Heimskringla - 18.01.1912, Síða 4

4. BLS.
WINNIPEG, 18. JAN. 1912.
H E I M S K K. I N G V A
Sherwin - Williams
PAINT
fyrir alskonar húsmíilningu.
Prýðingar-tfmi náþgast nú.
Dálftið af Sherwin-Wiiliams
húsmáli getur prýtt liúsið yð-
ar utan og innan. — B rú k i ð
ekker annað mál en f>etta. —
S.-W. húsmálið málar mest,
endist lengnr, og er áferðar-
fegurra en nokkurt annað hús
mál sem búið er til. — Komið
inn og skoðið litarspjaldið. —
CAMERON & CARSCADDEN
QUALITV HARDWARE
Wynyard, - Sask.
MARKET HOTEL
146 Princess St.
A móti markaOnnm
P. O'CONNELL. elgandl, WINNIPEQ
Beetu vínföag vindlar og aöblynning
góö. Islenzknr veitingamaöur P S.
Anderson, Jeiöbeinir lslendingom.
JIMMY’S HOTEL
BEZTU vf.V OOVIXDLAR.
VÍNVEITARI T.H.FRASER,
ÍSLENDINGDR. : :
Jarnes Thorpe, Eigandl
Woodbine Hotel
466 MAIN ST.
8tflBi«ta Billiard Hall 1 Norövesturlandlno
Tlu Pool-borö.—Alskonar vfn vindlar
Qistlng ug fœfll: $1.00 á dag og þar yflr
Lðiiunn & liatio
Eigendnr.
MARTYN F. SMÍTH,
TANNLÆKNIR.
Palrbairn Blk. Cor Maln & Selklrk
Sérfræðingur f Gullfyllingu
og ðllum aðgerðum og tilbún
aði Tanna. Tennur dregnar
án sársauka. Engin veiki á
eftir eða gómbólga. —
Stofan opin kl. 7 til 9 á kveldin
Office Heimilis
Phone Main 69 4 4. Phone Maiu 6462
A. S. TORBERT ’ S
RAKARASTOFA
Er 1 Jiraray’s Hótel, l#esta ágæt
verkfæri; Rakstur Iðc en Hárskuröur
25c. — Óskar viöskifta íslepdinga.—
I
A. H. 1UKDAL
Selur llkknitur og annast um útfarir.
Aliur útbóuaöur sft bezti. Enfremnr
selur haun aLskonar minnisvaröa og
lögsteina.
121 NenaSt. Phone öarry'2152
Winnipeg Andatrúar Kirkjan
horni Lipton og Sargent.
Sunnudagasamkomur, kl. 7 hö kveldi.
Andartrúarápiiki þá útsklrö. Allir velkom-
nir.
Fimtudagasamkomur kl 8 aö kveldi,
huldar gátur ráönar. Kl. 7,30 segul-læku- -
ingar. \
OOOOO £KXX>0<XK>00000OOO O OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO
S
s
l
Skúli Magnússon
1711— 12. des. —1911.
I.ag eftir Jónas Tómasson.
s
0
0
0
0
0
o
o
Sem lýsandi eldstólpi’ á auðnum lianti stóÖ,
á öldinni fámynnu’ að görpum.
Sú logandi ættjarSar elskunnar glóS,
sem ein getur bjargaS og lyft vorri þjóS, —
hún leiftrar í sigrúnum skýrum og skörpum
um skjöld hans í atlögum snörpum.
Iíann barðist við óvættir, ánauSgan lýS
er álaga herfjötrum bundu.
llver nótt hans varS andvaka, æfin hans stríS
viö erlenda stórbokka’ og rangsnúna tíð.
En fyrir skörungi skjaldborgir hrundu,
er skotvopnin þétt um hann dundu.
Hann fór ekki varhluta’ af vágesti Jteím,
ér vegur að baki þeim sterka,
og stórmennin kannast við livarvetna’ um heim, —
úr herbúSum smátnenna fer hann á sveitn
og skyggir á sigurhrós veglegra verka
ftg verðttr oft ofjarl Jteim merka.
