Heimskringla - 04.06.1908, Blaðsíða 2

2 blM
WINNIPEG, 4* JÚNÍ 1908.
HEIMSKRINGLA
H EIMSKRINGLA
Published every Thursday by
The Heimskringla News & Fublisbiog Co.
Verö blaösins 1 Canada og Bandar
$2.00 um áriö (fyrir fram borgaö).
Sent tii Islands $2X0 (fyrir fram
borgaöaf kaupendum blaösins hér$1.50.)
B. L. BALDWINSON,
Editor & Manager
Oliice:
729 Sherbrooke Street, Wionipeg
P.O. BOX 116. ’Phone 3512.
Um barsmíð á
börnum.
Ein öldruö kona hefir ritaÖ
Beknskrinig'lu á þ«'ss.a laiö :
“E»gar hefi ég frét'tir aö &e'gj'a.
E/g veit aldrai neitt. nc-rna þaö, er
ég ks í blööunum, þeigar ég sé
þau. Nú í síöustu Heirnskringlu
las «g svo hræöileiga fréitit, að slíkt
er líklaga dæmalaust, nieínilaga
barsiníði skólakentiiara á tíu ára
fjömlum dreng, og það að beiðni
tnóðurinnar. Slikt er damalaust.
En svo verður nú ekkert gert úr
þessu. Dr.en'gurinn íar hieim til
móðurinnar aftur og kennararnir
hialda stöðu sinni. En skólan®ímdin
laetur athæfi þetta hlutJaust, að
öðru en því, að hafa góð orð um,
að það skuli tkki koi.ia fyrir aft-
ur. Svo lognast alt út af, og hlöð-
in hættia að ræða rnii' það, og for-
eldrar láta börn sín ganga aftur
til sömu kcnnarianna.
“Drengurinn feillur réittlaus, eng-
ir balda iipjii svörum fyrir hann.
‘M'óöirin hefir ótakmurkað vald
yfir barninu sínu, siem guð gaí
hienni til uppeldis og aga og um-
sjónar. því það efa ég ekki, að
hún sjálí hafi vterið b'úin aið bierja
alla góða eiginkgleiika úr barninu,
og drengurinn þess vegna orðinn
svo óþægur, sorn frá er sagt, og
móðirin. þá orðin svo stjórnlaus
af grimdarheift til barnsins síns,
að hún hefir valið sér þiessi tvö
kieimnara fú'lmetiini, t,i.l þess að
svaia hcip't sinni. á barnrnu, sem
hiefir verið oröið háff trvlt ai hcnn-
ar völdnm. Og sjálfsagt heldur
barsmíðinu áfra*n, þangað til hún
er al'gerkigia b&in að drepa alla
haefilcika sonar sáns til ^sálar cg
líkamai, og hann orðinn að stefnu-
lausum og ósjálfstæðum ræíli, eða
ennþá verra.
“Hvað á að gera við slíkt at-
hæfi ? A aldred að taka i tauma á
'þeim þrælmiejiinum, sem svona fi; a
meö þá, sem eru minai mátlar?
dvttu ekki ibæjarstjórnir og i'ylkja-
stjórmr, að taka hér í taumcina
mcð lagalegum ákvæðum, binda
tnda á þetta aíhæfi, sem svo oft
er farið að koma fyrir. Eða á það
að S'iðgangast um óákveðinu .og
ótakmarkaðain tíma, að drepa r.!ð-
ur blóma þjóðanna, svo þær verði
að sömu aumingjum og þessir ó-
lánssiimu einstaklingar veráa mui-
ír þeSsard grimdarfullu aðferð, tr
þeir verða' að líða bótalaust ? Og
þó ætlast foreldranir til þess, að
njóta elsku og virðingar oaruanna,
og undrast, ef út af því hcr.
