Heimskringla - 14.04.1910, Qupperneq 2

Bls. 2
WIJOJIPEG, 14. APRÍL 1910.
UKUlHKltlNUiA
Heimskringla
Pablished every Tharsday by The
Heinskrin^la Newsé Pabliibins Co. Ltá
os Baadar
•2.00 nm áriö (fyrir fram bor^aA).
Bent til islnnds $2iA (fyrir fram
borgaCaf kaapendnm blabsiua hér$1.50.)
B. L. BALDWINSON
Editor & Manager
Offioe:
729 Sherbrooki Street, WiDoipeg
P.O.BOX 3083. Talsími 3312,
Landgöngu - eyrir
innflytjenda.
þaö er á vitorði Vestur-lslend-
inga, aö útflutninfrahugur er um
þessar mundir afarmikill í fólki á
Islandi. það er harðæri þar í landi
— atvinnuvegir allir í mesta ólagi,
peninga vandræðin afskapleg og
bjargarskortur víða mjög, tilfinnan-
legur. þess vegna er löngunin, að
komast hingað vestur til Canada
nú orðin all-sterk hjá fjölda manns
þar heimæ, og svo sagt, að á kom-
andi sumri muni all-margt fólk
flytja hingað vestur.
Margir Austur-lslendingar hafa
og ritað vinum sinum og vanda-
mömuim hér vestra, og beðið þá
að senda sér fargjöld fyrir sig og
fjölskyldu sína, og vér vitum til
þess, að nokkrir hafa sent héðan
fargjöld til ættingja og vina á ís-
landi, svo að þeir geti komist
hingað vesttir á komandi sumri.
En þegar það varð opinbert fyr-
ir ijokkrum vikum, að vesturfarar
eru, með Canadastjórnar ákvæði,
knúð.ir til þess að hafa landgöngu-
ej’rir, sem nemur stærri upphæð
en líkindi eru til að íslenzkir vest-
urfarar eigi ráð. á að hafa með |
sér, auk fargjaldsins, þá fóru bréf
að berast blaði þessu víðsvegar úr
bygðum Islendinga með fyrirspurn-
um um þetta mál. þeim fyrir-
spurnum gat blaðið ekki svarað þá
í svip, og skriíaði því til innflvtj-
enda umboðsmanns ríkisstjórnar-
innar í Quebec, og bað um upp-
lýsingar um það, hvort íslenz.kum
vesturförum, sem send væru far-
gjöld héðan að vestan, yrði snúið
til baka frá Quebec eða öðrum
lendingarstöðum, ef þeir ekki hefðu
lögákveðinn landgöngueyrir. þess
var jafnframt getið, að fýrirspurn-
in væri sett fram í þeim tilgangi,
að blaðið gæti auglýst svarið frá
utnboðsmanninum, til leiðbeining-
ar lesendum þess í öllutn íslenzk-
um bygðarlögum vestanhafs.
Nú er svarið fengið. Hr. Scott,
ínnflutninga itmboðsmaður í Ot-
tawa, hefir, dags. 7. apríl 1910,
ritað ritstj. Ileimskringlu á þessa
leið : —
Sigurvinningar
bænda.
sem tilgreindur er í næsta lið,
ætlar að flytja til Canada,
kemur á landamærin eða að
nokkrum lendingarstað í Cau-
ada milli 1. marz og 30. okt.,
að báðum dögum meðtöldum, Eins OR aIlar aSrar hMyfingar>
þa skal hann eða hun hafa með seni stefna tíl umbóta fyrir alþýð-
sér við lendmguna, sem knd- una) hcfir kornyrkjumanna hreyf.
tngarskilyrði til þess að kom, ÍURÍa sprottið' a{ tjifinnaulegri
inn i Canada, pemnga, er sé nauösylli ffsrði vart við SÍR
algerlega hans eða henmar eign, þeffar & landnams4rum Vestur-
að upphæö minst $25.00 auk fylkjanna Ekki hafði C.P,R. félag-
farseðilsins eða þeirrar pen- -g fyr komið braut«arkerfi s'ínu í
ingaupphæðar er borgi fyrtr sta,rfan<li astand) en það Kaf Horn.
farseðil eða flutmn-g þ«ess inn-1 hlöðu-eig'endum íullkomna einokun
flytjanda til hans eða hennar & kornverzlun.
