Heimskringla - 23.04.1908, Síða 5

HEIMSKRINGLA
WINNIPEG,
APRtL T9JS 5 l»l».
ar ojt sá cíótt-ur Jiennar, cn ekki
hana sjálfa. Eg kivnm ekki við, a<J
tfara heiim «til h.'imar til að tala við
hana, þvi ég hélt hornii mundi má-
ske faila þ-aö illa.
Eftir nokkrar frekari samræöur,
sapði herra Bok : “Eg cr kvong-
wður dóttir viinar anin, hcrra Cur-
>tis. Vdð höfum verið Ii ár í hjóna-
bandi og oigtwn 2 drengi”.
Svar frá ísl. Good-
templurum í W’peg.
t 'þessuim línum hcr aí>’ framan
ler æfisaga þsss manns, sisaw nú
wtjórniar því blaði, sem keypt er á
meira en 3 miHónum hieimila, og
«wm Jxess viegna prédikar fyrirþedm
sitærsita söfnuði, sem til er í Banda
ríkjunum. Áhrif þau, .s.ein haun
hefir á þjóðlíf Amieríkumarnia, eru
imeiri en svo, að þau verði miatan.
Satt er þ-að, að mikil á'herzla er
lögð á það, að ná sem íiestum
mcðlianum, fyrir ástaeður, sein nú
skal greina : Fyrst þá, að lögmál
Kfvsdms krefst þess, að hvar sá fé-
Sigtryggur Agústsson j lagsskapur, sem vill LiLa, hlýtur að
íslenzka Goodtiemplara- | teggja alvarlega áherzlu á
bæ, en þar eð ,hal<Ll áfratn aÖ vA*a’ atmars ve*í
rit-
í Hieiimskringlu 19. marz sl
ar berra
grein uan
fiLagsskapiii'n hér i bæ, en
oss finsit hún ekki sanngjiirn í ýms-
um atriðuan, þi ætltian vér að
taka baaiia stuttlega tdl íhuguiiax.
gusts, sem ýmsir hafi 4 félagsskap jinieðal annars inntaka nýrra mieð-
þieissum". jlima, sem er mjög alvarleg athöfn.
þegar öllnm störfuan, tilhieyr-
anda hluta'ðiedga'ndi sitiúku, er
lokið, sein eru meðal anruars :
fjúrmúl, tilk\-nningar, meíndarálit
o. s. frv. — öll alvarkg mál —,
•þá eru tekin til umræðu a'triði,
það, að j sem hieyra til velferðar reglunniar í
hcild sinnd, og fer *það misjafnlega
ast hann tvpp og dteyr. — Anniað, j úr hieaidi, eftir því hverjir á hafda.
þar aam útgjöld eru, þar er nauð- j þegar þ'essu öllu 'er lokið, þá fyrst'
•synfcgt, að fá sem flesta til að byrja skemtandr. þœr samaai-
fciera byrðarnar. — % þrdðja lagi, standa af : Söng, uppfestrd kvæða
er það eitt aðal markmið og j <>g sagua, eft.ir fræga höfunda
Gredndai segir, að félagsskapur Kkylda reglu vorrar, að kdtast við | vorrar þjóöar og annara, skritlur,
vor sé oröinn svo fjölniennur, að j að redsa þá á fætur, sem fallndr
hann ætti að láta “bedlmdkiö tdil sín
taka” í ýmsuan málum, svo sein
•‘útrýming áfengra drykkja úr
kiaKÍinu”, og aö “steaimia stigu”
Gnedndn segir svo : “Ef að þessi aldursskeið, ganga í lið með eldra
félagsskaptir hér í fcœ á að ná til- j fólkdinu. þaö, aö mæður láta börn
gangi sínum og \eröa það sið-
menningiarafl, sem hann geitur ver-
sím, — sonu og dætur, — ganga 1
reglti vora, sem þær þekkja eins
íólgna djúpa
Um stefnu sina i
'blaðamen.sk-> í>TÍr ófcyfifegri áfengissölu, >‘í lok-
uðum flöskum”, sem höfð sé uin
hiind í hinum ýmsu ölgerðarhúsum
hrér í bæ, og húu ráðleggur oss, aö
senda fulltrúa úr vorum flokki á
löggjafarþdug.
