Heimskringla - 01.02.1912, Síða 2

2. BLSj WINNIPEG, 1. FEBRÚAR 1912
HEIMSKRINGLA
K
n
Út er komið 2. befti af tímaritinu
og er til sölu hjá útgefandanum og íillum [>eim
er seldu 1. heftið. Þeim er sendu mér árgjald
ritsins hef.i'-g sent það. : : : ;
INNIHALD:
Jólanótt frumbýlingsins. Eftir Baldur Jónsson.65—67
Illagil. Eftir Þortstein Þ. Þorsteinsson. ....68—89
Landnámssöguþættir. Kaflar úr sögu fvrstu landnáms-
manna í Manitoba. Eftir Baldur Jónsson, B. A. . .90—101
Sagnir nafnkunnra manna um dularfull fyrirbrigöi:
A8 finna á sér. Skygni.
Hugboð. Vofan á ránni.
FeigöarboB. Grant forseti og spákonan.
Samþel. Skygni og heyrni.
Sannarieg kynjagáfa. Jóhannes Jónsson ...... 102—109
Gömul saga...................................109—110
Kveöiö við barn. Eftir L. Th................... 111
Konráö og Storkurinn.........................112—113
Orustan við ^Vaterloo. Eftir Grím Thomsen ....113—121
Sorgarleikur í kóngshöllum...................121—126
Sönn draugasaga (úr Norðvestur-Canada.).....126,—128
Smávegis. .. -............................110 og 128
Verð: 35 cents hvert hefti í lausasölu.
ÓLAFUR S. TH0RGEIRSS0N, 678 Sherbrooke St. Winnipeg
lengi og heilsa og kraftar leyfa.
AS síðustu er honum ráöinn
dauði af ódreng úr Fríkirkjusöfn-
uði, ,sem þó í sjálfu sér var dáð-
laust varmenni. þorbjörn gnæfir
upp yfir alla bæjarbúa með dáö
°£C dug. Auðvitað ekki lýtalaus,
frekar en btiast má við um hvern
og einn. Mótstöðumenn hans,
fyrst síra þorvaldur, er mesta
gufumenni, og brjóstumkennanleg-
ur vandræðagemlingur. þeir feðg-
ar, Steingrímur og þórarinn,
þrungnir ódrengskap í allar taug-
ar, einkum hinn s ðarnefndi.
Ásgrímur má til, sem aðrir bæj-
arbúar, að lifa á þorbirni. Hann
er nokkurskonar fjárglæfratmaður.
þótt hann riti meðmæli og skjall
um þorbjörn, þá er það af því, að
hann má til, af því hann er ærið
mikið tipp á Jjorbjörn kominn. —
Finst oss óþarfi af E.II. að gera
slíkt að söguefni, því varla er
þessi sögusonttr höf. langt frá eik-
inni fallinn. (Áframhald).
|M|MWMWM|MlM|MrMrMlMlMTMrMrM|MrMlMl»tl
□□□□□□□□□□□□□□□□pannann
Valdimar Steindór
Davíðsson.
« G u 1 1

(Áframhald frá nr. 16).
Séra þorvaldur segir Borghildi
ævintýri : Guð sendi engil ofan á
jörðina. Hann átti að grenslast
eftir ástandi mannanna. Hér er
Guð persóna og engillinn líka.
þeir tala saman. Guð er ekki ólík-
ur gömlum öldungi. Hann er sett-
legur en íbygginn, og lét all-stórt
nm sig, þegar engillinn fór að
segja honum frá ástandi mann-
anna. Engiliinn er heldur ófram-
færinn og hikandi. þykir ástand
mannanna ísjárvert, og ekki sem
æskilegast. En Gitö lætur engilinn
jafnvel skilja það, að hann beri
ekki skynbragð á ástatid manti-
anna. Englinum þótti fyrir því, að
sorgin var svo mögnuð meðal
manna, að honum fanst það væri ó
bærilegt. En Guð segir englimtm,
að hann búi í 'sorginni. Manneskju-
ræflunum á vist ekki að vera vand-
ara ttm heimskjörin, enn honum
sjálfum. J>æ styntir eugillinn þvi
upp, að syndin sé aldeilis óbærileg.
