Heimskringla - 01.02.1912, Blaðsíða 4

«. BLS.
WINNIPEG, 1. FEBRÚAR 1912
Ki SKRINGLA
PCJBI8HED EVERY THUKSDAY, BY
THE
íícim^kfinala
HEIMSKRINGLA NEWS & PUBLISHING COMPANY, LIMITED
Verö blaðsins 1 Canada o»? Bandaríkjum, $2.00 um ériö (fyrir fram bor«að).
Sent til Islands $2.00 (fyrir fram borgað).
B. L. BALDWINtiON, Kditw & Managcr
729 Sherbrooke St., Winnipeg. Box 3083 Phone Garry 4110
Til spyrjandans
í kjaptastólnum.
J>aö er mér sannarlegt ánægju-
efni, a8 frétta um velgengni þína,
og vaxandi menningu og — upp-
liefÖ.
J>egar þú heimsóttir mig síöast,
reyndi ég að svara spurningum
þínum eftir þvi sem vit og þekk-
ing leyföi. En eins og þú veizt,
hefi ég aldrei sauöfjárbóndi verið,
°g get þvi ekki rætt um sauðfjár-
ræktina af reynslu. En um hitt er
mér kunnugt, að hér í fylkinu eru
nálega engir — eða alls engir —
sauðfjárræktar bændur, og ræð ég
af þvi, að búfróðum mönnum finn-
ist það ekki borga sig eins vel og
nautgripa og kornræktin. En sá
veit gjörr, sem reynir, því öll
sönn þekking fæst eingöngu með
reynsht. Og ef þeir bændur eru til
innan takmarka þessa iylkis, sem
hafa sannfæringu fyrir því, að
9auðfjárræktin sé arðsamasta at-
vinnugrein, sem landbóndinn geti
stundað, þá ættu þeir að gefa sig
eingöngu við henni og afla þannig
fulfkominnar revnslu og þekkingar
i því efnf.
Væri ég í einlægni spuröur um,
hvert leita iskvldi eftir ábyggdeg-
um upplýsingum í þessu efni, eða
öðrum efnum, scm að landbúnaði
lúta, þá myndi ég svara : Til fyr-
irmy'ndarbúa ríkisst jórnarinnar i
Canada. Stjórnin hefir eitt slíkt
bú í hverju fylki, og er þeim
stjórnað af búfróðtistu mönnum,
sem völ er á. það er í þeirra
verkahrinir, að vita alt, sem að
búnaði lýtur, og að svara spurn-
ingum, sem þeim berast utn þau
efni, og ég efa ekki, að þcir geri
það. — í Ontario fylki eru og
nokkurir sattðfjárræktar stórbænd
ur, sem fvrir margra ára reynslu
tneo-a teljast sérfræðinp-ar f þeirri
grein. Fvrirmvndarbúið í Ottawa
mvndi (r.efa árittin ]>essara manna,
svo að sá bóndi hér vestra, sem
vitdi fræðast, <ræti skrif ið beint
til beirræ og fengið áreiðanlegar
upplýsingar unt saitðfjárræktina.
En þér finst máske þctta ótíma-
bær íhugun, þar sem mér skilst þú
nú vera hættur að hugsa til land-
töku, en tekinn í þess stað að
hefja pólitiska leiðangra og skil-
vindusölu.
Ekki get ég samt algerlega felt
mig við skoðun þína á bænda-
stéttinni. Eg hefi um mörg liðin
ár átt því láni að fagna, að kynn-
ast mörgum mikilhæfum og áhrifa
miklum g.áfu og mentamönnum ;
en i öll þessi ár hefi ég ekki þekt
einn einasta í þeirra manna flokki,
sem ekki taldi bændastéttina jöfn-
um höndum þá nauðsvnlegustu og
virðulegustu stétt landsins, og
þeir hafa svo vel rökstutt þessa
skoðun sína, að ég íæ ekki betur
séð en að hún sé algerlega rétt-
mæt. það er að vísu satt, og allir
vita það, að til eru ýtnsir þeir
menn í bœndastéttinni, setn ekki
eru sómi stéttar sinnar. þeir eru
ekki þannig vapcnir siöferðislega
eða andlega, að þeir geti nokkurs-
staðar komið frgin sjálfum sér
eða tVðrum til sæntdar, í hverri
hel/.t stétt, sem Jxjfr værtt settir.
