Heimskringla - 07.12.1911, Síða 7

HEIMSKRINGLA
WINNIPEG, 7. DES. 1911.
7. BLS.
n
HLUTIR I “LUCKY JIM’’
Munu gera þúsundir af fjárhyggjumönnum auðuga
Lucky Jim Zink náman er engin tilraun. Málmæðin er þar í rík-
um mæli, og þegar flutningar hefjast. muu gefa af sér um hundrað
“tons” á dag, sem fœrir $20 hreinan ágóða af hverju tonni.
C, P. R. félagið hefir viðurkent auðæfi námunar með því að leggja
járnbraut þangað sérstaklega útbúna með þeim tækjum sem þarf til að
flytja málma, og þegar þess er gætt að braut þessi kostaði félagið yfir
$100.000 má gera sér í hugarlund þýðingu námunnar “Lucky Jim”'
Gœtið þess að Zink er einn fágætasti málmurinn á markaðinum, og
kröfurnar eftir því fara stöðugt vaxandi sem vitanlega lieflr svo verð
hækkun í för með sér,
Þeir sem kaupa hluti með núverandi verði ættu að minsta kosti
af fá 25 prósent ágóða um árið, og vilji þeir selja innan lítils tíma
mega þeir vera vissir um að fá $1.00 fyrir hvern af hlutum sínum.
Allar upplýsingar á reiðum hóndum.
KAUPIÐ LUCKY JIM ZINK MINES LTD. HLUTIR Á 40 CENT NÚ.
Afmarkaður hlutaQöldi er á boðstólum fyrir 40 cent hver, núna
nokkura daga. Borgist með 20 centum strax á hlut hvern, og at-
gangminn á tíO döguin.
Hlutabréfin tafarlaust send áskrifendum ef fullnaðarborgum fylgir
pöntun.
Símið pantanir yðar á vorn kostnað, ef ekki eruð i borginni.
Yerðið getur hækkað á hverri stundu.
KARL K. ALBERT
INVESTMENTS --
708 MeArthur Building., Winnipeg, Manitoba. P. O. Box 56. Phone Main 7323
L,
J
Æfisaga berklagerils.
Berklagerillinn hét Hrappur.
Asamt íjölda félaga sinna hafði
hann lent á gólfdúk einum, er lá
f}'rir framan rúmið hjá brjóstveik-
um manni. Stúlkan, sem hreinsaði
herbergið um morguninn, tók gólf-
dúkinn og hristi hann út um glugg
ann. það hefði hún ekki átt að
gera.
“Nú förum við að ferðast”, —
sagði Hrappur, um leið og hann
sveif gegnum loftið með félögum
sínum, og niður í gArðinn, þar
sem börnin hlupu og léku sér.
“það er gott, að breyta dálítið
til við Og við”, hugsaði liann, um
leið og hann fvlgdi loftstraumn-
um niður í lungttn á frískum og
hraustum dreng, 10—11 ára göml-
um ; “nú verð ég að reyna að
koma mér svo þægilega fyrir sem
hægt er”. Svo bjó hann utn sig í
efsta lungnablaðinu, og vildi taka.
scr þar hvíld eftir ferðalagið.
Ein drengurinn var mjög heilstt-
góður og lungun voru í bezta lagi.
Meðan hann hljóp, streymdi hreina
loftið í gegnum lungun, og þegar
hann andaði frá sér, eftir áreynsl-
una, gekk það erfitt fyrir vesal-
ings Hrappi, að halda sér fast.
En þó var það verra, þegar dreng-
nrinn eftir leikinn gekk niður að
vatninu og baðaði sig. ' Fyrir
kalda vatnið fór drengurinn að
draga andantt svo djúpt, að vesal-
ings Hrappur varð að fiýja út í
loftið.
Hann kom ekki til sjálfs síns,
fvr en hann þvrlaðist með rykinu
niðut á götuna.
“Komdu sæll, hér er gott að
vera”, kallaði hann til gerils eins,
er í sama bili þaut framhjá.
“Já”, st'araði hann, “þessi ó-
hreina, óþrifa gata er ágæt fyrir
starfsemi vora”.
Litill vindblær sleit samtali
þeirra, og fór Hrappur inn um op-
'nn glugga á svefnherbergi.
“Þetta kalla ég hepni”, sagði
hann, og lagði sig í eitt hornið á
svefnherberginu, "hér verð ég að
bíða til kveldsins, þar til fólk fer
að hátta og lokar glugganum, þá
verður tækifæri fyrir mig”.
