Heimskringla - 15.07.1909, Síða 3

* HEIM9KRINGDK
»----------------------a
TH0M50N
AND CO.
; Cor. Sargent & Maryland St. :
' Selja allskonar MATVÖRU í:
; a£ beztu tegund ineð lægsta ;
; verði. Sérstakt vöruúrval nú
! pessa viku. Vér óskurn að
; Islendingar vildu koma og :
skoða vörurnar. Hvergi betri :
: né ódýrari. —
Munið staðinn:—
ji HORNI SAROENT AVE. i
OO MARYLAND ST.
PHONE 3112.
—F. Deluca—
Verzlar meö matvArn, aldini, smá-kftkur,
allskonar sætindi, mjólk og rjóma, sömul.
tóbak ok viiulla. Óskar viöskifta íslond.
Heitt katti eöa te á öllum tlmum. Fón 7756
Tvœr búöir:
587 Notre Dame og 714 Maryland St.
DR.H.R.ROSS
C.P.R. meðala- og skurðlæknir.
Sjúkdómum kvenna og barna
veitt sérstök umönnun.
WYNYARD, --- SASK.
S. R. HUNTER&CO
Skraddarar,
189 Lombard Street
Búa til ný-móðins karl-
mannafatnaði eftir iníili.—
Efniog vinnubrögð afbeztu
tegund, og alt ftbyrgst að
vera jafngildi þess bezta
sem fftanlegt er í borginni.
Verðið er við allra hæti. —
S. R. Hunter & Co.
189 Lombard St.
Telephone 1395.
^Dominion liank
NOTRE DAMEAve. RKANCH Cor. NenaSt.
VÉR HEFUM SÉRSTAK
AN UAUM AÐ SPARI-
SJÓÐS-DEILDINNI. —
VEXTIRIBOKQADIK AF INNI.ÖOUM.
HÖFUÐSTOLL ... $3,983,392.38
SPAKISJÓÐLK . . $S ,300,000.00
A. E. PIERCY, MANAGER.
Stefán Johnson
Horni Sargent Ave. og Downing St.
'HEFIIt ÁVALT TIL SÖLU
Nyjar Áíir
Beztuf bænum. ugætnr til bökunar. 15c tfftllon
HKIVlHKItlNOI.il oK TVÆR
skeratileKar söKur fá nýir kaup
endur fyrir að eins #54.00.
Ég tek sneiðina.
Ritstjóri Hrimskringlu.
ViS Alberta baslararnir, sem
lesum Heimskringlu, erum fok-
vondir út af úthúðuninni, sem
baslararnir fengu í nr. 34 þessa ár-
gangs blaSsins.
þaS verSskuldar enginn baslari
önnur eins fádæmi af illmælum
eins og þar er hrúgaS á okkur.
Og þó margir okkar hafi fastráS-
iS, að halda áfrain baslaraástand-
inn til æfiloka, þá ætti okkur aS
vera þaS fyrirgefanlegt. þ-aS cr
“skrítin skepna”, sem ekki getur
skiliS ástœSur okkar fyrir þeim á-
setningi og trúaS þeim, þó viS
séum hvorki “fiskur né fugl”.
AS vísu má vera, aS nágrannar
okk-ar hafi viSbjóS á okkur, og ein-
s-töku sinnum heíir mér íundist
eitthvaS líkt því, en saint er hann
ekki svo megn, aS þeir geti ekki
meS góSri samvizku lotiS aS því,
að biðja okkur baslarana, aS lána
sér $1, $5, $10 og alt aS $100, þeg-
ar þeir eru í fjárþröng.
J á, og krakkarnir, sem viS eig-
um aS h-ata, fá oft blíSari mót-
töku hjá okkur böslurunum, held-
ur cnn foreldrunmn. FeSurnir bak-
skella og mæSurnar löSrunga
blessuS börnin sín oft fyrir litlar
eSa jafnvel ímyndaS^r sak-ir, og
sá d-agur kemur ætíS fyr eð-a síS-
ar, aS blessuS börnin aríleiSa
þessa viSbjóslegu baslara.
