Heimskringla - 17.06.1909, Page 3

r
BEIMSKSINGD5S
i
.WINNTPKG, 17. JÚNÍ 1909. Bla. S
^robliíT*hotel"1
115 Adelaide St. Winnipeg
Bezta $1.50 4-dag hús í Vestur-
Canada. Keyrsla ÓKeypis milli
vagnstöðva og hússins'á, nóttu og
degi. Aðhlynninig hins bezfa. Við-
skifti íslendinga óskast. William
Ave strietiskarið fer hj& húsinm
2 O. ROY, eigandi. ^
MARKET HOTEL
146 PKINCESS ST. * SjSfc..
P. O'CONNELL, elgandl, WINNIPEQ
Beztu tegundir af vínföngum og vindl
um, aðhlynning góð. húsið andurbætt
Gimli Hótel
G. E. SÓLMUNDSSON
eigandi
Óskar viðskifta íslendinga sem
heimsækja tíimli-bæ. — Þar er
beini beztur í mat og drykkjar-
föngum, og aðbúð gesta svo góö
sem frekast er hægtað gera hana.
Hótelið er við vagnstöðina.
tíistið að Gimli-Hótel.
Woodbine Hotel
Stœista Billiard Hall ( Norfivestnrlandinn
Tlu Pool-borö,—Alskonar vlnog viudlar
Lennon A Hebb,
Eigendur.
JOHN DUFF
PLUMBER, OAS ANDSTEAM
FITTER
Alt verk vel vandaö, og veröiö rótt
664 Notre Dame Ave. Phone 3815
Winnipeg
2 Bækur
Gefins
FÁ NÝ.TIR KAUP-
ENDUR AÐ HEIMS-
KRINtíLU SEM
BORtíA $2.00 FYRIR-
FRAM, OG ÞESSUM
BÓKUM Ú R A Ð
VELJA : —
Mr. Potter frá Texas
Aðalheiður
Svipurinn Hennar
Hvammverjarnir
Konuhefnd
L a j 1 a
Robert Manton.
Alt góðar sögur og sum-
ar ágætar, efnismiklar,
fróðlegar og spennandi.
Nö er tfminn að gerast
kaupendur Hkr. Það
eru aðeins f& eintök eft-
ir'af sumum bókunum.
Heimskriu^Ia
P.O. Box 3083, Wiuuii>eg
Ljóða-Dómvél.
Me8 þeim viröingarverSa áhuga
fyrir velferð komandi kynslóSa,
sem jafnan einkennir sanna mann-
vini og vísindalega hugsandi menn,
hefir einn blaSstjóri, aS nafni Val-
dimar Kaempffert uppgötvaS aS-
ferö til hægSarauka fyrir sig og
stéttarbræSur sína í rítstjórnar-
stöSunni, til þess þeir geti meS á-
kveSinni vissu dæmt um gildi ljóS-
skáldskapar.
Hann vill láta dæma ljóSagerS
meS véla-afli, og telur þessari hug-
sjón sinni þaS sérstaklega til gild-
is, aS hún veiti ekki eingöngu nú-
tíSbrmönnum ákveSna vissu fyrir
hinu sanna gildi hinna ýmsu ljóSa,
sem skáldin hafa framleitt og eru
aS framleiSa, heldur einnig, aS
vélin veiti ákveSna vissu fyrir því
hvernig komandi kynslóSir muni
mn ljóSin dætna. Ilerra Kaempf-
fert viSurkennir, aS vél sin hafi
þau áhrif, aS bægja þeim mönnum
frá atvinnu, sem nú hafast viS á
því, aS skrifa rítdóma um ljóSa-
gerS.
þessi ritgerS herra Kaempffert
birtist í blaSinu “The Bang”, dag-
sett 5. apríl. J>aS er blaS, sem rit-
stjórafélag New York borgar gefur
út sjálfu sér til fróSleiks og upp-
byggingar. Hann tekur þaS fram,
aS úr því hægt hafi veriS aS búa
til verkfæri til þess aS mœla afl
gufuvéla, þá ætti aS vera eins auS
velt, aS finna ttpp verkfæri til þess
aS dæma utn gildi ljóSa, án þess
aS verSa aS binda sig viS mann-
legar ágizkanir ttm þaS. “VíkiS
manninum frá”, segir hann, “og
setjiS vél i staS hans, og þá er
engin ástæSa til þess, aS ekki sé
hægt aS mæla áhrif ljóSa”.
