Heimskringla - 23.02.1911, Blaðsíða 2

Bls. 2 WINNIPBG, 23. FEBR. 1911.
HEIMSKRINGLA
Frá San Diego, Cal.
27. jan. 1911.
Ilerra ritstjóri.
Eji hefi séð minst á flesta hina
helztu bœi hér í Kaliforníu í ís-
lenxkum blöðum, en maa jió ekki
til, að ég hafi séð neitt að ráði
um San Diego, ajj datt því í huj?
að senda þér nokkrar límir, úr því
éjr er hér staddur.
Síðan ég fór að dvelja vetrar-
lanjj-t í I.<xs Anjjeles (eða San Ped-
ro), hefir mér oít komið til hujiar
að skreppa suður til San Diejio,
og sjá, hverni-ji hann liti út, þessi
vamli bær, sem svo mikið var lát-
ið af fyrir fajiurt landslan oji ynd-
islejjt lofulaijr. Oji jregar ég svo
frétti, að þar var se/tur að maður
sem var góðkutiniivii minn heíma
á Islandi, en étji ekki hafði séð í
10 ár, stóðst éji ekki mátið lengur,
stakk dóti mía-u í töskuna oji tók
mér far með næsta eitnskipi, er
þangað fór. Sjóleiðin frá I/Os An-
geles er um 100 tnílur orr farin á
6—8 kl.stundum. Landleiðin lítið
eitt lengri.
'Jxessi kunninjii minn, sem ég
nefndi, heitir Guðmundtir Eiríks-
son, og er ljósmyndari. Hann er
ættaður úr Arnessýslu, og ólst upp
hjá þorsteini föðurbróður sí'.ium í
Haukholtum í Hrunamannahreppi.
Kvæntur er hann Oddfríði Hall-
dórsdóttur, frá Miðhrauni i
Hnappadalssýslu, systur séra Lár-
usar á Breiðabólsstað á Skógar-
fámennur enn og hæjjfara. En árið
1867 kemur aýr maður til sögunn-
ar. Hann hét Alonzo Eras-
t u s II o r t o n , og er hann al-
ment kallaður íaðir San Diego.
Ilorton þessi kom frá San Fran-
cisco og var víðförull æfintýra-
maður. Óðara en hann kom til
Sait Diego, tók ltann að prédika
ibúunum, að þeir hefðu bygt bæ
sinn á röngum stað og ættu að
flytja hann sem fyrst 3 mílur sunn-
ar. Bæjartnenn tóku þessu sein-
logia og sögðu honum, að bær situt
myndi verða kyr, }>ar sem hanti
alt af hefði verið, lönjiu eftir að
hann og fjölmargir aðrir ‘Yankees'
væru dauðir og grafnir. ]>egar
Horton sá, að hann gat engu tauti
við þá komið, hugsaði hann sér að
byggja sjálfur bæ á þeim stað, er
hann álcit hinn eina rétta, og tók
]x-gar til starfa. Innan þriggja ára
vorn íbúarnir orðnir 3 þúsund i
nýja bæntim, og er það aðalbaerinn
nú (gamli bærinn er að eins eitt
íti úthverfunum), íbúatalan er nú
rúm 40 þúsund. — En nú mun
þykja nóg komið ;ui sögu bæjarins
og bezt að hætta við hatta.
Naumast verður ofmikið látið af
fugtirð landslags og útsýnisiné veð-
urblíðu í San Diego. Bærinu stend-
ur á lágum hæðum, sem hallar að-
liðandi niður að fl<>aniim, en fagrir
dalir og frjóvir liggja upp til fjall-
anna að ttorðan og austanvcrðu,
með hjöllum og hálsum á milli. j
Er útsýni af þeim svo fagurt, að I
óvíða mun eiga sinn líka, og er j
það allra mál, er hér koma. Ýms- |
Meira um miðsvetrar
samsætið í Leslie.