áfangastaðar í Canada.
2. “ Sé sá innflytjandi, sem þann-
ig ætlar að koma inn í Canada,
fjölskyldufaðir og hafi með sér
Hversu mikið korn, sem bóndi
framleiddi, neitaði félagið að flytja
það fyrir hann, nema það væri bú-
, , , , xi. . ið aS ganga gegn um kornhlöðu,
fiolskyldu hans eða hennar eða , „ * Z. .s h . . vi_’
, , " , , . , , . , , en það varð einungis gert með þvi
að selja kornhlöðueigendunum
kornið. Afleiðingin varð sú, að
eigendur kornhlaða áttu mjög
hægt með að koma á samtökum
““““ * | sín á milli, og setja bændum kosti
með solu eða geymslu a korni.
nokkurn hluta hennar, þá skal,
ekki fyrgreint ákvæði ná til
slíkrar fjölskyldu eða meðlima |
hennar, en nefndur fjölskyldu- ,
faðir skal hafa í hans <tða henn- 1
flutnings-ávísana og þeirrar
up.phæðar, sem að framan er
tilgreind, frekari peningaupp-
hæð, er sé -algerlega eign þess
Sem eðlilegt var, mögluðu bænd-
ur undan þessu einhliða fjrirkomu-
lagi, og mótmælum var stööugt
fjölskylduföðurs, og jafnist viö j haidið á lofti, en sökum samtaka-
$25.00 fyrir hvern meðlim leysis meöal framleiðenda, fékst
nefndrar fjölskyldu yfir 18 ára! engin bót á því ráðin. óróleik
aldurs, og $12.50 fyrir hvern
frá 5 til 18 ára, og auk þess
farbréf eða peningaupphæð, sem
nægi til að borsra fyrir flutndng
aflrar fjölskyldunnar til ákveð-
ins áfangastaðar í Canaóa.
3. “ Sérhver sá innflytjandi, sem
kemur til landamæra Canada
þennan má rekja frá árinu 1886,
sem síðan fór stöðugt vaxandi, til
stór-hnekkis fyrir velferð landsins,
þar til sambandsstjórnin skarst í
leikinn og tilsetti konunglega rann-
sóknarnefnd, er íhuga skyldi korn-
verzlunar ástandið í landinu. Sú
rannsókn hafði þær afieiðingar, að
frá fyrsta nóvember til síðasta 1 ;,r'<V| 1900 ööluðust Manitoba korn-
íebrúar, að báðum dögum með- U1Kin »ildi- í,au i;% dróRu stórum
töldum, skal sæta framan- ur rangsk.Hm þoirn, er járnbrauta
greindum ákvæðum með því U1,,Rin hofðu beitt menn. Sam-
kvæmt þedm gátu nú bœndur sent
korn sitt sjálfir í vagnhleðslum ;
en svo voru þó lög þessi lauslega
orðuð, að járnbrautafélögin fóru á
buy við anda laganna við hvert
tækdfæri, og komu sér hjá, ef unt
var, að leyfa bændum að fylla
járnbrautarvagn beint af vögnum
sínum.
Eftir ómálga barn.
Fokeldrar: Mr. og Mrs. Stefán Á. Johnson,
(PRENTARI.).
Öll þögn á sitt mál, og alt myrknr sitt Ijös,
og myndirnar þær, sem oss dreymir
er’ sannveruleikans hin rauðasta rós,
sem ríkidóm anda vors geymir.
.Hún vakir f svefni — það verma’ hana mögn —
Hún vex upp f myrkri — hún blómstrar í þögn.