í fljótu 'bragði mætti svo virð-
ast, að 7—8 hundruð manns gætu
láitið “hie«ilmikið til sin taka” í
stórmálmm landsins. Iín þegar bet-
scan oft hafa i st-r
eru, og ]>ess vegna eiguan vér þess 'lífssjx'ki, frumsamin kvæði og sög-
ekki kost, að vena mjög vandlátir ur, eiaindg ræður, san alt nviðar til
að meðlitnum. það «r engin spari-j að skemta og fræða, eti inisjafnt
fatavinna, sem neglu vorri er ætl- i að gæðuin, sean eðlilegt er.
Vér uudrunist ]>að ekki, þótt
sear
msum Ixjejuan og
inni IK.HVV lljcft. . *
hieifðum getað ffcruPPbæðdr þær, sean varið er til
iveainar fvrir | áfengdskaupa í “ýms
un*ni, fórust honum orð ]>aiindg
‘‘Á bak við hverja sigursögu
liggur önnur saga um baráttu við
örðugfeika og sjaMsafneitun”.
* þessi maður hefir unnið síðan
hann var 13 4ra, og hann v4nnur
enniþá, og hann hefir ánægju af er-
yiðinu, og í því fclst fcyndardóm-
nr þess, hve mdkið honum hefir
orðið ágengt. Orðtak lia.ns er, að
vinna mieð áhuga, og vínnúarðtir-
inn keanur að sjálfsögðu. Hann fer
lítið út um borgina, og tekur eng-
an þáitt i borgarlífsgfcðinni. “Við
erum sveditiafólk og kunnum b./.t
við sólskdnið og hrsinja’landloftið”,
sogdr hann við vini sína, og þó
hann hafi ánægju af aö liorfa * á
góða sjónleiki, þá fer hann sarnt
sjaldan á leikhúsin, af því hann
'þolir svo illa loftfeysið, s@m þar er
inni, hvar þúsunddr mianna eru
salnaiikointiar. Herra Bok fer ekki
oft í veizlur eða hei'niihoð í borg-
inni. Hann kveðst hvorki hafa
tímia eða löngun til þess. Skoöun ] . , X1.
, v • v manna 1 'baiuiin. Nu er nnkill
hans er, að engmn inaður geita unn !
ið imkið og þarflegt verk, sam | miAri hluti þessara 7-8 hundmð , ^
vyrji mikht af tínia sínuin við | Good'templara konur o.g unglingar i 1 ,
glanm og veizluhöld, og ástvini | fyrir innan lögaWur, líka fjdildi '
í fullorðinna karlinahna, swn erú
íds, siem
emgan atkvæðisrétt eiga, svo það
aö að fev sa af bendi, og ekki ætíð j Greindn segir, aö orsökin til þess,
þakklátur starfi, að taka drykkju- wö n.æstum ,alli,r ^iti&ndi meuta-
nianhinn ur renmisteunmum, ogiMM tejar„ sneiði sig hjá
!‘!!í ,r L.f SI ' sé sú, að þeir
trevsti sér ekki tdd
an mann fyrir þjóðfélagið. í mörg-
um tiilfellum höfuan vér ekki haft
auaiiað fyrir viðfcitini vora en erfiði
og skiapraun. Samt VERÐUM
vér að hafda viðleitniuni áfraani.
bak aftur skrílshá'ttinn og heimsk-
una”, og af því þedr - vdlji ekki
feggja lið, stafi “þessi haimskufcga
flysjimgsfega framkoma fólks-
Ossi liggur við -aö efast irm skyn- ! 'II,S > ýmsdr ‘‘málsmetandd
inni, og það var að eans vegna
hans, að vér gátum ekki feitt hjá ]
oss aö svara. Vér
fcitt hjá oss ádeilur luennar fyrir ,
ódugnað, þekkin.garskorts áhuga- stoölmi, þar sem bindindis felags-
levsi, stefnufevsi og heimsku, en 'skapurinn er oröinn talsvert fjöl-
hún heföi 4«tt að hldfa oss við þvi, n'ennur og vel á veg komimn” hah
að geía í skyn, að vér hefðuan >kk'i farið minkandi, því fólkinu
glæpsamfcgt íramfcrði á fuiidum :f,Íölf?ar fljótar lilutfallstega í þessu
að brjóta á vorum. Fólk út í frá mun, edns og nýja landi, heldur en meölimum
vér, spyrja, hverjar þær getd verið bdndimdisfélagannia.