Ég fce ekki bctur séð, en að all-
ar ólar ættu að aftakast msö lög-
um og alt 'harsmiði á ungitngum
að skoðast sem glæpur og hegnast
harðkga. Öll blöð laimfsins hafa
skyid'u til að andmæla barsmiðinu,
og jafnframt ætti að finna eiinhver
ráð til þess, að hhwlra misþyrm-
ing saklausra barna. Mieðal annars
mae't’ti gera þetta með því, að
mynda 'barna verndunorfélög víðs-
vegar um land.ið, seim flýja mætti
til, þegar nauðsyn bæri til”.
Hieámskringla er konu þessari
hjartainlega' samdóma um það, að
jiauðsyn bcri til þess, að finna ein-
hvex ráð til þess, að vernda' börh
íirá jrnisþyrming á skólum landsins.
Kn enn þá hafa stjórnir landauna
ekki séð sér fært, að hafa aískiíti
íuf aiga harnanna í. heimahúsum.
Tíl eru þó tarna vernd u ua rfe lóg í
Rumum Kvrópulöndum, setn líta
eítir þessu, þar sam þau hafa 1 C'.ig-
ið tilkynningu um, að þess sé
-þörf, og sama mnndi o.g að Kkind-
um vera hægt að gera 'héir í landi,
fu jafnframt vrði sú gætla óná-
kvæm og geeti tæpast náð tilgangi
sínum. í þessu ríki eru til dýra-
verndunarfclög, sem taka að :»ér.
að koma hcfn<!um' fram á hendur
þeim, sem misþyrma hiundum oo
hestum eöa öðrum dýrum. En að
þessum tíma hefir miaiivnúðin og
liknarstarfsemi slíkra félaiga ekki
r.áð til ibarna, nema í sérstökum
tilfellum, og þá að eins eftir að
skaðinn v.ar skeður. Eina tnygging
fyrir sæmilegu uppaldi og meðferfi
Larna, liggur i auknu 'mainudóms-
eðli og minkandi dýrseðli foreldra
þairra. En sú kymbót er- seanfengir..
Hinsvegar mætti að likindum fá
ákveðin lagaákvæði gerð gegn þvi,
að misþyrmdng foreldra á börnum'
þenrra væri látin óhen'gd. En þau
miél hafa að undan'förnu reynst
! svo örðug viðtangs, af því að eign-
í arréttur fore'ldranna á, og umsjár-
róttur þeirra yfir eigin börnum sín-
! um, befir náð svo mikilli fiestu i
’ * . . ,
mieðvitund manna, að stjornirn'ar
hafa ekki treýst sér, að ganga i
berhögg við þann rétt, eins og þó
væri nauðsynlegt, ef nokkur trygg-
ing ætti að fást fyrir umibótu'nuni.
I En livað skólunum viðkiemur, þá
æt.ti að mega koma því til leiðar,
! að misþyrminir barua aetti sér þar
: ekki stað. Gerast veröur það þó
ekki eingöngu með bLaoagrcinufn,
| heldur ewiniig mcð fjölmennum
sendinefnduni, hverri eétir aðra, á
ítind þeirra, sem' haÆa á bendi um-
sjón skólanna. því það er þá fyrst
þegar altnenningsvi 1 jimn >er .orðinn
svo öflugur í einhverju leinu niáli,
að bann sé farinn að láita tdl sín
taka, að vonandi er, að löggjöfin
taki hann til 'greina.
Hálf-íslenzkur
leikur
á Walker Theatre.
AUa næstu viku, þ.ie. 8. til 13.
þ.m.T verður sögufeikurinti “The
Bondimain” (m,iöur í panti), eftir
Hall Caine, kikinn, er höf. hefir
sjálfur ibáiið t.il úr samuiefndri sögu
sinni. Sagan grípur yfir 30 ára
tímabil, eöa mcir, og fier fram fi
íslandi (aöal-fega á þingvöllunr. í
Reykjavík, i Krysuvíkur-námunum
og — norður í Grímsey) og á
! bernskustöð Halls sjálfs — á eynni
]VIön.