En ekki bregðttr Guði almáttug-
um mikið við þa'ð, og segir, hálf-
grobbinn, að hann sé í syndinni
líka. — Gömlu Borghildi fanst
þetta þokukent, að guðsveran gæti
verið svndug, — syndug eins og
mannatötrin, og spyr séra þor-
vald, hvort liann trúi þessu. Prest-
ur vaflar og er óákveðinn og hik-
andi, að svara. Að lokttm kvaðst
hann trúa því, að smámolar og
flvsar séu af Guði í öllu, og synd-
inni líka. Borghildttr fór auðvitað
að hugsa gattmgæfilega um Guð í
svndinni, — syndugan Guð ? —
Séra þorvaldur hélt áfram að
vaða um Gttð i öllunt sköpuðum
hltitum og Borghildi hlýnar og
stvrkist eftir því sem prestur
þttklar meira um sál og likama.
Hún sér Eyvind, sem hún hafði
smirt eftir í sífellu út í bláinn, —
ja, nú sér hún hann. TTann er að
revna að bap-sa eitthvað áfram í
geimnum. En honttm gekk ttndur
illa, samt sem áður, — hana lang-
ar til að hjálpa honttm, — en
prestur hélt áfrartT að vaða elginn.
TTann var hrifinn af, hvað alt var
dtbTegt f krin?-iim hann, útsýnið,
sóisktnið, loftið, og allra helzt af
revknum úr eldhússtrompunum,
— alt — var að verða að gulli. Á
sfðnsta attfrnabliki virðist gulltil-
beiðsljm bafa mátt sin eins mikils
O" Guðstrúin. —
En þá kom Sigurlaug. Síðasta
sinn, sem hún gekk sjálfbjarga til
hvilu. þá mátti prestur fara upp
á loft til þorbj. Tal þeirra laut
að Sigurlaugu. Prestur segir, að
þorbjörn trúi á hana, og hlær að
fyndni sinni. þeim kemur dável
saman. þeir tala ekki um annan
átrúnað enn Sigurlaugu. það aést
ekki, að prestur hafi átt sérstakt
erindi til þorbjarnar, annað en;að
segja, að hann tryði á Sigur-
lattgu. Annað hvort hefir hann
ekki haft tnann.sk ap til að flytja
annað ertndi, eða það hefir ekkert
verið. Hjá þorbirni rorrar hann
þangaö til hann hefir gengið frá
þetm báðum dauðum, Sigurlaugu
og þorbirni kaupmanni Olafssyni.
þar með er verkahrtng séra þor-
raldar Gunttarssonar lokið í “Of-
nrefli” Ofr “GnlH”.
Lanslega hefir vertð sýnt sýnis-
horn af verkahring og árangri
síra þorvaldar í prestsstöðu hans,
en Guðstrú hans og vébönd nýju
stefnunnar er eftir að geta um.
þau atriði hljóta að leggjast á
ævintýrin og samtal prests við
Borghildi og þorbjörn.
Fyrst í ævintýrinu er Guð per-
sónulegur Guð, nokkuð svona bú-
mannlegur og bubbinn, forvitinn
og eftirlitssamur. En presti fellur
ekki vel við hann satnkvæmt nýju
stefnunni, svo hann breytir honum
í mannlegt eðli, lætur hann bæði
s y r g j a og s y n d g a. En þá
hafa honum líklega dottið í hug
orð Páls postula til Rómverja,
5. kap. 12 vers.
“Eins og syndin þess vegna
kom fyrir einn mann inn í heiminn
og dauðinn fvrir syndina, þannig
er og dattðinn runninn til allra
manna, af því að allir hafa syndg-
að” ;
og ennfremur þessi orð postul-
ans, 3. K. 23. v.: “því allir hafa
svndgað, og hafa skort á Guðs-
dýrð”.
Síra þorvaldttr sér að ekki
muni þetta dttga, að ofurselja Guð
syndinni og dauðanum. Hann ger-
ir sér hægt um hönd ; skiftir hon-
um upp til agna, og hefir hann
persónulausan, — i einu jafnt sem
löllu. En svo er hann ekki vel á-
j nægður með þenna brotatálsguð,
| og til J>ess að slá botninn í botn-
| leysur.a, og láta ekki bera neitt á
, neinu fyrir Borghildi, sýnir hann
henni, að alt er orðið að gulli, og
j eldhússreykirnir líka, — það er
! gullsins gttð, sem hann strandar á
hjá Borghildi. Ilann hafði hvergi
i þorað að ráðast að með þessa ný-
j stefnu Guði sína fvrri. En Borg-
j hildur var sttirluð og trúvingluð.