| menn
I staðið
I tírna
seaui og réttsýaii þeirra mannas
seftn redkna oss það til vanvirðu,
að vér reynum að Ifðsinm þedm,
ur er aðgtett, og það athugað, að sem helzt þuría hjálpar vdð, enda |a'® S1,fja á funduim
<>11 áhrif í 'bæjur- og landsinálum ’->ð vinwiistur sá. ‘þedr hafi slitið
byggjast á atkvæðaniagni, þá
kemur þaö í ljós, aö þessara 7—8
hundraða gætir fremur lítið. Tök-
um Winnipeg bæ til sainanburðar :
í honum eru á annaö hundrað
, sean 1 fólagsskapmrnij hafa
segjast aldrei hafa v.arið
sínum jafn illa og ineö því
vorum, og að
hyggjum vér, áð ‘ý’migustur sá, j,Þ®ÍT h«fl »H‘tíð sig frá hou-
sem ýimsir hafa á reglu vorri, sé |11111 vegna þess, að fólkið begðaði
af alt öðrum rótum runninn.
ser svo hcdniskulcga.
það er skaði vor en ekki sktild,
að “leiðandi mentamienu" vorir
Tdl skanuns títna var það áldtin
vdrðufeg naii'tn, að drekka vín, og .
virðu.fegt ástand, að vera drukk- ' h‘>r 1 ‘b® hafa snedit.t sig hjá oss, en
ina ; jafnvel ekki laust vdð, að eins tkkl ff-tuin vér trúað því, aö or-
þúsundir íbúa. Setjum nú svo, að ' konar frægðarljómi fvlgdi hvoru- i sakln S2 Sll,i sem greinin segir. það
í 'houtrm séu að eins eitt hundrað ' tvoggja. Nú er þetta orðið alt á :værl mÍ°S kynlegt, «ef þessir fcið-
. . ,. . . .. v ' an.ivan v«r Beir sem drekka, ««« m,-'nn treystust ekki til að
busundir. Nu renknast svo til, að aiI1,“,an \,g. pen, x
reyna aö hvlja það sem mest, og v,era fciðtogar vonr 1 þenn malum,
þeir, siein " verða drukknir, draga >ilr« sem vér vildtwn gjarnan þiggja
sdg í hlé, svo þedr verði ekki á til- jMfcögm þairra, en þrcngdu sér inn
mannaíæri. Menn gata nú ekki á þatta sama fólk, sem fciðtogiar í
fcngur tekið staup af áfengi, án
hér 11111 bil ednn fimti sé <1 tkva-ðis-
ba'rir nxenn. ]iá ættu að vera tutt-
ugu þúsunddr atkvæðásbærra
ið, þá verður hann að taka gagn- j \ el og sín eigin lKimiili, skoðum
gerðum breytingumi frá því, sam j vér sem nœga og ólirekjaudi sönn-
harin er nú. því hver s4 félagsskap un fyrir siðfsrðistegu hreinlæti fé-
ur og hver sá maður, sam ekkert lagsskaparins. Eöa bafið þér, fek-
æðra markmið hiefir en það, aö ’ ari góður, þekt margar islenzkar
sjúga út úr lífinu þær lægstu og ] mæður, sean hafa bakað sér afar-
auðvirðitegustu nautnir, siem það ’.mikla fyrirhöfn og talsverð fjárút-
befir fram að bjóðu, verður aldrei lát til þess, að leiða fcörn sín inn í
sjálíum sér eða öðrum að liði, éþann félagsskap, ‘‘siean ekkert æðra
hieldur þvert á móti til aodfegs og niarkmið befir en þ.vð, að sjúga út
líkamtegs niðurdreps”. úr lífinu þær hegstu og auðvirði-
] legustu nautnir, sem það heíir
þotta er lakasti kaflhm í grem- (fratn að b,jóða”.
þessar “lægstu og auðvirðileg-
ustu nautnir”, sem vér Goodtem-
Vér höfum af áseittu ráði forð-
i a-sit, að nefna höfund áimdnstrar
plarar liöfum genigdð í félagsskap greinar utan einu siani — í byrjim
með að sjiiga tit ur lifinu. það er j—. Vér játuin, að það befir kost-
lí'tilmanntegt, að þofe,- ekki smá-]að osS talsverða sjálfsafnieitun, að
aðfinningar, jafnvel þó að þær halda gremju vorri í skefjum, og
væru óþarfar og raovglátar, cn hér iforöast öll kaldyrði. Vér höfum
er gerð árás á æru og maimorð Ifundið áhyrgðina gagnvart þeitn. 7
öðrum niáluni.