Hvað mikið eða lítáð af feikrit-
mu fer firam á Islandi, er ekki
hægt aö segja nú, því það hefir
ekki scs’t í tVinnipag fyrri, eu í
sögunni er engin þurð á sherkum
dráttum og efni í mjög tilkomu-
miklar “senur”.
þessi fedkur var fyrst sýndur í
Drury I.iane Tbeatrö í London 26.
siept. 1906, og befir þótt mikiö
kveða að ætíð síðan. — Leíkrtjöid
I öll, sam hér verða notuð, eru ná-
kvæm ■eftiirmynd af þeim í Drtirv
I.ane, og að útbúnaður sá sé mik-
ill má ráða af því, að fc. A.
Brady, feiikstjórinn, varð að borga
Bandar’k jast jórn $25,000, sem
tryggingu fiyrir, að baun fa*ri með
allan þaun útbúnað til Ivnglam's
aifitur, en seldi liann ekki Jx,ir.
Af því óg man ekki eftir, að
“Hkr.” bafi nokkurntínaa lí/t þess-
ari sögu, m®ð öllum heawiiar lok-
leysum, rauvgfærslu. á tímaitali 111.
111. o. fl., og af því skeð ge<tur, að
einhvcr ksa.ndi blaðsins vilji nú
sjá þeninan k-ik, en haii ckki áður
lesið sögunia, þá læt ég liér íylgja
stu'tt yfirlit 3'fir alia söguna, i því
skjni, aö menn geti þá ögn áttað
sig á "persónuii.um”, eins og þær
birtast*á kiksviðinu. ,
Söguna' sjálfa ætla ég ekki að
dæma — það á ekk.i við undir
kringumstæðknum — heldur gang
hcnnar óbrev'tta.n og aðal “persón-
ur”, til stuðnings ókunnum áhorf-
anda.
Sagan hcfst í lok 18. aldarinuar,
o.g er Jöru'ndur Hunidiadagakonung-
ur ein af betjurn sögunnar, en and-
ÍTieins aðal-.skálkiirinn. Jörtmdur er
Iandshöfðingi þ íslandi, þegar sag-
an byrjar, og á uppkomna dóttir,
sem Rakel hcitir og sem Jöruudur
vill gifita íslamls ráðgjafanum,
dönskum greifa aldurhnignum. —
Greilinn var staddur á Jislaíwli, er
alþimjg skyldi seitja á þingvclLi, og
þangað lokkaði Jörundur hann, og
á feiðinni þangað frá Reykjavík
festí hann honutn meynai. A tjórða
degi alþ'ingis f-óru fram gJímur
miklar, skyldi sá, er fnæknastur
var glitnumaður á ísLandi, fiá að
verðLrtunum silfurbelti, og skyldi
Rakel af henda siigurvegar'aTium
það. Hét sá Patriksen, frá Vest-
mannaeyþim, er alla fcifii, og er
aJlir voru af hólmi gen'gnir, gekk
hann upp að sæti 1'an.dshöfð'ingja
og hans förunieyitis til að fiá beltiö.