Kinliver ‘Oddur' hefii skrifað
grein í Heimskringlu, sem út kom
9. febr. sl., og hljóðar hún um
miðsvetrarsamsætið á I.eslie, sem
haldið var 20. jan. sl. Lítur út að
þessi ‘Oitdur’ sé einn aí þessum
30—40 mönnum, sem hann segir að
haíi sótt salnsætið frá Candahar
og Wynyard.
‘Oddur' virðist óánægður með
móttökur |>ær, er I.eslie búar
veittu þessum vestanmönnum. En
vegna þess, að ég, sem þessar lín-
ur skrifa, lít öðruvisi á málið, þá
leyfi ég mér að gera ofurlitla bt-
hugasemd vlð grein hans
Ef þéir, sem fóru til Leslie frá
Candaihar og Wynyard, eru eða
j hafa verið óánægðir með ferðina,
sem ég get efast um að þeir séu,
að ‘Oddi' þessum undanteknum, —
þá tnega ]>eir sjálfum sér um
kenna. Við, sem fórum austur,
vissum vel, að skemtiskráin yrði
þrotin, og eins
endurkosnir. Fyrir skrifara og fé-
hirðir endurkaus nefndin E. S.
Grímsson, póstafgreiðslumann að
Burnt Lake, fyrir yfirstandandi ár.
í skólanefnd sitja tvedr íslendinji-
ar, þeir C. Christinsson og G. S.
Grímsson og einn enskur, W. L.
Scott. 1 Markerville skólatiefnd
munu v-era tveir íslendingar af
þremur, og í Tindastóll skólanefnd
hala setið íslendingar að cinvörð-
ungu.
í stjórnarnefnd smjörgerðarhúss-
ins á Markerville sdtja aö jaftíaði
íslendingar eitiir, en nú fjórir og
einn norskur.
Johnsons Br. á Markerville ha£a
auglýst, að þeir liætti að verzla.
DANARFREGN.
þann 31. jan. þ.á. lézt að heimili
sí:tu, Iluldnhvammi í Arnesbygð,
JÓNAS bóndi JÓNSSON, 85 ára
að aldri.
þó að Jónas sál. hafi verið hér i
þeárra systkina. — Aðrir landar j
eru hér : Ketill Eyjólfsson, sonur !
Eyjólfs Guðmuudsson;ir, sem áðttr j
bjó á Eyjabakka í 'Húnavatns- !
sýslu, og alkunnur var á íslandi J
fyrir framkvæmdir og ritgerðir við |
víkjandi æðarvarpi o.ll. Ketill er | ,ntTln er
kvæntur Sigríði, dóttur séra Run- j 0(, jen. rrj
ólfs, áðttr prests í Sjtanish Fork,
Utah, en :rú í Gaulverjabæ í Flóa.
J>au hjón eru nýflutt hingað frá
Sfxanish Fork. — þaðan flutti og
hingiað fyrir ekki löngu síðan, Stef-
án (þórarinsson) Bjarnason, ætt-
aður úr Meðallandi, kvæntur hér- I ajt aj jj j.T oss
lendri konu. Ilann stundar fast- ■
eignasölu. Hann hefir verið í land-
og sjóher Bandaríkjanna. — þá
hefir og dvalið hér um 5—6 ár
SkúH Einar Lárusson, Irá Asgeirs-
á í Hxinavatnssýslu. Hann er ein-
bni (baslari). Systir hans heitit
Steinvör og á heima í Deloraine,
Man,., og var hún tdft skozkum
manni, Brown að nafni. Skúli fór
ungur að hoiman og hefir farið
víða um lönd, enda verið um 10 ár
í sjóher Bandarikjanna. Hann tek-
ur það náðugt nú og mun allvel,
efnaður. Kvaðst ltann mundu ha£a
farið heim til íslands fyrir löngu
gátum við búist j Ný.ja-lslandi síðan 1876, þá er hann
við, að veitingar yröu tæ.past eins |'Þ0 “onnum vtða kunnur. Als-
