Heimskringla - 30.04.1908, Blaðsíða 4

WINNIPF/G', 30. 'APRÍI; 1908.
HEIMSKRINGLA

Victor st., 6 herbergjahús $1600 Toronto st., 7 “ nýtfsku hús meðöllum þægindm 2800 $500 niðurborgun. Simcoe st,., — 7 herbergi, 2900 Beverley st., 7 herbergja nýtísku hús á 8000 Home st. nálægt Portage, 25 feta lóðir, á $25 fetið W. P. RODGERS, 608 Mclntyre Blk. Fí>n (>474. 27-5 8
The Duff & Flett Co. PLUMBKRS, GAS ANIgSTKAM FITTERS Alt verk vel vandaí', og verðiö rétt 773 Portasre Ave. og 662 Notre Dame Ave. Phone 4644 Winnipeg Phone Í4815
Giftingaleyfisbrjef
selur Kr. Ásg. Benediktssou, 477 Beverley St. Winnipeg.
öllum viðskiftavinum vorum fjær og nær, óskum vér i e i n u h 1 j ó ð i Gleðilegs sumars C. G. JOHNSON Telefón 2631 Á horninu á Ellice og Langside St
FÉKK FYRSTU VKRDLAUN .( SAINT
LOUIS SÍNINOUNNI.
Cor. Portage Ave and FoJt St.
Kennir Bókhalil, Vélritun, Sinsritun.
Býr undir Stjórnbjónustu o. H. Kveld
og dag kensla. Sérstök tilsöcn veitt
einstaklega. Starfshögunar-skrá fri.
DR. A. E K E R
Sérfræðingur f Augna-, Nef-,
Eyma- og Holdssjúkdómum.
Grand Forks, N. Dak.
Sendið Heimskringlu til
vina yðar á Islandi.
Cancer Cure.
R. D. EVANS, som fann upp
hið vfðfræga lyf til lækninga
krabbanieÍDiiiii
óskar að allir sem nú [>jást af
krabbameinum, skrifi sér. 2.
daga notkun meðalsins, lækn-
ar útvortis eða innvortis krab-
bamein. 8krifiðstrax til R. D.
Evans, Brandon, Man. 21-S-8
A. 8. BARIIAL
Selnr llkkistnr og annast nm útfarir.
Allur útbnnaðnr sá bezti. Enfremnr
selur hann allskouar minnisvarða og
legsteina.
121 Nena St. Phone 306
AÐVÖRUN
til landans sem er nýkominn
til Winnipeg —
F.f g’æitirSu ei hófs með aS gatig>a ouí hæ
°ff 'pjálífis htaupa’ út í sollinn,
']>á fellurSu á eivdianum ílaitur sem hræ,
í forsmáinair hvldýpis pollvnn.
,J>ví REAb EST’ATE maSurinn rýir J>ig strax,
en ráöviamhvi’n hteypur í felur,
nneS alls konar pnettvísi leitar hunn lags,
og ljú'gaind'i kaupir og selur.
En hiíunn tekur löngum mieS hógvarS til máls
og ba'gtvaöi af sérhvierju lofar,
en fyr vm aö leiöin er löbbuð til hálfs,
er lý'gin hains turmvnum ofar.
Og hvort sem hann leiöir þig ivt eSa inn,
mun ó'g'æfati marka þér sporin,
og ef aö þú færS honum fjársjóöiun þmn,
er fc'itþv aö hundstiin'gu borin.
J>ví lögiin í Gan’aid'a giefa ’onivm griÖ,
þó grípi han'n ófrómur dalinn, —
og þaS viröist oröiö að algengum siö
— og ’á'giætis mianivkostur talinn,
J'á, aiim-t er aS horfa á ]>á iSandi kös,
sem eigrar um' stræ'tin í hröivnum,
'því hvar sem viS förum qr alístaSar ös
af allskonar landrá'Sa mönnum.
J>eir snuðrandi ráfa eins og refir í mó,
meö ránshug á tneSoti þ©ir hjara,
og reyna svo alt af aS krækja í þá kló,
semi krókótt um vegina fara.
En fyrst aS þeir rySja þann farveg til auSs,
er fjöldiamium auSráöin gáita :
Jx'ir divga ekki aS afla síns dagtega brauSs
með drengskap á ærtegan máta,.
jiví te’tin og sæJIífiS sækir þá heim
<>g sv«illiþrung'inn stórborgar-kliSur,
<>g staflausir vcl’tast í strauminum ]>eím,
cr steypist til lastanna ndSur.