Verkfæri þaS, sem hann hugsar
sér aS nota til þessa starfa, neínir
hann “plethysmograph”, sem má-
ske rnætti nefna á íslenzku “blóS-
þrýstingarvél”. Verktæri þetta er
til þess gert, aS mæla nákvæmlega
blóShraSann í æSum mattna. Á-
stæSan fyrir notkun þessa verkfær-
is til aS dæma um ljóSagerS, eSa
öllu lieldttr um áhrif ljóSa á les-
endurna, er bvgS á þeirri sálar-
fræSislegu kenningu, aS mannlegar
tilfinningar séu svo nátengdar
blóShraSanum í líkömum manna,
aS þau séu hvort öSru fylgjandi.
pegar blóSþrýstings mælirinn er
lagSur á mann, þá mætir hann
mismun lilóSþrýstingsins í æSttn-
ttm á handleggjttm manna, og jafn-
framt skrásetur hann ástandiS
meS ritblýi á þar til ger’San sí-
valning, sem gengtir meS klitkku-
verki. pegar maSurinn er í siiut
eSlilega ástandi, þá myndar rit-
blýiS nálega lárétta, öldudregna
líntt, en ltver alda eSa bugSa á
líminni, merkir hjartaslag manns-
ins. Óþægilegar tilfinningar orsaka
þaS, aS línan hallast niSur á viS,
og tilkynnir meS því blóSminkun í
æSunttm í handlegg mannsins. En
viöfelcinar eSa þægilegar tilfinning-
ar eSa hugarástatid, hefir gagn-
stæSar verkanir. Til þess nú, aS
nota verkíæri þetta til ]>ess aS
dæma ttm áhrif ljóSa, vill höfund-
ttr greinarinnar láta gera “írarn-
buröarstofu” (Elocution I.abora-
tory), meS þægindastóli og mál-
vél, sem gerS sé svo nákvæmlega,
sem frekast er mögulegt. paS her-
bergi vill hann láta vera glttgga-
laust og algerlega dimt. I stofu
þeirri sé maSur, sem gæddur er
þeim hæfileikttm, aS hafa þýSan
niálróm. Hann ber fram kvæði í
vélina og heldur því áfram, þar til
hæfilegur framburSur kvæSisins er
fenginn. A6 þessu fengnu byrjar
hið eiginlega próf um gildi eSa á-
hrif ljóSanna. Frá því greinir höf.
á þessa leiS : Ég fer út á götu og
býS vegfarendum aS koma inn, og
gefa sig undir ljóðaprófiS, allir eru
jafn velkomnir til þess starfa, —
hvort sem þaS er háskólakennari
eSa skrifstofuþjónn, eða handverks
maSur eSa algengur ómentaSur
verkamaSur, eSa konur, hverrar
stéttar sem eru, — allir eru vel-
komnir til þess aS leggja fram
sinn hluta til kvæSadótnsins. Eg
fer meS honum inn í prófstofuna
óupplýstu, og set hann þar í stól.
Hér er hann í sínu rétta eSlisásig-
komulagi. .Veggirnir eru berir og
myndalausir, og ekkert það ber
fyrir augun, sem æsir hugarjafn-
vægiS. Nú set ég blóöþrýstingar-
mælirinn á handlegg mannsins, og
set svo málvélina í hreyfingu, og
eftir fáein augnablik flytur hún
með sætmjúkum rómi íram kvæði
þaS, sem ég vil fá dæmt. M'ælirinn
skrásetur hlutdrægnislaust geSs-
liræringar dómandans meöan hanu
situr þarna í stólnum og hlustar á
kvæðiS úr vélinni. MeS nákvæm-
lega sömu aSferS get ég lagt kvæSi
mitt undir dóm 5 þúsund karla og
kvennai í mismunandi lifsstöSum
og meS mismunandi gáfnafari $og
mentun. Og af þeim 5 þúsund
bugSulínum, sem ritblýiS hefir
dregiS á dóm-sívalninginn, sem áS-
ur var getiö, get ég ráðiS það
meS ákveöinni vissu, hver áhrif
kvæSiS hefir yfirleitt haft á áheyr-
endur þess. Og meira aS segja,
þaS er hægt, aS stemma málvél-
ina og dóm-sívalninginn svo vel
saman, aS hægt sé aS gera sér
grein fyrir, hver orS og setningar
þaS sérstaklega eru í kvæðinu, er
mest áhrif hafa haft á tilheyrend-
urna, og hvers kyns áhrif þaS eru.
