Heimskringla - 28.05.1908, Blaðsíða 3

Heimskringla - 28.05.1908, Blaðsíða 3
'fc Strathcona Hote/ Horni Main og Ruport Str. Nýbygtog&gætt gistih<is;Gest um veittöll þægindi með sann- gjarnasta verði, Frt keyrsla til og frá öllum jfirnbr. stöðv- um. Beztu vfn og vindlar; og herbergi og máltíðar ágætar. McLaren Brothers EIGENDUR Hotel Pacific 219 Market I 11, M. llicks S treet ' Eigandi Winnipeg - - - Manitoba ---: - — — - :—--- Telephone 18 3 8 Ný-endurbætt og Ný-tfzku hús f alla staði. V i ðs k i fta yðar dskast virð- ingarfylst. • 0 $1.25 a D a g “HOTEL= SUTHERLAND Corner Main and Sutherland Ave. Gisting kostar, $1.00 og $1X0 (1 dag. Ég tök við stjórn þes8 iTfiss 1. Jan. ’OS, og virðingarfylst óska við- skifta Tslendinganærog fjær Komið, Sjfiið og Reynið. G. F. Bunnell, eigandi. Telefón 348 BRUNSWICK HOTEL ( Uorni Maiu St. og Rupert Avo. Jlesta bnrflhald; Ilrein og Björt Iler- bergi; Fínuglu Drykkir og /lestu Vind- lar. Ókeypis Vagnmœtir Öllum Train- lestum. lirynið osi1 þegarþú ert d ferð. MARKET HOTEL 140 PRINCESS ST. P. O’CONNELL, elgandl, WIN.Nipkq Beztu teitundir af vínfönttuin ok vinö um, aðhlynning nóð húsið endurbeett Smá pistlar ÚR FYRIRLE3TRAR FERtí L.ÍRUSAR GUÐMUND3SONAR. III. Miig latigaSi til þess, og haffii ætlaiS mér aS riita fáieániar línur uim ferö mína til Grtminiavaitns ný- lendunnar, en ég er ja'tn ófrtóSur um þ'á bygð eftir s©m áSttr, þvi ég var veiikur diagania, setn ég dvaJdi ]>ar, fór ekkeft yfir meðal fólks og fanti eSa kyn'tist fáumi. Jnessar bygSir þar viestur frá eru oröniar æöi gamlar, líkkga um 20 ára og þar í krinig. Margir eru þar til sem eru vel efnum búnir, cn óskapkigum erjiöLeikum hefir þaö veriS bundiS, aS komast þar í góð air eínakgar kringu 1 nst;e5ur. Um landslag þori ég ekki að dæma. ]>að má vel vera, aö þar séti fagrir og góSir blettir til á- 'búöar, þagar jörö er gródn og rign áittigasumur ekki íæra alt í kaf, en saínit, fyrir þaö som ég sá og gat ímftKÍaS tniér, þá kizt mér mjiig leáöinlega á landiö. þar er enginn verulegur skógur til nokkurs gagns ein fiilt af hrísásutn og sund á miilli, sem í riigniingum eru öll á iloti, og vegir ófærir. Líklega mætti þar sarnt víÖa hafa dálitl.t kornrækt, því ölltvm' ber satnan uim, að um led-S og löndtn eru plægS og vrkt, þá þomi þau. ASallega og eiinigöngu er þaö grvparækt, seim þar er stunduS 0g liifaS á. Hún ef góS og ótttiss- AÆtdi meS öSru góöu, em húít' er á- kiaflega þreytandi og arölítil ein ivt af fyrir sig, ti'l aS fullnægja þörfum og fmimlaiSa veJsæld fyrir stór heimili og m'anmmiariga fjöl- skyldtt, netna því aS etns aS það sé þá í afar stórum sitáJ. Rn ]>eir biænidur veröa tiiJtöIuJega fiáir á móti fjöldanmm, sem eíga naut- gripi svo hundruöum skiitir, — þó þeár séu þar til, eins og t.d. Jón og Skúl'i Sigfússynir, og máske íl. þar væri ágæ.tt að hafa sauöfé, em úlfurimn er sú Landplága, að 'bændum er ómögulegt aö geita átt þaö, og satna tná segja utn bvgSir Nýja Islands, hvaS þaö snertir. Mér finst þaS bráSnauSsynkgt og óumflýjanlegt fryrir bæ-ndur þar vesturfrá, aS reyna kornræktina. Aö tninsta kostd þurfa flestir eða aJiir haira og bygg, og fyrir þá vörtt borgiar tnargur bóndi þar nú stóram part af gróöa búsins, íyrir