Og ekki, er aS sjá, aS þeir iörist þess baun,
þó ýmsir á svikunum kenni.
Em 'ilt er, eí fátœkir rata í þá raivn,
aö reyna ]x»u fjárglæ'fra menni.
Ef óhapp þeim kemur á fall'andi fót,
svo teigöarm'örk vofa vfir kinnum,
er samvizkan vís til aö mæla sér mót
vtS mann'hrökin einstöku sinmum.
Og skyldu þeiir níöingar hreikja sér hátt,
ef horfa þá aftur ivm bakiö
og sjá þá sinn ná.utvga liggja þar lágt
og landsdjólkið hungraS og nakiö ?
álienti vita þaö ekki, hvort gatan er greiS,
sem gengi-n er handan viö sæinm.
En hvað mun aö eilífu lýsa þeim leiö,
seni lævísir entu hér daginn ?
ViS 'þekittt'tn svo margan, swn magn’lirota lá
viS miauriamia <fyrr en han.n varöi,
og iöran'di táirvotum augunum þá
í eiliföar »á<ttmyrkriÖ starði.
En ef aS þú kemnr Ivér fleygur og frjáls
úr fjaltetvd'i noröan úr höfum,
þá lá/t'tu ekki svikarann hengja á þinn háls
neinm hlekkinn úr þjóSlífsins klöfum.
H. MAGNÚSSON.
ÁLIT ROOSEVELTS Á
ANARKISTtTM.
t ávarpi því, sem Bandaríkja-
í'orsetinin sendi ný'tega til þingsins
um Anarkista, farast honivm meö-
al annars þanmtig orS :
‘‘Ég hefi þá skoSun, aö forsetimn
lvafi vald til ]>ess, aS banna póst-
mál'astjóran'um, aS iáta nota
doild sína sem sambandsfæri til
þess að fnemja glæpi. það er aS
segja : aS Ixinna póstllutning á
hverju því, siem hvetur til morSs,
brennu eSa fööurlandssvika, og ég
ætla mér að vinma samkvænvt
Jiessari sannfæringu minni.
“Jjað er og óefaö, aö þingiS ætti
aö athuga þetta mál Og lögkiða
frekari skorður í þessu tilliti.
“Öfl önnur þjóSmál verSa hverf-
andi í SamanburSi viö nauösynina
á því, aS himdra útbried'Sslu An-
arkista og kenninga þeirra hér i
landi. Anarkistar eru óvinir mann-
fclagsins, og stefna þeirra og hug-
sjónir eru glæpþrungnari en nokk-
ur önnur. F.ngupv innflytjenda er
leyfS landgang;i á striemdur vorar,
ef hann er Anarkisti, og engu 'blaöi'
pnentuöu hér leöa annarstaSar ætti
aö leyfast útbreiðsla *í þessu landi,
ef það flytur A'narki.s.ta kcnningar”
T'amarac selst hjá
fyrir Í5óo, — en 2
{10.50.
A. S. Bardal
“Cord” fiyrir
125 Dollara
De Izaval rjómaskilvinda til sölu
fyrir {43.00. þessi skilvinda er
samia sem alveg ný og í ágætu
standi. SkrifiS mór eða finnið mig
aö nváli.
Magnns Pétursson,
535 Agnes Street, Winnjpeg.
^Ooniinion líiink
NOTRE DAME Ave. RKAXCIl Cor. Nena St.
Vér seljurn peningaévisanir b<irg-
anlegar á lslandi og ödrum lönd.
Allskonar bankastörf af hendi leyst
SPARISJODS-DEILDIN
teknr $1.00 innlag og yfir og gefnr hæztu
ffildandi vexti, sem leggjast við mu-
stæönféð 4 siuuum á ári. .‘Í0.
júní, 30. sept. 31. desembr
og 31. rti a r c h.
r"
■ Til fullkomnustii tryggingar
A Vátryggið fasteignir yðar hjá The
; St. Paul Fire &
Marine Ins.Co.
\ M
Kignir félags. eru yfiir •> milllóu
dollars. Skaðabætur boreaðar af
San Francisco eldinum l1* mill.