MeS þessu móti er þá einnig hægt
aS segja, hverjir hlutar kvæSisins
þurfa umbóta.
Séu ljóS mín svo þrungin veikl-
aSri viSkvæmni, aS þau hafi helz.t
áhrif á ástsjúkar konur, krá-
setur mælirinn vkt álit á ljóSum
mínum eins og blóSþrýstingurinn í
æSum hennar hefir sýnt. En hins-
vegar getur þaS komiS fyrir, aS
tilíinninganæmur og smekkvís lær-
dómsmaSur verði íyrir svo illum
áhrifum af kvæSinu, aS þaS mót-
setji áhrif ástsjúku stúlkunnar. Á
þennan hátt getur þaS viljaS til,
aö skoStin eins manns ónýti eða
vegi upp á móti skoSun annars
manns. En mælirinn sýnir aS lok-
um áreiSanlega hiS sanna álit
fjöldans á kvœSinu.
MeS þessari aSferS má og bera
saman eins mörg kvæSi eins og
vera vill, og nákvæmlega sjá,
hvert þeirra er vinsælast eða hefir
bez.t áhrif á alþýSu manna, og
meS því má án efa ákveSa, hvert
af hinum inörgu skáldum þaS er,
sem næmast eða mest stiertir
hjartastrengi þjóSarinnar eSa
flestra manna og kvenna hennar.
En höfundttr þessarar ritgerSar
um ljóSa-dómvélina, ætlar henni
aS starfa enn þá rneira þrekvirki,
er verða megi komandi kynslóðum
til sannrar ttppbyggingar og fríja
þær samtímis viS aS eyöa verS-
mætum tíma til lesturs fánýtra
ljóða. Vélin á sem sé aS kveöa upp
lífs eSa dauSadóm yfir öllttm kvæS
um, sem blöSum berast til birt-
ingar, svo aS cingöngu þau, sem
þola próf mælisins, fái lifaS. Höf.
segir : — “J>aS er ekki óhttgsandi,
að sá tími komi, sem hvert blaSa-
útgáfufélag hafi sína eigin ljóSa-
dómvélastofu. ]>egar blaSi berast
kvæSi, þá réttir ritstjórinn þaS til
dómsvélar stjórans, og biSur hann
aS rannsaka þaS, og láta sig svo
fá bugSulínurnar til yfirlits eins
fljótt og hann fái því viSkom-
iS. Vélstjórinn setur kvœÖiS í mál-
vélina, og lætur hana svo bera þaö
fram fyrir 10 eða fledri sérstökum
prófdómendum, sem til þess starfa
eru hafSir í fasta þjónustu blaðs,
ins, á sama hátt og prentarar og
aðrir þjónar blaSsins. AS þessu
loknu leggur vélstjórinn skýrslu
sina ttm gildi kvæðisins fram fyrir
ritstjórann. Hafi kvæSiS staSist
próf, þá er þaö tekiS í blaöiS, en
sé þaS léttvægt fundiS, samkvæmt
skrásetning mælisins, þá er höf-
undi J>ess tilkynt meS cinkar virSu
lega oröuðu bréfi, áS undir prófi
blóöþrýstings mælisins hafi kvæöi
hans náð 20 hesta-afls áhrifum, en
aS þar sem stefna blaösins sé sú,
aS flytja engin ljóS, er ekki nái aS
minsta kosti 30 hesta-afls blóS-
þrýstingi, þá gæti þaS ekki orSiS
birt í blaöinu.