uitam þamm tímia' og erfíöiismuni, er í það gatiiga, að draga það að sér frá 12—20 mílur vegar og máske tnieir. það er á fleird' veigi, setn 'Jm'mdur þar þurfa að breyta til og taJta sér meira fram, em ihiaigaS til hefir átt sér staö. þeir eru ekki kmgur og nvega ekki undir neinum krLnigivms'tæðuin viera lemgur börn eö;i friimibýJinigar simna bygöa, þvi þeir eru orönir garnlir ba'mdur, og tnargjr þolamlega eifnum búniir. Og þeir eru eivgu síöur skynsamir menm og mikiJhæfir, em hvar ann- arstaöar, sem Isleindinigar hafa miymdað hygðir og bú. þeir þurfa að koma á hjá sér fastri og skipu- HElSSEfilNGEA! Legirii sveita- og héraða stjórn, — hieppa pólitík, smiáimunaJiegur stutiidiarh'aignaður og óverukrit, verður að víkja fyrir öllu, sem eykur manmdóm og virðinigu og færdr hodl og farsæld yfir bygöirn- ar, þieir meiga ekki taka þaö illa upp fyrir mönnum, sem vilja heið- ur og sóma þjóöar simmiar í öllu, þó 'þetm 'íalli það illa og skoöi 'það tjóii og vam'virðu, að vita gaimLa og mannmarga bygð af Is- Lendiingum vera í jafm vesælu stjórnleysis ástamdi, sem háifviltir I ndí ámar eöa kym.bLen'dimigar. I þessari by.gð hitti ég nokkra a.f góðum og gö'mJum kumminigjum mímum. Fyrst kom ég til Jterra HialLdórs HalLdórssoniar á I.undar, frá Hnifsdal við Isafjörð. Hanu er búinm aö vera þar síöan hann kom aö heimam árið 1887 eöa alls 20 iár. Haitin er vel efnum búinn, og hefir mjög rausnarLegt bú og hiavmili, enda me>s’ti atorkumaður, og 'konan emgu síður. Rn átakan- Leg var J>ariáttam og .J>asliÖ framan af 'tí'mamtvm íyr.ir þeim, sem öör- um þar úti. Og það stóSti tárin í a'Vvgunivm á þessatý konuhetjti, þe'gar húrn var aö segja mér -frá fátæktinim og evmdinmi í kring uni hama fyrsttt áritv. “Mig langaöi til að liðsinma og giena gott af mér", sagði hún, “en ofnin voru engin”. Og ein sagan, sem húm sagði mér, hljóðar svona. "Tbg var ein heitna að 'basla eitt hvað við kýr.mínar i fjósinu. þá kotn dneingur hlaupand.i til mín úr næsta húsi og réttir mér ofurlítinn fjaJarstúf, og á hann yar skrifaö ; “Komdu fljótit! ” í)g hleyp, sent ég mest tná, og þegiar Jvamgað ketnur, þá var konan þar að ala ibarn, alevn heima með tvngum börnum eins og ég. þetta gekk nú alt sama.n vél. Rn .þegar ég ætlaði að far.a að hlynna að konunmi á eíitir, þá var angin miatibjörg til i húsinu, nema dropiom úr kúnum. Ég fer svo Jveim, og .geri heJminga- skifti á milli okkar hvieátisögn, SEitn ég átiti, og var að reyma aö fiagtœra þessu með mjólkurdrop- anuin fyrir aumiugjann. Svona voru þá ástæöurnar í þá ilaga", sagöi hún. þeitta er viitanlega ekkert agenta skrum, em það er samnur þáttur úr lamdmánTssögu vorri, og hann er emgum. til vamsœmis. því er sig- urvnn mikill fyrir mörgum af vor- um fvrstu landmemumi, að stríö og erfiöleikar vom miklir. Hjá þesstim góöu Halldórsons- hjónuni var ég í tvo daga, svo kvalinn af gigt, að ég gat varla hrært niig.. J>ar var ég í foreldra höndum. I,íka gisti ég í tvær nætur hjá jafnaldra mínum ocr vini, Pétri Pé'turssyná, frá Lam.gár'fossi í Álptaneshreppi. þar var hann á ískimdi stórbóndi með lx.'7.tu á- stæöur á állan hátt, á eógnarjörð sinni. Hamn er síkátur og ræðinn, eins og fyrri, eingim óámægja eða eftirsjá eöa vol