En slíkir menn ertt undantckning
frá bví almenna og bændaflokkur-
inn í heild sinni má ckki vera lát- 1
inn gjalda |>eirra. þeir ertt ekki
svo margir, að þeir orki því, að
rvra bað álit. se.m bændastéttin
íom heild heftr öðlast i hugum
allra skvnbærra manna. En um
bitt hefir ná.lega öllum þessum j
mönntim borið saman, og margir I
þoirrn hafa einmitt sjálfir verið úr
ílokki bændanna, að bændur leggi
ekki næga rækt við að menta sig,
svo að þeir geti orðið vel að sér
bæði í sinni eigin starfsgrein og í
öðrttm nlmennum málum ; að af ;
þesstt verði • sjóndeildarhringur
þeirra alt of þröngttr og skoðanir
Jteirra á ýmsttm máltttn olt of hjá-
rænor og grttnnhygnar, að ekki
nái sú stétt þvt fttlla valdi í bjóð-
félagintt, s«*m henni ber með réttu,
fvr en hún ræðttr bót á þesstt. —
Mentuð bændastétt er afl og sómi
hvers lands.
Einn líðttr í keðju þeirri, sem
ætlnð er til béss að hefja bænda-
stctt’na unp í það vcldi, sem htin
á að skina, til vnrvtar og eíbngar
þjóðf'Iagimt, ertt fyrirmyndarbúin,
sem ég gat um áðan og hinir
ýmsu bt'maðarskólar, sem stofnað-
ir eru víðsvegar í fylkjum ríkisins,
‘‘að safnast þegar saman kemur”, full þörf er þess, að allir foreldrar
og mér hefir aldrei dulist, að nýtn- og kennarar hafi samtök til þess,
in í því smáa, er ein af dygöunum
sem margir ekki meta eins og vert
er. — þú segir, að þetta mál sé
bændum óviðkomandi, og svo cr
það yfirleitt. En það er ungum
mönnum ekki óviðkomandi, og þú
ert ungur og getur lært af þessu,
ef þú viltl það.
Annað atriði í þessu sambandi
er það, að nýtni í þvi smáa fylgir
æfmlega þrifnaður, og henni er
vanalega samfara aðgæsla og á-
stundun ; svo að í rauninni fylgj-
°g þó þeir nægi ekki til að menta
alla bændastéttina beinlínis, þá
miða þeir tQ þess óbeinlínis að ast allar þessar dy.gðir ,aö og haíd- öjálfur þekki
menta hana alla, með því að þeir,
setn þar stunda nám, dreifa út
frá sér um bygðir sínar þeirri
þekkingu, sem þeir hafa notið þar.
Um þetta mætti ílytja langt er-
indi, en tíminn leyfir það ekki.
Við getum máske talað nánar um
það, þegar þú heimsækir mig
næst. En þess bið ég þig, að þú
breytir skoðun þinni á bændastétt-
inni, því hún á betra skilið, og ég
fæ ekki betur séð, en að hún verð-
skuldi hið innilegasta bróðurþel
hvers heiðarlegs borgara landsins.
Hitt veit ég að þú segir satt, að
fyrir fátækan nýbyggja eru erfiö-
leikarnir miklir fyrstu búskapar-
árin, og þó er það óræk reynsla
landa vorra hér vestra, að hver
landnemi, sem af alúð stundar bú-
skap sinn, eykur árlega efni sín að
mun, og að enginn flokkur fólks
er nú nándar nærri eins efnaður
og óháður eða á fyrir sér bjartari
framtíð en bændaflokkurinn.