Látum stúlkurnar h-æSast aS
okkur. þeim er ekk-i ilt of gott, og
oft er lítiS ungs manns gaman. —
I.átum giftu konurnar fyrirlíta
okkur. ViS höfum þaS eitt t-il s-aka
unni-S, aS viS höfum ekki gefiS
þeim kost á, aS gera okkur aS
þrælum þeirra. Ef viS greiSum
hár okkar fram fyrir eyrun, þá er
þaS engu verra enn aS skif-ta þ-ví í
miSjunni, eins og nýtízku fólk ger-
ir til aS fá jafnv-æ-gi á kollinn á
sér.
þær ástæður liggja aS einlífis á-
kvörðun vorri, sem nú skal greina:
1. Nú-tíSar kvenfólk er í okkar
augum orSiS svo gcgnsýrt og
gegnsmittaS hégómagirnd og
allskyns sjálfsþótta, aS maður
v-erður þess undirgefinn þræll
alla æfi, ef þær fá veitt mann
í hjóna-band.
2. Sé m-aSurinn ekki sífelt boðinn
og búinn t-il aS hlýS-a öllum
- - skipunum konunnar, þá— w
heimiliS gert aS vermireit alls-
kyns óánægju, ósamlyndis og
uppreistar og hjónaskilnaSi
hót-aS og hann heimtaSur.
3. Konur gerast mönnum sínum
all-örðugar nú á tímum m-eS
ósanngjarnri heimtufrekju og
eySslusemi. þær heimta nýja
kjóla, hatta, skó, h-esta, kerr-
ur til þess aS þeytast um bygS
irnar meSal nábúa sinna, til
þess aS kvarta um h-eimilislíf-
iS og úthrópa b-ændurn-a og
barnastriSiS. þær h-eimta nýj-
ar kýr, sem mjólki betur enn
kýr nágrannanna.
5. þær eru evSslusamar og
“spandera” í allskyns óhóf og
hégóma efnttm þeim,- sem bænd
urnir reita saman m-eS súrum
sveita. KSa aS öSrum kosti
gera heimilislífiS aS óbæril-egri
prístind.
Páll postuli hélt þvf fram, aS
bezt væri aS vera ókvæntur, og

hann var baslari, sem vissi hvaö
hann söng, karlinn sá.
Ég er einn í tölu þeirra, sem
kjósa aS fylgja dæmi hans.
Ég er frjáls og ætla aS vera
frjáls.
Baslari.
Fáein orð um kven-
fólk og karlmenn.
“VíSa kom-a IlallgerSi hitlingar”
— d-att mér í hug, þegar ég las
grein-ar-útdráttinn í Heimskringlti:
“Hvers vegna enda hjóna-bönd ill-a
í Ameríku?”
Ekki f-æ ég skiliS, hvernig rit-
stjóra Heimskringlu finst stefna
þeirrar greinar vera óvanal-eg, því
ekki fæ cg betur séS, en greinin
miði eingöngu aS því, aS halda
konunn-i viS sama tjóSurha-linn,
sem hún hefir verið bund-in viS
síðan í ómttna tíS. Kettningin sú,
er orSin gömul, aS ein-a lífstak-
markiS, sem konan á aS keppa að
sé hjónabandiS og aS þóknast
manni sínum í öllu. þessa kennittg
hefir kvenfólkiS lært og fylgt of
vel, því reynslan hefir sýnt, aS því
meiri auðmýkt og ttndirgefni, sem
konan sýndi, því meiri viSbjóS og
fvrirlitnibgu hlaut hún.
Sannleikurinn virðist vera sá,
aS bezt sé, aS hjónin dekri sem
allra m-inst hvort viS annaS, hafi
sjálfstæSar skoSanir hvort fyrir
sig, skilji sem bezt hvort annars
verkahring, og taki hina nákvæm-
ustu hluttöku hvort í annars kjör-
um.
AS álíta, aS þaS sé skvlda kon-
unnar fremtir en mannsins, aS viS-
hald-a hjóna.bandinu, er jafn sann-
gjarnt eins og því vær-i naldiS
fram, aS karlmenn gætu átt börn
meS sjálftim sér, og kveníólkiS
n-eitaSi þeim um alla hjálp í því
efn-i.