þass að bæði aðrir, og jafuvsl j qss liggur við að efast um, að
sín>a <>g bækurnar segir hann vera I
sór íniklu kærari heldur en vedzlu- . .
hökl og teikhús, og þessfc. skemt- |n,ykotn,lir bmgað til kvuds
anir, sem nnestm.egnis sé tímo'
'incö
SÍt't.
eyðsla <>g hafi þrcytu
verk í för með sér.
finni til þess, að þeár, þedr “miálsmetandi mienn'', sem í
hafi lækkað maovngildi ^ félagsskap vorum hafa staðið, en
hafa nú skildð við hanoi, sóu ínoð
þeir imonn, sean enn drekka, hÁlbrigöu vitd, IvF rét-t er eftdr
hvort scm það er mikið cð«v litið, þ-im haft.
vita hverjum það er að kenna, að lvngiun skvnsamur maður —som
og höfuð- | mmu fuQandkið í lagt, aÖ í félags- I þéir fá ekki að njóta gleðd þairrar, e-kki ,er drvkk juniaöur — gengur i
felagsskap vorn vegna þess, að
hanai hafi von um persónulega
hagsinuud, heldur vegna þcss, að
hann sér, að hér er nauðsynjaverk,
sem þarf að vinna, og baon tekst
á hondur, aö gera það lítdð, sem
hano gétur, tdl þess að korna því
áfedðis, ám þess að hafa nokkra
þegar hcrra Bok var spurður að
því, hveroig menn ættu að hoiga
sér til þ/s.s að verða sigursælir í
fcará'ttu l.ísins, svaroði hano þvi, , er a.t,hn ö þ4 finst oss krafa
uð hv*er, vsem ekki hefoi frumLei^ar | . .
skoðanir, gæti aldrei orðið teið-i ffrel'mlrW,n'i,r 1,1 vor’ '”m aö i
togi manna, og af því að svo íadr i Vvr ættum að læta “’hedlmdkið” tdl
af fjöldamim befðu frumteigar skoð- I vor taka, svo som í því, að út-
anir, þá vildi hann ráðkggja ! rýlmv áfengum drvkkjuin burt
mönnum, að vinna aö algengum j
s-törfuin 4 óalgengan hátt. Hunn j
kvað sér vera satna, hvaða heiðar- ]
séu 150 a tkvæðislxwir isem mu,tll"n vvitir, þcgar þeian
I finst þeir færastir í fle.stan sjó, og
1 lífið fclasa hlæhjaodi við þcíimi. þá
verða ]>eir að einangra sig, annars
þegar iþetta geitur skvð, að einhver'bindindas-
| maður ná'lgist þá, og láti í ljósi
mieðanmkvun sína, og bjóði þedm
1 hjálparhönd.
j skap vortnn
“inenn, eða ] ístenzkt Good'tam-
] plara atkvæði á móti hverjum 200
| a'tkvæðum í bænuan.
er atlmgað,
' greinarinnar
tegan atvinuuveg synir sinir kvsu
áð leggja fyrir sig. iéf þeir að eins I b*ygð.
vildu hafa það hugfast, > að verða I
sean fullkomnastdr í því, sem þeir
ta-kju fyrir, svo að þeir hefðu það |
stöðugt í huga, að g.ra verk sitt
betur en nokkrir aðrir h«afðu gert J
þa ð á undan þettim.
ur 1
landinu, og semla fulltrúa úr vor- I
um flokki á löggjafarþiog, sé na-um í
ast sanngjörn og á taepum rökuan
Drykkjuskapnnm er þanndg Vl,n 1,111 t-mlurgjald, annað eo þii
hrunddð ofurlitið út af alfaravegi,
Uin ritstjórn á tímariti sínu
kvaðst hann geta sagt, að síðan
hann hefði tekið við þeim s'torfa,
hefði lvann fasttega fvlgt fmm
þedrri stiefnu, að 14'ta fcseindur <>g
kaupeiidur þess vera riitstjórana.
