Heimskringla - 07.05.1908, Blaðsíða 3

H E I M 5E I N G L 'A’
WINNIPKG, 7- M?. ó 1908
:i 1>U.
Strathcona Hotel
Horni Main og Rnport Str.
Nýbygt og ftgœtt gist i 11 fi s: Gost
um veitt öll þægindi með sann-
gjarnasta verði. Frí keyrsla
til og frá öllum járnbr. stöðv-
um. Reztu vfn og vindlar; og
herbergi og máltíðar ágætai'.
McLaren Brothers
KTGENnim
Hotcl Pacific
219 Market I H M.rTv V*
Slreet Kigaudi
Winnipcg - - - Maniloha
T e 1 « j» h o 11 tí l .'i 8
Ný-ondurbaitt og
Ný-tfzku Inís f allu
staði. Viðskifta
yðar ðskast virð -
ingarfylst.
$1.25 a D a g
=HOTEL=
SUTHERLAN D
Corner Maiu and SutherlanU Ave.
Gisting kostar, $1.00 og
$1.:'0 íi dag. Fg tðk við
stjórn þess hfiss 1. Jan. ’08,
og virðingarfylst. óska við-
skifta Tslendinganærogfjær
Komið. Sjáið og JReynið.
C. F. Bunnell,
eigandi. Telefón H48
BRUNSWiCK HOTEL
Horni Maiu St. <>k Rupert Ave.
1 borðhald; Ilrein orj Björt Jícr-
j'Kínitslv Drykkir og fíesta Vind-
OkeypÍH Vagnmtelir Öllum Train-
n. Jieynið oss þegar þú ert á ferð.
Til raálsvara G. T.-i etrlunnai'
íslenzku í Winnipeg.
MAfíKET HOTEL
146 rRINCKSS ST.
P. O’CONNKLL. elgandt, WINNIPEQ
Beztu teRundir af vínföneum og vind>
um, aðhlynning góð húsið endurbætt
Sex eru þeir rifcsnillmgiarndr, sem
jG, T. fclagsskapurinn islenzki hér
: i bæ úitvald'i til þass aS andmæla
j gnein þeirri, seiiT ég ritaöi fyrir
nokkru síðein nin félagsskap ]>enn-
nii, eftir «ö þeir höfðu setið á ráð-
stjefnum um það þrisvar i viku,
svo vikum skifti, til ]>ess að ráðg-
ast um það, á hvern bátit hcppi-
legia'St væri að gena 'það, og hverj-
ir skyl-du hljóba ]>á æru og veg-
semd, að verða á'liunir til þcss
færast'ir.
jþessir ■mustcrisriddarar koma
því sexmen'n<æn<li 4 Pegæsusi rit-
snil<larinmar og mælskuniniar fratn
á ri'tvöllinn í 30. thl. Hkr. þ.á. og
hasla unér völ-1. það cr svo sem
engin hæt'ta á því, aö menn ekki
ránvi í þaö, hve glæsilegt og tígu-
legit föruneyitá það hiefir verið, þar
sem það saimanstóð af mafntoguð-
mm Tnælskurnömnu'mi, skáldum, rit-
höfundum og uppgj.ifa ]>ingmönn-
iMtt eins voldii'gasta lýðveldis
heimsin's. Og sannast að segja
hefði jiað veri'ö ánvælislaiust fyrir
rmig, eins og látiö var í ljós við
rniig af nokkrum meiri liáttar borg
urum þessa hæjar, þó ég hæri
skarðan hlut i viðskiftum þessum,
þar sem viö þvílikt ofurefli væri
að etja, ]>vi kvi'S var fyrir nokkru
á það komiö, aö þessa aðferö ætti
að hafa, þvi hún mymdi öruggust
og h'e.ppiliagus't til ]>ess algcrk''ga
að br jó'ta ■mig á hnk altur.
