Heimskringla - 23.11.1911, Síða 4

4. BLS.
WINNIPEG, 23. NÓV. 1911.
HEIMSKRINGLA
PCBISHEtí EVERV THUK8DAV, BV
TJtiE
HEIMSKRINGLA NEWS & PUBLISHING COMPANY, LIMÍTEÐ
Verö bla&sÍDS í Canada nandnríkjnm, $2.00 um Ariö (fyrir frain borcaö)
Seut tii I>land» $2.00 (fyrir fram Lxjrgaö).
*
]}. L. HA/.DWiysoy, Edit.rr <{• M« injfr
729 Sherbrooke St., Winnipeg. Box 3083 Phone Garry 4110
Hásœtisrœðan
sem birt er á öðrum stað í bessu
blaði, er að ýmsu léyti eftirtekta-
verð. það er almenn regla hér í
Jandi, að drepa lauslega á — og
að nokkfu leyti óljóst — j>au liin
helztu atriði, sem stjórnin hyggur
að hafa til meðferðar á því þingi,
sem þá er sett, og lesendur \ erða
að mesþji leyti að skapa sér sjáif-
ir skoðanir um jneðferð jieirra
rnála frá stjórnarinnar hálfu, fram.
gang þeirra og þær afleiðingir,
sem þap kppna að hafa fyrir land
og þjóð,
llásætisræðan er æfinlega rituð
að tilhlutun og undir umsjón
stjórnarinnar, rædd og samþykt á
leyndarráðsfundum. Hún hefir það
að innihaldi, sem stjórnin villgera
þjóðinni kunnugt. Ríkisstjórinn
eða fvlkisstjórinn sér hana sjaldn-
ast eða máske aldrei fyr en hann
er seztur í hásætið og hún er hon-
um fengin til lesturs. Ekkert tillit
er tekið til skoðar.a hans í neinu
þjóðmáli, heldur er það ráðaneyt-
ið, sem alla ábyrgð ber á stjórn-
arathöfnunum, sem sníður hana
eftir eigin liöfði, eins og vera ber.
1 þessari umræddu ræðu eru það
aðallega þrjú atriði, sem gerð eru
að umtalsefni, og þó fjögur, sé
tollmálið tal ð með í reikningn-
um. þessi mál eru :
1. Akuryrkjumálið.
Nýja stjórnin gefur til kynna, að
hún ætli sér að leggja rækt við
akurv-rkjumál ríkisins, og að örfa
bændurnar og styrkja þá til þess
að beita þeirri búskaparaðferð,
sem líklegust verði til að tryggja
þeim sem mestan arð af starfi
þeirra, — þannig, að framleiðsla
landsins í hverri grein verði sem
inest og sem bezt, svo að sem
hæst verð fáist fyrir hana, sjálfutn
bændunum til auðlegðar. Sýnilega
er stefnan sú, að samvinna kom-
ist á með stjórnum hinna ýmsu
fvlkja og ríkisstjórninni, til þess
að fá þessari hugsjón framgengt.
iþað er hér sem annarstaðar, að
með sameining kraftanna verður
mestu áorkað. Til þessa hafa hin-
ar ýmsu fylkjastjórnir unnið og
einangrast algerlega sér, sín í
hverju heimafvlki, og ríkisstjórnin
hinsvegar breitt sig út yfir alt rík-
ið, án nokkurs tillits til þess, sem
fvlkjastjórnirnar voru að starfa.
Afleiðingin hefir orðið rífleg fjár-
útlát í heild sinni, en minni árang-
ur en átt hefði að vera. Með sam-
vinnu við fvlkjastjórnirnar hygst
nú ríkisstjórnin að fá bót ráðna á
þessu ástandi, og með stórlega
bættum árangri.