En forlögin vildu hafa það öðru-
vísi. Á gólfintt sást lítill ljósdepill,
sem varð stærri og stærri. p'að
var sólin, sem var farin að skína
inn í herbergið, því svefnherbergið
, var gott og naut vel sólarinnar.
“þetta geðjast mér illa", sagði
Hrappur, ‘‘sólin er eitthvað af þvi
versta, sem til er í heiminum”.
En sólskinsbletturinn varð
stærri og stærri og loks náði hann
þangað, sem Hrappur lá, svo
liann féll í öngvit.
Kn hjálpin var nálæg. Ivona
kom inn með vatnsfötu og þvoði
gólfið. Ilrappur skolaðist með
þvottavatninu, sem var helt út í
garðinn, en titill drengur kom
hlaupandi á tréskóm og sté í skolp-
pollinn. Hrappur var svo heppinn,
| að geta fest sig við ólireina tré-
skóinn, og á þann hátt bar dreng-
urinn hann inn í stofuna.
þetta var heppilegur staður fyr-
ir Ilrapp, því það var dimm
kjallarahola, aö mestu leyti án
ljóss og sólar, loftill, rykug og ó-
hrein. Á gólfinu lá^tt mörg smá-
börn. það leið ekki á löngu, þar
til Ilrapptir komst niður i lungun
á litlum dreng, sex ára gömlum,
sem var nýstaðinn upp úr misl-
ingum, og hafði hósta.
‘‘Kem ég til óþæginda", sagði
Ilrappur við nokkra mislingagerla
sem voru fyrir.
“Nei, alls ekki”, sögðu þeir vin-
gjarnlega, “vér höfum lokið starfi
vortt. þér fáið ágætan bústað.
Ilrengurinn er blóðlítill, og hvítu
blóðkornin eru bæði fá og kraft-
I lítil hjá honum. Vér vonum, að
yðttr megi líða hér vel".
þeir höfðu rétt fyrir sér. Slím-
ltimnan var orðin tærð og veik af
hóstanum. Mótstaða hinna kraft-
litlu hvítu blóðkorna var lítil, svo
I Hrappur varð feitur og margfald-
aði brátt kvn sitt með kröftugum
berklagerlum.
Kftir nokkra daga heyrir Hrapp-
ttr stór högg yfir sér, og segir við
sjálfan sig : “þetta hljóð þekki
jég frá fyrri tímum. Nú hafa þeir
farið með drenginn til læknisins,
| og það er hann, sem er að berja
j og hlusta. Nú má ég vara mig”.
T,æknirinn sagði foreldrttnum, að
litli drengurinn þeirra væri veikur
; af tæringu, svo hann var sendur á
heilbrigðisstofnun, sem stóð við
! sjávarströnd.
) Nú voru erfiðir tímar fyrir
Ilrapp og fjölskyldu hans. Sól-
j skinið og sjóloftið verkaði hress-
j andi á drenginn, en gerði berklana
J magnlausa. þó var annað verra :
Nærandi fæða veitti hinum sönnu
ovinum þeirra, hvítu blóðkornun-
um, nýjan kraft og ltf. Blóðið
streymdi með æ meiri og meiri
krafti gegnum æðar sjúklingsins,
og blóðkornin^ hvítu og rauðu,
fjölguðu daglega. Loks fylktu
blóðkornin liði sínu til bardaga
tnóti berklunum. 1 milíónatali
voru berklagerlarnir gripnir og
eyðilagðir ; aðrir voru múraðir
inni í fangelsi, sem hvítu blóð-
kornin höfðu búið til tir kalki.
Berklarnir mistu brátt yfirráð á
vígvéllinum og Ilrappur, sem nti
var orðinn afivana og kjarklaus,
sagði : “Kg er uppgefinn og verð
að flýja”.
Meira gat hann ekki sagt, því
hvítt blóðkorn greip hann með
itfii, og að augnabliki liðntt var
hann liðið lík.
— Almanak þjóðvihafélagsins.
SVAR TlL
Jóns Þorgeirsscmr.
Spanish Fork, Utah,
þann 23. nóv. 1911.
Eg sé í Heimskringlu 16. þ. tt).
ritsmíði eftir Jón, með fyrirsögn-
inni “Gísli og Rinar". þar sem
ég lteld að lesendttm Heimskringiu
sé að nokkrtt leyti ókunnugt um
rithátt Jóns og ég er þar nefulur,
þá finst mér ég mega til að eius
að svara.
