Heimskringla - 19.11.1908, Page 4

bls 4
WINNIPEG, 19. NÓV. 1908.
HEIHSEEINGE'A
Þingræðið í Lögréttu.
Enginn’ mia&ur á íslandi hefir
hamast jafinákaít fyrir framgiaii’gi
neÆnciajrfrumvarpsins góSa, sem
H’amnes Bafsteiin ráSiherra’. Mönai-
U'm líSa ekki fiyrst um sinn úr
minníi allar hans lö-ngu og skáld-
legu ræSur, allar hans yfirri&iSir
um lamdAð þvert og end'ilanigt í
liöilamgt srnnar og jafnrvel harfierSir
á döniskum vígskdpum, eins og
haoin 'btyrjaiði íyrst í vor lamds-
fijórSutnganna á mrilli.
Alt sitt kapp, alla sína mælsku
og ‘■‘glæsimetisku” lagði han.n
fram tiil þtess, aS knýja. kjósendiur
tril þess aS taka viS frumvarpinu
óhneyttu.
Fimtán kjördœmi aS ininsta
kostri heimsóttri hann í “eigin per-
sónu” til þess aS prédrika þemnan
síSiasta fiagnaSar boSskap Dana.
KeyrSi kapp hans svo úr hófi
íram, aS engin dæmi munu vetra í
söigu Islainds frá öndverSu, aS ednn
maður hafi' slíkum æsingum heritt
í yfirneiSum og hierhlaupum á einu
sumri.
Og svo mikiS ofurkappsmiál var
hoaium þeitta’, aS hainn lýstri þvi
skýlaust yfir í heyranda hljóSi á
íundi, aS hann aetlaöi sér aS
stamda og fialla meS firumvarpin'u
óbreyttu.
Kjósemdur svöruSu ráSberranum
10. saptemibar. þeir þvernieiituSu
frumvarpiimu. Ráöhierramn fiéll á
varkum sínum, rmeiri kollhyltu og
átiakanlegri heldur en sýnd veröa
dæmi til áSur.
Bedm aíieiSing slíkra kosniimgaúr-
slitia hlýtur að vera sú, í hveirju
þingfrjálsu lamdi, aS stjómim íari
firá völdum, þegar hún hefir gjör-
glataS svo traustri þjóSa-rinnar og
hrugÖist fyfigi hemnar viS hel'ita 4-
hngamál sitt. A5 þessu haía blöð
landvarmarman/na og anniara sjáJf-
staeöiisanianna vikiö, og þau hafia
fært rök aS því', aS þingræöiinu
væri bectt borgiS mieS því, aS ráS-
herramn færi frá völdum íyrir þámg
veiginia sérstakra staöhátta og ann*-
ara .ástæSna.
Em Hanmes vill ekki sleppa’ náS-
berrastarfinu. H,anini vill hamga
viS völdin meöan hugsamdri er.
Hamm og bams liöar þykjast nú
samt ekki vil’a brjóita þimgræöis-
regluma og hafia því veriö í vaind-
ræöum með varnir. En loksins
hittrn þeir ráðiö í “Lögréttu” 7. þ.
m. þaS var hinn try.göreyndi sanm-
leiksviimur og þingræiSisfirumberji
“þórir þögli”, eöa öðru nafnri Jón
Ólafisson, siem fiann “púSriS”.
Hann fer að dæmum fyrirrenm-
ara sínna, Alexiaindiers mikla og
Albtrti, og “beggur á hmútdnm”,
svo að hvorutveggja er borgiS :
þimgræSinu og ráSherran’um.
Hann játar að vísu, aS þaS sé
nœgiieg ástæSa til þess að stjórn
fiari ÍC’á völdum, ef hún befir “lagt
fyrir kjósendur eimhv’erjia þá stelnu
skrá, er hú.n vill firamfylgjai, en
kjósendur eru þar á ■ga’gnstæ'Su
miáli, og vilja þaS sem stjórn’in er
andistæö. — Hér er hamm þá fylli-
lega á sama máli, sem frumvarps-
andstæöimgar.
En svo kemur bjargriáöiS :
Ekki er nú annar vand'inm en sá,
aS greina hams ágaeti Hiannes þórð
Pétursson Ha’fistein sundur í nokk-
urar sérstakar persónur, sem emga
áhyrgS hera hver á aunari ! —
Svona :
“H. Hafstein hefir ekki sem ráS-
herra gert úr giarði stjórnarfrum-
varp þaö, sem æ-tlar aS ráöa kon-
ungi til aS leggja fýrir þingiS”.