Og sá, sem að fræinu frjómagnið skóp,
og friðað öll andl>tskvein hefur,
hann blessar í dauða þann dáinna hóp,
8em drúpir nú höfði og sefnr.
Og þögn hans og myrkur er mál það og ljós>
sem mannlífsins óviti gefur þi rós.
Og barnið vort kærasta — saklaust og sæít
sem sólskin á vormorgni skærum !
Nix kannar þú ixthaf, sem aldrei var mælt,
á eilffum haf-fleti tærum.
Og einnig á sól-löndum ertu sú rós,
sem ei verður skoðuð við daganna ljós.
Já, þfxgnin og myrkrið er lifandi ljós,
sem lýsir f dauðat.um svarta.
Og þvf ertu látin hin rauðasta rós,
setn rfkir f ljósinu bjarta.
Vér sofum — þú lifir: — þfns llfs-anda mögn
sem lýsa í myrkri — sem tala f þögn.
Þontteinn Þ. Þorsteimton.
að $50.00 komi í staðinn fyrir
25.00, og $25.00 í staðinn fyr-
ir $12.50, hvar sem nefndar
uppliæðir $25.00 og $12.50 eru
nefndar í ákvæðinu.
Fréttagreinin í seinustu Heims-
kringlu “Frá Islendingum í Pem-
bina County”, kemur ekki mál viS
mig að nokkru leyti. Ég get þessa
af því, að mér hefir verið eignuð
, hún. Orsök þess er, að ég hefi sent
höndum North West Grain Deal- Wi.uupog í agúst það ár. Nefndin; Heimskringlu eina eða tvær smá-
ers’ Association, sem einnig réðu hélt áfram starfi sínu í Canada, 1 greinar) sem “Dakota-búi” stó5
lögutn og loíum í kornkaupasam-| Ðandaríkjunum og á Bnetlandi, 1 unclir ’Alljr hér heima íyrir vissu>_
kundunni, og gátu þaðan hrundiö | þar tU hún afbenti stjórninni hver ^ átti Mér var enigin laun.
mögulegt, að bændur í Vestur-
Canada geti áður langt um líður,
með samvinnu-félagsskap rutt sér
braut bednt á heimsmarkaðinn
með allar sínar búsafurðir.
Einna mesti gróðinn, sem bænd-
um hefir hlotnast við það, að
höndla korn sitt sjálíir, er það, aÖ
þeir hafa nú fyrir það fé komið á
fót sínu eigin málgagni (Grain
Growers’ Guide). það blað er nú
viðurkent að vera mikdlsverður
upplýsinga-mdðill fyrir bændur og
búalið, jafnframt og það er óvið-
jaínanlegt samdrát'tarafl, til að
samedna hugi og hendur bœnda í
Vesturlandinu. það er sannkallaö
vígi og vopnabúr bænda í þessu
yfirgripsmikla stríði þeirra.
Eftir er enn að sjá, h.vernig
þjóðeign kornhlaða reiðir af. I,ík-
legt er, að það mál verði próf-
steinninn á sjálfstæði bænda1, þar
sem nú stjórnmálaskúmar lands-
ins hafa gert alt, sem í þeirra
valdi stendur til að gera það a5
flokksmáli. Standi nú bændur hli5
við hlið og haldi fram kröfum sín-
um ekki linlegar en þeir hafa gert
hingað til, er þeim sigurinn vís>
hvar sem þeir fara.
Samantínt af
JÓNI A RÍP„
ÁTHUGASEMD.