það getur verið álitamál, hve
mikif menning felst i þeim tveim-
ur stofnunum ‘Pool Room’ og
‘Barber Shop’, sem þú taiar um,
og að meðtöldu hóteli, sem einna
fyrst rísa upp í smábæjum, er
þeir myndast. ‘Pool Rooms’ eða
það, sém nefnt er á íslandi ‘Billi-
ard-salir’, eru í sjálfu sér saklaus-
ir, og til þess ætlaðir, að ungir
menn, sem ekki una sér í heima-
ltiisum, geti skemt sér þar við
knattborðin,, í stað þess að vera
ráfandi á götum úti. En engin
veruleg menning fæ ég séð að fel-
ist í því, og ólíkt þarfara verk
væri það fyrir ttnga menn, að sitja
j heima við lestur góðra bóka, sér
| til fræðslu, en að evða tíma sín-
] um við knattborðin. það er undra
vert, hversu mikils íróðleiks mað-
, ur fær aflað sér við lestur nyt-
satnra bóka, að éins í frístundum
sínunt, á tíu ára tímabili. En því
miður eru í ungra manna hópnum
alt of fáir, sem taka þessa fróð-
leiks stefnu, og af því er það, að
Iwendastéttina skortir svo mjög
mentun. Að vísu má segja það
i sattia um þá, sem í bæjum búa, en
1 óltkt betri eru menjaskilyrði hinna
síðarnefndtt, þó alt of fáir noti
þau.
Rakarabiiðir mega heita nauð-
synjastofnanir, og svo hafa dóm-
1 arar þessa lands litið á, að ekki
sé það helgidagshrot, þó menn
láti skera hár sitt og skegg á
sunmidegi, enda eru rakarabúðir
víða í landi ]>essu opnar á sunnu-
dagsmorgna.
Kn, heyrðu kunningi, hefirðu
nokkurntíma aðgætt muninn á
því, að láta raka þig 4 rakarabúð
eða að gera það sjálfur ? það hef-
ir leikið orð á því um dagana, að
ég væri nískur og óhóílega spar-
samur á fé. Ein orsök til þessa
orðróms er sú, að ég raka mig
sjálfur. Eg keypti fyrtr 25 árum
skegghníf, sem kostaði mig $1.25,
og hefi notað hann síðan ; og mér
skilst, að ef ég hefði farið á rak-
arbúð tvisvar í viku og borgað í
hvert sinn 15c fyrir raksturinn, þá
hefði það orðið $15.60 á ári, eða
bein litgjöld á þessu 25 ára tíma-
bili $390.00, að ég ekki nefni vexti
af fénu, ef það hefði verið lagt á
sparibanka. Séu vecxtir teknir með
í reikninginn, þá hika ég ekki við
að staðhæfa, að ég sé nú, eftir
fjórðung aldar, að minsta kosti
$500.00 auöugri, en ég hefði verið,
hefði ég látið raka mig tvisvar í
viku í öll þessi ár á rakarabúð.—
þú hristir höfuðið og kveðst ekki
trúa þessu, en þó er það satt. Og
enn er eitt atriði ótalið, sem tak-
andi er með í reikninginn fyrir !
ltvern þann mann, sem metur tíma
sinn einhvers virði, og það er, a8
sá, sem rakar sig sjálfur, þarf
ekki aÖ eyða til þess meira en 10
mínútum, en sá som fer á rakara- '<
búð, þarf oft að bíða þar lengi,
þar til bi'iið er að afjg^eiða þá, sem
þangað eru komnir á undan hon-
um. Ef maöur gcrir ráð fvrir, a8
þannig tapist klukkustund i hvert
skifti, eða 2 klukkustundir á viku,
þ. e. 104 kl.stundir á ári, þá er
það á 25 ára tímabilinu 2600 kl,-
stundir ; og ef maður ætlar sér 25c
á kl.stund, þá er upphæðin, metin
til peninga, $26.00 fyrir tímatap á
ári, eða $650.00 virði timatapið á
25 árum, sem lagt við þá $390.00,
sem borgað hefir verið fyrir rakst-
urinn, gerir yfir þúsund dollara
tap á 25 árum.
það er gamalt islenzkt orðtak,
ast i hendur til þess að efla hag
og álit eigandans.
