♦♦♦♦♦♦#♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
V.
Gerir vié úr, klukkur og alt gullstáss.
Ur klukkur hringir og allskouar gull-
vara til sölu. Alt verk fijótt og vel gert.
147 IMAIttfL «T.
Fáeinar dyr noröur frá Wiljiam Ave.
The Duff & Flett Co.
PLUMBERS, GAS AND STEAM
FITTERS
Alt verk vel vaudaö, og veröiö rétt
773 Portage Ave. og 662 Notre Dame Ave.
Phoue 4644 Winnipeg Phone3815
BILDFELL & PAULSON
Unioo Bank 5th Floor, No. 5JÖO
selja hús og lóöir og annast þar aö lút-
audi störf; útvegar peningalán o. fl.
Tel.: 2685
BONXAR, HARTLEY & MANAHAN
Lögfrœöingar og Land-
skjala Semjarar
Suite 7, Nanlon
♦♦♦♦♦♦♦♦♦•♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦<§g
Hreint Hals og
hand Lin.
♦
♦
♦
♦
Sparið alt ómak við línþvott
VaRtiar vorlr Reta komlO vi» hjá
yður og tekið óhreina lín-tauið
or því verður sfeilað aftur til
yðar hreinu or fallegu — svo, að
þér hatíð ekkert um að kvarta.
Sanngjitrnt verð og verk fljótt
af hendi leyst. Reynið oss.

TheSorth*W>st Lanndry Co.
L I M 1 T E D.
Cor Main <fe York ST Piione 6178
!♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦!
♦
♦
*
• BEZTA SVENSKA NEFTOBAK «
Selt í heild- o(r smásölu 1 Svensku Nef-
tóbaksbúðinni, horni Loiran og King St.
og hjá H.S.Bárdal, 172 Nena St. Sent til
kaupenda fyrir$t,25 puudið. Reyniðþað
|| CANAINA SKUPF €«., Winnipes
ADAI/HEIÐUR 79
“j£n, kæra I.ády Caren, þú crt þó ckkert barn, er
v'leöst af fctosi en bræöist grettiö andllt".
Tárin komu t augu henitar og varir hennar skulfu
Flcstir mundu haía bt-nt í brjósbi um hana.
‘ /E. tara »ö þú værir vingjarnlegri viÖ mig,
A’L * Ck.
ilF.P .
‘<þá gk-ymir samitftií okkar”, mælti hattn, og and-
lit. hans var hari. og kalt. “Tár áttu ekki að korna
fyrir."
Hún eldroðnaði og tá/riu stönsuðu. “Eg bið
fyrirgefningar’’, tndtí hún, “é-g ha'fði gleymt þvi.
3% hefi ekki einasha tapað miinni, heldur og skynsem-
Inni lífca, úr því ég ibaið um slíkt”.
Jiað var hcnum sjálfum að kenna, að hún sagði
þetta,' ctt iþó téll hotwtm þalð i|Ha.
“Mér þykir leiðitttkigit'', sagði hún, “að ég ónáð-
aði þág, t fi ég skal nú ekki teéja hér lengi. “Ég
koni til að 1'iðia þdft að fj’rirgefa Conyers”.
"þú gerir vel i því, eða hitt þó heldur”, sagði
h.tnn Lcisklega. “Hann er »á versti þjófur og þorp-
ari í ölfu nágrettniimi. 1 staðinn fyrir, að láta faann
sfeppa við li€£tiingu, vifali ég helzt láta hann líða tvö-
falt við það, setn hann verður dæm>dur til, og ég
skyldi víst. gera þaið, ef éjg vissi, hvernig ég ættli- að
fara að þvt”.
“þaö cr ekki haus vegna, heldur vegna konu ltans,
sem ég bið utn þetta", maelti Aðalhetður. Og svo
lýsti hún fyrir honutn allri þeirri fátækt og eytnd, er
hun hnföi verift sjónarvottur að. Hann hlustaði
inieð eftirtekt á hana, og er hún- þagnaðd, sat hann
nokkra stund þegjatvdi.
“það hcfir venið leiðinfeigt fyrir þig að sjá og
faevra þetta”, mælti Ijantt svo, “en ég get ekki séð,
að ég geti neitt gert fyrir þíg í þessu efni. Ég< hefi
fastfega ásett mér, að Hða ekki þjófnað á jarðeign
mintii. Ef Conyers hefði beöið mig um hjálp, skyldi
8o EÖC-USAFN HEIMSKRINGI.U
Iiann haf i Stngift hana, en nú vildi hann heldttr brjöta
1ögin, o ; því v<rfttir hattn nú að ltða fyrir, það”.
“Já, en konan hans,hefir •ekkefl’b ilt <giert, og þó
líður hún miklu metira við þetta ttt hann. J>ó hann
sé í fattgelsi, fær hann þó bæði niat og drykk, tn
konatt og börnin svelta".
“bað gengitr nú svo í heiminum”, mælti hann,
“að sá saklausi líður fyrir þann seka. “þú veist,
að éig gjei ekki1 ráöiíð bót áj því”.
<■• Já, þa'ö ger^tjur nú svo”, sagði hún. En í
hjarta sér hugsaði hún : “Hver ætli vibi það botur
en íg
Húu a tlaði að Jara við svo búið burtu úr her-
berginu. Hann var að vísu ekki ókurbeis við hana,
en það var atiðséð, að honum gieðjaðist ekki að þvi,
að hún skyldi vera þar. Hana latijgaði svo til að
scgja nokktið, er myndi fljóbt bafa bait þan áhrif á
hatiu, að hann ekki neitaði henni um jafnlítið, en hún
kaus satnt heldur að vera blíð og auðmjúk. Hún
hugsafti lifca um, hvað kaibeinn Randolph myndi segja
er hann vissi, að hún hetfði lengdð afsvar.