Aðalkostur greii'tiar þessarar, og
jafnvel liennar etini verulegi kostur,
lvefði veriö sá, að liún er Iaus við
persónulegar aðdrótta'nir og árás-
ir, hefðti það ekki gægst (raitv í
ii'iðurlagii hcunar, að þvð væri alls
ekki geirt a£ neimni dygð eða fifandi
og sannri velsæmis tilfinningu,
heklur til þess aö sitja á strak
sinum, og þinii'ig «tö reyna að
gylla sig upp í aimemi’imgsájlititvu,
en, eiins og þai* stendur, ganga með
eitrið i hjartanu en hræsnina á
vörunum. Og má sjá það, hve
miiki'ð af því tagi hefir innifyrir
verið hjá þeim, 'þar sem það brýzt
mt eimmit't á því augtira>blikvnu, |>á
er niiest á því reáð, tvð það væri
in'uibyrgt og öllum hnlið.
]>að á víst að vera gert í lítils-
virðingarskymi við 'imig, aö sex-
trnemn'Ln'ga'rnir segjast af ásettu
ráði ha'ta forðast að mefma nafn
rniitt neitrva að etns eimu sinni. ]>cir
segjast því alt af wr<i að tala við
gnei'mina', og segja að greinin segi
þetta og 'þetta. Revnd'ar heldur mi
tiiivn mesti rithöfuimdiir hei'msins
,því frain, að maðurimn og verk
hams séu eiitt og hi.ð Síiinia. Hanti
scgir, að það sé ekki frekar mögu-
leiki til aö aðskilja mnn'niiin og
verk lians, hieklur on sólima frá
geislmm 'hemiar eð<i stjörnuna frá
ijóina henmar. Kn 'það heíir nú
sjálfsagt ekki mikið gildi á ínót;
djú'psæi og speki þeirra sexmenn-
ingiaiina.
Dáliti'ð er það skringi'l'egt, aö
sjá meii'ii vera að tala við dauðatt
grei'marstiif' eitts og lifaindi pevsónu,
setn. vald hafi til að velja og hafna
og 'taka þannig til orða, að hun
hefði á'tt að gera þeitta og þetta.
T. d. að' segja : “Við þessu hefði
greiniin átt aö lilífa oss ’, asamt
ý>msum fleiri svipuðum meinlokum
setn úir og grúir af i grein þeirra.
því þá ekki eins vef nð segja :
þessu heföir þú átt að hlffia oss
við, greiiti mín góðl ”
það var anmars yfirsjón tnikil af
G. T. fclagssk'apmtm, sem á jafn-
mikla og athugula gáfu og amdans
ínieimn á að skipa, að þe>ir ekki
skyldu kjósa 7. spekimgiinn — því
ckki er iþar hörgullinn á þeim —
t.il að svara þessum greinar.stúf
mímum, svo að þeir hefðu verið
jaifmmargir hinum 7 tnestu spek-
imginm Grikkja foröum, cf ske
kymni, að þetta hið mikla ritverk
]>eirra, setn tiú liggur liér framnti
ívrir mér til yfirvegunar, vatiti
svo sent einn sjöutida táf að stamda
ritverkum þedrra á sporði, þá þarf
omginn utn það að efast, að verk
]>essara 7 nútiðíiirspekimga mimdu
ekkii hafa skarað langt fra'ni úr
verkum himna 7 fyrirrennara þeirra
Á því bólar nokkuð smetnttiia lijá
JxM'tn sox'menminghm, að þedr af-
baka ýmislegt í grein mititii, svo í
það verði lagður antntr skilmingur,
en aint>a.rs yrði gert, ef það ekki
væri sli'td'ð úr sambaindi, og orða-
Lagi talsvert breytit.
Ég viðurkettni það umdireitis, að
ölgeriSarhús þau hér í fxe, sem á-
íongi selja í lokuðuin flöskum, hafa
leyfi til þess, og að mér yfirsást
um það atriði. Ivn ég leitaði unt
það upplýsinga hjá eiitMun að leiið-
ntidi mönnum vorum, og skýrði
liamm tnér svo frá, að hann hér uin
hil íniætti fiillyrða það, að ekkert
þannig laigað lea*fi ætti sér stað.