það er rangt hjá Jóni, að ‘Gisli
frá Hrífunesi’ hafi gert sér ferð
'tpp að vatnsgöngunum, sem verið
er að grafa í gegnttm fjöllin, þvi
þangað hefir Ilrífunes Gísli aldrei
ennþá kornið á æfi sinni. Jað er
heldur ekki satt, að Jón Iiafi séð
það í Spanish Fork Press, t egna
þess að það hefir aldrei þar verið.
Jtað er líka tnjög rangt af Jóni,
að gefa það í skyn, að ég hafi
fttndið út, að það þttrfi ekki ann-
ars konar skynsemi og þekkingu
en lygi, til þess að semja góðar
ritgerðir. því satt að segja álít
ég það ekki ærlegt, og í alla staði
dónalegt, að byrja ritgerð sína
með tilhæfulausu lygaþvaðri, cins
og Jón gerir í nefndri grein.
það er satt, að ég þáði heiðurs-
heitnboð fvrir tveimur árttm síðan
af vinum minttm norðttr í Idaho,
og samdi ritgerð um ferð mína,
sem síðar var birt í Ilkr. En það
er ekki satt hjá Jóni, að ég hafi
nefnt ltans nafn þar.
Mig furðar, að Jón skyldi ekki
gefa upplýsingar um verustaði
sína á íslandi áðttr en hann komst
til Vestmannaeyja. En ég skil það
tnikið vel. það var og er orsökin,
;tð á Vestmannaeyjum byrjuðu
hreystiveríc hans. það ertt afiaevj-
ar bæði til sjós og lands og fugl-
tekja rnikil. þar er fuglakyn, sem
nefnt er 1 tt n d i , snarpur sjófugl,
sem bæði bítur og klórar, þegar
hítnn á líf sitt að verja. Jón
stundaði þar sjó og fttglaveiði, og
Itefir víst átt sín í að hefna við
lundann í fjöllunum, ettda er sagt,
að Jón hafi einu sinni hefnt sín
rækilega á ftiglinum, og síðan
hrapað á sama plássi næsta dag
og jafnan haltur síðan. Var líka
nefndttr í Vestmannaeyjum “Jón
halti”.
Ilverttig .Jón hvarf frá Reykjavík
sleppi ég í þetta sinn.
Ilann hefði átt að nefna eitt af
sittiim hrevstiverkum á fjórmastr-
aða amerikanska stórskipinu, sem
hann réöist á <>g fór frá Nevv
York tif Satt Francisco, nefnilega
tttn næturtíma í vondu veðri og
stórsjó miklum. S\7o sagði Jón
sjálfur frá, þegar hann kom hing-
aö frá Californitt, — annað vitum
við ekki ttm þá nótt í stórsjónum
mikla. — Svo þegar ltann kom til
Califorttiu, þá byrjuðu önnur
hrevstiverk og margskonar, scm
Jótt sagði sjálfttr aí sér, sem kan-
ske gæti orðið skemtileg bók, ef
alt væri tínt saman.
Ég veit jafnframt, að það væri
tæplega rétt af mér, að hafa mörg
orð við Jón, sem margir hér álíta
vafast með réttu ráði. En eitt
gætir þú gert, Jón mintt, og það
er, að hætta alveg að rita lyga-
þvaður um sjálfatt þig og aðra, og
þá kæmi alls engin mótsögn. —
| þú sýnist að vera reiður, já, meir
að segja fokvondur við mig og
Kinar II. Johnson. það er ekki
nýtt hjá þér: þeir, sem mest hafa
gert þér gott, þá hina sömu hefir
þú alt af hatast við. það eitt er
alveg vist, að þú hefir aldrei og
munt aldrei ná þar með tær þínar
sem Einar hefir hæla sína. Líka
veit ég og fleiri hér, að Einar hef-
ir gert þér gott, og jtú ert hreint
ekki sá eini, sem hefir notiö góð-
gerða Kinars og konu ltans, sem
eru stór-göfuglynd heim að sækja.
Kinar sýnist að vera nokkuð svip-
| aður gamla Njáli sáluga : hann
reynir að lej'sa hvers manns vand-
ræði, setn hann heimsækir. Enda
hefir þú áðttr fyr heiðrað hann
með því nafni.