J þess vegna dró prestur af sér hug-
| levsið og slénsíuna, og bar niður
! á sjúklingnutn með Guðstrú sína
| og nýstefnuna. —
þar næst veður hann að þor-
birni. En þar var öðru að mæta.
. þótt hann lægi aðframkominn á |
banabeði hafði hann það ægivald, j
j að síra þorvaldur þorði ekki að ,
| bjóða honum sattta góðgæti og
| Borghildi, aumingjanum. En þá ;
bjó þorvaldttr prestur til nýjan
Guð, — og það var hún Sigur-
laug. Og prstur hló að fyndni ^
sinni, og þeir töluðu ekki um aðra
Guði en Sigurlaugu. Sigurlaug er
gersemi. Hún deyr píslarvættis- ,
dauða fyrir Fríkirkjusöfnuð, a
henni strandar Guðstrú síra þor-
valdar, og öll nýstefnan eins og
hún lagði sig, og þorbjörn kaup- j
maður deyr sæludauða, til að
finna hana hinum megin grafar. —
þannig endar sálarlífs “ball” ,
síra þorvaldar Gunnarssonar, og S
svona enda vonadraumar nýstefn- ,
unnar. Eru það atimkunarverð af- |
drif, sem hvorttveggja fær, prest- j
ur og nýja stefnan. Og verst af
öllu er það, að höfundurinn sýnist
undur lítið ráma í, hvernig hon-
um hafa snúist vopn í höndum, í
“Gulli” einkanlega. 1 sögunum á
þorbjom að sýnast illmenni og
trúarhræsnart. En hann er einmitt |
maðurintt, sem lesaranum finst aJl-
mikið að kveða. Hann er atorkn- j
maður, máttartré bæiarins, eini ,
maðurinn, sem bæjærbúar halda |
lffinit fyrir. Hann stendur sem j
klettur fyrir öllum árásum, eins J
Iíeimskringla hefir áður greint
■ frá láti og helztu hæfileikum Valdi-
rnars sál. Davíðssonar, er drukn-
aði í Winnipeg vatni 26. maí 1911.
Lofað var þá að minnast hans
! nánar, og skal það hér með gert.
En láðst hefir að geta þess, að
nafn hans var Valdimar Steindór
I Davíðsson.
Valdimar sál. var fæddur 24.
maí 1854 á Ferjubakka í Axar-
firði í NorðurJMúlasýslu k íslandi.
j Foreldrar hans voru þau hjónin
Davíð Jósafatsson og Rannveig
i Jósefsdóttir, sem bæði eru löngu
dáin. Valdimar sál. ólst upp hjá
foreldrum sínum. Hann átti mörg
systkini ; eru sum þeirra dáin, en
i fjögur munu vera á lífi : Jónína
og Friðfmna heima á íslandi, en
Jósef.og Anna í Ameríku. Valdi-
mar sál. var af góðu og velmctnu
fólki kominn, o.g margt af skyhl-
fólki hans háttstandandi er ltér
vestan hafs.
Ekki er mér vel kunnugt, hvar
Valdimar sál. dvaldi heima á
ættjörðinni, eftir að hann fór úr
föðurgarði; en nokkur ár var
hann á Sauðanesi í SeyðisfirÖi hjá
séra Vigfúsi sál. prófasti. — Ekki
heldur er mér kunnugt, hvaða ár-
tal var, þegar Valdimar sál. gekk
að eiga ungfrú Margrétu Árna-
dóttur, sem enn er á lífi. þeim
lijónum var fjögra barna auðið,
sem öll eru dáin, nema einn sonur,
Árni að nafni.
Valdimar sál. íluttist til Ame-
ríku árið 1887, ásamt með konu
sinni og börnum þeirra. Settust
þau hjónin að í Winnipeg og
dvöldu þar nokkra mánuði. þaðan
fluttu þau til íslendingafljóts í
Manitoba, og ætlaði Valdimar sál.
að taká sér þar bólfestu, að
minsta kosti um hríð ; en ekki gat
það orðið, því árið 1889 yfirgaf
kona hans hann fyrir fult og alt'
og féll honum það sárt, því hann
var maður mjög trygglyndur. Og
varð hann um þær mundir mjög
eirðarlítill, og tók hann þá fyrir
að ferðast til vina sinna og ætt-
ingja, er dvelja víðsvegar hér
vestra, og hafði í eftirdragi með
sér einn ungan son sínn, Davíð
Valdimar að nafni, sem nú er dá-
inn fyrir nokkrum árum.