Kn að hregöa mér mm ósanmgirni
fyrir þetta, finst ínér ails ekki
samngjarnt eða viiðeigiamdi. Og eng-
iti' aifsökmn er það fyrir G. T. fé-
lagsska.pinm, hvað áhugalcysii hans
fvrir bindindismá'lefn'inti viðkomur,
heldur eimtnit't þaö ga.gnstæða.
Kn viðbára sú, að vinsala þessi
siem framfer alveg tindir handiar-
ja'ðrimum á Good-tomplurmn, sé
lögljyfð og þar af Leiðamdi sé ekki
huigsanlegt eöa mögulegt, að gera
ncitt til að hindra' hana, hmn er
svo sárgrætilega autningjaleg og
mæstuwi hlæileg, að þaö ssetir hinni
tnestu furðu, að setx íncnn, mtvald-
ir úr nærfelt 8 hundruö manns,
eftir langam tírna og mikið stima-
brak, skuli ekki kynoka sér við, að
bera fyrir sig jaf'm Léleg riik — ef
rök skyldi kalla — opinberlega
framimi fvrir almcmniimgi. Hvaö
skyldi það ammars vera, setn ísl.
Good'templiirmn hér í b;e ekki
þætti ósanngjarmt að madzt væri
til af þeim, að þeir neyndu nð
gera fyrvr sitt aðalmá.leimi, vín-
söluibanmsmálið, þegar þeir kaUa
það ósa'nmgjarnt, að ihdmdindisfé-
lagsska]nir, sem telur hær 8 hundr-
uö ntantis og búimn cr að v.era viö
lýði milli 20 og 30 ár, ætti að
net’iia til, af itrasta inegni, aö
komia í veg fyrir, að kyfi fyrir
]>anmig lægaðri vínsölu, rétt við
netíð á þeim, ekki yrði endurnýjað
ár i-rá ári ?
Sá, sem þ-atta riteir, vakti einu
simnt athy.gli á þessu á ejimutn uf
'funduin G.'tetnplana fyrk nokkru
síðain, en fékk það svar frá helzta
mammi stúkunmar — eða svo mun
lnanm vilja láta kalla sig — og sein
Gooditeímplarar telja eimn af aöal-
ömdveig'ishöldiitn sinuin, að ef sal-
un væri ófeyfileg, þá væri fyrir
ræðumanm, að kæra ]>að senv laga-
brot, em ef hún ekki væri það, ]>á
hélt hamtt að Gqodtein.plar.ar gœfti
lítið við því gert eða látið sig það
skiftia. Hvílík viðk'itni! Hvílík
ur áhugi lyrir nvákfimi, sem nicnn
þvkjast elska eiivs og lífið i brjóst-
inu á svr!,
Síðam e£ einhver félagsmaður
gerist svo djarfur, opinberlega að
hreyfa við jafn rotmu ástandi eins
og 'þcitta dæmi ber ljósastan vott
utn, eftir að bœö>i hamn og aðrir
oft og mairgsimnis hafa unt j.að
talaö á stúkufiundum, og skriíað
um það í stúku'blöðiin, í báðum
iþeim stúkunum, setn lialda blóð-
wiu úti, en algerlega árangurs-
laust, því al't þess háttar hefir af
féJagsmönmum verið alt af hunuii-
að þegjamdi fram. af sér, og alt
setið við sama keip eftir sem áð,
ur, þá er »á maður tolinn "u.v’.-
amdi og ívferjaindi öllum bjargráð-
um”, og skammirnar ekki iátr.ar
af honum ganga af félagjssystkin-
utn hams', bæði í bnmdmu og ó
bnndnu máli, intvam og ivtan fnnda.