En SKÚLI stóS hátt og hans hugsjón ,var djörf
Osr háfleyg í sigurtrú borin,
,svo rógur og svik unnu’ ei svig á hans störf, —
hann svipaðist um eftir smælingjans þörf
og ruddi sér braut yfir blóödrifin sporin
sem bergfljót í leysingu’ á vorin.
Hann reiddi sintt brand og meö rtrggsemi hjó
á rembihnút verzlunar-banda, —
og greiddi Jtcim veg, er með vitsnilli’ og ró
itm verzlunarfrelsiS aS síSustu bjó.
— Hvar stæSum vér nú, ef hann hefSi’ ekki handa
})á hafist og leyst oss úr vanda ?
Hann fann þaS, aS sjálfstæði fvrst verður náS,
er framtakssöm atorka’ í verki
hvern einstttkling göfgar, — er drengskapur, dáS
ofr dugur og samheldni festir vort ráö.
Sú bjargfasta skoSun og stálviljinn sterki
skal styðja vort framtíðar-merki!
Og lengur liún tindrar en tvö hundruS ár,
hans töfrandi minningar stjarna ;
hún leiftrar sem varSeldur, helgur og hár,
meS hvetjandi glitstaf um íslenzkar brár.
Ilans djarfhyggS er kyníylgja dagroSatts barna,
sú drýgsta til sóknar og varna!,
GuSm. GuÖmundssoB.
ooowooooooooooooooooo c ooooooooooooooooooooo
Flug-slysin.
* * *
Hinar gríðarmiklu framfarir,
sem íluglistin hefir tekiS á hinum
síðustu tímum, hafa haft dýr-
kevptar afleiðingar í för meS sér.
ÁriS sem leiS biðu 77 flugmenn
bana, auk J>ess setn fjöldi stór-
slasaðist, þó ekki lilytist dauöi af.
A Frakklandi hafa flest slysin orð-
ið, enda eru Frakkar komnir allra
þjóða lengst í fluglistinni, og
þreyta ílug af meira kappi, en
nokkrir aðrir.
IlvaS flugslysin hafa farið vax-
andi, sést læzt af því, að áriS JD08
beiS einn maSur bana í Bandaríkj-
unum, Thomas K. Selfridge. A) iS
1909 eru það fjórir, sem lífinu
týna, og 1910 hækkar dauöalistmn
upp í 32, og þetta nýliSna ár
meira en tvöfaldast hann, því 77
missa þá lífið, þar a meðal einn
kvenmaður.
Á fyrstu tímurn flugvélanna
reyndu að eins þeir menn íiugið,
sem þektu til hlýtar vélarnar, og
voru líkamlega og andlega hæftr
til að stjórna þeim. Nú aftur er
þaS fjöldi lærlinga, sem fást við
íiug, og meginþorri þeirra, sem
farist hafa á liðna árinu, eru byrj-
endur, en ekki æfðir flugmenn, þó
nokkrir þeirra hafi einnig lífið
mist. Ilin mörgu ílugslys má vafa-
laust að tniklu leyti heimfæra til
þess, aS þaS voru viðvaningar,
sem llugvélunum stjórnuSu.
Hér í Canada hafa fá fiugslys
orSið og engin banvæn. A5 sönnu
er hér lítið um ílugmenn og þeir,
sem list sína hafa sýnt hér hafa
flestir veriS aSkomandi frá Banda-
ríkjunum eða Frakklandi. Raunar
má telja, aS Canada eigi þrjá
ílugmenn, sem nokkuð orð hafa á
sér, og hefir enginn þeirra orSið
fyrir teljandi áföllum.
Canada á því engann á dauða-
listanum.
Ilinir 77, sem lífinu týndu, skift-
ast þannig niður eftir þjóðerni : —
Frakkar 23 talsins, og í þeim hóp
kvenmaðurinn Madame Deniz
Moore, sem féll úr flugvél sinni
við Etampes (á Frakklandi) 23.
júlí sl. Næstir á dauðalistanum
koma Bandaríkjamenn 15 talsins ;
þá 14 þjóðverjar, 7 Englendingar,
4 Rússar, 2 ítalir, 2 Ansturríkis-
menn og 2 Japanar, og Spánn,
Serbia, Kúba, Belgía, Brazilía og
Perú hafa hvert um sig orSið aö
sjá á bak einum flugmanni.