Af þe®su á nú lamdslýSnum aS
vera skiljanliagt, aS störf nefindiar-
inrnar kotnia Hamnesi Haifstedn ekki
hót viS sem ráðherra ! !
Em nú kymni sauSsviartur almiúg-
inm aS seg.ja, aS ráSherramm heföi
tekið frumvarpinu tveim hömdum
hjá Homnesi Hafstein nefindar-
'irnanmi og barist fyrir því í alt JiS-
lanigrt sumar.
NeA, nei, sog'ir “þórir þögli”.
þietita er miosti misskilnimtgur I
Jlamnies Haifsteim er þingmaöur, og
“sem slíkur” befir bann fierðast
utn í sumar til þess aö “skýra”
irumvarpiö fyrir kjósemdum ! !
Hamrnes Haístein ráSherra er því
úr allri sök !
HvaSa áhyrgS hefir hann á því,
sam angurgapamir Hannes Haf-
steim mielndarniiaSur og Hammes
Hafstein þimgmaSur hafa sagt eöa
gemt ?
Á mú sjálfur ráöherrann að fiara
aS gjalda þess, sem. einn “óihrot-
inn” nefndarmiaSur eSa þingmaSur
kunma aS hafa gert af sér ? ! !
RáS'herramn' befir samkvæmt
þessum skýringum ekki giert neitt
af sér emm. þaS er meira aS segja
alveig óvíst emn þá, hvaða stefinu
ráöherrann kann aS taka í þessu
máli ! eftir því sem “þórir" seg-
ir, því aö :
“Hversu laigaS frumvar.p stjórn-
im muni sjá sér fœrt aö legg ja fyx-
ir alþingi, er enn óstS. þaS Liggur
ekki fyrir (!) og getur ekki legið
fyrir fyrri en undir þiag”. —--------
þiatta er stórmik’il nýjung.
Frumvarpiö, sem er áramgur af
starfi millilanda-neiíndarinniar —
frumvarprið, sem befir kostaö lamd-
ið stórfé, — írumvarprið, sem
stjórnarliðar hafa baTÍst fyrir í
liðlangt sumar, frumvarpið, sem
ráSherranm æ’tiLaSi aS stamda og
falla irueö, frumvarpið, sem e!it’t
réði ílokkaskiftimg í lamdiiinu og
kosninga’úrslitumum 10. seiptienntner,
— þaS á rnú ekki aS leg'gjost fyrir
alþJnigi eftir alt sa’mam, efitir því
sem ráöberra-Jón segir í S'tjórnar-
blaöAnu Lögréttu.
Tiil hvers v,ar þá öll iþessi gífiur-
lega rek’istefna ?
TAl hvers samdi nefndin frum-
varpiS ? Til hvers rauf stjórnin
þ;.ng ? Til hvers hamaöist ráðherr-
ann og allir hálfidamirnir ? Tdl
hv.ers var frumvarpið Laigt fyrir
þjóSima ?
Var þetta gabb eitt og gamiam-
hikur ?
N>ei. þaö var alvama mieS hjá
damska liöinu : það átti aS reyoa
■fyrst, hvort Islendimgar femigiisit
í kki til aö gaingu að svoma hrok-
leigu frumvarpi, ef þaö brygöist,
þá var nógur tímAnm til aö bjóSa
jieim eAtt’hvaS skárra.
HafsteAu’ meíndiarmaSur og Haf-
íitieAn þingmaður börSust með Dön
um til þoss aS fá framigemigt nefnd-
aríirumvarpiimu óbineiyitt'U, — nú
snýst líklega Hafstein ráSherra á
sveifima með Isl’emdingum og .býSur
miklu heitri kjör !.
Jóm hefir grieitt úr vandam.um :
Nafmdatrfrumvarpiö er úr sögunmi,
Jiafstain kyrr á valdastólmum og
þingTæöisreglunni fullnægt,
Hvers þykir y.Sur niú vont í
tólfkongavit þóriis þögla ?
— “Imgólfur”.
— ■ —♦ -----------
GAMLAR SAGNIR.