Síðan, ölltt þessu til frekari árétt-
imgar, er grvpið til þeirria örþnfs-
ráða, að ú tvelja; heilt kúgildi af
fœrustu mönnum, sem' evga til aö
vera í 8 hundruð mamms, til þ?ss
að reyna að berja í brestina og
kaffæra samnietkatvn í þessu máli,
svo að hamn- helzt aldrei að eilífu
reki íramar upp höfuðið.
Kiitt ætriði er það sétstiakkga i
greiiu mintvi, sem þeir sextniemning-
arnir rangherma að nokkru leyti,
]>ar sem þeir segja, æð ég ráðloggi
íélagsskapnum, að senda fulltrúa
á þing. þessu er þamnig x ikið viö,
að í það er hægt að kggjæ nokk-
ttð anmam skilmimg, heldur en þau
orö, sem é,g um það haíði í grein
minni benda ttl, og vil ég, því til
skýringiar, og tvl að kotna í veg
fyrir þa'tin misskilnitvg, lcyía mér
að tilfa'ra þau lvér :
“Til -þess að h'Ugsamlegit sé, að
kotna á algeröu vimsölivbaimmi og
hitidra tilbúning áfemgra drykkja í
hvaða landi sein er, þá er nauð-
symlegt fyrir livern þaavn félags-
skap, setn að því V'Mvmir, að loit-
ast við, eftir því setn honutn vex
fisktir um hrygg, að hafia áhrif á
st'jórn lamdsins og löggjafarvald,
því ælgert vínsöhvba'mn fæst aldrei
netna með aöstoð stjórnar og lög-
gijaifarva'lds. ]>að er því ei'tit af þvi,
sem bind'indisEélögi'U œbt-u að hafa
lnvgfast, að koma fufltrúa úr sín-
utn ílokki inn á ]>img svo fljótit setn
auðið er, og reyna að láta þeim
fara fjölgandi eftir þv-i sem ástæð-
11 r leyfa”.
jvessi unnnæli gcfa í skyn tals-
vert amman skilnimg í þessu atriði,
heldur em svarið frá •þeitn scx-
nvem'n'ingiimnm bemdir a, og æt'last
a'ivgsýmilega til aö i Jxiu vcrði
lagður. því eins og órð þam, sem
ég tiltæri 'hér úr greám mimni bera
tneð sér, ]>á æthist ég ekki til þess,
ttð í einmi snarsvipan sé að því
hrapað, að téktigsska'puri'nm sendi
fulltnia á þing, heldur eftir því,
setn honum vex fiskur tim hrygg,
að 'hanm ledtist við, að ltæfa áhrif
á stjórn og löggjafarvald landsins,
því að eins á iþaimn eitva hátt og
engan annan, sé það framkvætnan-
k'gt, að fyrirbyggja imnflutning,
sölu, nevzlu og tilbú'Uitvg áfcngra
drvkkja. lín grein þeirra sextnenu-
itvgatvma htermir þessi orð ntín
þanmiig, að giefa í skyn, að é'g sé
það flóm, að ætlast tií þess, að
þetta sé gert undir eims, arn nokk-
urs umdiribúmings eða unih'ugsumar.
þetta gera þeir auðvitað til þess
<>gn að reyiva. að laga ■ fvrir sjálf-
um sér, of hæg.t væri, og er þetm
]>að raunar ekki láandi, eitts og a-
stiendur mú fvrir þeitn.
Knmfretnur eru þeir að reyma að
klóra- vfir anttað hraparkgt dænti
upp á áh'U'gakysiö, mefnilega 11 m
'bœ’narskrá þá, sotn send var fylk-
isþiti'giivu, setn fór 'fram á vínsölu-
takmörkun hótekutina hét í lyæ.
Auðvi'tað var það ult of tnikið, að
G.T. fiélagsskapurinn íslemzki hcr 1
bæ gæti verið fritmböfundur þeirr-
ar hugmyndar eða frumkvöðull
]>ess, að konva hemni í fratnkvænid.
Eftir framkvœm'd'tim hans í sams-
komar máltvm að ttndamifömu var
það óðs manns æði, að búast við
sltku. En 'það er inikið hil þar á
tnilli, eða gem sama og ekki meitt.