Að því fen.gnu ■ gekk hanm i-niti í
maninþröngiína og tók til að trakt-
era keipp.iniauta sína. Drakk hanm
þá fast, og baust til að felLa hvern
er t'iJ kæmii. Kom hann þá þar að,
er ungur maður stórvaixinn, sat
meö hönd undir kinn. Homun
feizt vænlega, að reyna við cisa
þamn og réðist á hann, em gat ekkt
þokað bonum. Van þá gert gabb
aö honum og honum gefið í skyti,
að hiann væri ekki réittur eigamdi
beJtisins. Reiddist hann því og
kvað hvern. miega eiga, sem mætti
teílai sig. Stökk hÓR'tt ljósJiærði
ungi maðtir þá á fætur og bjóst
•til glímu, þó allir sæju, að hægii
handfeggiur hans var fcirotiimini milli
únliðs og olniboga. Fóru svo feik-
ar, að Patriksen fcll, þótit hann
ætti við einhientain mann. Rakel
ha'íði. til þessa verið óglöð, en nú
bráðd aí' hcnni, og er íaftir hcnnar
nieitaði, aö taka beltið frá Paitrek-
sen tók hún mein af hálsi sér og
íesti um hinn brotna ham.dfegg upp
undir öxlinmi. Spurfti hún ha-nin1 að
heitd, en hanm kvaðst Steíán heita
og kallaður Orri, sjómaður frá
Stapanum. í þessu kom Patriksen
þar aö og æði súr á. svipinni, kast-
aði ,'beltinu fyrir fætur Orra, og
kvao hans eign vera. Morgu.ninn
eifiti'r fianst Pa.triksen dnuður. Orri
i var grumiaöur, en engar sanmanir
fiangiust, og fiéll það mál niður.
AfLeiiiðingin af fundi þeiirra Rakel-
ar og Orrá var sú, að þau gáftust
á launi um haustið, og byrjuð'U bú-
; skap í lé'kigu-m kofia niður við fjöru
í Reykjavík, ^því jörundur gamli
! viðurkendi hana ekki lengur dótt-
j ur sítiia, em lannaðd lirestinurrt', er
gaf þau samain mcö því, að senda
han.n fraim til'Grímscyjar. Rakel
komst iitimam skains að því, em ekki
fvr en ofseint, hvað'a maður Orri,
var. Hann .var stór og íílstcrkur,
fríður sýnum, em seinlátur, ncnti
e’kkert að vinna og vac alt af ölv-
aður, því fyr'ir glimunia varð hann
ni.ifmtogiaður, og skorti aldréi
drj’kkjubræður, scm voru til með
að borga fyrir hann. Rakel grát-
bændi hamn að flytja vestur að
Stapanum, svo að hún í niðurlæg-
ing sinni þyrft-i aldrei framar að
sjá Reyk-javík og það fólk sem hún
þekti. Jiað vildi hann ekki gera, en
léit í ljósi, að hún ætti að finna
Jörnnd gamJa, . því hamrn vœri rík-
ur og mundi fv'rirgeifa dóttur smni.
Húm svaraði því, að fyr skyJdi hún
fialla hungurmorða. Kfitir nokkurn
tima semdi Orri eiftir mó.ður sinni,
kv.enifóli miklu á Stapanum. Áður
en him kom til sög.uinnar, v.ar æíi
Rakclar ill, en óþolandi frá koinu
hiennar. 1 annað skifti bað Rakel
mann sdnn að fara iburt, eatthvað
úit í heiminn, en honum þóttu allir
viegir ófærir nctna þcir, er Leiddu
aö knæpunum. Með köflum sk.amm
aðist hann sin að vísu, og ednu-
sinnj barmaði hamn sér yfir því, að
eiga ekki 'bát. Hmn spuröi, hvað
bátur kostaði, og sagðd hainni bo
kr. Gyðingur ednn var þá í Rvík
að kaupa kv.emhár, og í ángist
! sinni fór Rakel til hains og bauð
j honum sína ljósu lokka, sean hún
fiyrrum stærði sig svo mikið af.
I Hanm bauð 50 kr., em hún gat þok-
að boöinu upp í 60, og — svo
hvarf hún hárlaus hci'in í kofia sinti
niieð peningana og fc-kk hoonim
Orri lá hcinia í rúmd, er hún kom
brosandi, þó augu hiemnar væru
grátbólgdn. Nokkru efitir miöncelti
nóttiina eftir, skreiddist hann heim
diiuftadrukkinn og átti þá ekki
ednn evrir eifitir., en eiiiginm var fieng-
ÍBm biáturinm.. Rakel grét, en í stað
þess að ávíta son sinn, tók kerl-
ingin málstað hans og jós skömm-
um yfir Rakeli. Afi því Leiddi nokk-
ura orðasennu, í fvrsta og síftasta
skifitið að því er Rakel snerti, og
lyktaði með því, að Orn sló konu
sína kinnhcst.