Annað, sem fyrir stjórninni vak-
ir, er það, að veita bændum þá
upplýsingu í búnaðaraðferð þeirra,
aö þeir geti, ef þeir vilja, fengið
fulla uppskeru árlega, að óhöpp-
tim fráskildum, en viðhaldið þó
fullu frjómagni jarðvegsins. þetta
síðartalda atriði er svo mikilvægt
fyrir íramtíðar velferð og auðlegð
bændallokksins í landi þessu, að
full ástæða er til að vona, að það
verði vel metið af þjóðinni yfir-
leitt.
2. Hveitskoöunarmálið.
Sú stefna, sem Borden-stjórnin
hefir nú tekið, satnkvæmt óskum
bændaflokksins, en sem I.aurier-
stjórnin stöðugt neitaði að sinna,
ítð ná eignar- og yfirráðum á
kornhlöðum yið halnstaðina við
stórvötnin hér eystra, — ætti að
verða bændunum í Vestur-Canada
að miklu liði. Ilugmyndin með
þessu er sú, að tryggja það, að
hveiti vestan-bændanna sé rétt
flokkað, svo að hver bóndi fái að
njóta fylsta arðs vöru sinnar eftir
gæðum. — það er öllum vitanlegt,
að Vestur-Canada er eina héraðið
á meginlandi þessarar heimsálfu,
sem framleiðir það, 'sem nefnt er
“No. I hard” hveiti, en það er
bezta tegund hveitis, sem þekkist
i heimi hér. Nú er það einnig kunn-
ugt, að það kemur nálega aldrei
fvrir, að nokkurt hveiti Vestur-
Canada bændanna sé svo flokkað,
að það nái hjá kaupmönnum
þessu gæðastigi, heldur einu cða
tt eimur stigum lægra, hversu gott
sein það er. Sú trú er býsna al-
menn, og máske á gildttm röktim
bvgð, að bændur séu á þennan
hátt — með sviksamlegri flokkun
hveitisins — ræntir stórfé árlega.
A þessu vill Borden-stjórnin fá
ráðna bót, og eitt spor í þá átt
er, að ríkisstjórnin hafi fulla um- j
sjá með starfsemi korngeymslu-
búranná miklu við hafnstaðina.
3. H'udsons flóa brautin.
það hefir til þessa tíma öllum
verið hulin gáta, hvar braut sú
ætti að liggja, og hvar endastöð
hennar yrði sett við flóann, hvort
heldur inn við Port Nelson eða út
við Fort Churchill. það, að Bor-
den-stjórnin hefir þegar í upphafi
ráðsmensku sinnar, tekið að sér
að láta ranntaka, hvar haganleg-
ast yrði að leggja braut þessa, —
bendir ótvíræðlega til þess, að hún
ætli sér að hraða lagningu hennar
svo sem mest má verða, og ætti
það áð vera öllum íbúum Vestur-
Canada gleðifregn. Brautin tryggir
þeim stutta leið til Evrópulanda,
og þar af lciöandi ódýrara flutn-
ingsgjald á innfluttum og útflutt-
um vörum, og það ætti að tryggja
þeim jafnframt tækifæri til að
geta keypt vörur framleiddar í
Evrópu með lægra verði en nú á
sér stað.
Tollmálanefndar m á 1 i ð
hefir þá þýðingu, að tollar veröa
hér eftir sniðnir — ekki af þeim
pólitisku flokkum, sem að völdum
sitja, heldur af varanlegri fast-
skorðaðri nefnd, sem til þess verð-
ur sett, og sem ákveður tollana
eftir ítarlega og gaumgæfilega
rannsókn allra aðlútandi ástæðna.
þetta cinnig verður • spor í rétta
átt og bót mikil frá því, sem áð-
ur hefir verið.
|
I Iandsins, og má telja líklegast að
svo sé. En einnig má vera, að
í franska stjórnin líti girndaraugum
| til landsins sjálfs, og sé að leggja
1 drögur fyrir, að ná því á vald
sitt.
