Heimskringla - 07.05.1908, Blaðsíða 5

HEIMSKRINGLA
WINNIPEG, 7. MAÍ 1908
5 bla.

æjJ^SAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA/SAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA^>AAAAAAAAAAAAAA/ SAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA/SAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA/VA^AA^AAAA^^^^^^^^^^^^^Vj^

Stort Qroda=íyrirtæki
Próf. R. B. Anderson, Madison, Wis., U.S.A.
RUBBER RŒKTUN
cr arðsömust allra
ATYINNUYEGA
Sérliver sá, sem getur sparað við sig $2.50 á mánuði, eða meira,
getur geypt sameiginlega hluti í vorum 4. þúsund ekru “Togleðurs”-
ökrum í bezta hluta Mexico ríkis.
$350.00 borganlegir á»3 árum, með framlenging ef nauðsyn kref-
ur, ættu að færa yður 100 prócent ágóða árlega á meðan þér lifið.
Yér greiðum nú lO prócent, og árið 1910 vonum vér að geta greitt
25 eða 30 prócent, árið 1911 60 prócent og árið 1912 100 prócent.
Yér erum nú að starfa að þessum feikna-arðsama atvinnuvegi í
stórum stíl og höfum yfir 2 millíón “Rubber”-Tré vaxandiáakri vor
um, sem öll verða “Rubber”-berandi á sínum tíma. Hver hlutur
táknar jafngildi einnar ekru lands. Yér getum sannað áreiðanlega
og án nokkurra efasemdamöguleika, að tilboð vort er einlægt, áreiðanlegt og arðvænlegt.
Forseti íela<>’s vors ei kunnur öllum íslending’um. Hann er Prófessor
Rasmus B. Anderson, sem studdi að llutning fsl. til jjessa lands og bygfí’-
ingu jieirra ;í strönd Winnipeg-vatns. ^ Séra Jón Bjarnason, prestur í F.
lút. kiikju á Nena St., bjó hjá Próf. Anderson fyrii mörgum árum. ^ Próf.
Anderson var um fjögra ára tíma sendiherra Bandaríkjanna til Danmerkur.
Ritið oss í dag eftir upplýsingum og skulum vér veita yður þær út í
æsar, um tilgang vorn og starf. J Bæklinga sendum vér yður ókevpis og
allar óskir yðar Jæssu viðvíkjandi verða tafarlaust uppfyltar. Skrilið strax
J. A. KENT, umboðsmaður
The Wiseonsin Rubber Co.
426 & 427 Union Bank Buiiding
Telephone 693O WINNIPEQ, MAN.
A. J. JOHNSON, umboðsmaður meðal tslendinga, Box 11G, Winnipeg
AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA AAAAAAAAAAAAAAAAAAN^AAAAAAA^AAAAAAAAA^sAi^W^AWSAeViAAAAAAAAAAA^AAAAAAAAAVSAAAAA^^