AS hjónabandsbö 1 iS sé meira nú
en hefir veriS, sýnist lítiS efamál
aS er rangt. Konum líSur nú yfir-
leitt betur, og þa-r eru yfirleit-t á-
nægSari. AS hjónaskilnaSir séu
fleiri enn hefir veriS, má vel vera,
því kvenfólkiS býSur karlmönnun-
um meir og m-eir byrginn. O-g hver
getur láS þeim það, þó þær reyni
aS leiða i ljós þann sannTe,jka, aS
konan (ef hún fa-r aS njóta sfn),
er jafnoki mannsins í ílestum eSa
öllum grcinum, — nema þegar
hnofanum er beitt. Karlm-enn
kunna ekki aS umgangast konuna
sem jafningja sinn, enn sem komiS
er. Séu þeir fúlmenn-i, líta þeir niS-
ur á hana og niSast á benni ; en
séu þeir góSmenn-i, dekra þeir viB
hana og venja hana á k-eipa. Sama
er aS segja ttm konttna. H-ú-n kann
ekki aS umga-ngast mann. Ilún
lítur til hans likt og barn lítur til
föSur, óttast h-ann og hatar, ef
hann er grimmur, on tilbiöur hann
ef hettni líkar hann og hann er ljú-f-
menn-i. Og nokkur d-æmi ertt til,
aS tilhefSsl-a grunnhygginna
kvenna hefir gengiS svo langt, aS
þær ha-fa montaS af ódygSttm
manna sinna, og er slíkt mjög ó-
héppilegt.
Til-felliS verStir, aS þaS verður
h-eppilegast, aS hjónin geri sér sem
glegsba grein fyrir dýgSum og ó-
dygSttm hvors annars og sétt hr-ein
lynd.
AS segja, a-5 konan sé h-ætt aS
elska, er álífcá sannlcikur eins og
einhver s-egði, aS mannfcyniS væfi
nú ekfci lengttr til, og aS jörSin
væri auSur og tómur ísmoli.
Hvorugt kvniS getur hætt aS
elska, en bæSi karlmenn og kven-
fólk er farið aS gera sér betri
gredn fyrir, hvaS er ást og ekki
ást, af öllum þeim aragrúa af til-
finningum, sem kallaS er ást. Fólk
iS er aS læra aS elska ekki í
blindni. þær fækka óSum konurn-
ar, sem hu-gsa og tal-a líkt og
gamla konan, sem sagði : “Hann
á meS þaS, hann Jón minn, þó
hann berji mig”. En ættum viS aS
telja það meS skaSa vorum ?
• K-æru kynsystur, ég veit þiS
haldiS áfram aS ment-a vkkur og
þannig gera ykkur h-æfar fyrir
hverja stétt og stöSu mannfélags-
ins sem er. LátiS karlmennina
skila ykkur ykkar hltit. þiS eruS
ekk-i aS biSja ttm neitt náSarbratiS
þegar þiS biðjiS ttm jafnrétti viS
karlmenn. þiS biðjiS aS eins ttm
hlut, sem ranglega hefir veriS
hald-iS fyrir ykkttr ttm margar
aldaraSir. Hlut þessum var rænt
frá ykktir þá er hnofarétturinn var
æSst-aráS h-eimsins.
Sliklum andlegttm framförum
hefir mörg kona tekiS á hjóna-
bandsárunum. því neitar eugitin.
þaS er margreynt, aS framþróun
mannsandans er ódrepandi, jafnvel
í myrkrinu scr hann sannar mvnd-
ir. Ilvar annarstaSar en í hjóna-
bandintt hefir konan getaS tekiS
framförum, -þar sem öllum tæki-
færttm heíir veriS lokaS og hérum
bil alt lifiS hefir verið ei-n óslitin
hjóna-handskeSja ? ESa má ekki
svo aS orði komast ttm konu, sem
gif'tist sextán til sevtján ára, eða
þó lítiS eitt eldri sé ? Er hægt aS
henda á marga knrlmenn, sem
tinniS hafa mörg stórvirki fyrir
tvítugsaldur ?
Mttndi þvkja sanngjarnt, ef ein-
hver héldi því fram, aS fangelsin
væri bezti staSurinn fvrir hæfileika
manninn ? Mnndi þaS ekki þvk ja
ljcVta heimskan ? Og þó eru til
andleg stórvirki, sem tinnin hafa
veriS í fangelsi af föngunttm sjálf-
nm.
EL-IN.
Nýjar bækur.