þetta er ólíklegt, en ómögulegt
er það engan veginn, og margt ó-
líklegra hefir skeð um dagana, en
að stórveldi hrifsi frá kotríki land-
skika, — ekki sízt þegar samband-
ið milli tslands og Danmerkur er
eins og það er.
Kn hvernig mundi löndum vor-
um þar heima geðjast að þvi, að
verða franskir þegnar ?
I Má vera, að skilnaðarmenn
gætu komið því til leiðar, að ís-
land sliti sambandinu við Dan-
mörku, og vrði sjálfstætt ríki
undir vernd Frakklands.
Ilvernig myndi landsmönnum
litast á það ?
Frakkar og ísland.
Hvað vakir fvrir' Frökkum? —
munu margir landar bæði heima
og liér' spyrja sjálfa sig um þessar
mundir, og það ekki að ástæðu-
lausu. það dylst cngum, sem hefir
viljað veita því eftirtekt, að Frakk
ar eru stöðugt að gefa íslandi
meiri gaum. Fyrir fáum árum sá-
ust Frakkar varla á íslandi, nema
örlítinn tíma að vorinu, en nú
stunda þar fiskiyeiðar fjöldi frakk-
neskra botnv-örpunga alt árið um
kring.
Fyrir jjremur árum síðan sendi
frakkneska stjórnin til íslands
franskan ræðismann, og hefir hann
setið í Reykjavik síðan. Áður
höfðu ísl. menn verið franskir
vara-konsúlar á íslandi óg látið
lítið á sér bera og litla þóknun
fengið fvrir starfa sinn. En nú er
öldin önnur. Hinn franski ræðis-
maður er hálaunaður og lætur
tnikið til sín taka. Virðist meðal
annars sér i lagi umhugað, að út-
vega landinu og landsmönnum
peningalán ltjá frönskum auðmönn
um, og að auka viðskifti á milli
latidanna.
Frakkland og Noregur ertt eintt
ríkin í heiminum, sem hafa heim-
an aö sendan ræðismann á Islandi
og er hinn frakkneski ræðismaður
ólíkt umsvifameiri en sá norski.
þá ciga Frakkar fjögur sjúkra-
hús á Islandi, tvö í Reykjavík, en
1tin á Fáskrúðsfirði og í Yest-
rnannaeyjum. Islenzkir læknar eru
þó við þau öll.
í'ranskar nunnur og munkar
hafa reynt að snúa íslendingum til
katólskrar trúar, þó lítið hafi orð-
ið ágengt ; þeirra eign er Landa-
kotsspítalinn, Landakotskirkjan og
skóli haldinn þar lika. — Annars
hefir franska trúboðshrejrfingin
staðið all-mörg ár, og á óskylt
við hina síðustu viðburði.
Nú hefir frakkneskt félag tekið á
legu silfurbergsnámurnar í Helgtt-
staðafjalli við Revðarfjörð. Má
vænta, að þar verði handagangnr
í öskjunni, áðttr en leigutíminn er
útrunninn.
Ilið síðasta, sem Frakkar hafa
gert fyrir íslendinga, er að senda
þeim mann til að kennd frönsktt
við hinn nýja háskóla. Strax eftir
að háskólinn hálði verið settur,
flutti franski ræðismaðurinn boð
frá stjórn sinni um, að senda til
landsins prófessor til að kenna
frönsku við háskólann, og að laun
hans greiddi hún að öllu levti. —
Tilboð þetta var þegið, og frönsktt
prófessorinn er kominn og farinn
að kenná.
Velvild Frakka í garð íslands er
mjög eftirtektaverð. Vel má vera,
að hún sé nokkurs konar viður-
kenning eða endurborgun fvrir all-
an þann hinn mikla auð, sem
Frakkar moka ttpp við strendur
Abrahem Lincoin.
j það var mikið um að vera í
smábænum Hodgenville í Ken-
tucky ríkinu fimtudaginn þann 9.