Nei, — biddu ögn við, ég er ekki
búinn að tala út. þessar dygðir,
sem ég gat um, fylgja aldrei of-
drykkjumönnum. þeir verða svol-
ar einmitt af því, að þá skortir
einkennin, sem ég hefi talið upp ;
og af því ennfretnur — og það er
þeirra versti löstur, ef til vill, af
því hann leiðir til annara lasta, —
þá skortir sjáffsvirðingu. Velsæm-
istilfinning þeirra er svo mjög
lömuð, að þeir hika ekki við, að
láta alþjóð sjá sig í einheru vit-
firringsástandi, og ólgandi af villi-
dýrsæði undir áhrifum víns, og þá
þykjast þeir mestir menn og ætl-
ast til, að mest virðing sé fyrir
þeim borin og mest tillit tekið til
skoðana þeirra og óska, þegar
þeir eru i því ástandi, a8 þeir ættu
ekki að vera látnir ganga lausir.
Ekki get ég verið þér samdóma
í því, að það sé skoðun allra hygn
ustu manna, að enginn geti orðið
mikilmenni, nema hann neyti víns.
Ég hefi stundum af tilviljun sleg-
ist í hóp þeirra, sem alment eru
taldir mikilmenni, en engan þeirra
hefi ég vitað vera drykkjumann,
og sumir þeirra hafa verið strapg-
it bindindismenn. Eg hygg þess-
vegna, að þó til séu mikilmenni,
sem einstöku sinnmn neyta víns
jafnt í borgum sem í sveitum úti,
að útrýma þessari skoðun úr hug-
um ungra manna.
Nú er það öllum ljóst, að kostn-
aðurinn við hár og skeggskurð,
sem er nauðsynlegur, er mjög
hverfandi í samanburði við kostn-
aðinn við vínnautn, sem bæði er
óþörf og skaðleg. það má óhætt
ætla, að sá, sem neytir víns, þótt
í liófi sé, verji til þess ekki minna
en eitt hundrað dollars árlega, —
þegar öll kurl koma til grafar.
ég einstöku íslend-
tnga, sem ekki eyða minna en þús-
j und dollars á ári í vínnautn og
vínveitingar, hér í borg, og sjást
þó aldrei druknir, og sjaldan svo,
að þeir sýni þess nokkur merki, að
þeir hafi bragðað vín. En tökum
$1.00 manninn. Á fjórðungsaldar
skeiði fer hann með liálft þriðja
þúsund dollars bein peninga út-
gjöld í vínnautn. Sé nú við þá
upphæð lagðir algengir vejxtir af
því fé, og til fjár metið það tíma-
tap, sem vínnautninni einatt fylg-
ir, að ég ekki minnist neitt á ó-
höpp og af þeim leiðandi útgjöld,
sem all-oft fylgir vínnautninni, —
þá hygg ég að ekki sé oftalað, þó
gert sé ráð fyrir, að á fjórðungs-
aldar skeiði biði maðttrinn 5 þús.
dollars fjárhagslegt tjón á vin-
nautninni. En sú upphæð, ef hattn
ætti hana á vöxttim, gæfi honttm
| $1.00 inntekt á dag ; eða meö öðr-
! um orðttm, fæddi ltann og klæddi
só.masamlega, eða því setn næst.
i Sjálfur ltefi óg þckt marga svo-
nefnda drykkjumenn um ínína
daga, og átt tal við þá um löst
þeirra, og engan þeirra liefi ég enn
fundið, sem ekki viðurkendi það
hreinskilnislega, að hann heföi ver-
ið betiir farinn að ölltt leyti, hefði
hann aldrei bragðað vín.