Safn til sögu íslands og ísl.
bókmenta í b., III. bindi og
það sem út er komiS af
því fjórða. (53c) .... $9.45
Islendingasaga eftir B. Melsted
I. bindi í bandi, og þaS sem
út er komiS af 2. b. (25c) 2.85
Lýsing íslands ef-tir þ. Thor-
oddsen í bandi (16c) 1.90
Fernir forníslcnzkir rímnaílokk-
ar, er Finnur Jónsson gaf
út, í bandi ......... (5c) 0.85
Alþin-gisstaöur hinn fornt eftir
Sig. Guöin.son, í b. (4c) 0.90
Um kristnitökuna áriS 1000,
eftir B. M. Dlsen (6c) 0.90
Sýslumann-aæfir eftir Boga
Benediktsson, I. og II. b.
innbundið .......... (55c) 8.10
Islenzk íornbréfasafn, 7 bindi
inn-b., 3 h. æf 8. b. ($1.70) 27.80
Biskupasögur, II. b.inn-b.(42c) 5.15
LandfræSissaga Islands ef-tirþ.
Th., 4 bindi innb. (55c) 7.15
Rithöfundatal á Islandi 1400—
1882, eftir- J.B., í b. (7c) 1.00
Upphaf allsherjtcrríkis á íslandi
eftir K.Maurer, í h. (7c) 1.15
AttSfræSi, e. A. Ól., í b. (6c) 1.10
tyTNNIPEG, 15. Jt"!LÍ 1009. llls. 8
—^mmurrr~Hí
Presta Og’ prófastatal 4 ísidhdi
1869, i bandi .... (9c) 1.25
B. Thorarihsson ljóSmæli, með
mynd, í bandi ......... 1.50
Bókmentasaga íslendinga eftir
Finn Jónsson, í b. (12c) 1.80
NorSurlandasaga eftir P. ,Mel-
sted, í bandi ........ (8c) 1.50
Tölurnar í svigum tákna burSar-
gjald, -er sendist meS pöntunum.
Um 1-eið og ég nú auglýsi þessar
bækur, sem ég nú nýlega heii feng-
ÍS frá Bókmentafélaginu í Kaup-
mannahöfn, skál þess hér meS get-
iS, aS þœr eru allar í vönduSu
bandi. 'þaS er ekki maskínu band,
heldur handbundiS, og vel vandaS
aS öllu leyti. þaS a-f J>essum bók-
ttm, sem enn þá ekki eru alveg tit-
komnar, til d-æmis Sýslttmannaæf-
ir, Forn-bréfasafniS,' Safn til sögu
Islands, Jtegar hvert bindi er búið,
þá skal ég útvega kattpendttnum
tilbúfnn kjöl á þatt bindi frá bók-
bindaranttm,, sem hefir bundiS inn
þessar bækur, ef beðiS er um.
Eg legg ekkert á bandiS. það
kostar mig G5c á allar af stærri
bókttnum, og kaupendur fá þaS
fyrir þaS sama. Hér mundi slíkt
band kosta $1.50 t-il $2.00 á bókina
Einnig læt ég þ-á, sem pantað
hafa hjá mér sögu þ-iSriks af Bern
vita, aS þaS verSur ekki langt
þar til hún kemtir, í þaS minsta
fáein eintök.
Einnig á ég von á nokkrttm cin-
tökum af Flateyjarbók í bandi.
N. OTTENSON,
River Park, Winnipepc, Man.
Hlnttekning í mótlæti.
Eins og áSur var aetiS í Ileims-
kringlu, a-nd-aSist aS hcimili okkar
nálægt Skálholt pósthúsi í M-ani-
toba, eft-ir langa sjúkdómsl-egu,
okkar ástkæra dóttir ÁstþrúSur
GuSmunda Margrét. H-ún var
fædd 27. apríl 1892, dáin 15. marz
1909, og jarSsungih af séra -FriSrik
Hallgrímssvni í grafreit Glenboro-
bæjar næsta sunnudag eftir d-ánar-
die-grið. — þeim fátt æfiárum, setn
drotn-i þóknaSist aS láta hana lifa,
evddi hún hjá okkttr foreldrunum,
sem góS og skyldurækin dóttir. Er
því missirinn mikill og mótlætiS
Jmnghært, — J>cgar þaS ér sam-
fara öSru veikind-a stríði, .sem í
seinni tíS hefir heimsótt fjölskýldu
okkar.