því þegar 'bæmarskrá þessi kotn inn
á futtd'i st'úkmanna Heklu og Sknhl-
ar, þá var hemni alls emginm gattm-
ttr gefittn, heldttr algerkga gemgið
þegjamdi fratn hjá hcmni, eins og
'það væri atriði, sem ekki snerti
Goodtcmplara sérkga mikið, eða
sitæði í neinu sambandi við starf
þeirna. Hvað sem útbýtingu aí
erimtökum aí bæmarskránui til Mrs.
G. Biiasott viðvikur, þá sýndi
Good'templara féla'gsskapu rinn enn
sem fyrri hiö lveTlilegiasta áJiuga-
kvsi fyrir jafn ]>ýðingarmiklu
tnáli, þar sem hatvn enga ákvörö-
un tók um það, hvernig að því
skykli v'inma, til þess á sem 'beztan
og hagkvæmastam háibt, að greiða
fyrir franvgangt þcss, heldur, að
því er virt'ist, 'gekk fram hjá því
með þegjamdi litilsvirðimgu. ]>ó
aklnei hefði amtvað v.erið, þá hefði
■það þó li'fciö lagjwtar út, að sjá
það svart á hvítu í geröabókum
st'úktvaitma, að cinltver ákvöröun
hefðt ver.ið tnn ]>að gerð, að
greiða fvrir franvgangi ntvmars eins
máls. 'það, að 5 eða 6 bindindis-
mtemn tóku það upp hjá sjálfum
sér, að saftva undi’rskri'fum umdir
bænarskrá þessa, sýnir Ljóskga,
hve forviða þeiir vórtt yfir því,
hvernig Goodtermplara fé'lagsskap-
urinm., sem Jélagsheild, tók máli
þessu.
því ncita hvorki ég né aðrir, að
ekki séu tiil einstöku rmemm í fé-
lagsskapnum, sem ltafi dálítinn
tveisfca af áhivga fyrir aðalstarfi
lvams og •markm'iði.
Víst er utn það, að lveföu ckki
allar íslenzktt kirkjtirnar hér í bæ
ötulfc'ga að því ttnmið, að safna
undirskriftuni tmdir bænarskrá
þcssa, ásam't öðrumi, sem ekki
voru bimdvndis'memm, þá hefði ekkt
orðið mikfð um þær. • Og ekki get-
ur mig rekið mi'nm'i til þess, að
Free Press færust tveitit líkt því
orð, að bún lveifði verið "largelv
.sdgned’’ fyrtr franvgöngu íslenzkra
Good'tenvplara i v.esturbæmtitn. —
]K"tita vrtt því ekki miklar missagn-
ir hjá þeim sexmionmingunum. þe.ir
hötfa að eins þannig hajtsavíxl á
þesstt'tn hliiUtm, að staðhæfa þaó,
aö Good'tierivplarar hafi ger> laug-
nvest fyrir 'þetita tnál, et. gerðu par
á tnóti lamgmimst fyrir ]>að. þctta
verður nú líkfciga ekki upp á god<l-
tetnplariska vístt kölluð ósann-
sögli, en symd'Htið yæri kammske
að mefna það goo<iteni)>lariska ó-
mákvæmmii.
]>á kernur anmað ramghcrmi, eða
öllu heklur útúrsmúmingur, hjá
þeinv sexmenningumumi, þar sent
þeir scgja, að ég finmi að því, að
■ínest áherzla sé á jtað lögð, að
tvá sem flestum mieðl'imum. . En
það er algerlega tilhæltilaust, að
ég hafi nokkurmtinva sé-rstakfcga að
því fundið, eða álasað félagsskapn-
skapmum fyrir það, cn hitt sagði
ég og ég smý ekki afittvr með ]>að,
að ]>ar setn félagsskapur ]>essi cr
orðinm jafn fjölmennur og haimn er,
og jafin gamall eiins og þegar ltefir
\xTÍð tekið írani', en gerði samt
(Framhald, á 4. bls.)
l)OKl sON
nnd
^ACKSON
By ? srv' n jjfa m e n n
Sýnið oss wp'pdrætti yð-
nr ojt áætlanir o" fúið
verðúætlanir vontr.