Árið 1899 ferðaðist Valdimar
sál. til Argyle bygðar. þar sá
hann mig undirritaða í fyrsta sinn
og var mér þar samtíða um-nokk-
urn tíma. Gat hann þess þá, að
sér væri farið að leiðast, að vera
á sífeldum hrakningi ; kvaðst sig
langa til að eignast heimili, er
hann gæti dvalið á þaö sem eftir
væri æfi sinnar. Bað hann mig því
að taka við ráðskonu störfum
fyrir sig og lofaðist ég til þess.
þá flutti hann til West-Selkirk og
dvaldi þar í nærri tvö ár. þaðan
flutti hann til Mikleyjar í Nýja ls-
landi, þar sem hann eyddi hinum
síðustu tíu árum æfi sinnar. Var
hann mér því samtíða í nærri tólf
ár, og reyndist mér, munaCar-
lansri ekkju og börnum mfnum
mæta vel, í öllu því, er hann gat.
Valdimar sál. var sérlega félags-
lyndur og vildi styðja allan góðan
félagsskap. En mjög var hann ein-
arður maSur og sagði afdráttar-
laust meiningu' sina, hverjum, sem
í hlut átti. Líkaði sumum það
illa og köstuðu þá hnútum á bak
hans og héldu á lofti því, sem að
honutn mátti finna. það vissi
hann líka vel, en hann lét það ekki
á sig fá. þrátt fyrir sitt sífelda
glaðlyndi, var hann farinn að
þreytast undir byrði lífsins, en
hann treysti guði og vænti þess
fastlega, að kjör sín yrðu sælli,
þegar hatux næði hinni friðsælu
höfn á landi lífsins.
þér bana veitti brimróts bláköld
alda,
minn bezti vinur, sárt ég trega þig
En þú ert laus við lifsins striðið
kalda,
það láta skal ég ávalt hugga mig'
! Örlagadísin valdi við þig beitti,
þín var oft gatan bæði brött og
hál.
Ilún, sem þú unnir, ckkert utn þig
skeytti, —
alloft það kvaldi þina stóru sál.
þú varst svo tryggur, tálaust var
þitt hjarta ;
talaðir aldrei ilt um mójtpart þinn
enginn þig hevrði um harma bitra
kvarta,
þótt hart þú reyndir, kæri vinur
minn.
Hajgorður, hygginrt, hreinskilinn,
síglaður,
helzt vildir líkna öllu, er átti bágt
Eg segi af hjarta: sannur varstu
maður,
J>ótt svikull licimtir virti þig oft
smátt.
J>ökk fyrir stríðið, þökk fyrir alt
hið góða,
þökk fyrir dygð við mig og börnin
mín.
]>aÖ setti marga sorgbitna og
hljóða,
er svotta urðtt síðstu afdrif þín.
|
: En farðu vel, — á friðarsælu landi
þar fáum við þig bráðum aftur
sjá,
hvar aldrei slitnar inndælt friðar-
bandið.
jEjr veit þú dvelttr himnaföður hjá.
j Ó, hér á jörð er sorg og svalur
vetur, —
' já, síblæðandi, opin hjartasár ;
1 en ekkert framar unnið tAein þcr
i getur,
þinn andi lifir sæll um eilíf ár.
Kristjana Hafliðason.
Minnisvarða-málið.
hefðtt minstum breytingum tekið,
borið samau við farmfarir lands-
mantta okkar í öðrum bygðarlög-
ttm.
3. þessar tvær ástæður eíga svo
hjá fréttaritaranum, að vera svo
j afar merkilegar, að ekki þurfi
nema að eins að benda “öðrum
Yestur-lslendingum á þær’’, til
I þess þeir í verðlaunaskyni gefi
þeim myndastyttuna.
það verður með vægustum orð-
ttm sagt, aö þessi áminsti frétta-
| ritari eigi enga þökk skilið fyrir
spaugið.
Gimli, Man., 20. jan. 1912.