þ. m. þúsundir manna frá öllttm
hlittum Bandarikjanna liöfðu safn-
ast þar saman, og það voru menn
af öllum stjórnmála og trúar-
bragða-flokkum, sem þar voru
samankomnir. þar var Taft for-
j seti, White hæstaréttardómstjóri,
ríkisstjórar, senatorar, þingmenn,
l blaðamenn, háskólakennarar, dóm-
arar og margt annað stórmenni.
Allur þessi hinn mikli skari hafði
komið þar til að lieiðra minningu
ástmögs þjóðarinnar — Abrahams
Lincolns.
þann dag átti sem sé að vígja
hina miklu og vönduðu steinbj'gg-
ingu, sem bygö hafði verið utan
um trékofann, þar sem Abraham
Lincoln var fæddur. Kofinn stóð
skamt frá bænum á I.incoln bú-
jörðinni, en liafði verið í niður-
níðsltt um fjölda ára, — þar til
fvrir fáum árum að nokkrir þjóð-
ræknir menn tóku sig saman og
kevptu kofann og landspildu all-
mikla, sem í kringum ltann var,
og gáfu nafnið “Lincoln-bújörðin”.
Síðan hefir verndarhendi verið
haldið yfir kofanum og bernsktt-
reit Abrahams Lincolns. En menn
sáu, að tönn náttúrunnar mvndi
vinna á honum, þótt hann frið-
helgur væri gegn mönnttm, og var
þá það tekiö til bragðs, að fara
að leita samskota til að byggja
steinhöll mikla og volduga vfir
kofann. Samskotin gengtt vel, og
höllin, sem þar stendur nú, kost-
aði $112,000. Hvrningarsteinninn
var lagðttr af Roosevelt forseta
13. febrúar 1909, með viðhöfn mik-
illi og að fjölmenni viðstöddu.
Á framhlið hinnar nýreistu stein-
hallar stendur letrað :
“Hér yfir timburkofann. þar sem
Abraham Lincoln fæddist — kjör-
inn til að varðveita ríkjasamband-
ið og levsa þrælana tir ánauð —
hefir hin þakkláta þjóð helgað
þetta minhismerki til samúðar,
friðar og bræðralags meðal ríkj-
anna”.
Vfgsíuathöfnin var með hinum
mesta hátíðabrag. þar töluðu
meðal annara : Taft forseti, Folk
ríkisstjóri af Missouri, Wilson rík-
isstjóri af Kentucky, senator
Borah og Castleman hershöfðingi,
— og allir vegsömuðu þeir hinn
mikla stjórnmálamann og mann-
vin.
Daginn áður var minnisvarði af
Lincoln afhjúpaðttr i Frankfort,
höfuðborginni í Kentuckv rikinu,
og hélt þar Wilson ríkisstjóri aðal-
ræðuna. Mannfjöldi mikill var þar
saman kominn, þó ekki eins mikill
og var við vigslu steinhallarinnar.
Mönnum var atiðsjáanlega kærast-
ur bletturinn, þar sem vagga hins
látna stórmennis hafði staðið.
Staðurinn, þar sem Abraham
Lincoln fæddist, er í einum af af-
kvmum heimsins. Bærinn Hodgen-
ville er lítill og fátækur og hið
sama er að segja ttm nágrennið.
það var árið 1806, að Tómas
Lincoln færöi brúðttr s na Nancy
Ilanks í þetta bygðarlag, og reisti7
sér kofa þann, sem Abraham Lin-
coln fæddist í þremur árttm síðar.
það vortt . erfiðir tímar fyrir ný-
bvggendurna : Jörðin ófrjó sem
nú og lítil efni til að byrja með
báskapinn. Tómas Lincoln vann
baki brotnti og sömttleiðis kona
hans, en samt var margoft þröng
í búi, og við fátækt átti litliAbra-
ham Lincoln að venjast frá blautu
barnsbeitti. — Kofinn og landskik-
inn, sem honttm fylgdi, skifti um
eigendur eftir dauða móður Lin-
colns, og í margra höndum hefir
hattn verið þar til nú, að hann er
þjóðarinnar eign. Og hennar eign
verðttr liann vafalaust úr þessu,
bví minning Abrahams Lincolns
hefir fest hjartfólgnari og dýpri
rætur hjá Bandaríkjaþjóðinni, en
I
minning nokkurs .annars ágætis-
manns hennar.