4. það skal vera skylda innflutn-
inga umboðsmannanna á hin-
um ýmsu stöðum við lendingu
innflyt jenda í - Canada, að sjá
um, að íramangreindum skil-
yrðum sé fylgt. Með þeirri
undantekníngu samt, að inn-
ílutninga umboðsmaðurinn má,
þrátt fyrir alt, sem að framan
er tilgreint, v-eita hv-erjum inn-
flytjanda undanþágu frá fram-
angreindum ákvæðum, sé hann
fullvdss um : —
hverjum þeim meðlim, er þedm skýrslu sína á árinu 1908, ásamt
ekki geðjaðist að.
ung á því, útífrá varðaði en-gan
um það, — eri þessa Pem-bina-
fréttagrein kæri ég mig ekki um í
a.—“ Að innflytjandinn
karlmaður, sé á leið til ákveð
innar vinnu á búlandi, og hafi
efni á að komast þangað, sem
atvinnan bíður hans.
b—l ,‘Að innflytjandinn, ef kotta,
Eftir því, sém bændur mjökuð-
ust upp úr frumbýiingsskap sínum,
fóru þeir að gefa sér meiri tíma
til, að athuga ástandið. þedr sáu,
hverju aðrar stét-tir framleiðenda
höfðu komið til leiðar með sam-
tökum. þeir sáu, að etna leiðín til
umbóta voru samtök bænda. Með
samtökum gætu þeir kröftuglegar
I borið fram kröfur sínar fyrir
ef t st jórninni.
Á bændafundi, sem haldinn var
í Indian Head (1903), var korn-
yrkjnmannafélagið (Grain Growers
Association í Saskatchewan stofn-
að. likki höfðu Manitoba bændur
sé á lei'ðinni til ákveðinnar fyr spllrt tföincH þessi, en jæir
fjölskyldu-vinnu, og hafi efni sto£nngu svipaðan fé-lagsskap hjá
BRÉF INNFI.UTNINGA UM-
BOÐSMANNSINS.
“ Herra. Mér hefir verið sent
bréf yðar, dags. 26- marz sl., sem
þér senduð innflutninga umboðs-
manninum í Quebec í sambandi
viö stjórnarráðstöfun dags. 15.
marz 1910.
“ Mér virðist bezt að svara bréfi
yðar með því, að senda yður afrit
af stjórnar-ákvæðinu, sem ekki er
nýfct að efni, með því að það hefir
Verið ráðgjafa ráðstöfun um nokk-
urrai undanifarna mánuði.
“ Ef yðar íslenzku vinir ætla að
koma til trygðrar vinnu á búlönd-
um, þá verða þeir ekki kyrsettir
e5a gerðir afturreka, þó þeir hafi ... . . , ,
.. , . , ' . „ Af þessu framantalda sta lesend-
ekki $25.00, er þeir lenda t Can- , . a . . x.
, „ , . ur hin nyju inntlutninga-akvæði,
ada. En þetr verða að hafa farbref ' „ ., I . a ..
„• . r . „ sem ætlast er til, að alltr mnflytt-
alla leið til akveðtns alangastaðar , , ,, :
í Canada í endur *ulln'æ'g'1- Með þetrn undan-
' þágu þó, sem innílutninga umboðs-
“ þér gætið þess einnig, að viss- mönnum er leyft að gera, þegar
ir ættingjar, sem ttiefndir eru I þeir haía sannfœrt sjálfa sig um,
stjórnarákvæðimi, hafa landgöngtt- að innflytjarfdinn sé svo hraustur,
leyfi, án tíllits til peninga-ákvæðis- | að hann geti unnið fyrir sér hér í
Mts og einnig án tillits til vinnu- landi, og hafi næg efni til þess að
tr3rgg‘nRar- En þau ættmeani komast á ákveðinn áfangastað.
verða a5 hafa farbréf eða járn-j j,að mun mega fullyröa, að ís-
hrautar-av.san t,l afangastaðar , J lenzkjr vesturf*rar (.erði 14tnir
til að komast þangað, sem at-
vinnan biður hennar.
c—“ Að innflvtjandinn, hvort
heldur karl eða kona, sé einn
af etfirtöldum, og ætli að húa
hjá skyldfólki, er hér er taíið
á eftir, og sem er fús og fær
um, að sjá um innflytjandann,
og að hann hafi efni á, að kom-
ast á ákveðinn áfangastað til
þess skyldmennis :
1. Eiginkona á leið til eigin-
manns.