“Margt er skrítið í
Harmoníum”.
Skoplegt er )>aö, iþegar Sigfús
tniinn B. Benieidiiotssatt fer hvaS eft-
ir annaft aö geras't vandlætari fvr-
ir agg og þrætur og ósæmilegan
rit'hátt í vorri íslenzku .blaða-
'iiivnsku hér vestra, — sem þó allir
vd'ta, að er pektur að því, að
vcra það fárá.nkgasta og iúaieg-
fegasta skammahylki, sein rúm
hefir gieitað “ s n u ö a ð ” út í
vorum íslenzku blöðum. þvf liefi
að I.ögberg sé aö nokkru liótinu
betra og vandara að því, að flytfa
fagurt og vtl.s-æniiaiKÍi mál um sina
meðbræður, þar se-m ]>aÖ tekur
hvern óhroða, sem ])að nær i, uin
IIeimskrmglu ri tstjórann.
Ivn þar sem Sigfús iekuf mál-
stað S. J. J óba'niuiessoniar i Lög-
'bergi 23. a.príl, er ég honum mjög
]>akklátur fyrir. Mer líkaði afar-
illa árás J. Magnússonar á þann
gamla sæmdarmainn, og óg hefi áö-
ur sagt um skáldskap h’ans, að
þráitt fvrir það, ]>ó liann gerist nú
bæöi ég og aðrir orðdö að kenna
4. Og okkar virðule'ga Lögberg
hefir hvorki fcngið velgju eða
brjóstsviða af að liampa stássinu
á hvierri blaðsíðunnd eftdr aðra, og
jaínvel þó það fyrirmyndarblað í
ír jálslyndi (!!!) hafi sýn t mér
medri ósanngirui en að Hkindum
nokkrum öðruni kavvpendumi sin-
utn, n'efnile'ga ]>á, að taka aldrei
af mér neina vörn fyrir skaimmir,
sem það liefir um inig flufct, ]>á
samt hefir mér aldnel til hugar
komdð, að spilla f'yrir útbredðslu
blaðsins, eða á nednn hátt reyna
að koma því inn í nwðvitund al-
þýðu, að menin gerðu rangt í því,
að kaupa blaðdð. Blöðin bafa,
fxeði Hkr. og Lögb. svo sterkar
liliðar og trúa og góða stuðnings-
nvenn og kaupen<Iur, að slíkt er
ekkert nema bjáuaskapur og ó-
bieilla æsingar, að henda mönnum
á, að hæt'ta við kavip á þeim. —
j>ot'ta er S.B.B. nógu hygginn til
að sjá, eins og lvka það, að þratt
fyrir smáigalla, sem kvinna að finn
ast á vorri vestur-ísknzku blaða-
nvensku, ]>á ervi 'bæði þessi bloð
orðin vinsael, og svo nytsöm fyrir
almeinninig hér, að vér gotum ekki
án iþeirra verið.
]>að er lvatrið til ritstj. Hkr.,
sem gerir alla greinina svarta hjá
Sigfúsi mínum, og þá fer mi að
talla í verði vandlæ'tdngasemi haus
í mínum augum, eius og. líka þa’ð,
ganvlaöur og ha-fi meir tamSð s'r
að vera ljós og auðskilin'n, en að
glínva vdð ofureíli djúpra hug-
mynda og orðarefnbdng, ]>á samt
haldi nann sæuid sinnd tvl grafar-
innar, senv alísknzkt skáld vorrar
landn áms tdöar.
Haföi 11Ú Sigfús minn tekið mál-
stað þessa góðkunna mann.s, sem
svo fjölda mörgnm af löndrnn er
einkar vel tdl, en látdð að öllu
liggja kyrt ovildivva til Heims-
kringlu og ritst>jóra lvennar,- þá'
befði bæöi mér og fleirum þótt
vævvt vvm, og jafnviel farvð að firn-
ast yfir margat svnásyndir og
skanvmabaviga, sem lmnn hefir
mokað savnan í I.ögbergi.
Nei, því er vier, lvefnddn verður
að fvlgja, og ógaeían eltir hja
S. B. B.
I.árus Guðuinindsson.
■»------1—■
Opið bréf
til K. Á. Benediktssonar.
►—---
Herra K. Á. Beniediktsson.
það befir dr.egist fyrir mér, að
þakka þér fyrir tilskrifiö í Hkr.
af 16. apríl sl., og lvefðd rnáske ver