, , , . v ,v. lattdt var Imnn kendur við Hræ-
rausnarlegar, þar sem ltðið yrðt t , , , , , , ,
nœr morgni, er við kæmum þang- j s æ, 1 ÞV1 a
að. Og kl. var orðin 3, þcgar lest- U** b-1° >hann aUa þa ttð sem hann
in kom til I/eslie, og þá voru allar !,bÍó 11 ísla,ldl' Þ-ar ndtist harnt
aðalskemtauir um garð Kongnar j ko:tu stnm, Ilalldoru Asgrimsdott-
fyrir lítlli stundu. Má af því ! ur- sem nu syrgtr ha.ut latinn og
ttiítrka, að beðið hafi verið eftir J er 0X3 ai:) adn'
okkur vestanmönnum eins le.ngi og | Jónas sál. var meödlmaður á
tök voru á. Greinilega var það J vöxt, íremur granuvaxtnn, en þó
tekið fram af dyraverðt, að að- ; nokkuð bredður á herðar, dökkur
i á hár og skegg, hvatlegur og fjör-
er seint komtt. Og matut var þar j legur í bragði og öllum hreyfmg-
mikill og góður, því engin ástæða : utn, augun snör og skarpleg. —
■fvrir ‘Odd", að koma með lauía- • Skeuntilegur var hann og fjörugur
brattðs og tamipínu lestur sinn. — j í viðræðum, en heflaði lítið af
Sjálfur varð ég þess var, að I.esUe ; skoðnnum sinum. Sagð* hatta það
| búar,- og beir, er fyrir veitingum Jtlátt áfram, sem hann meánti og
| stóðu, vildu gera sem bezt við j.þótti sumum nóg um. Hann var
: tnenn að vestan, hvað veitingar prýðilega vel viti borin t og fékst
þar dvelja um skemmri I snerti. Og þeir, sem ern svo ó- j oft við dularíullar hugmvTtdir.
, ... v . . v ,. . , i ceKto uam ai uyiaverot, ao ao-
strond, en nafrænka Stgurðar tr auðmetm og listamenn eiga þar .. . - _.
. , , .. , ), , . . v. „ , gongumtðar kostuðu 50c fvrir þa,
Barðarsonar (homoop.), Th. John- skemti- og hvildar-bustaða. Bænda- _ __._A ,_________ r,______ _ ____t _
soaar gullsmiðs í Winnipeg og j býli eru einkum í dölunum og á
láglendinu. Jarðvegur er írjór og
vatnsveitingar (Irrigation) um alt.
Ýmsir stnábæir eru í grendinni,
hver öðrum snotrari, bæði frá
náttúrunnar hendi og alls konar
útbúnaði og þægindum fyrir ferða-
tíma. Flestir eru ]>eir
I baðstaðdr um lciö. Fjöldi fólks
i sækir hingaö árið um kring, og fer
j aðsóknin stööugt vaxandi. Slíkt
tná raunar segja um alla Suður-
i KaUforníu, enda segir máltækið
| þar : ‘‘FerÖametuiina höfum við
t
liinn af aðalatvinnuvegunum hér
er ávaxtarækt, einkum apj>elsínur,
i sítrónur og vínber. Eru sítrónur
lesnar nær árið um kring, en apj>-
j elsínur helzt um miðjan vetur og j
; mitt suniar. þá er garðrækt, fiski- 1
veiðar o. s. frv. Saltgerð er og
I nokkttr. — Flestum mun kunnugt,
i hve mikið orð fer af veðtirblíðu í
Suður-Kaliforníu, en alment mun
hún þó taUn jafnmest í San Diego,
s v o jöfn, að óvíða mun slíks
dæmi. Veðurathtigaitir um 38 árin
siðtisrtu sýna, að meðal árshiti er
framfæmir, að þeir burftn þar að
fara á m:s við veitmgar, þeim
mönntim færi það hezi að sitja
heima.