Nú er þaS á allra vitund, aS
þaS er komiS undir áliti því, sem
hinn lesandi hluti þjóSfélagsins fær
á einu kvæSi, hvort þaS lifir meö
þjóöinni eSa veröur snögglega
bráðkvatt. J>aS er einnig á alfra
vitund, aS hinn lesandi hluti hvers
þjóSfélags eru inenn og konur af
öllum stéttum þess, og sem í flest-
um tilfellum gera enga kröfu til
þess, aS hafa óskeikula liókmenta-
lega þekkingu eSa smekk. Fólk
þetta segir : — “Ég veit ekki um,
hvaS gott er eSa ilt í ljóSagerÖ,
en ég veit, hvaS á viS minn
smekk”. J>aS er þessi mikli hópur
manna og kvenna í liverju þjóSfé-
lagi, sem — þó það sem einstakl-
ingar geti ekki dæmt meS óyggj-
andi réttsýni ttm eitt kvæði — er
samt í heild sinni eini óskeikuli
dómarinn um gildi þess, og sem
meS dómi sínum heldttr kjarn-
mestu ljóSunum lifandi á vörum
þjóöarinnar öld fram af öld, en
lætur önnur ljóS deyja bráðum
dauSa. BlóSþrýstings m'ælirinn
rannsakar geSshræringar þessa
fólks, sem veit, hvaS bezt á viS
smekk þess, en getur ekki lýst á-
liti sínu á ljóSunum á annan hátt,
en meS skrásetning mælisins.
MeS vél þessari er þjóSfélaginu
gefinn kostur á, aS skrásetja og
segja álit sitt á gildi ljóða. Skrá-
setning þessi eöa atkvæöagreiSsla
er vísindalega nákvæm og áreiSan-
leg. MeS þeirri atkvæSagreiSslu er
skáldinu gert mögulegt aS vita
meS vissu, löngtt áSur en hann
deyr, hver áhrif ljóS hans mttni
hafa á komandi kynslóSir og
hvern mæli frægSar hann muni
hljóta fyrir ljóSagerS sína. MeSal
lærdómsmanna hafa ritdómar svip-
ttö áhrif fyrir gildi ljóSa eins og
vesæKr ræSumenn hafa á almenn-
ar kosningar. Dótnar þeirra geta
haft áhrif á fáeinar manneskjur, en
aS lokum þá liggja aSaláhrifin hjá
þeim, “sem vita hvaS á viS sinn
smekk”. Undir þeirra dómi er
frægS eSa ófrægS skáldsins komin.
Vegna þess, aS blóSþrýstingar-
mælirinn tekur tillit til tilfmninga
þeirra, þá stemmir hann viS álit
nútíSar og framtíSar.
þegar um þaS er aS ræSa, aS
rannsaka á þennan hátt hiS
mikla safn enskra ljóSa, þá er
starf þaS óútmálanlega umfangs-
mikið. En hver sá gamall milíóna-
eigandi, sem ekki vildi deyja ríkur,
en' vildi þó láta nafns síns að
nokkuru getiS eftir aS hann er
skilinn viS þennan heim, gæti á-
tinniö sér varanlegt minnismerki
meö því, aS gefa eigur sínar til
þeirrar stofnunar, sem hefSi þaö
starf, aS rannsaka gildi ljóSa og
annara ritverka, án tilhlutunar
nokkurra ritdómenda, og þar sem
gildi ljóSa gæti veriS ákveSiS meS
áreiSanlegum og vísindalegttm til-
færum. þaS segir sig sjálft, aS vél
þessa mætti einnig nota til þess
aö dæma ttm gildi sönglaga og á-
hrif þeirra á mannkyniö.
MeS því aS ritgerS þessi felur í
sér nýja hugsjón, sem vér vitum
ekki til aö áSur hafi komiS fram í
heiminum, hefir Heimskringlu þótt
rétt, aS birta lesendum sínum
hana í íslenzkri þýðingu. Greinin
er tekin úr “Literary Digest”,
dags. 17. apríl lfHMJ. Vér vonum,
aS hún verSi lesin meS ánægju og
íhugun. íslendingar hafa þaS orö
aö vera skáldflesta þjóS beimsins,
miSaS viS mannfjölda, og jafnvel
Vestur-íslendingar senda drjúgan
skerf ljóSa til blaöa sinna hér. Til
þess því aö gera ritstjórum ís-
lenzku blaSanna hæga vörn gcgn
árásum þeirra, sem þráfaldlega
eru aS finna aS þeim ljóSum, sem
í blöðunum birtast, þá væri viS-
eigandi, aS ljóSaprófstofnun væri
korniS upp hér vestra til þess aS
hægt yrði aS mæla gildi þeirra
ljóða, sem íslenzktt blöSuntim ber-
ast vikulega, og til þess einnig, ef
naitösyn þætti til vera, aS dæma
um gildi og röksemdamagn sjálfra
ritdómanna um þessa ljóöagerS_
Hugsanlegt er, aS mælirinn, eSa
ljóSaskilvindan, eins og
vel virSist mega nefna vélina, úr-
skuröaði sum ljóS aS hafa færri
hcstafla þunga af írumlegttm liug-
sjónum, formlegu rími eða þarfleg-
um leiSbeiningum til lesendanna,
heldur enn álitiS yrði nægilegt til
þess þatt næSu aS birtast á prenti,
og yröi þá slíkum ljóSum umsvifa-
laust hleypt niöur í undanrenning-
arskálina og kastaö út. En ein-
göngu rjómakvæöin yrSu birt í
blööunum, lesendnnum til íróS-
leiks og ttnaSar. MeS slíkri skil-
vindu mætti spara mörgum les-
anda þau leiSindi og gremju, sem
þeir veröa aS þola viS ljóöalestur-
inn,.og hinum tíma þann, sem þeir
verja til langra rit- og sleggju-
dóma ttm ljc>S þatt sem birt ertt,
og sem einnig olla mörgum les-
endum þatt leiðindi og gremju, sem
mæti þeirra og rökfærsluskort.