yfir mevnu, og hon- um finst sér líöi vel. fCn heJdur heiöi ég viljað vita hann kyrram á Fossi. Ha.nn Ivefir tvö lönd til á- búöar og á mikið af nautgripum, sem er aöal stofnánm til að tram- fleyta tiu manns í heimili. Póst- hús hans heitir að Otto. Flairi kmnningja mína hitti ég þar, og óska ég öllum góðs, með kærtt þakklæti lyrir greiöa og gott viömót. TIL ÞORSKAJBÍTS.. Frá Tjornesing. Memgi fróöu máls af slóð ■máttu bjóöa stöku, stefja óðinn stierk meö hljóð, sty.t'tu þjóðum vöku. þegar voriö ekru í al'græn færir klæöi, set þig niöur, syngdu því 'Sivmarfugla kvæöi. ........—------- þ R Á. í)-g þrái gnót't af þreki mega hljóta og þrek að standast bitram mót- gang kífs, ég þrád sanmra sælustunda njóta og svaiar geta foröast bárur kífs, á vængjtnn andams svása sólar- geiniia svífa ran, meö bragar.dís við hlið, af Jvem.nar vörum beyra ljóöin streytn.a, svo hug töfra, veita ró og frið. / I?g þrát vin, sern vert er tnér að treysta, og viJJ mig stvöja lífs á þvrni- 'hrau't'. Rg þráj hlýjarn, helgam áistar- neista frá hreinni, göfgri sáJ, að Jina þraut. F)n Ivart þótt sé einn vii'UaJaus að ver jast mót véilailiröðgnm þessa lveiims og táJs, beldur kýs ég. böl við slíkt aö 'berjast, em bindast viöjmmi falsvima um háls. Ég þrái Ijós af amdans insta grunni, svo ei ég glepjast kumni á villu- braut. F'g þrái veig af vizku ttærum brumni, og vonarsól tnér Ijáir geisla- skraut, svo myrkrið hverfi úr mínu hjartams djúpi, sam mína rósanvd hefir tælt af leið ; og sveipist aftur sönnum gleði- hjú'pi, i sæludraumd líöi æfiskeið. ÉLg þrái að komost áíram hærra, hærra, og hulda kanna leið á sigurs tind. fvg þrái fylling minna vona mærra, af me.nta- bergja tærri -svalu- l'ind. frá hörpustrengjuitn hjartams láta gjalla háleit gleðiljóð með skærtun hreim, er sára Játa sorg úr mmni falla, en svífa önd unv nýjan undra- heim. Jóhannet II. llánfjörð DÁNARFREGN. þann 12. þessa mánaöar amdað- ist að heimili dóttnr sínmar og tengdasonar Mr. og Mrs. Jón Straiunfjorð, fyjá Otto P.O., Man., Húsfreyja þURlDUR HEUGA- WINNIPEG, 28, MAiI 1908. 3 blf» HÓTTIR, eftir Langvarandi veík- indi og þjáningar. Sjúkdótttur sá, er leiiddi hana til baha, byrjað: nokkru fyrir jól í vetur sem leið og er fram á kom i vetmr, vor hún fœrð að 'heimam til dóttur sinnar, til þess að geita Jtetur notið lækn- is aöstoðar og hjúkrunar herra Jó- hamns Straumfjörðs, er ]>ar býr allmærri. I>uríður sál. var fædd 4 Veggj- um í Stafhol'tstungum í Mýra- sýslu þamm 12. okt. 1847. Foreldr- ar hennar voru þam Ingiríður Hammesdóttir, er emm ,er á lífi, ætt- uð aí Akrainesi, og bjó Helgii Sæ- mumdsson, er síöast ibjó á Ferju- bakka. 1 StaifhoLtstungum ólst þuríður sáJ. upp, og 28 ár>a gömul giftíst hún eftirlifamdi mannd sín- uim Jóni Bjarnasyni. þau hlón bjngg'U alla sína búskapartið á ís- lamdi í Borgarhreppi í Mýrasýslu, síöa-st í Beigalda, og þaöam íluttu þau til Aimieríku 1888. Eftir dö hingað kom, fluttust þau til Nýja IsLamds og settust aö í Mákley (á Víðimýri) og bjuggu þar unz að þau fluttust vestur 1 Grtvnnavatnsbygö voriö 1903. F/ina systir á þuríður sál. á lífi, Helg'U Helgadóttir, er býr suður í Dak-ota nýlendu. þeim hjónum varð 5 barma auð- ið, ,er öll fæddust á íslamdi. Rru