En þegar neyðin er stærst, er
hjálpin nálægust. Og kom þaS
ftillkomlega í ljós eft-ir jarSarför
dó-ttir okkar sálttgtt, hve innilega
hluttekning nágrannar okkar rtg
vinir tóku í mótlæti okkar, þar
sem okkur voru afhentir rúmir
hundrað dollarar aS gjöf, sem safn
aS var aS Glenboro, Skálholt og
Brú pósthústtm fyrir forgöngtt C.
A. Olsons, J. Ileidmans og A.
Ileidmanns.
Nöfn hinna miirgtt gefenda tæki
of mikiS rúm aS attg-lýsa, — en
viS viljum hér m-eS vötta ölltt
Jiessu gðfuglynda fólki okk-ar inni-
legt þakklæti fyrir hjálpsemina, og
óskttm J>ess og biSjttm, að drott-
inn megi Wessa bú Jjess og hygðir
í a-llri komandi tíS.
Skálholt P.O., Man., 28. júní
1909.
Tryggvi Ólafsson,
Berglaug Ólafsson.
rR08LIN’hOTEL1
115 Adelaide St. Winnipeg
Bezta $1.50 á-dac: hús í Vestur-
Canada. Keyrsla ÓKeypis rnilli
vagnstöðva ok hússins,*a nóttn oK
degi. Aðhlynniuig hins bezfa. Vid-
skifti Islendinga óskast. Williarn
Ave strtetiskarið fer hjá húsinm
. O. ROY, eigandi. .
Gimli Hótel
U. E. SÓLMJTNDSSON
eipandi
Oskar viðakifta ísloridinga sem
heiinsækja Grimli-bæ. — Þar er
beini beztur í mat og drykkjar-
fðngum, og aðbúð gesta svo góS
sem frekast er hægt. að gera hana.
Hótelið er við vagnstöðina.
Gistið að Gilnli-Hótel.
Ágæt meðul.
Ég hefi kynst og pamtiað áSur
me-Sul viS nef, kverfca- og an<l-
kaia sjúkdómum hjá Royal Rean-
ecly Co. þatt fá bez-ta vibnisbuirð.
Jnoir, sam serwla mér sjúkdénnslýf/-
iiigu, og $4.00 fyrirfram, £á rruoS-
itlin semd hiaim til sín kostnaSar-
laiist hvar sem er í Caniada. Bins
og mörgum er kunn-uig’t, hefi óg
fengiist töluvort mikiS viS meSala-
söiu stunidum, og J>ekk'i “patenit”:
mt-ötil vel. þessi -meSul eiru ‘ekta’
gJóS meSul, og fólk -má treysta
Jjaim, ef þaS kaupir þau í tæka
IÍS.
K.Asg. Benediktsson.
540 Simcae St., Winnipeg.
LÁRA 75
I
sem b-líndn á mig, þegar þeir komti inn, eins og ég
,væri ei-tthvert hættulegt dýr, sem mundi bíta þá.
“Éig hncigSi inig fyrir þeim, sem á und-an gekk,
og sagSi : “Nú, hr. ‘Bothwell, hvernig líðitr þér.
Ég gleSst yfir aS sjá Júg hér”.
Svo sneri ég mér aS hinum manninum, og lét
sem ég hopaSi aftur á bak af gremju. “HvaS þá,
fra-mhleypni maður, hvaS viltu hingaS ? Ég er fyr-
ir löngu orSin þreytt á Dréd-ikuntim Jjínum, og vil
ekki heyra meira. YfirgefSu okkur strax, farðti,
segi ég”.
Vesalings maSurinn varS hálf skelkaSur viS
þetta ávarp, og stóS svo n-ærri dyrunum, sem hann
gat. Félagi hans gekk nú til mín. “þú -ert ekki
frískur”, sagði hann, “láttu mig þreifa á lífœS þinni”.
“HvaS þá, Bothwell, eitu nti orSinn skottulækn-
ir?" sagði ég hlægjandi. “N-ei, herra ininn, sendu
einhvern reglulegan livkni hin-gaS, ef þú ert hræddur
,viS mig”. Svo» hrinti ég bendi hans frá mér.
þietta v-ar að eins gert til málamynda af hans
hálfu, því hann reynd-i ekki að halda hendi minni
fastri. Ég leit svo ilskulega t-il hins lœknisins, setn
viS dyrn-ar stóS, aS h-ann þorSi ekki aS hr-eyf-a sig.