þaS virSist ljóst, aS Heims-
kringla aö minsta kosti þurfti endi
lega aS eiga eina öflttga ljóSaskil-
vindu, þó aS þeirri eign lilyti hins-
vegar aS fylgja þaS, aS margur
ætti um sárt aS binda, þegar hún
væri tekin til starfa. Hin blöðin
geta sagt fyrir sig.
Segið til þeirra.
Hver, sem veit um núverandi
heimilisfang Ilelga Isakssonar, sem
flutti hingaS vestur frá Akureyri
fyrir 2 árum, og Ölínu Tjörfadótt-
ur, æt'taöri úr Eyrarsveit í Snæ-
fellsnessýslu á íslandi (giít dönsk-
um manni, Oskar Sveistrup), —
er vinsamlega beSinn áS gefa upp-
lýsingar um þaö á skrifstofu þessa
blaðs, sem allra fy.rst.
R. A.
THOMSON
AND C0.
Cor. Sargent & Maryland St.
Selja allskonar MATVÖRU
af beztu tegund með lægsta
verði. Sérstakt vöruórval nú
]>essa viku. Vér rtskuin að
Islendingar vildu koma og
skoða vörurnar. Hvergi betri
né ódýrari. —
Munið staðinn:—
HORNI SARtíENT AVE. :j
Otí MARYLAND ST.
PHONE 3112.
«-------------------------
—F. Deluca---------------
Verzlar með matvöro, aldini, smá-kökar,
allskonar sætiudi, mjólk og rjóma, söinul.
tóbak og vindla. Óskar viöskifta íslend.
Heitt kaffi eöa te á öllum tlmum. Fón 7756
Tvœr báöir:
587 Notre Dame og 714 Maryland 8t.
DR.H.R.ROSS
C.P.R. meðala- og skurðlækuir.
Sjúkdómum kvenna og barna
veitt sérstök umönnun.
WYNYARD, --- SASK.
S. R. HUNTER&CO
Skraddarar,
189 Lombard Street
Bún til ný-móðins karl-
mannafatnaði eftir m&li.—
Efniog vinnubrögð afbeztu
|egund, og alt ftbyrgst að
_jp jafngildi þess bezta
éim f&anlegt er f borginni.
Verðið er við allra hæfi. —
S. R. Hunter & Co.
189 Lombard St.
Telephone 1395.
^Doniiiiion lliiiik
NOTRE DAMEAve. BKANCH Cor. Nena Sl
VÉR GEFÍTM SKRSTAK
AN tíAUM AÐ SPARI-
SJÓÐS-DEILDINNI. —
VEXTIR’BORaADIR AF INNLÖQUM.
HÖPUÐSTOLL - - . $3,983,392.38
SPARISJÓÐUR - - $8,300,000.00
A. E. PIERCY, MANAQER.
Stefán Johnson
Horni SArgent Ave. og Downing St.
HEFIR ÁVALT TIL SÖLU
Nýjar Áiir
Beztu í bænum, ngætar til bö^unar. 15c gallon
HF,I.IIS K Itl l\ I, |I 0(t TVÆR
skemtilegar sögur f& nýir kaup.
endur fvrir að eins $2.1)0.