nú 3 þeirra dáim em 2 á lífi ; Ingi- ríður, kona Jóms Strauimfjörðs, og Bjarni, ókvæntur. Dremig mdstu þau ársgamlan, og tvær dætur sín- ar mjög gervilegar, er báðar dóu úr tæringu fyrir skömmum tírna síðami. Sú- fyrri, Arnfríöur, kona S'tefáms Anderson, dó 6. des. 1905, em h'im, er var ógift, SesseLja, and- aöist 30. á'gmst síöastliðið sumar. Báðar dóu þær heima og hafði •móöir þeirra stumdaö þær báðar, og að Jíkimdum heldur vedkt beilsu síma þár tiieð, baeöi tnieö vökum og áre<\’,m'slu. Yfir sjúkdómslegu ive.nmar stumdaði hama dótitir henn- ar, er hún var hjá, og Astríöur Stramnfjörð, mieð stakri nákvænimt og alúð, eiinnig herra Jóhann Stra.umfjörö hómöpathi, seim alt gierðd', cr í hams valdd sitóð, tdl að lina þrau'tir hiennar, og giera henni bærileigri síöustu stund æfimmar. þuríður sál. var jarðsun.gin laug- ardaginn 16. maí, af séra Rögnv. Péturssymi. Húskveðjan fór fram í hú’si Jóhamns Straumfjörös, en lík- ræöam var flutt úti vdð gröfina. FLestir v'imir og tvágriannar úr bygð immi voru þar viðstaddir, emda var veður hið bezta. Fram til þess síöasta var þurið- ur sál. glaðlymd og rólynd, þolm- móð í alln lífsharáttunmi og hóg- lát og þýð í dauða. Börnum s'n- um ibezta móöir og vimur viua. Hún var góö koma. Framam af æfi áittd húim við iþrönig kjör að búa og lagöi mi'kiö á sig'. Ráðdeildarsöm og hugul, svo húm var freimur ve.it- amdd ©n þurfaindi. Fósturbarn eitt hiufa þau hjón alið upp og re}7m®t því setn for- eldri. Jóhamm.i Straiumfjörð og dóttur hans, fyrir alla þá alúö og hijálp, er iþaii veittu hemtú .yfir bamaleg- uma,, ásaimit ölluim þeiim, er eitt- hvaö stvrktu hama síðustu stund- irnar, votta skyldmenmiim siitt hjart ans jiíikklæ'tii.. Blessuð sé m'imnimg hemmar og gröf, og friöur með vimum og vandámönnum. P. w inir ároiðanlegustu — og þar með hinir vinsælustu — verzlunarntenn auglýsa í Heiutskringlu. =T h c= Criterion Hotel MeDermott Ave. Nýtt, vandað gistihús með ágæt herbergi, vönduðustu drykkjir og ffnustu vindlar. Vinsælt meðal íslendinga. Er beint á móti Tribune bygging- unni á McDermott Avenue. MORICE NOKES EIGANDI Woodbine Hotel Stwrsta tíilliard Hail 1 Norövesturiaudina Tlu Pool-borö.—Alskouar vluog viudlar. Lennon & Hebb, Eigendur.' SPÓNNÝTT HÓTEL ALGERLEGA NÝTÍZKU Hotel Majestic John HcDonald, eigaudi. James St. West, Rétt vestan viö Maiu St. Winuipeg Telefóu 4 9 7 9 $1.50 á dag og þar yíir I3andaríkja-snið Alt sem hér er um hönd haft er af beztu tegund. Reynið osa. KZ rw BRANDONS VINSŒLASTA GISTIHUS EMPIRE BOTEL E. J. PELTIER, eigandt Heflr öll nútfOar þwglndl. ReyniO þetta gisti • húa. Á bezta staO I borglnnl. Lang - vega telefún 1 55. Sample rooms 725—731 Rosser Ave. HltAM>08i, JIAl ____________________ 21-5-8 ISem er rétt á bak við Póst- húsið, — og þar sem alt er af lieztu tegund. íslendingar ættu að reyna þetta gistihús. James Thorpe, eigandi. Fyrverandi eigandi Jiinmy’s Restaurant A Portage Ave. ADAT.HFJDUR 275 iRBgSai o.jT hauiiim.gijusama. Caren er Ixrði blindur og V'i'tL.ms”. I>ady Aöailihieiður haíðá óskað eftir, að ha.nm byði Alísu K.am fyl'gd sinti, og Alísa roðmað'i af gLaöi, 'þeigiar bamm bauð heiiiitii það. Kaftieiim.ijiuin leizt æ 'batiur og 'batur á liama, því I.ady