Abraham Lincoln var ekki að
eins sá mesti maður, sem Banda-
ríkjaþjóðin hefir fætt, heldur jafn-
framt einn af beztu og göfuglynd-
ustu mönnttm veraldarinnar. þess
vegna var hundrað ára fæðingar-
dags hans. þegar hyrningarsteinn-
inn undir minjahöllina var lagður,
— ekki að eins minst hátíðlega í
Bandaríkjunum, heldur einnig i
öðrttm löndum, svo sem Frakk-
landi, Knglandi, þýzkalandi, Braz-
ilíu og viðar. Og þetta er eðlilegt,
— Abrahams Lingcolns sögufegi
persónuleiki er same;gn allra
þjóða og landa, og sem á rúm í
hjarta sérhvers manns.
það ertt nú mörg ár síðan, að
Lincoln var lagður til hinstu
hvíldar. En hann stendur mönn-
unt ennþá lifandi fyrir hugskots-
sjónum. Hann er leiðarljós á veg-
ttm fjöldans og fyrirmynd í ölltt,
sem góðttr og göfugur maður.
Heimspólitíkin myndi vera í
öðru horfi en nú ættu þjóðirnar
tnargi^ menn slíka sem A b r a -
í h a m I. i nc o 1 n.
NÍAR BÆKUR.
ÍSLENZKIR BÆNDUR
Nú er tækifæri fyrir ykkur að fá hæstá verð fyrir ykkar
hveiti Með því að senda það til Fort William eða I’ort
Arthur Advises. Alex. Johnson & Company, AVinnipeg.
Setidið utér Sumple af hveiti ykkar, og ég get lútið ykkar vita
strax livuða númer þ ð muui verða, og um leið látið ykkur
vita htað.i verð þ«'r getið fengið fyiir það,- Ef að þið eruð
að litigsa utn að selja hveiti ykkar, væri |>iið mj >g heppilegt
fyrir ykkur að senda j>að til
ALEX. J0HNS0N & C0.
Rooni 201 Grain Exchangc
NVINNIPEG
HIÐ EINA ÍSLKNZKA KORNSÖLUFÉLAG í CANADA
II. S. Bardal bóksali hefir sent
Ileimskringlu þessar bækur til
umgetningar :
l. Viðreisnarvon kirkj-
tt n n a r,
eftir séra Friörik J. Bergmann. —
Bók þessi, sem gefin er út í ísa-
foldarprentsmiðju í Reykjavík, og
sem er 90 bls. í 8-blaða broti, er
fyrirlestur og ræða, sem séra Frið-
rik hélt á heimferð sinni í sumar.
Fyrirlesturinn, “Viðreisnarvon
kirkjunnar” flutti ltann á presta-
þingimt í Reykjavík 23. júní sl., en
ræðttna, “Bjartsýni trúarinnar”,
flutti hann í dómkirkjunni 25. s.
m. — Kenningar þær og skoðanir,
sem koma fram í báðum þessttm
erindum, erti heilbrigðar, þarfar og
lærdómsríkar, og erum vér þess
fullvissir, að kirkjan á viöreisnar-
von vísa verði breytt sem höfund-
ttrinn kennir. — Málið á bókitini
er hið bezta og frágangur allur
vandaður. Vér ráðum löndum til
að kaupa hana og lesa með at-
ltvgli. Wún er hverjum hugsatidi
inanni þörf. — L’kur til, að bókar
þessarar \7erði nánar minst hér í
blaðinu síðar meir.