Hann sagöist biðja fólkið, að segja
sér til, þegar það álitd hann gerði
rétt, Og^fcins þagar það alitd hann
gerði það sem ínaður færi. Hann
kvaðst jafnan haia reynt tdl þess,
að eyða þeirri gömlu skoðnn, að
ritstlóri blaðs væri vitsmuna cða
þekkingarfcga hafinn yfir alþýðu
mannia og heföi því sersfcakatt
ri'fct til þess, að veta einvaldur
dómari í þeim sökuan. Ilanu sagð-
ist fá þúsundir slíkra tdlsagnar-
svo að hann gæti stund
bnéifa, svo að hann gæti stundnm
ckki gert aavnaö svo viktim skifti, l^^n^s ísTin
en að loka sig itiiivi einhverssta'ðar,
t'il þess, í einrúmi að gefca lesið
f m af.'iigissöluna á ölgerðar-
liúsivm bæjarins, með þeiin atvik-
jivm, setn greindn skýrir frá, vita
j fáir Good'tvtnplnra, en það sýni.st
j ekki óviðeigaivdi, að þeir, sem liafa
j vierið sjónarvotter að slikri sölu,
1 hjfðust ha.nda og kærðu, cf salan
! er ófeyfi'teg, en eftir upplýsingu,
| semi vér höfum fengið frá lögfræð-
i ingi, þá er ’þe.ssi áininsta sala al-
j gerlega lögivm samkvæm, svo ekki
j lveldur þar er greiinin sanngjörn.
Næst erunv vér ákæröir fvTÍr það,
j að wr höfivm ekki tekið oss frain
i um samning og ú tbýtingu 4 hæn-
nrskrá þeirri, er send var fvlkis-
jxnginu sl. vt-tur, sem fór frain á,
hö drykkjustofum skvldd lokiV> kl.
fi c. h., nneð fleiru. í s'tuttu' máli
er ‘þutð aö skilja á gréindnni, oð
v: r höfum ekki gert nevtt Good-
tempfeimaná'lmu til hagnaðar eða
elliogar, að vér höfum ekki gert
“svo mikið, sem leggja tvo fingur
kross vínsölu'bannsm41inu til
vmgangs”.
>að er saitt,
og ÝMIGUSTUR sá, sem drykkju
mieniivvruir hafa á biivdindishreyfing- 11111
uaind, ©r því náskyldur tilíinningu
■a fbrata'inainnsins gagnvart lögregl-
unni.
Ennfremur scgir greinin, að
futvdir vorir séu “skemtisamkoan-
u r; ]>.ir seim ekkert afvarfcgt orð
eða htigsun má kotna í ljós”, að
fólkið vilji hieJz,t “hlægja, llyssa og
kjá hvert framan í annað, og láita
a'lls konar fíilalá'tum, en aldrei 'takv
orð af viti, C'ða sýaa alvörú i
nokkrum hlut, eða
máfefnd”.
ið
ver vorum
ekki
brélin, — “og þau segja m«ár, hver ; frunikvöðlar aö samndngi ©ða út-
steifna lvlaðsins skuli vera”, bætti Jgáfu lvænorskráirúainar, en saint
hann við.
Blaðiö lv.'fir
yfir 30 ritstjóra
en
j gcrönm vér talsvert mcdra e*i að
“fe-ggja tvo fingur í kross” honni
það skal fiúslcga játað, að fund-
11111 vonnn sr i ýmsu áfcótavant.
Stundnm vegna þess, aö íurnlar-
stjórar hafa ekki eins góða hæfi-
feika eða kunnáttu til að stjórna
| sem a-skilegt Værd, svo að mál
! gota g.'iigið seint <>g nokkuð ó-
skipulega. Líka g.-tur koniið íyrir,
að stöku nunn tendi i hdta, við
J unvræöur mála. f^nvndg kemur það
fvTÍr, að fólk hvíslast á, i sættim
síivum, svo áheyrn er ckki eius góð
og hún ætti að vera. l\n þessir
galkir, edtvn eða adlir, edga sér stað
•á öllum inann'fundum 1), lijá öll-
um þjóöum. þessara galla gætir
nvinna hjá oss, en víða aunarstað-
ar, sem kemur af 'því, aö vér höf-
j um reglubundna starfsskrá til þess
lað faca eftdr.