Áðalheiiður hafði opruað aiugitt Iuims fyrir ínanmkos't'um hiemnar. það heiföt gieitiað farið tvo, rf Aðaiheiður — jafiniinikLa van- rækslu og maður hiemittar sýmdi hiemni — hefði ekki vemiö tins sakLaus og góð eiiits og hún var, — þá hiefð'i gieitað farið svo_, að vimfemgi Jie'irra yrði honum tíJ mikillar sorgiar. Kn lianm al. i't haita freimur eng- ■il iem ko'UU'. Hiainm har ilot'nimigu fvrir liemm.i, eiims og einhverri æðri vertt, óg tdlbað hatuti. Hamn átti ekkert það Leypdairmál til í eigu sdmmi, scm hann trúði bem'ni ekki fyrir. Hianm sá, að hmm elskaði mamni s.imt af öllu hjarita., og hamm hefði glaður 'gefið lif siitt til, að hún ttæði ást híims, seltt hiama lamgaöi svo ditir. Haltn sœrðd aJ'dreii með ie'inm leiiniasta orði tilfinn.imgar henn- ar, og hún haifiði ávalt iuikil og góð ahrif a hann, ])ví hiaitiin lór í ö-llu að viljai h'enmar. Húm haifiði tal- að uuni Alísu vtð hiamtt', og hrósað hemmi meira nú, en nokkru siimmd áöur. 11011 inn liafði ávalt Litist vel a hana, og jnegar ASaJ'heiður stylkti hann í því efni, 'þá íór hannn -,(,ð hu'gisa um að biðja Alisu að verða kouu sini.i, þegar tími vœri komiun til þess. H'ún viarð svo glöð, þegar hattm sagði hiemmi, að t náviisit' hettnar yrðu hJómán ntiklu frpri í augum sinumi. Lady AöaiLheiiðmr sá gLeðitia skítna úr aug- utni Alisu. ílúitt skiildi, hvað það liafÖi að þýöa og liún Iaut ttiður og kysbi hama. VeoaliiUigs Aöalhiedöur! tíjálf var hún svo ó- ba/m.inigjusöm og gat ekki gert sér mdklar né glæsi- legar vonir um haaningjusa'ina framtíð, en hún gladd- 276 SÖGUSAFN HEIMSKRINGLU ivst af að sjá aöra haim'imgjusanta, og reymd; á allatt liátt að stuöla að gleði og hantingju þeirra. Nú geiU'g'U menn. út að gróörarstýijunmi. Hertog- inn Leikldii konm síma. Hamm var ekki n;erri vel heil- hrigiöur í seimmi tíö, ltamn haföi sofiö ilkt mn nótt- ittia og leit ekki hrausitlega út. ‘‘Leiddu m.ig, Nita”, sagöi hann. “Mér líður ekkii nuerri vel í dttg”. Hú'H' varö að gera það. Hann var maðurlnn hemmar og hertogi, svo húm gat ekki neitað honumi. Ilamm stiuddist við hamlLegig hennar, on li.úm, S'Stn var svo stolt af kröf'tu'm Sti'inn, \arð tnijög óþolin- moð yfir að þurifia að styðja hamm. A meðati þau gieittigu irueöal hlótna.nma og stönsuðu við og við til að skoöa iþau, hugsaiði hiin með sér : “Á ég að evða æfi 'minitii 'þamnig ? jjr ég eiginkoTia, eöa að eimis h'jú'kntmarkoma hans ? IVIaður getur keypt her- toga.k'órónUin,a of dýru verði”. * það vair sain liertoginn læsi hugsamir henmar. “þroyti éig þig, Nita ?” sagði hanu. “Já, mjög mikið", svaraði hún. “þá bið ég þ'ig fynrgefmimgar. Eg hefði á.tt að hugsa um það fyr. Em ekkert er mór kærara 1 baiimin'Utti', em að styöja mig við jii.g, elskaða Nita mín”. Hún brosti kuldaLega. • “Handteggur minn er því tniiður ekki aiE járni ger”, sagöi húm. Hier.togimm tók sér tnjög nærri svar hiantiar. “iRig votva, að þú fyrirgeifir huigsunarleysi m.itt. Aldnai skal ég gleynia því framar”. Hamm naiddist mjög hinu kuldakga svari herimar. Hamm hafði geflð henni stórjafir, setn sætndu hverj- uin kou'ti.ngi sietn var, og hamm haföi elskað hama heiitt 4>g inmilega, og áöam., 1 fyrsta sinni, hafði hann baðið hama utn lítinn greiða. Kuldi