Ýmstim öðrum aödróttimum læt
ég ósvarað, til dærnis ttm matar-
horð og diska og fleira, sem ‘Odd-
ur’ kveður hafa verið óhreint, —
veit ég að I/eslie menn, eða for-
stöðunlenn samkvæmisins, gera j
það sjálfir, og það er þuim næst.
því jafn ósanngjarnri grtín og
‘Odds’ getttr hann ekkt búist við
að nokkur taki við með þöjin.
T. H. Be r g
Ilaföi hann um tima brtfaviðskifti
við suma af lærðustu möntium ís-
lands.
Fréttabréf.
þar 61 stig (Fahrenh.). Meðalháti i
siðan, ef hanu ' hefði ' e'kki 'verið i Íanúar « 54 stig, on í júlí 67 stig ;
hræddur við kuldann þar. En ekki kcgst/i hitastig ijíinuar 32 stig (ör-
gat ég stik mig urn aö hlægja, í s'aldan) hæsta 1 Íu4í 88 («uni^
]>egar ha:tn kvartaði t.m, að sér I sjaldgæft). Langoftast er
! hitinn milli 50 og 80 stig. Regn
fyttdist sttittdum of kalt hér í San |
Diego. — Ekki er mér kunnugt, að
fleiri landar séu í þessum bx.
S a n D i e g o (Jakob helgi) —
öðrtt nafni Sunnuhöfn (The Harbor
df the Sun), er ekki að eins elztur
hær í Kaliforníu, heldur á allri
vesturströnd Bandaríkjanna. þar
var reist hið fyrsta krossmark,
hin fyrsta kirkja bygð og hið
fyrsta pálmaviðartré ræktað, sem
allir ferðamenn fara og skoða enn
í dag.‘þangað kom fyrst, og fyrst-
ttr aí hvítum mönnum, svo sögur
fari af, Juan Rodriqves
Cabrillo, árið 1542. Kom hann
frá "Nýja Spáni’’ (Mexico) og ætl-
aði að kanna lönd þau, erctil norð
urs 1-ægju og miklar sagttir gengu
af, og sem enn var alment álitið
að væri Indland. En saga San Di-
ego byrjar þó eiginlega ekki fvrri J fjöljiun
en rúmum tveim öldum síðar, eða
með komtt Junipero Serra,
sem var munkitr af Franeiskusar ! cillu fari
reglu og í fylgd tnéð landkönnun- ! næstu ár.
armönnum
var 1. júlí
íellur að meðaltali 43 daga a ari.
Ilöfnin hér er einkennilega falleg,
22 fermílur að stærð, innilukt af
þurlendi á alla vegu, Iikt og stöðu
vatn, að undantekínni innsiglittg-
unni, sem er fremttr löng og þröng
Ganga höfðar út í útbæinn beggja
vegna, og er hitm syðri í Mexico,
því San Iliego liggur einar 15 míl-
ur fyrir norðan landamærin. Fylgd
ist ég einn daginn með herra Ei-
ríksson og konu hans til smábæjar
eins fvrir stmnan Ununa, til þess
að fá dáUtla hugmynd um bœjar-
lífið í Mexico. Var ferðin hin á-
nægjtilejiasta.
I/angmestum framförum hefir
San Diego tekið á siðustu '5—6 ár-
um, og ínúatala tvöfaldast á því
timabili. Er það mikið að þakka
vatnsgeymslustöðva (Re-
' servoirs) og auknum vatnsveiting-
um. En einkum er búist við, að
fratn með risafetum
Fé hefir verið veitt til
Jónas sál. var ættaðui' úr Mý-
! vatnssveit, og þar var hatm að
mestu íram undir þrítugt. Aldrei
j gat hatin neina verulega tncmcun af
námi feagið, ]>ó að hann væri eitt-
hvað hjá tv-eimur prestum þar. En
alt mttn hann lutfa lesið sem hann
kom höndum yfir,- F.n maður
burfti ekki anttað en tala við hann
og heyra, hvernig haun lék sér ?.ð
mörgum hugmyndum, sem öðrum
þótti kannske erfiðar og þungar,
eða sjá glamjtann í augnm hans,
' eða heyra hin hnittilegn orð hans
og svör. Maður sá strax, að
þarna var fluggáfaður og djúphugs
íindi maður.