Uan heitnskufcga framkomu skal
það sagt, að fólk ktanur fmm á
góðu meðvitund, að ha«fa r,eynt að
lá'ta gott af sér fciöa . Ef v«ér mætt
vera svo djaTfir, að lá'ta skoð-
un vora í ljós, hvers vegna svo
margir svo nefndir “teiðandi” og
“málsmetandi” menn þjóðar vorr-
ar hér standa ivtan við télagsskap
vorn, og fáta hatvn ýmist afskifta-
laus'an, eða legg.ja liomvm ónot til,
þá mvndum vér helzt geta þass til,
að þ.iui þvki liann hvorki “F«ÍNN”
né arðvæntegur.
Viér ætlann nú í fádn orðivm að
mminast á Jvað, sem vér höfum
fyrir nokkru gsrt sem félagsheild. Vér höfum —
þrá'tt fvrir afskiftateysi vorra leið-
andd tnanna — hygt upp félags-
skap, setm telur á mftlld 7 og 8 hund-
ruð niianns. Vér höfvvm afm«áð allan
Jvaivn dýröarljóma, sean yfir áfengi
og nau'tn þiess hvíldd. Vér hötfum
ni'yndað allinargar Goodtemplara-
Stúkiir tneðal ísfcn^inga í Maoi-
toha <>g Norðvesturlandinu. Vér
höfuan ýmist nnoð siöferðislegum
á'hrif'um eða lækningum bjargað
eigí a'llfáum drýkkjumönnum úr
þvd hryggifegas'ta ástendi, og gsrt
l>á ín'tsaana í m'annifélaginu, og
gert tilra'undr við ínarga fleiri. Vér
höfum aldð upp, og ervvm að nla
upp, innan vébanda vorra, fjölda
vnarga utvg,»' aneun, sam eru, og
vér vonitm að haidi áfraan að verft
ednlægir bindindismi.mn'. Vér liöf-
inn, ineð því að rey-na að gera
fvmdd vora skemitilega, haldið un«g-
nm inönuum frá “poolrooans”,
drykkjukrám og öðruan óþrifa og
milli 7 og 8 hundruð manna og
kvenna, setn öll eru g«erð jafn sck
(saimau'bec : ekkert æðra mark-
mdð o. s. frv.
Vér giafcum ímyndað oss, aö af
sivmvmi mönnum verði vitndsburð-
ur vor, siem undir þofcta skrifutn,
eigd tiekinn gildur, af þeian ástæð-
um, a<Y vér erum í félagsskapnum,
og þess vegna beri oss nauðsyn tdl
að bjarga voru eigdin mannor'ði, en
samt viljum vér lýsa yfir því, með
allri þeirri alvöru, sem vér eigum
tdl, að ENGINN FÉLAGSSKAP-
UR Á MEÐAL ISLENDINGA í
þESSU LANDI ER HEIÐAR-
LKGRI OG HREINNI EN VOR,
!edns og hann kearntr íram á fund-
uan. Vitankga tökum vér ekki á-
byrgð á hegðun ednstakliniga tvtan
funda, því það ge'tur enginn félags-
skapur gert. Vér vonum og ósk-
um, að þedr begöi sér allir vel, en
vér áfcyrgjumst það, að ef edn-
hverjir þeirra hegða sér illa, þá
gera þeir þaö ekki AF ]>VÍ, að
þeir eru Good'teanplarar, heldur
þRÁTT FYRIR ]>AÐ aö þedr eru
Góodtemiplarar, því nicð . því
brjóta þeir ákvæðd reglu vorrar.
Til stuðuiugs vitnisburði vorum,
ætlum vér
vofctai, því að þeir eru jaínan saovn
orðastdr. í reglu vorri er fjöldi
giítra kvenna, sean edga sonu og
dætur. Margar af þessuin konuin
sækja stöðugt fundi, jafnvcl ]>ótt
■þær hafi nóg að starfa á hedniilum
siniwn. þessar konur feiða börn
sín vnn í félagsski|.p vorn ; þau
eklri með fullorðna fólkvnu, 011 þau
yngri inn í fcarivastúkunia, suni svo
jaínóðum og þau komas't á hærra
til 8 hundruð mianna og kvenna, >
í h\-crra unvboði vér ritum —,
hvíla þungt 4 oss, og siöast en
ekki sízt finnimi vér til þess, að
máfcfnd félagsskapac vors eru of
göfug til þess, að vera dregin nið-
ur í forað persónufegra illyrða.