A. B. OLSON.
Kostnaður við starírækslu :
Rjómaflutningur $996.74
Tilhúníngur á smjöri 639.95
Kassar og umbúðir 435.97
Sýra og litur t. 30.00
Is 144.35
Salt 119.92
Eldiviður og olía 52.54
Flutningsgjald á smjöri ... 93.12
Vinna við að halda köld-
um “freezer” 69.80
Eldsábyrgð 147.95
Rentur af lánum 63.25
Laun ritara og embættis-
manna 189.00
Bækur, ritföng og frímerki 23.32
Vinna við að selja og af-
henda smjör 23.50
Geymsla á smjöri í W’peg 21.92
Rentur af stofnfé (Stocks). 165.20
Ýmislegt 54.95
Ilerra ritstj. Hkr.
í síðasta blaði yðar er getið
um fund, er haldinn var hér í
þorpittu 8. þ.m., “um það, hvar
heppilegast væri að setja minnis-
varða Jóns Sigurðssonar”, og er
komist :
þar meðal annars svo að orði
(1.) “.... Fundarmenn voru á
einu tnáli með þaði að hvergi væri
betur viðeigandi að setja mynd
Jóns Sigurðssonar en á Gimli” ;
(2.) “og færðu margar ástæður
fram til stuðnings þeirri skoðun”;
(3) “þótti mörgum fundarmönn-
um, sem ekki þyrfti annað en að
benda öðrum Vestur-lslendingum
á þessar ástæður, til þess þeir
kæmust að sömu niðurstöðu”.
Við þessi þrjú meginatriði frétta
pistilsins er þetta að athuga :
1. Fundarmenn voru ekki á
einu máli um það, að hvergi væri
betur viðeigandi að setja mynd
Jóns Sfigurðssonar en á Gimli, og
því til sönnunar skal geta þess, að
af þeim fáu, er til máls tóku á
þeim fundi, voru tveir, sem einarð-
j lega mæltu móti því, og vildi
I annar þeirra því ckki taka kosn-
ingu í þá nefnd, er þar var kosin.
Hinn kvað öll framtíðarskilyrði
vera á móti því, að minnisvarð-
inn yrði þar settur niður, en aftur
alt mæla með því, að hann yxði
sectur niður við þinghússbygging-
arnar, sem fyrirhugað er að
bygRja í Winnipeg. | Winnipeg
væri hann á helzta samkomustað,
sem íslendingar myndu æ og æfin-
lega hafa hér vestan hafs ; auk
þess, aS þ a r væri hann einnig
líklegastur til þess að draga að
sér athygli flestra athugulustu
manna af öðrum þjóðflokkum
þessa lands, og þ a r þvl á við-
líka þýöingarmikinn hátt tala
fyrir gildi Jóns Sigurðssonar, og
stjórnmálabaráttunnar á heima-
landinu á vissu timabili, eins og
myndastytta Leifs hepna í
Boston, hefir þýðingn fyTir land-
nám Norðtnanna til forna í þessu
landi.
2. Ástæður voru aS eirs tvær
færðar iyrir þvi, að myndastyttan
ætti að vera sett niður hér á
Gimli, og vom þær þessar: —
fyrst , að Islendingar væru hér
svo gamlir (c: sannir fomgripir) ;
og a * n • 6, aJtf tslendingar hér
Samrals ....... $14,259.41
Framnes, Man., 12. jan. 1912.
JÓN JÓNSSON, Jr.
* * *
ATIIS.—I>að hafði af vangá
, fallið burt einn útgjaldaliður við
! stílsetning þessarar skýrslu í blað-
j inu 18. jan. Er hún þvi hér birt á
ný eins o,g hún átti að setjast og
j er rétt, og hlutaðeiigendur beðnir
j velvirðingar á villunni. Ritstj.
MAIL C0NTRACT
I NNSIGLUÐ TII.BOD send til
Postmaster General, verða
meðtekin í Ottawa til hádegis á
föstudaginn þann 8. marz 1912,
ttm póstfiutning um fjögra ára
tíma, þrisvar á hverri viku, milli
I.ILLYFIELD og MOUNT ROY-
AL, er byrji þegar Postmaster
General óskar þess.
Prentaðar tilkynningar, sem inni
halda frekari upplýsingar um póst-
flutnings skilyrðin, fást tilyfirlits,
og eyðuform til samninga eru fá-
anleg á pósthúsinu í LILLYFIELD
og MOUNT ROYAL og á skrif-
stofu Post Office Inspector.