370 Colony 5treet
Winnipeg
^Hefir þú borgað
Heimskrimglu ?
Woodbine Hotel
ðtwrsta Billiard Halll Norövestnrlandinn
Tln Pool-bt)rö.—Alskonar vfnog vindlar.
tennoii A Hebb,
Klgendnr.
SRONNÝTT HOTEL
ALGERLEGA NÝTÍZKU
Hotel Majestic
John HcDonald,
eigandi.
-JamoK.’St. West, Rétt vestan viö MainSt.
kVinnipeg Telefóu 4 9 7 9
$1.50 á dag osf þar yfir
Bandaríkja-snið
Alt sem hér er um hönd haft er
af beztn tegund. Reynið oss.
BRAHDONS VINSŒLASTA
CISTIHUS
EHPIREHOTEL
E. J. PELTIER, eigandi
HefirOll mítfflur þæglndi.
KeynlO þetta gisti - htis.
Á bezta stan f borginni.
Lang - vega telefón 1 35.
Sarnple room.s
725—781 Rosser Ave
■CKA > D4>.\, n 1 \\
:k
Betn er rétt á bak við Póst-
j húsið, — og þar sem alt er af
j lieztn tegund. íslendingar
ættu að reyna þetta gistihús.
Jatnes Thorpe,
eigandi.
Fyrveraodi eisandi
Jimmy’s Restaurant &
rortage Ave.
ADALHKIDUR
281
H'ún 'bað gwð hcitit og hjartaiilegia fyrir honum,
og h-rir sjáffri sér. Hún olskaði hamn þúsund sinti-
itm 'heiittarai em sibt eigið líf. Em hún hæfði ekki
anmað cm a«t sína, og bœmir itil að skilja hamm frá
þvirri bætfcu, setm hamn var staddur í.
Hiartogaiinmam hiafði kita&t viö að fá tækifæri til
að má tali af honum, en nú voru ijxrír da'gar liðhir af
þe&sutn ifcíu, og ‘emn hafði hcnni ekki 'tckist að ná taii
af honum. Henmi lá við örvimg-lan. ]vað voru ttý-
kommár nýir gesitdr til Brooklands, og lávarðurinn
haí'ði cmgam tíma tif mciins stefnumóts, en það var
það seim húm þráði svo iivjög. Hún gw.t talað við
hattm svo aðrir heyrðu og sutvgið fyrir hatvu, eu hún
ga>t aldneii verið eiii tneð lionttm. Ilanit sýndt henn:
nlla itilh'lýðilega kurtiaisi, ett varð aö öðru leyti að
simma gestum síivuni.
fcady Aðal'hisiði Jedð mjög ilJa. Hcrt'Ogainnan
var að vístt ekki mjög ókurtvis við hama, ©n hvonær
som hún sá sér það fært, særði búm eitiir því setn
hcmmi var mvt itilfi'tvniti'gar AðaJlnriðar. I.ady Aðal-
hteiður har það nvoö ‘þoJvnmæði, en hianiiá féll það
mjög iUa. H'ttm var miklu fölari oti hiúiv átti að
sér. Nú 'brosti húai aidrei, og auguu litu tlauflega
út. Hún - 'gerði alt sc.ni h'ún gat til að halda sér
nppréittri í þessari voða bará't'tu, en hum varð samt
a' moigrari og miagrar’i, og smáhrukkur koinu hver
eftir aðra á emni hetwvar og kringutn mu'iuvvikin.
I.ady Gartem tók cítir því og foll það tnjög illa.
Lávarður Carem tók ckkcrt -efitir því, cn tlaveriug
hiershöfðingi sá 'það .satnt.