2. Barn á leið til foreldra.
3. Bróðir eða systir á leið til
bróður.
4. Omyndugur á leið til giiftr-
ar eða óháðrar systiir.
5. Foreldrar á leið til sonar
eða dóttur".
Canada, eða tfé til að kaupa það.
Yðar einlægur,
W. D. S c o t t,
Superintendent of Immigration”.
J stjórnar-ákv.eðið.
“ Stjórnarráðið skipar svo fyrir,
að stjórnar-ákvæðið frá 11. sept.
1908, sem gert var undir heimild i
20. lið innflutningalagannia, 93.kap.
Revised Statues of Canada 1906,
sem ræðir um peningaupphæð þá,
sem innflytjendur verða að hafa,
sem lenda í Canada, skal vera og
er hér með numið úr lögum. —
Stjórnarráðið gerir hér með svo-
látandi ákvæði undir nefndum 20.
— Bardagi varð í Montreal-borg
þann 6. þ.m. milli 200 háskólanem-
enda og 30 lögregluþjóna. Orsökin
var sú, að lögregluþjónn hafði að-
varað stúdentana um, að spýta
ekki á gangtröðina, en hinir þótt-
ust yfir það liafnir, að láta kenna
Iið, Ö3' kap., Revised Statutes “of ! íU‘r Róða siði’ °R heldu aíram aö
Canada 1906 • ata RanKtr°ðina út með hrákum.
Svo fóru leikar, að lögreglan vann
1. “ Ef innflytjandi, karl eða kona, og 10' stúdentar voru teknir og
annar en íjölskyldu meðlinntr, settir í varðhald. ,
njóta allrar þeirrar ívilnunar, sem
ákvæði þessi frekast leyfa.
Samt er rétt, að hver sá, sem
sendir æfctinigjum sínum farbréf til
fslands, geri þœr ráðstafanir við
innflutninga ! umboðsmanninn í
Quebec, er tryggi það, að vestur-
fararnir verði á engan hátt teptir
eða hindraðir, er þeir lenda þar í
borg.
sér. Stuttu þar á eftir var dedld af
Ameriska Jafnaðarmanna félaginu
stofnuð í Alberta. Litlu seinna var
og Alberta bændafélagið stofnað.
þessi tvö síðasttöldu félög störf-
uðu hvort í sínu lagi, þar til árið
1909, að þau sameinuðust undir
nafnimi “Hinir sameinuðu bændur
í Alberta”.
það effcirtektaverðasta við þessi
sa-mtök er hinn stöðugi vöxtur og
viögangur, er þau h»fa átt að
fagrta, sem heita má að hafi verið
sjálfkrafa, þar til fyrir tveim ár-
tim, að farið var að vinna af al-
efli að úfcbreiðslu þeirra. Nú sem
stendur eru tim 150 deildir korn-
yrkjumannafélaga hér í Manitoba,
250 i Saskatchewan og 125 í i5.1-
berta.
Stórt framfarspor var stigið á
ársþingi félagsins í Saskatchewan
t íyrra. þar mættu erindsrekar frá
féliigumtm í Manitoba og Alberta,
og stofnuðu “millifylkjasamhand-
ið”, sem vonað er að nái bráðlega
yfir alt fylkjasambandið. Undir-
stöðuatriðin eru þrjú, — mentun,
samvinna og löggjöf.
það fyrsta, er þessi bændasam-
tök komu í verk, var að senda
nefnd á hendur samb;vndsstjórnar-
innar árið 1903, með kröfu um
breyfcing á kornlögunum. Sú breyt-
ing heimilaði sérhverjum manni, er
átti “car”-hleðslu af korni, hvort
sem hann var framleiðandi eða
kaupandi, — að fá “car”, hlaða
það sjálfur, selja það eða senda til
hvers, sem honum sýndist. Ilug-
mvndin var, að gefa kornframleið-
anda sömu réttindi til flutnings-
tæ/kja og framleiðendur hverrar
annarar vöru nutu.