Postoffice Inspectors Office, Win-
nipeg, Manitoba, 26. Janúar 1912.
W. W. McLEOD,
Post Office Inspector.
KENNARA VANTAR.
við Franklin skóla, -nr. 559, sem
hefir Second Class Certificate, til
’að kenna í átta mánuði, frá 15.
■marz. Umsækjandi' tiltaki kaup og
reynslu sem kennari. Tilboðum
veitt móttaka.til 25. febr. af
G. K. BRECKMAN,
Lundar, Man.
Skyrsla
| yfir starf North Star smjörgerðar
félagsins fyrir árið 1911.
KENNARA VANTAR
fyrir Háland skóla, nr. 1227, yfir
6 mánuði frá 1. maí 1912. Skóla*
frí ágústmánuS. Kennari tiltaki
kaup og mentastig. Tilboðum
veitt móttaka til 29. febr. 1912 af
undirskrifuðum.
Hove, 18. jauúar 1912.
S. EYJÓLFSSON,
Sec’y-Treas.
KENNARA VANTAR .
fyrir Geysir skóla, nr. 776, frá 1.
marz til 30. júní. Kennari tiltaki
kaup og mentastig. Tilboðum
veitt móttaka til 15. febr. 1912 af
undirrituðum.
H. PÁLSSON,
Sec’y-Treas.
Geysir P.O., Man.
Alls .............. $3,271.48
Á árinu var byrjað að búa til
smjör 1. maí, og hætt seinasta
septemher. Á þeim tíma voru bú-
in til 56,734 pd. af smjöri, sem
seldust fyrir $14,259.41.
Af því var borgað til þeirra, sem
lögðu til rjómann ......... $10,642.91
Borgaður kostnaður
við starfrækslu (sjá hér
að framan) .................. 3,271.48
Lagt í varasjóð ... 345.02
KENNARA VANTAR.
Fyrir Little Quill skóla, nr.
1797, frá 1. apríl til 1. desember.
Kennari tiltaki kaup og menta-
stig. Tilboðum veitt móttaka til
1. marz af undirrituðum.
TIT. ÁRNASON,
Sec’y-Treas.
Mozart, Sask.
KENNARA VANTAR.
Við Siglunesskóla, nr. 1399, frá
1. maí til 30. sept. þ. á. Umsóknir
um kennarastöðuna sendist undir-
rituðum fyrir 1. apríl næstk., og
sé í umsókninni skýrt frá menta-
stigi umsækjandans og kauphæð
þeirri, er hann óskar éftir.
Siglunes P.O., 12. jan. 1912.
JÓN JÓNSSON,
Sec’y-Treas.
KENNARA VANTAR
við Reykjavíkurskóla, No. 1489, til
að kenna í fjóra mánuði, frá 1.
tnarz til 30. júní. Kennari þarf að
tiltaka aldur, mentastig og kaup
það, sem óskað er eftir. Einnig
væri æskilegt, að hann gæti kent
söng. Tilboðum veitir undirritaö-
ur móttöku til 10. febr. næstk.
KRISTINN GOODMAN,
Secy-Treas.
Reykjavík P.O., 27. des. 1911.

Hvað er að ?
Þarftu að hafa eitt-
hvað til að lesa?
Hver sá sem vill fá sér
eitthvaö nýtt að lesa í
hverri vikn.æt i aö gerast
kaupandi Heimskringlu.
— Hún færir leseDdum
slnnm ýmiskonar nýjan
fróöleik 52 sinnum á ári
fyrir aöiins $2.00. Viltu
ekki vera meö!

_ ^ í^P'í^P'v^f»^P'«^P'«^P'«^P'«^P’i^P'_
JESSIE’S DREAM
Söfnuður Andarannsóknar kirkjunnar hcr í borg
heldur skemtisamkomu í
GOODTEMPLARS HALL
X SARGENT AVE.
FIMTUDAGINN 8. FEBRÚAR 1912
Þar fer fram söngleikurinn “JESSIE’S DREAM”
ásamt með barna söng skemtun.
Aðal skemtendur verða ungfrúrnar Goodman, M.
Seymour, Thomas og M. Snow, aðstaðaðar af fjölda barna.
Mrs. M. A. Snow, stjórnar prógraminu, en Mrs.
Chorley, spilar undir.
Inngangur 35c framsæti og 25c baksæti.