Oftast heftr þaö veriS einn maS-
ur, sem farist hefir í þaS og það
skiftið, því jafnaöárlega hefir flug-
vélin að eins einn innanborSs. Far-
þega flutningur hefir þó átt sér
nokkrum sinnum stað, og í fimm
tilfellum hafa tveir, flugstjórinn og
farj>eginn, mist lífið í einu. Eitt
sinn fórust þrír í einu flugvélaslys-
inu. Var það á Frakklandi, þann
18. júní sl., og vildi til á þann
hörtnuleg;a hátt, að það kviknaði
í flugvélinni í lofti uppi og brunnu
mennirnir þrír, er þar voru, til
bana.
Bandaríkjamenn ganga næstir
Frökkum, hvrað flttgfrægð snertir,
og komast líka næst þeim á dauða
listanum. Eftirfarandi listi sýnir,
hverjir það voru, sem lífið mistu,
og hvenær það vildi til :
25. apríl—William G. Purvis, dó
að Baton Rouge í Louisiana af af-
leiðingum af falli 5. marz.
10. maí—George E. M. Kelly,
liösforingi í landher Bandaríkj-
anna, beið bana af falli úr flugvél
sinni, að Tan Anatonio, Texas.
17. maí—A. V. Hardie, byrjandi,
beið bana við tilraunaflug að Los
Angeles.
13. júlí—P. A. Kreamer féll með
flugvél sinni í Chicago og beið
samstundis bana.
15. ágúst—William R. Badger
varð undir flugvél sinni í Chicago
ojr dó degi síðar.
15. ágúst—St. Croix, Johnstone
féll úr flugvél sinni, þúsund fet í
lofti uppi, niður í Michigan vatnið
1. sept.—J. J. Frisbie beið bana
af falli, að Norton, Kansas. Fór
í loft upp í bilaðri vél, vegna j>ess,
að áhorfendurnir ögruðu honum
og kölluðu hann svikara, er hann
tjáði j>eim, að vélin væri biluð og
hann gæti því ekki flogið.
19. sept.—John W. Rosenbaum
beið bana í tilrautiaflugi, að De
Witt, Iowa.
22. sept.—Frank W. Miller brann
til bana í lofti ttppi nálægt Troju
Ohto.
22. sept.—Jos. Castellane, að
auknafni “Dare-Devil (hinn fífl-
djarfi), féll úr lofti þrjá fjórðu úr
mílu nálægt Mansfield, Pa.
25. sept.—Dr. J. C. Clarke, byrj-
andi, féll 100 fet úr lofti við flug-
mótið að Long Island. Dó degi
síðar.
2. okt.—Cromwefl Dixon féll 100
fet úr lofti, að Spokane, Wash., og
beið bana eftir aS hafa tekist að
fljúga yfir Klettafjöllin.
19. okt.—Eugene B. Elv, einn af
fræwustu fluggörpum Bandamanna,
féll 50 fet úr lofti nálægt Maeon,
Georgia, og beið samstundis bana.
1. nóv.—Prófessor John Montgo-
mery. viðkunnur uppfundninga-
tnaSur og fluggarpur, féll 100 fet
úr lofti, aS Edanvale, Cal.
3. des.—Tod Schriver, einn af
be/.t kunnu flugmönnum Bandarikj-
anna, féll til dauSa ítr flugvél
sintti í kappflugi, aS Ponce, Porto
Rico.
ÁriS 1910 mistu 6 Bandaríkja-
flugtnenn lifiS, svo drápsslysunum

MANITOBA
TÆKIFÆRANNA LAND.
Hér skulu taldir aS eins fáir þeirra tniklu yfir-
burSa, sem Manitoba fylVi býður, og sýnt, hvers-
vegna allir þeir, sem óskæ að bæta lífskjör sin, ættu
að taka sér bólfestu innan takmarka þessa iylkis.
TIL BCNDANS.
Frjósetni jarSvegsins og loftslagiö hafa gert Mani-
toba heimsfræga, sem gróörarstöð No. 1 hard hveitis.