“Svo þ li slær m i g”, sagði þá
'Rakel og stóð sem þrumulostin.
“Hefir þú þá gfeytnit fráfiaJIi Pat-
rikstns?”
Orðim voru ekki stór, em þau
voru þung_ Hann greip húfiuna og.
flúði i'nt í myrkrið, og upp frá
þrirri stundu sá Rakel hann aJdrei
aitto#.
Jict'ta alt hafði þau áhrifi, aö
þii'ssa söm.u nótt Lagö'ist bún á
sæng. Hún þjáðist mjög, og var
ekk'i ætlað Iif, en eftir sólarhrings
þjáaungar ól húp svieinibarn.. Eigin-
■niiaður hiemnar var fiarimm, en
temgdamóðir heJimar var efitiir og
léit ilJyrði og 'böl'bænir rigna ylir
Rakeli, þar seíu hún lá nær dauða
em lífi í rútninu, og þrem.ur dögum
sci nma meyddi hún hama til að fara
úr koíanum. Vildi Raki&l þá það
til lífs, að biskupiun frétti um á-
stæörnr hemmar, og kom hcm.ni til
hjálpar með því að ú.tvega benni
amnam húshjaJl í fjörumnd,. en fjær
bænum. Jxangað var hún færð, og
þar ól hún upp som simn, sean hún
lét skíra Jaso n, em gaf homuin
ekkert föðurnaín, bára Jason.
Varð hamn ívnemma mikill fvrir scr
og risi að afli og vexti, með mikið
nautit hár og því kallaður Jason
Rauði. jVIemtun fékk hiann að þvi
Leyti, að móðir hans kendi honum
móðurmál sfitt, emsku, því húm var
VeJsk í móðurættina, en íslcn/ku
lærði hanm í sollinum;. þegar hann
var 19 ára, 1éatt móðir han.s, eu
sagði honum á daaiðastundinni alla
sína hörmungasögu, og það mcð,
að íaftir hams mundi búsetitur á
eylunni Möm, í sundinu mdlli Eng-
lands og íslands. Kékk sú saga svo
á hamn, því hamm var stórlymdur
og ákaflymd'ur og umni móður sxmnj
heáfct, að yfir Kki J*-mnar vanm hann
þess eið, að hamm skyldi drepa föð-
ur simm, eða ef hamm findi hamn ald-
rei, þá hinm' anman som hans og
hálfbróöur sinm.
Sam'dægairs og Rakel var jörðuö
í fátækrareditnum í kirkjugiarðin-
um, réðist Jason á skip fierðbúið
til írlands, rneft þeim skilmálum,
að hamn mœttd koma við á eyj-
unmi Möm'.
J;á víkur sögunni til Stefáns
Orra. Hamn strauk af skipi upp á
ey juna #Iön, settdst þar að og þar
gdifitist hanm, þó bamn ættd konu á
l'slamdi. Fékk haun þar vændis-
MILLILANDANEFNDAR-ÁLITIÐ
Blaðið ísaf'Old', dags. 13- rtaaí flytur samþykt millilanda-
nefmlarinnar i sjálfstjórnarináli ísiamds á þessa feið :
1. ísland sé fullvieðja ríki með sérstöku ríkisráði og innam-
laindsíáma, em fcelji Da'nakonung einiiiig íslands'koming.
2. Hvort lan'dið, lisland og Danmörk, skulu hafa sérstakan
fæðángarrétt og Lam.dbeigisré"tt.
3. ísLcndingar launa konungi í tiltölu réttri við fólksfjölda
þíirra', mfðaðam við ibúa-tölu I>anaveldis.’
4. Dainir ibor.gi Islandi 1V2 milíón króna, og seu þá full
reiknim'gsskil gcrð milli landanmia.
