Heimskringla - 13.05.1909, Blaðsíða 2

bls » WINNIPEÖ, r. MAl 190©.
heimskringla
Heimskringla
Pablished every Thnrsday by The
Beifflskringla News & FablisbÍBg; Co. Ltd
VerO blaOsÍDS f Canada og Handar
$2.00 um áriO (fyrir fram boraaO),
Sent til Islands $2.00 (fyrir fram
borgaC af kaupendum blaOsins hér$1.50.)
B. L. BALDWINSON,
Editor ðc Manager
Office:
729 Sherbrooke Street, Wiooipeg
P.O.BOX 3083. Talsfml 3512,
Auðmenn kvarta sáran.
— I>a5 er ilt í auömönnum
Breta um þessar mundir. J>eir eru
farnir að átta sig á þýöingu fjár-
málaræðunnar síðustu. Samkvæmt
henni er það ákvörðun stjórnarinn
ar, að skatta þá 8 prósent af árs-
inntektum þeirra, og láta þá
borga ríkinu $200 fyrir hvern mót-
orvagn, sem þeir eiga, einnig tvö-
falt gjald fyrir alla “Stock Ex-
éhange verzlun og hækkandi skatt
á allar landeignir þeirra, og að
auki 20 prósent verðhækkun á eign
unum. Og svo þegar þeir deyja,
þá kemur ríkið enn og heimtar
þrefaldan skatt af öllum -dánarbú-
um þeirra, sem til samans getur
orðið alt að 27 prósent. Fyrst er
15 prósent dánarskattur, þá 10
prósent af öllum upphæðum, sem
þeir gefa í erfðaskrám sínum, —
til nánustu skyldmenna, — og svo
2 prósent af öllu þeim eignum,
sem lagðar eru undir staðiesting
dómstólanna.
Andmælendur laganna segja, aö-
undir þessum nj'ju lögum sé ríkinu
mögtilegt, að leggja eignarhald á
54 prósent af þeim dánarbúum,
sem eru 1 milíón punda eða þar
yfir. Og þar sem stjórnin heimtar,
að alt það fé, sem ríkinu ber af
slikum dánarbúum, sé borgað í
peningum, þá geti enginn með
vissu vitað, hve mikið af eignun-
um gangi í ríkissjóðinn, því að vel
geti það komið fyrir, að selja
verði eignirnar með miklum af-
slætti, frá þvi verði, sem
verði sett til skattgreiðslu, — auk
alls þess kostnaðar, sem gengur
til að borga lögfræðisleg störf í
því sambandi.
Auðmenn eru farnir að hafa í
hótunum, að selja sem mest af
eignum sínum í lifanda lífi, til þess
að dánarbúin verði ekki rúð misk-
unarlaust af stjórninni að þeim
látnum. Hertoginn yfir Norfolk
hcfir gengið á vaðið með þetta og
selt nokkuð af sínum dýrustu mál-
verkum til Bandaríkja manna, síð-
an fjármálaræðan var flutt, til
þess að koma
yrðu seld síðar með afslætti til að
fullnœgj.a ránkröfum ríkisins.
Auðmennirnir hóta einnig, að
hækka tafarlaust leiguna af land-
eignum sinum, og hætta að gera
umbætur á þeim, sem hækki þær i
verði. það er og talið víst, að
auðmenn leggi fé sitt meira hér
eftir enn hingað til í Bandaríkja-
iðn-aðar stofnanir, og láti það
ganga undir
menna sinna
búnaðar, sem einat-t fer vaxandi,
þar til að þjóðfélagið stynur undir
þunjga Jjeirrar byrði, — þá verði ó-
umflýjanlegt, að tak-a næst til
þeirra ráða, að auka verzlunartoll-
ana, sem þá að sjálfsögðu verða
að leggjast á innfluttar vörur, og
einu gildi um nafn tollanna, hvort
þeir séu kallaðir verndar eða inn-
flutningstollar. Byrðin verði sú
sama og hún er, — virkileikinn,
sem þjóðin verði að mæta.