LARA 43
r”- * • • 1
ir að mega leggja eyraS viS lykilgatiS og hlusta á
samtal læknisins og Sir Arthurs, en edns og á stóö
.var þaS ómögulegt, og fór ég því í þess stað að
spyrja félaga minn :
“Hvernig líSur konu vinar min?”
“0, þú ert vinur herra Robins”, sagSi hann.
“Henni líSur eins og vant. er. þaS er annars nokk-
uð einkennilegt nreð hana”. — Hr. Robins. Ég gat
varla duliS undrun mína yfir því, aö barúninn hafSi
látiS konu sína hingaS undir fölsku nafni. Ilvaö
átti þaS aS þýöa ?, það gat auövitaS orsakast af
því, aS vilja vera latts viS madgi nánngans. Ett
mér var nú svo gjarnt til að álíta þess konar brögö
í sambandi viS glæpi.
“Já”, sagði ég. “Vatrstu hér þegar hún kom?”
“Ned, ég kom áriS, eftir. En ég get skiliö, aS
engin breyting ltefir átt sér staö henni viSvíkjandi
síSan”.
“þú þekkir líklegá atvikin aS veiki hennar?”
“Eg veit, aS liún rvarS brjáluS á giftirngardegi sín-
um, þaS er alt. Umi orsökina til þess, v-c-it ég ekki
— og þaö einkennilega sta er, aS hún hefir og hefir
haft ágæta líkamlega heilsu. Orsökin lilýtur því aS
vera af geSshræringu’f’.
“Einhver sterk áhrif á sálina líklcga”.
“Já, eitthvaS þesslegt. þaS er annars mark-
Vert, aS þaö ber aldrei á bljjálsemi hennar nema þeg-
ar hún sér mann sinn. þá .verSur hún strax bandóö.
þú hefir líklega heyrt, aS hún þykist vera María
iney ? ”
“Já, þaS mun ég hafa. hevrt”, svaraöi ég, þó
]>etta væri í fyrsta sinni af$ ég heyrði þaS nefnt. —
“Er nokkuS á móti því, aö ég fád aS sjá hana áSur
en Robdns kemur til henn atr ? ”
“Nei, alls ekkert. þ aS eánmitt kvennadeildin,
v.
44 SÖGUSAFN IIEIMSKRINGLU
sem viS komum nú aS, og viö munum finna hana
einhversstaSar”.
"Ég ætla ekki aS lýsa lverbergjunum í kvenna-
deildinni, sem voru tíu, aS ég held. Svo komum viS
í daglegu stofuna, og þar sá ég það, sem ég aldrei
gleymi. 1 lágum stól viö gluggann sat sú fegursta
kona, sem ég hefi séS og fæ aS sjá. Mér er ekki
unt aS lýsa þeirri fegurS, því ég hefi ekkert til aö
jafna henni viS. HáriS var dökt, augun dökk, svip-
ttrinn hreinn, hörundsliturinn bjartur qg viöfeldinn.
Mig furSaSi nú ekki lengur, þótt æskulýSurinn í
Stolneshire hefSi dáSst aS fegurö hennar.
Hún sat ttndir lítilli 3—4 ára gamalli, bláeygSri
stúlku, og var aö kenna lienn/i aö draga perltir upp á
þráS, til þess aS búa til hringi úr þeim. Mér varS
svo bilt viS, aS ég stóS grafkyr og horfSi á hana.
Dr. Graham, aöstoSarlæknirinn, skildi hvaö aS mér
amaSi og hvíslaSd aö mér : “A inaSttr aö trúa því,
aö þessi kona sé brjáluS ? ”
“Nei, hún líkist fremur gySju”, svaraSi ég. —
“Hver á þetta barn?”
“GarSyrkjumaöurinn. MóSir þess dó í fyrra,
og siSan hefir þaS ávalt veriS hjá frú Robdn. Hún
vill ekkert hafa saman aS sælda viS hina sjúkling-
ana, og nú er þetta barn henni til skemtttnar”.
MeSatt á samtali okkar stóS, tók Lára (sem ég
nefni svo fyrst um sittn) eftir okkur, og ltneigSi sig
vingjarnlega fyrir tinga lækninum.
"Viltu tala viö hana?” hvíslaSi hann.
“Nei, nei”, svaraSi ég, því ég treysti mér ekki til
þess.
ViS héldum svo áfram og fórum seinast olan i
garðinn. þegar viö komttm heim aS húsinu aftur,
var dr. Raebell þar einsamall.