5. Sameigdnleg mál begigja lamdannia eru t.aJin u.pp, ’og Nll
uppseigjanfeg, ncma konungur, hcrvarnir og utanrífeismál.
6. Samnángurinn gildir úm 25 ára témabál. <
þe'ttia samþykt misð öllutn atkvæðum Dan.a og Islend-
inga, nicima Skúla Thoroddsen, sem greitldá atkvæði á pióti.
| því var og lýst C'fir af hálfu Dana, að of íslendiinigar
kjósi ncldur algcrftæn aðskilnað, en gatiiga a'ð 'þcssum samnings-
atriðum, þá ínuni Danir ekki bcáta ofibeldi váð þá, hcldur
veiiiba þeám friðsainfegan aðskilnað straix. Kn ef þeár kjósa sajni-
hamdiið samkvæmt ofamskráðum aitriðum, þá séu hieirviarnar pg
ubaniríkismál baindin vi/ft konung— annars neita •Diamár homum,
samkvæmt grundvallarlögum siniim, um að vera komni'gur ís-
lamds.
Dtanríkismiála atriðið er sýnilaga það, sam flokkarnár
skiftast uni á íslandi við nœstu kosnángar, sem þar fara fram
þann 20. september næstkomandi.
konu, er öllrnn stnndum Lá auga-
fu'U á knæpunum, öMum hvimleið,
en honum sjálfnm verst. Hann
fékk nú að reyna öll þáu harm-
kvæli, er hann haföi fyrrum brugg-
að Rakel, og varð til þess, að of-
urlitlar mannlegar tilfinmn'gar
vöknuðu hjá honutin. Mei'ð þcssari
konu ei'gniaðist ham.11 son og skirði
Mikacl og fékk síðar það viöur-
nieíni, er fylgdá honum sean ættar-
Jafn ælina út. Hanu var ljóshærð-
ur og fié-kk af því nafnáð Sunlocks
(Glólokkur). Fyrstu 4 árin átti
hiann' illa æfi, en þá féll 'fnóðir hans
fyrir morðhnif bróður Patriksens
frá Viestimammiaieyjitm, þess er týmdi
lífi á þimigvelLi.
•
Goviernörinn á mön hét Adam
Fia.irbrobher, réttvís, maður og
hinn eiftallyndasti. Jtamgað fór Orri
mcð son sinn, er hiaiiu var móður-
uppíosturs. Adam átti 6 scmu upp-
komuia og eiriia dóttur, er Greeba
hc'it, jafmaldra Sunlocks. þati léku
sér sáman og fiemgu ást livort á
Öðru. Jiað sá Adam og fiaignafti j*í-
ir því, því Sunlocks var elskilverð-
ur ung'lingur og* umii fósturfööur
sí'niumi öl'lu<m> mönnu'in mrir, en syn
mömnum, varft tál þess fyrir bæna-
staft Grecbu. Hann lagði til sunds
og bjargaði Orra. Jnetta reið Orra
að fullu. Áður en dagur rann var
haun liðið lík. I/íifgjafi hans var
Jason sónur hgnis, Jxamgaið kominn
í þrim táLgau'gi að vinma honum
bama.. Hamm, ásamt Grseibn, sat
hjá Orra þangað til hamn dó. Á
síðu'stu augnaihiikum Orra, komst
svo Jidson að Jiví, -að þessi tmaður
var fiaðir bans, og að hróðir hans
hét Sunlócks ogi Var kominn til
R eykjavíkur. Jvamnig voru vopnin
dregiin úr höndum’ Jasons að því
er föðurinn snerti.
(Niðurk næst).
E, Jóh.