SKIJLI H ANSSON Á CO., 55Tri-
bune HHg.. Phone 0470, eru sér-
stakir umboðsmenn.
Það borgar sig
að auglýsa
í Heimskringlu
Department of Agriculture and Tmmigration.
+
Ásta þórunn Jónasdóttir,
Skagfjórð.
amdæSist að heimili sínu, Swan
River, Manvtoba, i. marz I9°8, 76
ára og tveggja mánaða gömul, frá
Stóragerð'i í Hörgárdal í Eyja-
íjarðarsýslu. Hún kom hingaö til
lamds áriö 1876. Hún var velþenkj-
amdi, umhyggjusö'm' og ástrík móð
ir og kona ; sí spaugsöm og ræðin
viS hvern sem var. Hún var allra
mesta fjörmanmeskja, og þótt húm
findi kraiftíi sína þverra, þá var
sálarfjöriS óþrjótandi, og meS
fráfalli hiennar er m'ikið skarS
höggviS í vorn fámenna vinahóp.
En m'inni'ng hiennar < lifir samt í
brjóstum allra þeirra, er hana
þekt’U. E. J. B.
Lögberg ervinsamlega beSiS, aS
birta þi-.s.sa fregn.
,í “ Hvaðer hér. Aldrei skaltu geyma
T ÍlD norpiis
]>að sem hæi>t er að
gera f dag. Þessvegna
8egjum vér: SkrifaðiJ
ÞIG fyrir Heims-
kringlu í DAG . En
ef þú geymir það til
morguns, þá g e t u r
skeð að það v e r ð i
ALDREI gert. Hver
sá, eða sú, sem klippir
úr blaðinu þessa aug-
lýsingu og s e n d i r
h a n a til Heimskr.
ásamt með $2.00 fær
hana f 15 mánuði,—
og 1 góða sögti lfka.
Þessi kjörkaup gilda
aðeins einn mánnð,—
til 30. apríl.
HEIMSKRINGLA
P. O. Rox 116, -- Winnipeg
I
MANIT0BA
Land möguleikanna fyrir bændur og handverksmenn, verka
menn. Auðnuból landleitenda, þar sem kornrækt, griparækt
smjör og ostagerð gera menn fljótlega auðuga.
-ARID 190©
L H, 141,537 ekrur gáfu 61,230,418 bushels liveitis. Að jafnaði
yfir 19 bushel af ekrunni.
2. Bændur lögðu ytír $1,315,085 f nýjar byggingar í Manitoba.
8. I Winnipeg-borg var $13,000,000 varið til nýrra bygging.
4. Búnaðarskóli var bygður í Manifoba.
5. Laud hækkaði f verði alstaðar f fylkinu. Það nr 11 ú frá $6 til
§50 hver ekra.
(í. I Manitoba eru 45.000 framfara bændur.
7. í Manitoba eru enþá 20 millfón ekrnr af byggilegn ótéknn
ábúðarlaiuli, sem er í vali fyrir innflytjendnr.
TIL VÆ3STT-A-HL. L^dSTIDTSriEIM:^.
komandi til Vestur-landsins: — Þið ættuð að stansa í Winniþeg
og fá fnllar upplýsingar um heimilisréttarlönd, og einnig um
önnur lfind sem til sölu eru hjá fylkisstjórninni, járnbrautafélíig-
um og landfélögnm.
Stjórnarformaður og AkuryrkjTimála-Ráðgjaíi.
Skrifiö eftir uppIýsÍDgum til
JoKf-pli Bnrke. Hartvipy
617 MAIN WINNIPEG. 77 YOliK ST., TOKONTO,
Heitir sá víudlu sem allír
...
T.L.
“lf'vprTrhbmaT’.
af þvf hann er hað besta sem menn geta reykt.
ísleadÍDRar! munið eftir að biðja um T. h.
(I'NIQN M A IIK)
VVfifdern <'igar Fartory
Tliomas Lee, eiítandi Winnnþ.eK
ADALHEIDUR 247
,lþaS hefir náttúctega ekkcrt að þýöa”, sagöi
hún. “teuifin falla af trjánum, og tegTirð ]>eirra
verSvir aS engu, rósiiirnar visna. Hver grætur, þó
að stormarnir fevki burtu blööum Jæárra ? Er þaS
ekki sarna og vinna hjarta konunnar, kasta því svo
■burtii og1 eySileggja J>að ? J>aS heifir ekki mieiri þýö-
ingu en visinaS b'lóm.”