1. Eig álfra í æsku og ellimnd leit
— í mriinmi kæru svieét,
— ei fæ ég samnara sagit —.
Eru þaS mummmæla ieldigamlar sögair,
sam umi kveS éig bögur.
2. VAldiu þeir íá miemn, íá memin hedm,
— fóru sumrir ekki neAtrt’, —
efitrir ketAm varS lundim 'hrieyitit,
líka miinmimu 'tAl miuma cytit.
— Mamma mestur skaöAnm.
Og mörgum var illa við þá og þeirna stað'inm.
3. ÁlfarnAr stumdum eftiir sóttu
ýtnsmmi, ’hæöi dag og móttu,
flúSiu iþví margir úr simnri sveit
sima. með fjölskyldu, aSra í sveit.
Og margur það vAssi, og — veit,
aö álfarnAr óvini átitu marga
fyrst lálfairmiir hedlluöu marga.
4. Vertiu ed’, kimddrn mín, í kleiiAunum
aö kasta steimum þar, —
tþví álfafólk í æsku mAnrni og elli var —
--------allstaðar í kleifumum.
Og ilt k-amn manrii aS mæta, —
mumdu iþað, sveir.m og heimasæta, —
e£ tAl neriiöd ýfist j«aS.
*5. I kfeiifumuim fjallháu, eiga eflaust
álfar 'bústað.’ Og veitur sumar vor og. haust
ómur berst fná bústað þe'im
uim ibjartam, hlýjam, kaldam geim. —
Hami' þýðir : Komdu, komdu hér,
í kledfunumi hlýitit’, ’bijart og frjálst er.
I kfeifumutm lífiS lík-ar mér,
— þaö líkia mium og ednnAg iþér.
1 kfeiifumnm sprilling erngrim er,
oig á þimn guð mábtu tnúa.
-----Maöur og koma, að þér ég skal hiúa,
ef að viltu með mér biúa.------------
6. Bintist lömgum memskum mamni
’mærim álfa ekkemt ljót,
áistar sýmdii bon.um hót.
Hann að gAnma húm var stundum fljót
í bergAð bláa, —
í hamna háa, —
og hafa vildi hamm hjá sér.
7. ýmist stutiba eða langa
átitu samtbiiiSi þessd tvö, —
laiddrist miemska mamnrinum
og miærm sleiptA iþessmm fanga, —
stmmdum meS harmatölum og he'itin'gum,
— sam Jiöföu áhrif stundumi.
8. Álfasvieimn' lokkaði miemska mey,
mikil varS sorg af því stundum, —
gamlar sagmir það seg'ja,
sainmfeikamm veit óg eA. —
Saimbú'S þeiirra varö sundrung hara,
svamnriinm íslemzki vildi frá honum fara.
9. ÁlíiamAr í augum ffianna
á sér ibáru skantið samna, —
ei var a.S íurða álfarmir gimt þó gætu
göfiuigan sveim og unga beimasætu
í ’beingiS, klattAnni, háa hamra inm.
10. Fná heimkvnmim álfanna hljómar raust
harla nadidfögur, styrk og traiust,
vietur, sumar, vor og haust, —
og .áffarnAr mamna sum vinma verk,
■og vAt eiga áifamir
— mieiina em memninnir.
O.g mdkiS er álfafólk heiilsuhraust. >
A. St. J o h n s o m.
Municipality of Bifröst.
Abstract Stiteinent of Receipt & Expenditnre Frora Mareli
10(li 1908 to July 30th 1908
RECEIPTS :
Taxes Collected to Date............... $ 519.13
Provincial Treasurer..................... 30.00
Discount at Bank....................... 1500.00
Total Keceipts....................... $2,049.13
EXPENDITURE:
Expenditure........................... $ 181.00
Roads and Bridges....................... 329.18
Municipality of Gimli, Reapportionment.. 790.22
Salaries................................ 205.25
Railway Delegation...................... 110.00
Miscellaneous........................... 268.60
Cash on hand and in Bank................ 104.88
Total Expenditure ................... $2,049.13
Certified Correct,
J. A. MACDOUGALL,
Prov. M m. Auditor.
raHMnnBB’aHnnH
Meö þvl tiö biöja æflnlega um
“T.L. CIGAR,” þá ertu viss að
fá Agætan vindil.
T.L.