í umboði islenzkti goodiemplara-
reglunnar í jpYinnipeg,
Fyrir hOnd stúkunnar ísland nr. 13:
Skapti li. Brynjólfsion,
Hjálmar Qirlaaon.
Fyrii' hönd stúknnnar Hekln nr. 33:
fíjörn K. Bjdtmton,
fíjarni Afagnúasson.
Fyrir hönd stúkunnar Sknld nr. 3t:
Gunnlanrpir Jóhannsson,
Sicain Stcainion.
Winnipeg. 18. anrtl 1908.
“ Sœkjast sér um líkir
]>egar ég las hirtingar ræðuna,
setn haklinn er yfir mér af Jóhann-
esi Magnússyni, — sem nú virðist
orðinoi leppur í skó Sigtryggs A-
gtvstssonar, — dwtt mér i hug
■að bera fram þegjaoidi orðskviðurinn forni : “Sækjast sér
mn líkir, saman níðingar skríða”.
En svo er til annað gartvalt spak-
moeli, sean þannig hljóðar : “Svo
sfeal leiðan forsmá, að anza hon-
um engu”, — og því ætla ég að
ít'lgja í þetta sinn.
S. T. J óhannesson.
ATHS. — Hér itieö er umræðtwn
ivm inál þetta lokið í Hei'ins-
kringlu-. Ritstj.
Til Hkr, sunnan úr lieimi.
]>ú kemur hér 4 hverjuan laugardegi
ka’rt með tniálið fagra, goðum borna,
S'tóru fcilöðin víkja úr þinum vegi,
þó vart sért sfcærri' en "Oddur” var til forna
í skessutf löiv.i — ,er skrúð var uin í sti'fi —,
'hivn skýrð’ ’<aitvn “Titt ineð toppi fvrir ncli”.
Jx'dr kalla þdg telpu, seni kunnir ei að stefa,
þú ka'r ert saoiít, með. brek i höfði ungu.
]>ví ensginn þarf að vera’ í minsta vafa,
•að vor er röddin, st’U <>g mál á tungu,
*{><"> margur sé á ritvellinum valtur. —
Hví varna’ að ’ganga þeim, sem að er lvaltur ?
Einn of þcim liöltu.
sem
hvcr um sig hefir áuiægju af j vdðvíkj indi. Fjölda mörg edivtök fundum ósköp svipað því, seuv það hættu stöðum. Vér höfum nýtega
stæðum getur fclaðið ekki farið ivt stu-ku vorrar (Mrs. (ruðrúnar Búa-
atf réittri feið. En aðalsti?favu blaðs- son), en hún sendi þau af.tur <tdl
ins segir hann bygða á þairri samv-
færingu sinni, að konur hafi 4 á-
huoa'nvál : Bömin þeirra, heiimili
þeirra, boröhald þcirra og fatnað
þeirra.
Siðast í viðræðu sinni settd liann
ýftmsra manna ' regiu vom, st'in
svo fcáru þaui á milli ttnaniva til b
umldrskrif'ta, og þenn varð svo
nvikið ácenirt. aö blaðdð “Frae
starli sínu. Uudir slíkum kringutn- j af hieíini voru s.’ud til ntata stó-r- jyerir annarstaðar. ]>eir, sem koma
! skynsa nvtega fraan í heimahúsuin,
oða á strætum úti, gera það alveg
'edns á fundum vorunv, <>g þeir, sem
eru heimskir aftwiarstaðar, halda
áfram að vera hiedmskir á fundum.
ágengt, að Waoao nee «þcfri hegðá sér úel utan
Press” fanin ástaiðu tdl, — þegar j funda, gera ]>að alveg ein-s á fund-
það sagði frá bænttrskránni, — að u,m j/n eí einhvcrjir eru, sem
| g?'ta þess, að hún hefði veriö hegða sér illa utan • funda, þá
íram þá skoðun, sent kom ems og ‘‘.largelv sigmed” af Islenddnguam '
haftis, og j Ves'turbænmn. Vér staðhæíum ',an ]Kjrra, ,þnr eru avalt
- j 't’kki, að engir aörir on C’roodteanpl- Undir straingri stjórn. Fólk hefir
orar hafi safnað undirskriítum a ekfei hamáskifti við að fara á
mc'öal íslandinga, en ]>E1R gerðu fundi. ]xi6 verður hvorki að engl-
kki heldur í mn eða árum vdð áð ganga inn í
ilgerð sanngirnd t fnndarsalinn.
viðhöfð.