Hatin v'arö mjö'g alvartegur.
‘‘Jnette eru hrætðileg orð, Nita”.
‘,‘Eru 'þan þaS ? Eg sagði vSur, að ef Jx>r vild-
uð að ei’Us beyra smijaSur <>g blíÖoyrSi. þá skylduö
þér fara tdl Ladv A SafhieiSar ’'.
Haun latit réilega uiSur aö hetmi. “þér eruö
alls ekki ,ré'ttlát, Nita, óg á Jnessi orS alls ekki skiliS”
Hún snéri sér undan og varir honnar skulfu litiö
eibti. Svo leit hún aftur framati í hwnn.
“Fyrirgefið mcr, Allaiu, ég er í svo vondu skapi
núna. Eg fór hin'gað til þess að vera ein, mér
fanst seim ég hefSi rann af gteði o-g hljóSferasl'æ'tti.
iþví komnS Jxt til míu? J>ví voruö þér ekki kvrrir
'hjá hinnm, sieim syngja og hlægja eins <>g lifiS hafi
enga sorg í för meö sér ? Nú er ég búin' aS er.gja
yður, en samt mein'ti ég ekkert ilt meS 'þessu”.
“iSiegiiS mér, liversvegna þér ertið alt af svona ó-
ániægSar, Nita, þér sem sýnist alt af að vera svo
glaðar og skeiwtiliegar. Eg þvkist vita, að það sé
no-sta alvartegt, sem gengur aS yðtir”.
Hún leiit dreymandi augiun á bJómin fyrir utan
gluggaiMt.
“’Eg hefi taLaS við hertogann um að fara héðan
og itil heiimilis okkar á Skotlandi’’, sag.öi hún lágt,
“og óg hiefi hngsaS um og séð, fivernig lif mitt
yerStir þar”.
“Og hverju líkist það?”
“SpyrjiS mig ekki um ]wö. Et; hélt að ég væri
-sterk, Allan, en ég er þaS ekki. Ég hélt aö ég væri
248 SÖGUSAFN HFJMSKRINGLU
stoLt, en alt stolt er danitt og horfið úr hjarta mínu
Eg óska dauðans, — ten, æ, — ég 'geit ekki sagt hvers
vegna”.
“Jiór verSdS að gera þaS, ég vil fá að vita þaS”. |
IIún var máföl, augu hennar k'iítritSu, þegar hún '
lei't fratna'n í bann.
“|>a'S er af því, aö ég gert ekki lifeS án ySar, — i
ég get 'þaö ekki — og —”
“Allan”, sagði blíð og mild rödd á bak við þau, |
“Claverntg hershöfðingja langar að spila vist á tnóti j
þér”. ' I
Hann gat ekki vel áttaS sig á, hvort þaS gladdi j
eða hryg'ði hann, aS samtialið tók svo fljótan enda. j
IvitriS, -sfcsm hann drakk évr orSum hertogainnunnar, j
var svo töfrandi. þaS dillaSi h'ég<>m'a dýrð hans, aS j
hevra, að þessi kona., sem allir karlmienn dáðust aS, J
skyld'i elska hann. þó fann hann, að þaS var rangt I
af honinn, aS bhtsta á hana. Hontim létiti því, er !
konai haus kom, og mcð hinni blíStt rödd sinni teykti
töfni-niuni' út í vieSur og vind.
AS eins eit't a'iigna'blik var hann i efa um, hvað
gera skyldi. Hertogainnan var alveg mállaus aif
tindrun og reiði. Hann liorfði írá einni til annarar.
‘‘Jvt’liarðu að koma ?” sagði Lady Aðalhieiður
'fc’liStefja. “HershöfSinginn er ,ekki tingur lengur, og
þaS er ekki svo hægt að skiomta honum, en hontvm
þvkir mjög gamia.n aö spila vist. þaö «r ein af bin-
tvm fáu skíimitinuim hans”.
“Carien lávarSur er að tnfci við mig um nokktiS, ;
sem ég vil ekki fresta”, sagði nn hiertogainnain mjög
drem'bitega.
Lady AðalheiStir teit brosandi til bennar. ‘‘Um •
•það getið þið talaS hvenær sem er, hertogainna!