I/agabreyting j>essi bættd nokkuð
úr skák frá einokun kornhlöðueig-
enda, enda stóðu þedr cg járn-
brautafélögin af alefli móti þedm.
Kornverzlun Vesturlandsins var
stjórnað af meðlimum Winndpeg
kornkaupa samkundunnar, er hafði
lögheimild frá Manitoba stjórn, er
meðlimir samkundunnar notuöu til
einokunar í kornverzlun. Korn-
yrkjumenn viðurkenna nauðsynina
á hedðarlegri kornkaupasamkundu
þar sem framleiðandi og kaupancH
geta gert kaupskap sinn. En á-
standið í Vesturlandinu var nú
það, að öll geymslutæki voru í
nokkrum umbóta tillögum.
Kornyrkjumannaiélagið fór J>ess Áður en ráðgjafi verzlunarmála
á ledit við Mandtoba stjórn, að hún 1 tækd til starfa 'í j>essu, steíndi hópnum. I,a,ö^ sP3’r hver annan,
breytti starfsheimild samkundunn- hann á fund sinn hlutaðedgiendum i hyort hún sé háð eða vitleysa. þó
ar, og jafnframt kæmi á íót þjóð- j ilestum. þar voru viðstaddir þrír hun se nær Þý1 síðara, held ég að
eigna geymsluhlöðum fyrir íylkið. | ráðgjafar Laurier stjórnarinniar, hnn se skrifuð í góöum hug af ó-
Jjefcta leiddi til fundar, sem hald- fiinm erindrekar kornyrkjumanna; ktinnugum manni. það, sem hann
inn var í Winnipeg 5. og 6. jún'i : úr Vesturlandinu, fimm járn- Ketur um Barða, Gunnlaug, Elis
1907. j>ann fund sóttu erindrekar j brauta erindretar, átta kornkaupa °R Sigurð, er vanalegt kosniinga-
frá svedtastjórnum í Mandtoba, ! samkundti meðlimir, ásamt heilum j skrum, sem að mestu má til sanns
einnig frá kornkaupa samkttnd- hóp af lnspectors, Commissioners f veR'ar fcra ; en alger staðleysa,
unni, N.W.G.D.A., Manitoba mal- og öllum sam'bandsþingmönnunutn se,n hann segir um Gamalíel Thor-
araifélaginu og bankarafélaginu, á- : úr Vesturfyl'kjunum, og nokkrum lcjfsson viðvíkjandi kosningu til
samt með framkvæmdarnefnd korn erindrekum bankafélaga og malara l!lnfís- Enginn neitar því, sem
vrkjutnannafélagsins. það eftir- félagsins. Aðalumræður á fundin-1 þekkir Gamalíel, að hann sé skýr-
fektaverðasta á j>essum fundi var, j um urðu um “car”-útbýtdngar- 1,efks og greindarmaður, og manna
að j>egar kornhlöðueigendurnir og grein kornlaganna. Kornverzlunar- f*rastur í tslenz.ku máli og fræð-
þeirra kumpánar ekki komu sínum menn og jzeirra kumpánar börðust nm> en ensku-kunnattu vantar
tnálum fram, gengu þoir j>egar af í ákafi fyrir breytingum á þeirri hann mestu leyti. þess vegna
fundi. A þessum fundi voru bornar j grein, er stefndu í þá átt, aö kæmi ekki til mála, að hann tæki
fram og samþyktar tvær áskoran- j koma í veg f.yrir hlunnindi j>au, er kosningu til þeirra embætta, setn
ir, önnur tdl fylkisstjórnarinnar hændur tmtu við ákvæði þeirrar nefnd eru
um, að stofna og starfrækja full- j greiuar. það, að járnbrauta'félög,
kpmið kerfi af geymsluhlöðum, bankarar og kornverzlunarmenn
með því fyrirkomulagi, er útskýrt lögðu áherzlu á þær breytingar,
er í riti, er kornyrkjumantiafélagið j sést a.f því, hversu þeir fjölmentu
hafði þá nýgefið út (sjá Hkr. nr. j á fund þennan.