hemnar skar hamm í hjartað. , ADAL'HEIÐUR 277 “Á ég að kalla á Divon?” spurði húm. l‘Nia», ég þakka. það var fremur al ámtBgjunmi af, oið vera með þér og tala við þig, að ég baö þig um að leiiða mig, heldnr ett ég þyr.ftii nokkurs stuðn- ings með”. < > Hún ansaöi ekki. Hamti horföi 4 hið stolta, kuldaileiga amdlit itemiar, sem aldrei hafði brosað hlý- kga til h.a'ti'S, og hattm stundi þttngam. í þessu gekk Lady Aðal'heiður fr.am hjá þeirn. Hún ha.fði ekk'i fylgst inieð hinu fólkinu, heldur verið að segja fyrir inni í húsinu. Hún tók strax eftir, hve þreytuLegur hentoginn var. Hiertogaiinnam helt, áfrant lciðar sinmar, og var nú nœrri horfin úr augsýn. Lady Aöalheiöur gekk til hertogams og sagði vin- gjani'Leiga : “þér eruð mjög þreytulegur að sjá. Ernö iþér ekki vel frískur ? Viljið þér ekki, aö ég leiöi yður?" Aldred gkymdi hún augnaráði hans, er ltamm Leit í aiigu he.niiiar. “þér .e.ruö bæð'i góð og elskuleg kona, Lady Að- alheiður. Seigið mér nú : Gotur nokkttr mann- eskja lifiað of Lengi?” ‘•‘Lifiað of lemgi?” endurtók hún. “Eg get ekki skilið, hv'ftð þcr niieinið tneð þessu, herra hertogi”. “þegar kraifitiarnir þverra, augun verða döpur og hárið grámar, er þá ekki tími komimm til að dej'ja ?” “Niai. Ekkert er t&gurra eöa viröingarveröara, em gaimaU mihður, sctn ber hærurnar rmeð sæmd”. “það gieita venið undantekmingar. Mér finst — *, — guð hjálpt tniér, hugsunin um það er bitur, — mér finst stnndmn', að dauði minm vera í nánd”. ‘i'Koina homs hefir hrygt hann”, hugsaöi Ladv Aðkulhviöur moð sér. Hún sárkondi í brjósti utn þeminam gamla mamn, sem nú fyrst sá, að kona hans , elska.ðii hamn ekki, og að hann aldre.i ntundi geta 278 SÖGUSAFN HEIMSKRINGLU unrndð ávst hiemmar. Lady AðaJheiður reyndi alt sem húiti gait til að uppörfa hamn. “þietta er að eki>s wnymdum yöítr. þér eruð ekki nærri beil.brigður í dag, og lasleiki hefir ávalt þung- lyndi í för mieð sér”. . Hiairtn leit aJtur til hennar. “Lady Aðialheiður”, saigði ha>nn alt í ein.u, “þér eruö hreinskilin kona. Segiö miér nú, hvernig mynduð þér umgaingast matin yðar, ef hann væri orðinn gamall?” Hún roðniaöi. Guð einn vissi, hvort hann yröi hjá hentii, þagar hann væri orðirm gamall tnaður, því hanm var að eins að nafninu tnaður hendiar. En hútt svaraöi samt alveg hreinskilnislega : “Eg mymdi elska hann þúsund sinnum meira, væri það möguliegt, en óg geri mt. Hiim hreitiiasta og samnasta ást í heiminum íinst mér vera á tnilli manms og konu,* setn hafia Liðið súrt og sætt hvon með öðru”. “Ég 'trúi y.ður”, sagöi bertoginn. “En n.ú ætla ég rö gamga til herbergja mitma. Ilmur iblómaatna er of sterkur fyrir mig”. þxegar hainn sméri heimleiðis, sá Lady Aðalheiður tár 'bliika í auguin han®. LV. KAPÍTUI.I. Hert'Ogai'nnain héLt áfratn laiöar pinnar, án þess, að hugsa hið ni.instia itm sorg þá, er orð henmar oöu mamm henitinr, sem hafðÍ alt af verið blíður og eftir- látur við hama’. “það er eiins gott, að hamm viti strats að ég vil hvorki vera seim þjónin hans eða hjúkrunarkona”, J 1 t—:>•. .. ti

x

Heimskringla

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimskringla
https://timarit.is/publication/129

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.