“Herra Robin er farinn”, sagSi hann. “Hann
átti mjög annríkt, og því lét ég flytja hann í mín-
LÁRA’ 45
um eigin vagni til Stirling. Hann baö þig að af-
saka sig, herra”.
“ó, þaS gerir ekkert til. Hann lítur út fyrir aS
vera mjög þægdlegur maSur”.
“Já. Ó, heyrSu, Graham. Viltu ekki fara
upp og vita, hvert þú getur ekki eitthvaS hlynt aS
konunni hans. . Hann fór upp að sjá hana, og þá
varS hún brjáluS aftur, eins og vant er”.
Aöstoöarlæknirinn varð ntjög hnugginn og flýtti
sér út og upp.
“þetta er sorglegt”, sagöi ég. “þegar ég sá
hana, virtist hún heilbrigS og róleg”.
“Ó, þaö eru bara sjónvillur. Nei, treystu aldrei
slíkum sjúklingttm, Tracy-Cooke minn. Ég geri þaö
ekki. þessi kona er hættulega veik, já, svo veik, aö
hún getur dáiö, þegar minst von um varir. Nú,
hvernig leizt þér á þessa stofnun ? ”
“Á'gætlega, svo þaö er nú undir þíntim skilyrSum
komiS, hvort ég kem hingaS meS mágkonti mína eSa
ekki. E.g get ekki varist því, aS segja þér, aS
þessi kona haföi mikil áhrif á mig, svo ég á bágt
meS aS trúa því, aö hún hafi orSið brjálttð á jafn
skömmum tírna og síSan er liöinn”.
Lœknirinn brosti meSaumkvunarlega aS ]>essum
orSum. “Já, mig furSar alls ekki, aS þér finnist
þaö undarlegt, en þaS er hægSarleikur fyrir mig, aS
sanna þér þaS, og sértu ekki hræddur viS aS sjá
voSasýnir, þá komdtt meS mér”.
É.g tók glaSlega þessu tilboSi og fór meS læknin-
um upp á loft, en nú fórum viö aSra leið, og geng-
ttm í gegn ttm þrennar dvr, þar sem hurSirnar voru
fóðraSar meS afar Jiykkiim' ttllardúkum, ttnz viS
komum inn í herbergi, þar sem veggirnir voru allir
fóSraöir margföldum dúkum. Á gólfinu þar lá þessi
fagra kona og æpti afar hátt, fötin voru öll rifin í
pjötlur utan af henni, og síöa, fallega háriS féll niS-
46 SÖGUSAFN IIEIMSKRIRGLU
ur á herSar ; öSru hvoru kastaði hún því aftur meS
hreyfingu höfuðsins eins og trjdt ljónynja. Hún var
nefnilega klæd<l í spennistakk. Eg sneri mér sem
fljótast við og £ór út úr herberginu. “Já, ég býst
viö, að hún veröi svona í allan dag”, sagSi læknir-
inn, “en á morgun verðtir hún eins glöS og róleg
eins og þegar þú sást hana fyrst”.
“Já, en fyrst hún verSur aS eins brjálttS, þegar
hún sér manninn sinn, því er hún þá ekki látin fara
á einhvcrn afvikin staS, þar sem hún þarf aldrei aö
sjá hann ?”
“ViS höfum boSiS henni þaS, bæöi ég og maöur
hennar, en, hún, vill ekki héöan fara”.
"Eg ók burt frá Auchertown, og fór sttSur á
leiö ttteö eimlestinni, en alt af glumdi þessi setning í
eyrum mínum : “Hún vill ekki héðan fara”.
10. KA.PÍTULI.
: ; ' 1 'i
Nýja skyttan.
þaS voru ldSnir nokkrir dagar. Sir Anthur sat
við skrifborSiS sitt, og var aS sknifa auglýsdngu,
sem át'ti aS prentast í Stolneshire Moruing News.
Ilann haföi aldrei veriS vel ritfær maSur, svo aS
þetta starf var honttm nærri því of vaxiS, enda var
hann ekki btiinn meö meira en þetta ;
"ÓSKAST STRAX. Á sveitaheimili, æfS
skytta, hjá herramanni, sem er * vanur aS temja
hunda, þar sem tveir aSstoöarmenn eru. Laun —”
'Barúninn mjakaSi sér til á stólnum og beit í
pennaskaftiS all-órólegur, meSan hann var aö lesa