(UNIQN MADE)
Wesitern Cigar Faetory
Thomas Lee, eigandi WinnnipeK
Reflwaotl Laier
nEitra Porter
StyrkiÖ
taugarnar með þvf að
drekka eiit staup af
öðrum hvorum þsss-
,
um ágæte heimilis
bjór, á uridan hverri
máltfð. — Reynið !!
EDWARD l. DREWRY t LTdTet

Department of Agriculture and Immigration.
MANITOBA
þetta fylki hefir 41,169,089 ekrur lamds, 6,019,200 ekrur eru
vötn, sem V’eita landinu raka til akuryrkjuþatfa. þess vegna
höfum vér jafman nægan raka til uppskeru ttyggingar.
Ennj>á eru 25 milíómir ekrur óbeknar, sem fá má mieS heim-
ilisréibti eða kaupum. '-*l®| • í, M .
lbúata;a árið 1901 var 255,211, nú er hún orSin 400,000
ffianns, hefir nálega tvöfaldast á 7 árum.
Ibúatala Winnipeg borgar áriS 1901 var 42,240, em nú um
115 þúsundir, hefir meir en tvöfaldast á 7 árum.
Flutningstæki eru nú sem næst fullkomin, 3516 milur járn-
brauta eru í fylkinu, sem allar liggja út frá Winmpeg. þrjár
þverlandsbrauta lestir fara daglega frá Winnipeg, og innan
fárra mámaSa verSa þær 5 talsins, þegar Grand Trunk Pacific
og Canadian Nortbern bætast viö.
Framför fylkisins er sjáanleg hvar sem litið er. þér æbtuS
að taka þar bólfestu. Ekkert anmað land getur sýrnt satna vöxt
á sama timabili.
TIL FRROAJI/dVIVil :
Farið ekki framhjá Winnipeg, án þess að grenslast um stjórn
ar og járnbrautarlönd til sölu, og útvega yöur f'ullkomnar upp-
lýsingar um heimilisréttarlönd og fjárgróöa 'möguleika.
Stjórnarformaður og Akuryrkjumála Ráðgjaö.
Skriflö eftir upplýsingum til
.¥«»r-pb Itnrke H«rti>ey
178 LOÖAN AVE., WINNIPEG. 77 YOKK ST., TOKONTO.
LEYNDARMÁL CORDULU FRÆiNKU 119
nægju, sem ég hefi af því, aS sýma máumga mínmm
kærferika. því síöur vil ég taka á móti gjöf. — þér
segið sjáJÆar, að ég hafi að ein« bœtt úr yfirsjón
mimnri. — þér eruð því ekki í nainni skuld við tmig
náömga frú”.
Frú Hailwfg haSSri mij’öam á þiessu st'óÖ bekiö úln-
liSsbr.imgimn úr hördum ríkisstjóriafrúarAmniar.
“þú iert ekki mieS öllum mjalla, Adala”, sagði
húm kuldaJiaga, án þass að láibast heyra sviar Felici-
tas. “Hvaö á stúlkam aö gera með þess há'btar ?
Gafðu hemmi hcldur kjól úr góðu eíni, — fyrir það heí-
ir húm tmeiir’i þörf, — og þar moö er þe ata klapi>að og
klárt! Hama rnú ! ”
Strax eftAr þe'tta gekk málafiærsluniaSurinn burtu
til 'þess aið ná í hattrinm simm, og gekk þor eítir aS
gluigga þetim, sem Felicitas stóð við.
‘‘‘Miér finst, aS viS öll breytum mjög iJla vvS yð-
ur”, mæl'bi hanm vAS hana. — “Fyrst eru tilfimn'imgar
yöar særöar með því, aS bijóÖa yður ómerkilegit gull-
3tá®s, ,ag svo stamdiS þér bér remnandi votar ám þess
að metinm kemmi í .brjósti mm ySur. — Ég skal mú
flýita tmir imn til bæjarims, og sen-da liimgaö föt þau,
er þér og 'barmiS þarfmist”. Hann kvaddi og gekk
svo í 'burtu.
“Hann er asmi ! ” mælti frú HeAlvvig reiSufega
viS kviemfóJkið, er horíöi mieð illa duldri óámægju 4
eftir hornum.