það er talið 'víst, að með lög-
gjöf þessari muni stjórnin á Eng-
landi tapa völdum við næstu kosn-
ingar, hvenær sem þær verða.
Stjórnfrelsi Tyrkja.
um heim sanninn um það, aðllng-
tyrkjar gætu ekki ráðið við neitt,
og væru ófærir til að stjórna rík-
inu. Soldáninn gerði út menn til
þess að prédika það fyrir lýðnum,
að Móhammeðstrúin væri dauða-
dæmd um allan ókominn aldur, —
n-ema allir kristnir menn væru af
dögum ráðnir. Ilann, sem vernd-
ari trúarinnar, skoraði því á alla
þegna sína, að hefjast handa móti
vantrúarmönnunum, — þeim hin-
um kristnu. þetta voru upptök
blóðbaðsins.
T.vrkland verður aldrei gott eða
friðsælt land til íbúðar fyr en hín
ýmsu fylki þess fá þingbundna
stjórn, eins og á sér stað hér í
Canada.
Mörg tungumál eru töluð áTyrk
landi, en það eru lög þar, að eng-
inn geti náð þar stjórnarstöðu, —
nema hann tali tyrknesku.
Soldáninn hefir verið sérstaklega
bitur móti Ungtyrkjum, sem höfðu
sent nmboðsmenn sína til Lund-
úna og Parisar til þess að tryggja
sér vináttu Breta og Frakka í
frelsisbaráttu sinni móti einveldi
soldánsins’’.
þannig farast herra Azfe orð, og
mun hann í öllum atriðum hafa
höggvið nær því sanna. það, sem
hann segir um mútugjafir soldáns-
ins til hermannanna, er áreiðan-
lega satt. Ýmsar blaðafregnir hafa
skýrt írá þvi, að þegar Ungtyrkj-
arnir unnu 2 eða 3 hervígin í Con-
atantínópel og þar í grend, að
meðtöldu varnarliði soldáns, þá
fundu þeir stórar peninga upphæð-
ir, bœði á herforingjunum og jafn-
vel á óbreyttum liðsmönnum. A
sumum liðsmcinnum fundust 6—7
hundruð punda og sumt voru
bre/.k gull-pund. En yfirmennirnir
höfðu sumir á sér yfir 2 þús. pd.,
hver maður. Ungtyrkjum þótti ó-
efað, að alt þetta væri mútufé frá j
soldáni og slóu eign sinni á það. |
þeir, sem höfðu mesta peninga á
sér, voru flestir menn, sem á liðn- i
um tímym hö-fðu fylgt Ungtyrkj-
um að málum, en fundust í varn-
ír dómstólunum þar, og þegar
þeir lenda í málaferlum, þá er
þeim sett alt 5—6 sinnum dýrara
a þær enn Tyrkjunum.
“þegar ég var í Jaffa á sl. ári,
þá kom það fyrir, að einhver Gyð-
ingur gerði eitthvað, sem Tyrkj-
um ekki líkaði. Samstundis réðust
þeir á Gyðingana<og drápu 35 af
þeim i hefndarskyni, og þannig
gengur það alt af öðru hvoru”.