Þetta ár: ‘‘Bændamál” eftir Erindrekar kornyrkjumanna sUor
M.T). Htn var Ul sambandsstjorn- uðu viö þetta tækifæri 4 sam.
annnar, ao* hun eienist oe starl- • . , ... /_. v c x
_’,lar haínstaða-kornhlöður ' b“lldsstlornma- a« na yfirraÖnm a of
lar ha nstaoa Kornmoour, haf,nstaðakornhloðum þó að 4.
hospital hloður, sem tit-_____ . , „ , “ „ ; ulshröa
, 1 „ , ’ rangurslausu að svo komnu. En' ,,
rækt all
| einnig
búnar séu með nýustu og fcez.tu
( starfstæk junt.
1 Bændaíélögin í Saskatchewan og
Alberta tóku höndum saman við
Jónas Hall.
Gardar, 4. apríl 1910.
íslands fréttir.
Ofsaveður af norðri var á Skut-
aðfaranótt 1. marz sl. svo
! að allmarga báta rak á land af
Manitoba bœndur í því, að kreíj-'..' ■ ' ... . x , .
, , , , F ’’ . , . t>rain Co., sem solu-umfcoðs fyrtr
ast endurbota a starfsheamild
allar þær umbætur, er þeir heimt- höfninni> braut suma til miU
uöu a kornlogunum, fengu þeir. 'illa skemda
Aðal-sigurvinndng kornyrkju-
manna er stoínun Grain Growers
kornkaupa samkundunnar og þjóð-
eignar á kornhlöðum. Á J>ingi 1908
breytti Manitobastjórn starfsheim-
þeirra, eigiin kornvörur. Árið 1904
seridi Saskatchewan kornyrkju-
mannafélagdð E. A. Partridge til
Veikindi all-mikil í Reykjavík um
miðjan marzmánuð, kvef, háls-
bólga og lungnabólga.
Friðrik Kristjánsson, kaupmað-
ur á Akureyri og bankastjóri ís-
. Winnipeg í því skvmi, aö hann landsbanka Þar, hvarf um miðjaa
tld kornkaupa samkundunnar eins kæmist eftir kornhondlunara5ferð j marz.mánuð, og var ekki fundinn
n. ,ur U‘. 11 . ’ ulrl' ...Ua< j kornkaupat samkundunnar. Eftir I ® dögum síðar. Síðar hefir frézt
hafði þo engtn ahrif, IVIeðHmir tvegKja m4naga tilraunir, gaf' laURl'°lra' aS hann hafi druknað þar
samkundunnar smeygðu ser undan hann iþá skyrslu að það væri á höfninni. Væntanlega koma nán-
fvnrmælum þe.rrar breytingarmeð| salna Qg ag reyna aS Uygtiast1 ari freKnir um þ«tta áður langt
líður.
Ullarverksmiðjurnar við Glerá í
Eyjafirði eru gersamliega gjald-,
þrota. Borgarafundur á Akureyri
hefir haft mál þetta til meðferðar.
Vill að Akureyrarkaupstaður og
Eyjafjarðarsýsla taki að sér á-
byrgð á 60 þús. krónum, til aÖ
reisa fyrirtœkið við, og er það tal-
in lægsta upphæð, sem hugsanlegt
se að komast af með. Svo á aÖ
biðja alþingi, að veita fyrirtækinu
þeirrar breytinga
því að myncla frjálst samband sin 1T” . . , , , .
, •;,, , .. , eftir, hvað fram færi mni 1 husi,
a milli, en heldu sinum crotnlu , , , „.