“Lord Csten”, sagði hún blíðfega. * ‘1 gttfts
naftti veittti mér bæn mína. það er meira en með-
aumkvttti tneð hinnm íátæku konu, sem knýr miLg bil
að biðjs. iþiig iþessarar bónar, en ástæðuna fyrir því
gct ég ekki sagt þér”.
Hún greip svo um hendur hans og leit bárvotum
attgum frairtatt i hann. ELt't augnablik leit út fyrir,
að hantt æ'tlaði aö láta undan, en svo saigiði hann
mjög aivarfega : '
“Eg get þaft ekki, Lady Caren. Mér þykir leiðin-
legt að neita þér unn jafnlítið og þettia, en trúiðu
mér, ef ég léti þetba ófaegnt, þá væri tnér alveg ó-
mögufefit í framtíðinni, að vernda skóga tnjína fyrir
næf.urþjóhim, og ég fullvissa þig um, að það hefði
vondar atkiöingar í för með sér”.
ADALHEIÐUR 8i
“þú ntitar þá bæn minni”.
“Já, en mér fellur það tnjög illa, oa ■ég vona, ytð
i næsta skifli, er þú biöuf mig ntn eitthvað, geti ég
orðið við ba-n þinni”.
í nokkrar mínútur var Aðalfae'iður eldrauð i
framan, og það var sem reri'ðiyrði brynni á vörum
hennar, en hún bélt þvi til baka. Roðinn hvarf og
hún fölnaði upp.
“Mér ffcllur illa, að haía ónáðað þig með nær-
veru tniinni, og auðmýkt mig til einskis”, sagði hún
um feiö og hún gekk nt úr herberginu. Hann bað
hana ekkert ntn aö dvelja fengur. Honum íanst að
hann hafa breytt rébt, en aitur á máti þótti honum
feiðinlegt, að geta ekfci orðtð við bón henitiar.
“J>;tft er alt aí feiðinlegt, Jætgar kvenfólk fer -að
blandu sér inn í‘ jtessháttar. Hjá þeim ráða tilfinn-
ingarnar mestu, en skyusemin situr á hakanum”.
Ilatin tók aftur til að skriía, en nú gekk það ekki
eins vel og f \ r. það var sem svifi milli hans og
pennaus hið tarvota andlit konunnar hans. Honum
kið illa, og svo gekk hann út itr herberginu-
I.ady Aðalheiður vildi ekki láta neinn sjá að
hún gefði grátið, og gekk 'þess vegna tiil sinna eigin
hcrbergja. Y
“Hvernig;á ég.njft' gota borið Jneitta tjil fengdiar?”
sagði hún. “Ó, guð, hjálpaðu mér til að bcra Jalt
Jtetta með Jiögn og Jwlintnæði. Bara að hann vissi
það alt satnan, þá myndi liann breyta öðruvísi við
tnig, en liann gerir. En hann skal aldrei £á að vita
þaft’ svo framarlega, sem guð gefur mér Jirek til að
bera það”.
En hútt 'grét eins og hjarta hennar ætlaði að
springa. J>aö var svo hart, að hún skyldi vera sem
ambátt þar sem hún átti að vera húsmólðir, og hún
hlýddi ttteð ót ta og hræðslu þar sem hún faefði átt
aö ráða öllu.
82 SÖGUSAFN HEIMSKRINGLU
“Hann aft segja mér, að sá saklausi lí'ði fyrir þá
seku! ” hrópaði bún, “eins og óg viti það ekki. Fyr-
ir h\iern Hð ég ? Hvexs vegna er ég ánægð með að
dvelj i hér ? Eiginkona ©n ekki elskuð. það er
troðið á hjarta mjtni, ást mín einskis metin, og ég
er höfft að ltáði og spotti. Og hvers vegna Jx>li ég
alt þetta? 0, guÖ, því vierð ég að þola alt J>etta?”
Eftir, að hsifa útaaisjð J>ajnnig hjarta sinu, vairð
hún róli'gtri• Hún þvofti sérf úr volgu Viabnj og
klært'dist tnjög skrautktga. Hún hugsaði sér, að
Ir/orki kaftwinti Randolph eða Lady Die skyldu kom-
tst aÖ 'Pv*i aft honni félli miður, að hún fékk ekki
bæti sína upp'íyl ta. Svo giekk hún niður í sajljimi, ró-
leg oa Lrosandi eins og ekkiert væri um aö' vera. Kaf-
teiununt var J'ar, og hún sá, að hann haíði verið að
vonast efttr sér. Bann giekk hratt á móti henni og
sagðu' :• “þér eruð brosandi, og é-g er viss urn,, að
Jier haíið góðar íréitbir að færa Mrs. Conyers'”.
“Nei. þaft hefi ég ékki”.
Hanti leit á hana alveg hissa.
“Neitaði I.ord Caren bæn yðar ?”
“Já, það var líka alveg vitiaust af mér að biðja
um það. þcssi Conyiers er einhver sá versiti naetur-
þjófur hér i kring og Lord Caren getur ekki látið svo-
leiftis tnanit sltppa hjá begningu".
Alt þetta samtal heyrði Lord Caren, því hantx
kom inn í þttssu að leita að La<ly Die.
XVI. KAPlTULI.
J>essi atburður hafði meiri áhrif á Ix>rd Caren,
en liaiitt vildi kannast við. Hann heyrði, hversu á-