‘‘í Tyrklandi er Gyðingahatrið
óstjórnlegt, og sama er með krist-
ið fólk, að allir hata það. Ég bað
mann á götunni, að selja mér tó-
|bak, sem hann var aö bjóða, en
hann bölvaði mér sárt, sagði mig
! vera kristinn hund, sem ekki ætti
í veg fyrir, að þau ag ]jfa| 0g neitaði að selja
mér vörur sínar. Gamla stjórnin
vildi enga aðra trú vita í landinu,
en Móhammeðstrúna. Hún fann,
að hún var að tapa völdum, og
tók því það ráð, að æsa landslýð-
inn upp á móti kristnu fólki. Um-
boðsmenn hennar sögðu alþýðunni,
að þeir kristnu kæmu með járn-
brautir og mótorvagna inn í land-
ið, og þeir mundu bráðlega ná
nö'fnum fátækra ætt-jþar öllum yfirráðum, ef þeim væri
þar. ekki veitt öflugt viðnám. Með
þessu var hin óupplýsta alþýða
þá eru ölgerðarmenn og vín- æst upP) þar til hún réði sér ekki
bruggarar ekki í betra skapi. —
Fyrir skömmu kom til Toronto-
borgar herra Joseph Aziz, kaup-
maður þar í borg, eftir lfl mánaða
ferðalag um Tyrkland, Bgypta-
land og Asíu. 1 viðræðu við blaða-
menn sagði hann, að trúarofstæki
væri aðal undirrót allra óeirð-
anna, ofsóknanna og manndráp-
anna, sem þar í löndum eru svo
tíð. Hann lét í ljósi það álit, sem
raunar þorri manna í öllum sið-
uðum löndum hefir lengi haldið
fram, að stórþjóðirnar ættu að
leggja saman til þess að vernda
borgara sína þar eystra, og að
uppreistum og blóðsúthellingum
muni ekki linna fyrr enn þær komi
sér saman um, að skerast í leik-
inn.
Tyrkir gera það að fastákveð-
inni og ófrávíkjanlegri trúarlegri
lifsreglu, að ofsækja jafnt kristna
menn og Gyðinga. Ofsóknir á hend
ur þeim eru gerðar á allan upp-
hugsanlegan hátt, og þeim er
beitt ósleitil'ega, hvar og hvenœr
sem því verður við komið. þeim
er ofþyngt með óbærilegum skött-
um óg fjárútlátum, undir öllu
hugsanlegu yfirskyni, og þeir
verða að múta embættismönnum
Tyrkjasoldáns, til þess að geta
með nokkru móti komist áfram
þar í landi. þeir eru réttlausir fyr- arliði soldáns, þegar til stórkast-
anum eru margar stúlkur og kon- j Council”, ‘‘The Indian Village”,
ur, sem hafa flúið þangað undan i “Arrival of Settlers”, “The
ofsóknunum, ásamt mörgum trú- j Dance” (alt Indíánamyndir), Benja
boðum. — Adana er nú eyðilögð mín Franklin, Garibalde, Linné
borg. Jarðskjálfti hefði ekki getað j (sænski náttúru fræðingurinn),
gert þar jafn mikið tjón. Mannfall- I Shakespeare, Schiller og iBeetho-
ið hefir orðið þar voðalegt, sér- 'ven. Allar eru þessar standmyndir
staklega meðal karlþjóðarinnar. — sérlega vel vandaðar, úr bronze
En um tölu hinna föllnu, er ó- i e®a marmara, og hafa kostað of
mögulegt að segja að svo stöddu. ! fjar hver Utn sig. —
“ Járnbrauta lestagangur milli FaUegri tilkomumeiri og breyti-
Adana og Mersina hefir verið ! ^e£ri skemtigarð en Lincoln l’ark,
reglulegttr sl. 3 daga, undir um- er varia mögulegt að hugsa sér.
sjón herliðsins. Og allir Armeníu
karlmenn, sem fiúið hafa til Mer-
sina frá Adana, eru tafarlaust
sendir til baka til Adana, til þess
að verða þar skotnir eða sveltir í
hel. Fólkið er hjálparlaust og hlýt-
ur alt að deyja þar, — annað-
hvort hungursdauða eða fyrir
byssukúlum og linífstungum. —
Heimili okkar er verndarlaust. Á-
standið er voðalegt. Göturnar eru
fyltar dauðramanna búkum og | félaRi Chicago borgar
þeirra, sem eru að devja. Ég fœ annaö þúsund manns.
engin orð til að lýsa því. Ilafið
einhver ráð til að hjálpa okkur”.
CHICAGOFÖR MÍN!!!
eöa meö viöfeldnari oröum
Toronto og Niagarafossins
MONTGOMERY TURNINN.
anna kom, og með launin í vosun-
um. Nokkrir þessara náunga voru
þegar líflátnir og hinum varpað í
fangelsi, þar til mál þeirra verði
frekar rannsökuð.