Ekki vildi ég ráða þér til, að
bera út ttm bindindisfélögin orð-
óhóflega, þá sé það ekki vínið, j r6m j,ann svm hefir haft orf5 á
sem gerir þá að mtktlmennum, | vif< miff Eg er búinn í fullan
fjórðnng aldar, að ]>ekkja margan
tnann og konu í þeim félagsskap,
og hefi aldrei kvnst heiðarlegra
og mannvænlegra fólki, hvar sem
ég hefi farið. Eg veit vel, að á
fvrsttt tilveruárum þess félagsskap
ar hér vestra, voru ýmsir af með-
li.mum hans, sem ‘‘blótuðu á
lattn” ; en á síðari árum mun
þeim hafa mjög fækkað, og hvergi
verð ég annars var, en að Good-
remplarafélagið njóti fylstu virð-
ingar og viðurkenningar fyrir það
Veglega starf, sem það innir af
hendi. Ég veit af engutn borgur-
tim — mö’nnum og konttm — hér í
borg, sem njóta meiri virðin.gar
eða almennari tiltrúar, en fjöldi
beirra, sem myttda Goodtemplara-
félagsskapínn meðítl landa vorra
hér.
Meiri tima má ég ekki taka til
íhttgunar þessa máls rétt í svipinn
— að eins vil ég að þú skiliir, að
bað, sem ég hefi sagt, er af sann-
færipgu talað og ekki fæ ég óskítð
þér I>etra en að þú n-erist hvort-
tveggja t einu — gildur bóndi og
góður Goodtemplar.
Ritstj.
heldur ertt þeir það að náttúrufari
og þrátt fyrir ofnautn þess. En
það má ég fullyrða, að slíkir
menn yrCiu ennþá mikilhæfari og
nytsamlegri sínu mannfélagi, ef
þeir neyttu einskis víns. Hitt er
mér ljóst, sem þú virðist ekki
hafa komið auga á, að mikill
fjöldi annars mikilhæfra manna
hafa orðið að gersamlega gagns-
lausttm ræflum fyrir ofnautn víns.
þeir, sem hafa sagt þér, að hver
maður geti beitt betur andlegutn
og líkainlegum áhrifum sínum, ef
Iiaiin sé undir ágriftim víns, hafa
tæplegþ getað sannaS þá staðhæf-
ittg sína. En liitt sk-il ég vel, að
þeir noti ]>essa ástæðu, sem afsök-
ttn fyrir óhófi sínu, og til þess að
draga athygli þitt og annara frá
aðal sannleikskjarnanum, sem ég
gat um áðan : sjálfsvirðtngar
skortinum, velsæmis tilfinningar-
leysinu og kæruleysinu. Ef til vill
meta menn þessir sig réttilega,
þegar þeir eru með óskertu ráði.
þá finna þeir vanmátt sinn og al-
gerðan veikleika ; finna til þess,
’að þá skortir stefnufestu, sannfær-
ingu og siðferðisþrek, og í hjarta
stnu hafa þeir hálfgerða andstygð
á sjálfum sér fyrir vesalmenskurta
og ræfilsháttinn, — drekka svo til
þess að æsa geðið og létta af sér
álögufarginu um stund. Undir á-
hrifum vínsins íá þeir þá tilfinu-
ingu, að þeir séu miklir menn.
|>eim fmst alt manngildi sitt mátg-
faldast — andlegt og líkamlegt—
eins og þú tókst fram. Andlega
mikilmenskan birtist svo í ein-
skærtt flónsku-þvaðri um alla skap-
aða hluti, mögulega og ómögulega
— og sannfæringunni, eða öllu
heldur tilfinningunni fyrir því, að
þeir viti meira en aðrir menn.
Líkamlega atgerfið, sem þeim finst
svo mjög inagnast við fylliríið,
lýsir sér í óstöðvandi eða illstöðv-
andi þrá til þess að berja aðra
menn, börn og konur. þá kemur
það út, sem einatt bjó inni íyTÍr :
ruddamenskan og varmenskan.
Ég neita því algerlega, að það
séu áhrifamestu mennirnir sem
drekka. Vínið, eða ofnautn þess,
; hefir einmitt þau áhrif, að draga
úr áliti og áhrifum manna, sem
og líka vonlegt er. Tlvenær hefir
þú vitað ungan námsmann neyta
víns til þess að' sér gengi betur að
I læra námsgreinar sínar ? Og hve-
nær ltefir þú vitað skólakennara
j ráða námsmönnum og námsmeyj-
um til þess að neyta víns, til þess
að skerpa námsgáfu þeirra og
minni ? Og hvenær hefir þú þekt
nngan námsmann, sem tamdi sér
vínnautn, verða fvrir betrandi á-
hrifttm af vínnautninni ? — Aldrei.