Manitoba býðtir bændasonnm ókeypis búnaSar-
mentun á búnaöarskóla, sern jafngildir ]>eim be/.tu
sinnar tegundar á ameríkanska meginlandinu.
TIL IÐNAÐAR- OG verkamanna.
Blómgandi framleiSslustofnanir í vontm óSfluga
stækkandi borgum, sækjast eltir allskyns handverks-
mönmvm, og borga þeirn hæztu gildandi vinnulaun.
Algengir verkamenn geta^og fetigiö næga atvinnu meö
beztu launum. Hér eru yíirgnæfandi atvinnutæki-
færi fyrir alla.
TIL FJ,ÚRHYGGTENDA.
Manitoba býður gna'gð rafaíis til framleiðslu og
allskyns iSriaðar og verkstæSa, með lágu verði ; —
Frjósamt land ; — margvíslegar og ótæmandi auös-
uppsprettur frá náttúrunnar hendi ; — Ágæt sam-
göngu og flutningatæki ; — Ungir og óöfluga vaxandi
bæir og borgir. — Alt þetla býður vitstnunum, auö-
æfum og framtakssemi óviðjafnanleg tækifœri og
starfsarð um fram fylstu vonir. Vér bjóSurn öllum
að koma og öölast hluttöku í velsæld vorri og þrosk-
un. — Til frekari upplýsinga, skrifiö :
JOS. HARTNEY, 77 York Street, Toronto, Ont.
JOS. BURKE, 178 Logan Avenue, Winnipeg, Man.
A. A. C. LaRIVIERE, 22 Alliiance Bldg., Montreal,
J. F. TENNANT, Gretna, Manitoba.
J. J. WOI.DKV,
Dep'ity Minister of A^rioulture and Inuuiuratiou,' Winn'peg
VITUR MAÐUR er varkár með að drekka eingöngu
hreint öl. þór getið jafna reitt yður á.
Lager
það er léttur, freyðandi bjór, gerður eingöngu
úr Malt og Hops. BiðjiS ætíS um bann.
fi.LDrewry, Maniifiictiirer, Winiiipe

hefir fjölgaS meira en um helming.
En öll }>essi slys og manntjón
-egja lítið, frægöin er fyrir öllu.
ietra að falla í baráttunni viö
>ftið, en sitja heima. Takmarkið,
em flugmennirnir stefna áð, er að
'eröa yfirdrotnarar loftsins, og
iví verSur náð fyr eSa síSar, og
á ekki ruema eSÍilegt, aS nokkrir
afi beöiö bana viS tilraunina að
á því. Slíkt hefir alt af átt sér
taS í öllum baráttum.
Margir haia unnið frægð á liðua
árinu og margir mist lífið, — en
mikiö skal til mikils vinna.
Sendið Heimskrtng’lu til
vina yðar á tslandi.
ÓLAFUR FRÁ NÚPI.
j Ilver, sem veit utn heimilisfáng
: ölafs ólafssonar, frá Núpi í Dýra-
1 firði á íslandi, sem flutti véstur
I um haf uin árið 1883, eða litlit
1 síðar, er beðinn að senda vitneskju
um það til undirritaðs.
Guðjón S. Friðriksson,
478 Home St., Winnipeg
ÉG HREINSA FÖT
og pressa og geri sem ný og fyrir
miklu lægra verð, sen nokkur anu-
ar í borginni. Eg ábyrgist að
vanda verkið, svo að ekki geri
aðrir betur. ViSskifta yðar óskast.
Guðbjörg Patrick,
757 ITome St., Winnipeg.
S y 1 v í a 111
hennar aldur og.kyn ; hún kipti höfðinu aftur á bak,
lagði hendur sínar á brjóst honum og hélt honum
frá sér.
(‘Jæ-ja, þú skalt ráöa’, sa^ði hann góðlátlega.
‘Láttu mig nti fá kvöldmatinn, en farðu ekki úr
kjólnum’.
Hún fór og sótti kvöldmatinn.
‘Jætta er eins og að sitja við borS hjá drotn-
ingu’, sagSi hann. ‘En hvar er Meth?’