Hve miklum peningttm Ungtyrkj-
ar hafa náð frá soldáni sjálfum, er
enn ófrétt, en líklega hefir það ver
ið laglegur skildingtir.
Svo er að sjá eftir síðustu frétt-
um, að Tyrkir séu allvel ánægðir
með Iiina nýjtt stjórn Ungtyrkj-
anna og nýja soldáninn.
Ilæsti turn í Chicago borg er á
byggingu verzlunarfélagsins Mont-
gomery & Ward. Hann er 4-OG íet
á hæð. Lyftivél fer upp turninn, af
efsta lofti byggingarinnar, sem ein-
göngu er til þess, að flytja fólk
upp og niður, sem er að líta yfir
borgina úr turninum. Stöðugur
fólksstratimur er þar frá morgni
til kvelds. Allir geta fengið að
fara upp í turninn án nokkurs end-
urgjalds, svo “liberal” er verzlun-
arfélagið. Daginn, sem ég kom
þangað upp, var bjart og heiðskírt
j veður, en erfitt var að sjá yfir
borgina þrátt fyrir það, vegná
þess að svo þykkur reykjarmökk-
tir er yfir henni. Reykurinn heldttr
til hér um bil 5fK) fet uppi í loftinu
jNú er Chicago búar farnir að
hafa
sem ná
yrðu um 600 fet
ungi hærri enn turninn. þegar
j tnaður er kominn upp í turninn,
sýnist fólkið niðri á götunni líkast
til að sjá og það væri smákvikindi
Umhverfis sjónarsvæði turnsins
Ieru afarháar og gildar járngrindur,
svo enginn gæti steypt sér niður
. af þeirri “musterisburst” þó hann
í betra
Nýja stefnan kemur heldur enn ekki
viö þá. þeir verða að borga auka-
toll, sem nemur 15 cents á hverja
whiskey-flösku. þetta segja þeir
að muni hafa þau áhrif, að miklu
minna verði drukkið eftir enn áð-
ur, og það telja þeir atvinnuvegi
sínum hið mesta mein. þeim telst
svo til, að Midland hótellið í bæn-
um Manchester, sem er eitt bezta
sinnar tegundar þar í landi, muni
verða að borga til ríkisins 22 þús.
dollara á ári af sölugróða sínum.
það er og áhyggjuefni járnbr.-
félaganna, að þau verði að loka
vínsölustofunum á mörgum vagn-
stöðvum síniim, af því að salan
geti ekki borgað tilkostnað undir
nýju lögunum.
Eitt mótorvagna flutningsfélag í
London verður undir þessum lög-
tim að borga ríkinu 185 þúsund
lögum að borga stjórninni 185 þús.
dollars á ári. J>að félag kveðst
verða að hætta öllu starfi, ef ekki
fáist viðunanleg lækkun hinna fyr-
irhuguðu skatta.
Yfirleitt er það skoðun manna á
Englandi, að nýja stefnan sé langt I
spor í áttina til þess, að innleiða
verndartolla í landinu. það er við*
urkent, að beinir skattar séu nú
orðnir eins þungir eins og þjóðin
getur borið, og þar sem stjórnin
fullyrðir, að árleg útgjöld ríkisins
hljóti að fara stórum vaxandi,
bæði til þess að haía upp það 78
milíón dollara tekjutap, sem varð
á síðasta fjárhagsári, og til þess
að koma í veg fyrir aðra eins sjóð
þurð á komaneli árum, og enn-
fremur til þess, að geta staðið
straum af vaxandi útgjöldum til
upp
fyrir blóðþorsta.
“Ungtyrkja hreyfingjn hófst fyr-
ir 33 árum. Mabha Pasha náði á-
hrifum á soldáninum, sem þá var
sviftur völdum og Abdul Aziz
settur soldán. Ilann lofaði stjórn-
arskrá og þingræði og veitti hvort
tveggja. En þingræðið var aftur
aftekið eftir 3 mánuði, og Mabha
sendur til Arabíu og þar líflátinn.