Ég veit vel, að margir grunn-
hygnir og ómentaðir og ótamdir
itngir mcittt ganga með þá skoðun,
að öðru levti í tómum hauskúp-
utn, að vínnatitn geri þá fullorð-
inslegri r><r mannlegri. þeir vilja
líkjast eldr drvkkiujálkttnnm og
gerast verðinrir félagar þeirra og
fvlgismenn. En hranallega er þessi
skoðun þéirra röng og óholl, og
u Mín aðferð.,,
Svo heitir bók ein um nauösyn
líkamsæfinga, eftir J. P. Muller,
danskan fimleikara, nú komin ut
í íslenzkri þýðing eftir Björn
Bjarnason frá Viðfirði, og gefin út
af þeim herrum Sigurjóni Péturs-
syni og Pétri Halldórssyni. Bókin
er í stóru 8-blaða broti, nær 100
bls., i kápu.
Bók þessi er víst mjög nýskeð
komin út á Islandi, því ekki er
lttin enn til sölu hér vestra, og
ekki hafa útgefendur sent hana
vestur-íslenzku blöðunum til um-
getningar, sem þeir þó eflaust
hefðu átt að gera, með því að
þeir hljóta að vita, að hér vestra
er all-mikil sala fyrir nytsamar
bækur, og þessi bók þeirra félaga
er i mesta máta nytsamleg. En
eitt eintak hafa þeir sent hingað
til borgarinnar, til glímumeistara
Guðmundar Stefánssonar, sem af
góðgirni sinni hefir lánað oss bók-
ina til lesturs.
Lækning sjúkdóma og uppbygg-
ing líkamans með fimleika æfing-
um, er löndum vorum nýlunda og
flestuin þeirra áður alls óþekt
styrkleiks og lækninga meðal, þó
aðrar þióðir hafi fvrir nokkrum
árum þekt þessa aðferð.
Bókin, sem hér er um að ræða,
er ljóst og skipulega rituö og
kennir mesta fjölda af fimleikum
og líkamsæfingum, og skýrir þá
með yfir 40 velgerðum myndttm.
í formála þýðandans framanvið
bókina, segir meðal annars : Að
sú liafi tíðin verið, að líkaminn
ltafi ekki átt upp á pallborðið hjá
ölhtm þorra manna ; hann hafi
verið skoðaður sem auðvirðilegt
hismi utan um sálina ; að gott
hafi þótt væri hann sæmilega úr
garði ger og endingargóðttr til erf-
iðis og svaðilfara, en að sjálfs-
ábyrgðar tilfinningin fyrir við-
haldi heilsunnar hafi verið næsta
sljó. Að líkamanum hafi verið
þrælað út við erfiði og nautnir,
en ekki hirt um, hvað honum væri
heillavænlegast til endingar og
þroska. En að nú sé þessi svart-
nættis öld liðin og skoðunarhætt-
irnir gerbreyttir til batnaðar. Nú
séu menn famir að skilja, hve
nauðsynlegt það sé fyrir farsæld
og þroska mannkynsins, að lík-
amsmenningunni sé rækilega gefinn
| gaumur, og að mannsæfin geti
j verið lengri, hamingjudrýgri og
j afkastameiri, ef menn kynnu og
, nentu að hirða líkama sinn, því
j að undir hreysti hans sé það kom-
ið, að menn fái fyllilega notið sál-
arhæfileika sinna.