Pró'fiessorimin, setm var önmumi kafimn aS skoöa
birmið, haföi ekkA sagt eiitt einasta orö, þegar tala.S
var umi, hviernAg launa skyldi Felicitas. En hver,
acm heföi virt hamm vamdfeiga fyrir sér, heíöi séS, að
amdlit ha-ns var eldraiii'tt alt frá því, er ríkisstjóra-
frúim bauS hemnd .armhamdiS. — — Hann hafði víst
emga hæfikika til að vera kvenlæknir, eða skiifta
sér atf du'tJumgum þeArra, —> hann var svo hræSAleiga
tilfimimimgaxlams fiyrir öllu því, er srnerti hiö fialkgra
120 SÖGUSAFN HEIMSKRINGLU
kym. þtað var þó alveg máttúrfegt, a-S fólkiS yrSi
skelkaS yfir hAmu leiðinJega atviki, er hefði vel geitað
orsokað dauða ibarnsi/ms, — og aJlir óskuöu þess vegma
að fiá sem íyrst vissu um það, aö taarniS væri í emgri
haettu. Em lækijirinm svaraði ölhwn spurnAnigum
kvietnfió’lks’iims kuldaJiega og í sty’tt'ingri, og sumum
þerirra mieð særamdi hæömi.
LoksAms, — eJitrir að húiiS var aö vefja hamAS imn-
am í hlýitt ullarsjal, fiékk harnn kvenfólkinu þat’i og
giekk fram að dyrumnim. — Felicitas hafSd dregiS sig
í hlé og.stóið ú't í horni. þar héit húm, aS emginm
tæki eftir sér. Húm hallaðist upp aS veggmum, og
þoð var auSséð, að húm þoldi varla við fyrir kvöl-
um. Amdlit hernnar var orðiS mjög fölt og sló á
þaS gulfeitum lit. Húm horfði fiast til jarðar, og
kreisti varirmar íeist saiinam'. — Hún haföi bremt sig
töluvert á hamdkggimum, og haíöi óþo'Lamdi kvalir í
sárimu. — 1 því prófiessorinm æitlaöi aö láta huröiina
aftur, leit hamin imm i hembergAS og kom þ» au.ga á
hima umgu sitúlku. — Harnn horfðA eAtt auignablik fast
á hama, og nœstu sekúmdu stóS banm við hlið hemnar.
“FinmiS þér imikiS 'til ?” spurði hamn fljótlega.
“Ó, ég gfiit þolaS þaö”, mælti húm skjálfiamdi og
fcei't tönmumum samam.
“HafiS iþér hrcinit yður ?”
“Já, á hamd’Iieggmum”. þrát*t fyrir kvalirnar
svaraöi húm honum kuklaleiga og sneri sér aö glmgg-
aflum. Húm gat ekki meS nokkru móti horft í
augu homs, sem húm frá barmæsku hafði hataS.---------------
Hamrn þaigðd nokkra sttind, em skylda hans sem læknir
sAgraöi svo.
“ViJjið þcr ekki að ég hjálpi yður?” spurði hanm
serimfeiga, em í ’hlíSlegum róm.
“Eg vil ekki teíja yður”, mœlti húm þumgbúim. —
— “Eg giet' hjálpaö miér sjáJfi, þagar ég kemst afitur
t'iJ bæjarims”.
LEYNDARMAL CORDULU FR.ENKU 121
‘‘Edms og yður þókmast”, mælti hann kuldalega.
| “Em ég vdl minma yöur á, aS emm eruS þér í þjómustu
! mióður mAnmar, og þér ættuS þó af þedrri ástæöu
' ekki að vulda yður sjúkdióms mieð stífini yöar og
þráa”. — I þvi hanm mœltd þessi síðustu orð, feit
hamn ekki íramam í hana..
“Egi gJieymi því ekki”, mælti hún rófeiga, því bún
vAssi, að hann salgði þetita ekkri til að auSmýkja hama,
! hieldur til að £á hama tiil að þigigja hjálp hans. “Eg
þekki sammiinigamia nákvœmikigia”, mœltá húm ©nnfrem-
ur, ‘‘og’ þér skuluð til siSustu stundiar finma mAg þar,
sem þér hafiS skipað rmér að vera”.
‘■‘Nú, er læknishjálp þím edmnAg n'auðsymleg hér,
Jóhanmes?” spurSi ríkisstjórafirúin, sem kom inm úr
dyrunum.