Fylgendtir hans mynduðu þá félag
það, sem Ungtvrkir nefnist, og
það var ekki fyr en í júli sl., að
hið sanna nafn þess var opinber-
að, sem er “Sameiningar og fram-
farafélagið”, og sem bygt er á lík-
um grundvelli og Frímúrarafélag-
ið. Nafn þess heföi jafnvel þá ekki
orðið uppskátt, ef óeirðirnar í
Macedoniu hefðu ekki neytt Ung-
tyrkjana til að taka alvarlega til
starfa. þaö Var ekki tilgangur
þeirra, aö hefjast handa fyr en á
þessu eða næsta ári, og þá heíðu
þeir verið bettir undir búnir. En
þeir komust ekki hjá, að hefja ttpp
reist þá strax, og þeitn hefir far-
ist vel fram að þessum tíma. —
Soldáninn lofaði á síðasta ári, að
veita þjóöinni stjórnarskrá og
þingræði, og að láta að óskum
Ungtyrkjanna, og síðan hefir hann
verið að missa áhrif sín í landinu,
af því að Ungtyrkjar tóku stjórn-
ina í sínar hendur. þegar soldán-
inn sá, að hann var að missa alt
vald yfir þjóðinni, tók hann til að
múta herforingjunum og hermönn-
unum, og kveikti þannig uppreist.
móti Ungtyrkjum, sem endaði
með, að stjórn þeirra íéll.
En manndráp þau hin miklu,
sem nýlega hafa orðið þar í landi,
voru gerð að undirlagi soldánsins.
Ljótar fregnir frá
Tyrklandi.
Séra Ilerbert Adams Gibbons
frá Hartford, Conn., trúboði í
Tyrklandi fyrir Ameríkanska trú-
boða félagið, — ritar frá Mersína
á Tyrklandi þann 27. apríl (um
hádegi) á þessa leið :
“ þó hér séu 3 herskip, þá er á-
standið alt eins voð-alegt og það
hefir nokkurn tíma verið. Svo virð-
ist, sem hér séu samtök til að
eyðileggja kristið og Armeníufólk.
Herópið er allstaðar : Tyrkland
fyrir T.yrki og dauði til allra' trú-
villinga !
“É'g efast um, að útlendingar
væru hér óhultir ef þaö væri ekki
fyrir herskipin, sem hér erú, og
sem viðbúin eru að setja herdeildir
sínar hér á land á hverju augna-
bliki.
MIÐDAC.SVERÐURINN í
VERZLUNARMANNA-
FÉLAGINU.
Thordarson sagði, að ekki mætti
ég fara svo úr borginni, að ég
kæmi ekki á samfund verzlunar-
mannafélagsins, og borðaði með
því miðdag, þó það kostaði mig
vikulengri tíma. í verzlunarmanna
er hátt á
Eru það
verksmiðjueigendur og miklir verzl
unarmenn, margir af þeim eru mil-
íónarar. Á miðvikudögum ltefir fé-
lagið fund með sér í stórum og
jskrautlegum sal í einu fínasta hó-
j telinu í miðborginni, og þá borða
I þeir miðdegisverð þar um leið í
i sameáningu. Máltíðin kostaði $1.25
Ferðasöguágrip til Chieago, | fyrir hvern mann. Th. er sá eini
■ íslendingur, sem tilheyrir félaginu.
[ það kostar skildinga. Hver með-
limur getur tekið með sér kunn-
ingja sinn á fund félagsins. Mið-
vikudaginn, sem Th. tók mig með
sér, vortt um 200 manns á fundi.