É-g heyrSi Haworthy hvísla aS honum, aS ég færi
aldrei í handalögmál, n-ema ég væri ávarpaSur sem
karlm-aSur. Lávarður Bothwell dirfðist nú samt aS
segja : “AfsakaSu, herra, en —”
Éig lét hann ekki segja meira, en hljóp til hans
bölvand-i og organdi, svo h-aun sá sinn kost vænstati
aS hraða sér út og ofan stigann, án Jw\ss aS segja
meira. I>á var hinn -eflniist kotninn út á götu. Ilaw-
orthy hljóp á eftir lækirunum og fékk strax vottorS
Iijá j>eim, og daginn eftir fórum viS meS eimlestinni
til Stirling. þaS var nærri fullddmt orðið, ]>egnr viS
ókum aS garösdyrunum hjá dr. Raebell. Hvort sem
það hefir veriS af ímyndun eða ekki, þá fan^t mér
76 SCGUfjAFN HEIMSKRINGLU
eins og einhver drungadimma hvíldi yfir plássinu,
sem ég sá ekki í fyrra ski-fti Jiegar ég kom þar. —
Læknirinn tók á móti okkur í sama herberginu eins
og sein&st, qn nú fanst mér ekki örninn né drengurinn
cins eftirtektavert og seinast. Jiegar dr. Raebell sá,
aS ég horfSi á Jæssar myndir, endurtók liann sömu
orðin, og hann sagði viS mig í fyrra skifti, og sem
hann eflaust hefir sagt viS hvern mann, er hyfir hoim-
sótt hann.
Undir eins og læknirinn þagnaði, horfði ég f-ast á
hann og sagði : “Ég er Maria Stuart, drotning
Skötlands".
J>aS ledt út fyrir, aö hann væri vanur viS aS fá
svona övæntar fregnir, því hann sýndi en-gn undrun,
en sagði rólega : “Einmitt þaS — þú ert drotn-
ing”, alveg eins og ég he-föi sdgt honum aö é.g héti
Sm-ith. SíSan sneri hann sér aS félaga mínum, til
þess aS fá skýringu hjá honum.
“Ég hefi fengið drotninguna til J>ess aS koma
hingaS og dvelja hér dálítinn tíma”, sagði Haworthy,
“svo hún geti notiS friSar fyrir óvinum sínum —”
“Já”, sagði ég, “Eliz-abet drotning ofsækir mig.
Jnt Jjekkir víst Elizabet drotningu?”
“Já, ég hefi beyrt ýmislegt um hana”, sagöi
læknirinn, “en hún kemtir aldrei hingaS”.
“Máske þú gertr svo vel, aS láta henttar hátign
fara t-il Jyognanna sin-n-a”, sagði Haworthy, “á' meS-
an við komum okkur saman”.
Læ-knirinn kinkaði kofli og hringdi. Strax kom
maSur in-n — sjálfsagt eftirlitsm-aSur — og txi-S dr.
Raebell hann aS sækja frú Ferrier. i
“Hun er æSst ráSandi i kvenn<tdeildinni’:’, sagSi
hann Ilaworthy, “áreiSanleg manneskja, og svö vin-
gjarpl-eg, aS þaS er nærri því um of’.
Frú Ferri-er kom strax inn til okkar, en hún var
alt annaS en vingjarnleg að sjá hana, — hún bar
...- - . _____________L
LÁRA 77
ekki meS sér eitt ciiusta blíSumerki. Hún var ef-
laust yfir 50 ára aldttr, og ég gat ekki ímyndaö mér
að hún hefði nokkurntíma litiö glaSlega ú-t, jafnvel
ekki um 15 ára aldurinn. J>aS var ekki af því, aS
háriS hennar var voSalega ljótt á litinn, né af því,
aS fölsku tcnnurnar hetinar sátu ekki rétt í munnin-
tun, -ekki heldur af því, aS hún var rangeygö á Jxinn
hátt, aS atlgun litu sitt í hvora átt. Ekki heldttr
af því, aS hún var iklædd í dökk og óséleg föt, né af
því, hve ógeðslega og klaufafega hún bar fæ-turna.