'Hún fór ofan í þorp’.
‘J>aS var ágætt, þá —'
Hann stóS upp, lokaði dyrunum að innan, hnepti
frá sér frakkanum, tók upp leðurpokann meS gullinu
í og fleygSi honum á borSiS.
'Sjáðu j>etta’, hvíslaði hann, ‘hann er nærri
fullur. ViS erum rík, rík, rík. ViS getum bæði
farið til Englands’.
‘Já’, Jack’, sagSi hún glaSIega.
‘Já, ég skal gæta þín eins vel þar og liér, — já,
og betur, held ég.
‘Nei, ekki betur, Jack’, sagði hún blíðlega.
‘Vera kann mér takist að finna einhvern ættingja
þinna, og afhenda honum þig’.
líún var ekkert ánægjuleg yfir j>essari von.
‘En við megum ekki hraSa okkur um of. Ég
ætla ekki í nýju námuna á morgun. Eg ætla ofan
í þorp, og j>egar ég kem aftur, vinn ég einn tíma eða
svo í g;ömlu námunni, svro hina gruni ekkcrt. Hvern-
ig mundi j>ér líka að eignast ábýlisjörð á Englandi,
Sylvía, með hestum, kúm, öndum og—’
Hún klappaði saman höndum af ánægju, og }>au
sátu lengi og töluSu og ráSgerðu, hvernig verja
skyldi þessum auði sínum.
Morguninn eftir gekk Neville ofan í þorpið. Á
leiðinni þangað sá hann nýjan kofa, sem var myndar-
112 Sögusafn Heittnskringlu
legri en hinir. Iíann þóttist sjá stúlku úti fyrir
kofanum, en þegar hann kom nær, var hún horfin.
Hjá McGregor var margt um manninn eins og
vant var, op- Neville var boðinn velkominn af Locket
og nokkrum öðrum, sem voru aS fá sér morgun-
staup.
‘Ertu nú kominn til aS skjóta nokkurn, ungi
vinur?’ sagSi Locket. ‘Ekki þaS. Jæja, það er
gott að heyra. En, hvernig lízt þér á Lorn Ilope
nú ? Sýnist jxr ekki vera framför hér?’
‘Jú, hér er mikil íramför’, sagði Doc, 'en, hefir
þú verið heppintt ttpp á síðkastiö, uttgi maður?’
Neville hristi höfuSiö og brá á sig mæðulegum
svip.
‘Eg kom hingað til að fá mér nýja skóflu', sagði
hann, ‘ég get líklega fengiS hana aS láni fáeina
daga’.
‘Eg veit ekki, ]>ví ég hefi aldrei reynt það’, sagSi
Doc. ‘Jú, nú er Lorn Ilope aS fara fram. Líttu
bara á nýjtt auglýsingarnar hans McGregors. það
eru tnáske ritvillur í jteint, en hann er reglubundnari
en áður’.
‘Við höfum ekki númið staðar við auglýsingarn-
ar einar’, sagði Locket. ‘Við ætlum líka að byggja
uýja kirkju fyrir prestinti okkar. Hefirðu séð hann ?
Og við ætlum að láta lélegustu félaga okkar sækja
þá kirkju líka —’
‘þið þurfið þá stóra kirkju’, sagði Neville.
l/ocket hló.
‘Ekki eins stóra ojr áður, því við höfum rekið 6
eSa 8 a£ okkar verstu mönnum, síðan þú varst hér
seinast o<r rakst Lavorick’.
‘Sem var hiti mesta heimska, er við höfum gert’,
sagði einn í hópnum.
‘Að hverju leyti?’ spttrði Locket.
‘Jú, raeðan þeir voru hér, vissum við hvaö jjeim
Sy 1 v í a 113
leið, en hvar eru þeir nú ? þeir flækjast um fjöllin
hér í nándinni og sæta tækifæri til að ráðast á okk-
ur. Einn af okkar mönnum var skotinn hér skamt
frá í fyrrakvöld, og það lá nærri, að bankaumboðs-
maðtirinn yrSi rændur í vikunni sem leið. þaS er
grunur minn, að þrælmenniii, sem voru hér hafi
gengiS í félag við skógaflækingana, og ráðist á okk-
ur, þegar minst varir’.