Eftdr máltíðina er haft prógram :
ræður um landsins gagn og nauð-
synjar, og ertt fengnir til j>ess á-
gætir ræðumenn víðsvegar að. 1
þetta sinn talaði þar maður sunn-
an úr ríkjum, er Roosevælt hafði í
fyrra skipað í nefnd til að athuga
landbúnaðinn. Hann flutti fróð-
lega og skörulega ræðu um land-
búnað, og hvatti mjög til þess, að
fólk stundaöi hann í stað þess að
hverfa inn í borgirnar. Um leið og
forsetinn gerði manninn kunnugan,
gat hann þess, að 800' blöð væru
búin að panta að fá að flytja ræð-
una, þá um kveldið.
Síðan talaði borgarbúi um fram-
för Chicago borgar og hvað þyrfti
að gera til þess að hún, yrði fyrir-
tnyndarborg. Fyrst af ölltt þyrfti
hún sjálfstjórn (Home Rule), þ. e.
a. s, vera óþvinguð af löggjöf Illi-
nois ríkisins.
Fjórir liraðritarar tóku hvert
orð niðtir í ræðunum, og þær birt-
ust í öllum stærri blöðum borgar-
innar ttm kveldið.
Ekkert vín eða öl var mönnum
borið, en heldur tók manni að
“súrna í augum” af vindlareyk,
þegar á leið.
Salurinn, sem setið var í, var
alsettur speglum á öllum veggjum,
að eins örmjóar marmaraplötur á
milli, og 250 Ijós loguðu í homtm
auk dagsbirtunnar uro hádegisbilð.
Félagið er að hugsa um, að byggja
afarmikla og skrautlega byggingu
á þessu sumri, að edns til afnota
fyrir sig.
á orði að byggja byggiiigar,
upp úr reyknum. þær
á hæð, eða þriðj-
vildi.
herskipasmíða og annars herút- Jþau áttu að færa Evrópuþjóðun-
“Hingað komu 2 deildir tyrk-
neskra hermanna á laugardaginn
var og lentu hér. Héraðsstjórnin
vissi ekkert um komu þeirra, og |
viðurkcnnir ekki soldán. Flestir j
hermennirnir fórtt til Adana bæjar, I
þar setn alt var orðið kyrlátt. |
þar byrjuðu þeir að endurnýja
manndrápin, og í gærdag brendu
þeir ttpp þær fáu sölttbúðir Armen-
íumattna, sem eftir voru í bænum,
og eftir það brendu þeir upp húsin
sem eftir stóðu í hinum armeniska
hluta borgaritinar.
“ Nýtt skelfingar tímabil hófst
hér í gærdag eftir miðjan. dag,
þegar stóra Georgian skólah'úsdð,
þar sem 2 þtisund Armeníumenn
höfðtt tekið sér skýli, og sera jafn- brautir,
framt var notað fyrir sjúkrahús,
var brent. Hundruð manna fórúst
þar í eldinum, og í bruna annara
liúsa, eða voru skotnir, þegar þeir
reyndu að flýja úr loganum, sem
hermennirnir höfðu kveikt og um-
kringdu svo húsið til þess að verja
öllum undankomu.
LINCOLN I’ARK
var sá eini af skemtigörðunum,
sem ég skoðaði. Hann er einn með
stærstu og fallegustu skemtigörð-
um borgarinnar (452 ekrur), liggur
meðfram Michigan vatninu, norð-
an við og meðfram milíóna eig-
enda heimiliunum. Garðurinn er
miklu lengri enn hann er breiður.
Við vorum á þriðja klukkutíma
að ganga eftdr honttm, þar með
talin viðstaða til 'að skoða eitt og
annað. 1 miðjum garðinum er afar
stórt og skrautlegt blómahús. í
því eru 990 mismunandi tegundir
af skrautblómum, stórum, 190
mismunandi tegundir af burkni,
299 tegundir af “óeiginlegum”
plöntum, og mesti fjöldi af rósum
og smáum blómum. 1 það heila
vex í garðinum hálf mdlíón af mis-
munandi blómategundum, stórum
og smáum, og eru þatt úr öllum
heimsins álftim. Pálmarnir stimir
og Banana trén eru stórvaxin.