Hann var andans tnaðnr og bjó
sér sjálfur til sinn eigin hugmynda
heim, frumlegan og of•: íráhrugð-
inn því, er aðrir hugsuðn. Enginn
var h-anu veifiskati, en öít l'ítt við
| alþýðuskap.
IIan:i var ttiaður hteinskilinn og
j drengur hinn bezti. Naut hann jafn
j an virðingar sveitunga sinna, þótt
- hann væri beim andsta'ður í mát-
j um. Sýndi það sig í vor er leið. er
! þeir tóku sig saman og héldu þeitn
MARKERVILLE.
(Frá fréttaritara Ilkr.).
1. febr. 1911.
þessi fyrsti mánuður ársius er
nú Uðinn og hefir verið all-harður,
þfcgar gert er sanngjarnt yfirlit
yfir tíðarfarið, því þó að stöku
dagar fiafi komið endur og sinnum
þá hafa þeir meir en borgast með
kulda og frostum. Snjór er enn
ekki mikill, því engar stórfann-
k0111,1 hríöar hafa komiS' 1 «^2 « | hjómtm gnllbrúðkaup og færðu
ÚUÍt f>rÍr t*ím g.jafir. Vissu gömlu hjónin
snjó en undaníarið.
Veikindii hafa verið hér um lengri
tíma, á sumum heimilum 'þung, af
ekki af því fyrri, eit hús voru full
af gestum og sest var að nýrri
brúðkaupsvei/lu. Jónas sál. lét eft-
dóttur, 89 ára að aldri og etnn
j son, Jón hónda Jónssoa í Huldu-
; hvammi.
sem kristniboði. það ! að hæta innsiglinguna og annara
1769, að hann steig á j mannvirkja við höfnina, og þá er
land þar sem nú er nefnt “gamli j ekki minna um vert, að í smíðum
nar—tn-,” (Old Town). Söng hann j er ný jámhraut héðan til Arizona,
beerinn
hitta fyrstu messu 15 dögum síðar.
Sjxænski fáninn var reisttir og
byssum skot-lð. það var upj:haf
bins fyrsta bæjar á vesturströnd
Bandaríkjanna, eins og þau eiu nú
takmörkuð.
Tímarnir liðu. Stríðivoru háð og
blóðugir bardagar. Ýmsir höfðu
yfirráð. Fyrst Spánverjar, þá
Kalifomíu lýðveldið og síðast
Bandamenn.lStóð ég í gær á blett-
inum, þar sem John C. Freemont
dró fyrst fána þeirra á stöng, sigri
hrósandi og völdum, 29. júlí 1846.
Jþar Uggur enn æíagömul spönsk
fallbyssa. (það var annars með
hreytilegum hugsuuum, að ég skoð
aiði hina ýmsu sögustaði og rústir
í gamla bænum í g'aer).
A öllum þessum tima hafði
kristnihoðinu miðað vel áfram
norður með ströndum Kaliforníu,
en ekki hafði bærinn San Diego
vaodð að sama skapi, og var hann
og Uggur nokkur hluti hennar um
Mexico. Eimreiöar ganga þegar á
nokkrum hluta hennar. Járnhraut
þessi styttir landledðina austur að
Atlatttshafi nm fleiri hundruð míl-
ur og til Panama 2—3 hundruð
mílur.
Að öllu samaulögðu mun erfitt
að finna unaðslegri aðsetursstað
frá náttúrunnar hendi en einmitt
San Diego og þar í grend.
Eg var að hugsa um, að skýra
dálítið frá tilraunuin þeim, er hinn
frægi loftfari Glen Curtiss er að
gera hér um þessar mundir, en af
því að slíkt hirtist óelað í öllum
blöðum, sama sem daiglega, sleppi
ég því, ettda munu nú lesendur
meir en ánægðir. Ég hætti því og
bið velvirðingar.