“Néi,” mœJ'ti hann stuittlega.. “En hvaö ertu að
j gera hér,, Adelai?!” sagði hamm svo ömuglagai. — “Ég
{ var þó biúAnm að segja þér, að Anma æitti stratx a-S
koma úit undiir bert loft, — ég £æ ekki skilið, því þú
ert hér innd í hAta og svækju”..
Hann giekk út og ríkisstjórafrúin ílýtti sér
að ta.ka ’barm sitt á bamdJagg sér. Alt kveindiólkið
{ kom á eftrir hemnri, Frú He'lwig var fyrir löngu
| sest aftur vAS kaffLhorSdö, alveg róleg, og prjónaSi í
I ákafa 4 meðan tvö tniammslff höföu veriS í hættu. En
það hafSA ekki miegmað aö haía nein áhrif ,á traugiar
' hemmar, er voru sem af járni gerðar, og emn þá harð-
ari var þó sáJ bemmar.
AS lokum kom, Hinrik meS hin lem'gi þráðu föt.
Hatm hafðd hlaupdð eiims og hrann gat, og svitinm
draup af emnA has. 6
Rósa kom líka, og frú Heilwig gaf Felic.itias leyfi
| tdl að fara heAm.i — FeJAciitas vissi, aS Cordula átti á-
1 gæt smyrsli við brumasárum, og hljóp strax <til henn-
ar, em Hdinriik stóð á veröi.
Á meðam gaimla konam óttasfegin flýttá sér að ná
122 SÖGUSAFN KEIMSKRINGLU
1 'Smyrslin’ og iþaitt v.andifeiga um sárið, sagði Felicitas
hemini firá öllu, sem vAS haföi bordð. Hún ihar óðam
á, — kvadirnur og gre'öshræringin höíðu a-st upp skaps
muni henmar, em þó liafSi hún saant vald yfir sér., ICm
þeigar Cordiula kotm mieð þá athugasemd, að hún heíðd
ekki á'tt að vísia læknishjálpimn'i frá sér, — þá ruddist
fram öll sú gmnija og reiði, ,er hrunn í brjós'td hemmar.
‘•‘Ned, frænka! ” hrópaSi húm, — “sú hönd skial
aldred snerta mig, þó það væri til að frelsa líl mAbt ! .
Á iþeicri stértit manmiféi'agskis, sem ég stafa frá, he-fir
hanm óihojt, og oröim seim fállu af vörum hans þar aö
lútiamdi særðu hjiarta mdrt't djúprt, þegar ég var ibarn,
— °ig ég gfeymii þeim aldreA.------Skyldu sina sem
lækmir, léit hiaittm eitrt augnabJdk yfirstíga þá óbeft,
sem bann hefir á Paria*). Eg vil ekk-i, aS hanm
leggd meötit á sig mín veigna”.
Húm iþagniaði. Arndlit hiemar bar vortrt um kvalir
þær, er sárdð olli hemni.
“Hamn er leikki alveg mie'öammkvunerlatis”, hélt
hún á’fram efitir sturttia þiögm. ‘.‘Eg veri’t, aS hadti
neirtar sér um miargt vegna liimrn fiártœku sjúkTim ja
sinaai. Og ættii þettrta sér stað bjár erin>Hverjum öör-
utni, mymdi þessi dygð hræra hjarta mritrt, — em hon-
itm reiöist ©g fyrir iþað, olveg 'erms og einhverjum
öðrujn fyrir festi hains. Eg er vomd, fr.ewka, og ég
hugsa ef til vilJ ra.ngt, — ég finm það sjálf, — eu óg
gieit ekki að því gerrt. Ég reiðist svo sjál’firi mér fyr-
ir það, að diást að mokkru bjá miamni, sem é/g að ed-
lífu fyrirlít og haita.”
Og nm, eif'tir að hnrfiai vakið máls á því, er heroni
bjó í brjóst'A, — klaiga'Sd húm í fiyrsta sinnii fyrir Cor-
dtilu yfir hiinroi sntáinarteigu mieðíierS, er hún varS aö
særta af báJfiu ríkisstijóna frúiaráron’ar, og undarteigur
rauöur, litriJl bJierttur sást á vimstri kimn hennar.
*) “Paria þýðir : úrhrak mannfélagS'ins.