En vimir okkar er gamall, og hefir stóran rétt itil
þess, aö viö skemitutn honum sern hezt”j
ADALHEIDUR 249
Nú sló hútt á réttan streng. Lávarðurinn stóð
stra>x tt'pp, og hncigSi sig djúpt fyrir hentogiaiinnunni,
“Eg skal meS mestti ánægjtt tala við yður, hve-
nær sem þér viljið, cn nú verður Lady Aðalheiður
aS koma , minn staS”.
Hann gekk til hershöfðingjans og fór að spila
við hamin vist.
Hiertogainnan sagði ekkert einasta orð. Hllún
létt sam hún sæi ckki Lady Aðalheiði, ]><> hún sæti
við hfið heinnar.
Ixidy AðalhaiSur rattf svo þögnina meö því aö
spyrýi hana, hvort henni væri batnaSur höfSuSverk-
uriuai'.
“Mér hefir .aldrei verið neitt ilt”, sagði hertoga-
innain, “meira að segja, ég beli skemt mér vel. þaö
cr ef ti'I V'ill ókurteis spitrning, sein mig langar til aö
spyrja yður að, Lady Aðalheiður, en mig langar til
að vita, hvers vegna þér hafið alt af vakandi auga á
manni yðar”.
Lady AðalheiSur leit rótega framan i haitja. “Nú
sk'il ég ekki, hvaS þér .eigið við, hertogaiuna".
•“Nú, ekki þaS, þá hafið þér ekki mikla skyttseini
'tiil 4ið bera. J>aS yrðu víst ekki margir, sem tækju
þessum njósnum eins rótega og Carvn lávarðttr .
“Eg sk'il ekkiert af þessit”, sagði AðaihetéSur ró-
loga. ‘■‘Claveri'ng hershöfðingi óskaði eítir að spila
vist 'á móti Allan, og 'baira lét hann vita þaS”,
“þér getiS veriS nógu slungnar, I>ady ASalbeiS-
ur, nt 'titninn mun leiða margt í ljós, sem nú er hul-
ið. En nú vil é.g hjé>ða yöttr góða nótt, því ég er
þreyitit og sifjuS. Og svo gekk liertogaitinan 'burtu.
250 SÖGUSAFN HEIMSKRINGLU
L. KAPÍTULI.
•Hálfum tíma seiinna gekk hertoga.innan friam og
aftur um gólfið í hinit skrauitlega hert>ergi sínu. Hún
liktist fremnr norn en fcillfgri kontu Ilún réði sér
ekki fvrir hefft.
“þetfca er alvieg óþolandi", sagði hún. “Mér
ríÖur á, aS komn áformuin mínumi fra'm. Hvernig
þorir 'Jjessi kona, aS reyna aö komia í veg fyrir þaii ?
H'ún skíil bða fyrfr það. Fyrir þauu sigur, setn
hún varm í kveld, skal hún ú'tlvclla blóðngum tárum.
Hún efskar hann, — ]>að er ég viss tnn. En ég skal
taka hann fra henni. Eg hafði rétt nnniS sigur,
■];eg>ir hún kom í spilið, en hún skaf líöa eins miklar
kvalir fyrir JiaS, eins og ég nú verð aS líöa”.
Hun hugsaði sér aS bíða svo sem einn eSa tvo
d.^lga. Svo ætla'Si hún að hefna síit. þó aS þuer
hsiCðu lettgi strí'tt hvor á inóti aiinari, þá höfSu ]>;er
þó ult iaf veriS kurtcisar hvor við aðra. Iiún liló
ógvðstega'.
‘•‘Hann áfcti hana af þvi hoiinm var 'þröngvaS til
þess, en haniti islskar hana ekki. Næst Jiogar ég tala
ViiS hana, skal ég s:>gja henm þeitta. Mig hefði hann
elskaS’'.
J>ví tengur, sein leiö á tím'ann, þess harðari varS
bará'ttan niiilli þessara tveggja kvenna. Lndv Aðal-
heiiðtir vak'fci og baS. Hún var mjög kviðandi fvrir
því, að mainni henmnr yrði ræmt frá lieinni, og aS af-
teiSingiii af því yrði æfinteg eyðitegging fvrir hann.
AnnaS slaigiö vonaði hún þó, að hans innri og beitri
mæður mytwli sigrast á þetrn freistingu, sem lögð
var fyrir hann.
• 1....t ll . . ' - .V’