ÓDRE \TG ILEGT
ur í neinum efa um þnð. Jiað virö-'
ast vera önrnur grundVaUaraitrifti
þcirrar stúku efta inuitóku inanna
1 hanrt, eif að hc'rjast viö Bakkus
og sigra hann, — 'svo sem eiifs og
það, að sýna meðliimim sínum ó-
við'jafn'amfegaji ómátt, að lítilsviröa
konur stúkunnar, bæði á funduin
og utau fumda, og gera hiel/tu og
Ife/tu mcðlimum þrirra aJt hugs-
an.legit til skainmar, sem þeir geta
orkað.
líg ætla að dr.a.ga hér fram nokk.
ur af þeim allra stærstu brotlcgu
afiglöpum Skuldunga, aJ þeárri á-
s'taeðu, að Jj«ir meyöa mig til þcss,
á þann há’tt, sem nú skal greina :
Eg sendi skrifLega úrsögn til
stukunmar þ. 6. þ.m‘, e*n 12 dögnm
siðar kom þaverandi aftstoöarrit-
ari 'fcil min, o.g saigðis't hafia Leynt
bré'finu, svo hann. er fiyrir J>að stór
lirO't'Le'gur og ætti að ver.a rek'inu
úr stmkunni, því aö svoma löguð
háttsemi spállir mcira fyrir stúk-
unni, hcldur en 25 drekfeamdi meö-
limir hennar gætu gert með
drykkjuskap sínum.
þanai 27. þ.m. senidi éig á ný anu-
að bréf til stúkunaiar, af því ég
bé’lt hiin vil'di lagfæra þotta 4 íundi
finekar en utarn fundar. . En |>að
vildi nii ekki svo vel til, heldur
þviert ofian í lögLeiga aðfer.ð, tekur
Æjðstatemp'lar það bréf í sinn vasa,
en Les þa'ð ekki upp, mema seitniiaigu
úr því, en getur ekki mm, að það
sé meira því mieðfylgjandi. Svo
mér er niieð þessu gert ómögul'Cgt,
að koma fram úrsögn eða öðrunr
skírtieiánnni, se»n vcrða. að sendast
skriflieiga, svo’étg nisyðist til }>ess
að 'birta það liér. — Kkki hcfi ég
orðið v.ar við svoma óþokfeabrögð
hjá Heklu eöa íslandi, sem Skuld
er aLt af að níða ndður.
Eg seit hiér bréfið, sem Æðsti-
tieonpLar lcymd'i á síöas'ta fundi
stúkuniiar þann 27. þ.rn'.:
“TIL STÚKDNNAR SKULI).
Hér með gefsit t:l vitundar,
að éig semdi úrsögn til stúkunnar
þ. 6. þ.m., en 12 dö-gmm síðar
kotn einn af leiftandi mönnuim st.
tiJ ínin, og viðurkcnd'i, að liafa
lcynt bré'finu, en ekki lútið lcsa
það upp. þar eð þat'ta er ólöglegt
og skaðlcgt fyrir stúkuna, þá vil
ég viara stiúkunia við því, að láta
þotta koma fyrir oftar. Ég skora
því á .Eðstaitemplar, aö láta
str_yka n.aifin initt út aif nafna-
skrámm í kvelcl, til þcss að íria st.
vfð frekari orftsendiugar. Jwess skal
getið, að margir og réttlátir íncnn
og konur eru í stiúkummi Skuld, «1
það e.r eius og hinir ráði vanalsg-
aist mcaru, og Jness vcgma. er mprgt
þar ööru vísi en þnnð æifcbi aö vera”
Winniþeg, 29. inaí 1908.