Svo held ég þá aftur norður til
P é t u r s mins h e 1 g a (San,
Pedro) á morgun.
Sigurður Magnússon.
Jarðarförin fór fram að Arttesi 8.
fehr. þ.á. og söng séra Magnús J.
Skaptason yfir líkinu.
M.J.S.
ÍSLENZKAR BÆKUR
Eg undirritaður hefi, til sölu ná-
lega allar íslenzkar bækur, setn til
eru á markaðinum, og verð að
hitta að Mary Hill P.O., Man. —
Sendið pantanir eða ifinnið.
Niels E. Hallson.
veiki þeirri, er kölluð var lattdfar-j ir sig ekkjuna Ilalldóiu Asgrims-
sótt á íslandi. Ilefir hún lagst
mjög þungt á suma, einkum ttng-
linga. Engir hafa enn dáið úr veáki
þessari hér meðal Islendinga, svo
ég viti.
Ferðamenn fra Winnijæg komu
hingað þann 23. f.m. þeir herrar :
Kyrrum ritstjóri Eggert Jóhanns-
son og séra Rögnvafdur Pétursson
— Eggert haíði hér litla viðdvöl,
en hélt áfratn vestur að hafi. Séxa
Röo-nvaldur var hér um kyrt í
vdku, fór héðan 29. f.m. áleiðis til
Saskatchewan. — þann 28., á
sunnudag, flutti hann messu í lút-
ersku kirkjunm á Markerville fyrir
milli 40 og 50 manns. Var 'það er-
indi bæði ve! flutt og hugðnæmt.
Lagði hann til grundvallar elskuna
til jiuðs og náungans og samhygð
og meðaumkun við alla menn, og
útskýrði, hvemig hinni sönnu sani-
hygð væri varið. Eg álít það sé
sannur gróði fyrir a 11 a , hvaða
trúarflokki, sem þeir tilheyra, að
hlýða á slíkar ræður. þær eru holl
andleg nautn, öllum þeim, sem í
anda og sannledka vilja vera Jesú
sannir eftirhreytendur.
þó að íslendingar haf. heldur
fækkað nú undanfarið í þessari
bygð, þá samt halda þeir enn hlut
sínum með hluttöku í stjórn hinna
ýmsu sveitarmála. Eins og lög
skipa fyrir, fóru fram í byrjun
þessa árs kosningar í vega um-
sjónarnefnd f sex kjördeildum, og
náðu sæti í henni þrír Íslendingar;
í 5. kjördeild G. S. Grímsson,
MarkerviUe ; í 4. kjördeild Sigurð-
ur Grímsson, Bumt Lake, og ófeig-
ur Sigurðsson, i Sólheima, í 3. kjör-
deild ; hann og G. S. Grímsson
FRIÐRIK SVEINSSON
húsmáling, betrekking, o.s.frv.
tekur nú að sér allar tegundir aí
Eikarmálning fljótt og vel af hendi
leyst. Heimili ; 690 Home St.
JÖN JÖNSSON, járnsmiður, að
790 Notre Dame Ave. (horni Tor-
onto St.) gerir við alls konar
katla, könnur, potta og pöunur
fyrir konur, og brýnir hnífa og
skerpir sagir fyrir karlmenn. —
Alt vei af hendi leyst fyrir litla
Herra Jón Hólm, gullsmiöur að
770 Simcoe St., biður þess getið,
að hann selji löndum sínum guU-
og silfur-muni og gigtarbelti. —
Belti þessi eru óbrigðul við gigt,
ef þau eru notuð samkvæmt fyrir-
skipunum Jóns. Kesta að eins
dollar og kvart.
Minni Islands.
Hvar er það, sem hraustir drengir
heyja atrfð við unna dans?
Hvai er það, sem sterkir stormar
stæla krafta búandans?