I þaö sýnist mér næsta skrítið
j við ritsmíð þína, að þú þykjist
hafa verið nokkurs konar píslar-
vottur, sem hafi verið að berjast
fvrir góðti málefni, en aðrir of-
sækja og skemma það fyrir þér. —
OR-jæ.Ía ! fyr má nú vera bull, þó
ekki sé annað eins og jafn vit-
. laust. — það væri annars undar-
legt, ef allir Islendingar hér væru
svo heimskir, að hata og ofsækja
Jón aumingja fyrir að reyna að
vernda heiður þeirra og ærtt.
Að þesstt enduðtt óskar Ilriftt-
nes-Gísti Jóni J>orgeirssyni betri
og ltikkulegri framtiðar með rit-
smíðir sinar. —
— Fréttir eru þær héðan helzt-
ar, að hér er hitt mesta veðttr-
blíða, mjög vægt frost um nætur.
Almenn vellíðan manna á meðal ;
samt hefir oröið \7art við skarlats
sótt og bóluveiki. Uppskera góð
og árferði í góðu meðallagi.
Með vinsemd og virðingu til
allra lesenda Heimskringlu.
Gísli K. Bjarnason.
ISLENZKAR BÆKIJR
Ég undirritaður hefi.til sötu ná
lega allar íslenzkar bækttr, setn t.i)
eru á markaðinum, og verö af
hitta að I.undar P.O., Man.
Sendið pantanir eða finnið.
Neils E. Hallson.
Hannyrðir.
Undirrituð veitir tilsögn I alla
kyns hannyrðum gegn sanngjarnri
borgun. Starfsstofa : Room 312
Kennedv Bldg., Portage Av., gegnt
Eaton búðinni. Phone: Main 7723
GERÐA HALDORSON.
JÓN HÓLM, gullsmiður á Gimli
gerir við allskyns gullstáss og býr
til samkvæmt pöntunum. — Selur
einnig ágæt gigtarbelti fyrir $1.25.
Ágrip af reglugjörð
um heimilisréttarlönd í C a n a d a
Norðvesturlandinu.
Sérhver manneskja, sem fjöl-
skyldu hefir fyrir að sjá, og sér-
hver karlmaður, sem orðinu er 13
ára, hefir heimilisrétt til fjórðungs
úr ‘section’ af óteknu stjórnarlandi
í Manitoba, Saskatchewan og Al-
berta. Umsækjandinn verður sjálf-
ur að koma á landskrifstofu stjórn
arinnar eða undirskrifstofu í því
héraði. Samkvæmt umboði og með
sérstökum skilyrðum má faðir,
móðir, sonur, dóttir, bróðir eða
systir umsækjandans sækja um
landið fyrir hans hönd á hvaða
skrifstofu sem er.
Skyldur. — Sex mánaða á-
búð á ári og ræktun á landinu i
þrjú ár. Landnemi má þó búa á
landi innan 9 mílna frá heimilis-
réttarlandinu, og ekki er minna en
80 ekrur og er eignar og ábúðar-
jörð hans, eða föður, móður, son-
ar, dóttur bróður eða systur hans.
1 vissttm héruðum hefir landnem-
inn, sem fullnægt hefir landtöku
skyldum sínum, forkaupsrétt (pre-
emption) að sectionarfjórðungi á-
föstum við land sitt. Verð $3.00
ekran. S k y 1 d u r :—Verður að
sitja 6 mánuði af ári á landinu í
6 ár frá því er heimilisréttarlandið
var tekið (að þeim ttma meðtöld-
um, er til þess þarf að ná eignar-
bréfi á heimilisréttarlandinu), og
50 ekrur verður að yrkja auk-
reitis.
Landtökumaður, sem hefir þegar
notað heimilisrétt sinn og getur
ekki náð forkaupsrétti (pre-emtion
á landi, getur keypt heimilisréttar-
land í sérstökum héruðum. Verð
$3.00 ekran. Skyldur : Verðið að
sitja 6 mánuði á landintt á ári í
þrjú ár og rækta 50 ekrur, reisa
hús, $300.00 virði.
W. W. C O R Y,
Deputy Minister of the Interior.
JÓN JÓNSSON, járnsmiður, að
790 Notre Dame Ave. (horni Tor-
onto St.) gerir við alls konar
katla, könnur, potta og pönnur
fyrir konur, og brýnir hnífa og
skerpir sagir fyrir karlmenn. —
Alt vel af hendi leyst fyrir litl»
borgtm.