Eimu sámni kom ha.tin óvörum aö Aðalhciðd í
bóka'her’berginu. AJlir gestirnir höfðtx ekið burtu, og
hún bélt, að hcrshöfðingimt ltcfði faritð Hkæ. þeinnan
satna niiorgitn höfðtt kraftar hetnvar svikið hana.
Htvn Cíinn, að hún gat ekki látið sem vkkcrt ■gettgi að
sér. líú'ii varð að íá tíma til að gráta út sorg sína
252 S(")GUSAFN HEIMSKRINGfcU
í leinrúmi. Hiortogaimm'an hafði haldið orð sin, og
fen’gtð hama til að lí’ða. Við niorgtinveröar.borðið
haftði h'úít seitið nálæ'gt Aðail'heiði, og var að segja
sessuna'Ut sínutn sögur um þau hjónatbiind, sem heíðu
orðið 'til vegti'a sammitvga erföaskrár eða veigna pen-
inga, og svo laigði hún út ai þvf. IIvert orð var
Aöælheiöi ætlað að heyra, cmda gcrði húm ]>að, og
hvcrt orð var seim h'ivífsntnga í hcnnar göfttga h.jarta
°g drciif blóðið fram í kinmar hemnar. Rn hún
reyndi ;tð láta si.ni húm hcyrði ]xtð ekki. Ilún tal-
aði við og við til hcrtogainnunnar, battð henmi ltitt
og atiti'að' scirn var 4 borð'iintt., on alt var inóittck’ð
xnioð kttlda. Ilcirtogainnan sú, að orð sin höföu á-
hrif a A'ðalhctöt, og eítir því, se’tn lvún fölnaðd tnetr,
því sarbcii't’tari varö hún í oröum síntvm. Rn svo
gait AðalhovBur ckki til lengdar þolað ]>etta. Ilún
stóð rófe'ga npp <>g gckk úit úr salnum.
Hertogaimvan 'talaði unt að ríöa citthvto út
tmeð lávarðimum. A þanm há't't áleit hún, að Itúrt
fiemgi 'það l>ezta tækifæri til að' tafc við hann. i'.n
ka'ítciitvn Randolph, setn sá' hverivig öllit leiö, bcið
þatvgaö 'til allir höfðu kontið sér sattian um, hva'5
skyldi verða saman. ]>á kvaðst hantt beldur vi’.ja
liira riðandi em ‘kayromdi. Aðalheiðttr hfcssaöi hanu
t 'h'jarta sinu fyrir þaö, em hcrtogainnan hatc.ði lian-u
Nú 'þurf'ti húm ckki að búast við, aö ná tali af lá-
varðdivum þanm Aaginn, og svo voru þá einir stx
da'giar eiftir.
Aðalheiðttr kvaðst ekki lvafa títtia til að fara.
Hútv íanm, að henni vieitti ckki af, að hvíla s.g litinn
tí'tna. Húm héft, að allir gestirnir hefðu farið, og
gekk því 11,n í bókahcrbergið, og gaf þ.vr tilfinning-
utn síttutn lausam tatvni.
At í cinu fór hún að hugsa ura, að hun Iieíð: ekki
breytt hyggilega. Hún skildi tiil Hills ráðbtatgg
AÐAI.HKIDUR

fcertogaitvmtnmar, og sá, að hún sotlaöi að kouta ú-
set.niivgi sínutn fram á næstu s©x dögum.
"Ég verð að vcra þolimmóð”, lnvgsiiði hún mrð
sér, "að cdns seix datga, svo er alt gofct. Kg vcrð
að 'göra alt, sem óg get til þess að frolsa han«, og
ég verð að 'lvafá vakatidi attga mcð þeiirn án þess að
sýna nokkra ókurtieisi. Guð gefi mír styrk, þvi óg
heifi santtarfcga við tnikið að striðíi! ”
Il'ún sá nú eftir, að haía staðið upp frá borðinu.
"Ég hefði átt að gæta mín betur, og kcyra svo út
nieð þeitn. Rtt húm særði tnig svo Ivræðitega”.