þar sem berst við mótstraum margan
— marga eldraun, fámenn þjóð;
{>að er okkar ættarlandi,
er ég helga þetta ljóð.
Mt'irg er stundin hlýjust heima,
hríð þó sendist stundum kalt
undau vinda-vængjum Þorra;
vermir Harpa þúsundfalt
fjörð og hlfð, er fjalls f dölum
fuglar vorsins kveða snjalt;
söm og jöfn, á sumar-leiðum,
sólin blessuð kætir alt.
Hugur leitar yfir æginn
— eins þó hér sé glatt í kvöld —;
norðurljós. við brattnr brúnir,
bylgjast fram um himintjöld
yfir_ hljóðum æskudölum.
— Island! þó að sértu fjær,
þú ert kært, um þig vér tölum,
pú er sffelt hjarta nær!
Wn er, ættjörð! okkar vagga,
æskulíf og feðra gröf.
— Vina-þel, sem verkin sýni,
verði bama þinna gjöf!
þroskist hvert, til gagns og gæða,
gróðrar-blóm — við hjarta þér!
Sjálfur gaf þér sjóli hæða
sólbrosið, sem aldrei þver.
Lárus Thorarensen
M I N N I
Jóns Sigurðssonar.
Hann var eins og vormögnin högu,
Sem vaka’ yfir gróandans blæ
En utan um sjálfra okkar sögu
Lá sveigur úr klaka og snæ.
En beint gegnum ískuldans eyður
Með ylinn liann til okkar braust,
Svo ftur og yfirlits heiður.
Að eldmóði’ f þjóðina laust.
I dyngju úr sögnum og sögum
Hún sofin f skamdegi lá.
Hann hneigði’ ’ana að hjarta síns slögum,
Hún hrökk upp og vaknaði þá.
Sú hugsun, sem hratt af sér möru,
Varð himinlyft stórvoq og þrá,
Svo sveit milli fjalla og fjöru
Sitt framtfðar ljósheiði sá.
Vér settumst að vlni og vistum
Og veisluglaum bar yfir höf,
Og fiatir við kongssptorin kystum
- Ver kölluðum þetta hans gjöf!
En þeim, sem að ]>ar fitti heima
Og þreytuna fyrir oss bar,
Var sumum það sjfilfrátt að gleyma —
Hver sat utan dyranna ]>ar?
Ef langar oss lofkrans að sveigja
Við leitum upp’ grafirnar þá.
Svo fyrst þarftu’ að falla og deyja
En fær þú ocs sæmdina hjá.
Það liggur við berara, beinna
Og ber okkar hugsana lag,
Að sjá það þá öldirtni seinna,
Er sáum vér alls ekki’ í dag.
Kr. Stcfcínsson
Minni kvenna.
,Meðhjálp“, sagði Drottinn ár 4 öldum,
er hann konu skóp og manni gaf.
Ast, sitt skærsta Ijós, þér vff, að völdum
valdi, gaf haun, speki sinni af.
Hún er andans dýrsta djásn og gróði —
dagrenning þess lffs, sem koma á.
Hæst og dýpst f sögU, ljst og Ijóði
Dðmar þér um eilífð demant sá.
Fegnrð ytri flestir munu skilja,
færri þó, sem dýpi sálar á:
^ögult afl hins undra djúpa vilja
elsku þinnar, sælla heimi frá.
Líkt og von, sem verður aidrei svikin
vakir hún og raungreind lengra sér.
— Oft við dags og nætur drauma blikin,
dulmynd sanna fyrir andann ber.
Hjá þér bjó sá helgi kærleiks neisti
himni frá, sem brendi alda gróm.
Astarhönd þfn mann úr læðing leysti,
lét hann hefjast upp frá villidóm.
„Meðhjáljj" varstu, verndardísin ertu,
veik en styrk, í hlekkjum en þó frjáls.
Fyrir starf þitt skrýdd af samtfð sértu
sigar-meni, í klafa stað, um háls.
Þorsteinn Þ, Þorsteinsson