Björn Thorvardsson.
margt a.f því, sem Skuldungar
laus orðátim og tók Adam ,hann til frernja. {> ið hcfir borist svro ljóst
mér lil evrna, að ég ér ekki Leng-
ir Adiaius allir óþokkasæKr og föð-
ur síh'mriéierfiðir. Að fiengnu þessu
hirimili fyrir Suliiocks, hvarf Orri
eyjutwiá, og gcrði ckkert vart við
sig fyr em eftir 15 ár. J>á kom
hamn aftur, til að seudai Sunlocks
tiil Rcykjaivíkur, í þciin tálgamgi,
sagfti hann Adam, að hann íengi
mauðsymfegia ísLemzka, rmen'tun. þaft
var hyrma.brau'ö fyrir Adam,
þetta, eu réitt.sýná hans mátti ímeir
en hugstinin uin eágám hag og á-
nægju. í kofanum, sctn fyrrum var
heimili Orra á eyjunni, komu þeir
fieögar satnan tveir rinir, og þar
saigöi Orri alla æíisögti síma og
fórst það svo dreimgilega, aö hann
dró lekkcrt undain. Jiar firé'tti ,Sun-
locks, að' þegar haitun var 4 ára
tók fiaftir haiis hann mc'ö sér út á
sjó, i því skyni a-ð sÖkkva hbnum |
í dýpið, heldur «n hann læröi lifn-
aðarháttu nióðuriunar. Km þcgar
til kom, haíði hamn ekki kjark til
þcss, og ]>á, er, haain kom hsim aft-
ur, var liirtin'garvöndur hans stirð-
ur már á kotagólfinu. Krindi Sun-
locfes til íslands var því aðallcga
RakciLar og líkna heiínii, og væri
hún dáiu, þá barns heniiiar, efi lif-
aiidi. Smmlocks loLaði að fara, og
þar eð Komum var ekbert að van-
búmaöi, fiór hanm rrueð írskri skútu
fimm diigupj síðar, efitir að hafa
trúloíast Greebu feyiMfega. það
v>ar tnyrkur, þcgar írska sfeútan
léitti akkerutn og fiv lgdi iaðir hans
ljoniim íram. I.éit svo berast á bár
unttm um stund úti á víkinni og
horfiði efitir hinu bairtfaramdi skipi.
Er J>að var að hverfa út í myrkr-
ið, kom ammuö skip áð. Orra kom
i hug, að það kæini frá íslandi
hlaðið allskonar vcrðmdklum varn-
ioiigi. HvísLaði J>á ágirndiim að hon-
m, að enginn hlutur væri hægri
em hleypa þiví í strand, taka svo af
því vörur í n'áttni'yrkrinu og selja
smýglum, er lágu skamt á burtu.
Hann gerði tilraumina og hún
tókst. Kn ekki haíðá hamn fiyrri
gert það, en bamn iðraðást þess.
Gerfti hann ]>á öfluga tilraum incð
hrópum og köllttm, að réittði leið
skipsins, en það var ofceint. það
var ktnnið í röst, og hún. bar það
tipp á sker. Jiafnframt skipinu
hljó'p líkii hátur Orra i straud.
Skipverja? allir komust aif. en ekki
voru þe.ir á lamd komnir fyrr en
heyrðist hróp umi hjálp utan af
skerjunum. Knginn vildi vcrfta til
að symda út fyrr en ungur miaður
og mjkill á velli, cinn af skipbrots-
Winnipeg Syningin
11. til 17. júlí 1908
Flokkur fiullorðimtta uxa á .WinmiLp®g sý'ninigunini 1907.
ÓYIÐJAFNANLEG
GRIFA OG HVEITI SÝNING
StórfL'mglegasta veðrriftaskrá, seoh variÖ hefir í Vcstur-Canada.
INNES HEIMSFRÆGI HLJÓMLEIKA-FLOKKUR
frá Chicago og 91. Háleodinga Band
0
Miki] hornfeikenda samkepni. Öllimn heimi boðim þáttfcaka.
SÉRSTAKLEGA fagrar sýningar
fj’rir framan ‘•‘Gr.and Stand”. ,
Stórfengileg Heræfinga Sýning
FÖGUR FI/UGELDA SVNING.
*
FYRSTA LANDBtTNAÐAR-VÉLA MÓTOR SAM-
KEPNI í AMERÍKU.
A. W. BKLI/, A. K. ANDRKW'S,
ráðsmaður. * forseti. |