í ávarpi til lesendanna eftir Sig-
ttrjón Pétursson, staðhæfir hann
að maður geti orðið líkamlega
hraustur, hversu mikill væskill
sem cr, og að hann hafi meö afar-
lítilli fyrirhöfn fengið persónulega
reynslu í þessu efni. Kveðst hafa
verið mesti aumingi um fermingar
aldur, hjartveikur, boginn í baki,
kulvís, næmttr fyrir öllum farsótt-
jum og kttnni hvorki að ganga né
jhlaupa því síður synda. Nú kveðst
hann vera hraustur orðinn vegna
líkamsæfinga þeirra, sem hann
hafi iðkað, eins og þær eru kendar
í þessari bók. Segir sér verði ald-
rei kalt, þó hann sé að eins létt
klæddur ; kveðst baða sig í sjó
hvenær sent er, á sumri eða vetri,
og hafa verið nakin úti í 12 stiga
frosti, án þess sig hafi sakað hið
minsta. Kveðst hann kenna í
brjósti um þær kveifir, sem bttrð-
ist með þykkan yfirfrakka, loð-
núf,u á höfði, ullarvetlinga á hönd-
um, gangi í tvcnnum buxttm, ull-
arbol og tveimur skyrtuin, skinn-
vesti og treyju, óhreinir ttm
skrokkinn innan undir, en nötri
samt af kulda, þó ekki sé nema 4
til 6 stiga frost.
Mikið líkt þessu farast höf. bók-
arinnar orð, þar sem hann skýrir
frá rcynslu þeirri, scm hann hafi
j haft í æfingttnum. Um þá menn,
! sem hafa kyrsetu-vinnu, svo sem
’skrifara og aðra slíka, segir hann
jmeðal annars :
‘‘Vanalega er það hrein og bein
,hörmungar-sjón, að sjá skrifara í
j stórborgunum, þegar á unga aldri
eru þeir lotnir í herðum, a.xla-
skakkir og mjaðmasnúnir af því
að sitja snarttndnir í stólum sin-
titn, fölir og nöbbóttir í andliti og
smttrðir á ltár, hálsinu afskaplega
mjór og gnæfir ttppúr háum flibba
setn menskir menn gætu haft fyrir
manséttu, og innan í spjátrungs-
jlegum nýtizku fötum skrölta fár-
| ánlega fuglapípttr i stað haitd-
ile"-gja og fóta”. Hann leggur aðal
áherzluna á gott loft, ekki of
i heitt, vatns- og loft-böð og hör-
undsstrokur, aflrattnir og ýmis-
konar líkamsæfingar og fimleiki ;
varlegt matarltæfi, hollan nær-
fatnað og hirðingu tanna og hör-
ttnds ; ltófsemi f tóbaki og vín-
nautn, bezt að neyta einskis víns.
Ilann staðhæfir, að veikindi séu
vanalega sjálfskaparvíti, og að
fyrir þau megi girða með líkams-
æfingum, íþrótttim og fimleikum,
og öðrum þeim reglttm, sem ltann
setur í hók sinni.
Sem dæmi itm líkamshraustleika
höfundarins segir hann sér ekki
verða meint við, þótt hann láti
45 punda . járnkúlu detta úr þriggja
feta hæð niður á beran magann á
sér ; né ai því, a8 lofa þttngum
manni í sólaþykkum stígvélum að
stökkva á magann á sér úr 8 feta
fjarlægð. Hann heldur fram og
færir nokkur vottorð frægra lækna
j til sönnunar þeirri staðhæfingu,
að vinið veikji taugakerfið og sé í
eðli sinu óholt og spillandi og sé
því bezt, að neyta þess alls ekki.
| öll er bókin lærdómsrík og nyt*
j samleg, og mun seljast vel hér
vestra, verði hún send hingað.
Hvert íslenzkt heimili ætti þá að
eignast hana. Hún verður tæpast
svo dýr, að verði hennar verði
betur varið á annan hátt.
Allar æfingar, sem kendar eru i
bókinni, segir höf. að megi gera á
15 til 20 mínútum, að meðtöldum
böðum, og að engum ætti að vera
ofætlun, að geta sparað þann
tíma einusinni á sólarhring.
Verðskuldað !of.
Blaðið W’peg Free l’ress, dags.