Dýrasafn er í garðinum, er liefir
1490 sýnishorn af dýrum, skriðdýr-
um og fuglum. Fugjatiegundirnar
erti um 500, en ferfættu dýrin um
909. þar á meðal eru ljón, tígris-
dýr, apar, fílar, ísbirnir, o.fl., o.fl.
Fugla og dýrategundirnar eru frá
flestum löndum heimsins.
Stór ameríkönsk kirkja var einn-
ig algerlega eyðilögð, og sömu-
leiðis franskur skóli fyrir drengi,
og í morgun var kveikt í franska
stúlkna skólanttm. Ilann er settur
nálægt ameríkanska skólanum,
sem einnig er í mikilli hæbtu að
Ilingað og þangað um garðinn
eru grafnir breiðir og djúpir skurð-
ir og tjarnir. þar getur fólk skemt
sér á sumrin á smærri og stærri
bátum. Bátsleiga kostar 25 cents
fyrir klukkusíundina. Eftir sttmum
skurðuntim fara gasólín og smáir
gufubátar. Skógabelti eru um
garðinn hingað og þangað, og ak-
bæði fyrir hesta og sjálf-
hreyfivagna.
Standmynd afarstór er í garðin-
um af Abraham I.incoln. Jtegar
hún var afhjúpuð, komst hvítt
fólk ekki nálægt fyrir svertdngjun-
um, er allir stóðu þétt timhverfis
myndina tárfellandi, með afarmik-
illi lotningu fyrir líkneskinu af
“frelsara” sínum.
Ennfremttr eru í garðinum stand
myndir af þessum mikilmennum,
m.fl.: Robert Cavalier de Iza Salle, jið 1903.
llans Christian Anderson, “The
Signal of Piece” (Indtánamvnd),
Grant hershöföingja og forseta,
verða brendur. 1 ameríkanska skól j “The Ottawa Indian Group”, “The
LANDARNIR.
Ég hitti að eins tvo íslendinga í
Chícago, auk Thordarsons og
konu hans og sona, og’eins Islend-
ings, er vinnur hjá honum á verk-
stæðinu, hr. Guðm. Bjarnasonar,
írá Reykjavík, — en það voru þeir
Ágúst Bjarnason og dr. Benedikt
Einarsson. Ilr. Bjarnason er Ey-
firðingur og á líkum aldri og Bald-
winson ritstjóri, því hann sagðist
oft hafa farið í eina “bröndótta”
við hann, þegar báðir voru strák-
ar í Reykjavík. Bjarnason var lengi
í Milwaukee, um eða yfir 20 ár, en
flutti til Chicago fyrir 5 árum, og
verzlar þar með nýlenduvöru. —
Ilann var kátur og skemtilegur,
talaði vel íslenzku og lét mjög vel
af líðan sinni.
Dr. Benedikt Einarsson er þing-
evingur að ætt og uppruna, og er
búinn að dvelja í borginni mjög
lengi. Við Th. sátum að spjalla
við hann eitt kveldið í 3 klukku-
tíma. Hann er mjög spaugsamur
og fyndinn í samræðu, en ekki get-
ur hann talað íslenzku, en hann
skilur hana vel og kaupir íslenzk
blöð heiman af íslandi (ísafold o.
fl.) og bækur, einkum ljóðabœ’kur.
Ilann var mjög hrifinn af því er
hann hafði séð af skáldskap fjalla-
skáldsins Stephans G. Stephans-
sonar ; einnig af þorsteini Er-
lingssyni. Sama var að segja um
Thordarson. Mér fanst hann hafa
mestar mætur á þessum tveimur
af ölltim íslenzkum skáldum. Dr.
Einarsson bað miig að senda sér
sem allra fvrst alt sem ég gæti og
nú væri til á prenti eftir St. G.
St., og svo bókina hans, þegar
hún kæmi út.
Dr. Einarsson hefir þrisvar farið
til íslands skemtiferðir, síðast ár-
Hann hefir mikið orð á
læknir og þar af leiðandi
Sparið
Línið Yðar.
Ef þér ðskið ekki að fá
þvottinn yðar riíinn og slit-
inn, þá sendið hann til þess-
arar fullkomnu stofnur.ar.