"Leyfið nver aö seg.fa : fcmgimcst að því, svo ok
'fyrir öll, að ég skil þessu atriði er algerð
reiðarslag á tilhieyremdur
hann bar bana frani með þeiin a
kaía, sean lýsti því, að honum var
fatll alvara : "Leyfið niér að segja
í eitt skifti fy
ekki eðli kvcnna* Enginn karlnvað-
ur skilur það, cða getur skilið
það. Sá nvaður, sem gervr kröfu
til að skilja það, er hetfmtskingi.
Sú gætfa er ekki vaibt karlmönnum
að skilja konur, fnekar en komnn
er gefið að skilji karlmenn. Kvuin
verða jafrian hvort öðm ráðgáta.
}>að er svo íyrirhugaö”.
]>á finnur greiiviu «ð því, að
“mest á'herzla” sé “lögð á, að ná
sean flestum meðlimum, ekfeert
verið að lmgsa um, hvermg þ?ir
nvieðlinvir séu”, og það valdi- fé-
lagsskapnunv “stæfek'andd vanvirðu
i augivni allra skynberandi og
hugsaaidi manua”, og þetta “sé
aðal orsökin til þess miegna ými- ^þjónustugerðir
ínyndað barivastúku, se’iii ’telur ná-
læg.t 120 meðlimd, sem hafa gsngið
undir háfiðlcg og alvark’g hedt,
sem eru : aö neyta hvorki víns né
tó'baks, að spila ekki fjárhaetibu-
spvl <>g hafa ekki ijótt orðbragð.
þessi börn koma samiam einu siivm
í hverri viku, og ivjóta tdlsagnar
skynsatnra, há'ttprúðra og lipurra
kveouna, sem allar hafa naegum
1 YKRDA þeir að hegða sér vel inn- störfum aö sinava hieiiina hjá sér.
þetita. gera ]xer endurgjaldslaust,
að edns tdl þess, að vdnna máteifn-
imi 'gagn. Vér höfutn sérsbaka fjár-
söfmin með höndum til hjálpar
sjúkiim og þurfandi m©ðldmum,
sem margdr hafa þegar notið góðs
af. Og vér höftnn bygt hús, sem
kostaði iiá'lægt 19,000 dollara, og
höfum nú þegar borgað atf iþedrrd
upphæð 11,000 dollara.
Vér lvefðum sjálfsagt 'áfct að
I K\V'<»nin sumsMii1, og er hún bygð gera ínikið nveira, cn vér biðjivm
ópuini. þar er jróða nvetin og konur, að hafa ]xtð
------------- ! hugfast, að ]>að li'tla. sem vér höf-
t) Yér undanskiljum hér guðs- uin gert, og liötfum reynt að gera,
j höfunv vér gert af góðiun nug.
Hvort staðhæfingin um það, að
ekfeert alvarlegt orð uiiagi koma í
Ijós á fundum, sé á röknm bygð,
ætlum vér að reyna að skvra. Öll-
tvm fiindum: er stjórnað eítd'r á-
k veðinni sta r fsk r á
4 akn®nnuiri þings
UMLÍÐUN MEÐ BORGUN.
Allskonar Fatnadur
Menn og Konur!
Þvf skylduð þér ekki klæðast
vel, þegar þér getið keypt ffn-
ustu ffJt, hvort heldur eftir m&li eða með verksmiðju-gerð,—
með vægum viku eða mánaðar afborgunum.
Allir vorir klfteðadúkar eru af fínustu tegund.og fötin með
nýjasta New York sniði. Yér höfum kvenfatnaði, skyrtur og
treyjur. Einnig karlm. fatnaði, treyjur og buxur, með væg-
um afborgunarskilm&lum. Yér "seljum ódýrar en aðrir gera
fyrir peninga. Karla fatnaðir fr& $9.00 og yfir. Kvenmanna
fatnaðir og treyjnr frá $12.00. og ]>ar yfir,
Komið! skoðið vörumar og sannfærist !!
EMPIRE CREDIT CO’Y
8al 13 f Traders Bankanum, — 4Ö3 MAIN STREET