ið réttast að. v irða þig ekkv við-
tals. Kn af því f-ólk, sam ekki þekk
ir okkur — ]>ig og mdg — maetti
hialda, að ef ég tæki þagjandi viö
hrópi þínu; mundd málstaður minn
ekki vera. setn beztur.
Kg ætla því að levfa mér, að
gera nokkrar athugasemddr við
grein þína, og sjá, hvernig leikar
fara tneð okkvir og það veit lvam-
nvgjan, ,að þii skalt a-ldrei bera
hærri hlut í okkar wöskiftum.
þú byrjar grein þina meö þv[ að
geta þess, að þú sért ekki vanur
að “skattvrðast vvð götulýð og
faavfca”.
Hér er ykki nema tvennvv að
dneifa : Anvvaðhvort fcr þú hér
nviað vísvitandi ósanndndá, eða þvi
feggur aðra mieiningu i orðiö
“götvilýðurv, en vaivalega er gert.
Kg b?fi ætið virtað þetta orð við-
hiaft uin slæpinga, sem flækjast
um götur og ga<tnamöt og stdnga
höfðunum inn í hvern þann kima,
sem von er um, að geta fetvgið
í sopa af einhverjn tagi, sem slökt
getd hiivn voðatega þorsta, er kvel-
ur suma vesalinga'.
lín ekkert af ]>essu gerí ég. Iyg
iveyti míns brauðs í sveita mins
andlftis og vinn hart fyrir miér og
minuni, og læt aldrai nokkra
stund ónotaöa, sem vedtt geti mér
og minum brauð. Og neyti ekki
nokkurs áfengis, stíg ekkí faeti inn
fyrir hótel dyr. þetta veiztu, að
er satt, og allir þair, sem þekkja
mig, vita að þetta er saifct.
l‘,n beldur þú nú, að ]>ú ga-tir
ínieð góðri
samvízku sagt þetta
um sjálfan þig ?
“Kg vissi þaö ekki fyr en ivú, að
e'iganda luiss þess, sem <er í þessu
sambeundd, ha.fði ekkd litíst þann
veg á Austniann, að hann vfldi
lvafa hann við hússmiðið”, segir
þú.
Hvað hafa þessar dylgjur og
lýgi að þýða ?
•Willkey, sem réði menn við ott
ám’inst hús, lvefir aldred á æfi sinni
séð mig eða íg hann, svo ég til
viti. Kn hefði átt að ráöa smiði í Norðvtestairlandmu 1885 ogreynst
við hús þetta eftir vitlitd, og bera ;'v,e' •
mág sanwin við t.d. C. H. Hillinan ! Ned, nei, því var rni ver og miö-
hefðl óg ekki þurft að kvíða vir- ! ur, Jakob reyndvst ekki vel, Jakob
slitmn. því það vita allir, sem
okkur haía séð, að ég bcr langt ai
honvvm bæöi að ásýndum og vask-
b'ik. það lvefir engdnn nvaður fvrr
en þú látið sér það um niunn
fara, að ég þvrftd að skanivnast
mín fyrir likams at'gerfi mvitt. Og
aiMvað ediivS hefir skeð og það, að
þti fengir að iðrast þess.
I>ti sogist gsta saivnað, að ég
“'hafi ekki vit á, aö virða húsið,
og viti ekkert uin verð á þvi". —
Hvað þýðir fvrir þig, að láta vit
úr þér svona bull ? þó þti færir að
læra á morgun og vrðir að læra
til æfiloka og yrðdr allra manna
elztur, kæmist þú aldrei mtð
tærn-ar þar sem ég befi liælana i
slíknm efnum, og gerðv ég greiu
fyrir því í ojvn-n bréíi tvl C. li.
Hillman ekki fyrir löngu sið.m.
Kg segi þar, að húsið sé■ $10,500
íneð lóð, söUvIaumivn og ágóða,
og get sannað það hvenær sem cr
j bU'Uð sig fram •edns og éig og marg-
ir fieiri 'lsfendingar. Jakob John-
i ton var nógu hugaður að berjast,
en hann brast lvetilsuna. Hann fóv
1 héðan nveð gufufc'st til Calgary og
I þaðan á fæti til Kdmonton. Veikt-
i'ist þar og kom aldrei nálægt bar-
dögavmvm.
Kf það er að reynast vel, að