Ne.i, þaS var eftthvaS óákveSiS, é-g get ekki lýst því,
sem leyndi sér í allri framkomu hennar, orSum, svip,
hreyfingum og augnatilliti hennar, alt bar vott utn
þaS, aö náttúran hafði búiS hana umjir framkvæmd
hinna svíviröilegnstu glæpaverka.
AS lita á hana, næ-gSi til aS ger-a mig skapþung-
an og kvíSandi, og þegar cg hugsaði um það, að hin
fagra lafði Redlcigh hefSi veriS undir yfirumsjón
h-ennar, og ef til vill dáiS ,í ne^rveru hennar einnar, á-
setti ég mer aS rannsaka alt til hlýtar, og ef unt
væri, aS komast fyrir og dr-aga fram í ljós dagsins
þann glæp, sem ég taldi víst, aS hcr hefSi veriö fram-
inn. É-g gekk á eftir frú Fcrrier út úr skrifstofunni,
og npp sama stigann og eftir sömu göngunum, scm
ég ha-fði áSur gcngiö meS Oraham, inn í þann hluta
byggingarinttar, scm ætlaður var nýkomcndum, en
Ilaworthy var eftir hjá dr. Raebell, til aS se-gja hon-
um sögu um brjálsemi mína, scm viS vornm búnir
aS koma okkur saman um. Undir eins og dvrnar
lok’nSust á eftir okkur, tók ég cftir b-reytingu í hcgS-
un frúarinn-ar. A meSan hinn ímyndaSi æ-ttingi
minn horfSi á hana, lézt hún vera kurteis og vin-
gjarnleg, sem í rauninni gerði hana enn viSurstyggi-
legri og falskari á svip, en Jwgar hún var orSin ein
meS mér, áleit hún J>ess enga þörf, ,aö h-alda áfram
meS -Jwssa hr-æsnistilraun. Ég gcymdi auðvitaS
_________ A _. - - . .... . .. ...______
78 SCGUSAFN IIEIMSKRINGLU
þessar sköSanir hjá mér, og gekk 4 eítir hennf inn í
lítiS hcrbergi, sctn var ætlað til hennar eigin a-fnota.
Undir eins og við vorum komin inn, sa-gSi hún : —
“Seztu niður”.
J>e-t;ta var skipun, en ekki beiSni. Eg hlýddi
þegjattdi, en var um leiö að hugsa tim JmS, hvort
brjáluS manneskja ætti aS lá-ta sér líka þetta.
“HvaS heitirSu?” spurSi hún næst.
“María Stuart, Skotlands drotning”, svaraSi 6g
í auSmjúkum róm.
"Vi-tleysa ! J>etta vil ég ekki beyra”, tautaSj
hún. “HvaS heitir vintir þinn ? MaSurinn, sem
kom meS þér?”
Eg liugsaSi mig tim ofurli-tla stund, J>ví 6g var í
efa utn, hvort ég ætti aS nefna hann sögunafni, eða
því nafni, settt viö höföum korniS' okkur saman um,
aS h-ann >segði dr. Rae-bell aS væri sitt, en ég f-ann aS
það yrSi erfitt fyrir mig, aS mnna öll.þcssi vitlausu
nöfn, og sagði því : “það var hr. Armvtage”.
"Nú, þá ítnynda ég mér, aö þú sért frú Army-
tage”, tautaöi hún. Kn í satna bili virtist hún taka
eftir hreimnttm í málróm tnínum, og starði á andlit
mitt. Ég sá, aS htin var við þaS að komast eftir
kynferSi minu, og bjó mi.g þess vegna uAdir þaS aS
rífast viS hana. Strax á eftir sagSi hún líka : “Jni
talar eitis og karlmaSur”.
“J>ræll”, orgaði ég, stökk á fætur, harði saman
hneíum og sagði : “Nornin }>ín, ]>ú lýgur. Burt
meS þig. Láttu mig ekki sjá þíg oftar. FarSu.
En hvar er Bothwell?”
Heföi ré.g búist viS, aS hún hefSi stungiS rófunni á
milli fótanna, þá hcfði mér brugSist ]>aS.
“Haltu þér saman", sagði hún ilskulega, “ef þú
vilt ekki strax reyna spennistakkinn”.
“Spennistakkinn ? ViS hvað áttu?” kallaöi ég.
“Hvar er ég? Er }>etta ekki Lochlern Castle?”