Ilattn drakk eitt staup með hinum, keypti sér svo
skóflu og hélt heim á leið.
Neville skaut skelk í bringu við þessa fregn.
A leiðinni gekk hann aftur fram hjá nýja kofan-
um, og þar var nú utigfrú Mary Brówn í fallegttm
morgunkjól að vinna í jurtagarðinum.
Neville nam staðar og tók ofan, en hún var svo
feimin og roSnaSi, alveg eins og hún hefði ekki
skreytt sig i því skyni aS finna hann.
‘þér eruS þá aS vinna í jurtagarSinutn’, sagði
Neville, nærri því eins feiminn og hún.
Stórir og sterkir menn eru ávalt feimnir. það
eru litlu mennirnir, sem geta staðið frammi fyrir
hóp ungra kvenna alveg ófeimnir.
‘Já’, sagSi hún m.eS feimnishlátri, ‘en j>aS er
erfiS vinna af því aS jarSvegurinn er svo harður.
Eg verS að pæla upp jörðina með þessu áhaldi’,
sagði hún og sýndi honum ofurlítiS þelahögg.
Neville hló og hún líka.
’það dugar ekki’, sagði hánn blátt afratn. —
’þetta er þaS, setn jtér þttrfiS’, og >sýndi lienni skóíl-
ttna.
‘þetta er stórt og l>ungt áhald, sem ég tmin
naumast lofta’.
“Ó, þaS er ekki þungt’, sagSi hann, ‘ég skal
sýna yður, hvernig ég á aS brúka þaö, ef ég má
koma inn’.
‘Eg biS yður að fyrirgefa ókurteisi mína, að
116 Sögusafn Heimskringlu
bjóða yöur ekki inn fyrir girðinguna’ Hún roðnaði
mikið um leið og hún lauk upp hliðinn.
Neville gekk inn, og eftir skamma stutid var
hann búinn að breyta litla blettinum í plægSan akur.
Oít sagði hún honum, aS vinna ekki svotta hart,
en horfSi þó á liattn meS aSdáun og tilbeiðslu.
Svo hljóp hún inn í húsiS og sótti könnu með
límótiaSi, helti j>ví i glas og rétti honum. MeSan
hann drakk liorfð htin á hann, svo gat hún íengiö
hann til að setjast niSur og hvíla sig og meðan þau
sátu og töluðu saman, varð hún alvarlega ástfangin
i honum.
I/oks stóð Nevillc upp og fór, en hann var í
glöSu skapi, þvi liann hafði gaman af að tala viS
tingti stúlkuna, setn roSnaSi svo oft, og þó var hann
íjnrri því, aö vera ástfanginn.
‘Kn livaS þú heflr veriS lengi’, sagði Sylvia.
‘Ó’, sagði hann, ‘ég talaSi stundarkorn við þorps-
búana, og —hann þagnaði snöggvast, því hann
vissi, aö Sylvía liafði lítið álit á Mary — ‘og á heim-
leiðitini hitti ég Mary Browm í sáSgarSinttm hjá
húsinu henttar. það er snoturt hús með hvíttim
garSínum, og —’
‘Fórstu inn?’ spurSi Sylvía.
‘Já, ég fór inn. Hún var að stinga ttpp kál-
garSintt með einhverju, sem líktist pennaskafti, og—’
‘þú heíir farið inn og stungið upp garðinn og
dvaliö þar fyrri hluta dagsins. Eg fyrirlít þá
stúlkú’. F/ldtir brann úr attgum Sylvíu.
Neville starði á Jtaita, alveg hissa.
‘Hvers vegna gerirðu það?’ spurði hann. ‘þú
hefir að eins séð hana einu sinni, og ekki lengttr en
í fim-m mínútur. J>að er ekki rétt af þér heldur,
hún vill gjarnan kynnast }>ér og vera vinstúlka þín,
og ég held að luin væri viðeigandi félagi fyrir —’
‘Fj'rir þig’, sagði hún róleg og brosandi.