verða vedktir áður en á hólm'inn er
gengið, skal ég fúslega játa, aö ég
1 skil ekki íslenzku.
Kg segd þetfca ekki til að “van-
Ivirða lverra J. Johivson, held-úr
| verð é'g naviöugur að nota nafn
j hans tíl að sýava almeavn.ingi
j hve ómerk persóna þú ert og í
alla staði óáredðanlegúr. — þetfca
jeru þiu vægustu orð, s«n ég á til
í ei'gu mdnni, þegar tala veröur
um mann eins og þ«i.g.
Jakob helir ablnei stdgið á það
strá, sem mér nvæUi nviður líka —
; svo ég til viti — og bið ég bann
því að viröa á bietra veg fvrir
: mér, að ég befi þurfrt að nota
j naín haus eins oft og égi befi gert.
f Kigndn er til sölu og enginn vandi
! að komast eftdr öfln, sean muðnr
| 'þarf að fá að vifca máli þvi' viö-
| vá'kjandii.
j þ» bríxlar mér uni' það, að ég
jkallí míg “Kastmian” hjá hérlendu
ifólki. þeifcta er eíns og ælfc annað
þú segir, að orðiö •“víking”
“gefci áilfc við alla ve'suiveain með
réfctu”. Kf ]>ú getur konidð nveð
eifct einasifca dæini, sein sannað
getá, að þú getir með réfcui borið
nafaiið “Vikmgur”,'eða þú hafir í
“víking” verið, skai ég geía þér 5
dollara.
þú segir, að flesfca vmmd “vævna-
við greinum mínum”. Öive'i, ekkx
svo mikið. Kn það er langt siðatv
fardð var að kvarfca> urn “slúðrið”
í þér. ICða manistU' ekki eftir Ijóða-
brélinu, seim herra 0. T. Jónsscnr
kvað fcil þín Hkr. 7. febr. 1907,
<>g heíir þú þó aldrei slúðrað jatn-
mdkið og síðan. Ljóðabréfið bvrj-
ar svona :
“Söguljóð, er söivgstu þjóð,
sýnist fróðuvn slnöur ;
]>ú vdð óð ei lvefir lvljóð,
, hættu, góði maðiir! ”
Hinn merki íræðimaðvir, berra
J'ohn Thorgeirsson, í Thistle, Utalv
I skrdtar í Hkr. 16. apríl sl. Herra
Thorgeirsson ofbýður gjanvm þitt,
X>g fleirum og fleirumi. Já, það eru
hundriið, jafnvrel þúsundrr af ís-
fcn-dinguni, sem eru iyrir löivgu
orðnir þneyfctir og veikir (“sieK.
| and tired”) að lésa “slaðrið” eftir
' þig-
Hvor okkar sývvd “hugsandr ' á
lægra stigi” bið í-g lesendur Hkr.
að dævna umi, þvi “ofit má á nváli
þekkja ma'nudnn hver belzt bant>
e.r”«
]>ú cndar grcin þdvva með því, að
brogða mér um, að ég sé “skap-
iHur”! Já, ég 'gefc orðið skapillur,
«t mér er á mótd gant, og þaö svo
að þú skjá'lfir á beinunum, og þú
lvefir skolfið og skalt skjálfa, ef þú
ekki lvefir þig hægan. Kg læt
engan þorparadýð troða á háls’i
'itvér, svo langi seim é'g dreg andáJon
.Wiumpeig, 3. mai 1908.
S. J. AUSTMANN.
hjá þér, uppspund. Ivg skrifa mig
og nefni allsfcaðar Anstmann, og
börn’ mvn hafa aldred gangið undir
öðru nafni á skólnm þessa laavds.
1\n ief það skvldv ekki vefia “lög-
legt’’, þá eru nokkur nöfn í heim-
iinvun ólögmæt, því nvenn haéa ver-
i'ö að taka sér ættarnöfn í öllum
bedmsins löndvvm síðan á tólftu
öld.
Kn heyrðu mig, Kristjávv. Kann-
ast þú uokkuð við matvn, sem fý-r-
ir nokkrum árum síðan liét Krist-
ján Asgeir Anderson, og var i
imeir.a la.gi þorstláfcur ?
þú segir, að Jakob Johnson
■hafi verið hermaður í uppreistinni

Ef þsr

viljið styrkja þarflegt
íslenzkt fyrirtæki, þá kaupið og
vð og

borgið Heimskringlu
***
**
%

•,,»***
4*
***