II. Afmælishugleiðingrr
Pólitiskur ritlingur eftir Sigurð
þórðarson sýslumann í Arnarliolti
Kru skamtnir ttm Sjálfstæðieflokk-
inn, — þó sérstaklega uin t issa
menn i honttm, svo sem rjarna
Jónsson frá Vogi, Skúfa Thorodd-
sen, Björn Jónsson ng Einar Hjör-
leifsson. — Annars eru hugleiðing-
ar Jjessar samdar í tilefni af
lnindrað ára aftnæli Jóns Sigurðs-
sonar, og eru fremttr skemtilegar
aflesturs. — Verð að eins lOc.
III. A 1 m a n a k þjóðvina-
félagsins.
þar kennir margra grasa að
þessu sinni, og mun því mörgum
kærkomið. þar eru allskyns skýrsl-
og skrár, smásögttr, skrítlur, rit-
gerðir og mvndir, ásamt árbókum
íslands og útlanda fyrir árið 1910.
— En eitt vantar, sem vel væri
að þjóðvinafélagsstjórnin réði bót
á i framtíðinni : Vestur-íslendinga
er að engu getið, ekki með einu
orði minst á neitt, sem borið hefir
við á meðal þeirra, en smávægi-
legir atburðir í kotríkjum heims-
ins eru skráðir all-ítarlega. þetta
er ekki bróðurlega farið að. —
Mestan liluta þessa almanaks
taka ttpp ítarleg æfisögti-ágrip
hinna frægu langferðamanna, —
landkönnunarmannsins Dr. Sven
Hedins, og Suðurpólsfarans Ern-
est Shaeletons ; mvndir eru og af
báðum. Sömuleiðis myndir af
Sevðisfirði, Siglufirði, Landsbóka-
safnshúsinu, Vífilsstaða heilsuhæl-
init, símakorti af íslandi o.fl. —
Verð almanaksins er 25c.
IV. J ó 1 a b ó k i n I.—II.
Útgcfendur Jólabókarinnar eru
jteir feðgar Árni Jóhannsson
hankaritari og Theodor Árnason
skrifari. Jólabókin I. kom út fyrir
tvcimur árum síðan og var vel
tekið. Jólabókin II. er henni fram-
ar. Allur frágangur er hinn vand-
aðasti og lesmáliö valið. Bókin
II. byrjar með gullfallegtt jóla-
kvæði eftir Guðm. skáld Guð-
mttndsson. þá kemur “Jólasaga
frá Garði” eftir þórhall biskup
Bjarnarson ; þá þýdd saga f,tf
musterinu”) eítir Selma Lagerlöf.
því næst kvæði eftir séra Valdi-
mar Briem ; þá “Jól í stórborg”
eftir Gttðimttnd Magnússon skáfd,
Ofr að endingtt hinar ógleytnanlegu
“Jólaminningar” Matthíasar lolrh-
ttmssonar. — Vér mælum hið
bezta með Jólabókinni, sem ’óla-
gjöf handa ttnglingtim. Verðið er
35c hvert Hefti, í fallegu rauðu
bandi.
V. R a s t i r.
Tvær smásögur eftir Egil Er-
lendsson. Fremur þunnmeti ; en
þegar þess er gætt, að höfundur-
inn er unglingspiltur, sem gengur
hér á Wesley skólann, þá er ekki
von á þroskuðum skáldskapargáf-
um. Samt eru sögur þessar dá-
góður vísir, sem búast má við að
þroskist með vaxandi þekking og
retmsltt. “Rastir” eru gefnar út í
Revkjavík og eru seldar hér á 35c
í káptt.
I Fyrir iuttagu og 4*
fimm árum. i
— Fellibjdur gekk yfir nokkurn.
hluta New York ríkisins þann 15.
nóv. Hann mölvaði sundtir ‘vitri-
ol’ verksmiðju í bænum Troja, og
brendust sex menn hætttilega af
'vitriolinu’.