, ’ ... , . . . | sem allir hlerar væru lokaðir a;
reglum, Breytingin er þvi emuttgis P
, ” , . J b . 1 ......K . og cl að bændur vildu fræðast um
, nafn.nu, sem nu er “The Wjmu- aB£erð kornverzlun.armanna> yrSu
peg Gram Exchange , en var , þdr sjáJfir aS taka þátt j verzkn.
“The Winnipeg Grain &. Produce
Exchange”.
Næsta tilraun bænda að kotna á
jijóöedgn kornhlaða var á fundi, er
éramkvæmdarnefndir hinna þriggja
hændafélaga. áttu með stjórnarfor-
mönnunum þremur í Regina 24.
nóv. 1908. ]>essi fundur átti að
ræða um íyrirkomulag á jtjóðedgn-
ar kornhlöðukerfi, er komið gæti
að notum í hdnum þremur sléttu-
fvlkjum. Engan árangur hafði J>ó
J>essi fundur fyrst í stað. Stjórn-
arformennimir svöruðu á þá leið,
að einungis með því, að jieir fengi
fullkomin umráð vfir flutningsfé-
lögum og vfir gæöastigsákvæðum
og vig-tun kornsins, einnig algert
ednræði yfir korngeymsluhlöðun-
um, gæti þoir nokkuð átt við ]>jóð-
edignaiyrirkomulag. þetta skdldu
bændur sem neitun á kröfum sín-
um, þar sem bedðni jieirra hafði
eigi borið neitt slíkt með sér.
Stöðug og opinber brot gegn
kornlögunum knúði kornvrkju-
menn til að biöja samhandsstjórn-
ina að sytja rannsóknarnefnd í
málið, er rannsaka skyldí öll at-
riði og afkima kornverzlunarinnar.
Stjórnin setti n'efndina á ]>ingi
1906, og byrjaði hún að starfa í
tnni.
Afl'edðingdn varð sú, að nefnd var
kosin á ársþingi kornyrkjumanna
í iVJanitoba, er ttpphugsa skyldi að-
ferð fyrir bændur að höndla korn
sitt sjálfir, og leggja fram skýrslu
á næsta ársþingi. Nefndin saman-
stóð a£ E. A. Partridge, Sinta- aðrar 60 þúsund króntir, og er þa
luta., Sask., J. T. Taylor, Cart-
wrightv Man., og S. Barton, Del-
orainc, Man. Árangurinn var sá,
að á næsta ári var kornkaupafé-
lag bænda stofnað. Allir meðlimir
kornkaupa samkundunnar voru
samkvæmfc reglum samkundttnnar
skyldaðir til að taka eitt cent fyr-
ir meðhöndlun hvers bushels, sem
keypt var eða selt. þetta gaf
bænda-umhoðinu nægan hagnað til
að standast allan kostnað váð
höndlun kornsins og einndg tölu-
verðan sjóð til útbreiðslu-kostnað-
ar, sem varið var til að upplýsa
bæjidur um, hve nauðsynleg sam-
tökin> væru ]>edm. Án þessarar
tekjugr'einar hefði félagið alls ekki
staðist.
Fyrtu tvö árin álitu ílestir, að
fvrirtækið væri tómir loftkastalar,
en síðan hefir revnslan kent mönn-
um, að skifta um skoðun á þvi
máli, það er nú álitið fyllilega
talið, að vel megi tryggja stofnun-
inni framtíð.
Friðrik Sveinsson,
MÁLART,
hefir verkstæði sitt nú að 245
Portage Ave. — herbergi nr. 43
Spencer Block — bednt á móti
pósthúsinu. Hann málar myndir,
leiktjöld, auglýsingaskdlti af öllum
tegundum, o. s. frv. — Heimili :
618 Agnes St.
JOHN DUFF
PETIMBEB, GAS AND STEAM
FITTER
Alt “W vel vandað, og veröiö rótt
664 No-'* Dame Ave.
Winnipeg
Phone 3815