•þegiar hmm hugsaði til himna höröu og bitrtt orða
setiti að hemmi ákafan grát. Húm byrgði andlitiö í
höndivm sér, og grét, c.ins og hertogainnan haföi
spáö, bJóðugum táruin. ]>á var >þ,tð, að dyrnar
opnuðust og Clavering hcrshöfðingt gekk intt. Hún
tei't forviða upp, og hann sú, að hún haíði grátið.
"Ég hélt, að þúr heföuö farið mcð hintt fólkinu,
heirshöfðinigi'’, stamaði ltún út úr sér. Kn liann
gckk 'til ltennar -mjög alvörugefimi.
"Svo þér hólduð þaö, og þess vogna urðttð l>ér
hcima. Mcr ]>vkir vænfc uttv, , að ]>að hifcfcisfc s\-o á,
aö Á’g skyfdi einnig verSa lioima, Aðalheiður. Ivg
álvt mi'g sesn bezitn vin vðar og ti'Isjónarmau'n. Og
þó 'þór álítið það ókurteisi af mér, þá vil ég þó fá
að vi'ta, hvers vcgna ]tér eruð aö grivta. Ég vil
ekki heyra neinar aísakanir tté undanbrögð, hcldttr
hrioi'ivain sammfcikaniv. Ef þér ekki scgLð mór ]>að, þá
skal óg sjálfur kotnast að því”.
Haitvn sat'tist' við hliö hentvar. Hún sá, að hon-
•trm var 'fiull alvara mcð, aö komast eftir, hvað að
hcnui gangi, og hún vissi ekk-i, hvcrju svara skyldi.
VrVr-
254
SÖGUSAFN HEIMSKRINGfcU
V. KAPÍTUIJ.
"Mig langnr okkcrfc til, að Wanda mór inn í mál-
etfmi á inilli hjóna, Aðalheiður. 3fcr finst, að þau
eiigi að 'haía sin .eiigin máiefni úfc af fvr'ir sig, og eng-
ir wörir eigi að skifitn sór af þvi. jj0 þér vierðið a«
httgsa út í, hve nákomið band er á milli okkar, og
aö óg þess vogtva hefi ré-fct fcil aö skifta tnér af yður
]x?g.tr faiðtr yðar lá batvalcgttn'a, hað ltann ntig fvrít
yðttr, og étg lofaöi homvm því, að ég skyldi áv.alt
revnast yður sem faðir. það hefi ég gert eft'ir þvi
scnt óg gæt. þó óg væri í amnari heimsálfu, mist:
é-g aldr.ei sjónar á yðttr, óg hólt ávalt nákvæmum
spurnum fyrir v'öur. Ekki eitfc einasta augm'ablik
hefi éig gfcymt yöur. í bardögtim, scm ög hcfi verií
1, a: h'i.tvuni löngu og erfiðtt vökmiótfcurn, hvar scm tj
heifi vierið, hefir hiö ktgra cl.skufcga barn, sem faðii
þess trívði nvér fvrir, verið í httga nvér”.
Hntm laufc niðttr og kysti iiiinilegn hönd hans.
“þcr hafið verið mér mjög góður”, sagði hni
me.ð tárvofc aitgu, "og e-kki er ég vam'þakklát”.
“Okkar á mifli cr ttm ekkert þakklæfci að ræða
Ég 4 eikki kontt og ekkc-rt barn, þér eruð það eina'
sem éig á og mór or anfc um í he-jm.imitni. Ilór ei
'því mn að ræða fcranst og fciltrú, cn ekki þakklæli
Aða'lheiður, þér vcrðið að bera trausfc til mdn. þí-:
meigiö fcil að sogja mér, hvors vogna þér cruð hér eii
ar og gráfcamdi, svo óhamimgjusa'mar. þér verðif
að segja titér, hvaða skug.gi hvílir yfir þessu hoiru
ili”.
Húm leifc óttásfcgin framao í hann, "Hvað.