— Óeirðir miklar og viðsjár ertt,
í Búlgaríu, og eru það Rússar,
sem því valda. Vilja þeir hafa
Búlgaríu sem leiksopp í höndum
sér, en Búlgarar eru annars hugar
og hafa Englendinga og Austur-
ríkismenn að baki sér. Hver lands-
sljóri verður, er óvíst enn, úr því
að Valdimar Danaprins neitaði
þeim heiðri.
i — Járnbrautarslys varð nálægt
Leipzig á Saxlandi 19. nóv., og
biðu 36 manns bana og margir
særðust.
\ fimm árum. I 1 \
(_______________________________<
♦ ‘k*. -s|*.
F r á V e s t ti r-í s 1 e n d i n g-
u m.
Hjónavígslur meðal Islendinga í
Winnipeg : Jfjarni Pálsson og Sig-
ttrbjörg Ólina Jóliannesdóttir, 20.
nóv. Björgólfur Vigfússon og Pál-
ína Margrét l’álsdóttir, 22. nóv.
Ólafur Sigurðsson og Salbjörg
Friðfinnsdóttir, 23. nóv.
í þingvallanýlendunni í Assini-
boia héraöinu eru nú orðnir yfir
10 íslenzkir landnemar. Ilerra
Helgi Jónssonl frömttður nýlend-
ttnnar, er hér í bænum, og segir
að þessum nvleiidubúttm líði öll-
tiin vel. þeir, sem að heiman
kotnu í stttnar og jiurftu vinntt,
hafa liaft hana stööuga á Mani-
toha og Norðvestur-brautinni, alt
ti! þessa. Járnbrautin. er nú komin
að suðausturhorni nýlendunnar, og
er nú útmælt brautarstæði eitir
henni miðri, frá sttðaustri tif norð-
vesturs. Sléttueldar gerðu tals-
verðan skaða jiar norðvestra sem
annarstaðar ; tveir landar, ný-
komnir að heiman, mistu öll hey
sín.
— Frá Minneota, Minn er skrif-
að 20. nóv.: Jörð er hér alþakin
snjó, hefir stöðug fannkoma verið
síðastliðna viktt, stundum svo mik-
il, að ekki sást húsa t millum. í
dag er hláka. Hveitiverð er hér
59 cents bush. og þykir velborgað.
Bærinn Marshall er á miklttm
framfaravegi ; ýmsar vandaöar
bvggingar hafa þar risið upp á
þesstt sttmri og von á fleirum sið-
ar. Landar vorir, er þar búa,
fvltrja einnig straumi framfaranna.
Nýlega hafa þeir myndað þar
kirkjttdeild, sem stendur i sam-
handi v ð hinar kirkjudeildir ný-
lendunnar. Ráðgert er, að þar
verði iunan skams haldin hluta-
velta til efiingar framförum þeirra.
Almcnnar fréttir.
Sambandsstjórnin hefir tilkynt,
að næsta sambandsþing verði heð-
iö að veita 100,000 dollars til
stvrktar við að koma tipp sýning-
arhöllinni fvrir hina fyrirhuguöti
áframhaldatidi nýlendna sýningu i
I.undúmtm. Sýningarhöllin á að
verða i Kennington Gardens, þar
sem sýningin var í sumar, og á að
kosta IJá milíón dollars.
— Hinn stærsti gufuvagn, sem
smíðaður hefir verið í Canada, var
í fyrri viku sendur frá verksmiðj-
unni i Kingston, Ont., á Quebec
og Lake St. John brautina. Vagn-
inn, án kolavagnsins, vóg 105,000
pund.
— þann 18- nóv. lézt Chester A.
Arthur, fyrrum Bandaríkja forseti,
að heimili sínu í New York. Hann
liafði lengi verið veikur. Var kos-
inn varaforseti 1880, en varð for-
seti við dauða Garfields 20. sept.