23. þ.m., segir : ‘‘J>rír af nemend-
um Jónasar Pálssonar höfðu í
gærkveldi í Goodtemplarahúsinu á-
gætt Musical Piano Re-
c i t a 1 fyrir fjölmennum og fagn-
andi hóp áheyrenda. Allir reynd-
^ ust þeir ágætir píanóspilarar. það
jer örðugt, að tilgreina nokkurt
| stykki sérstaklega, því að öll lög-
in voru spiluð með listlegum létt-
leik og á lærdómslegan liátt.
‘‘f hinni fögru Sonata Op. 13.,
eftir Beethoven, sýndi herra Sölva-
son hæfileika sína til þess aö fljót-
fmgra skala meö nákvæmni og
glöggri hljóm-aðgreining.
Ungfrú G. Nordal hafði fult vald
vfir nótnafletinum, þegar hún spil-
aði Chopins Polonaise i A og Web-
ers Rondo op. 65. Hvorttveggja
var spilað með afli og tónsmekk
og nákvæmni.
‘‘Herra Pálsson hefir ástæðu tii'
]>ess, aö miklast yfir því, hvernig
nemendur hans sýndu kunnáttu
sína í gærkveldi.
“Ungfrú Lena Gofine, sem að-
stoðaði með fíólinspili, gerði kenn-
ara sinuni, Prof. C. Couture, mik-
inn sóma”.
Svipa'ð þessu farast einnig blað-
inu W’peg Tribune orð um þessa
samkomu. það segir : “Húsfyllí
áhevrenda hlustaði í gærkveldi á
R e c i t a 1 haldið af nemendum
Jónasar Pálssonar í Goodtempl-
arahúsinu. Prógrammið var ágæt-
lega valið og sýndi greinilega hæfi-
eika nemendanna. Ungfrú NordaT
o<r herra S. Sölvason eru bæðt
afburða spilarar. þau spila með
ágætri listhæfni, og skilningur
þeirra á anda tónskáldanna er
nákvæmur og spilamenska þeirra
fagttrleg.
“Ahevrendum geðjaðist ágæt-
lega að þessari samkomu. Ungfrú
Lena Gofine hlaut hrós fyrir fíólin
spil sitt. Herra Pálsson soilaðr
tindir með gætinni dómgreind”.
J>egar þcss er gætt, að bæðf
Free Press og Tribune höfðit æfða
söngfræðinga á þessari samkomtr
til þess að setgja álit sitt ttm hana,
þá verður ekki bettir séð, en að
bæði Tónas Pálsson og þessir
tiemeitdur hans hafi hér hlotið þafr
mesta lof fyrir starf sitt, selir
þeim hefir ennþá hlotnast.
í raun réttri hafa þau ungfríf
Nordal og Stefán Sölvason stigið
við bessa samkomu yfir frá ''aata-
ture” til “professional” spilara og
Tónas Pálsson getið sér kennara-
viðurkenningu, sem hann má veí
við ttna.
Kennara vantar
fyrir Harvard S. D., nr. 2026.
Kenslutími 8 mánuðir, byrjar 1.
aprtl. Umsækjandi tiltaki kaup og
mentastig. Tilboðum veitt mót-
taka til 1. marz af undirrituðum.
O. O. MAGNUSSON,
Sec'y-Treas.
Mozart, Sask.
Ræktað fyrir Ycsturlandið
fO
-3
a
3
s
Ui
V
>
*c
N
cu
ca
McKENZIE’S
FRÆ
••11» •
Vér höfum rannsakað hinar breitilegu þarfir
Vesturlandsins.
Vér seljum }>ær fræ tegundir sem bezt eiga við
j trdveg Vestur Canada.
Allir framtakssamir kaupmenn selja þær, ef
verzlari yðar hefir þær ekki þú sendið pantanir beint
til vor.
LÍTIÐ
eftir McKenzie’s frækössum f hverri búð.
Poshpjald fœrir yður voru enslcu
vörulista.

s
OD
5T
51
<
ö
a
a
A. E. McKenzie Co. Ltd.
BRANDON, MAN. CALGARY, ALTA.
Fegursta Fræ-bygging í Ciifca