Nýtfzku aðferðir, nýr véla-
útbúnaður, en gamalt og æft
verkafólk.
LITUN, HREINSUN
OG PRESSUN
SÉRLEGA VANDAÐ
Modern Laundry &
Dye Works Co.,Ltd.
307—315 Hargrave Kt.
WINNIPEQ, MANITOBA
Phones : 2300 og 2301
1
I
Kveðju-ávarp
konungs til hins nýja íslands ráð-
gjafa, Björn Jónssonar, á fyrsta
fundi í ríkisráði hans 1. apríl 1909,
hljóðar svo :
“ Áður enn umræðurnar hefjast
i dag í ríkisráðinu, finst mér ég
þurfa að biðja íslenzka ráðgjafann
vorn hinn nýja að vera hjartan-
lega velkominn. Að vísu hafa öld~
urnar risið hátt á íslandi við al-
þingiskosningarnar, og þá komið'
ummæli fram, sem kunna að hafa
verið misskilin frá báðum hliðum.
En það er sannfæring min, sú er
viðtal mitt við yðar hágöfgi hefir
staðfest, að öldurnar muni lægja
og misskilningurinn hjaðna, sem
upp hefir risið, svo að það muni
verða athugað með meiri gætni,
hvernig sambandinu verði nú sem.
bezt komið í það horf, er blessun-
arríkast verði íslandi og Dan-
mörou. Til þess er ■ ég jafníramt
viss um, að yðar hágöfgi muni
vilja gera alt, sem yður er unt.
Með þeim orðum bið ég yður að
vera hjartanlega , velkominn í ríkis-
ráð mitt.”
Oliver Skóhlífiru
(THE OLIVER SHOE GUARD).
mikið að starfa, og er talinn
vera stórefnaður maður.
(Niðurlag).
að
Landi vor, herra John Oliver, í
Westbourne, Manitoba, hefir fund-
ið upp og látið smíða stál-skóhlíf
þá, sem hér er sýnd á skómynd-
inni.
Illíf þessi er aðallega ætluð þeim
til nota, sem vinna með spaða og
að öðru því starfi, sem eyðir skón-
um í holiljunum, rétt framan við
hælana.
Hlíf Jtessi, sem gerð; er úr þunnu
plötustáli, er létt og lipur og fer
svo vel á skónum, að maður veit
ekki af henni, — skórnir jafn voð-
feldir tneð henni setn án hennar, en
hún þó svo sett, að fóturinn lýist
ekki þegar hún er á skónum.
Að menn hafi álit á þessari upp-
fyndingu, má meðal annars marka
af því, að skógerðar verkstæða
eigendur hafa pantað hjá herra
Oliver, að mega láta farandsala
sína hafa hlif þessa til sölu ásamt
skóm þeirra. þessir menn og aðr-
ir, sem Jtekkingu hafa á slíkum
málum, segja hiklaust, að salan
fyrir hlíf þessa takmarkist ein-
göngu af notkunarþörf verka-
roanna hér í landi og annarsteðar,
þar sem hún verður til sölu.
Ilerra Oliver hefir látið búa til
°g kevpt sjálfur vélaútbúnað til
þess að smíða hlíf }>essa í þúsunda
tali, og hefir samið við Taggart
Iron Works hér í borginni, að búa
þær til. Hann ætlast til, að hlíf
hans verði til söltt í ltverri skóbúð
í landinu innati skams tíma, með
því að hann lætur smíða hana
bæði í Bandaríkjunum og í Canada
Hann hefir J>egar fengið fyrirspurn-
ir um hana frá Englandi.
Hlífin er þarfasta þittg fyrir alla,
er vinna á járnbrautum og í rimla-
stigum, svo sem byggingamenn og
málara, og þá, sem vinna við
lagningu telefón og telegraf þráða.
Allir íslenzkir kaupmenn ættu að
hafa hana til sölu í bttðum sínum,
Hlífin verður ódýr, en óslítandi.