1881, og gegndi því embætti rögg-
samlega, þar til Cleveland tók við
4. marz 1885.
— Ríkisþing þjóðverja var sett
21. nóvember. í ávarpi sínu gerir
Vilhjálmur kcisari ráð f}rrir, að
lagt verði fyrir þingið frttmvarp
um, að attka og efla herlið ríkis^
ins.
Heimai? af Islandi.
Ilerra Stefán Skagfjörð, sem í
júlí sl. fór í kynnisferð til Islands,
ásamt þeim hjónum Lárusi bróð-
ttr hans og konu hans, sem þang-
að fluttu alfari, eftir 5 ára dvöl
hér vestra, — kom til borgarinnar
þann 9. ji. tn., eftir hálfs fjórða
mánaðar dvöl þar heima, aðallega
í Svarfaðardal i Eyjafjarðarsýsltt
hjá skyldfólki konti lians. •
Gott jiótti honum að heimsækja
kunningjana, ett leist hinsvegar
ekki á, að sctjást að á íslandi. —
jtótti framtíðarútlit ]>ar alt annað
en glæsilegt. Tíðarfar mjög mis-
jafnt. í suitium syeitutn ofþttrkar
á sl. sumri, en í öðrmn of vot-
viðrasamt. Ileyskapur gekk því
eríitt, en nýting heyja varð allgóð.
Kn stormasamt víða, svo að hey
ftiku á stmium stöðum.
Ilerra Skagfjörð fór ásamt Guð-
rúmi konu hans til íslánds fyrir 6
árttm, og dvöldu þau hjón þá ár-
langt á Akureyri og þar í grend.—
Nokkrar framfarir kvað hann sjá-
anlegar á þesstt tímabili i bættum
túnum og girðingum. Hinsvegar
er vinnuekla mikil til sveita,
því fólkið streymir að sjávarsíð-
tinni um vertíðar.
En svo leist Stefáni á sig á Ak-
ureyri, að sjáanleg afturför hafi
orðið þar á sl. 5 árum. Mörg
gjaldþrot hafa orðið þar ; ýmsir,
sem taldir voru þá efnamenn og
jafttvel ríkir, teljast nú öreigar og
meira en það. Atvinnuskortur er
þar mikil og vinnulattn lág, og
fiskilaust að kalla á sl. sumri.
í Reykjavik var Stefán 17 daga,
áðttr en hann sté á skip tii vest-
ttrferðar ; en að eins 1J£. dag af
]>eim tíma var bjart veður, ltina
dagana alla súld og rigning. — En
mikið segist hann hafa bætt heilsu
stna með heimferðinni, enda lítur
ltann hraustlegar og fjörlegar út
en hann hefir áður gert til margra
ára.
Aðsend ritgerð um dans og af-
leiðingar hans hefir Heimskringltt
borist frá höfundi, sem ekki getur
nafns síns. Greinin er svo illa rit-
ttð og klúr, að hún er ekki prent-
andi. Vilji höfttndur semja aðra
sæmilega ritaöa grein og rök-
stvðja málstað sinn að e nhverju
levti — skaf slík ritgerð þakksam-
lega tekin i blaðið. Ritstj.
“A!um” hin ósýniíega
hætta í fæfur.ni.
Merkir fæöit-sérfræðingar hafa
úrskurðað, að "Alttm” sé hin ó-
sýnilega hætta í fæðunni, og afl’eið-
ing af þessum rannsóknum hefir
orðið sú, að ströng lög hafa verið
samþvkt á Englandi, Frakklindi
og þýzkalandi, sem fyrirbjóða að
nota “alttm” í mat. — þangað tiT
að slík lög hafa verið samþykt í
Canadá, sem banna að nota “al-
um” lyfti-duft (Baking Bowder),
ætti sérhver bústýra að varast að
katipa annað lýfti-duft en það,
sem hefir efnasamsetnings-lvsingti
prentaða á einkennismiðann.
/